Αλκης Καλλιαντζίδης Οικονομολόγος [email protected] www.kalkis.eu
Λίγα λεπτά μόνο μετά την ανακοίνωση του exit pol της δημοσκοπικής εταιρείας IPSOS στις 8 μ.μ. ώρα Γαλλίας, ο υποψήφιος του σοσιαλιστικού κόμματος Benoit Hamon (με μόνο 6,35% των ψήφων) έσπευσε πρώτος (την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος) να κάνει δημόσια την απερίφραστη δήλωση υποστήριξης του Emmanuel Macron (του «Προδότη»;) στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Εκφράζοντας βέβαια την πικρία που έχει κάθε ηττημένος, ιδιαίτερα όταν θεωρεί ότι υπήρξε θύμα μιας μαζικής ενδοπαραταξιακής προδοσίας.
Λησμόνησε βέβαια ο Benoit Hamon ότι, υπήρξε υπουργός παιδείας, και στη συνέχεια για τρία χρόνια περίπου έφερε ευχαρίστως και δημαγωγικά το φωτοστέφανο του Αντιφρονούντος (fraudeur), έναντι των αριστερόστροφων ψηφοφόρων του parti socialiste, σε βάρος του όλου κόμματός του και φυσικά του κατακρημνιζόμενου δημοσκοπικά François Hollande, με όλη την κυβερνητική φθορά επάνω του.
Macron Hamon
Ο κ. Hamon, ως παλαιό στέλεχος του κόμματός του και καλού γνώστη της λειτουργίας των μηχανισμών του, θα έπρεπε να έχει την πολιτική ωριμότητα να αναμένει να αντιμετωπίσει την απροθυμία των ρεαλιστών σοσιαλιστών να συσπειρωθούν γύρω του. Αυτών δηλαδή που θεώρησαν τις προεκλογικές προτάσεις του ουτοπικές και κοστοβόρες για τον ελλειμματικό προϋπολογισμό και την ανταγωνιστικότητα της Γαλλίας. Μόνο το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» των 750 ευρω για όλους, που υποσχέθηκε στους Γάλλους, ο κ. Valls το υπολόγισε σε 450 δισεκατομμύρια ευρώ για μια πενταετία.
Όφειλε επίσης να έχει υπόψη του ο Benoit Hamon ότι πολλοί από τους νυν σοσιαλιστές βουλευτές τον εχθρεύονταν γιατί θυμόντουσαν τι τράβηξαν μαζί του κατά τις ψηφοφορίες στο κοινοβούλιο, όταν όχι μόνο καταψήφιζε ο ίδιος τα κυβερνητικά νομοσχέδια, ως δεξιά, αλλά τον θεωρούσαν και ως ηγέτη των Αντιφρονούντων. Και βρήκαν χθες την χρυσή ευκαιρία να τον κεράσουν το κρύο πιάτο της υπόγειας εκδίκησης ή και ανοιχτά, προωθώντας τον νεαρό υποψήφιο Emmanuel Macron.
Ο κ. Hamon είχε επίσης την πελώρια ψευδαίσθηση πως θα συσπειρώσει γύρω του, όχι μόνο τους συντρόφους του αλλά και τον συνυποψήφιό του της ριζοσπαστικής αριστεράς Jean–Luc Mélenchon, προτείνοντάς του μια «κυβερνητική πλειοψηφία». Ο τελευταίος, παλιά πολιτικάντικη καραβάνα του parti socialiste για 30 χρόνια, όχι μόνο δεν παραιτήθηκε της υποψηφιότητάς του, αλλά κόντεψε να βγει τρίτος μπροστά από τον François Fillon !
Συμπερασματικά και στην περίπτωση του Benoit Hamon ίσχυσε η ρήση των πιστών : «μάχαιρα έδωκε, μάχαιρα έλαβε». Και οι εν Ελλάδι σύντροφοί του καλά θα έκαναν να διδαχθούν από το οδυνηρό πάθημά του, αντί να σφάζονται στην κεντρική τους επιτροπή, ενώ η κοινωνία είναι αλλού και απεχθάνεται τις μικρότητές τους.
