Του Γ. Λακόπουλου 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2017
Ας το πάρουμε από την αρχή. Τρεις πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωσαν προ καιρού ότι αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για την σύγκλιση των δυνάμεων ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο φορέα. Χωρίς να τον ορίζουν ιδεολογικά ως κεντροαριστερά ή σοσιαλδημοκρατία- προφανώς γιατί δεν υπήρχε μεταξύ τους ομοφωνία. Οι πολιτικές δυνάμεις του «χώρου» δεν τους έδωσαν σημασία, αλλά ήταν μια αξιοπρόσεκτη πρωτοβουλία.
Ο Γιάννης Ραγκούσης, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Γιώργος Φλωρίδης, πρόσωπα με διαφορετικά αφετηρίες και διαδρομές στο ΠΑΣΟΚ και ανισότητες μεταξύ τους, προχώρησαν στη διοργάνωση κοινών εκδηλώσεων σε τέσσερις μεγάλες πόλεις, τιτλοφόρησαν την πρωτοβουλία τους «Ώρα αποφάσεων».
Στις 29 Μαρτίου στην «κεντρική» συγκέντρωση της Αθήνας της έδωσαν -στο περίπου είναι αλήθεια- χαρακτηριστικά πολιτικής κίνησης. Χωρίς να προσδιορίσουν πώς και πότε θα μετεξελιχθεί σε κόμμα, αν θα πάρει μέρος στις εκλογές και ποιο θα είναι το ιδεολογικό στίγμα της και το κομματικό σκαρίφημα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σ’ αυτή την εκδήλωση -όπως και στις προηγούμενες- δεν υπήρχε ενιαίο πολιτικό κείμενο. Ήταν τρεις παράλληλοι μονόλογοι με διαφορές ύφους αλλά και περιεχομένου. Απλώς οι τρεις έπαιρναν το λόγο και ανάπτυσσαν τις απόψεις τους.
Ένα πράγμα που ονομάσθηκε εκ των υστέρων «Διακήρυξη»- δίπλα σε μια εκδρομική σχολική φωτογραφία – ήταν σχεδόν πιστή αντιγραφή από δημοσίευμα εφημερίδας! Και ως «θέσεις» εμφανίσθηκαν κάτι κοινότυπα .. σλόγκαν! Πολιτική ουσία, μηδέν.
Ωστόσο για τους παρατηρητικούς η έκπληξη από την δράση αυτής της πρωτοβουλίας – πέραν του ότι τρεις δεν έχουν κοινές θέσεις και ενιαία προσέγγιση στα πράγματα, απαραίτητη προϋπόθεση για να εδραιωθεί κόμμα- είναι ότι δεν είναι …ακριβώς τρεις. Δίπλα τους άρχισαν να εμφανίζονται και άλλα ονόματα από τον κύκλο του Ποταμιού, από το παλιό ΠΑΣΟΚ και από αλλού.
Κατ’ ουσίαν δεν υπάρχει πρωτοβουλία των τριών με την έννοια της ολικής σύγκλισης τριών γνωστών πολιτικών που αναζητούν ζωτικό χώρο, όπως έλεγαν. Υπάρχει μια συγκυριακή σύμπλευση γνωστών και μη εξαιρετέων, από το περιθώριο της κομματικής ζωής του ΠΑΣΟΚ κυρίως. Αντί για τρεις είναι τέσσερις, πέντε, έξι, εφτά στο πάνελ των εκδηλώσεων. Αν ακόμη και υπήρχε στίγμα στην αρχή ήδη θόλωσε…
‘Αλλωστε οι Τρεις μπορεί να λένε ότι συμπορεύονται, αλλά ταυτόχρονα διατηρούν και τα «μαγαζιά» τους. Η Διαμαντοπούλου το -δίκην κόμματος – δραστήριο και δαπανηρό «Δίκτυο» της, στο σάιτ του οποίου δεν αναρτά καν τις δραστηριότητες της με τους άλλους. Ο Ραγκούσης έχει πάντα την «Επόμενη Ελλάδα» και ο Φλωρίδης τον -επί χάρτου- «Κοινωνικό Σύνδεσμο». Τρεις ξένοι στην ίδια πρωτοβουλία.
Ουσιαστικά «Κίνηση των Τριών», ως συμπαγές πολιτικό υποκείμενο δεν υπάρχει. Αυτό που προβάλλεται ως «Ώρα αποφάσεων» είναι πλήρες σημειολογικών συγχύσεων, αν δει κάνεις την έτσι κι αλλιώς περιορισμένη ανθρωπογεωγραφία του, στην οποία δεν εγγράφονται «βαριά» ονόματα – όπως π.χ. ο άστεγος Νίκος Χριστοδουλάκης.
Αν αυτή η υπόθεση κάποια στιγμή εξ ορισμού είχε καλές προοπτικές, μετεξελίσσεται σε μιντιακό σκιαγράφημα, που υπάρχει στο βαθμό που μπορεί να τρέφει με εύπεπτα κείμενα για τον εαυτό της τα ΜΜΕ. Η πρωτοβουλία είχε ουσία ως αποτέλεσμα της συνεργασίας –όχι απαραιτήτως και της ταύτισης– του Ραγκούση και της Διαμαντοπούλου.
Η Άννα έχει «ευρωπαϊκό» βιογραφικό, αλλά και πολλές επιβαρύνσεις, ενώ είναι νωπές οι μνήμες από τη διαφαινόμενη πρόθεσή της να προσεγγίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αν δεν υπήρχαν εσωτερικά βέτο θα ήταν ίσως δίπλα του ήδη.
Ο Ραγκούσης εμφανίζεται ως σκληρός αντιμητσοτακικός και με πολιτικούς όρους είναι ο φυσικός επικεφαλής της κίνησης. Είναι νεότερος, έχει πολύ μικρή χρονικά, αλλά επιτυχή, κυβερνητική θητεία άρα και λιγότερη φθορά. Δεν τον επηρέασε η τοξικότητα του Γ. Παπανδρέου που τον έφερε στη κεντρική πολιτική σκηνή από την Πάρο. Δεν έχει ωσμώσεις με τον δακτυλοδεικτούμενα «εκσυγχρονισμό»του Σημίτη. Είναι περισσότερο επικοινωνιακός και γενικά έχει υγιέστερη δημόσια παρουσία και δυναμική.
Για τον Φλωρίδη δεν έχει σημασία τι έχει. Αν πράγματι έφταναν σε ανάδειξη ηγεσίας μεταξύ τους με εκλογή από την -όποια- βάση τους, ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ θα μετείχε με καλύτερες προϋποθέσεις από την πρώην επίτροπο, που είναι ωστόσο επιμόνως φιλόδοξη και ικανή να βάζει στόχους.
Δεν είναι βέβαιο όμως ότι έχουν και οι τρεις στο μυαλό τους μια τέτοια διαδικασία. Ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι στην πορεία μπορεί να συναντηθούν με τον Σταύρο Θεοδωράκη, που διατηρεί επαφή μαζί τους με τη λογική ότι κάποια στιγμή θα τους …προσαρτήσει στο Ποτάμι.
Το εν δυνάμει πλεονέκτημα της πρωτοβουλίας ήταν η ξηρασία στο χώρο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι εμφανείς πολιτικές ελλείψεις της Γεννηματά να εμπνεύσει, ειδικά με το ανοσιούργημα της σύμπραξης με τον Παπανδρέου και η αδυναμία του -υπέρτερου όλων σε πολιτικά προσόντα- Βενιζέλου να επιστρέψει. Αν οι Τρεις κατάφερναν να συγκροτήσουν πολιτικό φορέα θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση για όσους ψάχνονται.
Στη αρχή η πρωτοβουλία τους προβλήθηκε σαν αεράκι που μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή, τη συμπάθεια και στο τέλος την ψήφο των ορφανών του ΠΑΣΟΚ -και κάποιων που νόμισαν ότι το Ποτάμι αποτελείται από γάργαρα ύδατα. Οι ίδιοι όμως τη μετατρέπουν σε τοξικό νέφος με τις προσμίξεις τους.
Άλλωστε κάνει μπαμ από μακριά ότι δεν είναι τρεις σε ένα, αλλά τρεις χωριστοί που αυξομειώνονται ανάλογα με τις συναναστροφές τους με άεργους-κομματικά- μικροπαράγοντες του χώρου. Π.χ. ένας επιχειρηματίας -που υπήρξε κατά κάποιο τρόπο προστάτης του Νίκου Μπίστη και πέρασε στο Ποτάμι χωρίς αυτός, εμφανίζεται να πρωτοστατεί. Και ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις καλές προθέσεις του, δεν μπορεί και να καταλάβει το είδος της συνεισφοράς του.
Το βασικό πρόβλημα της “Ώρας Αποφάσεων” είναι η δυστοκία της να πάρει αποφάσεις. Ποια είναι η ιδεολογία τους, με ποια δομή θα λειτουργήσουν, ποια θα είναι η ηγεσία του κόμματος- αν φτάσουν ως εκεί- πώς τοποθετούνται σε μεγάλα πολιτικά θέματα και πώς οριοθετούνται με τους υπάρχοντες πολίτικους σχηματισμούς;
Ειδικά τώρα που προστέθηκε και η Δημοκρατική Ευθύνη, υπό την αιγίδα του Αλέκου Παπαδοπούλου -ο οποίος παρά την πολυετή αποχή του από τη ενεργό πολιτική έχει ακροατήριο, συναντούν έναν ακόμη ανταγωνιστή.
Χωρίς την αποφασιστικότητα που απαιτείται σ’ αυτά τα θέματα ώστε να καταλήξουν τάχιστα στο ιδεολογικό περίγραμμα, στην πολιτική γραμμή, στον επικεφαλής, στην κομματική μορφή και την κατάρτιση ψηφοδελτίων το φθινόπωρο δεν θα υπάρχουν.
Θα μείνουν ως «Κίνηση των Πέντε Συγκεντρώσεων» . Κάποιοι αναμεσά τους θα γίνουν «φτηνό κρέας» στα ψηφοδέλτια της Φώφης, του ΣΥΡΙΖΑ και του Κυριάκου. Οι υπόλοιποι θα ψάχνουν ποιός στρατολόγησε ποιόν…
