του Patrice Bravo
Η διπλοπροσωπία των ΗΠΑ, έναντι της Ρωσίας για την επίθεση στην Ουκρανία και έναντι του Ισραήλ για την γενοκτονία που πραγματοποιεί στην Παλαιστίνη, υπονομεύει την παγκόσμια κυριαρχία της Δύσης…
Η βρετανική εφημερίδα The Guardian τόνισε ότι η διπλοπροσωπία των Ηνωμένων Πολιτειών στις συγκρούσεις στη Γάζα και την Ουκρανία προκαλεί αυξανόμενη δυσαρέσκεια σε όλο τον κόσμο: μια «εξέγερση ενάντια στην παγκόσμια κυριαρχία της Δύσης».
Το άρθρο σημειώνει ότι η «κατάφωρη εθνική υποκρισία της Ουάσιγκτον στοιχίζει ακριβά σε χαμένη εμπιστοσύνη, σε μείωση του παγκόσμιου κύρους και σε λιγότερη αυτοεκτίμηση» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αναβλητικότητα της Δύσης για τη Γάζα αποκαλύπτει μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων που αντιμετωπίζει ανταρσία λόγω της κυριαρχίας της στον διεθνή λόγο.
«Επομένως, η απόφαση του Τζο Μπάιντεν να υπερασπιστεί τις ισραηλινές μεθόδους στη Γάζα τόσο σύντομα μετά την εφαρμογή τους, σε διαφορετικό πλαίσιο, ενώ καταδικάζει τις μεθόδους της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν προκαλεί μόνο την υπερβολική εκδήλωση ανησυχίας ή αγωνίας των φιλελεύθερων», προειδοποιεί το άρθρο.
«Έχει ήδη πραγματικό αντίκτυπο στις σχέσεις μεταξύ Βορρά και Νότου, και μεταξύ Δύσης και Ανατολής, δημιουργώντας συνέπειες που θα μπορούσαν να ισχύουν δεκαετίες». «Η κυβέρνηση Μπάιντεν, απρόθυμη να αλλάξει πορεία, μπορεί να ισχυριστεί ότι οι παραλληλισμοί μεταξύ Γάζας και Ουκρανίας δεν είναι ακριβείς, αλλά φαίνεται επίσης να γνωρίζει ότι σταδιακά χάνει τη διπλωματική υποστήριξη», υποστηρίζει ο The Guardian και σημειώνει: «Όταν με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ συντάσσονται στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μόνο άλλες οκτώ χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Μικρονησίας και του Ναούρου, όπως συνέβη όταν απέρριψαν ένα ψήφισμα κατάπαυσης του πυρός για τη Γάζα τον περασμένο Δεκέμβριο, είναι πιο δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι η Αμερική παραμένει το απαραίτητο έθνος».
Ο Guardian αναφέρει: «Αντίθετα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά από μια περίοδο παγκόσμιας απομόνωσης, αισθάνεται πραγματικά ότι όλα κινούνται προς όφελός του, σύμφωνα με τη Φιόνα Χιλ, πρώην αξιωματούχο του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που ειδικεύεται στη Ρωσία». Πολλά αναδυόμενα έθνη βλέπουν τη «διεθνή τάξη που βασίζεται σε [δυτικούς] κανόνες» με σκεπτικισμό.
Για το θέμα αυτό, τα αγγλόφωνα μέσα ενημέρωσης θυμίζουν τα λόγια του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, μιλώντας στο Φόρουμ της Ντόχα τον Δεκέμβριο, όπου παραπονέθηκε ότι «οι κανόνες δεν έχουν δημοσιευθεί ποτέ, ούτε καν ανακοινώθηκαν ποτέ από κανέναν, και ότι εφαρμόζονται σύμφωνα με το τι ακριβώς χρειάζεται η Δύση σε μια συγκεκριμένη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας». Η αμερικανική επιλεκτικότητα, όπως γίνεται αντιληπτή σε μεγάλο μέρος του παγκόσμιου Νότου, είναι πιθανό να οδηγήσει σε ευρύτερο τίμημα.
Παραθέτοντας τον Ισραηλινό ειδικό Ντάνιελ Λεβί, ο Guardian σημειώνει ότι η κατάσταση στην Παλαιστίνη είναι «ένα είδος ενσάρκωσης μιας εξέγερσης ενάντια στη δυτική υποκρισία, ενάντια σε αυτήν την απαράδεκτη παγκόσμια τάξη πραγμάτων και ενάντια στη μεταποικιακή τάξη».
Καθώς οι πολυμερείς θεσμοί μάχονται αυτό που ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες αποκαλεί «δυνάμεις του κατακερματισμού», ο τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες διαχειρίζονται τη Γάζα έχει σημασία, όχι μόνο για τη Γάζα, αλλά και για την πολυμέρεια.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωπες με μεγαλύτερα, δυναμικότερα εναλλακτικά μπλοκ, είτε διευρυμένους τους BRICS, με επικεφαλής φέτος τον Πούτιν, είτε άλλες συμμαχίες υπό την ηγεσία της Κίνας», καταλήγει ο Guardian επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν απώλεια της παγκόσμιας εμπιστοσύνης.
https://www.observateurcontinental.fr/?module=articles&action=view&id=5570
Τέτοιες “διπλοπροσωπείες” υπήρχαν ανέκαθεν για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν ασκήθηκε πολιτική με βάση την ηθική. Ο,τιδήποτε ξεπερνά την εξασφάλιση της επιβίωσης τιμωρήθηκε στο παρελθόν. Ακόμη και ο επεκτατισμός όταν ασκείται στην βάση της κάλυψης ζωτικών αναγκών αποτελεί μια μορφή αγώνος επιβίωσης.
Και δεν έχω την εντύπωση ότι η δυσαρέσκεια στον δυτικό κόσμο είναι τόσο γενικευμένη. Εάν κάποιος δεν περιορίζεται στις πολυπληθείες μουσουλμανικές κοινότητες οι οποίες έχουν γιγαντωθεί με τα κύματα της λαθρομετανάστευσης ή στις διάφορες υποομάδες της ηχηρά μαχόμενης πλην ολιγομελούς αριστεράς θα έχει σαφώς μια διαφορετική άποψη.