του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Η επόμενη μέρα θα βρει τις κοινωνίες αδύναμες, κουρασμένες, καχύποπτες και με ναρκοθετημένο τον σκληρό πυρήνα της συνοχής τους, σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα έχουν περισταλεί δικαιώματα… αυτονόητα… συνήθειες… δουλειές… αδιαπραγμάτευτες μέχρι πρότινος αξίες…
Ο πλανήτης έχει παραδοθεί στον ρυθμό των ρίχτερ του κορωνοϊού, αλλά οι κοινωνίες οφείλουν να αντισταθούν, να επιμείνουν στην λογική των πραγμάτων προσέγγιση, και να μην αφήσουν τις σκέψεις τους να γλιστρήσουν στα σκοτεινά μονοπάτια του μεταφυσικού ή της συνομωσιολογίας, διότι εκεί είναι που η μπάλα θα χαθεί εντελώς…
Μια πρώτη αποτίμηση δεδομένων, τάσεων αλλά και συνεπακόλουθων προβλημάτων, είναι απαραίτητο να γίνει, έτσι ώστε να έχουμε άπαντες μια γενική αντίληψη για την σύγχρονη βιολογική κατάρα που ανέκυψε αίφνης στην μέση του πουθενά, και που ήδη τροποποιεί δραματικά και με ρυθμούς ανεξέλεγκτους την καθημερινότητα και κυρίως τους όρους ζωής των ανθρώπων.
Ορισμένες κρίσιμες παράμετροι…
Πέρα λοιπόν από τις δηλώσεις, και από όλα όσα επιχειρεί να προβάλει το σύγχρονο διεθνές πολιτικό μάρκετινγκ στο περιβάλλον των ασυμβίβαστων οικονομικών και γεωστρατηγικών ανταγωνισμών, φαίνεται πως υπάρχουν ορισμένες θεμελιώδεις παραδοχές, που ουδείς δικαιούται να παραβλέψει…
- Η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια βιολογική κατάραπου δεν «την έφερε ο Θεός»,αλλά είναι δημιούργημα εργαστηρίου. Την εμπνεύστηκαν και την παρασκεύασαν νοσηροί εγκέφαλοι που κατά τα λοιπά κυκλοφορούν ανάμεσά μας και διαχειρίζονται τις τύχες μας…
- Προφανώς αυτοί που το κατασκεύασαν, έχουν στα χέρια τους και τον κώδικα της λύσης. Ωστόσο… Οι λόγοι για τους οποίους αυτός ο κώδικας δεν περνά (ή δεν του επιτρέπουν ακόμη να περάσει) στην «κατανάλωση», ΔΕΝ φαίνεται να είναι ο παραδοσιακός οικονομικός εκβιασμός, ούτεοι υπαρκτοί ανταγωνισμοί στο πεδίο των δικαιωμάτων…
- Στην εποχή μας, η επιστήμη έχει κάνει άλματα, και σε κάθε περίπτωση το επίπεδο γνώσεων που έχει κατακτηθεί, τα ερευνητικά πρωτόκολλα και οι τεχνολογικές δυνατότητες, έχουν διαφοροποιήσει πλήρως τα δεδομένα της τρέχουσας εποχής από αυτά του Μεσοπολέμου και τα προγενέστερα. Το να υπάρχει λοιπόν δυσκολία στην αποκωδικοποίηση του συγκεκριμένου ιού, είναι μια παράμετρος που θα πρέπει να προβληματίσει.
- Όχι τόσο για τις άμεσες και πρωτογενείς επιπτώσεις του στους νοσούντες. Άλλωστε τα σχετιζόμενα με τούτο στατιστικά, και κυρίως η σχέση νοσούντων – θανάτων, δεν είναι τραγική στην αποτίμησή της με την γλώσσα των αριθμών…
- Όσο κυρίως για τις δευτερογενείς και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις η συνεπακόλουθες βλάβες που μπορεί να προκαλεί στον οργανισμό των “θεραπευθέντων”, και οι οποίες ενδέχεται να υποκρύπτονται στην αυξημένη δυσκολία της αποκωδικοποίησής του.
Στο βαθμό που αυτή η ανησυχία επιβεβαιωθεί, είναι φανερό πως αυτό βιώνουμε σήμερα, ΔΕΝ είναι το τελικό προϊόν αυτού του νοσηρού δημιουργήματος, και σύντομα η ανθρωπότητα θα βρεθεί αντιμέτωπη με καινούρια δυσκολοξεπέραστα τετελεσμένα.
Ας κρατάμε λοιπόν κατ’ αρχήν μικρό καλάθι, σε σχέση με το εάν η Κίνα κατάφερε ήδη να ελέγξει αυτήν την βιολογική κατάρα, μετά το ανεξέλεγκτο ξέσπασμα των πρώτων ημερών. Μικρό καλάθι ενδεχομένως θα πρέπει να κρατάμε και σε σχέση με το πόσο ελπιδοφόρος είναι η προοπτική της γρήγορης παρασκευής του εμβολίου για την αντιμετώπισή του.
Άλλωστε τα ίδια τα δεδομένα που έχουμε στην διάθεσή μας, δεν είναι ακόμη επαρκή για να αποφασίσουμε, εάν η Δημόσια αρχή συνεχίζει να βρίσκεται σε θέση μπρα ντε φερ αντιμετωπίζοντας κατάματα τον COVID-19, ή αν προσπαθεί να συντονίσει μια σικέ μάχη σε μια προσπάθεια να διαχειριστεί η ανθρωπότητα με αξιοπρέπεια την ήττα της από τα ίδια τα τερατουργήματά της.
- Η ανεξέλεγκτη άρα και δύσκολα διαχειρίσιμη μεταδοτικότητα καθώς και η διαφαινόμενη επιλεκτικότητααυτού του ιού, είναι το κλειδί για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Και η πρώτη μεγάλη αναβάθμιση του εφιάλτη, ακούει στο όνομα “ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ”.
Από την άλλη μεριά, είναι φανερό πως όλοι εμείς, ΔΕΝ έχουμε την πρόσβαση που έχουν τα ισχυρά κέντρα ισχύος στις ήδη αποκωδικοποιημένες πληροφορίες που τον αφορούν.
Επομένως είναι καλό, δίνοντας την δική μας μάχη για τον περιορισμό των συνεπειών και εν τέλει για την ίδια την επιβίωση, να προσπαθούμε παράλληλα να αξιολογούμε πολύ προσεκτικά τις αποφάσεις τους, διότι αυτή η ιδιότυπη κοινωνικοποίηση της διαχείρισής του, είναι η θερμοκοιτίδα μέσα στην οποία αποκτά σταδιακά υπόσταση ένας άλλος εφιάλτης με τον οποίο οι κοινωνίες θα βρεθούν αντιμέτωπες την επόμενη μέρα.
Κοινωνικό πείραμα με διαδραστικό σενάριο και απρόβλεπτες προεκτάσεις…
Το βέβαιο είναι πως πέρα και ανεξάρτητα από τα απίθανα πράγματα και την πρωτοφανή μυθοπλασία που έχει επιστρατευτεί από κάθε λογής γραφικούς και συνομωσιολόγους, οι μηχανισμοί της εξουσίας και κυρίως τα άδηλα κέντρα που παρεμβαίνουν και υπαγορεύουν αποφάσεις και χειρισμούς, σπεύδουν από την πρώτη στιγμή να αξιοποιήσουν τα καινούρια δεδομένα, και να εντάξουν κρίσιμες παραμέτρους τους σε εναλλακτικά πρωτόκολλα χαλιναγώγησης των μαζών και σε διαχειριστικά μοντέλα επιβίωσης του συστήματος, διότι απλά αυτή είναι η δουλειά και η πρώτιστη φροντίδα τους.
Την ίδια στιγμή, παραδοσιακοί ενδεχομένως και απερίσκεπτοι «αναλυτές», συμπιέζουν δραματικά το εύρος των προσεγγίσεών τους, θεωρώντας πως το όλο πρόβλημα ξεκινά με την εμφάνιση, την απαρίθμηση και την κατηγοριοποίηση των κρουσμάτων, και εξαντλείται στα κατευθυνόμενα χειροκροτήματα σε γιατρούς και νοσηλευτές που δίνουν την δική τους μάχη για το αυτονόητο, σε ένα σύστημα Υγείας πολλαπλά αποδυναμωμένο και σε κάθε περίπτωση ανεπαρκές να ανταποκριθεί αξιοπρεπώς στο πραγματικό μέγεθος της πρόκλησης.
Οι εξελίξεις ωστόσο είναι αμείλικτες…
Η πραγματική κατάσταση τείνει να καταστεί εφιαλτική. Καινούριες παράμετροι έρχονται καθημερινά να συνθέσουν ένα δυσεπίλυτο παζλ. Ο τραχανάς που έχει απλωθεί, έχει διαθέσιμες όλων των ειδών τις ποικιλίες προκειμένου να τις επιδείξει…
- Καινούρια προβλήματα στις πολιτικές διαχείρισης του χρήματος σε συνθήκες δημοσιονομικών φραγμών και παγκοσμιοποιημένης οικονομίας…
- Συσσωρευθέν κεφάλαιο που οδεύει μαζικά στην διαδικασία μιας αιφνίδιας καταστροφής…
- Παραλυτικά ραπίσματα και πραγματική παύση εργασιών στην πραγματική Οικονομία, η οποία πιθανότατα δρομολογεί ήδη βλάβες μη αναστρέψιμες…
- Μόνιμη αποδόμηση μέτρων κοινωνικού προστατευτισμού που εγκαινιάζουν την δημιουργία ενός νέου Φρανκενστάιν στις εργασιακές σχέσεις…
- Κατευθυνόμενη αποδόμηση ακόμη και της ιστορικής αξιακής παρακαταθήκης των λαών με βολικό πρόσχημα την αντιμετώπιση των συνεπειών…
- Θνησιγενές φλερτ με λογικές ημιτελούς και αδιέξοδου Κεϋνσιανισμού στην Οικονομία σε ένα περιβάλλον κατάφορα εκτρωματικό…
Και φυσικά μια σειρά από δραματικές ανατροπές στην κοινωνική συνοχή, στην φυσιογνωμία των κοινωνιών και στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Όπως αντιλαμβάνεται λοιπόν ο αναγνώστης, η υγειονομική πρόκληση παραμένει ΚΥΡΙΑΡΧΗ και ΚΟΡΥΦΑΙΑ στην επικαιρότητα και στην ατζέντα όλων, ΑΛΛΑ οφείλουμε τουλάχιστον να προειδοποιήσουμε πως πάρα πολύ σύντομα θα συνειδητοποιήσουν οι πάντες πως αυτή η πρόκληση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η ΜΟΝΑΔΙΚΗ.
Η επόμενη μέρα θα βρει τις κοινωνίες αδύναμες, κουρασμένες, καχύποπτες και με ναρκοθετημένο τον σκληρό πυρήνα της συνοχής τους, σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα έχουν περισταλεί δικαιώματα… αυτονόητα… συνήθειες… δουλειές… αδιαπραγμάτευτες μέχρι πρότινος αξίες…
Σε ένα περιβάλλον στο οποίο ενδέχεται να έχουν εκλείψει και σε κάθε περίπτωση να έχουν συνθλιβεί, ακόμη και ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας που λειτουργούσαν στην πράξη ως μικροανάχωμα για μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων σε συνθήκες υποθηκευμένης πατρίδας όπως είναι η δική μας πατρίδα…
Σε ένα περιβάλλον παράλληλα, στο οποίο μια σειρά από παραδοσιακοί δυνάστες θα επανέλθουν επιδιώκοντας να εδραιωθούν στο παιχνίδι ισχύος, με ακόμη μεγαλύτερο θράσος και με ακόμη πιο αποκρουστικά εργαλεία από αυτά που γνωρίσαμε στο παρελθόν.
- Τράπεζες…
- Πλαίσιο δημοσιονομικών αναγκών και ρυθμίσεων…
- Εργοδοτικές απαιτήσεις…
- Και ένα σύστημα θεσμικών καλικαντζάρων, που θα επιδιώκει να ροκανίσει ότι απέμεινε από τα ερείπια του θεσμοθετημένου κοινωνικού προστατευτισμού… Είναι μερικά μόνο από τα σύγχρονα τέρατα με τα οποία θα βρεθούν αντιμέτωπες οι κοινωνίες.
Και στον αντίποδα όλων αυτών των αναβαθμισμένων τεράτων, οι κοινωνίες που θα κληθούν εκ των πραγμάτων να δώσουν την μάχη της υπεράσπισης των αυτονόητων…
- Με σοβαρά τραυματισμένη την συλλογική τους ταυτότητα…
- Με προκλητικά υπονομευμένη την εθνική τους συνοχή…
- Με ευρύτατα αποδομημένο το ιδιαίτερο εθνικό αξιακό τους αποκούμπι…
Σε μια υβριδική μεταδημοκρατία εργαστηρίου σε μια «μετά ιόν» εποχή που θα ξεχειλίζει προσχήματα, σε μια πρωτοφανή κοινωνική ζούγκλα.
Θα είναι η περίοδος που μέσα σε μια νύχτα, οι κοινωνίες κουρασμένες και ανήμπορες, θα παρατηρούν πως μέσα σε μια νύχτα, τα μέτρα που ελήφθησαν για την σωτηρία τους, θα μετατραπούν σε μόνιμη θηλιά που θα στραγγαλίσει το μέλλον των παιδιών τους.
Έχουμε λοιπόν αναλογιστεί κύριοι που μας σέρνει ένα σύστημα που καταμετρά και εργαλειοποιεί θύματα επιδιώκοντας να μην θυματοποιηθεί το ίδιο στο περιβάλλον των αδυσώπητων συγκρούσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη;;;
