A. Μαυρογιάννης: Θα είχαμε Στρατηγική Συμφωνία εάν…

Ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης δηλώνει κατηγορηματικά ότι η Τουρκία στο Κραν Μοντάνα επέμενε μέχρι τέλους στην παραμονή τουρκικών στρατευμάτων μονίμως στο νησί

γράφει ο   Φρίξος Δαλίτης

Ξεκάθαρος και χωρίς περιστροφές καταγράφει τη δική του μαρτυρία για τα όσα διαδραματίστηκαν στο Κραν Μοντάνα, ως αυτόπτης μάρτυρας και εκ των πρωταγωνιστών της όλης ιστορίας.

Ο Ελληνοκύπριος διαπραγματευτής Ανδρέας Μαυρογιάννης δηλώνει κατηγορηματικά ότι η Τουρκία στο Κραν Μοντάνα επέμενε μέχρι τέλους στη μόνιμη παρουσία αριθμού στρατευμάτων στην Κύπρο και στην αναβολή της συζήτησης για τη διατήρηση ή όχι των εγγυήσεων για δέκα τουλάχιστον χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής της λύσης και χωρίς δέσμευση για το τελικό αποτέλεσμα.

Κληθείς να σχολιάσει τα όσα αποκαλύφθηκαν μέσα από τις αποκαλύψεις του «Φ», σημειώνει πως δεν θα ήθελε να είναι μέρος αυτής της συζήτησης, καθώς, όπως υποδεικνύει, δεν είναι συνετή η ανέμελη και απροβλημάτιστη αμφισβήτηση της καταγραφής των γεγονότων από τους πρωταγωνιστές που για την ελληνοκυπριακή πλευρά ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο ίδιος, και δεν είναι συνετή η εξίσωση της μαρτυρίας με την ερμηνεία.

Αναφερόμενος στα γεγονότα και το κρίσιμο δείπνο, μιλά για τη στάση της τουρκικής πλευράς, τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί πριν το δείπνο και το πόσο κοντά είμαστε στην εξεύρεση λύσης. Σημειώνει ότι έλειπε το τελευταίο βήμα το οποίο εάν η Τουρκία το έκανε, θα μπορούσε να είχαμε διαφορετική κατάληξη. Μιλά για το άτυπο έγγραφο του ΓΓ του ΟΗΕ που κατατέθηκε στο δείπνο, τονίζοντας πως η Ελλάδα και η Κύπρος ήταν οι μόνες που το είχαν αποδεχθεί για συζήτηση και εξηγεί πώς φτάσαμε στο άδοξο τέλος της διάσκεψης.

– Να ξεκινήσουμε από τις αποκαλύψεις των πρακτικών του «Φ» για το Κραν Μοντάνα. Ζήσατε την ιστορία από κοντά. Ποιο το σχόλιο σας;

– Δεν θα ‘θελα να είμαι μέρος αυτής της συζήτησης. Όχι μόνο γιατί δεν είναι σωστό ούτε να διαρρέονται έγγραφα των ΗΕ ούτε και εγώ να σχολιάζω διαρροές. Επιπλέον από τη φύση τους αυτές οι ανταλλαγές αντιπαρέρχονται τη θεμελιώδη διάκριση ανάμεσα στο γεγονός και την ερμηνεία. Το δικαίωμα ερμηνείας ανήκει στον καθένα από εμάς, ιδεωδώς με βάση την επισταμένη και καλόπιστη ανάγνωση των γεγονότων και άλλων συναφών τεκμηρίων. Τα γεγονότα όμως αυτά καθ’ εαυτά τα γνωρίζουν οι συμμετέχοντες και ενδεχομένως οι μάρτυρες. Δηλαδή στην περίπτωση αυτή, από την πλευρά μας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εγώ. Και, με όλο τον σεβασμό, δεν είναι συνετή η ανέμελη και απροβλημάτιστη αμφισβήτηση της καταγραφής μας και η εξίσωση της μαρτυρίας με την ερμηνεία.

– Να το θέσουμε διαφορετικά. Μέσα από τα έγγραφα διαφαίνεται ότι η θέση της τουρκικής πλευράς ήταν η παραμονή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο. Μια τοποθέτηση που επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς της ελληνοκυπριακής πλευράς. Τι απαντάτε;

– Με απόλυτη σεμνότητα και ειλικρίνεια σας λέω, όπως επαναλαμβάνω για τέσσερα και πλέον χρόνια, ότι η Τουρκία επέμεινε στην μόνιμη παραμονή αριθμού στρατευμάτων στην Κύπρο και στην αναβολή της συζήτησης για τη διατήρηση ή όχι των εγγυήσεων για δέκα τουλάχιστον χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής της λύσης και χωρίς δέσμευση για το τελικό αποτέλεσμα.

– Γίνεται λόγος για ένα άτυπο έγγραφο που κατατέθηκε στο δείπνο και το οποίο απορρίφθηκε από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Υπήρχε τέτοιο έγγραφο και τι προνοούσε; Απορρίφθηκε από την ελληνοκυπριακή πλευρά;

– Η δική μας πλευρά και η Ελλάδα ήταν οι μόνες που δέχθηκαν να συζητήσουν το έγγραφο εργασίας που κατέθεσε ο ΓΓ για τον μηχανισμό εφαρμογής της λύσης.

– Υπήρχε δηλαδή τέτοιο έγγραφο;

– Ο Γενικός Γραμματέας κατέθεσε στην αρχή του δείπνου της 6ης Ιουλίου 2017, μονοσέλιδο, άτυπο, έγγραφο προς συζήτηση, για το θέμα του μηχανισμού εφαρμογής της λύσης. Η συμφωνία επί του μηχανισμού εφαρμογής ήταν κομβικής σημασίας γιατί ήταν η μόνη προϋπόθεση που είχε θέσει ο ΓΓ στα έξι σημεία του, για την κατάργηση των εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων. Πώς θα ήταν δυνατόν εμείς που επιδιώκουμε την κατάργηση των εγγυήσεων να μην θέλουμε να γίνει αυτή η συζήτηση;

– Το γνωστό πλαίσιο Γκουτέρες, δηλαδή;

– Το πρώτο από τα έξι σημεία του πλαισίου Γκουτέρες προέβλεπε την κατάργηση των εγγυήσεων, νοουμένου ότι υπάρχει μηχανισμός εφαρμογής της λύσης, υπό τον ΟΗΕ. Γι’ αυτό και στο τελευταίο δείπνο ο ΓΓ ενήργησε δεόντως για να συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την κατάργηση των εγγυήσεων.

– Εσείς διαπιστώσατε να υπήρχε πρόθεση από πλευράς Τσαβούσογλου για υποχωρήσεις και την οποία δεν αξιοποίησε η δική μας πλευρά;

– Αυτό που βιώσαμε είναι πως πριν από το δείπνο μας δίνονταν κάποιες διαβεβαιώσεις ότι βρισκόμασταν σε ακτίνα συμφωνίας. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, όταν ο ΓΓ του ΟΗΕ προσπάθησε να συντάξουμε όλοι μαζί ένα προσχέδιο στρατηγικής συμφωνίας, και ξεκίνησε αναφέροντας την κατάργηση των εγγυήσεων, ο κ. Τσαβούσογλου αντέδρασε, δηλώνοντας ότι η Τουρκία δεν αποδέχεται κατάργηση των εγγυήσεων.

– Είναι σε αυτό το σημείο που γίνεται μία ακόμα συζήτηση κατά πόσο την ώρα που ανέφερε το συγκεκριμένο σημείο ο ΓΓ του ΟΗΕ, υπήρξε -όπως λέγεται- παρέμβαση από τον κ. Κοτζιά και τον κ. Αναστασιάδη αξιώνοντας μηδέν στρατό και μηδέν εγγυήσεις από την πρώτη μέρα, που προκάλεσε την αντίδραση Τσαβούσογλου…

– Αυτό είναι το σλόγκαν που χρησιμοποιούσε συνεχώς ο κ. Τσαβούσογλου. Βεβαίως για εμάς το ζητούμενο τελικό αποτέλεσμα ήταν και είναι η απαλλαγή από τις εγγυήσεις και τα κατοχικά στρατεύματα. Εξού και η επιμονή μας σε ρήτρα λήξης για την παρουσία των στρατευμάτων. Αυτή ήταν και η λογική των σημείων του ΓΓ. Όμως, και παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς, ρητά ο κ. Τσαβούσογλου απέρριψε τα δύο αυτά σημεία από το πλαίσιο που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας. Τού είπε μάλιστα  ο ΓΓ πως υπήρξε παρεξήγηση γιατί είχε καταλάβει ότι αν παρουσίαζε τη θέση αυτή ο ίδιος εντός το συνολικού πακέτου θα το δεχόταν, έστω και αν κατανοούσε ότι η Τουρκία δεν ήταν σε θέση να το προτείνει η ίδια. Η διαφωνία αυτή ήταν ανάμεσα στον ΓΓ και την Τουρκία. Τι να έκανε η πλευρά μας;

– Αυτό ήταν που οδήγησε και στο ναυάγιο τελικά…

– Αυτό ήταν το τέλος της Διάσκεψης.

Οι Τούρκοι εφαρμόζουν την πολιτική του οδοστρωτήρα

– Γιατί μιλούν κάποιοι ακόμη και σήμερα για χαμένη ευκαιρία στο Κραν Μοντάνα;

– Ήμασταν όντως πολύ κοντά, μια ανάσα από τη λύση, πιο κοντά παρά ποτέ, με περιεκτική προσέγγιση και μέσα από ελεύθερη διαπραγμάτευση, κυπριακής ιδιοκτησίας. Πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να φτάσουμε σε λύση. Εάν η Τουρκία μετακινείτο λίγο ακόμα, ναι, θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αν δεχόταν την εισήγηση του ΓΓ, θα είχαμε στρατηγική συμφωνία που θα άνοιγε τον δρόμο για τη λύση.

– Τίθεται ακόμα ένα θέμα. Γιατί ο ΓΓ του ΟΗΕ στην έκθεση του επέρριψε την ευθύνη στους δύο ηγέτες, αφού η ευθύνη για το ναυάγιο άνηκε στην Τουρκία;

– Δεν είναι αυτή η δική μου ανάγνωση.

– Μα είναι κάτι που λέγεται από διάφορους αυτό…

– Σας παραπέμπω στο κείμενο της Έκθεσης του ΓΓ του ΟΗΕ ημερομηνίας 28 Σεπτεμβρίου 2017. Πουθενά δεν  διαφοροποιεί την ευθύνη των δύο ηγετών για την τελική αποτυχία σε σχέση προς τις εγγυήτριες δυνάμεις.  Αναφερόμενος στα μέρη (είχαμε πέντε μέρη (parties) στη διάσκεψη και την ΕΕ ως παρατηρητή), λέει ότι στο τελευταίο δείπνο “the parties were unable to finalize a package and bridge remaining differences. While the parties were moving closer on substance, they remained far apart with respect to the trust and determination necessary to seek common ground, through mutual accommodation, ultimately preventing them from reaching the broad outlines of a strategic understanding across the negotiating chapters that could have paved the way for the final settlement deal” (παράγραφος 26). Ανάλογη είναι και η αναφορά στα μέρη στην παράγραφο 46 που αναφέρεται στο τι δέον γενέσθαι. Η μόνη άλλη συναφής αναφορά είναι στην παράγραφο 19, όπου αναφερόμενος στην έναρξη της διάσκεψης λέει πως “I  could see  …..the three guarantors ….. had all come to Switzerland committed to seeking mutually acceptable solutions”. Παρόμοια πράγματα λέει για τους ηγέτες πανταχόθεν της έκθεσης. Το ερώτημα είναι τι έκανε ο καθένας και δή η Τουρκία την κρίσιμη στιγμή. Ας  μην πιανόμαστε από κουβέντες.

Το πλαίσιο Γκουτέρες περιελάμβανε έξι σημεία (εγγυήσεις, στρατεύματα,  εδαφικό, περιουσιακό, ουσιαστική συμμετοχή,  μεταχείριση Τούρκων υπηκόων στην Κύπρο στη μετά τη λύση εποχή).  Σε κάποια από αυτά η πλευρά μας, με βάση τις εισηγήσεις του ΓΓ, είχε να δώσει, σε κάποια είχε να πάρει. Είχε να δώσει στην ουσιαστική συμμετοχή, στη μεταχείριση των Τούρκων υπηκόων, ίσως και σε κάποια επιμέρους ζητήματα του περιουσιακού. Διαβάστε τις θέσεις που κατέθεσε η πλευρά μας και την αναφορά στην έκθεση του ΓΓ (στις παραγράφους 20, 21 και 27) πως τα ζητήματα αυτά είχαν ουσιαστικά επιλυθεί. Πώς; Με την υφ’ ημών αποδοχή των εισηγήσεων του ΓΓ.  Ποιές αντίστοιχες θέσεις κατάθεσε η Τουρκική πλευρά στα άλλα θέματα, εγγυήσεις, στρατεύματα, εδαφικό; Ποια ήταν η ανταπόκριση της στα σχετικά σημεία του πλαισίου του Γενικού Γραμματέα; Απολύτως καμία.

– Και ήταν γνωστή η κατάθεση αυτών των θέσεων και προς την τουρκική πλευρά; 

– Βεβαίως. Kατατέθηκαν γραπτώς, επίσημα, στις 5 και 6 Ιουλίου, για όλα τα θέματα.

– Λέγεται επίσης ότι δεν εκμεταλλευθήκαμε το μομέντουμ της ηγεσίας του κ. Ακιντζί…

– Είναι γεγονός πως μετά την κοινή διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου 2014, δεν ήταν παρά η ‘εκλογή’ του κ. Ακιντζί το 2015, που έδωσε μια άλλη πνοή και καταφέραμε μαζί του να πετύχουμε θεαματική πρόοδο που μας οδήγησε εν τέλει στο Κραν Μοντάνα, την κομβικότερη στιγμή στην ιστορία της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού. Διότι φτάσαμε τόσο κοντά. Ήταν το επιστέγασμα μιας κυπριακής ιδιοκτησίας διαδικασία κατά την οποία, για πρώτη φορά, έτυχαν περιεκτικής και αλληλένδετης διαπραγμάτευσης όλα τα θέματα, περιλαμβανομένων του εδαφικού, του περιουσιακού, των εγγυήσεων και των στρατευμάτων. Καλύψαμε πολύ δρόμο και φτάσαμε κοντύτερα στη λύση παρά ποτέ.

– Όμως δεν ξεπεράσαμε το τελευταίο εμπόδιο…

– Και ο  κ. Ακιντζί είχε, φυσιολογικά, τις θέσεις, τα όρια και τους περιορισμούς του, όπως για θέματα εγγυήσεων και ασφάλειας. Φέραμε όμως στο τραπέζι τις εγγυήτριες δυνάμεις και τα συζητούσαμε. Έμεινε το ύστατο απαραίτητο βήμα από την Τουρκία, που δεν το έκανε. Το γιατί είναι θέμα εκτίμησης. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η θέση της Τουρκίας μπορούσε να εξελιχθεί επί το θετικότερον. Μακάρι. Το γεγονός παραμένει ότι με αυτά που δήλωσε ο κ. Τσαβούσογλου το τελευταίο βράδυ εξάρθρωσε την προσπάθεια. Αναιρούσε δύο από τα έξι σημεία του πλαισίου Γκουτέρες, το οποίο έπρεπε να ιδωθεί σφαιρικά και να συμφωνηθεί για να αποτελέσει στρατηγική συμφωνία. Γι’ αυτό ο ΓΓ του ΟΗΕ κήρυξε τη λήξη. Η τουρκική άρνηση, καταργούσε και το περιθώριο για προσέλευση των πρωθυπουργών των εγγυητριών δυνάμεων για ολοκλήρωση της συμφωνίας.

– Και για να κλείσουμε το συγκεκριμένο κεφάλαιο, τέθηκε ποτέ θέμα λύσης δύο κρατών από ελληνοκυπριακής πλευράς, είτε στο Κραν Μοντάνα, είτε αργότερα;

– Πουθενά και ουδέποτε τέθηκε τέτοιο θέμα από την πλευρά μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

– Στη μετά το Κραν Μοντάνα εποχή, είμαστε επί της ουσίας σε ένα διαρκές αδιέξοδο, με νέα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο και τη συνεχή αξίωση της Τουρκίας για δύο κράτη. Ποιά τα επόμενα βήματα;

– Συνεχίζουμε να βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, ιδιαίτερα μετά την εκλογή του κ. Τατάρ στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Σε συνεννόηση με την Τουρκία προβάλλει συνεχώς, και προσπαθεί και στην πράξη να επιβάλει, τη θέση των δύο κρατών και/ή της κυριαρχικής ισότητας. Και μάλιστα, όχι μόνον ως επιδίωξη, αλλά ως προϋπόθεση για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Συνεχίζουμε να προσπαθούμε να βρούμε τα νήματα του διαλόγου αλλά η τουρκική αδιαλλαξία επιδεινώνεται και τα τετελεσμένα στην Αμμόχωστο και στις θαλάσσιες ζώνες διευρύνονται αέναα.

– Πιστεύετε ότι μπορούν να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για μια νέα ουσιαστική προσπάθεια που θα οδηγήσει σε λύση του Κυπριακού;

– Είναι κυρίως θέμα μετακίνησης της τουρκικής πλευράς από τις αδιάλλακτες θέσεις που έχει υιοθετήσει το τελευταίο διάστημα. Δεν αντιλαμβάνομαι τι είναι εκείνο που της επιτρέπει να ισχυρίζεται πως η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία έχει χρεοκοπήσει. Στο Κραν Μοντάνα, όπως αναφέρει ο ΓΓ, τα ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης είχαν ουσιαστικά επιλυθεί. (by the end of the conference the sides had reached practically full agreement on the federal executive and effective participation) (παράγραφος 21). Για να διασώσουμε το κεκτημένο, την προσπάθεια και την προοπτική, θα πρέπει να ασκηθεί μεγαλύτερη επιρροή για να επανέλθει η τουρκική πλευρά στην ουσιαστική διαπραγμάτευση, με βάση το συμφωνημένο πλαίσιο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η δική μας προσήλωση σε αυτά είναι επίσης εκ των ων ουκ άνευ, και οφείλει να παραμείνει αταλάντευτη.

Οι Τούρκοι εφαρμόζουν την πολιτική του οδοστρωτήρα στην Αμμόχωστο

– Ποια η εκτίμηση σας για το θέμα της Αμμοχώστου;

– Η τουρκική πλευρά εφαρμόζει πολιτική οδοστρωτήρα. Προχωρούν διαρκώς σε νέα τετελεσμένα. Άμα υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις, κάνουν κάποιες μικρές στάσεις και προγραμματίζουν τα επόμενα βήματα, αλλά ο αμετάθετος στόχος τους παραμένει ο εποικισμός και η ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής Αμμοχώστου. Πρόκειται για εξόχως μακιαβελικό σχεδιασμό. Δεν περιορίζεται μόνο στην πρώην περίκλειστη περιοχή. Καλύπτει πρώτα το τρίγωνο, λιμάνι, Απόστολος Βαρνάβας, Σαλαμίνα και περιλαμβάνει μέχρι και την εκδίωξη της ΟΥΝΦΙΚΥΠ από το στρατόπεδο του Καραόλου για να εκμεταλλευθούν όλη εκείνη την περιοχή. Το δεύτερο κομμάτι αφορά την ανάδειξη της μεσαιωνικής πόλης σε μεγάλη τουριστική ατραξιόν με το λιμάνι να λειτουργεί σε συνέργεια, υποδεχόμενο  αποκλειστικά κρουαζιερόπλοια και σκάφη αναψυχής.

Το εμπορικό λιμάνι σχεδιάζεται να μεταφερθεί στο Μπογάζι. Το τρίτο μέρος είναι η περίκλειστη περιοχή, και κυρίως, νοτίως της μεσαιωνικής πόλης, η φημισμένη, σπουδαία παραλία του Βαρωσιού. Σκοπός είναι να φτιάξουν κάτι σαν την Copacabana, να γκρεμίσουν τις υφιστάμενες φθαρμένες οικοδομές μεταφέροντας τη δόμηση ενδότερα. Νοτιότερα, θέλουν να δημιουργήσουν μεγάλη μαρίνα. Μένει η ενδοχώρα της περίκλειστης περιοχής. Τους ενδιαφέρει λιγότερο και παίζοντας με τις περιουσίες, προσπαθούν να προσδώσουν επιφάσεις νομιμότητας για να επιτύχουν ξένες επενδύσεις, που απαιτούν προοπτικές απόδοσης. Παραμερισμός των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, προβολή νομιμοφάνειας, μαζική προσέλευση τουριστών, είναι τα τρία κλειδιά του ανοίγματος της Αμμοχώστου. Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους και απαιτείται όχι μόνο προσοχή αλλά και κάθε δυνατή ενέργεια για διακοπή και αναστροφή του. Χάνεται το Βαρώσι και μαζί και η προοπτική επίλυσης του Κυπριακού.

«Θα με ενδιέφεραν οι Προεδρικές αν υπήρχε προοπτική»

– Σας ενδιαφέρουν  οι προεδρικές εκλογές του 2023; Θέτετε κάποιες προϋποθέσεις για την υποψηφιότητα σας και ποιες είναι αυτές, αλλά και υπό ποιες συνθήκες θα μπορούσατε να είστε υποψήφιος;

– Είναι κοινός τόπος το να πω πως κάθε πολίτης που ενδιαφέρεται για τα κοινά μπορεί να είναι εν δυνάμει υποψήφιος, νοουμένου ότι συντρέχουν ορισμένες συνθήκες που καθιστούν την ενδεχόμενη επιδίωξή του ανταγωνιστική και αξιόπιστη, εκτός βεβαίως όταν πρόκειται για υποψηφιότητα που αποσκοπεί όχι σε εκλογή αλλά στην προβολή κάποιων θέσεων και ευαισθητοποίηση του κοινού για συγκεκριμένα θέματα. Θα με ενδιέφερε αν υπήρχε πραγματική προοπτική και αν μπορούσε να δημιουργηθεί τέτοια δυναμική που να την καθιστούσε αξιόπιστη και ρεύμα που να μπορούσε να οδηγήσει σε εκλογή. Έτι σημαντικότερο κριτήριο όμως, είναι η δυνατότητα πραγμάτωσης του οράματος που δεν μπορεί να είναι η απλή εναλλαγή στη διαχείριση της εξουσίας, αλλά καλύτερες μέρες για τον τόπο μας, σε συνθήκες ασφάλειας και ευημερίας σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, μια αριστοτελική τελεολογική προσέγγιση ενός καλύτερου, ηθικότερου, δικαιότερου κόσμου, με περισσότερο σεβασμό και ευαισθησία για όλους.

– Ουσιαστική αλλαγή αντιλαμβάνομαι ότι θα μπορεί να έρθει μέσα από τη στήριξη κομμάτων τα οποία σήμερα δεν είναι κυβέρνηση…

– Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, στην Κύπρο σήμερα η εκλογή στην Προεδρία της Δημοκρατίας απαιτεί στήριξη από πολιτικά κόμματα και πολιτικούς χώρους. Αν αυτή η αναγνώριση οδηγεί όχι απλά σε συναλλαγή διαχείρισης της εξουσίας αλλά σε κοινό όραμα και πρόγραμμα με φιλόδοξη στόχευση για ένα καλύτερο αύριο και ο εκφραστής θα μπορούσε να ήμουν εγώ, σίγουρα θα με ενδιέφερε.

– Να το θέσουμε τότε διαφορετικά. Είστε ανοικτός και διαθέσιμος σε όποιες πολιτικές δυνάμεις ή οργανωμένες πλατφόρμες πολιτών, θεωρούν ότι μπορείτε να εκφράσετε την αλλαγή την οποία πιστεύουν…

– Ναι αλλά πρέπει να είμαστε και περισσότερο υπεύθυνοι και πραγματιστές: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Δεν νοείται να επενδύει κανείς αφηρημένα στο καρτέρεμα πολιτικών δυνάμεων που μια καλή πρωία θα αποφασίσουν να τον χρίσουν υποψήφιο.

– Αυτό σημαίνει ότι κάνετε ή θα κάνετε επαφές;

– Απαιτείται μία διαδραστική και διαλεκτική σχέση την οποία εγώ δεν έχω καν δοκιμάσει να δημιουργήσω. Έτσι δεν μπορώ να έχω παράπονο εάν μεθαύριο με προσπεράσει το ρεύμα.

– Έχετε κάποιο χρονοδιάγραμμα για το πότε θα λάβετε αποφάσεις;

– Όχι. Παραμένω στο στάδιο του προβληματισμού. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι σημαντικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου προσανατολίζονται σε αποφάσεις προς την άνοιξη, έτσι μάλλον αυτός θα είναι ο ορίζοντας διαμόρφωσης  του προεκλογικού σκηνικού.

– Εάν είστε θα παραμείνετε στη θέση του διαπραγματευτή;

• Εργάζομαι από τη θέση του διαπραγματευτή από το καλοκαίρι του 2013. Διορίσθηκα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με τη συναίνεση του Εθνικού Συμβούλιου. Η θέση αυτή, έχει εξόχως εθνικό χαρακτήρα και απαιτεί να βάζεις πλάτες για τον τόπο, πέρα από πολιτικές περιστάσεις. Σεμνά και ταπεινά και δίχως μεγάλα λόγια, νιώθω πως δεν είναι απλό να εγκαταλείψω αυτοβούλως το πρόβλημα του τόπου μου. Όμως εξυπακούεται πως είναι ασύμβατη η ιδιότητα του διαπραγματευτή με απόφαση

ΠΗΓΗ: Φιλελεύθερος