Χρήστος Καπούτσης: Τι συνέβη στη Μαδρίτη

Παρακολουθώντας μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ (πλην εξαιρέσεων), έχεις την εντύπωση ότι η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Μαδρίτη είχε ως αποκλειστικό θέμα τα ελληνοτουρκικά με ολίγη σασπένς (suspense= αγωνία για την εξέλιξη ενός δράματος) από αμερικανό- τουρκικά (συνάντηση Μπάιντεν- Ερντογάν), όπου και εκεί η Ελλάδα ήταν στο επίκεντρο.

Φυσικά τα ελληνικά ΜΜΕ στις εκτενείς ανταποκρίσεις τους και τα ρεπορτάζ από την Μαδρίτη, εκθείαζαν τις επιτυχημένες παρεμβάσεις του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και μετρούσαν τις επιτυχίες και τα οφέλη για τη χώρα μας, σε αντιδιαστολή με τις «κραυγαλέες» αποτυχίες της τουρκικής διπλωματίες, όπου σύμφωνα με δημοσίευμα ελληνικής εφημερίδας «Ο Ερντογάν στην Μαδρίτη, έβαλε την ουρά του κάτω από σκέλια». Επικίνδυνος ιστορικός και εθνικός αταβισμός; μήπως ακραίος ωφελιμισμός, η περίπτωση μετατροπής των ΜΜΕ σε ιμάντα μεταφοράς της κυβερνητικής προπαγάνδας;

Ηχηρή παραφωνία , ο δημοσιογράφος Γ. Κύρτσος, ευρωβουλευτής (εξελέγη με τη Ν.Δ. αλλά διεγράφη), που χωρίς να συμμερίζομαι απόλυτα , παραθέτω τον τίτλο του άρθρου του “Η ήττα Μητσοτάκη στο ΝΑΤΟ και η πανωλεθρία των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ”!». Και που όλα αυτά; Στη χώρα που γέννησε το μέτρο, την αρμονία και που δίδαξε τη μεσότητα ως αρετή. «ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ», αποφαίνεται ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.

Μια αποφθεγματική φράση που υποδηλώνει την αναγκαιότητα, ότι σε κάθε έκφανση της ζωής, είναι ωφέλιμο να υπάρχει το Μέτρο. Και αργότερα, ο Αριστοτέλης με βάση το «Μέτρον» θα ορίσει την «Αρετή» ως τη Μεσότητα, δηλαδή τη συμπεριφορά εκείνη που ισαπέχει από την ακραία υπερβολή και την παντελή έλλειψη.

Το Μέτρο λοιπόν ως ακριβό κόσμημα , θα πρέπει να στολίζει τον προφορικό και γραπτό λόγο, το δημοσιογραφικό κείμενο, το ρεπορτάζ, την ανάλυση, την άποψη. Η έλλειψη του Μέτρου, καθιστά τη δημοσιογραφία ανυπόληπτη.

Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, που έγινε 29-30 στη Μαδρίτη, χαρακτηρίζεται και δικαίως, ως μία από τις πιο σημαντικές στην ιστορία της Συμμαχίας. Με βάση το κοινό ανακοινωθέν των αρχηγών κρατών και Κυβερνήσεων των 30 μέχρι σήμερα κρατών μελών του ΝΑΤΟ που θα αυξηθούν σε 32 με νέα μέλη την Σουηδία και Φινλανδία, των επεξηγηματικών δηλώσεων του Γ.Γ. και άλλων νατοϊκών αξιωματούχων, προκύπτει μια ουσιώδης μετεξέλιξη της Συμμαχίας.

Υιοθετήθηκε η νέα Στρατηγική Αντίληψη, το νέο δόγμα της. Σύμφωνα με αυτό, έχουμε μια θεμελιώδη μετατόπιση του ΝΑΤΟ της μεταψυχροπολεμικής εποχής , όταν η Ατλαντική συμμαχία έβλεπε τη Ρωσία, ως πιθανό σύμμαχο και δεν εστίαζε το ενδιαφέρον της καθόλου στην Κίνα. Στην νέα αντίληψη του ΝΑΤΟ, όπως διαμορφώθηκε στη Μαδρίτη, «Η Ρωσική Ομοσπονδία αποτελεί τη σημαντικότερη και αμεσότερη απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο».

Μπορεί η έκφραση «Σιδηρούν Παραπέτασμα» να μην υπάρχει πλέον στο λεξιλόγιό μας, αλλά μετά τη Μαδρίτη, η Ευρώπη είναι διαιρεμένη όπως και στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, με τα πυρηνικά – πυραυλικά συστήματα και από τις δύο πλευρές σε ετοιμότητα. Και ακόμη, στον νέο στρατηγικό οδικό χάρτη της Συμμαχίας, η Κίνα συνιστά πρόκληση για τα «συμφέροντα» και την «ασφάλεια» των χωρών του ΝΑΤΟ! (Είναι και η Ελλάδα, μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ, που η ασφάλειά τους απειλείται από την Κίνα;).

Σε αμιγώς επιχειρησιακό – στρατιωτικό επίπεδο, αυξάνοντα θεαματικά οι επιχειρησιακές δυνατότης της Δύναμης Ταχείας αντίδρασης του ΝΑΤΟ (NATO Response Force – NRF) . Ο αμερικανός Πρόεδρος Τζό Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι νέες και ισχυρές Μονάδες του αμερικανικού Στρατού, θα εγκατασταθούν σε ευρωπαϊκά κράτη που έχουν κοινά σύνορα με τη Ρωσία, προκειμένου να ενισχύσουν το ΝΑΤΟ , ώστε να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά τη ρωσική απειλή.

Το ΝΑΤΟ, ως πολιτικοστρατιωτικός μηχανισμός, γιγαντώνεται αποκτά κτηνώδη στρατιωτική ισχύ, γίνεται πιο παρεμβατικός στις εστίες πολιτικής έντασης και αναταραχής, ή στρατιωτικών συρράξεων, επιλεκτικά, εκεί που απειλούνται τα Στρατηγικά συμφέροντα (πολιτικά, στρατιωτικά, ενεργειακά) των ΗΠΑ.

Η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής θέσης της και των στρατιωτικών βάσεων που έχει εκχωρήσει σε συμμαχικές δυνάμεις, θα έχει αναβαθμισμένο ενεργό ρόλο στις νατοϊκές επιχειρήσεις κάθε μορφής. Στα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος, που έγιναν στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, εντάσσεται και η συνάντηση του Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν.

Σύμφωνα με πληροφορίες , ο αμερικανός πρόεδρος αναφέρθηκε στην σημασία της διατήρησης της σταθερότητας στο Αιγαίο και τη Συρία. Ο Τζο Μπάιντεν διαβεβαίωσε τον συνομιλητή του πρόεδρο της Τουρκίας, ότι θα στηρίξει το αίτημα της Άγκυρας σχετικά με την αγορά 40 μαχητικών αεροσκαφών F-16 Viper και την αναβάθμιση 80 παλαιότερων σε αυτή την εκδοχή.

Είναι «θεωρητικά» η δεύτερη βασική αμερικανική παραχώρηση στην άρση του βέτο των Τούρκων, για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Βέβαια, ο δρόμος μέχρι την οριστικοποίηση της συμφωνίας για τα F-16 είναι μακρύς για την Τουρκία, καθώς αυτή πρέπει να εγκριθεί και από το Κογκρέσο, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν διάκειται ευμενώς στην ικανοποίηση του τουρκικού αιτήματος, παρότι θα ασκηθεί παρέμβαση από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Συνήθως όμως, το πανίσχυρο λόμπυ των αμερικανικών Πολεμικών Βιομηχανιών, είναι που επιβάλει τις επιλογές του στο Κογκρέσο …

Αξιολογώντας αυτή την εξέλιξη η Ελληνική Κυβέρνηση, εκκινεί σύντομα τη διαδικασία, για την απόκτηση υπερσύγχρονων μαχητικών 5ης γενιάς, τα F-35 ΣΤΕΛΘ, αποστέλλοντας σχετική επιστολή στις ΗΠΑ.

Τώρα βέβαια, προκύπτει και ένα ερώτημα. Πως θα διασφαλιστεί η σταθερότητα στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, όπως ζήτησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, όταν η Αμερικανική Αεροδιαστημική Πολεμική Βιομηχανία, θα πουλήσει υπερσύγχρονα και πανάκριβα μαχητικά αεροσκάφη σε Τουρκία και Ελλάδα; Με ένα πρόσθετο στοιχείο προβληματισμού, ότι η Τουρκία, αποδεδειγμένα συμπεριφέρεται ως ο ταραξίας της περιοχής και απειλεί, ότι θα χρησιμοποιήσει τα μαχητικά της αεροσκάφη τα F-16 , σύγχρονα και παλαιότερα, εναντίον συμμάχων των ΗΠΑ, αλλά και του ΝΑΤΟ.

Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας (Αιγαίο, Κύπρος, Θράκη), που στρέφονται κατά της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας και της Κύπρου, έχουν προβολή ισχύος, τα αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη που διαθέτει ή θα αποκτήσει η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Επιπροσθέτως, μία από τις προβλέψεις της συμφωνίας, του ΝΑΤΟ με την Τουρκία, που επέτρεψε την ένταξη στη Συμμαχία των δύο Σκανδιναβικών κρατών , αφορά την άρση κάθε εμπάργκο σε βάρος της Τουρκίας στον τομέα της Πολεμικής βιομηχανίας των χωρών της Δύσης.

Το εμπάργκο όπλων είχε επιβληθεί στην Τουρκία, λόγω των αρνητικών επιδόσεων, που καταγράφει το καθεστώς Ερντογάν, στον ευρύτερο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αποτελεί και αξιακό πλαίσιο για τη δύση και τον δυτικό πολιτισμό. Άρση του εμπάργκο όπλων σημαίνει μήπως επιβράβευση της Τουρκίας ότι συμμορφώνεται και σέβεσαι τα ανθρώπινα δικαιώματα; ή μήπως εξυπηρετεί κάποια πολιτική σκοπιμότητα της Συμμαχίας, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι και τόσο ψηλά στην ατζέντα;

Η Τουρκία στο μνημόνιο που συμφώνησε με το ΝΑΤΟ, επέβαλε την πλήρη συνεργασία της Συμμαχίας, στον αγώνα της Τουρκίας κατά του PKK και όσων σχετίζονται με αυτό (Κούρδοι της Συρίας). Οι αρχές, οι αξίες, η ανεκτικότητα και η προστασία στους καταδιωκόμενους πολίτες, που επεδείκνυαν οι Σκανδιναβικές χώρες, μάλλον πνίγονται στην μέγγενη των απαιτήσεων της Τουρκίας. Οι Κούρδοι, θα τεθούν υπο διωγμόν, όχι μόνο στη Σουηδία και στη Φιλανδία, αλλά και σε όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ.

Σχετικά με τον «αγώνα» της Τουρκίας κατά της τρομοκρατίας, υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η Τουρκία αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα, έχει συνεργαστεί με το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) στη Συρία και στο Ιράκ, ενώ προστατεύει τη Χαμάς… Κοντολογίς, ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας, δεν εγκαταλείπει το στόχο του να αναδειχτεί σε ηγέτη του Ισλάμ, για αυτό θα συνεχίσει να ακροβατεί μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας και όχι μόνο δεν θα επιστρέψει στο δυτικό «μαντρί», αλλά θα υπονομεύει τα Στρατηγικά συμφέροντα της Δύσης, ως ο «Δούρειος Ίππος» της Συμμαχίας.

Και μια «λεπτομέρεια» της τουρκικής διπλωματίας, που άφησε «άφωνους» τους δικούς μας στη Μαδρίτη, παρότι είχαν κάνει εντατικά φροντιστήριο… Τα ελληνοτουρκικά και ειδικότερα οι απαιτήσεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος, για να αναπτυχθούν, στις εργασίες ή στο περιθώριο των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη. Η Τουρκική διπλωματία έθεσε άλλες προτεραιότητες, όπως η άρση του βέτο, για την ένταξη στο ΝΑΤΟ των δυο Σκανδιναβικών κρατών της Σουηδίας και της Φιλανδίας, που έγινε μέσω ανταλλαγμάτων. Και πέτυχε το σύνολο σχεδόν των επιδιώξεων.

Όμως, με την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, επανέφερε, το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας επανέλαβε την άποψη πως «η στρατιωτικοποίηση των νησιών και των βραχονησίδων είναι ενάντια στις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων». Και ζήτησε από την Ελλάδα, να σεβαστεί αυτές τις Συνθήκες και να πράξει ανάλογα. Και επανέλαβε τους ισχυρισμούς του, ότι «Η Ελλάδα που παραβίασε τον εναέριο χώρο της ΤΟΥΡΚΙΑΣ 147 φορές θα πρέπει να λογοδοτήσει.».

Βέβαια, ο Τ. Ερντογάν, δήλωσε πως η Τουρκία δεν επιθυμεί την ένταση, αν κάνει το ίδιο και η Ελλάδα. Από ελληνικής πλευράς, οι παρεμβάσεις στους διεθνείς δικαιοδοτικούς θεσμούς και οργανισμούς, του Πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη και των συναρμοδίων υπουργών Εθνικής Άμυνας και εξωτερικών, αποδομούν πλήρως τις τουρκικές αιτιάσεις. Σε αυτές, τεκμηριώνεται το αβάσιμο και ανυπόστατο των τουρκικών αιτιάσεων σχετικά με τη δήθεν υποχρέωση αποστρατικοποίησης νησιών του Αιγαίου.

Επιμένει η ελληνική διπλωματία, στην καθολική εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Και η Ελληνική Κυβέρνηση όπως και κάθε ελληνική κυβέρνηση, απορρίπτει, κάθε μορφή διαλόγου με την Τουρκία, που εμπεριέχει ως πιθανότητα , το ενδεχόμενο, διαπραγμάτευσης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, σε θάλασσα, ξηρά και αέρα, είναι εξ ορισμού και αμετακλήτως , αδιαπραγμάτευτα. Σχετικά με την ανταπόκριση των εταίρων μας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., είναι γεγονός, ότι ορισμένες από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους , δεν ικανοποιούν απολύτως, την Ελλάδα, ενώ και κάποιες άλλες , όπως του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ είναι ετεροβαρείς, αφού έχουν έντονο φιλοτουρκικό «χρώμα», όπως το απαράδεκτο «Να τα βρείτε με την Τουρκία».