Μόνο θυμηδία προκαλούν απόψεις του είδους ότι η Επανάσταση ήταν φιλελεύθερη ή ταξική.
Για να γίνει αντιληπτό το τι ακριβώς εννοούν οι εμπνευστές των απόψεων αυτών, στην μεν πρώτη περίπτωση πρέπει να θεωρήσουμε ότι οι εξεγερμένοι Έλληνες κράδαιναν τα έργα του Λοκ και του Χόμπς όταν ρίχνονταν στη μάχη και στη δεύτερη η πληθώρα των προλετάριων Ελλήνων και Τούρκων εξεγέρθηκαν απο κοινού κατά των κοτζαμπάσηδων και των τούρκων αφεντάδων αναζητώντας τον Μάρξ πριν ακόμη εμφανιστεί.
Η Επανάσταση ήταν Εθνικοαπελευθερωτική. Και αυτό δεν χρειάζεται να το επιβεβαιώσουν όλοι οι σοβαροί ιστορικοί είτε ανήκουν στη μια είτε στην άλλη ιδεολογική πλευρά.
Όταν υφίστασαι τετρακόσια χρόνια δουλείας, εκείνο που επιθυμείς είναι να διώξεις το τύραννο από το κεφάλι σου.
Εξεγέρθηκε, λοιπόν, μια δράκα ανθρώπων που είχε συνείδηση ότι ήταν Έλληνες, κληρονόμοι του κλασικού πολιτισμού.
Το πως αυτή η συνείδηση ενεργοποιήθηκε είναι μια μεγάλη ιστορία. Αλλά υπήρχε. Υπήρχε ένας λαός με συνείδηση συνέχειας απο την αρχαία εποχή, με αίσθηση φυλετικής καταγωγής, γλώσσας και πολιτισμού.
Αυτοί οι άνθρωποι ακόμη και αν αργότερα ονομάσθηκαν Ρωμαίοι παρέμειναν Έλληνες.
Αυτήν την γλώσσα και την εθνική συνείδηση στο Βυζάντιο την διαφύλαξαν η Εκκλησία και οι λόγιοί του. Έστω και αν επι Βυζαντίου αναδύθηκε η πρώτη αντίθεση μεταξύ των δύο κέντρων του ελληνισμού: της Αθήνας και της Κωνσταντινούπολης. Με την Αθήνα να επιδιώκει την ενότητα των ελληνοφώνων και την Κωνσταντινούπολη την ενότητα των χριστιανών.
Στην ιστορία των λαών υπάρχουν στιγμές δόξας και μεγαλείου, υπάρχουν και στιγμές παρακμής και καταστροφής.
Ο ελληνικός λαός τα βίωσε όλα.
Σήμερα, με αφορμή τα 200 χρόνια απο την Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 ας δούμε απο που ερχόμαστε και που βρισκόμαστε. Ας διατρέξουμε την μακρά πορεία μας.
Δεν είναι κολακευτική η θέση μας.
Η συγκρότηση μιας δίκαιης, ανοικτής πολιτείας βασισμένης στην πνευματική παρακαταθήκη του αρχαίου, του βυζαντινού και του σύγχρονου ελληνισμού και η απόφασή μας να υπερασπιστούμε ό,τι συγκροτεί σήμερα την ελληνική πολιτεία, που αποκτήθηκε με θυσίες και αίμα, αλλά και η αποφασιστικότητά μας να απελευθερώσουμε τμήματα του ελληνισμού εκτός ελληνικής επικράτειας ας δώσουν ένα σύγχρονο όραμα.
Χωρίς οράματα δεν επιβιώνουν οι λαοί. Παρακμάζουν.
Σήμερα ας γιορτάσουμε όλοι ενωμένοι, χωρίς επικρίσεις και μιζέρια. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ.
Δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με το άρθρο, αφού η πραγματικότητα το επιβεβαιώνει. Οι σημερινοί Έλληνες, στερούμενοι οράματος, παρήκμασαν. Βέβαια, βρέθηκαν και κάποιοι γραφικοί, που είπαν ότι όραμα είναι η … ευρωπαϊκή ολοκλήρωση …
Ἡ Ἑλλὰς Μασκοφοροῦσα !
Με το χαμόγελο (;) στα χείλη παν’ οι φαντάροι μας μπροστά!
Κύριε Σαββίδη,
Βλέποντας επάνω τον γνωστό πίνακα τού Θεοδώρου Βρυζάκη, «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα», θυμήθηκα ότι κάποτε κοσμούσε το πρωθυπουργικό γραφείο. Φαίνεται ότι … ενοχλούσε τον Τσίπρα και τον έβγαλε. Έκτοτε δεν επέστρεψε πια. Ενοχλεί άραγε και τον “προοδευτικό” κ. Μητσοτάκη;
https://www.iefimerida.gr/politiki/i-myrsini-zormpa-epitithetai-stin-parelasi-kai-stoys-xenoys-episimoys
Εδώ δείτε δήλωση.
Σύριζα πρέπει να τους πάρει το κεφάλι κάποιος.
Πολιτικοί αλήτες.
(ΥΓ)
Το βιντεάκι που μετέδωσε χθες το βράδι η ΕΡΤ για τα 200 χρόνια, ήταν ένα όνειρο. Έχασε όποιος δεν το είδε.
“… να υπερασπιστούμε ό,τι συγκροτεί σήμερα την ελληνική πολιτεία…”
Πώς να γίνει κάτι τέτοιο, όταν στη ζυγαριά βαραίνει η υγεία περισσότερο παρά η ελευθερία;
Πώς, αφού προκρίνουμε την σκέτη επιβίωση έναντι της ζωής με νόημα; Όπως τέτοιο νόημα βέβαια έδιναν οι “θυσίες και το αίμα” . Το νόημα : Ελευθερία ή Θάνατος.
ΥΓ
Αξίζει άραγε να επιβιώσει ένα ψευτοελληνικό (ή ψευτορωμαίικο, αν προτιμάτε) κράτος που ετοιμάζεται να καταβαραθρώσει κάθε έννοια προσωπικής ελευθερίας με : πιστοποιητικά υγείας, με ψηφιακό μητρώο εξαναγκασμένων ιατρικών πράξεων, με εκβιασμένο πειραματικό εμβολιασμό μαζικά του συνόλου του υγιούς πληθυσμού (η πειραματική έγκριση υπό όρους φαρμάκων προβλέπεται για να σωθεί ίσως κάποιος ασθενής που δεν ξέρουμε τι άλλο να τού κάνουμε για να τον σώσουμε) , με υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις (ήτοι βασανιστήρια) για να προσέλθουν οι μαθητές στα σχολεία (συζητιέται στα σοβαρά) και με άλλα παραπλήσια ;
Μήπως, κύριε αρθρογράφε, το σύγχρονο όραμα, που ορθότατα αναζητά το άρθρο και το οποίο είναι πιο επιτακτικό σήμερα παρά ποτέ, δεν μπορεί να ταυτίζεται με την διατήρηση ενός τέτοιου κράτους, ούτε την οικοδόμηση ενός τέτοιου ψηφιακού νέοολοκληρωτισμού;
Πολύ σωστά,
σπέσιαλ:
Σε μεθεόρτιο κλίμα, ας αναστοχαστούμε την ελληνική ΑΛΗΘΕΙΑ:
Το ελληνικό όραμα είναι υπαρξιακό, οντολογικό: Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ = το Γίγνεσθαι Άνθρωπος.
Με δυτικούς οφθαλμούς, κάτι τέτοιο φαίνεται σαν ατομική υπόθεση «αυτοβελτίωσης». Με το ελληνικό όμως βλέμμα, πρόκειται για την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από το βιολογικό ψυχικό επίπεδο, για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο οντολογικό επίπεδο του ΛΟΓΟΥ μέσω του ΚΟΙΝΩΝΕΙΝ.
Επομένως, το ελληνικό ΟΡΑΜΑ είναι τα ΠΑΤΡΙΑ = ο τρόπος του προγονικού ΕΥ ΖΕΙΝ = του ΒΙΟΥ σε ΠΟΛΙΤΕΙΑ = σε τέλεια ΚΟΙΝΩΝΙΑ = ο τρόπος της Σοφίας & Φρόνησης = ο τρόπος του αφυπνισμένου Λόγου = ο τρόπος της Καλοκαγαθίας = ο τρόπος της Αγάπης.
Η εθνική Συνείδηση μιας τέτοιας Πατρίδας διαμορφώνεται από μια ιδιαίτερη Γλώσσα και μια μοναδική ΠΑΙΔΕΙΑ: τη Μάθηση και τη Διαγωγή με στόχο της Σοφία & Φρόνηση.
Ας γιορτάσουμε τα 200 χρόνια με τη διάκριση της Παιδείας μας από τη δυτική μόρφωση-καλλιέργεια και με τη συνείδηση ότι τα Πάτρια διαφυλάχτηκαν από τους Καππαδόκες Πατέρες στον τρόπο ύπαρξης της ελληνικής Ορθοδοξίας (που θα πει «ορθή Φρόνηση/Δόξα» = «μετά Λόγου»/Σοφίας).