του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Τέτοιες μέρες το 1989, πριν από 30 χρόνια δηλαδή, άρχισε η διαδικασία κατάρρευσης των κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και περιορισμού της Ρωσίας στα σημερινά της σύνορα.
Η Ρωσία ουδέποτε στην ιστορία της επεκτάθηκε τόσο βαθιά στην Ευρώπη όσο μετά την ήττα του ναζισμού το 1945, υπό τη μορφή της Σοβιετικής Ένωσης.
Ήταν μια κατάρρευση που δεν περιόρισε μόνο τη σοβιετική αυτοκρατορία, αλλά αποκαθήλωσε και τα ινδάλματα μιας ιδεολογίας που από το 1917 υποσχέθηκε πολλά στην ανθρωπότητα. Η Ελλάδα στο παρά πέντε απέφυγε να την βιώσει –ευτυχώς, όπως είπε ο Λεωνίδας Κύρκος–, αλλά τα συμπλέγματα εκείνης της εμπειρίας είναι ακόμη υπαρκτά.
Λίγα χρόνια μετά τον Εμφύλιο, συγκεκριμένα το 1952, Ελλάδα και Τουρκία εντάσσονται στην Ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ). Υποτίθεται ότι η Συμμαχία θα διασφάλιζε τα μέλη της από εξωτερική απειλή, υπονοώντας το σοβιετικό μπλοκ, αλλά και από επιθέσεις κατά της εδαφικής ακεραιότητά τους.
Το άρθρο 5, που προέβλεπε τα σχετικά, επέτρεπε αυτήν την υπόθεση. Ότι, δηλαδή, η ακεραιότητα των χωρών μελών διασφαλίζεται από οποιαδήποτε επίθεση.
Χρειάστηκε όμως η τουρκική εισβολή στην Κύπρο, που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ, και η ερμηνευτική δήλωση του τότε Γενικού Γραμματέα της Συμμαχίας Γιόζεφ Λουνς για να συνειδητοποιήσει η Ελλάδα πως η Συμμαχία δεν την διασφάλιζε από την τουρκική επιθετικότητα.
Το γιατί παραμένουμε είναι μια άλλη ιστορία.
Με τις ευλογίες λοιπόν της Συμμαχίας, ο ελληνισμός έχασε τη μισή σχεδόν Κύπρο, και η Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη όχι μόνο με την Τουρκία αλλά και με την ηγέτιδα δύναμη, τις ΗΠΑ. Όλες οι αμερικανικές θέσεις στα ελληνοτουρκικά είτε κλίνουν υπέρ της Άγκυρας είτε έχουν μια ουδέτερη χροιά που ευνοεί τη γειτονική χώρα. Κάτι άλλαξε τις μέρες αυτές με τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που ζήτησε την αποχώρηση του τουρκικού «Yavuz» που επιχειρεί στα χωρικά ύδατα της Κύπρου.
Το 1945 και το 1989 αποτέλεσαν για την Ευρώπη και τον κόσμο κομβικά σημεία. Για την Ελλάδα, εκτός από τις δύο αυτές ημερομηνίες, κρίσιμο ήταν και το 1974.
Η Τουρκία, ως προς τις απειλές της στάθηκε τίμια. Δεν μπλόφαρε. Ό,τι έλεγε το εννοούσε και το εννοεί. Πλαγιοκόπησε και πλαγιοκοπεί την Ελλάδα, αλλά οι ελληνικές ηγεσίες είχαν το νου τους αλλού. Στη νομή και την απόλαυση της εξουσίας.
Όλες οι κυβερνήσεις έφεραν τη χώρα στη σημερινή της κατάντια: Οικονομικά είναι απολύτως εξαρτημένη από τους δανειστές της· από πλευράς άσκησης εξωτερικής πολιτικής υποδουλωμένη στην Ουάσιγκτον και εν μέρει στις Βρυξέλλες, ενώ η Τουρκία αμφισβητεί καθημερινά την εδαφική της κυριαρχία, σε βαθμό εξευτελιστικό.
Από το 1974, λοιπόν, η Τουρκία άρχισε να προδιαγράφει τις απαιτήσεις της απέναντι στην Ελλάδα, σε μια αξιοσημείωτα συνεπή και κλιμακούμενη πολιτική έντασης. Τίποτε δεν παίρνει πίσω, συνεχώς κλιμακώνει.
Η προβολή των τουρκικών απαιτήσεων άρχισε με τη βλακώδη ενέργεια των δικτατόρων του ’67 να δηλώνουν περιχαρείς πόσο πλούσια θα γινόταν η χώρα από την ανακάλυψη ενεργειακών αποθεμάτων. Συνεχίζεται, σήμερα, για τον ίδιο λόγο. «Δεν θα σας βλέπουμε να πλουτίζετε» είπε ο αναίσχυντος υπουργός Άμυνας της γειτονικής χώρας σε μια από τις τελευταίες του δηλώσεις.
Σε έναν λαό που τα τελευταία αρκετά χρόνια βελτίωσε το βιοτικό του επίπεδο αλλά δεν έμαθε ότι τίποτε δεν χαρίζεται, όλα κατακτώνται και διατηρούνται με κόπους, η απροκάλυπτα επιθετική πολιτική της Τουρκίας δημιούργησε φοβικά σύνδρομα. Ακόμη και στην ηγεσία του.
Διαβάζω περίοπτους αναλυτές να καλλιεργούν την ιδέα συνεκμετάλλευσης, με την Τουρκία, των ενεργειακών αποθεμάτων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Και τον απλό κόσμο να βλέπει το χάρτη της ΑΟΖ που δίνει το Διεθνές Δίκαιο στην Τουρκία και να δικαιολογεί τη στάση της.
Αυτά δικαιούται η Τουρκία με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Όπως την ίδια ευνόησε γεωπολιτικά η γεωγραφική θέση της, το ίδιο ευνοϊκή στάθηκε η θέση της Ελλάδας σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ.
Το τραγικό είναι ότι υπάρχει ελληνική αλλά και αμερικανική κατανόηση για τη συμπεριφορά της Άγκυρας.
Δεύτερον, συνεκμετάλλευση ναι, αλλά με κάποια σοβαρή ανταλλαγή. Αφού δεν μπορούμε να επιβάλλουμε, ας αγοράσουμε μια αξιοπρεπή λύση στο Κυπριακό. Διαφορετικά, όποτε θα θέλει κάτι η Τουρκία, θα δημιουργεί μια κρίση και θα το παίρνει αμαχητί.
Πριν από αρκετά χρόνια ο Πολ Κένεντι έγραψε ένα δίτομο έργο για την άνοδο και την πτώση των Μεγάλων Δυνάμεων και εντόπιζε ως κύρια αιτία της πτώσης την υπερεπέκταση με τους πολέμους.
Η Τουρκία δεν είναι μεγάλη δύναμη, αλλά θέλει να κυριαρχήσει στην περιοχή. Έχει απλωθεί πολύ. Από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία και τη Σομαλία. Ακροβάτησε μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας αλλά η ακροβασία αυτή μάλλον φτάνει στο τέλος της. Στη Συρία αντιμετωπίζει έναν θανάσιμο κίνδυνο με το Κουρδικό. Και στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αναζητά τους πόρους και τον τρόπο που θα την κρατήσουν ζωντανή.
Θα μπορέσει να αντεπεξέλθει; Αν τα καταφέρει θα γίνει η σημαντικότερη δύναμη της περιοχής. Αν όχι, έχουμε να δούμε πολλά επεισόδια.
Πάντως, με την Ελλάδα τα πράγματα φτάνουν σε κρίσιμο σημείο. Θα δούμε αν η τουρκική προκλητικότητα αντιμετωπιστεί με αξιοπρέπεια ή με τη λογική «πάρε ό,τι θες αλλά άφησέ μας ήσυχους».
Αλλά ας γνωρίζουμε πως η βουλιμική Τουρκία δεν θα αφήσει ποτέ ήσυχο έναν λαό που της παραχωρεί χωρίς αντίσταση.
Δεν υπάρχει καμιά κατανόηση από ΗΠΑ και ΕΛΛΑΔΑ.
Απλά η Τουρκιά μειώθηκε από της ΔΥΣΗ για την συνεργασία της η την ουδετερότητα της με τον Άξονα, πράξη που δεν αποδέχθηκε ΠΟΤΕ.
Τα περί διεθνούς δικαίου ειναι φληναφήματα για αυτούς…
Αλλωστε τι έννοιά έχει ένα δίκαιο από τον νικητή για τον ηττημένο… Το θεωρεί απλά ΦΑΡΣΑ…
Το ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ/ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ… ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΕΧΟΥΣΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΕΛΛΟΝ… ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΙΣΧΥΟΣ…
“συνεκμετάλλευση ναι, αλλά με κάποια σοβαρή ανταλλαγή. Αφού δεν μπορούμε να επιβάλλουμε, ας αγοράσουμε μια αξιοπρεπή λύση στο Κυπριακό”: ΑΤΟΠΟ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ: ΤΟΣΟ ΜΙΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΛΟΥΤΟ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΟΥΝΕ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ (ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΥΠΟΠΤΕΥΟΝΤΑΙ ΠΟΙΟ). ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΣΤΙΚΗ. ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΥΠΗΡΞΕ ΤΟ 1923, ΟΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ ΤΗΝ Α.ΘΡΑΚΗ, ΕΝΑΝΤΙ (ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ) ΕΙΡΗΝΗΣ, ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΣΤΟ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΕΝΟ ΘΗΡΙΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ…
Σχετικά με το “φοβικό σύνδρομο” και το ορόσημο του 1974.
Έχω την πεποίθηση ότι μία επίπτωση των γεγονότων του 1974, που δεν έχει επισημανθεί και μελετηθεί επαρκώς, είναι η αντιστροφή του “φοβικού συνδρόμου”.
Εξηγούμαι. Μπορεί η Μικρασιατική εκστρατεία να μην τελεσφόρησε για την Ελλάδα, εμπότισε όμως το υποσυνείδητο της τουρκικής ηγεσίας με μια λανθάνουσα φοβία για τις δυνατότητες του ελληνικού στρατού να φθάσει έξω από την Άγκυρα. Η θριαμβική παρουσία του ΕΣ στον Β’ ΠΠ, αλλά και η μετέπειτα αποτελεσματική δράση του κατά του ΔΣΕ και στην Κορέα, σε αντίθεση με τις πτωχές έως ανύπαρκτες επιδόσεις του τουρκικού στρατού, εκείνη την εποχή, επέτειναν το χάσμα μεταξύ της φήμης για τις δυνατότητες των δύο στρατών.
Το 1963-64, η Ελλάδα τολμά να εμπλακεί στρατιωτικά στην Κύπρο (με αποκορύφωμα την μυστική αποστολή ολόκληρης μεραρχίας) και απειλεί την Τουρκία με πόλεμο. Η μεν Τουρκία υποχώρησε προ της ελληνικής πολεμικής απειλής, οι δε ΗΠΑ, εκλαμβάνοντας ως απολύτως βάσιμες τις απειλές της Ελλάδος, πίεσαν την Τουρκία να υποχωρήσει.
Χωρίς να έχω αποδείξεις, εκτιμώ, πως η αίσια έκβαση της κρίσης του 1964 οφείλεται και στον παράγοντα του ηθικού. Ο ΕΣ ήταν γεμάτος αυτοπεποίθηση από τις εμπειρίες και τις επιτυχίες του προσφάτου παρελθόντος, ενώ οι Τούρκοι δεν είχαν επαρκή εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους ώστε να αντιπαρατεθούν με έναν στρατό που απέπνεε δέος.
Αντίστοιχη υποχώρηση από την Τουρκία είχαμε, την ίδια περίοδο, στην διαμαχή για τον εναέριο χώρο στο Αιγαίο. Παραπέμπω για λεπτομέρειες στους ακολούθους συνδέσμους.
http://www.peaaap.gr/index.php/183-to
https://spyrkikeris.blogspot.com/2015/12/blog-post.html
Η απάθεια που επιδείξαμε το 1974 οδήγησε στην αναστροφή του ψυχολογικού κλίματος. Οι φοβίες της Τουρκίας καταποντίστηκαν μονομιάς, μετά την ανέλπιστη επιτυχία στην Κύπρο και μεταστάθμευσαν στην εδώ πλευρά. Έχουμε μάλιστα οδηγηθεί – συν τω χρόνω – σε τέτοια επίπεδα ηττοπάθειας έναντι της Τουρκίας, ώστε να πανικοβαλλόμαστε και μόνο στην ανακοίνωση κάποιου μελλοντικού (και αμφιβόλου) τουρκικού εξοπλιστικού προγράμματος! Και όσο περισσότερο ηττοπαθείς γινόμαστε, τότε αποθρασύνεται η άλλη πλευρά.
Αυτή η – παράπλευρη – επίδραση του 1974 στο πεδίο της βούλησης και της αποφασιστικότητας των ηγεσιών εκατέρωθεν του Αιγαίου θα τολμούσα να πω πως συνιστά μεγαλύτερη ήττα από την απώλεια του 38% της Κύπρου.
Δεν είναι τυχαίο πως από το 1974 και έπειτα έχουμε παραιτηθεί οικειοθελώς οποιουδήποτε δικαιώματος δυναμικής/ένοπλης παρέμβασης (στα πλαίσια ενός δήθεν εξευρωπαϊσμου) και έχουμε στραφεί αποκλειστικά στην επαιτεία προστασίας και τις ανούσιες επικλήσεις περί δικαίου.
Δεν είναι υποχρεώση ούτε του ΝΑΤΟ, ούτε της ΕΕ, ούτε των ΗΠΑ να μας προστατεύσουν, αν εμείς δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε πρωτίστως τις δικές μας δυνάμεις. Είτε θα συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να γίνουμε Ισραήλ, είτε θα καταλήξουμε φινλανδοποιημένοι παρίες.
ΥΓ1: Δεν είμαι σίγουρος για την πατρότητα του όρου “φοβικό σύνδρομο”, προσωπικά τον υιοθέτησα από τον πρέσβη Μιχάλη Δούντα, που τον χρησιμοποιούσε κατά κόρον, στηλιτεύοντας τις υποχωρητικές κινήσεις των ελληνικών ηγεσιών.
ΥΓ2: Πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η ιδέα της συνεκμετάλλευσης όταν ο αντισυμβαλλόμενος διακατέχεται από την επεκτατική νοοτροπία του άρπαγα;
Πέστε μας κάτι καί γιά τήν πατρότητα τού όρου
«πρέπει να γίνουμε Ισραήλ»…
Στήν εισβολή-κατοχή στά χώματα τών Ελλήνων καί τού Πολιτισμού τους
[η αναφορά σ’ αυτή τήν εισβολή-κατοχή είναι απαγορευμένη από τήν εβραιομασονία,
γι’ αυτό μάς ξεπλένει τή συνείδηση ακόμη καί ο αρχιεπισκοπος
μέ τήν ύπουλη παρόλα τής τάχα μου “επανάστασης” τού ’21
– Ρώσσοι vs Ρώσσων, “γάλλοι” vs “γάλλων”, αγγλοσάξονες vs αγγοσαξόνων…
οί επαναστάσεις, έ;! –
πού ήταν βέβαια ό λαμπρός εθνικοαπαλευθερωτικός μας αγώνας πού δέν έχει ολοκληρωθεί ακόμη…]
τών εβραιοτουρκοχάζαρων,
όλες οί απαντήσεις γιά τό χάλι τό δικό μας πού φαίνεται
κι όλης τής €€ πού ακόμη δέν φαίνεται(τό μαύρο χάλι της, έ;!)…
εγώ τώρα μελετώ τήν χανσεατικη ενωση
καί πώς εξαφανίστηκε κυριολεκτικά από προσώπου γής καί ιστορίας
η αυτοκρατορια των χαζαρων(650-969)
tip:
«Η κατεστημένη άποψη υποστηρίζει πως όλοι οι Εβραίοι στον κόσμο είναι το ίδιο, μία και μοναδική «φυλή», την οποία και «επέλεξε ο Θεός». Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν στη Γη δύο ευδιάκριτες ομάδες Εβραίων. Οι Σεφαραδίτες Εβραίοι, που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή, τη βόρεια Αφρική και την Ισπανία και οι Ασκενάζι Εβραίοι, που προέρχονται από την Ανατολική Ευρώπη. Οι Σεφαραδίτες, κατά κοινή παραδοχή, κατάγονται από τους αρχαίους Εβραίους, που περιγράφονται στη Βίβλο. Είναι σημιτικής καταγωγής και συνεπώς φυλετικά συγγενείς με τους Άραβες: η μόνη διαφορά τους είναι η θρησκεία. Αντίθετα οι Ασκενάζι Εβραίοι, που αποτελούν και το 90% των σημερινών Εβραίων, έχουν μυστηριώδη καταγωγή. Σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς οι Ασκενάζι Εβραίοι δεν υπήρχαν πριν από 1200 Χρόνια. Από πού λοιπόν εμφανίστηκαν;
Το μυστήριο της εμφάνισης των πολυάριθμων Ασκενάζι Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης ξεδιαλύθηκε, όταν οι ιστορικοί απέδωσαν την προέλευσή τους στον εξιουδαϊσμό των Χαζάρων, μιας Τουρκικής φυλής που ίδρυσε για αρκετούς αιώνες μια ισχυρή μεσαιωνική αυτοκρατορία μεταξύ Κασπίας και Μαύρης Θάλασσας. Οι Χαζάροι, όπως θα δούμε στη συνέχεια, δεν αποτελούν μονάχα τη «13η φυλή του Ισραήλ», αλλά και το 90% των σημερινών Εβραίων! Οι Χαζάροι, μια φυλή τουρανικής καταγωγής, ήρθαν σε αβέβαιους χρόνους από τις στέπες της Ανατολής κι εγκαταστάθηκαν ανάμεσα στην Κασπία και στη Μαύρη Θάλασσα. Οι ελληνικές πηγές τούς αποκαλούσαν και Χαέαρους αλλά και Χοτξίρους, ενώ οι Σλάβοι «Κοζάρους», δηλαδή «κατσικίσιους». Οι Άραβες τους αποκαλούσαν Χαζάρ, οι Εβραίοι Κουζάροι, οι Τούρκοι Σαμπίρ και οι Κινέζοι «Κ’ όσα». Το όνομά τους προερχόταν από το τουρανικό gazmak που σημαίνει «περιπλανιέμαι».
Εμφανίστηκαν στην περιοχή τον 5ο μ.Χ. αιώνα και δημιούργησαν μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από την Κριμαία μέχρι την Κασπία, την οποία οι Άραβες αποκαλούσαν «Θάλασσα των Χαζάρων». Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο θάλασσες οι Χαζάροι δημιούργησαν μια ισχυρή αυτοκρατορία με δύο πρωτεύουσες, τη Σαρκέλ και την Ιτίλ. Η θρησκεία τους ήταν άγνωστη και οι ιερείς της ήταν ταυτόχρονα και «κυνηγοί ονείρων». Οι Χαζάροι είχαν πολύ παράξενες δοξασίες. ‘Ενα από τα πράγματα που πίστευαν ήταν και η «ανταλλαγή της μοίρας». Σύμφωνα με τους χαζαρικούς θρύλους υπήρχε ένα μέρος στην Ιτίλ όπου δύο εντελώς άγνωστα μεταξύ τους άτομα, όταν περάσουν δίπλα ο ένας από τον άλλο, μπορούσαν να πάρουν αμοιβαία το όνομα και τη μοίρα του άλλου και να συνεχίσουν έτσι τη ζωή τους με αλλαγμένους ρόλους, σαν να έχουν αλλάξει ρούχα …; {σας λέει κάτι αυτό με την παραπάνω θεωρία όπου οντότητες κατέλαβαν τους εβραίους στην εξορία τους;} Οι Ασκενάζι Εβραίοι που μετανάστευσαν στο Ισραήλ από τη Ρωσία κουβάλησαν μαζί τους την κομμουνιστική ιδεολογία. Οι Εβραίοι που μετανάστευσαν στο Ισραήλ από τη Γερμανία συμπαθούν το Σοσιαλισμό, αλλά υιοθετούν και πρακτικές ναζιστικο-φασιστικού τύπου. Στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου η ελίτ των Σιωνιστών Ασκε(Νάζι) Εβραίων συνεργάστηκε με τους Ναζί για να στείλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τους φτωχούς Εβραίους. ΑΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΚΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ” ΤΕΥΧΟΣ 34}
https://filosofia-erevna.blogspot.com/2012/03/blog-post_8847.html
Να μη καταληξουμε στο λογικο συμπερασμα οτι συνεκμεταλλευση στο Αιγαιο χωρις ηττα σε πολεμο δεν προκειται να υπογραφεί απο καμια Ελληνικη κυβερνηση ,επειδη παντοτε στο τραπεζι των διαπραγματευεων καθονται οι πρωην αντιπαλοι σε πολεμο -νικητες και ηττημενοι και κατα τις διαπραγματευσεις ισχυει το ουαι τοις ηττημενοις, γιατι συνηθως δεχονται ταπεινωτικες Συμφωνιες-.
Χωρις πολεμο μπορει να περασει απο το μυαλο μας και κανενα Γουδι,η, το ”οταν λεμε ισοβια εννοουμε ισοβια”του 1975.
Μονη εξαιρεση ταπεινωτικης για τα Ελληνικα συμφεροντα και την Ελληνικη ιστορια ηττας ειναι η εν καιρω ειρηνης Συμφωνια των Πρεσπων, για την οποιαν ”δεν σηκωθηκαν ακομη ορθιες οι πετρες” γιατι αυτη εξυπηρετει τα παγια συμφεροντα των τριων γεωπολιτικων παικτων της Ευρωπης και της Αμερικης (ΝΑΤΟ, Ε.Ε και Ρωσιας)απο το 1989 και μας επιασαν στον υπνο με την κυβερνηση των ΣυριζΑνελ.
Επετυχαν -μαυτην την Συμφωνια-να δημιουργησουν ενα κρατιδιο με Εθνος ανυπαρκτον ιστορικως -διοτι το Μακεδονικον Βασιλειον απο το 7ον π.Χ αιωνα ηταν Ελληνικο , με γλωσσα Ελληνικη , -με τους όποιους ιδιωματισμους- και θρησκεια το Δωδεκαθεο του Ολυμπου , ο οποιος απο τοτε ηταν περιοχη αυτου του Ελληνικου Βασιλειου και το οποιο κρατιδιο θα γινει εν καιρω -ή- η Μεκκα του Μακεδονισμου ,-ή-,θα διαλυθει αφου δημιουργησει προβληματα στην Βαλκανικη . Σε καλο μας παντως δεν θα βγει.
Ουτως εχοντων των πραγματων επιβαλλεται ταχεως να συναποφασισουν Πολιτικα κομματα και λαος ,αν εχουν τα κοτσια να εμπλακουν σε ολιστικο πολεμο με την Τουρκια για να ”πουλησουν -εαν χασουν- ακριβα το τομαρι τους αδιαφορωντας για τις ”ντιρεκτιβες” φιλων και συμμαχων ,η, προ των πολυαριθμων Ξερξών-Τουρκων να τους περιμενουμε στα πολλα στενα που εχουμε και να θυσιασθουμε μεχρις ενος ,για να εξεγειρουμε και τον φιλελληνισμο της εποχης της Τουρκοκρατιας , που ειναι ετοιμος , γιατι κανενας Ευρωπαιος δεν θελει τον Μουσουλμανο Ασιατη Ατιλα στη Ευρωπη.-
Με σταυρωμενα παντως χερια δεν πρεπει να μεινουμε και πρεπει να αποβαλουμε τα ηττημενα απο τωρα μυαλα, γιατι οι Τουρκοι ομοθυμαδον ξεκινησαν να μας απειλουν συνολικα και δυσκολα θα σταματησουν , εκτος αν τους την φερουν οι Αμερικανορωσοι απο πισω και απο την Κων/πολη.
Τι απΊστευτες ΕΘΝΟΚΑΠΗΛΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕς…;
Μηπως μπορειτε να τις απαριθμησετε και να παραθεσετε δικες σας εν-νοησιες;;;.