του Παντελή Σαββίδη
Ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης υποδέχεται, σήμερα, στην Αθήνα τον τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν και όπως δήλωσε ο υπουργός στη Χουριέτ, το όραμά του είναι «μια γειτονιά μακράς ειρήνης και ευημερίας μεταξύ των λαών μας».
Παρεμπιπτόντως, το ίδιο όραμα είχαν από την επομένη του Μικρασιατικού πολέμου και οι δύο μεγάλοι ηγέτες εκατέρωθεν του Αιγαίου Βενιζέλος και Μουσταφά Κεμάλ αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα σήμερα, δεν τα κατάφεραν.
Μετά το 1970, όπως καταγράφεται σε άρθρο των Ανιχνεύσεων, ΕΔΩ η Τουρκία προέβαλε μια σειρά θεμάτων που αμφισβητούν όχι, μόνο, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας αλλά και την κυριαρχία της.
Η επιθυμία του υπουργού μοιάζει απραγματοποίητη διότι οι θέσεις των δύο πλευρών, φαινομενικά, δεν έχουν κοινό τόπο. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί είναι να πεισθεί η Τουρκία ότι οποιαδήποτε προσπάθεια έμπρακτης αμφισβήτησης των δικαιωμάτων της Ελλάδας θα της επιφέρει μεγάλο κόστος.
Η Ελλάδα θεωρεί ότι η μόνη διαφορά, μεταξύ των δύο χωρών, είναι ο καθορισμός της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ αλλά η Τουρκία προσέρχεται στις συνομιλίες με την θέση ότι πρέπει να τεθούν όλα τα θέματα. Η Αθήνα, ειρήσθω εν παρόδω, προσπαθεί να ακολουθήσει και μια πολιτική λεκτικής παραπλάνησης προσθέτοντας στην βασική θέση της διαφοράς και τις θαλάσσιες ζώνες. Θαλάσσιες ζώνες δεν είναι, μόνο, η ΑΟΖ και η Υφαλοκρηπίδα, είναι και τα χωρικά ύδατα. Θα συζητήσει με την Τουρκία ένα μονομερές δικαίωμα; Ναι, λέει το αθηναϊκό κατεστημένο, διότι υπάρχει επικάλυψη σε πολλές περιοχές του Αιγαίου.
Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, η Ελλάδα δεν μπορεί να προσέλθει στις συνομιλίες για τα χωρικά ύδατα με θέση διεκδίκησης μικρότερης των 10 ναυτικών μιλίων που είναι και το εύρος του εναερίου χώρου της. Από τα 10, τουλάχιστον, ξεκινά και ρυθμίζει τις επικαλύψεις. Διαφορετικά, μιλάμε για παραχώρηση.
Το πρόβλημα, όμως, είναι συνθετότερο. Κατ αρχάς άπτεται της αξιοπιστίας του υπουργού Εξωτερικών απέναντι στην ελληνική κοινή γνώμη την οποία επιχείρησε επανειλημμένως να παραπλανήσει. Αυτό επιχειρεί και τώρα. Στο τραπέζι με τον κ. Φιντάν θα τεθεί το θέμα της ΑΟΖ και της Υφαλοκρηπίδας αλλά αυτό θα είναι το πρώτο πιάτο στο μενού.
Ο κ. Γεραπετρίτης έχει ακολουθήσει την τακτική του τεμαχισμού των θεμάτων που εγείρει η Τουρκία και το δεύτερο πιάτο των τουρκικών ορέξεων θα εμφανισθεί κάποια στιγμή.
Στο πλαίσιο αυτού του τεμαχισμού η ελληνική κυβέρνηση ακολούθησε και μια άλλη τακτική. Έχει, φαίνεται, αποφασίσει τα όρια ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας που θα διεκδικήσει και φροντίζει να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις να μην δικαιούνται αυτού του είδους τις θαλάσσιες ζώνες νησιά στα οποία θα μπορούσε να αναπτυχθεί ανθρώπινη δραστηριότητα (προϋπόθεση για να δικαιούνται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας) και την απαγόρευσε.
Είναι το γνωστό νομοσχέδιο περί τουριστικής ανάπτυξης νησίδων, τα οποία απέχουν μέχρι 30 μίλια από τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα. Δηλαδή, δυτικά στο Αιγαίο:
Ο Υπουργός εξωτερικών έψεξε, δήθεν, για το νομοσχέδιο αυτό την υπουργό τουρισμού αλλά η υπουργός ακόμη και αν γνώριζε την ύπαρξη του νομοσχεδίου δεν θα κατάλαβε το περιεχόμενό του και την σκοπιμότητά του.
Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει μια αξιοπρεπή στάση προς την Τουρκία σε ό,τι αφορά την προστασία των δικαιωμάτων της και της κυριαρχίας της.
Με την εκλογή Τράμπ οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία) αρχίζουν και προβληματίζονται για την ανάπτυξη δικού τους γεωπολιτικού αποτυπώματος.
Οι λανθάνουσες καταστάσεις υπό την προστασία του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών τελειώνουν.
Η Τουρκία δεν είναι μη αντιμετωπίσημη χώρα. Αρκεί να το πιστέψουν και το αθηναϊκό πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία. Και να προετοιμαστούν. Η Τουρκία δεν τολμά εκεί που αισθάνεται ότι θα χάσει. Χρειάζεται, λοιπόν, μια αποφασιστική, πειστική δύναμη αποτροπής.
Αυτήν την αποφασιστικότητα θα μπορούσε να διαμηνύσει, σήμερα ο Έλληνας ΥΠΕΞ στον Τούρκο ομόλογό του.
Φθάνει με τις υποχωρήσεις.
Στον διάλογο δύο γειτόνων και για τα οικόπεδα τους ακόμη προσέρχονται με τις δικές τους διεκδικήσεις και απόψεις ,τις οποίες ”βάζουν στο τραπέζι” , όπως θα κάνουν σήμερα οι δύο υπουργοί Εξωτερικών των δύο γειτονικών χωρών.
Η ”δουλειά” του δικού μας ΥΠΕΞ είναι πανεύκολη.
Τα όρια της διαφιλονικούμενης από την Τουρκία κυριαρχίας μας στο Αιγαίο είναι καθορισμένα κοντά 100 χρόνια με Διεθνείς Συμφωνίες (το οικόπεδο είναι δικό μας θα πει ο δικός μας και δεν γκρεμίζουμε τον φράχτη των έξη μιλίων στη θάλασσα και των δέκα στον αέρα) , οπότε μένει η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, για τον ορισμό των οποίων δεν χωρεί συζήτηση μεταξύ τους γιατί αυτές ορίζονται σαφώς από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσα.
Ο φίλος και μορφωμένος Τούρκος ΥΠΕΞ δεν έχει την επιλογή σαυτό το επίσημο τραπέζι να μη δεχθεί τα καθορισμένα με Διεθνείς Συμφωνίες σύνορά μας ,αλλά για τον καθορισμό υφαλοκρηπίδος και ΑΟΖ θα παρακαλέσει ”να τα βρούμε μεταξύ μας ” ,χωρίς προσφυγή στη Χάγη, από την οποίαν θα ισχυρισθεί μπορεί -και όντως μπορεί-να βγούμε εμείς ζημιωμένοι ,ειδικά στο Αιγαίο.
Ο δικός μας ΥΠΕΞ θα επιμείνει για τη Χάγη και αφού ”πάρουν το πρωϊνό τους” θα χαιρετηθούν ευγενικά ,”θα κάνουν και δηλώσεις για το πόπολο, ειδικά ο Τούρκος” και θα κλείσουν νέα συνάντηση στα κοντά , γιατί η Τουρκία πιέζεται και καίγεται για επίλυση αυτού του θέματος και του Κυπριακού , επειδή απομονώθηκε από την Δύση με τους δύο πολέμους, στους οποίους -καλώς, κακώς -υποστηρίζει τους εχθρούς της Δύσης (Ρωσία και Χαμάς) και η Δύση είναι χολωμένη μαζί της.
Απλή προσομοίωση της σημερινής συζητήσεως έκανα , στην οποίαν μαζί με τους δύο Υπουργούς θα συμμετάσχουν και δυνατές ομάδες διπλωματών ,νομικών και διεθνολόγων , οι οποίοι είναι τεχνοκράτες και πατριώτες και δεν θα στηρίξουν τις τυχόν πολιτικές σκοπιμότητες των δύο ΥΠΕΞ , οπότε ας μην ανησυχούμε και μάλιστα προκαταβολικά ότι ” θα μας πουλήσει” ο υπερβολικά ευγενικός δικός μας ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτης .
Δεν είναι προσωπικά και πολιτικά κουτός-και ούτε έχει εντολή -ο κ. Γεραπετρίτης να ξεπεράσει σε υποχωρητικότητα τους προκατόχους του τού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι από το 1996-2003 προετοιμάζονταν αλλά δεν υλοποίησαν διμερή Συμφωνία με την Τουρκία .
Ας το πιστέψουμε όλοι αυτό και δεν θα διαψευσθούμε.