Του Παντελή Σαββίδη
Ο Δημήτρης Κιτσίκης υπήρξε εμβληματική μορφή στον ενδιάμεσο χώρο των ελληνοτουρκικών σχέσεων – άλλωστε δική του είναι η γεωπολιτική θεωρία περί ενδιάμεσου χώρου. Τον καλούσα συχνά στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» που έκανα στην ΕΡΤ3 και ανταποκρινόταν.
Είχε μια πικρία για τον τρόπο που αντιμετώπισε το ελληνικό κράτος τον πατέρα του, πρύτανη του ΕΜΠ επί γερμανικής κατοχής. Διετέλεσε σύμβουλος του Οζάλ, κατά δήλωσή του, και έγραψε ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γνώριζε, δηλαδή, καλά την Τουρκία.
Σε κάποια από τις εκπομπές είπε στον αέρα πως ο Ερντογάν «παίζει» το παιχνίδι των ΗΠΑ. Η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει τη δήλωσή του. Υπάρχουν όμως στιγμές στη μακρά πολιτική παρουσία του Τούρκου προέδρου που η συμπεριφορά της Ουάσινγκτον δείχνει σαν να έχει να κάνει με δικό τη άνθρωπο.
Μια από αυτές είναι η Λιβύη. Το παιχνίδι που έκανε –και εν μέρει προσπαθεί να κάνει– η Τουρκία στη Λιβύη είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ. Η Τουρκία, ως γνωστό, ανέκοψε την κατάληψη της Τρίπολης από τα στρατεύματα του Χαλίφα Χαφτάρ και διατήρησε έτσι στη θέση του τον σημερινό φιλότουρκο πρωθυπουργό Άμπντελ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, τον οποίο τελευταία φαίνεται να εγκαταλείπει.
Η σχέση αυτή ΗΠΑ-Τουρκίας στη Λιβύη υφίσταται εδώ και καιρό, αλλά το παράδοξο είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν εξίσου καλές σχέσεις με τον (Αμερικανό πολίτη) Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος διέμεινε επί μακρόν –περίπου 17 χρόνια– στις ΗΠΑ, στην περιοχή του Λάνγκλεϊ όπου και η έδρα της γνωστής υπηρεσίας (CIA).
Η παρακολούθηση όλου αυτού του πλαισίου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να αποτρέψει το Τουρκολιβυκό μνημόνιο αν ήθελε. Προφανώς δεν θέλησε.
Πέρα από τη δεδομένη αδράνεια των ελληνικών κυβερνήσεων και του ελληνικού κρατικού μηχανισμού που δεν επέτρεψε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 μίλια, πριν συνειδητοποιηθούν καλά-καλά οι εξελίξεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, οι Αμερικανοί μπαινόβγαιναν στο γραφείο του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ την περίοδο 1994-95, του Χρήστου Λυμπέρη, και επίμονα απαιτούσαν να μην προβεί η Ελλάδα στην επέκταση των χωρικών της υδάτων.
Το γιατί στον Λυμπέρη είναι άλλη υπόθεση. Για ορισμένους αναλυτές το τουρκικό casus belli αν δεν είχε την παρότρυνση, είχε την αποδοχή της Ουάσινγκτον. Δεν μπορεί να εξηγηθεί πώς μια χώρα που ανήκει σε μια συμμαχία απειλεί με πόλεμο μια άλλη χώρα της ίδιας συμμαχίας. Οι Αμερικανοί έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους στο θέμα της επέκτασης και δεν αναγνωρίζουν –όπως και οι Τούρκοι– εναέριο χώρο 10 ναυτικών μιλίων.
Υπάρχουν και άλλα θέματα ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα στα οποία οι Αμερικανοί έχουν τις θέσεις της Τουρκίας. Παρ’ όλα αυτά η Αθήνα παρέχει με ευκολία βάσεις και άλλες διευκολύνσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς ούτε ένα δολάριο κέρδος. Γιατί το κάνει αυτό η κυβέρνηση; Διότι έχει την ψευδαίσθηση ότι την κρίσιμη στιγμή οι Αμερικανοί θα της συμπαρασταθούν.
Αλλά ούτε το 1974 (Κύπρος), ούτε το 1996 (Ίμια) οι ΗΠΑ συμπαραστάθηκαν στην Ελλάδα. Για την Κάσο δεν έβγαλαν δημοσίως μιλιά. Στάθμισαν και ενήργησαν με βάση το συμφέρον τους. Τι κάνει την Αθήνα να δημιουργεί ψευδαισθήσεις;
Η Τουρκία απειλεί όχι μόνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά και την κυριαρχία της. Η Αθήνα έχει σχεδόν παραιτηθεί από την ανάπτυξη προϋποθέσεων αποτροπής και έχει αφεθεί, από στρατιωτικής πλευράς στις ΗΠΑ, και από διπλωματικής-οικονομικής στην ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το καλώδιο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας από την Κρήτη στην Κύπρο για την τοποθέτηση του οποίου η Αθήνα έχει αφήσει το θέμα στην ΕΕ σε περίπτωση που αντιδράσει η Τουρκία.
Θα αντιδράσει;
Το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένα bras de fer μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Η Τουρκία ζήτησε να συμμετάσχει ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στην άτυπη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών της Ένωσης και τα κράτη της ΕΕ το αποδέχθηκαν. Ακόμη και η Κύπρος. Ο Φιντάν επέδειξε το γνωστό αλαζονικό ύφος, αλλά οι Ευρωπαίοι υπουργοί κράτησαν αξιοπρεπή στάση. Ο Τούρκος υπουργός έφυγε χωρίς να πάρει αυτά που ήθελε (βελτίωση στην τελωνειακή ένωση και διακίνηση Τούρκων πολιτών).
Σχεδόν όλοι οι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν ότι η αίτηση ένταξης της Τουρκίας στους BRICS που υπεβλήθη τις επόμενες ημέρες ήταν το αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας που προκλήθηκε στην Άγκυρα από την αποτυχημένη πολιτική της στις σχέσεις με την Ευρώπη. Όπως εκδηλώθηκε στη συνάντηση με τον Φιντάν. Την ίδια ενόχληση αισθάνθηκαν και οι ΗΠΑ, αν και δεν την εκδήλωσαν δημοσίως, ακολουθώντας μια πολιτική ψευδαισθήσεων σε σχέση με την Άγκυρα.
Οι κεμαλικοί και οι ανεξάρτητοι παρατηρητές στην Τουρκία θεωρούν πως η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της χώρας τους δεν είναι η παραδοσιακή πολιτική της Τουρκίας, αλλά «η πολιτική Ερντογάν» όπως την αποκαλούν.
Η δυσαρέσκεια στο εσωτερικό από την πολιτική Ερντογάν γίνεται ολοένα και πιο αισθητή και τα αδιέξοδα στο εξωτερικό αυξάνονται.
Η Τουρκία δεν μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις στην Λιβύη και καθίσταται ασθενέστερος παίκτης, ενώ για να διατηρήσει τις όποιες δυνατότητες μπορεί αναγκάζεται σε σύγκλιση με δυνάμεις που μέχρι προσφάτως ήταν σε αντιπαράθεση (Αίγυπτος, ΗΑΕ).
Στην αλαζονεία του ο Ερντογάν επεκτείνεται σε περιοχές που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η Τουρκία μπορεί να διαχειριστεί τις υποθέσεις που τις απασχολούν (Σομαλία), ενώ είναι απολύτως ανοικτές οι επιπτώσεις της υπερεπέκτασής της.
Το 1990 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το βιβλίο του καθηγητή Πολ Κένεντι Η άνοδος και η πτώση των Μεγάλων Δυνάμεων, στο οποίο ο συγγραφέας εξέταζε τους λόγους που κατέρρευσαν οι δυνάμεις από το 1500 ως το 2000. Ο κύριος λόγος ήταν η υπερεπέκτασή τους. Φαίνεται πως στον Ερντογάν δεν αρέσει να διαβάζει.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η Τουρκία έχει φθάσει στο όριο των δυνατοτήτων της, αλλά μεθυσμένη από τις μέχρι τώρα επιτυχίες της δεν διαισθάνεται τους κινδύνους από εδώ και στο εξής.
Η Τουρκία είναι αντιμετωπίσιμη δύναμη από την Ελλάδα. Αρκεί να το συνειδητοποιήσει η ελληνική ηγεσία και να φροντίσει την αποτρεπτική δύναμη του στρατεύματος, το ηθικό στρατού και κοινωνίας και να στείλει ορισμένα μηνύματα αποφασιστικότητας.
Η Τουρκία φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι μια –έστω και τακτική– ήττα από μια αντιπαράθεση στο Αιγαίο. Προκαλεί επειδή γνωρίζει ότι η άλλη πλευρά δεν θα αντιδράσει.
Πολύ καλό
Ο πόλεμος της Τουρκίας εναντίον μας εκδηλώνεται με κάθε τρόπο- τα όπλα θα είναι τα τελευταία- και σίγουρα ανώδυνο για την ίδια μέχρι τώρα. Προσπαθεί να σβήσει κάθε ελληνικό από την ιστορία, τη γεωγραφία, τον πολιτισμό και κάθε άλλη εκδήλωση που ανάγει στη χώρα μας. Επιπλέον, μας φορτώνει με “παράτυπους”(sic) μετανάστες που θα αποτελέσουν και την 5η φάλαγγά τους εντός της χώρας μας καθώς, εκτός από την κοινωνική αναταραχή που βρίσκεται στα σκαριά, θα είναι και οι γενίτσαροί της στον αναπόφευκτο μεταξύ μας πόλεμο.
Γνωρίζει, επίσης, ότι η προσφυγή στα όπλα θα προκαλέσει δυνάμεις που όχι μόνο θα αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά θα προκαλέσουν τον τεμαχισμό της. Οι Κούρδοι περιμένουν γι’ αυτό και δίκαια. Μέχρι στιγμής, πάντως, ελέγχει τις “κυβερνήσεις” μας με μπαξίσια προς πρόθυμους για τούτο εγγράφοντας κέρδη που θα κεφαλαιοποιήσει τη στιγμή που θα κρίνει ως καταλληλότερη.
Ανέκαθεν υποστηρίζω -συγγνώμη για τον ενικό αλλά αυτό κάνω-ότι η Τουρκία του κ. Έρντογαν, παρ’ότι αυτός ισχυροποιήθηκε μετά το ”Πραξικόπημα” του 2016 είναι διχασμένη βαθιά (και στις Ένοπλες της Δυνάμεις ) σε Κεμαλικούς -φιλοευρωαπαϊστές, φιλοδυτικούς και σε Ερντογανικούς-Ισλαμιστές φιλοανατολικούς και ως τέτοια ΕΙΝΑΙ -όπως γράφει και το άρθρο- ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΜΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ , η οποία από το 2019 ισχυροποιείται περισσότερο από ποτέ και μαζί με την Κύπρο έγιναν -δηλωμένα συχνά από επισήμους Δυτικούς- στρατηγικοί εταίροι των ΗΠΑ και του Ισραήλ ,ειδικά τώρα που και όποια Αριστερά στην Ελλάδα και Κύπρο ”εξαμερικανοποιήθηκαν” ή αυτοδιαλύθηκαν.
Απλώς η Τουρκία επειδή φοβάται την διεθνή κατακραυγή από τυχόν έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων εις βάρος της Ελλάδος περιμένει -όπως και από το 1964-1974 – κανέναν ”ελληναρά” νέο Ιωαννίδη να ξεκινήσει πρώτος για να πραγματοποιήσει το όνειρο της Γαλάζιας Πατρίδας , γιαυτό και προκαλεί -τσικ του τσικ- στην Κάσο όπως και το 1987 στην Θάσο.
Ούτε τα Ίμια θα χάναμε αν ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος κ. Λυμπέρης -έστω εν αγνοία της τότε κυβερνήσεως -είχε καταλάβει και τα δεύτερα Ίμια ,τα οποία βρήκαν χωρίς φύλαξη και ”κατέλαβαν” Τούρκοι δημοσιογράφοι της Χουριέτ για να δράσει η εμβρόντητη τότε πρωθυπουργός της Τσιλέρ και να πει ο δικός μας πρωθυπουργός κ. Σημίτης το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις ΗΠΑ που δεν μας άφησαν να πολεμήσουμε.
Υ.Γ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΗ και πρώτη φορά γραμμένη η φράση του άρθρου ”Αμερικανοί μπαινόβγαινα στο γραφείο του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Χρήστου Λυμπέρη και επίμονα απαιτούσαν να μη προβεί η Ελλάδα στην επέκταση των χωρικών της υδάτων”.
ΚΑΙ τέλος πάντων ο ναύαρχος Λυμπέρης (Α/ΓΕΕΘΑ το 1994-1996) ήταν ο νέος Αραπάκης -ναύαρχος και αυτός -του 3ημερου 20/23 Ιουλίου 1974;;;.
Να μην έχουμε κάποια αντίδραση του κ.Λυμπέρη , που σημειωτέον ήταν εκλεγμένο αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ και είχε επαναφερθεί στην ενέργεια μετά τις νικηφόρες εκλογές του 1993 από το όλο ΠΑΣΟΚ (που το θρασύ τώρα την Δεξιά πετροβολεί);;;.
[…] Πηγή […]
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΥΠΑΚΟΥΟΙ ΕΩΣ ΠΕΙΘΗΝΙΟΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ .
ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΑΝ Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ (ΑΙΤΙΑ Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΚΑΙ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ), ΚΑΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΟΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ “ΕΞΩΣΗ” ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ ΔΙΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΗΚΕ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΡΩΤΙΣΤΟΣ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΟΠΩΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΣΤΙΚΕ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΑΠΗ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ (ΚΥΠΡΟΣ ΙΜΙΑ ΚΛΠ).
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ Η ΑΝΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥΣ.
ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΕΜΑΣ ΟΠΟΥ Ο ΚΑΘΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. ΜΕΧΡΙ ΠΡΩΤΕΙΝΟΣ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΡΧΗΓΩΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΠΛΕΟΝ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΣ ΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΩΝ. ΑΡΑ ΤΟΙΠΟΙΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ .
ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΝΕΟ 21 ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΧΩΡΙΣ ΒΑΒΑΡΟΥΣ.
Κύριε Χρήστο ”μας βλέπουν και μας ακούνε” με τα παραδείγματα ”της φίρμας Γ. Παπανδρέου και Υιός ”,οι οποίοι υπήρξαν καλοί πρωθυπουργοί των κομμάτων τους και όχι όλων των Ελλήνων και οι οποίοι για το γινάτι τους και την προσωπική πολιτική επιβίωσή τους ”έπαιξαν κορώνα- γράμματα” την Ελλάδα και την Κύπρο από το 1963 ως το 1965 , όταν άφησαν τον μακαρίτη Μακάριο ”να κάνει ό,τι θέλει ”από τα Χριστούγεννα του 1963 και όταν τορπίλισε(έγραψαν μαζί με τον Ανδρέα)το Σχέδιο Άτσεσον , που ήταν η συμφερότερη λύση για το Κυπριακό μετά την ντε φάκτο διχοτόμηση από τις αρχές του 1964 η οποία (πολλοί λένε και γράφουν) ότι έγινε με εντολή των Βρετανών .
ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΔΕΝ ΕΓΝΩΡΙΖΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ-ΝΑΤΟΪΚΗ-ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΠΟΥ ΕΣΤΑΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ;;;.
Μήπως εν γνώσει όλων εστάλη εντισυμβατικώς για να ”εξημερώσει” τον Κάστρο της Μεσογείου Μακάριο και όταν πέρασε -χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα- ο καιρός μας την έστειλαν πίσω οι πολιτικοί και στρατιωτικοί Αρχηγοί το ΝΑΤΟ ;;;.
@ ΧΡΗΣΤΟΣ September 17, 2024 At 10:58 am
Παράκληση: Μην γράφης μόνο με κεφαλαία, διότι κουράζουν τα μάτια και φαίνεται ότι φωνάζεις.
Διόρθωση: Αιτία τής Αποστασίας δεν ήταν η αποστολή τής μεραρχίας στην Κύπρο, αλλά η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ και η άτυχη για την στιγμή επιθυμία τού Γ. Παπανφρέου να θέλει να αναλάβει το ΥΠΕΘΑ.
[…] de başkan. seninle ΥΓ: το κείμενό μου στο οποίο αναφέρομαι Φθάνει στα όριά της η Τουρκία […]
Στο σχόλιό μου δεν ανέφερα ούτε λέξη για την λεγόμενη αποστασία – με την οποίαν διεσώθη και ”στοίχειωσε” η Παπανδρεοκρατία (Γ.Παπανδρέου και Υιός) μέχρι τον θάνατο και του υιού, διαλύοντας εκ των αποτελεσμάτων της κυβερνητικής της περιόδου την Πατρίδα-.
Ξαναγράφω με μικρά την φράση που έγραψα με κεφαλαία γράμματα.
Αλήθεια πιστεύετε-κύριε Χρήστο-ότι η Τουρκία , που ήταν μέλος του ΝΑΤΟ δεν εγνώριζε για την Ελληνική-Νατοϊκή Μεραρχία που εστάλη στην Κύπρο;;;.
Επειδή και αυτά τα έζησα επαγγελματικά από το 1963-1967 στον Έβρο τα καταγράφω για τον ”ιστορικό του μέλλοντος”, που σίγουρα δεν θα είναι ”δημοκρατικός” γιατί όλοι τους αποφεύγουν να γράψουν τα συμβάντα όταν αγγίζουν τις πράξεις ”δημοκρατικών” ηγετών.
Ποιος από αυτούς κατέγραψε τα γραπτά ντοκουμέντα των κυβερνήσεων των Ελευθερίου Βενιζέλου , Παπαναστασίου ,Πλαστήρα ή της οικογένειας των Παπανδρέου;;;.
Λίγο παραπάνω ”κοίταγμα” θέλουν οι ιστορίες των πρωθυπουργών της Ελλάδος, οι οποίοι ως άνθρωποι έχουν τα υπέρ και τα κατά με μερικούς περισσότερα τα καλά για την Πατρίδα.