του Παντελή Σαββίδη
Σε μια πρόσφατη ανάρτησή μου, απέδωσα στην δεξιά ευθύνες για τις τρείς σημαντικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας στον 20ο αιώνα (Μικρασιατικός Πόλεμος, Κατοχή -Εμφύλιος, Κύπρος) και μου έκανε εντύπωση η έντονη αντίδραση νέων ατόμων με γερό υπόβαθρο παιδείας και ήπιων στον χαρακτήρα. Σε μια εποχή, μάλιστα, που οι έννοιες Δεξιά-Αριστερά έχουν θολώσει. Παρόλα αυτά υπάρχουν στη συνείδηση ανθρώπων που δεν έζησαν τίποτε, άρα δεν είχαν άμεσες προσλαμβάνουσες, από όσα χαρακτήριζαν τους πολιτικούς αυτούς χώρους στην ιστορική διαδρομή του νεότερου ελληνισμού.
Η δεξιά ως πολιτική έννοια που αντιστοιχεί σε ένα πλήθος ανθρώπων με κοινές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιδιώξεις αρχίζει να συγκεκριμενοποιείται επι Δημητρίου Γούναρη και Λαϊκού Κόμματος. Προηγουμένως, τα κοινωνικά στρώματα που την εξέφραζαν ήταν αυτά που συσπειρώθηκαν, αρχικά, γύρω από τον Όθωνα και στη συνέχεια τα φιλοβασιλικά.
Η πρώτη ρήξη της Δεξιάς Πολυκατοικίας επήλθε κατά την προετοιμασία, την διάρκεια και στην συνέχεια την πτώση της Δικτατορίας του 67 και από τότε το χάσμα δεν καλύφθηκε.
Μεταπολιτευτικά, έγινε σαφής η διάκριση Δεξιάς και Ακροδεξιάς και μετά την παράκληση Γκένσερ στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να δεχθεί στη Νέα Δημοκρατία τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (το αντάλλαγμα δεν το γνωρίζω), άρχισε να γίνεται λόγος για φιλελεύθερη Δεξιά, για Κεντροδεξιά και άλλα παρόμοια.
Γενικώς, όποιος αισθανόταν άβολα στη Δεξιά Πολυκατοικία έβρισκε και μια ονομασία για το διαμέρισμα στο οποίο έμενε.
Σήμερα ο όρος αμφισβητείται, όπως και ο αντίστοιχος Αριστερά αλλά χρησιμοποιούνται προς διευκόλυνσή μας.
Τα κόμματα, σήμερα, δεν έχουν ιδεολογία. Είναι συσσωματώσεις ενός μικρού αριθμού ανθρώπων που εξυπηρετούν, συνήθως, τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα εκείνων που τα βοηθούν να καταλάβουν την εξουσία. Δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με την κοινωνική διαστρωμάτωση ούτε με τις ανάγκες και τις επιδιώξεις της χώρας και του κράτους στο οποίο λειτουργούν.
Από αυτήν την πλευρά η ρήξη Σαμαρά-Μητσοτάκη δονεί τα θεμέλια της Δεξιάς Πολυκατοικίας αλλά δεν θα την ρίξει διότι άλλαξε όνομα και περιτύλιγμα.
Ο Σαμαράς είναι ο κλασικός δεξιός του Λαϊκού Κόμματος. Έχει ιδεολογία και, μάλιστα, κρατική ιδεολογία. Ο Μητσοτάκης είναι ο καιροσκόπος πολιτικός, όπως και ο πατέρας του, που αναζήτησε κομματική στέγη (οικογενειακά την βρήκαν στη Νέα Δημοκρατία μετά το αποτυχημένο κομματικό πείραμα του πατρός και την παράκληση Γνένσερ στον Καραμανλή).
Είναι οι κλασικοί καιροσκόποι που δεν τους ενδιαφέρει η ιδεολογία. Όλη τους η δράση περνά από την επιθυμία τους να κερδίσουν χρήματα από την πολιτική μέσω διευκολύνσεων και να απολαμβάνουν την εξουσία και τις τιμές που τους προσφέρει. Θα μπορούσαν άνετα να το κάνουν, ακόμη, και με το ΚΚΕ, αν οι προϋποθέσεις συνέτρεχαν και τους εξυπηρετούσαν.
Είναι ενδεικτικό του πόσο απροκάλυπτα άλλαξε ο Μητσοτάκης την στάση και τον δημόσιο λόγο του μετά την εκλογή Τράμπ. Διαισθάνθηκε το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, συναντήθηκε με τον Πομπέο, σε μια προφανή προσπάθεια να βρει οδό επικοινωνίας με την νέα διοίκηση την οποία επικοινωνία φρόντισε να δυσχεράνει με δηλώσεις του όταν εξελέγησαν οι Δημοκρατικοί αλλά, κυρίως, να αλλάζει απόψεις ως προς την Woke ατζέντα την οποία επέβαλε η απερχόμενη αμερικανική διοίκηση, την υιοθέτησε ο Μητσοτάκης και την επέβαλε νομοθετικά στην Ελλάδα καλώντας σε κομματική πειθαρχία την κοινοβουλευτική του Ομάδα, διχάζοντας την κοινωνία και μιλώντας για τυραννία της πλειοψηφίας. Τότε. Τώρα, που άλλαξε …ιδεολογία που δεν έχει, μιλά με την ίδια ευκολία για την τυραννία των μειονοτήτων.
Σε ανάρτησή του ο υποναύαρχος ε.α. Δημήτρης Τσαϊλάς υποστήριξε πως στο ανακοινωθέν της 4ης Συνάντησης του Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας -ΗΠΑ που υπέγραψαν οι Υπουργοί Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον, στις 21/2/2024, περιλαμβάνεται ως Ελληνική υποχρέωση, στρατηγικής υφής, η πλήρης εξομοίωση των Συμφώνων Συμβίωσης μεταξύ ΛΟΑΤΚΙ ατόμων με τον γάμο.
Και, όμως, υπάρχουν οπαδοί του κόμματός τους που τον χειροκροτούν για όλα αυτά και για πολλά άλλα. Γιατί;
Γιατί; Διότι ο κοτζαμπασισμός είναι βασικό στοιχείο της (θα έλεγα αστικής τάξης της αλλά οι κοτζαμπάσηδες δεν είναι αστοί) ελληνικής ολιγαρχίας και οι οθωμανικές λογικές και συμπεριφορές, της πολιτικής της νοοτροπίας. Ευτυχώς, νωρίς, η χώρα έγινε μέλος της ευρωπαϊκής τάξης και αποφύγαμε να ζούμε σήμερα μεσαιωνικές καταστάσεις. Υπάρχει ο Μητσοτάκης, υπάρχει και ρεύμα το οποίο εκφράζει ο Μητσοτάκης.
Όπως ο Τράμπ στην Αμερική, έτσι και ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα, εκφράζει ρεύμα κοινωνικό. Το εξέφρασε νωρίτεραάλλος πολιτικός, ανταγωνιστικού πολιτικού χώρου.
Είναι οι καιροσκόποι. Οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να παροικούν κοντά στην εξουσία και να κάνουν διαμεσολαβητικές δουλειές. Τρέφονται από τα αποφάγια των κεντρικών προσώπων. Δεν πολυενδιαφέρονται σε ποιον ανήκουν τα νησιά, αν είναι εξοπλισμένα και αν τα απειλεί η Τουρκία. Φοβούνται στο άκουσμα της λέξης Τουρκία. Έχουμε, τόσα, σου λένε, ας πάρει και κανένα νησί η Τουρκία. Τι θέλετε, πόλεμο;
Διαλάθουν της ζωής αλλά επηρεάζουν την ζωή των άλλων με το δικαίωμα επιλογής που έχουν.
Ο Μητσοτάκης είναι προϊόν της νομοτελειακής αποτυχίας της τσιπραίας Αριστεράς απο την οποία φρόντισε να απαλλαγούμε ο καλός Θεός της Ελλάδας. Κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό δεν τον διέκρινε αλλά, μπροστά στην αγανάκτηση που προκάλεσαν οι προηγούμενοι η κοινωνία τον είδε με ανακούφιση. Και με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο Έλληνας, δημιούργησε ψευδαισθήσεις αναμονής. Αυτές εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται ο Μητσοτάκης.
Όσοι τον γνώριζαν καλά, όπως η αδελφή του η οποία υποστήριξε στις εκλογές για την ηγεσία τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη (άλλη δεξιά φυσιογνωμία που η πολιτική ορολογία της περιστρεφόταν στην υπογάστριο χώρα) έλεγαν σε φίλους τους Νεοδημοκράτες «δεν πιστεύω να ψηφίσετε αυτό το φαντασιόπληκτο», εννοώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο Μητσοτάκης διακατέχεται από ένα αλαζονικό σύνδρομο και έναν αυταρχισμό που ο κόσμος της παράταξής του του τα αναγνωρίζει και του τα επιτρέπει. Προϊόντα αυτής της νοοτροπίας ήταν η διαγραφή του Σαμαρά, ενός πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος, θεσμών που παραδοσιακά δίνουν το δικαίωμα στους κατόχους τους να έχουν δημόσιο λόγο, ακόμη και διακριτό από το κόμμα τους για το καλό της κοινωνίας και του πολιτειακού μορφώματος που ζει. Για να το πω λαϊκά, είναι τα καμπανάκια τα οποία χτυπούν φίλοι, όχι πολιτικοί αντίπαλοι οι οποίοι διακατέχονται από σκοπιμότητες.
Είναι τόσο αυταρχικός, αλαζόνας και φαντασιόπληκτος ο Μητσοτάκης που αφού εξαφάνισε από το δημόσιο λόγο κάθε φωνή που θα μπορούσε να του κάνει κριτική, εξαγοράζοντας με κρατικό χρήμα τα Μέσα Ενημέρωσης, εξοβελίζει από τα ίδια αυτά μέσα στο μέτρο του δυνατού την αντιπολίτευση, επιβάλλει σιδηρά πειθαρχία στο κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα και διαγράφει έναν πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματός του επειδή χτύπησε το καμπανάκι για επικίνδυνες προσεγγίσεις με την Τουρκίας.
Μια τριάδα η οποία θα πρέπει να δώσει λόγο για τις επιλογές της ακόμη και ενώπιον της δικαιοσύνης, διαχειρίζεται τις εθνικές υποθέσεις με τον τρόπο που κατήγγειλε ο Σαμαράς και με την αδιαφορία Γεραπετρίτη «ας με πούν μειοδότη». Δηλαδή, με το 11,5% του ποσοστού που κυβερνούν αδιαφορούν για τα εθνικά συμφέροντα και τις αγωνίες της κοινωνίας.
Ο εξωκοινοβουλευτικός κ. Γεραπετρίτης, εν ονόματι του κ. Μητσοτάκη, έχει μια εντελώς αυταρχική συμπεριφορά, ακόμη και απέναντι σε υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας.
Όσο διαφέντευε στην καμαρίλα του Μαξίμου, θεωρούσε υπαλλήλους τρίτης διαλογής τους υπουργούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι την επομένη της αποστολής ενός νομοσχεδίου να το υπογράψει αρμόδιος υπουργός, του τηλεφωνεί ο κ. Γεραπετρίτης και του λέει: δεν μας έστειλες πίσω το νομοσχέδιο. Ο υπουργός του απαντά: να του ρίξω μια ματιά πρώτα.
Η απάντηση του Γεραπετρίτη ήταν: δεν σε βάλαμε εκεί για να διαβάζεις τα νομοσχέδια Αλλά για να τα υπογράφεις.
Λεπτομέρεια: ο κ. Γεραπετρίτης διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για να έχουμε μια ευρύτερη εικόνα της ποιότητας των δημοσίων προσώπων.
Εν κατακλείδι, με την διαγραφή Σαμαρά και όσα θα ακολουθήσουν, η Νέα Δημοκρατία θα περάσει κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε νέα πολιτικά κόμματα.
Αν εξαιρέσει κανείς το ΚΚΕ που δεν είναι κόμμα αλλά θρησκευτικό δόγμα και οικονομική επιχείρηση, όλοι οι πολιτικοί φορείς της μεταπολίτευσης κατέρρευσαν και μεταλλάχτηκαν. Απομένει να το κάνει και η Νέα Δημοκρατία. Μόνο τότε θα πούμε πως η μεταπολίτευση έκλεισε τον κύκλο της.
Μια νέα γενιά εισέρχεται στην πολιτική. Το μέχρι τώρα στίγμα της δεν είναι ενθαρρυντικό. Δεν έχει καν αντιληφθεί τις διεργασίες που συντελούνται παγκοσμίως και που θα οδηγήσουν. Η λογική της είναι ό,τι προκύψει.
Πολλοί (στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνομαι) πιστεύουν πως η τάση αυτή θα σταματήσει με τον Τράμπ στην αμερικανική προεδρία. Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος.
Μια νέα κοινωνία αναδύεται και βρίσκεται στα αρχικά της στάδια.
Όσοι δεν έχουν διαβάσει την Ιδρυτική Διακήρυξη και το Καταστατικό της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να γράφουν ό,τι θα επιθυμούσαν να συμβεί και σαυτό το κόμμα , που αγκάλιασε από τότε που ιδρύθηκε και συνεχίζει να αγκαλιάζει όλους τους Έλληνες που πιστεύουν σε Θεό ,Πατρίδα , εθνικές παραδόσεις και Ευρωπαϊκή Ένωση, καταργώντας τις ετικέτες με τις οποίες οι πολιτικοί της αντίπαλοι χωρίζουν -μερικές φορές (1981-89 και 2015-19 ) και βαθιά -τους Έλληνες ,αλλά αυτό το κόμμα , το οποίο ,που βρεθεί και ό,που σταθεί έχει το γαλανόλευκο πίσω του, ήρθε για να μείνει και θα πρέπει την σήμερον ημέρα να θέλουμε -γιατί όχι όλοι οι Έλληνες- ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ για να ελπίζουμε σε καλύτερη Ελλάδα.
Είναι άλλο να μη μας αρέσει -γούστα είναι αυτά όπως λέμε-ο σημερινός Αρχηγός της ο κ. Μητσοτάκης και άλλο να ευχόμαστε και την διάλυσή του , όπως τα υπόλοιπα κόμματα με το πράσινο ,κόκκινο και ροζ φόντο , που έβαλαν στο περιθώριο την Ελληνορθοδοξία και το μόνο , που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία ,όπως έδειξε των κυβερνήσεων τους η ιστορία .
Νέοι και παλιότεροι Έλληνες δεν είναι λωτοφάγοι ,τώρα μάλιστα που σχεδόν κάθε μέρα ”βγαίνουν βιβλία” και γίνονται Συνέδρια για τα έργα και τις ημέρες τους από το 1981-2019 , διάστημα κατά το οποίο είχαμε-και τι δεν είχαμε- και στην οικονομία και στην κοινωνία και κυρίως στα εθνικά μας θέματα , αυτά που θα αναδειχθούν περισσότερο με τον Τραμπισμό , τον οποίον να μη νομίζουμε ότι θα τον ενσωματώσουν στην Ελλάδα οι αριστεροπροοδευτικοί .
Θα τους προλάβει όλους ο κ.Κασσελάκης με το νέο κόμμα του.
Με ένα γνωστό από το 1993 κ. Σαμαρά, που επέλεξε και στα στερνά του να εγκαταλείψει την ”Δεξιά πολυκατοικία” αυτή θα ”μπετοναρισθεί” με νέα ισχυρά υλικά αφού για όλους μας ισχύει το ό,τι δεν μας πεθαίνει μας δυναμώνει .
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΔΙΑ;.
Και στο ερώτημα αυτό πρέπει να απαντήσουμε ΟΛΟΙ με το χέρι στο νου και την καρδιά- καλή συνέχεια .
Κατά (φαινομενικά) παράδοξο τρόπο, εισαγάγαμε βιαστικά τα δυτικά πρότυπα διοργάνωσης του κράτους και λειτουργίας των θεσμών για να απαλλαγούμε από τα οθωμανικά κατάλοιπα και βασικά πετύχαμε το ακριβώς αντίθετο.
Θα άξιζε πράγματι μια σχετική συνέντευξη με τον Βενιζέλο ή τον Παυλόπουλο, ως συνταγματολόγους, για να δούμε τί πήγε λάθος και πόσο ελληνότροπο είναι πραγματικά το σύνταγμα.
Λανθασμένα έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο Πάκης είναι συνταγματολόγος. Δεν είναι. Διοικητικό Δίκαιο (Verwaltungsrecht) δίδασκε, διότι σ’ αυτό είχε ειδικευθεί. Ο Βενιζέλος είναι συνταγματολόγος. Κατά τ’ άλλα συμφωνώ.
εδώ έχουν “κάνει” Εθν@ρχη τον Καραμάν-αλή, και ο Πάκης μας πείραξε, όσο για τον Τούρκογλου, να είναι καλά ο ΑΝΔΡΕΑΣ που τον “έφτιαξε” έναντι ανταλλάγματος περί νόμου το μακρινό 1985
Περί τοῦ μπλέ.
῾Ο ῾Ελληνικός πολιτισμός εἶναι δημιουργικός πολιτισμός καί ὄχι τιμωρητικός.
Καί ἀπό αὐτό πηγάζει ὁ ἀέναος ἀγώνας τῶν ῾Ελλήνων γιά τήν ᾿Ελευθερία.
«Ποτέ το μπλε δεν το χωρά δικογραφία» ἔχει γράψει ὁ Μάνος ᾿Ελευθερίου στό ποίημά του «Στη χώρα των αθώων».
῾Η ἱστορία τῶν ῾Ελλήνων πανάρχαια. Στό ἑλληνικό δίευρο ἀπεικονίζεται ἕνα ψηφιδωτό ἀπό μία αὐλή τῆς Σπάρτης.
Σπάρτη: Το ψηφιδωτό της “αρπαγής της Ευρώπης” στη θέση που του αξίζει
Κάθε βῆμα τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, μία ἱστορία πολιτισμοῦ, ἕνας ἀγώνας ἐλευθερίας, πολιτισμοῦ, ἀθανασίας. Ὅλα αὐτά εἶναι ἀποτυπωμένα καί δέν ἀλλάζουν. Ὅσοι θέλουν νά βροῦν τόν ῾Ελληνισμό θά σκύψουν σέ ὅλα τά βήματά του, ἀρχίζοντας ἀπό τά πανάρχαια χρόνια. Θά σκύψουν στίς πληγές τῶν ἡρώων, θά ἀφουγκραστοῦν τήν ἀγωνία τους γιά ἐλευθερία καί δημοκρατία. Προσωπικός ὁ ἀγώνας καί ἡ ἀγωνία. ᾿Εσωτερικός καί ἐξωτερικός. ᾿Επώνυμοι καί ἀνώνυμοι οἱ ἥρωές μας. «Στους ουρανούς θ’ αναγνωρίσουνε ποιος ήσουν. Ξέρουν αυτοί.» ὅπως ἔγραψε ὁ Μάνος Ἐλευθερίου.
Να ρωτήσουμε ,γράψατε , κύριε Λούμπεν τον κ. Ευάγγελο -προφανώς- Βενιζέλο για το ισχύον από το 1986 Σύνταγμα μας.
Μα αυτός είναι που στήριξε την ψήφο του Αλευρά και τα δίχρωμα ψηφοδέλτια για την εκλογή του Σαρτζετάκη στην Προεδρία της Δημοκρατίας και αυτός κόντρα σε όλους τους δασκάλους του στο Συνταγματικό Δίκαιο εισηγήθηκε και τον μονάρχη κοινοβουλευτικό πρωθυπουργό το 1986 και τον νόμο περί ευθύνης υπουργών βάσει του άρθρου 86 του Συντάγματος .
Όταν ,φίλε, οι επιστήμονες χωρίζονται σε συντηρητικούς και προοδευτικούς κατά την ερμηνεία της επιστήμης που σπούδασαν και όσο Έλληνες τους ακολουθούν με το πάθος της 10ετίας της ΑΛΛΑΓΗΣ , μη περιμένετε εθνωφελή αποτελέσματα .
Υ.Γ Αν πρόκειται κάτι να ταφεί οπωσδήποτε είναι η νοοτροπία των κομμάτων της Αντιπολιτεύσεως-ιδιαιτέρως του ΠΑΣΟΚ και των πασόκων του-ότι υπάρχει μια Δεξιά με τους δεξιούς της , που κατέστρεψαν και καταστρέφουν την Ελλάδα .
Είναι μια καραμέλα που δεν λιώνει εδώ και εκατό χρόνια και διατηρεί βλακωδώς -όπως είπε και η σπουδαία ιστορικός κ. Μαρία Ευθυμίου- τον εθνικό διχασμό.
ΟΣΟ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΜΗ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ ..
Κύριε Σαββίδη σωστά τα γράφετε, απλά στην αγΕλλάδα όπως την κατάντησαν οι βολεμένοι με τους ηλίθιους, έχουν διώξει ότι ποιο ελπιδοφόρο υπήρχε μετά την δεύτερη έξοδο το 2010, και σήμερα έχουμε απομείνει οι εγκλωβισμένοι να ζούμε τις “μαγκιές τους” εντός “συνόρων” διότι εκτός, είναι μόνο για καρπαζιές.
“παράκληση Γκένσερ στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να δεχθεί στη Νέα Δημοκρατία τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη¨ας μας πει ένας Έλληνας, σε ποιο άλλο Έθνος υπάρχει τέτοιο κοτζαμπάσικο απόστημα, που να έχει κερδίσει στον ΒΠΠ με δάκρυα και αίμα, και να είναι δέσμιο στους Ούννους αμέσως μετά την ήττα τους.
τα παραδείγματα άπειρα
https://dimkoud.wordpress.com/2014/07/16/παπανδρέου-μητσοτάκης-παπανδρέου-1964-2009/
“αγΕλλάδα”. Σού το έχω πει κι άλλη φορά, ότι έτσι πρσβάλλεις την χώρα μας, πράγμα που θα έπρεπε να καταλαβαίνεις. Έξυπνος άνθρωπος είσαι. Μην το γράφεις αυτό, είναι ντροπή, ρε φίλε.
Ποιος είδε και άκουσε την συνομιλία Καραμανλή-Γκένσερ για ”ενσωμάτωση” του Κεντρώου Μητσοτάκη στη Νέα Δημοκρατία το 1978 . όταν ο τότε πρωθυπουργός Καραμανλής σκόπευε -και ευτυχώς- να αναλάβει την Προεδρία της Δημοκρατίας και τότε η Ν.Δ είχε 172 βουλευτές και δεν συμπλήρωνε τον απαιτούμενο αριθμό των 180 ψήφων για την εκλογή του .
Και άλλους κάλεσε ο Καραμανλής και ήρθαν τον Μάϊο του 1978.
Γιατί αυτή η εκδοχή για τον Γερμανό Γκένσερ να μην είναι αυτό που λέμε τώρα fake news, αφού από πουθενά δεν επιβεβαιώνεται και γράφεται για να μειώσει το Μητσοτακέϊκο , που οι άσπονδοι φίλοι του το συνδυάζουν με την λεγόμενη αποστασία του 1965, που δεν είναι η πρώτη όταν υπάρχει ανάγκη διακυβερνήσεως της χώρας σε δύσκολες μάλιστα εποχές.
Είναι όμως γεγονός πως οι Μητσοτάκηδες έγιναν γενίτσαροι για την λεγόμενη Δημοκρατική Παράταξη.
Υ.Γ Ήταν αποστασία η ψήφιση του Μεταξά ως πρωθυπουργού από το κόμμα των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου το 1936 , -όταν το Λαϊκό κόμμα του Τσαλδάρη του έδωσε ψήφο ανοχής- ,για να έχουμε κυβέρνηση;.