Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
(Εικ.: Χ.Κ)
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε το επικίνδυνο έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Αν και στη φυσική η ισορροπία τριών σωμάτων είναι αδύνατη, στην πολιτική όλα μπορούν –και πρέπει– να ισορροπούν. Η κυβέρνηση έπρεπε να αναζητήσει μια ισορροπία μεταξύ της καταδίκης της ρωσικής εισβολής, την ανθρωπιστικής ευαισθητοποίησής της και των εθνικών συμφερόντων. Στα δύο πρώτα ανταποκρίθηκε. Στο τρίτο, η στάση της προβληματίζει.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως η Ελλάδα δεν έχει εξωτερική πολιτική. Η απάντηση στο ερώτημα γιατί, ποικίλει.
Έλλειψη υποδομών διαμόρφωσής της, απουσία ικανών ανθρώπων που να γνωρίζουν σε βάθος το διεθνές περιβάλλον και όλα όσα απαιτούνται για τη συγκρότηση πολιτικής πρότασης, ανικανότητα χειρισμού, μειωμένο ειδικό βάρος της χώρας που να την κάνει δυνατή να ασκήσει τα δικαιώματά της, εθνογενετικές ρίζες εξάρτησης που δεν επιτρέπουν στοιχειώδη ανεξαρτησία, ροπή στην ευκολία ταύτισης με την πολιτική της ΕΕ και του NATO; Όλα μαζί μπορεί να αποτελούν τις συνιστώσες μιας επικίνδυνης έλλειψης. Το συνηθισμένο που ακούγεται στο υπουργείο εξωτερικών όταν απαιτείται η χώρα να πάρει θέση είναι τι υποστηρίζει η ΕΕ και το NATO. Και γίνεται αποδεκτή η θέση των δύο οργανισμών χωρίς άλλη σκέψη.
Και, όμως, κατά τις δημοσιογραφικές μας επισκέψεις στις Βρυξέλλες, τουλάχιστον σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης το μόνιμο παράπονο των αξιωματούχων που μας ενημέρωναν ήταν πως η Ελλάδα δεν συμμετέχει σε συναντήσεις διαμόρφωσης πολιτικής πέραν των στενών ενδιαφερόντων της.
Υπάρχουν εξελίξεις που άπτονται των εθνικών θεμάτων οι οποίες θα φέρουν τη χώρα σε δύσκολη θέση λόγω αδυναμίας διαμόρφωσης εξωτερικής πολιτικής.
Η Τουρκία θα πάρει F-16;
Το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ έστειλε επιστολή στο Κογκρέσο και ζητά να αποδεχθεί την πώληση F-16 στην Τουρκία παρά τα προβλήματα που υπάρχουν με τους S-400. Το αμερικανικό ΥΠΕΞ θεωρεί πως η πώληση όπλων στην Τουρκία είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ και του NATO.
Για να πείσει το Κογκρέσο ότι πρέπει να γίνει η πώληση, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισημαίνει στην επιστολή του ως θετικό γεγονός ότι η Τουρκία έχει θαλάσσια σύνορα με την Ουκρανία και τη Ρωσία, ότι διατηρεί καλές σχέσεις και με τις δύο χώρες (προσέξτε το αυτό), ότι φιλοξένησε τις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη και άλλα παρόμοια. Αναφέρεται, ακόμη, στην επιστολή και το γεγονός ότι η Τουρκία δεν επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία. Δηλαδή, κάτι για το οποίο η Τουρκία έπρεπε να είναι υπόλογη λειτουργεί υπέρ της.
Έτσι η Τουρκία:
Δεν θα απενεργοποιήσει τους S-400. Θα πάρει F-16. Δεν επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία, με προφανή οφέλη για την οικονομία και τις ισορροπίες στην εξωτερική της πολιτική. Η Τουρκία κινήθηκε υπέρ των συμφερόντων της και σε αντίθεση με τα δυτικά συμφέροντα και επιβραβεύεται από τις ΗΠΑ.
Η Ελλάδα κινήθηκε αναφανδόν υπέρ της Δύσης και πιέζεται από τις ΗΠΑ τόσο στην κυπριακή ΑΟΖ όσο και στις μονομερείς αξιώσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και την ελληνική ΑΟΖ.
Πως πιέζεται; Η υφυπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ βρέθηκε την εβδομάδα που πέρασε στην Κύπρο. Η έλευση της Νούλαντ στην περιοχή δύσκολα θα προκαλέσει κάτι καλό. Η δήλωσή της «αμοιβαίες χειρονομίες από Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία, για το Κυπριακό», ήδη προκαλεί προβληματισμό. Πού αλλού να υποχωρήσει η Κύπρος;
Πάντως, εκεί που φαίνεται να εστίασε, ίσως, δεν είναι το Κυπριακό αυτό καθαυτό αλλά η εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων. Και εκεί ο όρος, με ουσία, που θα χρησιμοποιηθεί δεν είναι συνεκμετάλλευση. Αλλά συνδιαχείριση.
Συνεκμετάλλευση σημαίνει ότι κάτι έχει βρεθεί που ανήκει στις ΑΟΖ δύο κρατών και το συνεκμεταλλεύονται. Εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Εδώ η Τουρκία απαίτησε και, μάλλον, το παίρνει συνδιαχείρηση στην ΑΟΖ της κυπριακής δημοκρατίας. Στην οποία η ίδια δεν έχει δικαιώματα.
Η Βικτόρια Νούλαντ έδωσε συνέντευξη στη Χουριέτ και στην Καθημερινή. Στην μεν Χουριέτ επαίνεσε την Άγκυρα για τη στάση της στο Ουκρανικό. Έδειξε κατανόηση στη μη επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας και ζήτησε να έρθει σε συνεννόηση η Τουρκία με το Ισραήλ να δημιουργήσουν αγωγούς για να απεξαρτηθεί η Τουρκία από το ρωσικό φυσικό αέριο, κάτι που παραπέμπει στη δημιουργία αγωγού από την Ανατολική Μεσόγειο στην Τουρκία. Στη συνέντευξή της στην Καθημερινή «έθαψε» τον EastMed.
Θέλετε και το κερασάκι; Αξιόπιστες πληροφορίες υποστηρίζουν πως η ελληνική κυβέρνηση ήρθε σε συνεννόηση με την γερμανική για την εγκατάσταση υποδομών παραγωγής ενέργειας σε θαλάσσια περιοχή 6,5 μίλια ανοικτά του Λαυρίου. Συγκρατείστε τον αριθμό: 6,5 μίλια. Υπάρχει παρέμβαση της Τουρκίας που διατυπώνει την θέση πως πέραν των 6 μιλίων δεν μπορείτε να ενεργήσετε. Όπως αντιλαμβάνεστε, η Τουρκία επικαλείται το ότι δεν έχει οριοθετηθεί ΑΟΖ της Ελλάδας αν και τα 6,5 μίλια από τις ακτές είναι ευνόητο πως περιλαμβάνονται στην ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Παρατηρείται μια ανεξήγητη ολιγωρία του υπουργείου Εξωτερικών στο θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ της χώρας. Γιατί;
Η δι’ ολισθήσεως αποστρατιωτικοποίηση
Μια άλλη περίπτωση «φινλανδοποίησης» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από την Τουρκία είναι η απαίτηση της γειτονικής χώρας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Η απαίτηση της Άγκυρας εκτελείται με αφορμή τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Αξιόπιστη πηγή υποστηρίζει πως υπήρξε μετακίνηση οπλικών συστημάτων από τη Λέσβο. Από τη Λέσβο μετακινήθηκαν ή μετακινούνται OSA-K, αντιαρματικά και RM-70.
Υψηλή στρατιωτική πηγή δεν επιβεβαίωσε το σύνολο των προαναφερομένων για τα οποία η πηγή μου είναι απολύτως αξιόπιστη. Μίλησε για αντιαρματικά, μόνο.
Τώρα, ως προς το πού μεταφέρονται, η ίδια υψηλή στρατιωτική πηγή είπε πως μεταφέρονται στη Δύναμη Ταχείας Αντίδρασης του ΝΑΤΟ στη Βουλγαρία. Αλλά ο Βούλγαρος υπουργός Άμυνας δήλωσε πως προωθούνται προς την Ουκρανία. Εκτιμάται ότι τα ρωσικής κατασκευής αυτά οπλικά συστήματα δεν θα επιστρέψουν στα νησιά. Πιθανώς, ούτε στην Ελλάδα.
Και το ερώτημα: θα αντικατασταθούν στα νησιά; Με τι; Και πότε; Μήπως αυτό είναι μέρος της αποστρατιωτικοποίησης διά διολισθήσεως, κατ’ εντολήν της Τουρκίας;
Η απέλαση Ρώσων διπλωματών
Μία άλλη κίνηση στην οποία υποχρεώθηκε η ελληνική κυβέρνηση την εβδομάδα που πέρασε είναι η απέλαση 12 Ρώσων διπλωματών. Όταν μια χώρα προβαίνει σε απελάσεις διπλωματών και, μάλιστα μιας μεγάλης δύναμης, ακόμη και η Ελλάδα, φαντάζομαι, έχει συνείδηση της πράξης της. Επί της ουσίας δεν μπορώ να σχολιάσω διότι δεν γνωρίζω το παρασκήνιο. Τι στοιχεία θα είχαν οι αρμόδιες υπηρεσίες.
Μπορεί να εκφρασθεί, όμως, η αγωνία για το που θα οδηγήσει η εκτράχυνση των ελληνορωσικών σχέσεων, οι οποίες αυτήν τη στιγμή, μάλλον, δεν θα υπάρχουν. Δεν βρίσκονται, απλώς, στο ναδίρ. Δεν υπάρχουν καθόλου.
Ένας ελάχιστος σεβασμός στην κοινή λογική από πλευράς κυβέρνησης δεν θα έβλαπτε.
Όταν έχουν γίνει απελάσεις την ίδια ημέρα, από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, το να υποστηρίζει η κυβέρνηση πως το κάνει επειδή οι μυστικές υπηρεσίες έχουν στοιχεία για τη δραστηριότητα Ρώσων διπλωματών και γι’ αυτό τους απέλασε, είναι σαν να μας κοροϊδεύει.
Είναι σαφές ότι υπήρξε εντολή για απελάσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χωρίς καμιά συνεδρίαση για κοινή απόφαση.
Αφού συμμετέχουμε στην Ένωση και μάλιστα χωρίς καμιά αντίρρηση και πουθενά, λογικό είναι να συμμορφωθούμε. Είναι στην πολιτική φύση μας η υποταγή. Άλλωστε η διαμόρφωση εξωτερικής πολιτικής από τις υπηρεσίες ενός κράτους θέλει κόπο και ικανότητες. Στην Αθήνα δεν θέλουν να κοπιάσουν. Για τις ικανότητές τους δεν γνωρίζω. Όπως επισημάνθηκε και παραπάνω, η εξωτερική πολιτική της Αθήνας διαμορφώνεται γύρω από την απάντηση στο ερώτημα: τι θέση έχει η ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Αυτή είναι και η αθηναϊκή πολιτική.
Το να αποδεχθεί η κυβέρνηση ότι προβαίνει στις απελάσεις επειδή αυτό είναι ευρωπαϊκή πολιτική δεν είναι κάτι εκτός λογικής. Εκτός λογικής είναι να θέλει να μας πείσει ότι Ρώσοι διπλωμάτες απελαύνονται επειδή εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα της χώρας τους με τρόπους συνηθισμένους πίσω από το παραβάν.
Οι πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων έχουν οδηγήσει την χώρα σε απόλυτη εξάρτηση από την Τουρκία. Η Τουρκία αναδεικνύεται από την κρίση ισχυρότερη και η Ελλάδα ασθενέστερη.
ΤΟ ΝΑΤΟ θεωρεί δεδομένη την Ελλάδα και προσπαθεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας γιατί τη θεωρεί σημαντική. Η ΕΕ θεωρεί, επίσης, δεδομένη και απολύτως εξαρτημένη την Αθήνα και προσπαθεί να διατηρήσει ισορροπίες με την Άγκυρα σε βάρος, πολλές φορές, των ελληνικών συμφερόντων.
Οι διπλωματικές κινήσεις της Αθήνας να υποστηρίξει τον ομογενειακό ελληνισμό είναι παιδαριώδεις, όπως φάνηκε στη Μαριούπολη και όπως διαχρονικά αποδεικνύεται στη Βόρειο Ήπειρο. Η Αθήνα δεν ασκεί τα δικαιώματά της διότι φοβάται να διαμορφώσει πολιτική.
Αν η πολιτική μας απέναντι στην Τουρκία δεν είναι πολιτική αποτροπής αλλά δορυφορικής εξάρτησης, δεν χρειάζεται να ξοδευόμαστε σε οπλικά συστήματα. Είναι πολύ ακριβά για παρελάσεις.
Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και το φιάσκο της ομιλίας Ζελένσκι στην ελληνική και κυπριακή Βουλή.
Πολύ καλό άρθρο. Η απάντηση στις ανησυχίες και προβληματισμούς ήρθε την Παρασκευή από τις Βρυξέλλες, που ανακοίνωσε η ΕΕ την εκταμίευση 3,6 δις “fast track δωράκι” στον Μητσοτάκη για τις καλές του υπηρεσίες.
ΟΛΟΙ οι Έλληνες πολιτικοί πάνω από το εθνικό συμφέρον βάζουν την λαγνεία της εξουσίας. Οι ξένοι το ξέρουν καλά και ” μπουκώνουν”
με ευρώ για να παίρνουν ότι θέλουν στα Εθνικά θέματα.
Δεν υπάρχουν πλέον πατριώτες ηγέτες για αυτό η Ελλάδα θα κονταίνει συνεχώς.
Δηλαδή, είμαστε και φτωχομπινέδες, συν τοίς άλλοις, που ξεπουλιόμαστε για 3,6 δισ.; Ξέρεις πόσα λεφτά παίρνει για διαφόρους λόγους η Τουρκία από την ΕΕ, χωρίς μάλιστα να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της (π.χ. επανειδοχή λαθρομεταναστών);
Εντελώς σαφές το άρθρο, το περιεχόμενο τού οποίου δύσκολα αμφισβητείται. Εξωτερική πολιτική, όμως, υπάρχει και είναι δύο ειδών: Η υπαγορευομένη από το ΕΛΙΑΜΕΠ -αφορά κυρίως στα ελληνοτουρκικά- και αυτή που υπαγορεύεται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Την δευτέρα αυτή προσπαθεί να ακολουθεί κατά γράμμα το αθηναϊκό κράτος και μάλιστα να υπερακοντίζει, ώστε να φαίνεται ευρωπαϊκότερο των Ευρωπαίων.
Τι τα θέλετε, κ. Σαββίδη; Ζούμε σ’ ένα κακορίζικο και ψοφοδεές κράτος, κυβερνώμενοι από “γόνους”, που το θεωρού τσιφλίκι των. Τραγική κατάστση!
Θετικό ότι τρία στα τρία σπάνια επιτυγχάνεται -και στην προσωπική μας ζωή- και ότι η κυβέρνηση πέτυχε δύο στα τρία και στο τρίτο δεν απέτυχε ,αλλά προβληματίζει ,με την ροπή και την ευκολία της να ταυτίζεται – σαυτήν την διλημματική σημειωτέον συγκυρία- με την πολιτική της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ.
Μήπως όμως επελέγη πολιτικο-διπλωματικο-σταριωτικώς ότι αυτή είναι η μοναδική επωφελής εξωτερική πολιτική και απερρίφθη η άλλη η αιρετική προς τους συμμάχους και εταίρους ως τυχοδιωκτική;;;
Και αλήθεια πότε και με ποιους πρωθυπουργούς ασκήσαμε αναιτίως αντίθετη προς την ενιαία πολιτική της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ και τι εισπαράξαμε γιαυτήν την αιρετική πολιτική μας στα εξωτερικά και τα εσωτερικά μας θέματα;;;
Εύλογο το ερώτημα που θέλει ρητές απαντήσεις.
ΚΑΙ αλήθεια ποια κράτη -να κατονομασθούν-διαμορφώνουν την τελική πολιτική αυτών των Οργανισμών της Δύσης.
Μήπως τις τελικές αποφάσεις λαμβάνουν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και το Ευρωπαικό Συμβούλιο και όλοι οι άλλοι είμαστε ”Μήλιοι”, πλην της Τουρκίας ,που ναι θα πάρει F16 (βέτο δεν θα βάλουμε και ούτε μας πέφτει λόγος), γιατί αυτή πρώτη θα αντιμετωπίσει την μήνιν της Ρωσίας για την εμφανή πολεμική βοήθειά της στην Ουκρανία.
Η Ελλάς και η Κύπρος πιέζονται από τις ΗΠΑ -κα Νούλαντ-αλλά με τις σημερινές κυβερνήσεις τους δεν υποχωρούν , όπως ουδέποτε υποχώρησαν από το 1964 με το Σχέδιο Άτσεσον ως το 2004 με το Σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό και από το 1991-2018 για το ”Μακεδονικό-Σκοπιανό”.
-Κάθε συνεντευξιαζόμενος ξένος διπλωμάτης σε εφημερίδες δύο ανταγωνιστικών χωρών δεν κατηγορεί τις χώρες στις οποίες εκδίδονται οι εφημερίδες.
Δεν κατηγορείς το σπίτι που σε φιλοξενεί ,όταν μάλιστα είσαι διπλωμάτης ολκής.
ΕΝ ΤΕΛΕΙ διαφωνείτε με την σημερινή εξωτερική πολιτική -λογικότατο ακούγεται με την σημερινή ελληνική πραγματικότητα στην οποίαν από το 2015 είμαστε 60-40 διχασμένοι και για τα εσωτερικά και για τα εξωτερικά μας θέματα- αλλά ας συμφωνήσουμε ΟΤΙ ,
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΑΜΥΝΘΟΥΜΕ ΑΝ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΘΕΙ Ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΥΚΡΑΝΟΥΣ ΣΕ ΗΡΩΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΟΧΗ.
Υ.Γ Η Τουρκία είχε πράγματι επιτυχίες σε Συρία και Λιβύη ,αλλά η αντίσταση που βρήκε εκεί δεν συγκρίνεται σε καμιά περίπτωση με αυτή που θα συναντήσει στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο ,στην οποίαν θα μπορούσε κάλλιστα να παρασυρθούν η Κύπρος ,η Γαλλία ,η Αίγυπτος ,ακόμη και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ.
“Και αλήθεια πότε και με ποιους πρωθυπουργούς ασκήσαμε αναιτίως αντίθετη…”
Υπάρχει λόγος να πας κόντρα ΑΝΑΙΤΙΩΣ; Έχει καμμία λογική αυτό που γράφεις; Ασφαλώς όχι, αλλά όσα πιο πολλά γράφει κανείς, τόσες περισσότερες … κλπ., τα έχομε πολλάκις πει. Όπως έχω ξαναγράψει, μία και μόνη φορά ασκήσαμε αντίθετη πολιτική προς την τότε ΕΟΚ, αλλά φυσικά όχι αναιτίως. Ήταν το 1982, όταν ο Α. Παπανδρέου ζήτησε να εξαιρεθούμε από τις κυρώσεις τής ΕΟΚ κατά τής ΕΣΣΔ και το πέτυχε, απειλώντας την με βέτο. Μάς μιμήθηκε η Δανία δύο φορές. Το 1982 και το 1984, όταν η ΕΟΚ επέβαλε κυρώσεις στην Αργεντινή για τα Φώκλαντς.
“ΚΑΙ αλήθεια ποια κράτη -να κατονομασθούν-διαμορφώνουν την τελική πολιτική αυτών των Οργανισμών της Δύσης”
Οι ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ/Γερμανία στην ΕΕ.
Ουδεμία μήνη τής Ρωσσίας θα αντιμετωπίσει η Τουρκία, η επιτήδεια ουδετερότητα τής οποίας όφειλε μα διδάξει τους δικούς μας καταστροφικούς και εθελόδουλους και ατζαμήδες. Υπάρχει λογική στο να καταβάλεις κάθε προσπάθεια να φανείς βασιλικότερος τού βασιλέως, όπως κάνει τώρα ο Μητσοτάκης, χωρίς να έχει την παραμικρή ελπίδα/προοπτική διαφορετικής αντιμετωπίσεώς του έναντι τής Τουρκίας; Τι κερδίζει η Ελλάδα απ’ αυτό; Τίποτε απολύτως. Μόνον οικονομική ζημία θα υποστεί από την λυσσαλέα αυτή καταστροφή των σχέσεών μας με την Ρωσσία. Το είδαμε και το 2014.
“Η Ελλάς και η Κύπρος πιέζονται από τις ΗΠΑ -κα Νούλαντ-αλλά με τις σημερινές κυβερνήσεις τους δεν υποχωρούν…”
Τρίχες κατσαρές. Ο Πρέσβυς ε.τ. Περικλής Νεάρχου γράφει στο άρθρο του Ουκρανία και Ελληνοτουρκικά: “Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, η Νούλαντ δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το τι βλέπει ως «λύση» του Κυπριακού. Αναγνώριση του ψευδοκράτους και δύο ισότιμα κράτη. Το δυστύχημα είναι το γεγονός ότι ο Αγγλο-Αμερικανικός παράγων κατόρθωσε να φέρει στην εξουσία στην Κύπρο τους προδρόμους της προετοιμαζόμενης δήθεν «λύσεως»”. Όλα τ’ άλλα είναι φλυαρίες, ευχολόγια και αερολογίες.
Εν κάτι έπρεπε να ξεχάσουν τα εκατομμύρια των φίλων του ΑΝΔΡΕΟΠΑΣΟΚ ήταν οι καιροσκοπισμοί και η ματαιοδοξία του Ανδρέα από το 1982-1984 εις βάρος της ΕΟΚ ,από την οποίαν -είχε υποσχεθεί στις εκλογές του 1981-ότι θα μας έβγαζε με δημοψήφισμα, γιατί και η περίπτωση του ΑνδρεοΠασόκ και η περίπτωση του ΤσιπροΣύριζα αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα, πως ένα κυβερνών κόμμα δεν μπορεί να είναι ευρωσκεπτικιστικό.
Χρησιμοποίησαν και τα δύο αυτά κόμματα (ακολουθούν και άλλα) τον ευρωσκεπτικισμό όταν ήταν στην αντιπολίτευση ως συσπειρωτικό εργαλείο για την προσέλκυση ψηφοφόρων, τους οποίους όλοι εμείς οι άλλοι τους οικτίρουμε τουλάχιστον για την ευπιστία τους ,
ΚΑΙ για να θυμηθούμε το 1982 -όταν ο Ανδρέας έπαυσε στον αέρα τον υφυπουργό Εξωτερικών Ασημάκη Φωτήλα ,που είχε αποδεχθεί το κείμενο της ΕΟΚ για τις κυρώσεις εναντίον του στρατηγού Γιαρουζέλσκι ,ο οποίος ως πρωθυπουργός κήρυξε στρατιωτικό νόμο στην Πολωνία και ήταν ο πρώτος Δυτικός που τον επισκέφθηκε στην Βαρσοβία ,αλλά παρέμεινε αντιχουντικός για το ελληνικό ”χαχολιστάν”- ΚΑΙ
το 1983 ,όταν δικαιολόγησε την κατάρριψη του Κορεατικού τζάμπο με 269 νεκρούς από Ρωσικό MIG .
Ε ..αφού δεν υποχωρούν Ελλάς και Κύπρος τι να κάνουμε;;;.
Να πιστέψουμε τον ”προφήτη” κ. Νεάρχου και τους εύπιστους πιστούς του;;;.
Τι ακριβώς θέλεις να πεις μ’ όλες αυτές τις άσχετες φλυαρίας, μόνον εσύ ξέρεις. Εγώ έδωσα απάντηση σε ένα ερώτημά σου κι εσύ, αντί να ανταπαντήσεις, αν βεβαίως έχεις κάτι να πεις, επιδίδεσαι σε απίστευτες φλυαρίες. Δεν μπορείς να κάνεις συζήτηση, διότι ίσως δεν καταλαβαίνεις την ουσία, ή, το πιθανότερο, θέλεις πάντα να πείσεις για την “άποψή σου” (sic).
Τι την θέλατε εκείνη την μίαν και μόνη φορά της ΑΝΤΙ-ΕΟΚ πολιτικής του Ανδρέα το 1982, που έδωσε την αφορμή για να ”τα ακούσετε” μαζί με όσους κραύγαζαν ”Ανδρέα ελπίδα μας…”;;;.
Η άποψή μου είναι ιστορικώς καταγεγραμμένη. Καλή συνέχεια.
Αν δεν καταλαβαίνεις, που δεν καταλαβαίνεις(*), γιατί συνεχίζεις; Η φορά “εκείνη” είναι ένα γεγονός. Τα υπόλοιπα που έγραψες είναι απλώς άσχετες φλυαρίες, που μού είναι εντελώς αδιάφορες.
(*) Αν καταλάβαινες έστω και λίγο, θα καταλάβαινες ότι δεν ήταν “ΑΝΤΙ-ΕΟΚ” (sic) συμπεριφορά, αλλά πατριωτική. Έχεις τόσο φορτίο ραγιαδισμού, φοράς τέτοιες κομματικές παρωπίδες, που σού είναι αδύνατον να σκεφτείς ελληνικά.
Αν , οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ και του Σύριζα ,-με τις πατριωτικές στάσεις των κομμάτων τους εναντίον της ΕΟΚ και της Ε.Ε- ,δεν ενοχλούνται που στη συνέχεια οι Αρχηγοί τους πήγαν ΙΚΕΤΕΣ στην ΕΟΚ και την Ε.Ε – είναι ένα από τα από τα παράξενα τους .
Οι άλλοι θέλουν συνέπεια λόγων και έργων και δεν ”δουλεύονται” και συνεχώς μάλιστα.
Ας μην αλλάξουν ,αλλά ας δέχονται την ”παραξενιά” τους .