του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Από την Παρασκευή οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν νέο πρόεδρο ο οποίος, κατά την παράδοση, μπορεί να επηρεάσει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Το ερώτημα είναι αν η ανθρωπότητα εισέρχεται για τέσσερα χρόνια στον αστερισμό του Τραμπ, ή στον αστερισμό μιας νέας εποχής που διαμορφώνουν οι τεχνολογικές εξελίξεις, και για πρώτη φορά μπορεί να ονομαστεί εποχή της μετα-αλήθειας.
Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει μετα-αλήθεια; Ότι η αλήθεια όπως τη γνωρίζαμε, και όπως μπορούσαμε να την προσεγγίσουμε, αποτελεί παρελθόν.
Η ανάπτυξη των δικτύων σε μια παγκόσμια νοόσφαιρα διαμορφώνει μια αυτόνομη δυναμική που δεν μπορεί να επηρεαστεί, καθολικά, από κανέναν, ούτε και από την ισχυρότερη δύναμη του κόσμου, που αυτήν τη στιγμή παραμένουν οι ΗΠΑ.
Άρα, αυτήν τη στιγμή το ζήτημα δεν είναι ο κ. Τραμπ και η πολιτική που θέλει να ακολουθήσει, αλλά αυτόνομοι κόμβοι αυτής της παγκόσμιας νοόσφαιρας που διαμορφώνουν μια «υποκειμενική» αντίληψη της «πραγματικότητας». Θύμα και ενεργούμενο αυτής της τεχνολογικής τάσης μπορεί να είναι και ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος.
Γι’ αυτό θα αποτελούσε μια πολύ φρόνιμη ενέργεια η αυτοσυγκράτηση από τη δύναμη που –υποτίθεται– παρέχει η κατοχή και διαχείριση της εξουσίας. Έστω και της αμερικανικής.
Το δεύτερο ερώτημα που αναδύεται, είναι αν με τις τεχνολογικές εξελίξεις τις οποίες βιώνει, ήδη, η ανθρωπότητα, και όσες βρίσκονται στο κατώφλι της αυριανής ημέρας, μπορεί ένας πρόεδρος, ακόμη και των ΗΠΑ, να επαναφέρει στη διεθνή κοινότητα προστατευτικές αντιλήψεις και να σταματήσει την τάση να καταστεί ο κόσμος ένα χωριό.
Θα είναι μια πολύ δύσκολη επιχείρηση, και αυτό θα φανεί από τις πρώτες κιόλας πολιτικές κινήσεις του Τραμπ. Η τεχνολογία περιέχει μέσα της μια ιδεολογία, και η ιδεολογία αυτή, στην εποχή μας, είναι το σπάσιμο των συνόρων και η περιθωριοποίηση του ανθρώπου από ό,τι μέχρι σήμερα θεωρούσε αντικείμενο της καθημερινής εργασίας του. Αν δεν βρεθεί ρόλος για τον άνθρωπο, η εποχή που αναδύεται θα είναι εφιαλτική. Εκτός και αν υπάρξει κοινωνικός έλεγχος στις μηχανές και τη λειτουργία τους, και κυρίως κοινωνικός έλεγχος στην διαχείρισή τους.
Στο πρόσφατο παρελθόν ο κοινωνικός έλεγχος των μέσων παραγωγής παρήγε εφιαλτικά αποτελέσματα. Αυτόν τον έλεγχο είχαν τα καθεστώτα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού ο οποίος κατέρρευσε κάτω από την αδυναμία του να αναπαράγει τα αγαθά που θα συντηρούσαν τις κοινωνίες στις οποίες επιβλήθηκε.
Στην αντίπαλη όχθη, το καπιταλιστικό στρατόπεδο, μπορεί η κατοχή των μέσων παραγωγής να ήταν ατομική ή μετοχική, υπήρχε πάντως θέση για τον άνθρωπο και την εργασία του.
Στον κόσμο που αναδύεται τα περιθώρια εργασίας στενεύουν επικίνδυνα και δεν είναι καθόλου σίγουρο πως η αναπροσαρμογή τους θα δώσει δουλειά για όλους. Τι θα γίνουν όσοι περισσεύουν; Και δεν μιλάμε για κάποιο απώτερο μέλλον, αλλά για τα επόμενα είκοσι χρόνια.
Ας έρθουμε, τώρα, στην εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις όπου ο κ. Τραμπ επιδεικνύει μια αλαζονική βεβαιότητα ότι κατέχει την αλήθεια για το συμφέρον του έθνους του και πως η εφαρμογή της πολιτικής του θα το ευνοήσει.
Δεν υπάρχουν πλέον αυτάρκεις κοινωνίες, και η νέα αμερικανική ηγεσία θα το συνειδητοποιήσει πολύ γρήγορα. Πέραν των μεγάλων δυνάμεων –που θα μπορούσαν να περιοριστούν στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα–, αναδύονται και περιφερειακές που μπορούν να διαμορφώσουν τοπικές ισορροπίες.
Η Κίνα εγκαταλείπει τη μέχρι σήμερα πολιτική των φθηνών αντιγραφών. Ό,τι ήταν να της δώσει της το έδωσε, και αρχίζει να επενδύει στα υψηλής επιστημονικής προστιθέμενης αξίας προϊόντα. Στην ίδια κατεύθυνση εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια και η Ρωσία. Άρα, το προνόμιο της επιστημονικής γνώσης, που είναι η μεγάλη δύναμη του μέλλοντος, δεν το έχουν πια αποκλειστικά οι ΗΠΑ.
Το θετικό με τον κ. Τραμπ, και την ομάδα που τον περιβάλλει, είναι ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως η πολιτική απομόνωσης της Ρωσίας δεν μπορεί να προσφέρει οφέλη στη χώρα τους, η οποία μόνη της αδυνατεί να αναδιατάξει τον κόσμο. Η αμερικανική προσπάθεια να τα ρίξει όλα στη Ρωσία δεν είχε επιτυχία, εν μέρει και λόγω της σθεναρής αντίδρασης του Ρώσου προέδρου.
Δεν φταίει μόνο η Μόσχα για τις εξελίξεις στη Γεωργία, την Ουκρανία, την Κριμαία ή τη Συρία.
Στις αρχές του 1990, όταν κατέρρεε το σοβιετικό καθεστώς, οι ΗΠΑ έδωσαν και οι ίδιες, και με το ΝΑΤΟ, μια υπόσχεση μη επέκτασης προς τις περιοχές ρωσικού ενδιαφέροντος αν η Μόσχα απέσυρε τους 400.000 στρατιώτες της από την Ανατολική Γερμανία. Η υπόσχεση δεν τηρήθηκε. Αμέσως το ΝΑΤΟ άρχισε να επεκτείνεται μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας.
Αργότερα ο Μπους κατήργησε τη Συμφωνία Αντιβαλλιστικών Πυραύλων θέλοντας να εκμεταλλευτεί τη γεωπολιτική αδυναμία της Μόσχας. Η κατάργηση της Συμφωνίας αυτής έγινε για να αναπτυχθεί μια πανεθνική αντιπυραυλική άμυνα στην Καλιφόρνια και την Αλάσκα, αλλά και στην Ανατολική Ευρώπη. Η επίκληση από την κυβέρνηση Ομπάμα ότι η αντιπυραυλική άμυνα της Ανατολικής Ευρώπης αποσκοπούσε στην προστασία από το Ιράν, έμοιαζε μάλλον με αστείο.
Ο ισχυρισμός του Πούτιν για παρέμβαση των ΗΠΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2011 στη Ρωσία, καθώς και η υποκίνηση των επεισοδίων στην Ουκρανία, απορρίφθηκαν πολύ εύκολα από τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ.
Ο Πούτιν, αργότερα, υποστήριξε τις ενέργειες του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, το 2011, επειδή είχε «εγγυήσεις» ότι η στρατιωτική επέμβαση ήταν απαραίτητη για να αποτραπεί ένας ανθρωπιστικός εφιάλτης και δεν είχε την πρόθεση να προωθήσει την αλλαγή του καθεστώτος. Η υπουργός Εξωτερικών όμως, Χίλαρι Κλίντον, έκανε την ωμή δήλωση: «ήρθαμε, είδαμε, και πέθανε» παραπέμποντας στον Μουαμάρ Καντάφι και τον τρόπο που λυντσαρίστηκε. Τόσο ωμά.
Τέλος, η κυβέρνηση Ομπάμα υποσχέθηκε να επαναφέρει σε κάποιο επίπεδο συνεννόησης τις σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία. Όχι μόνο αυτό δεν έγινε, αλλά σε μια επίσκεψή του στην Πολωνία ανακοίνωσε τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία στρατιωτικής βάσης.
Είναι ευνόητο όλα αυτά να ενοχλούν σφόδρα τη Μόσχα. Ο κ. Τραμπ και η ομάδα του τα έχουν, προφανώς, υπόψη, και ανακαλύπτουν πολλά περιθώρια που θα βελτίωναν τις σχέσεις της χώρας τους με τη Ρωσία. Η βελτίωση όμως των σχέσεων με τη Ρωσία περνά μέσα από μια αναθεωρητική αντίληψη του ρόλου του ΝΑΤΟ, τον τρόπο λειτουργίας του οποίου ο κ. Τραμπ αμφισβητεί.
Μια δεύτερη ανάγνωση των θέσεων του κ. Τραμπ δείχνει μια συντεταγμένη αναθεώρηση που δεν μπορεί να αποδοθεί στον ευκαιριακό προεκλογικό λόγο ενός performer πολιτικού.
Όποιος θέλει την ασφάλεια του ΝΑΤΟ θα πρέπει να πληρώσει γι αυτήν διαμηνύει ο κ. Τραμπ, εισάγοντας τους συμμάχους των ΗΠΑ σε βαθείς προβληματισμούς για τις προθέσεις του. Λέει και άλλα, τα οποία δεν είναι καθόλου τυχαία, και μάλλον πολύ γρήγορα θα συνειδητοποιήσουμε πως αποτελούν μια προσπάθεια συνολικής αναθεώρησης του κόσμου όπως ήταν συντεταγμένος ως τώρα.
Δεν τον ενδιαφέρει, για παράδειγμα, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμείνει ενωμένη, δεν θέλει να συναντηθεί με την Ευρώπη ως συνολική οντότητα αποτελούμενη από 28 κράτη αλλά προτιμά τις συναντήσεις κατά μόνας, ενθαρρύνει τη βρετανική έξοδο από την ΕΕ, και γενικώς προσπαθεί να δώσει ώθηση σε έναν κόσμο διαφορετικό από τον σημερινό.
Σε πολλά δεν αποκλείεται να πετύχει. Σίγουρα, όμως, δεν θα τα καταφέρει στην προσπάθεια να θέσει τείχη. Όπως, αναφέραμε παραπάνω, δεν το επιτρέπει η τεχνολογία.
Στα καθ’ ημάς, τώρα, η γειτονική Τουρκία επιχειρεί ήδη, εδώ και καιρό, κυρίως με τη χρησιμοποίηση χρημάτων, να επηρεάσει τα κέντρα λήψης αποφάσεων στις ΗΠΑ προς το συμφέρον της. Το κυριότερο μέχρι στιγμής, σχετικό άρθρο που είδε το φως της δημοσιότητας ήταν ένα αναλυτικό κείμενο του Washington Institute, το οποίο συνέταξαν ο Τούρκος ακαδημαϊκός Δρ Σονέρ Τσαγαπτάι και ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα Τζέιμς Τζέφρι.
Θεωρούν ότι «οποιαδήποτε σχέση με [τον πρόεδρο της Τουρκίας] Ερντογάν για να πετύχει θα πρέπει να βασίζεται σε αμοιβαία συμφέροντα και συμβιβασμούς και όχι σε βαθιά φιλία και κοινές αξίες».
Για την Τουρκία περιλαμβάνουν την έκδοση του θεωρούμενου ως υπεύθυνου για το φημισμένο πραξικόπημα Φετουλάχ Γκιουλέν, την αυξημένη αμερικανική εμπλοκή σε θέματα από την Κύπρο ως το Ισραήλ, βοήθεια για την καταπολέμηση του PKK και της συγγενικής του δύναμης στη Συρία, PYD, και μεγαλύτερη προσοχή και ευαισθησία στις τουρκικές θέσεις στη Συρία.
Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, για τους συντάκτες του κειμένου, μια νέα προσέγγιση συνεπάγεται ισχυρότερη δέσμευση για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους, επιστροφή στις ειρηνευτικές συνομιλίες με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, στενότερη συνεργασία σε στρατιωτικές κινήσεις, ιδιαίτερα στη Συρία, και ανανέωση του σεβασμού των δημοκρατικών ελευθεριών.
Οι προθέσεις Τραμπ σχετικά με την αντιμετώπιση της Τουρκίας στον ευρύτερο χώρο που η Άγκυρα κινείται, δεν είναι γνωστές. Ωστόσο στην ίδια περιοχή βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και πολλά χρόνια μια αναθεωρημένη αμερικανική πολιτική για την ευρύτερη Μέση Ανατολή, στην υλοποίηση της οποίας έχουν συμβάλει, μέχρι στιγμής, και οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί, από τους οποίους και διακηρύχθηκε.
Η πολιτική αυτή δεν είναι ευνοϊκή για την Τουρκία. Φαίνεται πως προβλέπει την ανάδυση μιας κουρδικής οντότητας, κάτι που αποτελεί τον τουρκικό εφιάλτη.
Αυτήν την πολιτική επικαλέστηκε σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του στην Cumhuriyet, το οποίο αναδημοσιεύθηκε στο pontos-news.gr, ο παλιός Τούρκος αναλυτής Ερόλ Μανίσαλι για να συστήσει τη διακοπή των συνομιλιών για το κυπριακό γιατί η συγκυρία δεν ευνοεί τις τουρκικές θέσεις.
Επικαλούμενος την αμερικανική πολιτική για τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή» ο Μανίσαλι γράφει μεταξύ άλλων: «Η Τουρκία είναι αναγκασμένη να έχει σημαντική παρουσία στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο. Όχι μόνο από την άποψη των πηγών και των δρόμων μεταφοράς των ενεργειακών πρώτων υλών, αλλά είναι αναπόφευκτο να έχει εκεί ισχυρή παρουσία, για να εμποδίσει το σχέδιο για το Μεγάλο Κουρδιστάν.
»Μπορούν (θέλουν) να επεκτείνουν την επιρροή του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας PYD μέχρι το ακρωτήριο του Αγίου Ανδρέα και την Καρπασία».
pontos-news.gr
Μπράβο κ. Σαββίδη για την ανάλυση περί μετα-αλήθειας. Προς επίρρωση των γραφομένων σας, σας παραπέμπω στο http://www.xenology.info/Xeno/25.1.3.htm
Μην αποθαρρυνθείτε από το αλλόκοτο του τίτλου, μια προσεκτική ανάγνωση θα σας αποζημιώσει – το υπόσχομαι.
Φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν ερθει η ώρα να καθοριστούν οι συμπαντικές “ΑΟΖ”…… Εδώ δεν μπορούμε να χωρίσουμε δύο γαϊδουριών άχυρα επί Γης κι όπως βλέπετε μια απ’ τις συνέπειες της τεχνολογίας είναι η εν δυνάμει εξάπλωση αν μη τι άλλο της φαντασίας στο αχανές σύμπαν.
Αν αυτό δεν είναι μετα-αλήθεια δεν ξέρω τι είναι.
Το πράγμα έχει προ πολλού ξεφύγει. Τόσο που ο εκάστοτε Τραμπ ή ‘πλανητάρχης’ είναι αμελητέα ποσότητα.
Μετα-αλήθεια, μετα-ζωή , μετά κλαμάτων και οδυρμών
1. Ερωτήματα
Γιατί να είναι η νοόσφαιρα της τεχνολογίας ισχυρότερη από τη νοόσφαιρα των ανθρώπινων συνειδήσεων; Γιατί να μην είναι ο Τραμπ «ενεργούμενο» μιας ευρείας αντίστασης στην απολιτική- αντικοινωνική μόδα του «κοσμοπολιτισμού» των «hyperglolbalizers»;
Γιατί ο Τραμπ εμφανίζεται τυφλός απέναντι στο τέλος της αυτονομίας των κοινωνιών; Πώς προκύπτει ότι ο Τραμπ θέλει οικονομικά τείχη/ φραγμούς στην ελευθερία του εμπορίου;
Μήπως συντάσσεται απλώς με το πνεύμα του πολιτικού προστατευτισμού; Δηλαδή με την προστασία του Δημόσιου Συμφέροντος, πράγμα που δεν συνεπάγεται αντίθεση με την ανοικτή οικονομία, το ελεύθερο εμπόριο. Έχει πράγματι δηλώσει ότι στοχεύει σε έλεγχο της παραγωγής;
Οι γείτονές του Καναδοί, έχουν θέσει θέμα πολιτιστικού προστατευτισμού απέναντι στους Αμερικανούς. Αυτό γιατί δεν αντιβαίνει στην τάση για «κόσμο-χωριό»; Τι σόι χωριό είμαστε όταν τρεις εταιρείες ελέγχουν τα ΜΜΕ σε όλον τον κόσμο;
2. Ψιλοάσχετο: Μήπως υπάρχει πρόβλημα με τις συνδρομές στο ΝΑΤΟ; Γιατί ο Ομπάμα ευχαρίστησε ιδιαίτερα την Ελλάδα (στην εδώ επίσκεψή του) επειδή πληρώνει την οικονομική συνεισφορά της στο ΝΑΤΟ; Οι άλλοι τι κάνουν;
3. Γνώμη μου:
Στη δική μου εκτίμηση, ο αστερισμός της μετα-αλήθειας είναι ο κυνικός κόσμος της Κλίντον που πάει χέρι-χέρι με τον υποκριτικό κόσμο των νεοπροοδευτικών.
“Γιατί ο Ομπάμα ευχαρίστησε ιδιαίτερα την Ελλάδα (στην εδώ επίσκεψή του) επειδή πληρώνει την οικονομική συνεισφορά της στο ΝΑΤΟ;”
Προφανώς διότι η Ελλάδα είναι σε κακό οικονομικό χάλι και χρωστά και τής Μιχαλούς.
Οπως και να ειναι ο κ. ΤΡΑΜΠ θα ξεκινησει να αλλαξει τις ΗΠΑ – και θα τα καταφερει στην πρωτη 4ετια του- ,κυριως στα εσωτερικα θεματα (οικονομια, δημοσια ταξη, και ελεγχο των προσφυγων). Στα εξωτερικα ομως θεματα δυσκολα θα βαλει ταξη στο αναρχο τοπιο και στην προγηθεισα ελευθερια κινησεων κεφαλαιων , προιοντων και εξοπλισμων . Θα δοκιμασει να βαλει ”στο κουκουλι τους” τις ΗΠΑ , αλλα δεν θα τα καταφερει, γιατι θα του προκυψουν αρκετα ΠΕΡΛ ΧΑΜΠΟΡ σε παγκοσμια κλιμακα και θα αναγκασθει να επανελθει δριμυτερα στο προσκηνιο, για να προλαβει τα χειροτερα ,ιδιαιτερα στον Ειρηνικο .Εξ’αλλου δεν γνωριζουμε τις αποψεις των πολιτων Αμερικανων , για παραιτηση τους απο την επι 70 χρονια παγκοσμια κυριαρχια της Χωρας τους σχεδον σε ολα τα επιπεδα. Και ,τελος, επειδη αυτοι οι Αμερικανοι τηρουν τις ιδιες παραδοσεις ουσιας και σημειολογιας-οπως κατεδειχθη χθες κατα την τελετη της ορκομωσιας του κ. ΤΡΑΜΠ- απο το 1776 και κανενας Προεδρος τους δεν εζηλωσε τις δοξες των κ.κ. ΠΟΥΤΙΝ και ΕΡΝΤΟΓΑΝ, για παραταση των θητειων τους οι μεγαλες αλλαγες και τα οποια οραματα δεν γινονται σε μια 4ετια, δηλαδη μεχρι την πρωτη Τριτη του Νοεμβριου του 2020, που θα γινουν υποχρεωτικα οι προεδρικες εκλογες , με αγνωστο αποτελεσμα. Ηδη απο σημερα αρχισε η οργανωμενη παγκοσμιως αντιπολιτευση εναντιον του ΤΡΑΜΠ, με τις συγκεντρωσεις των ”ευαισθητων” γυναικων στις περισσοτερες χωρες σε Ανατολη και Δυση. Απο το γνωστο ΓΟΥΝΣΤΟΚ του 1968 περασαν πολλα χρονια και το Κινημα των ανθρωπινων ιδιαιτεροτητων εγινε διεθνης θεσμος και δυσκολα θα αντιμετωπισθει, χωρις καθημερινες αιματοχυσιες σε δρομους, πλατειες και παρκα. Αντε να επανακαταλαβει το Ελληνικο κρατος τα Εξαρχεια και να απαγορευσει πορειες (πεζες και εποχουμενες) σε κεντρικα σημεια των πολεων και καταληψεις δημοσιων και ιδιωτικων κτιριων , χωρις θυματα και χωρις ”την προστασια” των προγονων και επιγονων της κας Ρουπα- στην οποιαν δινουμε λογο και εικονα, για να την μιμηθουν ”της γης οι κολασμενοι”-. Τοτε -το 1975 – ενομιζε ολη η Αριστερα, με επικεφαλης το ΠΑΣΟΚ του Ανδρεα , οτι θα εκτονωθουν τα παιδια και θα επικρατησει η αρχαια Αθηναικη Δημοκρατια του σεβασμου της ελευθεριας του αλλου και της πλειοψηφιας, ελα μου ομως που ολες αυτες οι εκτροπες της πραγματικης Δημοκρατιας εγιναν εθιμο απο τοτε και το εθιμο υπερισχυει,- οπου επεκρατησε και επαναλαμβανετε καθε χρονο- και του Νομου, οπως θα μας διαβεβαιωσουν και οι δικαστες. Εν τω μεταξυ οταν ολοι αυτοι ειναι και πολιτες -τωρα δε απο τα 16 τους χρονια- και κουκια σε ολες τις εκλογες τοτε ολοι οι φιλοδοξοι για εξουσια τους υιοθετουν και τους ”περνουν” και στην εξουσια απο το το 1981 μεχρι σημερα. Ποσους γεννησε εκεινη η γενηα του Πολυτεχνειου στην Πατριδα μας . Για να αναρωτηθουμε. Τα πραγματα για την διαχειριση αυτου του ανθρωπινου δυναμικου ειναι δυσκολα παγκοσμιως, αλλα στην Ελλαδα μας ειναι δυσκολωτερα και μαλλον το θεμα δεν θα λυθει ειρηνικως, τωρα που μας ηλθαν και απο αλλου ”και δαρμενοι και πεινασμενοι”. Εδω ας κανουμε επικληση του Θεου μας. ΧΑΙΡΕΤΕ.
Η ανάγνωση (το αφήγημα γκουχ, γκουχ…) περί Trump είναι εξαιρετικά απλό, όχι τόσο βέβαια για το Ελληνικό Internet.
Οι Rednecks στο America ψήφισαν Trump για καθαρά δικούς τους εσωτερικούς λόγους και σίγουρα όχι για το το ενδεχόμενο πιθανής προσέγγισης με Putin, για το τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή κλπ. Τα άτομα δεν ξέρουν ούτε καν που πέφτει το Manchester- πλάκα κάνουμε;
Το όλο ζήτημα είναι ότι ο αγρότης στη South Dakota δουλεύει 12 ώρες hard work (που λένε κι οι ίδιοι) για μια μπύρα το βράδυ την οποία κρατάει κανα 2ωρο, όταν ο white collar φλώρος στη Wall Street (έτσι τον βλέπει), μπορεί να κάνει 1 μύριο χτυπώντας το Enter στο keyboard.
Incidentally (που λένε και οι Γιάνκηδες across the pond), η Αμερική έχει 5% ανεργία. Δεω μιλάμε λοιπόν για εξοργισμένους τύπους – “αγανακτισμένους” όπως στο Ελλαδιστάν. Υπήρχε ένα βουβό εξοργισμένο “κίνημα” όπως ακριβώς και με το Brexit, που φυσικά δεν ήθελαν να δουν τα “καθεστωτικά” media όπως το CNN κλπ.
Φαινόταν όμως παντού στις αυλές των σπιτιών των μικρο-αστών με “Trump all the way” signs κλπ. Έχω κολλητούς φίλους στο Maryland & στη North Carolina – μου έλεγαν “It’s about time to bring the country back on track” – κι αυτό διότι προφανώς η Hilary με τα εκατομμύρια $ αμφιλεγόμενης προέλευσης ήταν το απόλυτο evil.
Κατά τη γνώμη τους βέβαια, ένας μεγιστάνας φοροφυγάς καραγκιόζης, είναι το αντίπαλο δέος στο establishment (=κατεστημένο).
Θα φάτε καλά (κουφάλες θα έλεγα, αλλά είναι φίλοι χα χα χα). 😀
[PS]
Incidentally, άκουσα ότι ο Παππάς έβαλε κόκκινη γραβάτα. Για να κάνει καλή εντύπωση στους Ρεπουμπλικάνους maybe?? LOL
@Μαρία Μ.
– Είναι δημοσιευμένες οι δηλώσεις Trump περί εμπορίου, Γερμανικών εταιρειών, εργοστάσια στο Μεξικό κλπ.
(Επανέρχομαι σε αυτή την κουφάλα τον Παππά)
Δεν είναι τραγική ειρωνεία, να είσαι Παππάς στην Αμερική (?!) με κόκκινη γραβάτα, όταν ο Trump καταργεί το Obamacare?
Θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές στην εποχή Συριζο-τρομπέτα ή μπορεί και μεγάλο κλάμα. Ζούμε για τη στιγμή των selfies Μελάνια / Περιστέρας πάντως.
Προς “Κάτι σαν Έλλην”: το “αφήγημα” δεν προσπαθεί να εξηγήσει γιατί οι αμερικανοί ψήφισαν Τράμπ. Αυτό συνέβη. Πάει, τελείωσε. Ψήφισαν. Προσπαθούσε να δει τι θα μπορούσε και τι θέλει να κάνει ο Τράμπ απο χθές που ανέλαβε τα ηνία.
Προς Μαρία Μ. Είστε και οικονομολόγος απο ό,τι κατάλαβα, άρα στο οικονομικό “δια ταύτα” μπορείτε να είστε πιο εύστοχη απο εμένα. Οι κατά καιρούς, όμως, δηλώσεις του Τράμπ δεν παραπέμπουν σε προστατευτισμό; Νομίζω πως χρησιμοποίησε ακριβώς αυτόν τον όρο. Ο προστατευτισμός δεν είναι τείχη σε μια κοινωνία που όδευε- και οδεύει- στο παγκόσμιο χωριό; Δεν παίρνω θέση, προσπαθώ να δω τις τάσεις.
Άλλη ερώτηση: μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο προστατευτισμός με τις σύγχρονες τεχνολογίες;
Ο κόσμος θεωρεί ότι ανάγεται στην επιστημονική φαντασία η εικόνα ενός εργοστασίου όπου όλα τα πράγματά του είναι συνδεδεμένα με το “internet of thinks” και παίρνουν εντολές απο μια τεχνητή νοημοσύνη. Το φαινόμενο θα το δούμε στα επόμενα δέκα χρόνια.
Η “νοόσφαιρα” είναι ένα πολύπλοκο σύστημα του οποίου η πολυπλοκότητα απο ένα σημείο και πέρα αυτονομείται απο την ανθρώπινη παρέμβαση.Ο πρύτανης του ΑΠΘ διδάσκει τεχνητή νοημοσύνη. Σε κάποια ομιλία του έλεγε πως ο μέσος όρος της τεχνητής νοημοσύνης έχει ξεπεράσει το μέσο όρο της ανθρώπινης.Και πως η πολυπλοκότητα της τεχνητής νοημοσύνης την αυτονομεί απο την ανθρώπινη παρέμβαση. Του επικαλέστηκα το νόμο της μη πληρότητας του Γκαίντελ και είπε πως θα αναιρεθεί.Ως αύριο το μεσημέρι θα αναρτήσω την εκπομπή που έκανα την Πέμπτη για τα πολύπλοκα συστήματα. Δείτε τι λένε επιστήμονες που ασχολούνται καθημερινά με το είδος.
Σε ό,τι αφορά την εκτίμησή σας για την μετα- αλήθεια, το ζήτημα δεν είναι ποιανού κόσμος είναι. Αλλά αν πρόκειται για αστερισμό στον οποίο εισερχόμαστε. Πολύ φοβάμαι πως είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμος. Ωστόσο, αυτή είναι η προσπάθεια του ανθρώπου. να προσπαθεί να επιβιώσει. Επανέρχομαι στο θέμα της εκπομπής για την πολυπλοκότητα την οποία θα έλεγα να τη δείτε.
Μετά απο αυτά, σας αφήνω να βγάλετε τα συμπεράσματά σας στο φιλοσοφικό ερώτημα που θέσατε.
Στο θέμα του ΝΑΤΟ: ναι, υπάρχει ζήτημα με τις συνδρομές. Όχι ακριβώς, τις συνδρομές αλλά το ύψος του ΑΕΠ που είναι υποχρεωμένο κάθε κράτος μέλος να διαθέτει για την άμυνα. Η Ελλάδα είναι συνεπής όχι λόγω ΝΑΤΟ αλλά λόγω του προβλήματος άμυνας που έχει με την Τουρκία. Αυτό το ποσοστό μου φαίνεται πως είναι 2,5% του ΑΕΠ. Ίσως μας ευνοεί αυτή η ΝΑΤΟϊκή υποχρέωση και στα επιχειρήματά μας προς την τρόικα για τη διάθεση του όποιου ποσού μπορούμε για την άμυνα. Η Γερμανία δεν εκπληρώνει την ποσοστιαία υποχρέωσή της. Βέβαια το 2,5% του ποσοστού του ελληνικού ΑΕΠ είναι κατά πάρα πολύ μικρότερο απο το αντίστοιχο ποσοστό του Γερμανικού ΑΕΠ αλλά αυτή είναι η πρόβλεψη. Το να υποχρεώσει ο Τράμπ τα κράτη μέλη που δεν είναι συνεπή να καταβάλλουν τις υποχρεώσεις τους δεν εξυπηρετεί την Ελλάδα διότι η Ελλάδα αν έχει τη δυνατότητα, λόγω της απειλής που αντιμετωπίζει, θα κατέβαλε περισσότερα χρήματα για την άμυνά της.
Και κάτι τελευταίο:είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε μια Γερμανία με ισχυρό στρατό και καλά εξοπλισμένη;
Τι εννοεί θα αναιρεθεί; Στο θεώρημα της μη πληρότητας, βασίστηκε και ο Alan Turing στη συνέχεια. Επίσης, για AI ethics μιλούσε ή ότι πραγματικά η πολυπλοκότητα (των αλγορίθμων ουσιαστικά και των συστημάτων αποφάσεων που βασίζονται πάνω σ’ αυτούς), αυτονομείται λόγω δυσκολίας κατανόησής τους από τον άνθρωπο;
Πρέπει να ανεβάσετε την εκπομπή κ. Σαββίδη. Έχουν πολύ ενδιαφέρον αυτές οι απόψεις του καθηγητή.
Προς Π. Σαββίδη. Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις.
Και να ήμουν οικονομολόγος (που δεν είμαι), δεν θα με ενδιέφερε το «δια ταύτα» της τρέχουσας αντίληψης (επιστημονικής και μη). Ίσα-ίσα, όλα μου τα ερωτήματα σχετίζονται με το πρόβλημα της ίδιας της Αντίληψης, η οποία κατά τη γνώμη μου περιορίζεται όλο και περισσότερο, προσαρμοσμένη στον «μετα-αληθινό» = ψευδή και Άνευ Νοήματος κόσμο των «αφηγήσεων» μιας νεομεσαιωνικής Ιδεολογίας. Με άλλα λόγια το πρόβλημα για μένα είναι ότι δεν χαμπαριάζουμε τίποτα από τη δική σας μετα-αλήθεια, αυτό που εσείς εννοείτε με τον όρο αυτόν.
Όπως πολύ σοφά διαπιστώνετε, έχουμε ήδη μεταβεί στον «αστερισμό» της μετα-αλήθειας. Και η θέση μου είναι ότι δεν είναι απλώς «δύσκολα αντιμετωπίσιμος», όπως λέτε, αλλά καθόλου αντιμετωπίσιμος. Για τον λόγο ότι η πλειονότητα των ανθρώπων ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ (ψυχο-νοητικά, συνειδησιακά) με το νέο περιβάλλον, οπότε δεν είναι σε θέση να το δια-κρίνει.
Θα δω οπωσδήποτε την εκπομπή για την πολυπλοκότητα. Αυτό δε που ελπίζω είναι να ενδιαφερθούν όλο και περισσότεροι νέοι για την αναθεώρηση της αντίληψής μας, όπως υποδεικνύουν οι νέες ανακαλύψεις. Με βασικό ζήτημα την ύπαρξη δύο διαστάσεων του Είναι: της Ζωής και της Ύπαρξης. Στην πρώτη διαστρωμάτωση, ας την πούμε ΤΑΞΗ μορφών της πολλαπλότητας, ανήκουν όλα τα έμβια όντα και ο άνθρωπος ως προς τη ζωική του, τη μοναδική, διάσταση. Στη δεύτερη ανήκει ο άνθρωπος ως προς την καθολική του διάσταση, βιώνοντας σε άλλο ψυχονοητικό-συνειδησιακό επίπεδο, το κοσμικό Είναι-ΧΑΟΣ.
Ακριβώς όμως αυτό το επίπεδο του Είναι-Αυτοδημιουργία απαγορεύεται όχι μόνο να το βιώσουμε αλλά να το αντιληφθούμε καν. Έτσι, ενώ οι άνθρωποι μένουν κολλημένοι σαν στρείδια στην ορθολογικότητα της αμοιβάδας, η τεχνολογία παίρνει τη θέση που είχε κάποτε η Πολιτική.
Το τρομακτικό δεν είναι αν η αυτονόμηση της νοόσφαιρας σημαίνει ότι πρόκειται για ένα «δι εαυτό», μια ύπαρξη στο πρώτο επίπεδο του Είναι. Αλλά αν πρόκειται για την Αυτοδημιουργία στο επίπεδο της ανώτερης συνειδησιακής κατάστασης του ανθρώπου.
Για τα politics, όπως στο επίπεδο της αμερικανικής Administration δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι ανήκουν στο κατώτερο επίπεδο ύπαρξης-αντίληψης. Για αυτό και υπόκεινται στα θελήματα των υπεράνω εξουσιών αλλά και στις τάσεις-υπάρξεις των κοινών θελημάτων των πολιτών, όπως και στις τάσεις-υπάρξεις της τεχνολογίας. Δηλαδή επηρεάζονται καθοριστικά από όλα τα όντα που «λειτουργούν» στο ίδιο επίπεδο ύπαρξης.
Υπάρχει όμως Πολιτική Σκέψη; Υπάρχουν αντιλήψεις που βλέπουν και λένε κάτι στο επίπεδο της Ελευθερίας της Συνείδησης, στο ψυχονοητικό επίπεδο της Αυτοδημιουργίας; Δηλαδή έξω από τη λειτουργική σκέψη, την καθηλωμένη στα γνωστά δίπολα πχ αγορά-κράτος, παγκοσμιοποίηση – προστατευτισμός, τα έξω από κάθε αληθινή πραγματικότητα; Πόσοι άνθρωποι μετέχουν στην μετα-αλήθεια, την Αλήθεια παρά τις ψευδαισθήσεις της δήθεν λογικής;
Μαμά γιατί τα computers είναι τόσο έξυπνα?
Γιατί υπακούουν στην matherboart.
Το αόριστο της ‘έννοιας’ -του εννοώ- γίνεται ορισμένο στην τεχνολογία.
΄΄Για τον λόγο ότι η πλειονότητα των ανθρώπων ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ (ψυχο-νοητικά, συνειδησιακά) με το νέο περιβάλλον, οπότε δεν είναι σε θέση να το δια-κρίνει.΄΄
ψυχο-νοητικά, συνειδησιακά;
΄΄ Ὁ Αἰσχύλος ὥσπερ μεθύων…
Ἐποίει τά δέοντα ἀλλ’οὐκ εἰδώς γε΄΄
«Η φράση αυτή του Σοφοκλή πρέπει να θεωρηθεί σαν μια οριακή στιγμή του κλασσικού πολιτισμού» γράφει ὁ Κώστας Παπαϊωάννου στήν ἀνάλυσή του στό ΄΄Πλάτων ὁ εἰδώς΄΄.
«Ο Αισχύλος… σαν μεθυσμένος…έκανε ό,τι έπρεπε, μόνο που δεν ήταν συνειδητός…Αναμφισβήτητα, για το Σοφοκλή το «ποιεῖν τά δέοντα» είναι αυτό που στέκεται ψηλότερα από κάθε τι».
«Αν στο θέατρο του Αισχύλου μας υποβάλλει πρώτα απ’όλα την πανίσχυρη ιδέα της Πρωταρχικής Ενότητας του Ανθρώπου και του Κόσμου, το «ἀλλά», που εισάγει ο Σοφοκλής, μας δείχνει μία λανθάνουσα διάσπαση αυτής της ενότητας και την εμφάνιση, κάτω από τη δειλή μορφή μιας απλής αντίρρησης, ενός νέου στοιχείου, κριτικού και απαιτητικού, ενός στοιχείου αποκλειστικά ανθρώπινου: της Συνείδησης».
«…η εποχή που ανοίγει επίσημα και τελετουργικά με την κατάργηση του Αρείου Πάγου από τον Εφιάλτη(462) και την ολοκληρωτική επιβολή της Δημοκρατίας, κυριαρχείται από ένα νέο, καθαρά ουμανιστικό και δημοκρατικό στοιχείο, την ελεύθερη Συνείδηση.
Στα χρόνια αυτά… η αρχή πάνω στην οποία θεμελιώνεται η Πολιτεία δεν είναι τυφλή Σπαρτιατική πειθαρχία, ούτε η θρησκευτική πίστη, ούτε και η απάνθρωπη διάκριση της καταγωγής ή του πλούτου, αλλά η Συνείδηση, ο Κοινός Νούς,
Η οργανωμένη Δύναμη της εξουσίας δεν ανήκει στην αυθαίρετη θέληση ενός ατόμου, αλλά είναι η εποχή όπου για πρώτη φορά μια κοινωνία βλέπει τον εαυτό της με «ανθρώπινο», «ιστορικό» μάτι, και παύει να τον βλέπει σαν κάτι ουσιαστικά ανύπαρχτο, σαν ένα «Θεοῦ παίγνιον», σαν ένα οικτρό άθυρμα στα χέρια της Μοίρας ή της τύχης ή στα χέρια της αλόγιστης Δύναμης».
«Σε μια τέτοια ιστορική στιγμή ακούστηκε το «ἀλλ’οὐκ εἰδώς γε»του Σοφοκλή».
«Η ενότητα, ο Νόμος, «ὁ κόσμος ἐν ταῖς ψυχαῖς και ἐν τοῖς σώμασιν», αυτό είναι το ανώτατο αγαθό του κλασσικού ανθρώπου. Η Συνείδηση δεν είναι ο Νόμος της ύπαρξης, μα απλώς μια οργανική της λειτουργία, δεν είναι η αρχική Δύναμη που οργανώνει και μορφοποιεί το σκοτεινό ζωϊκό ρεύμα… αλλά απλώς ένα δευτερογενές φαινόμενο, εκδήλωση μιας Δύναμης που το ξεπερνάει «πρεσβεία τε και δυνάμει» και που οι Έλληνες την καθόριζαν με τον αινιγματικό όρο «δαίμων» ή «ἦθος».
Πάλη τῶν τάξεων ἤ πάλη τῶν συνειδήσεων;
«Όσο περισσότερο η υπερ-παβλωφική αυτή τεχνική της Προπαγάνδας-κοσμοθεωρίας γίνεται καθολική “γλώσσα” της κοινωνίας τόσο περισσότερο τείνει προς το μηδέν η επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους, τόσο περισσότερο η γλώσσα παύει να’ ναι όργανο της “πάλης των συνειδήσεων για την αναγνώριση” και τόσο λιγότερο τα μνημεία της: η γλώσσα της Ποίησης, της Λογοτεχνίας, της Φιλοσοφίας, των ανθρώπινων επιστημών, της Πολιτείας και της Πολιτικής, μπορούν να σημαίνουν μια αυθεντική αυτοσυνείδηση της κοινωνίας». (τοῦ Κώστα Παπαϊωάννου) http://www.presspublica.gr/%CF%80-%CE%B2%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B7-%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BF/
Πλάτων ο Ειδώς – Φιλοσοφία της καταδικασμένης συνείδησης
Ἀναρτήθηκε στὶς Μαρτίου 31, 2011 ἀπὸ τὸν/τὴν Γιάννης Φαίλτωρ
https://feltor.wordpress.com/2011/03/31/plato-kostas-papaioannou/symposiumofplatoanselm/
Του Κώστα Παπαϊωάννου
Περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Ιούλιος – Δεκέμβριος 1947
Ο ΑΙΣΧΥΛΟΣ ΩΣΠΕΡ ΜΕΘΥΩΝ…
ΕΠΟΙΕΙ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ ΑΛΛ’ ΟΥΚ ΕΙΔΩΣ ΓΕ
Είτε είναι αυθεντική είτε όχι, η φράση αυτή που αποδίδεται στο Σοφοκλή πρέπει να θεωρηθεί σαν μια οριακή στιγμή του κλασσικού πολιτι*μού. Ο Αισχύλος…σαν μεθυσμένος…έκανε ότι έπρεπε, μόνο που δεν ήταν συνειδητός… Αναμφισβήτητα, για το Σοφοκλή το «ποιεῖν τὰ δέοντα» είναι αυτό που στέκεται ψηλότερα από κάθε τι…
*
άλλο πράγμα η διόρθωση ορθογραφικού λάθους
κι άλλο βέβαια
ό αφανισμός τής εναρκτήριας φράσης « Είτε είναι αυθεντική είτε όχι…»,
βλέπε: https://feltor.wordpress.com/2011/03/31/plato-kostas-papaioannou/
΄΄Για τον λόγο ότι η πλειονότητα των ανθρώπων ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ (ψυχο-νοητικά, συνειδησιακά) με το νέο περιβάλλον, οπότε δεν είναι σε θέση να το δια-κρίνει.΄΄ τῆς Μαρίας Μ. χωρίς νά θέλω νά ἀντικρούσω ἤ ὄχι.
Ελένη, είσαι απίθανη! Πάντα, με λίγα λόγια και μεστά, της ποίησής μας, είσαι πάντα μέσα στην Αλήθεια…
Ναι, ο Σοφοκλής…η Παιδεία μας…Κι όμως αφήνουμε να κυκλοφορούν τόσες μπούρδες, και να τις πιστεύουμε στο τέλος κι εμείς. Παρόλο που η σοφία του λαού μας προειδοποιεί: «άλλα τα μάτια του λαγού άλλα της κουκουβάγιας»…
Δεν φτάνει το «γεννήθηκα για να αγαπώ» της Αντιγόνης! γράφει ο Σοφοκλής.
Αυτό μπορεί να το πει και ένας Ανατολίτης και οποιοσδήποτε θρησκόληπτος. Άλλο πράγμα η ασυνείδητη ενότητα ανθρώπου-Κόσμου και άλλο η Σοφία/Κοινός Νους περί της Συγγένειας ανθρώπου-Κόσμου. Άλλο ο άνθρωπος-άθυρμα της Μοίρας, «θεού παίγνιον» και άλλο ισότιμος (με την Αυτοδημιουργία του Κόσμου) Παίκτης.
Χρειάζεται «πάλη των συνειδήσεων»: ο άνθρωπος δεν συγγενεύει μόνο με τα ζώα αλλά και με τον Λόγο. Η πολιτική είναι ζήτημα επιλογής της δεύτερης φύσης του ανθρώπου.
Ο Σοφοκλής δεν τα ρίχνει μόνο στον Κρέοντα που (σαν τυπικός Ευρωπαίος) είναι ανίκανος να αντιληφθεί ότι ο άνθρωπος είναι «δεινός», δηλαδή φοβερός με την αρνητική έννοια ως προς το επίπεδο της αισθητής πραγματικότητας και με τη θετική ως προς το επίπεδο της Αυτοδημιουργίας. Τα ρίχνει και στην Αντιγόνη που αγνοεί το ενσυνείδητο-πολιτικό κοινωνείν της Πόλης, την Ελευθερία της Συνείδησης, έξω από το επίπεδο των λειτουργικών υποστάσεων. Κατηγορεί ο Σοφοκλής την Αντιγόνη που δεν καταλαβαίνει από συνύφανση Χάους και Τάξης, βιώνοντας συναισθηματικά το σκέλος Ενότητα, που αγνοεί την πολιτική προδιάθεση (Φρόνηση) για μετοχή (Σοφία) στο σκέλος του Λόγου.
Όσο για την ΤΑΥΤΙΣΗ της πλειονότητας με την περιβάλλουσα “πραγματικότητα”, είναι ακριβώς το ΜΟΝΟΣ ΦΡΟΝΕΙΝ του Σοφοκλή. Δεν υπάρχει αυτο-συνείδηση στο ατομικό επίπεδο, δηλαδή στην πρώτη στρωμάτωση του Είναι = στην ψυχονοητική στιβάδα της λειτουργικής-αυτόματης αντίληψης-συνείδησης.
“Τι μπορεί να κάνει ο νέος πρόεδρος;”
Καμιά δεκαριά πολέμους ίσως; Καμιά δεκαριά διαλυμένες χώρες και καμιά δεκαριά εκατομμύρια εξαθλιωμένες ψυχές ίσως; Αυτό που ξέρει δηλαδή να κανεί χρόνια τώρα ο πρόεδρος; Ο όποιος πρόεδρος; Ίσως;
ΥΓ
Οι βλαχοραγιάδες που θέλουν να γίνουν σαν Αμερικάνος τους αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος ας μη διαβάσουν αυτό το σχόλιο παρακαλώ.
Ακόμη δεν έχεις καταλάβει ότι ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ δεν καθαρίζει την εξωτερική πολιτική τής χώρας; Μόνο στα εσωτερικά μπορεί να κάνει κάποια διαφορά.
Ακομη δεν τον ειδαμε Γιαννη τον βαφτισαμε, τον κ .ΤΡΑΜΠ. Τετοια προκαταληψη δεν ειχαμε για κανενα ηγετη αλλης Χωρας και φυσικα ουτε για τους”μικρους” της δικης μας Χωρας. . Μηπως ”βυζαντινολογουμε” και μαλιστα ορισμενοι ελεεινα , με αεναες φιλοσοφικες συζητησεις;;;.
Προφανώς αυτό συμβαίνει διότι κανείς πριν απ’ αυτόν, δεν ήταν σαν αυτόν. Ακόμα και ο Μπερλουσκόνι, θα αποδειχθεί γατάκι μπροστά του.
Αν δεις καμιά dystopia να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας τα επόμενα χρόνια, Σ Α Ν, να θυμάσαι από ποιον το διάβασες (και πότε).