Φοίβος Κλόκκαρης: αψυχολόγητη Εμμονή στην Πολιτική τού Κατευνασμού

τού Φοίβου Κλόκκαρη*

Η  επεκτατική πολιτική τής Τουρκίας σε βάρος τού Ελληνισμού,  πηγάζει από τον ιερό όρκο της Τουρκικής εθνοσυνέλευσης το 1920, περί ανασύστασης τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Διεκδικεί επανάκτηση τής Κύπρου και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων τής Ελλάδας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο (ΑΜ) και Δυτική Θράκη.Επιδιώκει να επιβάλει δυναμικά σε βάρος τής  εθνικής κυριαρχίας του Ελληνισμού μία θαλάσσια ζώνη («γαλάζια πατρίδα») στις Δυτικές και Νότιες ακτές της, που θα εκτείνεται μέχρι το μέσο του Αιγαίου και τη γραμμή Νοτίως Κρήτης-Κύπρου, η οποία θα της προσφέρει ασφάλεια, πόρους και τη δυνατότητα να καταστεί ισχυρή περιφερειακή δύναμη.Για την επίτευξη του στόχου της ενήργησε μεθοδικά με μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό και μέχρι σήμερα πέτυχε να διχοτομήσει βίαια τήν Κύπρο, να την αλλοιώσει δημογραφικά και να την τηρεί υπό τήν ομηρία της με ισχυρές τουρκικές δυνάμεις κατοχής (ΤΔΚ).Αρνείται επι μισό αιώνα να εκτελέσει τα ψηφίσματα τού ΣΑ/ΟΗΕ για απομάκρυνση τών ξένων στρατευμάτων από την Κύπρο.Προέβη σε σωρεία παραβιάσεων τού θαλάσσιου και εναέριου χώρου τής Ελλαδας στο Αιγαίο και την ΑΜ με σκοπό την ανατροπή των διατάξεων της Συνθήκης τής Λοζάνης.Δεν υπέγραψε τη σύμβαση των ΗΕ για το δίκαιο τής θάλασσας και αρνείται να συμμορφωθεί προς τις διατάξεις της.Απειλεί την Ελλάδα με casus belli αν επεκτείνει τα χωρικά ύδατα της στα 12ν.μ. στο Αιγαίο και δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ.Αμφισβητεί  τα όρια του Ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, τού FIR , τής περιοχής έρευνας/ διάσωσης και την κυριαρχία τής Ελλάδας σε μεγάλο αριθμό νησιών τού Αιγαίου, τα οποία απαιτεί να αποστρατικοποιηθούν .Eνίσχυσε την πολεμική βιομηχανία της και τήν στρατιωτική ισχύ της, ιδιαίτερα την ναυτική και έδωσε βαρύτητα στις αποβατικές δυνάμεις της  και τις διακλαδικές ασκήσεις με σενάριο την   κατάληψη νήσου.

 Ο Ελληνισμός ακολούθησε πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας, που όχι μόνο δεν ανέκοψε αλλά αύξησε την επιθετικότητα της.Καλλιεργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι οι υποχωρήσεις προς ικανοποίηση των απαιτήσεων της Άγκυρας, θα ανακόψουν τις επεκτατικές επιδιώξεις της.Δεν λήφθηκαν σοβαρά υπόψιν τα ιστορικά παραδείγματα κατευνασμού του αντιπάλου, που απέτυχαν, όπως η περίπτωση του Χίτλερ στο ΒΠΠ, ούτε τα διδάγματα του Θουκυδίδη, που αφορούν την υποχωρητικότητα και την ισχύ. Α140«αν υποχωρήσετε τώρα, θα προβάλουν αμέσως άλλη επαχθέστερη απαίτηση γιατί θα νομίσουν ότι ενδώσατε από φόβο».Αυτό ουσιαστικά έγινε με τις χρονοβόρες διακοινοτικές συνομιλίες για το Κυπριακό. Συνεχείς υποχωρήσεις  τής Κυπριακής Δημοκρατίας( ΚΔ), τις ενθυλακώνει η Τουρκία και επανέρχεται με νέες απαιτήσεις πλέον επώδυνες .Σταδιακά οι κυβερνήσεις τής ΚΔ αποδέχθηκαν κατάργηση τού ενιαίου κράτους , αφοπλισμό του, αντικατάσταση του από  τήν ΔΔΟ, ένα συνεταιρισμό δύο ισοτίμων κρατιδίων, με πολιτική ισότητα και εκ περιτροπής προεδρία ,που κατέληξε σε συγκαλυμμένη μορφή συνομοσπονδίας δύο κρατών, που δεν διαφέρει πολύ από την σημερινή  απαίτηση της Τουρκίας για λύση δύο κρατών (συνομοσπονδία δύο κρατών)υπο την ομηρία της . Ε89 «Το δίκαιο έχει εφαρμογή όταν υπάρχει ισοδυναμία ισχύος μεταξύ αυτών που το επικαλούνται».Η απουσία πανεθνικής στρατηγικής του Ελληνισμού για απελευθέρωση τής Κύπρου και η αποδυναμωμένη  στρατιωτική ισχύς του είχαν ως συνέπεια την αποδοχή τής λύσης ΔΔΟ για το Κυπριακό, που νομιμοποιεί τα τετελεσμένα τής Τουρκικής εισβολής και κατοχής.Είναι ενθαρρυντικό ότι η Ελλάδα, την τελευταία περίοδο ενίσχυσε δραστικά τη στρατιωτική ισχύ της και  πρέπει να πράξει το ίδιο και η ΚΔ .Να αυξήσει τις δαπάνες για την άμυνα σε ποσοστό τουλάχιστον 3% επί του ΑΕΠ,  να απορρίψει τήν λύση ΔΔΟ και να επανατοποθετήσει το Κυπριακό στην ορθή βάση του ως θέμα εισβολής και κατοχής.Είναι τελείως αδικαιολόγητη η ενέργεια τής παρούσας κυβέρνησης τής ΚΔ να μειώσει τις εισφορές για την άμυνα από 30% σε 17%.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολιτικής τού κατευνασμού που ακολoύθησε ο Ελληνισμός έναντι τής Τουρκίας λόγω φοβικού συνδρόμου:

• Κυπριακό:ΔΜε τις συνεχείς υποχωρήσεις τής ΚΔ , το διεθνές έγκλημα τής Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου (εισβολή, κατοχή, εποικισμός, αρπαγή περιουσιών, εθνοκάθαρση), κατέληξε σε δικοινοτική διαφορά και απενοχοποιήθηκε η Τουρκία.
• Πενταμερείς Διασκέψεις για το Κυπριακό.Ελλάδα και ΚΔ υποχώρησαν στην Τουρκική απαίτηση πραγματοποίησης τους (Γενεύη 2021) χωρίς τη συμμετοχή τής ΚΔ.
• Ενταξιακή πορεία Τουρκίας. Ελλάδα και ΚΔ δεν πρόβαλαν ΒΕΤΟ στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων τής ΕΕ με την Τουρκία, η οποία αρνείται να αναγνωρίσει την ΚΔ( κράτος μέλος της ΕΕ) και συνεχίζει να κατέχει έδαφος τής ΕΕ.
• Σύμφωνο συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας(7.12.2023). Υπογράφηκε παρά το γεγονός ότι η Τουρκία διατηρεί το casus belli κατά της Ελλάδας και εμμένει στις παράνομες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και την ΑΜ  .
• Διεθνείς Οργανισμοί.Η Ελληνική κυβέρνηση  υποστήριξε Τούρκους υποψήφιους για τις κρίσιμες θέσεις τών ΓΓ τού ΟΑΣΕ και ΙΜΟ(2023,2024) παρά το γεγονός ότι η Τουρκία εισέβαλε και κατέχει εδάφη τής Κύπρου, της οποίας η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη.
• Κυρώσεις ΕΕ. Ελλάδα και ΚΔ δέν απαιτούν από την ΕΕ να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία για την εισβολή/κατοχή στην Κύπρο, όπως έπραξε στην περίπτωση τής Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
• ΔΕΑΧ-ΑΟΖ-Χωρικά Ύδατα(ΧΥ) .Το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου (ΔΕΑΧ) Ελλάδας-Κύπρου παραμένει αδρανές από το 2000,  η ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών δεν έχει  οριοθετηθεί και τα Ελληνικά ΧΥ, δεν έχουν επεκταθεί στα12 ν.μ. στο Αιγαίο .
• Μέτρα στήριξης Τουρκοκυπρίων(τ/κ).Η ΚΔ έλαβε μονομερώς μέτρα στήριξης των τ/κ (26.1.2024) και συγκατένευσε καθώς και η Ελληνική κυβέρνηση, στη συμμετοχή τού Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), στην άτυπη σύνοδο τών ΥΠΕΞ/ΕΕ(Αυγ. 2024), παρά το γεγονός ότι οι ΤΔΚ  προωθούνταιεπιθετικά στη νεκρή ζώνη και υπάρχει εμμονή τής Τουρκίας και των τ/κ σε λύση δύο κρατών στο νησί.

Διαπιστώθηκε ότι η πολιτική τού κατευνασμού  δεν ανακόπτει την επιθετικότητα και τις επεκτατικές επιδιώξεις τής Τουρκίας.Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ο Ελληνισμός συνεχίζει αυτή την αναποτελεσματική πολιτική επί μισό αιώνα;

Η Τουρκία υπολογίζει μόνο την ισχύ τού αντιπάλου και αυτήν πρέπει να ενδυναμώσει ο Ελληνισμός(Ελλάδα, ΚΔ), με την επισήμανση, ότι η ισχύς από μόνη της, δεν λειτουργεί αποτρεπτικά, αν δεν υπάρχει εθνική ομοψυχία και πολιτική βούληση   προβολής τής ισχύος αλλά και  χρήσης της,  όταν απειλείται ή παραβιάζεται η εθνική κυριαρχία .

*Αντιστράτηγος ε.α.

Λευκωσία Σεπτέμβριος 2024