21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ: στον κυκεώνα του κυπριακού.- Το έντονο παρασκήνιο που οδήγησε στην τραγωδία

 

Α’ ΜΕΡΟΣ   Β’ ΜΕΡΟΣ   Γ’ ΜΕΡΟΣ  Δ’ ΜΕΡΟΣ

Αφηγείται ο Επίλαρχος ε.α. Ιωάννης Αλμπάνης

Ο Ιωάννης Αλμπάνης πήρε μέρος στην επιχείρηση εγκαθίδρυσης δικτατορίας το βράδυ της 21ης Απριλίου και συνυπήρξε με τους πρωτεργάτες του Πραξικοπήματος στις φυλακές Κορυδαλού και Αιγίνης επι τριετίαν ως πολιτικός κρατούμενος. Οι διηγήσεις του εδώ είναι απο τα όσα του είπαν και τα στοιχεία που του έδωσαν οι πραξικοπηματίες. Εμυήθη στην Ομάδα απο τον Στυλιανό Παττακό. Είναι η πρώτη συγκροτημένη καταγραφή των απόψεων των πραξικοπηματιών για το τί έπραξαν και πως έβλεπαν τα πράγματα. Και αυτό έχει τη σημασία του για την συνολική εικόνα της κοινωνίας και για την ιστορία.

                                                    ΜΕΡΟΣ Ε’                          

                                                     ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α’

1.Ενίσχυσις Ενόπλων Δυνάμεων.

   Από το 1950 μέχρι τό 1968 ουδεμία Ελληνική Κυβέρνησις διενοήθη ποτέ να εξοπλίση τάς Ενόπλους Δυνάμεις έναντι τής Τουρκίας.Απασαι αι Κυβερνησεις μοιρολατρικώς ηρκούντο εις πάν ό,τι μάς έδιδεν το ΝΑΤΟ εις αναλογίαν 2,5 Τουρκία,1 Ελλάς. Βεβαίως εν πολλοίς ήσαν δεδικαιολογημέναι καθό η Χώρα είχεν εξέλθει από έναν 10ετή συνεχή πολεμον 1940-50 και μία τριπλή Γερμανο-Ιταλο-Βουλγαρική Κατοχή και η όλη προσπάθεια και πόροι κατευθύνοντο εις την ανασυγκρότησιν τής Χώρας διό και τάς δεκαετίας τού 50,60 και μέχρι τού 1974 δεν επαρουσιάσθησαν οικονομικά σκάνδαλα πολιτικών. Δέν υπήρχον κονδύλια.Ομως θ’ αρχίσουν νά υπάρχουν μετά το 1974 όταν η 21^η Απριλίου θ’ αφήση έναν ακμαίον παραγωγικόν ιστόν και ένα εξωτερινόν χρέος 3,8 δις.δολλάρια ενώ σήμερον έχει φθασει τά 407 δις.δολλάρια.

Όταν ανήλθεν εις την εξουσίαν η 21^η Απριλίου έχουσα υπ’ όψιν τά Σεπτεμβριανά τού 1955 κατά τά οποία εξηφανίσθη μία ολόκληρος μειονότης εξ 120 000 Ελλήνων τής Πόλεως, τούς βομβαρδισμούς τού 1964 εις τά Κόκκινα και Μαχαιρά τής Κύπρου υπό τής Τουρκίας,την απειλήν αποβάσεως τόσον εις την Κύπρον όσον και εις τάς Ανατολικάς Νήσους τού Αιγαίου χωρίς να δύναται αντικειμενικώς ν’ αντιδράση και ότι ευρεθέντων τών Πετρελαίων εις το Αιγαίον συνέταξεν δύο (2) πενταετή εξοπλιστικά προγράμματα 1968-1973 και 1973-78 (Υπευθ.Υποναύαρχος Κονιάλης) δαπανήσασα, τότε, κολοσσιαία ποσά (4,5 δις.και 9 δις.δραχμάς δι’ έκαστον) τοσούτον και τοιούτον ώστε

το 1974 πού εγένετο η εισβολή η Ελλάς νά έχη αδιαμφισβήτητον Αεροπορικήν και Ναυτικήν υπεροχήν και ισοδυναμίαν εις τον Στρατόν ξηράς.

Ομως ώς θα ίδωμεν δυστυχώς μή αντιδράσαντες θα ηττηθώμεν το μέν διότι έτσι εσχεδιάσθη υπό τού ΥΠΕΞ τών ΗΠΑ Χένρυ Κίσσινγκερ πού ήθελεν πάση θυσία τούς Τούρκους μέσω ΝΑΤΟ να καταλαμβάνουν το 40% (Βλ.έγγραφον ΝΑΤΟ τής 12 Ιουλίου 1974 ) το δε διότι συνέπραξαν μαζί του προδόσαντες την Ελλάδα πολιτικά και στρατιωτικά πρόσωπα ώς θα ίδωμεν κατωτέρω όταν θα εξετάσωμεν την περίοδον Ιωαννίδου 1973-4.

ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΕΓΓΡΑΦΟΝ Νο1 ΤΟΥ  ΝΑΤΟ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΘΗ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΒΑΣΙΝ.

Παραγγελθέντα μέ τον 1^ον- 2^ον  πενταετές προγραμμα 1968-78.

Ναυτικόν.

-1.Τέσσαρα (4) αόρατα Υποβρύχια «τσέπης» Υ-209 τά οποία το 1974 ενώ ηδύναντο εντός 10 λεπτών να βυθίσουν όλον τον Τουρκικόν στόλον ουδέποτε εστάλησαν υπο τού τότε Α/ΓΕΝ Αραπάκη μή υπακούσας εις την απόφασιν τού Α.Σ.Σ αλλά εις τον Κίσσινγκερ,Σίσκο κ.α.

-2.Εξη (6) τορπιλακάτους έκ Γερμανίας τύπου S και έξη (6) έκ Νορβηγίας τύπου T-ZED.

-3.Τεσσάρας έκ Γαλλίας πυραυλακάτους τύπου COMBATAGNE μέ πυραύλους EXOCET.

-4.Το 1973 παρηγγέλθησαν άλλαι τέσσαραι (4) όταν η Τουρκία ουδεμίαν διέθετεν τότε.

-5.Αγορά εξ ΗΠΑ πέντε (5) Αντιτορπιλικών τύπου GEARING & SUMMER.

-6.Αγορά άλλων πέντε (5) παρομοίων τάς οποίας είχεν η Ελλάς επί μισθώσει.

-7.Αγορά εξ ΗΠΑ έξη (6) Ναρκαλιευτικών τύπου BLUEBIRD και άλλας πέντε (5) κλειστής θαλασσης τύπου  ADJIUDANT έκ Βελγίου.

-8.Αγορά ενός (1) Δεξαμενοπλοίου ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ μέ ελικοδρόμιον.

-9.Αγορά ένος Αρματαγωγού δι’ ειδικάς αποβατικάς επιχειρήσεις το ΚΡΗΤΗ,

-10.Αγορά εξη (6) ελικοπτέρων τύπου ΑΛΟΥΕΤ-3 υπερσύγχρονα πλήρως εξοπλισ-μένα με πυραυλους αέρος-θαλάσσης και ηλεκτρονικάς κατευθυνομένας τορπίλας.

-11.Ιδρυσις διά πρώτην φοράν Διευθύνσεως Υποβρυχίων καταστροφών.(ΟΥΚ)

ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ.

-1.Αγορά εξ ΗΠΑ (44) αεροσκαφών Φάντομ 3^ης γενεάς τά οποία ήτο αδύνατον ν’ αντιμετωπισθούν από τά πεπαλαιωμένα 2ας γενεάς Τουρκικά F-84,F-104 αφ’ ενός κι’ αφ’ ετέρου είχον δυνατότητα να μεταβούν και επιστρέψουν από την Κύπρον.Τό μετά την μεταπολίτευσιν εξεπίτηδες λεγόμενον ότι δεν ηδύναντο να επιστρέψουν τά αεροσκάφη είναι απολύτως ψευδές και παραπλανητικόν.

-2.Αγορά εξ ΗΠΑ (60) αεροσκαφών βομβαρδιστικών Α-60 CORSAIR έχοντα αυτό-νομίαν 4.500 χλμ. δυναμένων να φθάσουν και επιστρέψουν και πέραν τής Τουρκίας.(Παρηγγέλθησαν από το 2^ον πενταετές)

-3.Αγορά εξ ΗΠΑ (18) αεροσκαφών μεταφοράς C-130 (Παρηγγέλθησαν μέ το 2^ον πενταετές)

-4.Αγορά δέκα (10) ελικοπτέρων ΣΙΝΟΥΚ χρησιμοποιηθέντων αρχικώς διά την μεταφοράν στύλων τής ΔΕΗ εις απόκρυμνα μέρη τοσούτον ώστε εντός 22 μηνών να ηλεκτροδοτηθή μέχρι και το τελευταίον χωριόν.

-5.Αγορά τεσσαράκοντα (40) αεροσκαφών εκπαιδευτικών Τ-2Ε δυναμένων να χρησιμοποιηθούν και δι’ εγγύς υποστήριξιν.

-6.Ιδρυσις τής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) τήν οποίαν μεταπολιτευτικώς όλαι αι Κυβερνήσεις τήν απηξίωσαν.(Μέχρι ώς Προέδρους διώρισαν καθηγητάς πού είχον φροντιστήρια)

-7.Προμήθεια (160) υπερσυγχρόνων αεροπορικών καταφυγίων αεροσκαφών τύπου SHELTERS.

-8.Τό 1973 ήρχισαν αι συνομιλίαι μέ την Γαλλικήν ΝΤΑΣΩ διά την αγοράν (44) ΜΙΡΑΖ.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΞΗΡΑΣ.

-1.Αγορά (130) Γαλλικών αρμάτων μάχης ΑΜΧ-30 πετρελαιοκίνητα αυτονομίας 600 χλμ.μέ πυροβόλον 120 χλστ. ενώ τά Μ-48 πού είχομεν ήσαν βενζινοφόρα αυτό-νομίας 60 χλμ.καί πυροβόλον 90 χλστ.

-2.Αγορά δύο εισέτι Μοιρών αντιαεροπορικών πυραύλων ΧΩΚ και εκσυχρονισμόν τών δύο υπαρχόντων.

-3.Αγορά ελικοπτέρων παρατηρήσεως πυροβολικού τύπου ΧΙΟΥΪ.

-4.Αγορά αντιαρματικών πυραύλων ΜΙΛΑΝ και αντιαεροπορικών ΕΡΛΙΚΟΝ.

-5.Αντικατάστασις τού τυφεκίου Μ-1 με σύγχρονον Βελγικόν FN των 7,62 χλστ.

-6.Ιδρυσις εις το Βελεστίνον Εργοστασίου Ανακατασκευής Αρμάτων μάχης και Εργοστασίου Οχημάτων τροχοφόρων Β’ κατηγορίας εν συνεργασία μέ τήν Αυστριακήν Στάγερ.(Τζίπ –Φορτηγά).

-7.Ιδρυσις τού 32^ου Συντάγματος Πεζοναυτών.

-8.Εκπαίδευσις Κυπρίων Εφέδρων Αξιωματικών εις τάς εδώ Σχολας.

Σημείωσις.Απασαι αι αγοραί εγένοντο μέ Διακρατικάς Συμφωνίας και όχι μέσω τών αντιπροσώπων εταιρειών ώς μεσαζόντων ούτως ώστε να μή υπάρχουν μίζαι τύπου Τσοχατζόπουλου,Τσουκάτου,Μαντέλη κ.α.

Προσέτι εξεπληρούντο τοίς μετρητοίς άμα τή παραλαβή και τού τελευταίου μέρους τής παραγγελίας.Ομως ασχημονούσα μετά την μεταπολίτευσιν η Κυβέρνησις τής Νέας Δημοκρατίας μέχρι το 1979 πού ωλοκληρώθη και το 2^ον πενταετές (1973-8) πρόγραμμα προμηθειών οπλικών συστημάτων παραγγελθέντων υπό τής 21^ης Απριλίου πάν ό.τι παρελαμβάνετο το επαρουσίαζεν ότι αυτή το έφερεν επειδή δήθεν αι Ενοπλοι Δυνάμεις ήσαν άοπλοι.Αιδώς Αργείοι αφού «έξεστιν τοίς αθλίοις πολιτικάντοις ασχημονείν».

2.Μεταφορά Πατριαρχείου.

Μετά τήν αποτυχίαν τής Κεσάνης και την ανεύρεσιν τών πετρελαίων ο Γ.Παπαδόπουλος ευφυής και διορατικός ών τά μέγιστα διαβλέπων ότι η όποια συνενόησις μετά τής Τουρκίας θα ήτο αδύνατος μελλοντικώς έκρινεν ότι θα έπρεπε τάχιστα να υλοποιηθούν τά εξής δύο ζητήματα.

.α.Η μαζική ενίσχυσις τών Ενόπλων Δυνάμεων εις βαρύν οπλισμόν (Αρματα-Αεροσκάφη-Υποβρύχια) πράγμα όπερ κι’ εγένετο όσον ουδέποτε εις το παρελθόν από τής παλιγγενεσίας τού 1821 καί

   .β.Η ύπαρξις τού Οικουμενικού Πατριαρχείου εις τήν Πόλιν θα ήτο εκάστοτε εις χείρας τής Τουρκίας και έξωθεν Δυνάμεων (ΗΠΑ) ένας διπλωματικός μοχλός πιέσεως επί Εθνικών θεμάτων διό και θα έδει ν’ απαγγιστρωθή η Ελληνική Διπλωματία από την ύπαρξίν του εις την Πόλιν.

Το πρώτον υλοποιήθη εις το ΜΑΞΙΜΟΥΜ ώς προανεφέραμεν το δέ δεύτερον κατά τον Γ.Παπαδόπουλον,Μακαρέζον,Παττακόν υπήρξαν ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟΙ συνομιλίαι μετά τού Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου ο οποίος συνεφώνησεν πλήρως εις την εξής ιδέαν το έτος 1971.

«Εις τά όρια και έν επαφή μετά τού Αγ.Ορους έξω από την Ουρανούπολιν θ’ ανεγείρετο ένα επιβλητικόν οίκημα πού θα εστέγαζεν το Πατριαρχείον,ένας επίσης μεγαλοπρεπής Ιερός Πατριαρχικός Ναός και ένα Οίκημα Ιερατική-Πατριαρχική Σχολή ώς τής ΧΑΛΚΗΣ»

Μάλιστα ο Αθηναγόρας κρυφίως επεσκέφθη τον χώρον μετά τού Μακαρέζου κι’ απεφασίσθη η ύλοποίησίς του.Ο Μακαρέζος ενεθυμείτο ότι ώς κατ’ αρχήν κίνησιν είχεν προεγγράψει εις τον προϋπολογισμόν τού 1972 και ένα μυστικόν κονδύλιον χωρίς ποτέ να ημπορέση να υλοποιηθή αφού έτρεξαν γεγονότα ανατροπής τού Παπαδοπούλου.Θά ήτο μία εναλλακτική βαλβίδα ανακουφίσεως οσάκις η Τουρκία ή έξωθεν δυνάμεις (ΗΠΑ) θ’ απεπειρώντο πίεσιν διά τού Πατριαρχείου και απάντησις τής Ελλάδος θα ήτο η απειλή μετακινήσεώς του εις Αγιον Ορος!!!

Εικάζεται ότι καίτοι σφόδρα απόρρητος η σκέψις αυτή έν τούτοις από κάπου διέρρευσεν η ιδέα και αφ’ ενός όλως «περιέργως και υπόπτως» μετά από εξη (6) μήνας από τής επεσκέψεως ο μέν Πατριαρχης Αθηναγόρας έφυγεν (έφυγαν) από την ζωήν η δε Τουρκία έκλεισεν τήν Σχολήν τής Χάλκης το 1972 καταδήλως τή υποδείξει έξωθεν (ΗΠΑ).

Κατά τον Γ. Παπαδόπουλον η έκτακτος και περίεργος φυγή από την ζωήν τού Αθηναγόρου ήτο μία εισέτι ένδειξις ότι είχεν αρχίσει υπό τών ΗΠΑ η διαδικασία ανάτροπής του και η απαρχή δυσκόλων καταστάσεων μέ την Τουρκίαν διό κι’ ήρχισεν την ώς άνω προεργασίαν της πολιτικοποιήσεως τής καταστάσεως ώς προανεφέρθη το 1971.

Γ.Διακοινοτικαί Συνομιλίαι.

Θα έδει να τονισθή ότι η 21^η Απριλιου 1967 εξ αρχής και καθ’ ολην την περίοδον πού ευρίσκετο εις την εξουσίαν ουδόλως υπεισήλθεν εις αυτό τούτο το Ελληνικόν Διπλωματικόν Σώμα και πάντοτε οι ΥΠΕΞ,ΥΦΕΞ ήσαν διπλωμάται καριέρας και θα έλεγον ότι τότε ηυτύχησεν η Ελλάς να έχη ό,τι εκλεκτότερον είχεν ποτέ αρχής γενομένης ώς ΥΠΕΞ από τού Πατριάρχου τής Ελληνικής Διπλωματίας Παν.Πιπινέλη, τού Οικονόμου-Γκούρα, Ξανθοπουλου-Παλαμά, Κων.Παναγιωτάκου,-Ανινου-Καβαλιεράτου,Ευστ.Λαγάκου κ.α δηλ. εις τά Υπουργεία γενικώς δεν ετοποθέτει ασχέτους μέ το αντικείμενον ώς πράττεται σήμερον π.χ ο Υπουργός υγείας να είναι Δικηγόρος και ο Υπουργός Δικαιοσύνη ιατρός, ο Υπουργός Αγοράς Πολιτικός Μηχανικός κ.α.

Μία παρασπονδία αναγκαία πού εις το Παρίσι ετοποθετήθη ώς Πρεσβευτής ο Αντιστράτηγος ε.α Μαρκοπουλιώτης και εις το Λονδίνον ο επίσης Αντιστράτηγος Γ.Σορόκος.Τούτο εγένετο κατ’ ανάγκην διότι έκ τών δύο αυτών πρωτευουσών εγίνετο η όλη «αντιστασιακή» προπαγάνδα κατά της 21^ης Απριλιου 1967 αφ’ ενός κι’ αφ’ ετέρου διότι έκ τών δύο αυτών Πρεσβειών εγίνετο διαρροή απορρήτων αποφάσεων τής Κυβερνήσεως πρός τούς εκεί «αντιστασιακούς».Επανέροχμαι  εις το κυρίως θέμα.

Υπενθυμίζω ότι η 21^η Απριλίου αρχάς τού 1968 παρέλαβεν το Κυπριακόν εις τήν χειροτέραν κατάστασιν πού ηδύνατο ένεκεν τών αποτυχουσών συνομιλιών τής Κεσάνης και τών σκηνοθετημένων εχθροπραξιών τής Κοφίνου τον Νοέμβριον τού 1967 αμφοτέρων υποκινηθέντων υπό τού Μακαρίου ιδία η Κεσάνη μέσω τής ΕΣΣΔ. Καταγράφω τά έκτοτε κατά χρονολογικήν σειράν διπλωματικά γεγονότα:

 .1.Τόν Δεκεμβριον τού 1967 ιδρύεται Τουρκοκυπριακή Διοίκησις μέ σκοπόν την συνένωσιν όλων τών δημιουργηθέντων από το 1964 Τ/Κ θυλάκων εις ενιαίον σχηματισμόν μέ καταστατικόν έκ 19 άρθρων δίκην Συντάγματος.

.2.Τήν 12.1.1968 ο Μακάριος προβαίνει εις μίαν άκρως ανθελληνικήν δήλωσιν διαχωρίζων το «εφικτόν» από το «ευκταίον» πράγμα όπερ απεκήρυττεν την Ενωσιν.

.3.Τήν 25^ην Ιανουαρίου 1968 διεξάγονται Προεδρικαί εκλογαί και εκλέγεται με 95% ο Μακάριος και διά τους Τουρκοκυπρίους (Τ/Κ) ο Κιουτσούκ .

.4.Τόν ΜάΊον τού 1968 συνέρχεται το Ανώτατον Συμβούλιον Εθνικής Αμύνης (ΑΣΕΑ) όπου μέ βάσιν τά παραγγελθέντα οπλικά συστήματα καταρτίζεται διά πρώτην φοράν σχέδιον ΑΕΡΟΝΑΥΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ.

.5.Ο Γ.Παπαδόπουλος ήτο υπέρμαχος τού διακοινοτικού διαλόγου καθό δι’ αυτού επίστευεν:

.α.Εξαφάνισιν τής de facto διχοτομήσεως τής Κύπρου διά τών από το 1964 δημιουργηθέντων θυλάκων κατεχόντων το 14% τού Κυπριακού εδάφους.

(Προσωπική συζήτησις και Βλ.διαμεσολαβητού Μιχ.Δεκλερή σελ.54)

.β.Ανατροπή τών Εθνοπροδοτικών Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου τού 1959 υπογραφείσαι υπό τού δήθεν Εθνάρχου Καραμανλή Α’ και ανασυγκολήσεως τής Συνταγματικής Τάξεως έκ μηδενικής βάσεως διά καταργήσεως τού ΒΕΤΟ τών Τ/Κ,τού δικαιώματος επεμβάσεως τών 3 εγγυητριών Ελλάδος-Αγγλίας-Τουρκίας.

.γ.Οικοδόμησιν μίας ενιαίας και αδιαιρέτου Κύπρου ούτως ώστε μελλοντικώς δημιουργηθησομένων ευνοϊκων συνθηκών τήν Ενωσιν.

(Προσωπικη συζήσις και Βλ.Πρέσβεως Κων.Παναγιωτάκου ,απόρρητος Εκθεσις 20.4.1971).

.δ..Εξασφάλισιν χρόνου ολοκληρώσεως τού εξοπλισμού τών Ενόπλων Δυνάμεων ώστε να διαπραγματευώμεθα από θέσιν ισχύος (Προσωπική συζήτησις & Βλ.διαμεσολαβητού Μιχ.Δεκλερή σελ.44 και Γ.Κάρτερ σελ.130-1)

6. Όμως διά νά ήρχιζεν ο Διάλογος θά έδει να συναινούσε τόσον ο ΟΗΕ όσον και οι Μακάριος-Τουρκία καθό ένας έκαστος εξ αυτών δέν συνεφώνει δι’ ιδικούς του λόγους.

Όμως ώς αναφέρει ο Ελλην Διαμεσολαβητής Μιχ.Δεκλερής εκείνος πού επέτυχεν την επανέναρξιν τών συνομιλιών ήτο ο τότε ΥΠΕΞ Πατριάρχης τής Διπλωματίας μας Παν.Πιπινέλης.

7.Η πρώτη κανονική συνάντησις εγένετο την 27 Ιουνίου 1968 εις την Λευκωσίαν μεταξύ Γλαύκου Κληρίδη και Ντενκτάς καί παραδόξως ώς αναφέρει ο Ελλην Διαμε-σολαβητής Μιχ.Δεκλερής οι Τούρκοι ήσαν υπέρ το δέον υποχωρητικοί αποδεχόμενοι τροποποιήσεις και εις τά 13 σημεία πού εζήτει ο Μακάριος εκτός των κάτωθι τριών:

α.Αρνησις τών Τ/Κ δι’ εγγραφήν εις ενιαίους Εκλογικούς Καταλόγους.

β.Αρνησις καταργήσεως τού Τ/Κ Αντιπροέδρου και

γ.Επιμονή εις την Τ/Κ Αυτδιοίκησιν όπερ ήτο και το πλέον ακανθώδες θέμα.

Αντιθέτως εδέχοντο:

(1).Κατάργησιν τού Τ/Κ ΒΕΤΟ.

(2).Κατάργησιν δικαιώματος μονομερούς επεμβάσεως.

(3)Κατάργησιν τού δικαιώματος Ενώσεως μετά τής Ελλάδος.

(4).Κατάργησιν τής χωριστής Τουρκικής Βουλής.

(5).Μείωσιν τής συμμετοχής Τ/Κ εις τον κρατικόν Μηχανισμόν απο 30% που προεβλέποντο από τάς Συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου εις 18% που ήτο ο πληθυσμός Τ/Κ.

Ως αντιλαμβάνεσθε εφθάσαμεν εις θαυμαστόν σημείον επιτεύξεως τών αντικειμενικών σκοπών τής Ελλάδος.Ομως ο Μακάριος είχεν άλλην γνώμην αφού τρείς φοράς θα τάς τορπιλίση τεχνηέντως και εξεπίτηδες.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β’

8.1^ος.Τορπιλισμός τών συνομιλιών υπό τού Μακαρίου

Και ενώ είχομεν επιτύχει το ΜΕΓΙΣΤΟΝ αίφνις ο Μακάριος τήν 18^ην Ιουλίου 1968 αναιτίως διακόπτει τάς συνομιλίας παρά την παρότρυνσιν τών Παπαδοπούλου και Κληρίδου περί μή διακοπής αυτών.Ούτως εκμεταλευόμενος ο Ντενκτάς την διακοπήν μεταβαίνει εις την Αγκυραν και όταν επανέρχηται ανακαλεί όλα όσα είχεν αποδεχθή προηγουμένως. Ομως διατί ο Μακάριος διέκοψεν τάς μέχρι τότε επιτυχεστάτας συνομιλίας; Μήπως ανέμενεν κάτι πού ήξερεν ότι θα συμβή και το οποίον εάν συνέβαινεν μέ επιτυχίαν θα ήλλασσον τά πάντα υπέρ τού Μακαρίου και κατά των Διακοινοτικών συνομιλιών;

Τό γεγονός τούτο λοιπόν ήτο ή απόπειρα δολοφονίας τού Γ.Παπαδοπούλου υπό τού Παναγούλη την 14^ην Αυγούστου τού 1968 τή σχεδιάσει και εποπτεύσει υπό τού τότε ΥΠΕΣ τής Κύπρου Πολυκάρπου Γεωρκάντζη ώς απέδειξαν αι μετέπειτα έρευναι.

.Ενεκεν τούτου επιμόνως ο Γ.Παπαδόπουλος απήτησεν από τον Μακάριον την παραίτησιν τού ΥΠΕΣ Κύπρου Πολ.Γεωρκάνζη. Ο Μακάριος την 31.10.1968 αποπέμπει τον Γεωρκάντζην ο οποίος εξοργισμένος αφού αποστέλει επιστολήν εις τον Μακάριον αποπειράται να διαφύγη εις την Βυρητόν αλλά η Κυβέρνησις Μακαρίου τού απαγορεύει την έξοδον. (Διατί άραγε;) και διατάσσει τόν έκτοτε κατ’ οίκον περιόρισμόν του.Αντίγραφον τής σταλείσης τότε υπό τού Γεωρκάντζη πρός τον Μακάριον επίστολής του αποτελεί το προσωπικόν ιδιόχειρον σημείωμα πού ανευρέθη επάνω του όταν εδολοφονήθη το 1970 και εις το οποίον μεταξύ τών άλλων έγραφεν:

«Επικράνθην καθότι μέ αφήσατε εκτεθιμένον εις την υπόθεσιν Παναγούλη.Εδέχθην το στίγμα αγογγύστως διά νά σάς υποβοηθήσω….».

Μετά την μεταπολίτευσιν ό,τι δήποτε ηδύνατο να φαντασθή τις επερρίπτετο ότι το έκαμεν ή «ΧΟΥΝΤΑ» και ασφαλώς ότι τον Γεωρκανζην τον εδολοφόνησεν η «ΧΟΥΝΤΑ»,ότι τον Μακάριον δύο φοράς απεπειράθη να τον δολοφονήση η «ΧΟΥΝΤΑ». Δηλαδή «πάσα νόσος και πάσα «μαλακία» επερρίπτετο ότι τήν διέπραξεν η «ΧΟΥΝΤΑ» αναποδείκτως και σχεδιασμένα ώστε να διασύρρεται η 21^η Απριλίου,

Σημείωσις.(Πλείονα περί υποθέσεως Παναγούλη,δολοφονίας Γεωρκάντζη, αποπειρών δολοφονίας τού Μακαρίου κ.α δύναται να ίδητε εις τά βιβλία τών Κων.Πλεύρη ιδιαιτέρου τού τότε Γεν.Γραμμ.Δημοσίας Τάξεως Συνταγματάρχου Ι.Λαδά «τά Γεγονότα 1965-77 σελ.307-328 και τού ιστοριογράφους Μάνου Χατζηδάκη «Γ.Παπαδόπουλος & Κυπριακόν σελ.209-270»)

…9.Μετά την αποδεδειγμένην είς γνώσιν τού Μακαρίου αποτυχημένην απόπειραν δολοφονίας τού Παπαδοπούλου και βλέπων ο ίδιος ο Μακάριος ότι δέν βλέπει διέξοδον διαφυγής καλείται την 2αν Σεπτεμβρίου τού 1968 εις Αθήνας μετά τού ΥΠΕΞ Κυπριανού όπου αναγκαστικώς και σφόδρα στριμωγμένος υποχρεούται εις την επανάληψιν τών Διακοινοτικών συνομιλιών Κληρίδη-Ντενκτάς.

     Ούτω τον Ιανουάριον τού 1969 επαναρχίζουν αι διαπραγματεύσεις και άνευ διακοπής συνεχίζονται μέχρις τού Αυγούστου τού 1970.Εις όλον αυτό το διάστημα ο Μακάριος επισκέπτεται τάς Αθήνας την 5/1/1969,2/1 καί 16/1/1970 καθότι αι συνομιλίαι ευρίσκοντο εις κρίσιμον σημείον.Ολην την διαδικασίαν τών επιτυχών συνομιλιών την κατηύθυνεν μέ διπλωματικήν μαεστρίαν ό αναμφισβητήτως Πατριάρχης τής Ελληνικής διπλωματίας πρέσβυς Π.Πιπινέλης τότε ΥΠΕΞ τής Ελλαδος.Ομως αποθνήσκει «αιφνιδίως» και τον αντικαθιστά ο επίσης εμπειρότατος καί έκ τών κορυφαίων τής Ελληνικής Διπλωματίας πρέσβυς Ξανθόπουλος-Παλαμάς.

10.Τόν Σεπτεμβριον τού 1970 περατούται η 1^η φάσις τών Ενδοκοινοτικών συνομιλιών και την 12^ην Σεπτεμβρίου αφικνείται και πάλιν εις Αθήνας ο Μακάριος δι’ εκτίμησιν τών αποτελεσμάτων. Καίτοι ο Κληρίδης απεπειράθη να επιτύχη ένα “PACHAGE DEAL” όλων των σημείων συμφωνίας και διαφωνίας ο Ντενκτάς το ηρνήθη διό και ο Γ.Παπαδόπουλος τήν 19.12.1970 προέβη εις τάς κάτωθι δηλώσεις

 «…Η Ελλνοκυπριακή πλευρά έκαμεν όλας τάς απαραιτήτους ενεργείας προκειμένου προωθηθή ο διάλογος έν τούτοις αι παράλογοι απαιτήσεις τών Τ/Κ  και η δυσπιστία δέν επέτρεψαν ικανοποιητικήν εξέλιξιν».

   .11.Τό πρώτον εξάμηνον το 1971 το κλίμα γίνεται θετικώτερον και εβαίνομεν εις μίαν πολύ καλήν εξέλιξιν αλλά αίφνις έχομεν δεύτερον τορπιλισμόν υπό τού Μακαρίου τών Διακοινοτικών.

2^ος Τορπιλισμός τών Διακοινωτικών συνομιλιών υπό τού Μακαρίου.

Ούτως ενώ όλα έβαινον πρός θετικήν κατεύθυνσιν εν τούτοις όπως πάντα πού επλησιάζομεν εις ευνοϊκην εξέλιξιν ο Μακάριος εύρισκεν ένα θέμα να τορπιλίση την πρόοδον.Ετσι λοιπόν ομιλών τον Μάρτιον τού 1971 εις την Γιαλούσα τής Καρπασίας καίτοι σφόδρα ανθενωτικός έκαμεν εξεπίτηδες τάς εξής προβακατόρικας δήθεν περί Ενώσεως δηλώσεις.

«…ακεραίαν παρελάβομεν την Κύπρον και ακεραίαν θα τήν παραδώσωμεν εις την μητέρα Ελλάδα…».

Αυτομάτως οι Τ/Κ αντέδρασαν και ητήσαντο περαιτέρω εγγυήσεις ήτοι Χωριστήν Αυτοδιοίκησιν και κατοχύρωσιν τού επιμάχου θέματος τού Κεντρικού φορέως δηλ.ό,τι είχεν επιτευχθή μέχρι τούδε ανετινάσσετο εις τον αέρα.

Ο Ντενκτάς ητείτο επιμόνως τώρα «Χωριστήν δομήν Αυτοδιοικήσεως» και κατοχύρωσιν «Κεντρικού φορέως».δηλ.επανερχόμεθα εις το 1963-4 τότε πού ο ίδιος Μακάριος ετορπίλισεν τάς Συνθηκας Ζυρίχης και Λονδίνου που ο ίδιος είχεν υπογράψει το 1959. Εκείνην την στιγμήν ο Μακάριος ησθάνετο πανίσχυρος καθό προσφάτως είχεν επισκεφθή την τότε Κομμουνιστικήν ΕΣΣΔ και είχεν λάβει υποσχέσεις ότι η ΕΣΣΔ ώς μόνιμον μέλος τού Σ.Α ασφαλείας τού ΟΗΕ ποτέ δέν θά επέτρεπεν Ενωσιν τής Κύπρου μέ τήν Ελλάδα διότι αυτή θα μετετρέπετο εις βάσιν τού ΝΑΤΟ. Αυτό ο Μακαριος θα το έχη ώς Ευαγγέλιον ν’ ανατρέπη ή αποτρέπη λύσεις Ενωτικάς μέσω ΕΣΣΔ.

Τότε ήτο πού το πρώτον ηκούσθη εις το ΝΑΤΟ και Διεθνείς διπλωματικούς κύκλους η έκφρασις διά τον Μακάριον «Ο Φίντελ Κάστρο τής Μεσογείου».

Αμέσως ο Παπαδόπουλος προκειμένου προλάβει την διακοπήν τών συνομιλιών αποστέλει ένα αριστοτεχνικόν τεχνοκρατικόν σημείωμα συνταχθέν υπό τού τότε εξαιρέτου ΥΠΕΞ πρέσβεως Ξανθοπούλου-Παλαμά. Μέ το σημείωμα αυτό επρότεινον εις τον Μακάριον να υποβληθούν εις τούς Τ/Κ δύο προτάσεις ώστε να δυσκολευθούν να τάς απορρίψουν και θα ήσαν υπεύθυνοι διά τυχόν απόρριψιν.

•       .α.Θεσμοθέτησις θέσεως Υπουργού ή Υφυπουργού Τοπικής Αυτοδιοικήσεως πού θα προήρχετο έκ τών Τ/Κ και θα ήτο αρμόδιος δι’ όλην την Αυτοδιοίκησιν Ε/Κ και Τ/Κ. ή
•       .β.Θεσμοθέτησιν Υπουργείου Τοπικής Αυτοδιοικήσεως με Υπουργόν Ε/Κ και Υφυπουργόν Τ/Κ πού θα εχειρίζετο αποκλειστικώς τά τών Τ/Κ θέματα αυτοδιοι-κήσεως.

Αμφότερα κατωχύρωνον το ενιαίον τής Αυτοδιοκήσεως και ταυτοχρόνως εγίνοντο αποδεκτά και τά 13 σημεία πού εζήτει ο Μακάριος και θα διελύοντο οι Τ/Κ θύλακοι πού είχον δημιουργηθή από το 1963-4 υπαιτιότητι τού Μακαρίου.

Διά τάς προτάσεις αυτάς γράφει εις τά απομνημονεύματά του ο Κ.Παναγιωτάκος τότε πρεσβευτής εις την Λευκωσίαν ο οποίος καί τάς παρέδωκεν εις τον Μακάριον «ότι υπήρξαν προϊόν ανωτάτης στάθμης μελέτης αφού διετήρουν το ενιαίον Κράτος, παρέκαμπτον τάς διχοτομικάς επιδιώξεις τών Τ/Κ και θα διελύετο το απο το 1963-4 διχοτομικόν Καθεστώς τών θυλάκων».

Δυστυχώς ο Μακάριος τάς απέρριψεν αορίστως ώς «επιζημίας και απαρδέκτους….» αφού προηγουμένως τή υποκινήσει του όλα τά ΜΜΕ τής Κύπρου,οργανώσεις ΑΚΕΛ,ΕΔΕΚ Λυσαρίδου κ.α έβαλον ψευδώς ότι δήθεν υπήρχεν συμφωνία τού Ελληνος ΥΠΕΞ Ξανθοπούλου–Παλαμά και τού Τούρκου ΥΠΕΞ Ολτσάϋ εις την Λισαβώνα κατά την σύνοδον τού ΝΑΤΟ το 1971 δηλ.ότι ήτο Νατοϊκη λύσις πράγμα πού ηρέθιζεν την τότε ΕΣΣΔ.

Επ’ αυτού ο τότε Ελλην ΥΠΕΞ Ξανθόπουλος-Παλαμάς αγανακτισμένος εις τά απομνήμονεύματά του γράφει..«Ουδέποτε υπήρξεν Συμφωνία ούτε Νατοϊκη ούτε άλλη.Τα διαδιδόμενα εις την Κύπρον ήσαν αποκυήματα φαντασίας αυτών πού δεν ήθελον την συνέχισιν τών Διακοινοτικών συνομιλιών…εννοών σαφώς τον Μακάριον»

Ο Παπαδόπουλος διαβλέπων την αρνητικήν στάσιν τού Μακαρίου μέ κίνδυνον να διακοπούν αι Διακοινοτικαί αποστέλει εις τόν Μακάριον ίσως την πλέον αυστηράν επιστολήν-προειδοποίησιν πού απέστελεν ποτέ Ελληνική Κυβέρνησις κατά το παρελθόν .

Εις αυτήν εγράφοντο πολλά μεταξύ τών οποίων…

«…..Μακαριώτατε φαίνεσθε αποφασισμένος ν’ απορρίψητε τάς προτάσεις διά λόγους πού ομολογώ δέν δύναμαι ν’ αντιληφθώ και αντί νά επωφεληθήτε σπανίας ευκαιρίας τείνετε να δημιουργήσητε κατάστασιν δυναμένην να οδηγήση τον Ε/Κ λαόν εις περιπετείας από τάς οποίας θα εξέλθη βαρύτατα τραυματισμένος….καί κατέληγεν …..εάν επιμείνητε να διασπάσητε το κοινόν μας μέτωπον είμαι υποχρεωμένος να σάς είπω ότι αναλαμβάνετε βαρυτάτην ευθύνην ‘εναντι τού Ε/Κ λαού και τού Εθνους γενικώτερον αλλά και τής ιστορίας, Εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν η Ελληνική Κυβέρνησις θα ευρεθή εις την σκληράν ανάγκην να λάβη τά μέτρα εκείνα τά οποία επιτάσσει το Εθνικόν συμφέρον οσονδήποτε πικρά και είναι ταύτα».

(Ενταύθα ούτε κατά διάνοιαν υπήρχε σκέψις περί ανάτροπής του διά Πραξικοπήματος τύπου Ιωαννίδη το 1973. Εν κύριον μέτρον ήτο ότι θα ηπείλει ν’ αποσύρη τούς Ελλαδίτας Αξιωματικούς έκ τής Εθνικής Φρουράς καθισταμένης αυτής αναπήρου…)

Ο Μακάριος απήντησεν και παλιν ΑΡΝΗΤΙΚΩΣ, υποκριτικώς και αορίστως ότι δήθεν τάς εν Κύπρω ανθελληνικάς φωνάς δέν τάς ενέκρινεν κ.α υποκριτικά ενώ ο ιδιος καταδήλως παρασκηνιακώς τάς κατηύθυνε. Επί 6άμηνον διεκόπησαν αι συνομιλίαι αλλά και αι σχέσεις Αθηνών- Λευκωσίας εψυχράνθησαν τά μέγιστα τοσούτον ώστε τή εντολή Παπαδοπούλου η Πρεσβεία μας εις την Λευκωσίαν θα έπρεπεν να περιορίση τάς επαφάς μετά τού Μακαρίου και να μή παρίσταται όπου καλείται υπό τής Κυπριακής Κυβερνήσεως….

Εν κατακλείδι ο Μακάριος ετορπίλισεν διά μίαν εισέτι φοράν τάς Διακοινοτικάς συνομιλίας διά τών οποίων εκαταργούντο τή πράξει αι αντεθνικαί και επαίσχυνται Συμφωνίαι Ζυρίχης-Λονδίνου τού 1959 και εξηφανίζοντο οι από το 1963-4 δημιουργηθέντες θύλακοι υπαιτητιότητι τού Μακαρίου.

  12.Μέχρις εδώ λοιπόν είχομεν.

-1955-63 περίοδος Καραμανλή Α’ «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται»

-1964–65 περίοδος Γ.Παπανδρέου.«Η Ελλάς αποφασίζει και η Κύπρος ακολουθεί».Τούτο όμως το είπεν αφού είχον απωλεσθή δύο σχέδια Ατσεσον που ο ίδιος είχεν είπει «Μάς εχάριζον μίαν Πολυκατοικίαν και ηθέλομεν και το  ρετιρέ».

Ο δε Σπ.Μαρκεζίνης γράφει ότι ο Μακαριος μετά το 1963-4 ηρνείτο κατηγορηματικώς «ότι η Ελλάς έπρεπε ν’ αποφασίζη και η Κύπρος ν’ ακολουθή…»

Πρό αυτής τής καταστάσεως την 20^ην Ιουλίου 1971 ο Γ.Παπαδόπουλος αποστέλλει εις τον Μακάριον διά τού εδώ πρεσβευτού τής Κύπρου Νικ.Κρανιδιώτη τήν κατωτέρω επιστολήν.

ΣΥΗΜΜ.ΕΓΓΡΑΦ.Νο2

ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΝ

Είναι η πρώτη φορά πού Ελληνική Κυβέρνησις τρίζει τά δόντια εις τον Μακάριον.Ομως το κακόν είχε γίνει πολλάς φοράς προηγουμένως και ώς θα ίδωμεν τον Ιούλιον τού 1974 διά μίαν εισέτι φοράν τή υποδείξει παρασκηνιακώς των ΗΠΑ θ’ απαιτήση ουσιαστικώς από τον Ιωαννίδην ν’ απομακρύνη τούς Ελληνας Αξιωματικούς από την Κύπρον με τά γνωστά επακόλουθα πού θ’ αναλύσωμεν όταν αχθώμεν εις το σχετικόν κεφάλαιον.

Εν τέλει εις την ως άνω επιστολήν Παπαδοπούλου ο Μακάριος θ’ απαντήση την 4^ην Αυγούστου 1971 διά τής οποίας μεταξύ των άλλων ανακριβειών και ψευδολογιών θ’ αναφέρη και τά εξής.

“Δεν γνωρίζω εις ποίας πρωτοβουλίας και εθνικώς επιζημίας ενεργείας αναφέρεσθε εκ μέρους μου. Υπήρξεν πάντοτε κανών δι εμέ η μετά της εκάστοτε Ελληνικής Κυβερνήσεως συννενόησις επι του χειρισμού της Εθνικής Υποθέσεως της Κύπρου…”   

Επίσης ο Μακάριος δέν απεδέχετο ότι εις περίπτωσιν διαφωνίας θα υπερισχύη η γνώμη τού Εθνικού Κέντρου δηλ.τής Ελλαδος αλλά αι ευθύναι να υπάρχουν κεχωρισμένως δι’ εκάστην πλευράν. Παρόλα ταύτα βλέπων εαυτόν απομεμονωμένον επισκέπτεται τάς Αθήνας την 3^ην Σεπτεμβρίου 1971 ένθα «εξεπίτηδες» τού γίνεται επισημοτάτη υποδοχή και λαμβάνουν χώραν δύο μεγάλαι συσκέψεις κατά τάς οποίας αποφασίζονται τά κάτωθι:

• -1.Αναζωογόνησις τών Ενδοκοινοτικών δι’ εμπλουτισμού εμπειρογνωμόνων Συνταγματολόγων.
• -2.Μετάπτωσις επί τέλους τής Εθνικής Φρουράς εις (2,5) Μεραρχίας εν ειρήνη και εν πολέμω εις τέσσαρας (4).

Ο Μακαριος δείχνει να τα’ αποδέχεται όλα τά ανωτέρω προταθέντα υπό τού Εθνικού Κέντρου.Ομως απατάσθε διότι ευθύς αμέσως θα ίδητε.

13.Τήν 20^ην Σεπτεμβρίου 1971 συναντάται ο ΑΝ.ΥΠΕΞ τής Ελλάδος πρέσβυς Ξανθόπουλος-Παλαμάς μέ τον Βρετανόν ΥΠΕΞ Ντάγκλας Χιούμ και απορρίπτει ασυζητητί την διπλήν Ενωσιν όσον και την πρότασιν τού Αγγλου ΥΦΕΞ Μπρίμλο περί Ομοσπονδίας την 23^ην Σεπτεμβρίου με το αιτιολογικόν ότι θα εποικίζετο ό Τ/Κ τομεύς.Μετά ταύτα ο Ελλην ΑΝΥΠΕΞ Ξανθόπουλος-Παλαμάς δίδει εντολήν εις τον εν Λευκωσία τότε πρεσβευτήν μας Κων .Παναγιωτάκον όπως βολιδοσκοπήσει τον εκεί απεσταλμένον τού ΟΗΕ Οσάριο Ταφάλ δι’ επανέναρξιν τού Διαλόγου δι’ εμπλουτισμού των αντιπροσωπειών διά δύο Συνταγματολόγων εκατέρωθεν.Η ευφυής αυτή κίνησις τού Ξανθοπούλου-Παλαμά ευρίσκει σύμφωνον τον Γεν.Γραμματέα τού ΟΗΕ Ού Θάντ ο οποίος ετοιμάζει και παρουσιάζει σχετικόν Μνημόνιον εις το Συμβούλιον Ασφαλείας το οποίον κι’ εγκρίνεται με το υπ’ αρ.375/13.2.1971.Οι μόνοι οι οποίοι αντέδρασαν ήσαν οι Τούρκοι και ο Μακάριος και δή ο τότε ΥΠΕΞ Κυπριανού alter ego=αντ’ αυτού τού Μακαρίου περιερχόμενος τούς διαδρόμους των γραφείων τού ΟΗΕ εις Ν.Υόρκην κατεφέρετο με απαραδέκτους υβριστικάς φράσεις κατά τού Ξανθοπούλου-Παλαμά.

Απλά ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΝ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ.

Ετσι έκ μέρους της Ελλάδος ορίζεται ώς εμπειρογνώμων ο Πρόεδρος τού Συμβουλίου Επικρατείας Μιχ.Δεκλερής και έκ μερους της Τουρκίας ο Συνταγματολόγος Αλτικαστί.Η άποψις της Ελλάδος ήτο ο διάλογος τώρα ν’ άρξηται απ’ εκεί πού είχεν τελειώσει ο προηγούμενος Ντενκτάς-Κληρίδη αφού σχεδόν είχον όλα τά θέματα συζητηθή και επέμενεν η Ελλάς αφ’ ενός ίνα μή διαιωνισθούν αι συνομιλίαι αφ’ ετέρου ίνα μή εγείρη η Τουρκία νέας απαιτήσεις.

Εδώ παραθέτω εμβολίμως έν περιστατικόν σχετικόν τών τότε διεξαγομένων Διακοινοτικών Συνομιλιών.

(Την 21^ην Δεκεμβρίου 1971 αφικνείται έκ Παρισίων οδεύων δια Κωνσταντινούπολιν ο βετεράνος από τήν εποχήν τού Κεμαλ Τούρκος Διπλωματης και πρωθυπουργός άλλοτε τής Τουρκίας ΙΣΜΕΤ ΙΝΟΥΝΟΥ και υπογράψας την Συμφωνίαν τής Λωζάνης.

Ο Γ.Παπαδόπουλος τού παραθέτει ανεπίσημον γεύμα εις την οικίαν του κατά το οποίον παρίστανται έκ μέρους τής Ελλάδος ο πρέσβυς Γ.Χωραφάς και υπηρεσιακοί παράγοντες τού ΥΠΕΞ.Κατ’ αυτήν ο Ινουνού επρότεινεν σχέδιον Καντονίων τύπου Ελβετίας και Ομοσπονδοποίησιν την οποίαν απέρριψεν ο Γ.Παπαδόπουλος μέ το επιχείρημα τής διαφορετικότητος τού πληθυσμού τής Κύπρου και Ελβετίας εξ επόψεως Εθνολογικής,Οικονομικής,Εδαφικής μορφολογίας αλλά και Πολιτισμικών παραδόσεων.Ο Ινονού αποχαιρετών εδήλωσεν ότι η Τουρκία αντιτίθεται εις την «αυτοδιάθεσιν» και πρέπει να δοθή προτεραιότης εις τάς σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας……).

Αρα το ΟΧΙ περί διχοτομήσεως ο Γ.Παπαδόπουλος πού είπεν εις τούς Αγγλους θά το είπη κι’ άλλην μίαν φοράν το 1973 ώς θα ίδωμεν.

14.Τόν Φεβρουάριον τού 1972 εντοπίζεται εις την περιοχήν τού Μπουγαζίου Αμμοχώστου η υπό τού Μακαρίου κρυφίως εκφόρτωσις Τσεχικού οπλισμού πρός οργάνωσιν δυνάμεως Πραιτωριανών τής καλουμενης Προεδρικής Φρουράς. Εν παρόδω το αυτό είχεν κάμει και το 1966 επί Κυβερνήσεως Σεφανοπούλου και παρ’ ολίγον τότε να τορπιλίση τον διαλογον ΥΠΕΞ Τούμπα-ΥΠΕΞ Τσαγλαγιανκίλ ενώ τώρα να τορπιλίση τάς εν αρχή ευρισκομένας νέας Ενδοκοινοτικάς συνομιλίας Κληρίδη- Ντενκτάς.

• Πληροφορηθείσα η Ελληνικη Κυβέρνησις το γεγονός αποστέλει εις τον Μακάριον δύο Διαβήματα την 4^ην και 7^ην Φεβρουαρίου 1972 διά τού πρεσβευτού μας εις την Λευκωσίαν Κων.Παναγιωτάκου.Ταύτα έλεγον:
• .α.Οτι και πάλιν είχεν αγνοηθή το Εθνικόν Κέντρον η Ελλάς.
• .β.Οτι ο εξοπλισμός τού Εφεδρικού Σώματος θα ωδήγει εις εμφύλιον σπαραγμόν.
• .γ.Οτι αι φραστικαί διαβεβαιώσεις επι τέλους δέν ήρκουν και
• .δ.Ολος ο οπλισμός να παραδοθή εις την Εθνικήν Φρουράν πρός φύλαξιν πράγμα πού ο Μακαριος ήτο καθέτως αρνητικός.

Ετσι την 9^ην Φεβρουαρίου 1972 λαμβάνει χώραν εις Αθηνας ευρυτάτη σύσκεψις υψηλοτάτου επιπέδου ένθα επροτάθησαν πολλαί λύσεις μεταξύ των οποίων η μία λύσις ήτο ν’ αποκατασταθή κάποια επαφή μέ τον Γρίβαν ώστε να τον ελέγχουν μή αχθώμεν εις αλληλοσπαραγμόν και η άλλη ήτο υπό τών τριών Μητροπλιτών τής Ιεράς Συνόδου Κύπρου Πάφου, Κυρηνείας, Κιτίου να τεθή πρότασις εις τον Μακάριον να επιλέξη μεταξύ Κοσμικού και Αρχιεπισκόπου ρόλον.

Την 11^ην Φεβρουαρίου η Ελληνική Κυβέρνησις εκδίδει μίαν Διακοίνωσιν πρός τον Μακάριον και ένα προφορικόν μήμυμα πρός τον Γεωργ.Γρίβαν.

Η Διακοίνωσις πρός Μακάριον έγραφεν.

• • .α.Η Ελλάς έχει Συμβατικάς υποχρεώσεις διά την ασφάλειαν τής Κύπρου.
  • .β.Ο Οπλισμός να παραδοθή εις την Εθνικην Φρουράν πρός φύλαξιν.(Τούτο το ηρνήθη ο Μακαριος και αντεπρότεινεν την παράδοσιν εις Δυνάμεις τού ΟΗΕ).
  • .γ.Η τυχόν διανομή του εις άτομα θά ωδήγει εις αδελφοκτόνον πόλεμον.
  • .δ.Η Κύπρος είναι μέρος τού Εθνους και η Ελλάς αποφασίζει και όχι η Κύπρος.
  • πού πρέπει ν’ ακολουθή.
  • .ε.Η Ελληνική Κυβέρνησις πιστεύει ότι πρέπει να σχηματισθή Κυβέρνησις Εθνικής Ενότητος αποκλειομένου τού ΑΚΕΛ ( Κομμουνιστικόν κόμμα).

Εις τον Γριβαν επρότεινεν αμφότεροι μετά τού Μακαρίου ν’ αποχωρήσουν από την πολιτικήν σκηνήν.

Η ανωτέρω Διακοίνωσις ήτο φανερά και διενεμήθη πρός όλον τον Ελληνισμόν. Ισως ήτο η πλέον τολμηρά και αυστηρά πρός τον Μακαριον προειδοποίησις από το 1963 κι’ εντεύθεν η οποία έθετεν ευθέως ότι η Ελλάς αποφασίζει και η Κύπρος ακολουθεί.

Η τοιαύτη κίνησις ήτο αναγκαιοτάτη καθό ο Μακάριος μέ την Προεδρικήν Φρουράν και ο Γρίβας μέ την ΕΟΚΑ Β’ ευρίσκοντο πρό τής άλληλοσφαγής. Ητο δε τοσούτον ισχυρά καί ηχηρά πού ήγγιξεν και τάς Μεγάλας Δυνάμεις τότε αι οποίαι έσπευσαν να ζητήσουν εξηγήσεις από τον Γ.Παπαδόπουλον.

Καί αι μέν ΗΠΑ διά τού πρέσβευτού των Τάσκα απήτησαν ν’ ανακληθή πράγμα όπερ ρητώς το απέρριψεν ο Γ.Παπαδόπουλος η δε ΕΣΣΔ διεμήνυσεν ότι αι καλαί Ελληνοσοβιετικαί σχέσεις περνούν διά τού Μακαρίου.(Βλ.Κων.Παναγιωτάκου πρεσβευτού μας τότε εις την  (Λευκωσίαν).

Ο Μακάριος απήντησεν ώς πάντοτε έπραττεν δι’ ανακριβειών, αοριστιών και υποκρισιών  και το μόνον πού απεδέχετο ευθέως ήτο ο οπλισμός να παρεδίδετο πρός φύλαξιν εις τάς Δυναμεις τού ΟΗΕ δι’ όλα τά άλλα ήτο «ήξεις αφήξεις ού εν τώ πολέμω θνήξεις».

Ο Γ.Παπαδόπουλος εξωργίσθη και την 15^ην Μαρτίου τού 1972 τού αποστέλλει μίαν ξηράν και περιεκτικήν απάντησιν η οποία εν περιλήψει έλεγεν:

«Μακαριώτατε η απάντησίς σας επί τής Διακοινώσεως ουδόλως δύναται θεωρηθή ώς ικανοποιητική ή έστω εποικοδομητική καθό περιλαμβάνει σειράν όλην αυθαιρέτων, απαραδέκτων, εις τόνον ισχυρισμών, υπαινιγμών και ανθελλαδικών αιχμών άς προτιμώ ν’ αντιπαρέλθω αρνούμενος ν’ ανοίξω στείραν αντιδικίαν την κρίσιμον αυτήν στιγμήν.

Επί τής παραδόσεως τού οπλισμού εις ΟΗΕ ουδέν έχω να προσθέσω.

Εις ό,τι αφορά εις την συγκρότησιν Κυβερνήσεως Εθνικής ενότητος απαιτείται τα- χεία υλοποίησις πρός αποκατάστασιν τού διαρραγέντος εσωτερικού μετώπου.

Τέλος εις ό,τι αφορά εις το προβάδισμα τού Εθνικού Κέντρου επιμένω απαρεγ-κλήτως τόσον διά το παρόν όσον και διά το μέλλον ώς εις το από 20^ης Ιουλίου 1971 εμπιστευτικόν σημείωμα διελαμβάνετο.

Μετά προσήκοντος σεβασμού Γ.Παπαδόπουλος.»

(Μεσολαβεί μία συνάντησις Μακαρίου-Γρίβα μέ πρωτοβουλίαν τού Μακαρίου δι’ αντιπερισπασμόν τής ώς άνω σκληράς απαντήσεως τής κυβερνήσεως τών Αθηνών ένθα όμως διαπιστούται πλήρης διαφωνία. Επακολουθεί σύγκρουσις τών τριών Μητροπολιτών μετά τού Μακαρίου τάς οποίας επειδή δέν υπεισήρχετο ο Γ.Παπαδόπουλος τάς παρακάμπτω καίτοι τότε υπηρετών είς 2^ον Γραφείον Πληροφοριών,τής ΙΙΙης Ανωτάτης Τακτικής Διοικήσεως γνωρίζω πλείστα όσα εις τά παρασκήνια πού έλαβον χώραν αλλά δέν έχουν σχέσιν μέ την Ελληνικήν Κυβέρνησιν δηλ.περί αλληλοκαθαιρέσεως Μακαρίου και τών τριών Μητροπολιτών κ.α. Μάλιστα η Κυβέρνησις τών Αθηνών ίνα μή νομισθή υπό τού Μακαρίου ότι συντάσσεται μετά τού Γρίβα και Μητροπολιτών ηναγκάσθη ο τότε ΥΠΕΞ πρέσβυς Αννινος–Καβαλιεράτος να κάμη εξεπίτηδες δήλωσιν ότι δέν αναγνωρίζει την καθαίρεσιν Μακαρίου. Μία σώφρων ενέργεια).

15.Καί ενώ διεδραματίζοντο όλα τά ώς άνω θλιβερά θα τά εχαρακτήριζον γεγονότα την 8^ην Ιουνίου 1972 αρχίζει και πάλιν ο ενισχυμένος μέ τούς δύο Συνταγματολόγους Δεκλερή-Αλτικαστί Διακοινοτικός Διάλογος Κληρίδη- Ντενκτάς.

Το όλον κλίμα ήτο θετικώτατον αφού τούς δύο πρώτους μήνας εξησφαλίσθη υπό τής Ελληνικής πλευράς να γίνωσιν αποδεκτά όσα από το 1968 μέχρι το 1971 είχον συμφωνηθή και ήθελεν η Ελληνική πλευρά ήτοι τά 13 σημεία πού ήθελεν ο Μακάριος,εξαφάνισιν τών Τ/Κ θυλάκων και το μόνον θέμα πού είχεν απομείνει ήτο τής Αυτοδιοικήσεως και ώς γράφει ο τότε ΑΝΥΠΕΞ πρέσβυς Ξανθόπουλος- Παλαμάς η επιτυχία τού διαλόγου υπό τής Ελληνικής Διπλωματίας ανεγνωρίσθη τότε Διεθνώς.(Βλ.Παλαμά,Διπλωματικόν Τρίπτυχον σελ.238).

Ο τότε Συνταγματολόγος και συνομιλητής Μιχ.Δεκλερής γράφει ότι «εάν αι πρώται συνομιλίαι Κληρίδη-Ντεκτάς επιστώθησαν εις τον Π.Πιπινέλη τώρα η συμμετοχή τών δύο Συνταγματολόγων ήτο έργον τού Ξανθοπούλου-Παλαμά.Τό μέγιστον ήτο ότι απηλείφετο το αρθρ.185 τού Συνταγματος τού 1960 μέ το οποίον απηγορεύετο η Ενωσις μέ άλλον κράτος πλήν τής Ελλαδος εάν εδημιουργούντο κάποια στιγμή αι κατάλληλοι συνθήκαι»

16.Τορπιλισμός τών συνομιλιών υπό τού Γεωργ.Γρίβα-Η τελευταία ευκαιρία.

Και ενώ είχομεν αχθή εις το μέγιστον ο Γεωργ.Γρίβας μέσω τής πολιτικής οργανώσεως τής ΕΣΗΕΑ κατέκρινεν τάς συνομιλίας και ότι μόνον αυτός θα ωδήγει εις την Ενωσιν.Αλλο πού δεν ήθελον οι Τούρκοι οι οποίοι επανέφερον το άρθρον 185 μέ τό οποίον απεκλείετο η Ενωσις μέ οιονδήποτε Κράτος συμπεριλαμβανομένης και τής Ελλάδος.Είχομεν τον Μακάριον από το 1964 συνεχώς να τορπιλίζη ενδεχομένας λύσεις προσετέθη τώρα και ο Γρίβας.Ο Συνταγματολόγος και συνομιλητής Μιχ.Δεκλερής εξομολογείται ότι «είχεν λάβει ρητήν εντολήν εξ Αθηνών ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ κατά τάς συνομιλίας».Αυτή ήτο ίσως η τελευταία ΧΡΥΣΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.Ο δε Θάνος Βερέμης τού σημερινου ΕΛΙΑΜΕΠ σφόδρα αντιαπριλιανός γράφει:

«Η τελευταία ουσιαστική ολοκληρωμένη διευθέτηση τού Κυπριακού πρίν τήν Τουρκική εισβολή τού 1974 ήταν αυτή τών Διακοινοτικών Συνομιλιών μεταξύ Κληρίδη-Ντενκτάς τής περιόδου 1968-74 τής 21^ης Απριλίου 1967.Παρόλον πού δέν κατετέθη επίσημο σχέδιο κατά την διάρκειαν τών συνομιλιών από εξωγενή (τρίτον) παράγοντα οι δύο συνομιλιτές έφτασαν πολύ κοντά σε συμφωνία…..»

ΣΥΝΗΜΜ. ΕΓΓΡ.Νο4 ΕΔΩ ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ ΕΚΕΙΝΗΣ

17.3^ος Τορπιλισμός τών συνομιλιών υπό τού Μακαρίου.

Και ενώ είμεθα εις την ανωτέρω σχεδόν ολοκληρωμένην Συμφωνίαν ο Μακάριος ανακοινώνει κατά μήνα Φεβρουάριον τού 1973 Προεδρικάς εκλογάς αι οποίαι βάσει τών Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου θα εγίνοντο και μεταξύ τών Τουρκοκυπρίων και υποψήφιος θά ήτο ο Ντενκτάς ο οποίος πιεζόμενος από την Τ/Κ αντιπολίτευσιν θα εγίνετο έτι σκληρότερος και ανυποχώρητος. Καί ώς γράφει ο Συνταγματολόγος Μιχ.Δεκλερής

«….ουδείς εννοών τον Ντενκτάς επιταχύνει διαπραγματεύσεις όταν βλέπη τον αντίπαλον να αλληλοσπαράσσηται (Γρίβας-Μακάριος-Μητροπολίται)».

• Απεγνωσμέναι προσπάθειαι υπό τών Κληρίδη-Δεκλερή ν’ αναβάλη τάς εκλογάς απέτυχον διότι ο Μακάριος ήθελεν πάση θυσία να τορπιλίση τάς συνομιλίας και τάς ετορπίλισεν και επί πλέον να κερδίση χρόνον ισχυροποιούμενος παρακρατικώς έναντι τού Γρίβα..Απευθυνθέντες αμφότεροι εις τον Γ.Παπαδόπουλον να πείση τον Μακάριον να μή προβή εις εκλογάς απερρίφθη διά τούς εξής λόγους:
• .α.Η Ελληνική Κυβέρνησις είχεν επιτύχει το μέγιστον άρα παρήλκεν πάσα αναμόχλευσις τών σχέσεων μετά τού Μακαρίου ο οποίος ημπορούσε να τά τινάξη όλα εις τον αέρα.
• .β.Εάν απευθύνετο εις τον Μακάριον πιθανόν να εξελαμβάνετο ώς υποστήριξις πρός τον Γρίβαν.

Το μόνον πού έκαμεν ήτο ότι έδωκεν εις τον εν Λευκωσία Πρεσβευτήν μας Ευστ.Λαγάκον να πλησιάση τον Μακάριον και με μεγάλην διακριτικότητα να τού επισημάνη τάς δυσμενείς επιπτώσεις και συνεπείας έκ τών εκλογών.Καί ώς γράφει πάλιν ο Μ.Δεκλερής

«..Ο Μακαριος ήθελεν διά τών εκλογών πολιτικώς ν’ αντιμετωπίση τον Γρίβαν ενώ εάν ολοκληρούντο αι συνομιλίαι αυτομάτως θα εξουδετερούτο ο Γρίβας».

Όλα ήσαν πλέον έτοιμα αφού είχεν ολοκληρωθή το Νέον Σύνταγμα και οδεύομεν πρός υπογραφήν. Ενδεικτικώς κι’ αυτά πού ητούντο οι Τ/Κ ώς όλαι αι πτυχαί ακόμη και ο Οργανικός Νόμος τής Τ/Κ αυτοδιοικήσεως,ο Θεσμός τών Επιτροπών Αυτό-διοικήσεως.

Ομως έρχεται η ανατροπή Παπαδοπούλου υπό τού Ιωαννίδη και όλα τινάζονται εις τον αέρα.,.

Απαντες οι ιστοριογράφοι διά την εποχήν εκείνην αλλά και διπλωμάται εμπλακέντες καταγράφουν τά εξής ώς πρός τον Γ.Παπαδόπουλον έναντι τού Μακαρίου:

.α.Κατά τον Γ.Κάρτερ «Τά καύσιμα ετελείωσαν» σελ.130.

«Ο Γ.Παπαδόπουλος αντιδρούσε εις τάς προκλήσεις τού Μακαρίου μέ σχολαστικήν σύνεσιν προκειμένου τον λογικεύση και επαναφέρη εις τούς σχεδιασμούς τού Εθνικού Κέντρου…».

.β..Ο Πτέραρχος ε.α Αντων.Σκαρμαλιωράκης «Μνήμες και Μαρτυρίες 1941-1973» σελ.374.

«Ο Γ.Παπαδόπουλος προσήγγιζεν τά πράγματα μέ οξυδέρκειαν και έμφρονα ρεαλισμόν και δέν αφίετο εις τυχοδιωκτικούς εκτροχιασμούς»

.γ.Ο πρεσβευτής μας τότε εις την Λευκωσίαν Κων.Παναγιωτάκος γράφει.

«Ακόμη κι’ αυτή η σκληρή στάσις έναντι τού Μακαρίου ποτέ δέν εξεπέρασε το στάδιον τής αποπείρας δηλ.τά όρια ενός ψυχολογικού εκβιασμού ή φραστικών απειλών αι οποίαι όμως έμεινον μόνον νεκρόν γράμμα».

Μ’ αυτήν την συνετήν πολιτικήν είχεν επιτύχει να συνετίση κατά πολύ έστω και με πίεσιν τον Μακάριον.Αντιθέτως ο Γρίβας ήτο ανεξέλεγκτος. Εις μάτην ο πρεσβευτής μας Κων.Παναγιωτάκος και ο Υποδιευθυντής τού Κλιμακίου τής ΚΥΠ εις την Λευκωσίαν Συνταγματάρχης Κων.Ράδος απεπειράθησαν νά τόν συνετίσουν. Καί δεν συνετίσθη ούτε την 30^ην Μαρτίου τού 1973 πού ο Γ.Παπαδόπουλος τού απέστελεν προσωπικόν μήνυμα όπως επιδείξη σύνεσιν και σωφροσύνην.

Ομως πώς επέτυχεν τόσα πολλά ο Γ.Παπαδόπουλος εις το Κυπριακόν και δή κυρίως έναντι τού δαιμονίου Μακαρίου και τού ατιθάσου Γρίβα;

.α.Κατά την προσώπικήν μου άποψιν σχηματισθείσαν έκ τών εκατοντάδων μετ’ αυτού προσωπικών συνομιλιών ο Γ.Παπαδόπουλος ήτο εξόχως ευφυής, βαθύτατα Εθνικιστής, υπερηγάπα την πατρίδα του και ουδεμίαν στιγμήν διενοείτο να πράξη κάτι εναντίον της παρά τάς όντως συνεχείς πιέσεις από τάς ΗΠΑ (Πρεσβευτή Χ.Τάσκα- Αντιπροέδρου Σπ.Αγκνιου).Πάντοτε προηγούντο τά Εθνικά συμφέροντα.

.β.Οπως και επί Ιωάννου Μεταξά δέν υπήρχεν Κοινοβούλιον ώστε αί εκάστοτε Εθνικαί αποφάσεις του να επηρεάζωνται από το πολιτικόν κόστος.

.γ.Συνέπεσεν τότε να υπηρετή εις το Διπλωματικόν Σώμα το άνθος της Ελληνικής Διπλωματίας ώς Π.Πιπινέλης, Ξανθόπουλος-Παλαμάς, Κ.Πανγιωτάκος, Ευστ.Λαγάκος, Β.Θεοδωρόπουλος, Οικονόμου-Γκούρας, Αννινος-Καβαλιεράτος κ.α.

.δ.Καί εικάζω,ώς προανέφερον πρέπει να υπήρχον κάποιοι Ελληνοαμερικανοί 1^ης γενεάς υπηρετούντες τότε εις την CIA οι οποίοι όταν ημπορούσαν,όπως ημπορούσαν και χωρίς να διακινδυνεύουν να διέρρεον αοράτως κάποιας ζωτικάς πληροφορίας ώς πρός το πώς εσκέπτοντο οι πέραν τού Ατλαντικού ΗΠΑ.

Ετσι τον εβλέπομεν πολλάς φοράς γνωρίζων τί και πώς εσκέπτοντο αι ΗΠΑ αυτός ήτο πού έλεγεν βροντερό ΟΧΙ και ποτέ ΝΑΙ ένα δέν επροηγούντο τα Ελληνικά συμφέροντα.Εις πάσαν όμως περίπτωσιν αυταί αι διαρροαί πληροφοριών υπό Ελληνοαμερικανών,εάν υπήρχον απλώς το εικάζω,εν ουδεμιά περιπτώσει δύνανται να θεωρηθώσιν ότι ο Γ.Παπαδόπουλος ήτο πράκτωρ τής CIA.Καί σήμερον λόγω ΝΑΤΟ δεκάδες Ελληνες Αξιωματικοί ανταλλάσουν πληροφορίας,σκέψεις με Αμερικανονατοϊκούς και θα ήτο βλακεία να θεωρήσωμεν ότι όλοι αυτοί είναι πράκτορες τής CIA.

Τέλος εάν ο Γ.Παπαδόπουλος ή έτερος υψηλός Απριλιανός είχεν σχέσιν μέ την CIA ουδέποτε θα εδικάζοντο και ενεκλείοντο εις τάς φυλακάς διαπομπευόμενοι μέχρι σήμερον επί 50 έτη ούτε θα έθανον πένητες ενταφιαζόμενοι μέ την συνεισφοράν συναδέλφων των!!!