Το Ιντσιρλίκ, που φιλοξενεί περίπου 50 πυρηνικές βόμβες (τύπου Β61), έπρεπε να το έχουν εγκαταλείψει οι ΗΠΑ πριν από μια δεκαετία
Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν φαίνεται αμετανόητος για την αποχώρηση από το Αφγανιστάν, παρά το χάος που ακολούθησε. Ομοίως, όταν ο Ιρακινός πρωθυπουργός Μουσταφά Καντίμι επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο στις 26 Ιουλίου 2021, συμφώνησε με τον Μπάιντεν να δώσουν τέλος στην αποστολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Πολλοί Ιρακινοί πιστεύουν ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το κενό που θα προκύψει θα τους βάλει στο έλεος του Ιράν και του Ισλαμικού Κράτους. Η υπολειπόμενη αμερικανική στρατιωτική παρουσία τόσο στη Συρία όσο και στη Σομαλία βρίσκεται επίσης στη λίστα των προς απόσυρση δυνάμεων, προς μεγάλη χαρά της Αλ Κάιντα και της Αλ Σαμπάμπ.
Πόσο ειρωνικό είναι, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι αποφασισμένη να κρατήσει τη μία βάση που έπρεπε να είχε εγκαταλείψει η Αμερική πριν από μια δεκαετία, τη βάση στο Ιντσιρλίκ;
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το Ιντσιρλίκ ήταν καθοριστικό. Η Τουρκία ήταν μία από τις δύο χώρες του ΝΑΤΟ που συνόρευαν με τη Σοβιετική Ένωση, ενώ η βάση υποστήριξε πτήσεις επιτήρησης U-2, επιχειρήσεις των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της κρίσης του Λιβάνου το 1958, την απελευθέρωση του Κουβέιτ το 1991 και, πιο πρόσφατα, τον αγώνα ενάντια στους Ταλιμπάν. Το Ιντσιρλίκ φιλοξενεί επίσης περίπου 50 πυρηνικές βόμβες (τύπου Β61).
Ωστόσο, αντί για στρατηγικό περιουσιακό στοιχείο, είναι πλέον στρατηγική υποχρέωση. Η Τουρκία είναι τόσο εχθρός όσο και σύμμαχος. Ο πρόεδρός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, λέει ότι δεν έχει πρόβλημα με την ιδεολογία των Ταλιμπάν, γέρνει όλο και περισσότερο προς τη Ρωσία, ενώ παράλληλα η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Ορισμένοι Τούρκοι λομπίστες λένε ότι το πρόβλημα είναι ο Τούρκος πρόεδρος και όχι η ίδια η Τουρκία, ωστόσο η ζημιά που έκανε ο Ερντογάν δεν θα είναι εύκολο να αναστραφεί: Στα 18 του χρόνια στην εξουσία, αναδιαμόρφωσε το στρατό στο σύνολό του και κατήχησε περισσότερους από 30 εκατομμύρια Τούρκους μαθητές.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι μόνο η εχθρική συμπεριφορά της Τουρκίας, αλλά και το γεγονός ότι ο Ερντογάν μπορεί μια μέρα να θεωρήσει την αμερικανική παρουσία στο Ιντσιρλίκ ως μια ομαδική χρηματική αρωγή. Κάθε Αμερικανός στρατιωτικός, εργολάβος και οικογένεια στο Incirlik είναι δυνητικοί όμηροι. Η απειλή είναι πραγματική. Ο Ερντογάν δεν είναι αυτός που θα αναλάβει την ευθύνη για τις πράξεις του. Συχνά προσπαθεί να ανακατευθύνει τον θυμό προς τους Αμερικανούς, όπως μετά το πραξικόπημα «Φωτιά στο Ράιχσταγκ» του 2016, όταν ο Τούρκος πρόεδρος οδήγησε όχλους στις πύλες της βάσης και κατηγόρησε τον Αμερικανό διοικητή για συνενοχή σε συνομωσία εναντίον του.
Με απλά λόγια, το Ιντσιρλίκ κινδυνεύει τώρα με επανάληψη της κρίσης ομηρίας του Ιράν του 1979.
Σε αντίθεση με το Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν, μια αμερικανική αποχώρηση από το Ιντσιρλίκ δεν θα επηρέαζε τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν την αεροπορική βάση Mihail Kogalniceanu στη Ρουμανία, κάτι που δεν ήταν ποτέ δυνατό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η Ελλάδα επέκτεινε επίσης πρόσφατα τη Ναυτική Βάση στον κόλπο της Σούδας. Πράγματι, ο μόνος χαμένος στην απόσυρση από το Ιντσιρλίκ θα ήταν η τοπική τουρκική οικονομία.
Η πρόθεση του Μπάιντεν να τερματίσει τους «αιώνιους πολέμους» μπορεί να είναι ανεύθυνη, αλλά η αποχώρηση από μια ξεπερασμένη βάση δεν θα ήταν μια ανεύθυνη απόφαση. Ας τερματίσουμε την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Τουρκία.
Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι συνεργάτης του Washington Examiner Beltway Confidential. Είναι ανώτατο στέλεχος του American Enterprise Institute.
Μετάφραση:Νίκος Χριστοφορίδης
Πηγή: Washington Examiner/infognomonpolitics.gr
