Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Θα ήταν κοινοτοπία να θυμίσω στους αναγνώστες μου ότι τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα είναι τόσα πολλά, περίπλοκα και ασταμάτητα που οι πολιτικοί (απανταχού της γης) αδυνατούν συνήθως να τα αντιμετωπίσουν γιατί δεν είναι σε θέση να τα προλάβουν. Πάρτε για παράδειγμα τους 7 θανάτους και τις καταστροφές που έγιναν στην Χαλκιδική πριν τρεις μέρες και οφείλονται στην κλιματική αλλαγή αλλά και στις ανθρώπινες κακοτεχνίες.
Οι πολιτικοί, όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση προσεγγίζουν τα διάφορα κοινωνικά θέματα που απασχολούν τον κόσμο με τρόπο απόλυτο για λόγους προσωπικής τους ευκολίας. Δεν κρατούν καν κάποιες επιφυλάξεις για τα όσα ισχυρίζονται ότι θα κάνουν. Προέχει η κατάληψη του «γκουβέρνου». «Μετά θα δούνε». «Μήπως και οι προηγούμενοι δεν έκαναν το ίδιο ;» Η μόνιμη επωδός τους είναι συνήθως ότι αυτοί στην εξουσία «θα 
εφαρμόσουν ένα σχέδιο», δήθεν «συγκεκριμένο και κοστολογημένο», ενώ στην 
πραγματικότητα πρόκειται συνήθως για εύπεπτες από τον «Λαό» στερεότυπες γενικότητες του τύπου : «μια άλλη ή μια εναλλακτική πολιτική». Όχι σαν αυτή του «παλιού Συστήματος εξουσίας». Και επιπρόσθετα, οι πολιτικοί στην αντιπολίτευση υπόσχονται ότι, όταν αυτούς τους στείλει στην εξουσία με την ψήφο του ο «Λαός», θα κυβερνήσουν με δικαιοσύνη, με ανατροπή των κακώς κειμένων και κυρίως με πλήρη σεβασμό του δημόσιου χρήματος που θα διαχειριστούν, π.χ. με το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» που ποδοπατήθηκε πάνω στο κότερο της ελληνικής μπουρζουαζίας με κομμουνιστικά πούρα Αβάνας. ‘Η στο «λαϊκό» οικογενειακό τραπέζι με ακριβά θαλασσινά που είδαμε στο διάσιμο γαλλικό περιοδικό Paris Match των παγκόσμιων selebrities.
Αυτή η ανεπάρκεια εξεύρεσης με πραγματισμό ικανοποιητικών λύσεων στα ζέοντα λαϊκά προβλήματα από τους πολιτικούς στην εξουσία έχει οδηγήσει την ίδια την Πολιτική με ήτα στην ευκολία της ανάδειξης των σκανδάλων (της καμπούρας δηλαδή) του πολιτικού αντιπάλου τον οποίο τον ξεσκίζουν, τον ισοπεδώνουν ηθικά, τον στέλνουν στο σπίτι του, αν δεν μπορούν να τον στείλουν στη φυλακή, λησμονώντας την θυμόσοφη θρησκευτική ρήση «μάχαιρα έδωκες, μάχαιρα θα λάβεις» μια μέρα.
Προσοχή ! Ο γράφων δεν θα δικαιολογούσε με τίποτα και κανέναν πολιτικό που έβαλε αποδεδειγμένα το δάχτυλό του στο μέλι της όποιας εξουσίας του ή διασπάθισε το δημόσιο χρήμα κατά την άσκηση των καθηκόντων του. Όποιος έφταιξε, να πληρώσει. Απλά με τα παραπάνω που έγραψα ήθελα να κάνω μια εισαγωγή στην υπόθεση του Γάλλου νυν υπουργού περιβάλλοντος François de Rugy, πρώην προέδρου της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, πρώην γνωστού μέλους του σοσιαλιστικού κόμματος (PS) από το οποίο απεχώρησε, προσχωρώντας στο κόμμα του Μακρόν η «Γαλλία Εμπρός» του οποίου μια από τις βασικές ιδρυτικές του αρχές ήταν «η υποδειγματικότητα» (l’exemplarité) της εξουσίας του «νέου» σε σχέση με το «παλιό πολιτικό σύστημα».
Εδώ και 3 ημέρες, ο γαλλικός ενημερωτικός ιστότοπος Mediapart έστειλε «στη πολιτική σέντρα» τον εν λόγω 
υπουργό την Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019, με το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο της «οικολογικής μετάβασης και αλληλεγγύης», τομέας στον οποίο ο Μακρόν θέλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο μετά από την παγκόσμια Συμφωνία των Παρισίων για το Περιβάλλον. Κατηγορεί τον υπουργό ότι «διοργάνωσε, από τον Οκτώβριο του 2017 έως τον Ιούνιο του 2018, τουλάχιστον 12 δείπνα όταν ήταν πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης, χωρίς εμφανή σχέση με τις αρμοδιότητές του», όπως αναφέρει ο 
ηλεκτρονικός Le Monde στις 11-7-2019. Στο τραπέζι της πολυτελούς κατοικίας του εκάστοτε προέδρου της Εθνοσυνέλευσης που λέγεται «l’hôtel de Lassay», 
φέρονται να έχουν σερβιριστεί σε αυτά τα δείπνα γιγαντιαίοι αστακοί, σαμπάνια και κρασιά από το κελάρι της Εθνοσυνέλευσης – το οίκου Château Cheval–Blanc του 2001, με εκτιμώμενη τιμή 550 ευρώ το μπουκάλι ή του οίκου Château d‘Yquem του 1999, με εκτιμώμενη τιμή σε 265 ευρώ. Οι φιλοξενούμενοι ανήκαν στον οικογενειακό περίγυρο και στον φιλικό κύκλο του ζεύγους του Rugy. Στον Mediapart, ο De Rugy ανέφερε ότι αυτά ήταν «άτυπα δείπνα που σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων του με προσωπικότητες της κοινωνίας των πολιτών» για να «ανταποκριθούν στην απαίτηση εκπροσώπησης που σχετίζεται με [τα] καθήκοντά του». Όταν όμως άρχισαν να τον ζορίζουν σχετικά τα γαλλικά ΜΜΕ, δήλωσε ότι είναι έτοιμος να αναλάβει να πληρώσει τις «μη επιλέξιμες δαπάνες» που θα ελέγξει η «Δεοντολόγος της Εθνοσυνέλευσης» που ο ίδιος είχε διορίσει στη θέση αυτή! Η εν λόγω φερόμενη γαλαντομία με «ξένα λεφτά» εκνευρίζει τους βουλευτές και της ίδιας της παράταξής του «Γαλλία 
Εμπρός» οι οποίοι ανωνύμως λένε : «εμάς μας τάραξε στους ελέγχους της επιλεξιμότητας των δαπανών μας ως βουλευτών, ισχυριζόμενος ότι μείωσε τις συνολικές δαπάνες της Εθνοσυνέλευσης κατά 13%, κι αυτός προσέφερε λουκούλλεια δείπνα, χωρίς σοβαρό υπηρεσιακό λόγο». Ήδη στο γαλλικό πεζοδρόμιο οι αντιπολιτευόμενοι αντιδρούν με πλαστικά ομοιώματα γιγαντιαίων αστακών, όπως είδα χθες το πρωί σε σχετικό ρεπορτάζ του ειδησεογραφικού καναλιού LCI.
Ο Rugy είναι προφανώς και αδέξιος, πέρα από τη σπατάλη. Το να σερβίρει αστακούς (που δεν του αρέσουν, όπως δήλωσε) σε μια εποχή που τα κινητά τηλέφωνα είναι τόσο αδιάκριτα μάτια και των οποίων οι εικόνες κυκλοφορούν αμέσως στο Διαδίκτυο, είναι ένα πολιτικό λάθος ίδιο με μια έλλειψη γεύσης. Το σερβίρισμα γλώσσας στους καλεσμένους του θα ήταν αρκετή.
Όμως να ήταν μόνο τα δείπνα με αστακούς, σαμπάνια και ακριβά κρασιά.
Ο εν λόγω υπουργός κατηγορείται επίσης για τη διενέργεια ακριβών εργασιών ανακαίνισης (73.000 ευρώ) στο ιδιωτικό διαμέρισμα διαμονής του σήμερα του υπουργείου.
Ο ιστότοπος Mediapart μετέδωσε επίσης ότι η διευθύντρια του ιδιαίτερου γραφείου του νυν υπουργού, η Nicole Klein, δέσμευε για 12 χρόνια μια «κοινωνική κατοικία» (με επιδοτούμενο φτηνό ενοίκιο) στο Παρίσι. Η εν λόγω υπάλληλος του François de Rugy από τον Οκτώβριο του 2018, έχει νοικιάσει μια κοινωνική κατοικία στο Παρίσι από το 2001. «Μεταξύ 2006 και 2018, συνέχισε να επωφελείται από αυτό το ακίνητο ενώ εργαζόταν έξω από την πρωτεύουσα, στερώνοντας το έτσι από έναν από τους περίπου 200.000 αιτούντες κοινωνικών κατοικιών στο Παρίσι που περίμεναν για πολλά χρόνια πριν αποκτήσουν ένα τέτοιο διαμέρισμα», σημειώνει ο Mediapart. Ο François de Rugy, για να μην απολογείται και για την ιδιαιτέρα του, αναγκάζεται να την εκδιώξει άμεσα. Η πρώην διευθύντρια του υπουργού τον κατηγορεί ότι «θέλησε να σώσει το κεφάλι του, κόβοντας το δικό της», σύμφωνα με τον ηλεκτρονικό Le Monde.
Στα γαλλικά ΜΜΕ ομιλούν πλέον για το σίριαλ του François de Rugy, αφού ο ίδιος ιστότοπος δημοσίευσε χθες και τα εξής : «Όπως η πρώην διευθύντρια του γραφείου του, ο François de Rugy επωφελείται από το 2016 από ένα διαμέρισμα κοινωνικής κατοικίας του μηχανισμού Scellier κοντά στη πόλη Ναντ, χωρίς να πληρούνται οι όροι ενοικίασης. Ο François de Rugy λέει ότι δεν είχε ενημερωθεί».
Ο εν λόγω υπουργός, με δάκρυα στα μάτια προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του στο κανάλι BFM–TV την Παρασκευή 12-7-2019, αλλά μάλλον δεν τα κατάφερε. Δεν έχει ακόμα παραιτηθεί, όπως το ζητάει σύσσωμη η αντιπολίτευση, ακόμη και το κόμμα της Λεπέν για την οποία είχα γράψει στις 21-5-2019 στις Ανιχνεύσεις για συγκρίσιμα δείπνα της :
Εκτιμώ ότι οι μέρες του υπουργού François de Rugy είναι μετρημένες. Η πολιτική φθορά που προκαλεί στον Μακρόν δεν αντέχεται πολιτικά. Υπάρχει ένας κανόνας στην κυβέρνηση Μακρόν σχετικά με τους υπουργούς του. Τι λέει αυτός ο κανόνας-«νομολογία» ; «Ένας υπουργός που κατηγορείται, παραιτείται». Εκτός από αυτό, στην πραγματικότητα, τα παρακάτω πρώην μέλη της κυβέρνησης παραιτήθηκαν πολύ πριν από την κατηγορία εναντίον τους για την υπόθεση των κοινοβουλευτικών βοηθών τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όταν ήταν ευρωβουλευτές :
@ Sylvie Goulard ( πρώην υπουργός άμυνας)
@ François Bayrou (πρώην υπουργός δικαιοσύνης)
@ Marielle de Sarnez (πρώην υπουργός για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις).
Εκεί μάλιστα που η δημοτικότητα του Μακρόν ανέβηκε στο υψηλότερό της σημείο (31,66%) εδώ και 10 μήνες, όπως έγραψε ο Michaël Bloch στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le journal de dimanche την 1η Ιουλίου 2019.
Συμπέρασμα απευθυνόμενο στον απανταχού πολιτικαντισμό :
«όποιος δεν προσέχει πού κάθετε, εκπλήσσεται όταν σηκώνεται» (που κι νουνίζ και κάθεται, θαμάσκεται όντες σκούται), ποντιακή θυμόσοφη ρήση.
