Είναι σημαντικό ότι η απόφαση της Ιταλίας να αποχωρήσει από το BRI δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση της απογοήτευσης για τις αποτυχημένες προσδοκίες και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, αλλά βασίζεται σε μια πραγματική δέσμευση για την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η επερχόμενη αποχώρηση της Ιταλίας από την Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI) θα αναδιαμορφώσει τις διατλαντικές σχέσεις προς το καλύτερο, ενώ θα χρησιμεύσει ως δοκιμαστική περίπτωση για άλλες χώρες που μπορεί να σκέφτονται να κάνουν το ίδιο.
Αυτή την εβδομάδα, η ιταλική κυβέρνηση φέρεται να παρέδωσε επίσημο σημείωμα στην κινεζική κυβέρνηση ότι θα εξαιρεθεί από την ανανέωση της συμφωνίας της , ενώ επιβεβαίωσε την επιθυμία να διατηρήσει μια «στρατηγική φιλία» με την Κίνα.
Όταν η λαϊκίστικη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε υπέγραψε το Μνημόνιο Συνεννόησης (MoU) της BRI τον Μάρτιο του 2019, υποστήριξα ότι ήταν υπερβολικά αισιόδοξη και προσανατολισμένη προς βραχυπρόθεσμα κέρδη, ενώ ήμουν αφελής στο μακροπρόθεσμο όραμα. Κατά ειρωνικό τρόπο, το Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ Ιταλίας και Κίνας υπογράφηκε μία ημέρα μετά τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για να συζητήσει την κοινή στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για την Κίνα πριν από τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Κίνας. Αυτή ήταν η στιγμή που η διπλωματική γλώσσα της ΕΕ άρχισε να γίνεται πιο έντονη, περιγράφοντας την Κίνα ως διαπραγματευτικό εταίρο, οικονομικό ανταγωνιστή και συστημικό αντίπαλο στη στρατηγική της προοπτική.
Αυτή τη φορά, η ειδοποίηση για την απόφαση της Ιταλίας να αποχωρήσει από το BRI -την οποία η πρωθυπουργός Giorgia Meloni είχε υποδείξει εδώ και μήνες- ήρθε ακριβώς πριν ξεκινήσει η Σύνοδος Κορυφής ΕΕ-Κίνας στο Πεκίνο. Αν και αυτή ήταν η πρώτη αυτοπροσώπως Σύνοδος Κορυφής ΕΕ-Κίνας από το 2019, οι προσδοκίες για συγκεκριμένα αποτελέσματα δεν ήταν ποτέ υψηλές.
Είναι σημαντικό ότι η απόφαση της Ιταλίας να αποχωρήσει από το BRI δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση της απογοήτευσης για τις αποτυχημένες προσδοκίες και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, αλλά βασίζεται σε μια πραγματική δέσμευση για την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Μελόνι, στα χνάρια του προκατόχου της Μάριο Ντράγκι, έχει επικρίνει την Κίνα για τα πάντα, από την κακομεταχείριση των εθνοτικών μειονοτήτων στη Σιντζιάνγκ μέχρι την κακοδιαχείριση της πανδημίας του COVID-19 . Έχει προειδοποιήσει για τους κινδύνους οποιασδήποτε πιθανής επίθεσης στην Ταϊβάν και κάλεσε τη θέση του Πεκίνου για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.
Διεύρυνση της εμπορικής ανισορροπίας
Η ένταξη της Ιταλίας στο BRI θεωρήθηκε ως μία από τις πιο συμβολικές νίκες της Κίνας στην Ευρώπη, με το Πεκίνο να τη γιορτάζει ως ένδειξη του αυξανόμενου πολιτικού και διπλωματικού ρόλου της Κίνας στον κόσμο. Για την Κίνα, η δημιουργία ενός αιχμής στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στην Ευρώπη και μια χώρα της Ομάδας των Επτά (G7) ήταν κρίσιμη για την ευρωπαϊκή στρατηγική της. Επίσης, επέτρεψε στην Κίνα πρόσβαση στις προηγμένες βιομηχανίες, τα εμπορικά σήματα και τις τεχνολογίες της Ιταλίας. Αν και η Ιταλία ήταν το πραγματικό βραβείο για το Πεκίνο, μέχρι το 2019, δεκαπέντε άλλες χώρες της ΕΕ είχαν γίνει μέλη του BRI.
Το ιταλικό παιχνίδι του Πεκίνου κύλησε όμορφα μετά από περισσότερο από μια δεκαετία ιταλικής οικονομικής στεναχώριας και ορισμένοι Ιταλοί πολιτικοί θεώρησαν ξεκάθαρα την Κίνα ως λευκό ιππότη. Το μενού για το μνημόνιο συμφωνίας BRI της Ιταλίας περιελάμβανε πενήντα συμφωνίες που κάλυπταν έξι βασικούς τομείς — πολιτικό διάλογο, μεταφορές και υποδομές, εμπόριο και επενδύσεις, οικονομική συνεργασία, διαπροσωπικές συνδέσεις και συνεργασία για την πράσινη ανάπτυξη.
Το 2019, η ιταλική κυβέρνηση στόχευε να επεκτείνει τις εξαγωγές στην Κίνα και να προσελκύσει επενδύσεις με μια συμφωνία για «ανεμπόδιστο εμπόριο και επενδύσεις». Δυστυχώς, λίγα ή τίποτα δεν έχουν επιτευχθεί. Το εμπόριο μεταξύ Κίνας και Ιταλίας έχει αυξηθεί 1,6 φορές από το 2019, από 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε 80 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά το πλεονέκτημα πήγε στην Κίνα: οι κινεζικές εισαγωγές στις ιταλικές αγορές αυξήθηκαν από λίγο πάνω από 35 δισεκατομμύρια δολάρια το 2019 σε σχεδόν 61 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022, ενώ οι ιταλικές εξαγωγές στην Κίνα αυξήθηκε ελαφρά από 14,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε 19 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία της COMTRADE. Η εμπορική ανισορροπία υπέρ της Κίνας έχει διευρυνθεί, πλημμυρίζοντας την ιταλική αγορά με κινεζικά προϊόντα, τα οποία αποτελούν πλέον το 9% των συνολικών εισαγωγών της Ιταλίας (δεύτερες στον κόσμο). Αλλά η Κίνα είναι μόνο η δέκατη μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά για την Ιταλία, αποτελώντας λιγότερο από το 3 τοις εκατό των συνολικών εξαγωγών της.
Αυτοί οι αριθμοί εξηγούν γιατί οι φόβοι για κινεζικά εμπορικά αντίποινα κατά των ιταλικών προϊόντων, ειδικά στον τομέα της πολυτελείας, είναι αβάσιμοι λόγω της σημασίας της ιταλικής αγοράς για τις κινεζικές εταιρείες. Πράγματι, οι αριθμοί ήταν πολύ μικρότεροι όταν το Πεκίνο ακολούθησε εμπορικά αντίποινα κατά της Λιθουανίας μετά την αποχώρησή της το 2021 από τη μορφή «17+1» συνεργασίας των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης με την Κίνα (τώρα είναι 14+1). Σε αυτή την περίπτωση, το εμπόριο της Κίνας με τη Λιθουανία ανέρχεται συνολικά σε λίγο περισσότερο από 2 δισεκατομμύρια δολάρια και οι εξαγωγές της Λιθουανίας προς την Κίνα μειώθηκαν στα 100 εκατομμύρια δολάρια το 2022 από 270 εκατομμύρια δολάρια το 2021.
Οι κινεζικές επενδύσεις, οι κατασκευαστικές συμβάσεις και τα δάνεια στην Ιταλία μεταξύ 2008 και 2020 ανήλθαν συνολικά σε περισσότερα από 27 δισεκατομμύρια δολάρια , σύμφωνα με το China Global Investment Tracker του American Enterprise Institute, και έχουν επικεντρωθεί κυρίως στην ενέργεια, τις μεταφορές, την τεχνολογία και τη χρηματοδότηση. Οι κινεζικές στρατηγικές επενδύσεις περιελάμβαναν την επένδυση μιας κρατικής εταιρείας σχεδόν 8 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Pirelli , τη μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής ελαστικών στον κόσμο. Οι επενδύσεις στο ιταλικό χρηματιστήριο και στον χρηματοπιστωτικό τομέα ήταν πολύ σημαντικές για τις κινεζικές εταιρείες, κρατικές και ιδιωτικές. Ωστόσο, από το 2019, οι νέες κινεζικές επενδύσεις στην Ιταλία ανήλθαν σε μόλις 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι περισσότερες εξαγορές από την Κίνα στην Ιταλία πραγματοποιήθηκαν μετά την κρίση της ευρωζώνης του 2009, όταν οι επενδύσεις από την Κίνα εκτοξεύτηκαν από 100 εκατομμύρια ευρώ το 2010 σε 7,6 δισεκατομμύρια ευρώ το 2015.
Ενώ ο στόχος του BRI ήταν να εξισορροπήσει τους οικονομικούς όρους ανταγωνισμού και να αυξήσει την αμοιβαιότητα πρόσβασης στην αγορά, το Πεκίνο ανέκαθεν επέδειξε αντίσταση όσον αφορά την εκπλήρωση των προτύπων των οικονομιών της ελεύθερης αγοράς.
Κανόνες «χρυσής δύναμης».
Το Πεκίνο έπαιξε υπερβολικά το χέρι του κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19 με τις εκστρατείες παραπληροφόρησης , συντρίβοντας τον ενθουσιασμό των Ιταλών προς το Πεκίνο. Μια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 52 τοις εκατό της χώρας πίστευε ότι η κινεζική βοήθεια για την πανδημία είναι μια προσπάθεια πολιτικής επιρροής, ενώ το 62 τοις εκατό των Ιταλών είχε αρνητική γνώμη για την Κίνα το 2020.
Το ιταλικό κοινοβούλιο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο, χρησιμοποιώντας τον νόμο της «χρυσής δύναμης» για να προστατεύσει τα εθνικά του στρατηγικά περιουσιακά στοιχεία. Ο νόμος που εισήχθη για πρώτη φορά το 2012 για να καλύψει την άμυνα και την εθνική ασφάλεια, ενημερώθηκε το 2019 για να καλύψει την τεχνολογία 5G και αργότερα επεκτάθηκε σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, όπως η υγεία, οι πρώτες ύλες, οι υποδομές, η ρομποτική, τα οικονομικά και τα μέσα ενημέρωσης. Είναι ένας από τους ισχυρότερους νόμους προσυμπτωματικού ελέγχου στην ΕΕ.
Η ιταλική κυβέρνηση ενίσχυσε περαιτέρω αυτή την εξουσία το 2022 , με την προσθήκη διαδικασιών προειδοποίησης για την υποστήριξη των μηχανισμών ελέγχου των επενδύσεων. Με την ανάληψη των καθηκόντων του το 2021, μία από τις πρώτες προτεραιότητες του Ντράγκι ήταν η επιβολή των κανόνων της «χρυσής δύναμης», εστιάζοντας όχι μόνο στις στρατηγικές επενδύσεις σε υποδομές, αλλά και στο μπλοκάρισμα της πρόσβασης σε στρατηγικές τεχνολογίες και στην προστασία των καταπονημένων εθνικών εταιρειών. Μπλόκαρε τις εξαγορές κατασκευής ημιαγωγών και διεύρυνε το πεδίο εφαρμογής για να συμπεριλάβει τρόφιμα, εφαρμοσμένα υλικά και συμφωνίες για drone που είχαν συναφθεί κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης.
Quo vadis, BRI;
Το BRI πρέπει να γίνει κατανοητό ως εργαλείο προβολής οικονομικής, εξωτερικής πολιτικής και ισχύος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ)—και κεντρικό στοιχείο στις παγκόσμιες φιλοδοξίες του Κινέζου ηγέτη Xi Jinping. Η τρέχουσα κινεζική πολιτεία στοχεύει να αναδιαμορφώσει τελικά τους παγκόσμιους κανόνες και θεσμούς σύμφωνα με τις προτιμήσεις του ΚΚΚ. Το BRI περιλαμβάνει 149 χώρες , συμπεριλαμβανομένων τριάντα πέντε στην Ευρώπη και την Ευρασία, και η παλίρροια δεν θα αλλάξει αμέσως. Η έξοδος της Ιταλίας θα βλάψει τη φήμη ενός ήδη μειωμένου BRI, με την Κίνα να αντιμετωπίζει τη δική της οικονομική αναταραχή ενώ οι εταίροι της αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους.
Στη μεγάλη εικόνα, ίσως η Μελόνι ήταν μπροστά από την καμπύλη στην ανάγνωση του ΚΚΚ. Το θάρρος της να αναλάβει δράση θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ορθότητα μιας συμφωνίας με το ΚΚΚ —του οποίου οι θεμελιώδεις αξίες έρχονται σε άμεση αντίθεση με την ΕΕ και τη διατλαντική κοινότητα— μπορεί τελικά να αποδειχθεί το προηγούμενο για άλλους ηγέτες που θα ακολουθήσουν.
*Η Βαλμπόνα Ζενέλη είναι μη μόνιμος ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Ευρώπης του Ατλαντικού Συμβουλίου και στην Πρωτοβουλία Διατλαντικής Ασφάλειας του Κέντρου Στρατηγικής και Ασφάλειας του Ατλαντικού Συμβουλίου του Ατλαντικού Συμβουλίου.
ΠΗΓΗ: Atlantic Council
