13:24, 12.05.2024
Οι χορευτές της #Μαρίνας_Σάττι δηλώνουν σε άπταιστα τουρκικά ότι είναι Έλληνες-ΤΟΥΡΚΟΙ της Δυτικής Θράκης.
Και η Μαρίνα αντί να κοιμηθεί για αντίδραση στα Κατεχόμενα της Κύπρου, τους πήρε να χορέψουνε και έστελνε καρδούλες στην Τουρκία.#Eurovision2024 #eurovisiongr pic.twitter.com/mFALbeKyes— Lexotanil ⛑️⚒️ (@Lexotanil__) May 12, 2024
Το γεγονός ότι η Μαρίνα Σάττι δεν κατάφερε να μπει στη δεκάδα δεν φάνηκε, ωστόσο, να ενοχλεί τόσο το κοινό, σε σχέση με τις δηλώσεις που έκαναν οι χορευτές της. Σε βίντεο που δημοσιεύτηκε στο YouTube, οι δύο άνδρες δίνουν συνέντευξη σε κανάλι του Αζερμπαϊτζάν και περιγράφουν στα τουρκικά την εμπειρία τους στη Eurovision.
Εκείνο, όμως, που τράβηξε την προσοχή όλων ήταν η απάντησή τους, όταν η δημοσιογράφος τους ρώτησε για την καταγωγή τους. Όπως αναφέρουν οι Hüso Çetintaş και Yasin Ahmetoğlu, είναι «Έλληνες Τούρκοι της Δυτικής Θράκης».
Η δήλωση αυτή προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, καθώς η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχει τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη και κάνει λόγο για μουσουλμανική μειονότητα της περιοχής.
Μία από τις εμφανίσεις που σίγουρα ξεχώρισαν στον μεγάλο τελικό της Eurovision ήταν αυτή της Φινλανδίας, καθώς ο Windows95Man… γδύθηκε επί σκηνής! Ο Windows95 Man, πραγματικό όνομα Teemu Keisteri, περιγράφει τον εαυτό του ως «μια ενσάρκωση της δεκαετίας του ’90, που απελευθερώνει έναν άλλοτε δειλό οικογενειάρχη από την καθημερινότητά του».
Ο χαρακτήρας Windows95Man «γεννήθηκε» το 2013, όταν ο Keisteri εμφανίστηκε στο Flow Festival. Ο ίδιος ανάγκασε τον σκηνοθέτη να «τρέχει» πίσω του, προκειμένου να καλύψει με όποιον τρόπο μπορούσε τις γυμνές του εικόνες. Η κίνηση του τραγουδιστή δικαιολογούσε τον τίτλο του τραγουδιού «No rules», δηλαδή «χωρίς κανόνες».
H Eurovision είναι η «Ακρόπολη» του κιτς και ίσως το τελευταίο του προπύργιο απέναντι στη σοβαροφάνεια που χαρακτηρίζει το καλλιτεχνικό στερέωμα. Ένα μουσικό show απενοχοποιημένο από τους καθωσπρεπισμούς και τις βαρετές, εμπορικές συμβάσεις που προσδιορίζουν όλα τα υπόλοιπα music events του πλανήτη, καθώς στόχος του δεν είναι η προσωπική καταξίωση κάποιου καλλιτέχνη, αλλά η συσπείρωση μίας ολόκληρης χώρας στο πρόσωπό του.
Από το 1980 και τη συμμετοχή του Λουξεμβούργου με το τραγούδι «Papa pingouin» και τον τραγουδιστή του συγκροτήματος «Sophie & Magaly» να έχει ντυθεί πιγκουίνος πάνω στη σκηνή, μέχρι το 2008 και τη συμμετοχή της Ιρλανδίας που την εκπροσώπησε μία γαλοπούλα, είναι αμέτρητες οι κιτς εμφανίσεις στο πλαίσιο του θεσμού. Όπως έχει πει και ο Ιταλός φιλόσοφος-συγγραφέας, Ουμπέρτο Έκο «η υπερβολική συσσώρευση στοιχείων κιτς αποτελεί μια αξιοσημείωτη υφολογική πρόταση».
Το γεγονός ότι η χώρα μας δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη τουρκικής μειονότητας στην Θράκη δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι εκει οι οποίοι μπορεί να αισθάνονται και να δηλώνουν τούρκοι.
Θεωρώ τυχόν αντιδράσεις επ’ αυτού άλλο τόσο άστοχες όσο και τα σπηριά που βγάζουν τούρκοι συνομιλητές όταν αποκαλείς την Κωνσταντινούπολη Κωνσταντινούπολη και όχι Ειστημπόλη.
τα πρώτα 400 χρόνια είναι δύσκολα