Αμερικανικές εκλογές 2024, Ντόναλντ Τραμπ-Καμάλα Χάρις
01/11/2024 16:57
Η Ευρώπη δεν χρειάζεται να αγωνιά για την κατάληξη των αμερικανικών εκλογών γιατί στην πραγματικότητα οι σχέσεις με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν θα είναι πότε ξανά όπως παλιότερα, αναφέρει το Politico σε δημοσίευμά του.
Σύμφωνα με την ανάλυση που μπορεί το λιγότερο να χαρακτηριστεί απαισιόδοξη ως προς την πορεία των διατλαντικών σχέσεων η «δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι το αμερικανικό ενδιαφέρον για την Ευρώπη έχει μειωθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Και κανένας από τους δύο υποψηφίους δεν είναι πιθανό να επαναφέρει τη διατλαντική ακμή των αρχών της δεκαετίας του 1990».
As US voters choose a new president, Europeans are anxiously waiting to see if the victor will be Donald Trump or Kamala Harris.
But no matter who wins, the uncomfortable truth is this: Europe just isn’t as important to Washington as it once was.https://t.co/Bbo37hPnDP
— POLITICOEurope (@POLITICOEurope) October 31, 2024
Oι αμερικανικές εκλογές για την Ευρώπη
Εξηγεί δε, ότι αυτό δεν σημαίνει ότι οι εκλογές στις ΗΠΑ δεν θα επηρεάσουν την Ευρώπη. Ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίζεται θαυμαστής του Βλάντιμιρ Πούτιν, έτοιμος για εμπορική διαμάχη με την ΕΕ, με παράλληλο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία -με οποιοδήποτε κόστος, την επομένη της εκλογής του και έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα υπάρχει ΝΑΤΟϊκή στήριξη χωρίς ανταλλάγματα. Η υποψήφια των Δημοκρατικών, η Κάμαλα Χάρις είναι μια πιο προσιτή επιλογή και υπόσχεται τη συνέχεια του παγκόσμιου ηγετικού ρόλου των ΗΠΑ.
Αλλά σύμφωνα με τον αναλυτή, η μεγάλη εικόνα είναι η εξής: «Η Ευρώπη απλώς δεν είναι τόσο σημαντική για την Ουάσινγκτον όσο ήταν κάποτε …Η Ευρώπη προκαλεί όλο και περισσότερο όχι συμπάθεια σε πολλούς Αμερικανούς αλλά σκωπτική περιφρόνηση – ένα μέρος καλό για διακοπές και όχι πολλά περισσότερα Δεν βοηθάει το γεγονός ότι το χάσμα επιδόσεων μεταξύ της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας διευρύνεται αμείλικτα, προς όφελος της Αμερικής».
Επισημαίνει δε ότι ο Τζο Μπάιντεν θα είναι ο τελευταίος πρόεδρος της Αμερικής του Ψυχρού Πολέμου και μαζί με αυτόν κλείνει ένα κεφάλαιο για τις ΗΠΑ και την σχέση τους με την Ευρώπη, ήδη από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Επίσης, στο δημοσίευμα του Politico, υπογραμμίζεται ότι «οι ΗΠΑ έχουν αποσύρει ή συρρικνώσει το ευρωπαϊκό τους αποτύπωμα σχεδόν σε κάθε τομέα εκτός από έναν – την ψηφιακή σφαίρα, όπου αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας όπως το Facebook και το X βασιλεύουν λίγο-πολύ στις οθόνες μας, αλλά δεν φέρνουν καμία αίγλη. Τα επίπεδα στρατευμάτων είναι πολύ κάτω από 100.000, παρά τον θερμό πόλεμο στο κατώφλι του ΝΑΤΟ».
Ωστόσο ακόμη και τώρα, η οικονομική σχέση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι μεγαλύτερη από ποτέ άλλοτε στην ιστορία. Ο όγκος του διατλαντικού εμπορίου αγαθών και υπηρεσιών είναι τεράστιος και αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.
Τι θα αλλάξει τελικά με Τραμπ ή με Χάρις
Για τον Τραμπ, όμως ο οποίος βλέπει το ΝΑΤΟ ως βάρος, ή τον υποψήφιο αντιπρόεδρό του, Τζέι Ντι Βανς, ο οποίος εξισώνει την αποτροπή της Ρωσίας με την «πολεμοκαπηλεία», η υπερπόντια παρουσία της Αμερικής μοιάζει με ενόχληση, μια απόσπαση της προσοχής από τις εγχώριες προτεραιότητες, όπως η απέλαση μεταναστών ή η διατήρηση των τιμών σε χαμηλά επίπεδα.
«Αν κερδίσει η Χάρις, το λογικό είναι ο Λευκός Οίκος να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία, αλλά τελικά θα κατευθύνει το Κίεβο προς μια συμφωνία με τη Ρωσία στο όχι πολύ μακρινό μέλλον. Οι επενδύσεις στο ΝΑΤΟ θα παραμείνουν συνεπείς, αν και η υποκείμενη τάση θα είναι η περαιτέρω ιεράρχηση του Ινδο-Ειρηνικού έναντι της Ευρώπης. Αν κερδίσει ο Τραμπ, υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι όλα τα στοιχήματα έχουν χαθεί. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η κυβέρνησή του θα συμπεριφερθεί ορθολογικά, ή τουλάχιστον ορθολογικά για τα δικά του δεδομένα, και δεν θα γυρίσει την πλάτη του στο ΝΑΤΟ, και ότι θα επιδιώξει μια συμφωνία για τον πόλεμο στην Ουκρανία που θα επιτρέψει και στις δύο πλευρές να διεκδικήσουν τη νίκη (για παράδειγμα, δίνοντας περισσότερα όπλα στο Κίεβο και απειλώντας να άρει όλους τους περιορισμούς στη χρήση τους, με αντάλλαγμα ο Πούτιν να σταματήσει τις επιθετικές επιχειρήσεις και να πάρει εδάφη). Αλλά δεν είναι όλοι τόσο σίγουροι. “Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Τραμπ θα είναι ορθολογικός, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος”, δήλωσε ανώτερος διπλωμάτης της ΕΕ που παραχώρησε ανωνυμία για να μιλήσει ειλικρινά για την πολιτική των ΗΠΑ».
Από εκεί κι έπειτα, στο δημοσίευμα ξεχωρίζει ο ρόλος της Γαλλίας, ως της δύναμης που δίνει γραμμή στην Ευρώπη να στηριχθεί στις δικές της αμυντικές δυνατότητες ανεξάρτητως εκλογικού αποτελέσματος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
«Οι Ευρωπαίοι πρέπει να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους»
«Δεν μπορούμε να αφήνουμε την ασφάλεια της Ευρώπης στα χέρια των ψηφοφόρων στο Ουισκόνσιν κάθε τέσσερα χρόνια», δήλωσε ο Αναπληρωτής υπουργός Ευρώπης και εξωτερικών υποθέσεων της Γαλλίας Benjamin Haddad την περασμένη εβδομάδα.
«Οι Ευρωπαίοι πρέπει να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους, ανεξάρτητα από το ποιος εκλέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ».
«Αυτήν τη γραμμή φαίνεται να ακολουθεί και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, η οποία θέλει η Ευρώπη να είναι πιο ανεξάρτητη σε θέματα τεχνολογίας, άμυνας και πρώτων υλών. Αλλά η αλήθεια είναι ότι όταν πρόκειται να οραματιστεί ένα μέλλον με λιγότερη Αμερική, η Ένωση είναι βαθιά διχασμένη» επισημαίνεται στο άρθρο του Politico.
«Όσο ενθουσιώδεις και αν είναι οι υποστηρικτές της ευρωπαϊκής “στρατηγικής αυτονομίας”, δεν υπάρχει καμία δυναμική πίσω από τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού στρατού ή μιας ευρωπαϊκής πυρηνικής ομπρέλας».
Και καταλήγει: «”Χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη είναι χαμένη”, έγραψε πέρυσι ο Γάλλος αναλυτής Nicolas Tenzer. Πολύ πιο επικίνδυνος είναι ο κίνδυνος να μην αναγνωρίσει η Ευρώπη ότι έχει ήδη χάσει, με αποτέλεσμα να παραμείνει ακίνητη και παραλυμένη».
