Στη Yeni Safak δημοσιεύεται ενδιαφέρον άρθρο του τούρκου καθηγητή SÜLEYMAN SEYFI ÖĞÜN στο οποίο ο συντάκτης του αναφέρεται στην “μυστική”, όπως την αποκαλεί, ιστορία της τουρκοελληνικής φιλίας.
Αφού στην αρχή θυμίζει τον Βενιζέλο και τον Ατατούρκ, υπογραμμίζει την βρετανική πολιτική που υπονόμευσε τις σχέσεις των δύο χωρών και θεωρεί πως το πραξικόπημα του Εβρέν έγινε για να ξαναμπεί η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ.
Ο Εβρέν καταδίωξε την τουρκική αριστερά η οποία εξωθήθηκε, σύμφωνα με τον συγγραφέα, σε πολιτιστικές δραστηριότητες με επίκεντρο την Αλικαρνασσό και σε ένα θετικό περιβάλλον που διαμόρφωσε ο Τουργούτ Οζάλ.
Ο συντάκτης του κειμένου αποκαλεί “πολιτιστική χαλάρωση” την περίοδο αυτή και αναφέρεται σε τούρκους συγγραφείς και διανοούμενους που την καλλιέργησαν. Αξίζει να διαβάσετε τα ονόματα και τα έργα τους στην σχετική ανάρτηση των Ανιχνεύσεων, που μετέφρασαν και το κείμενο.
Η λέξη γύρω απο την οποία αναπτύχθηκε η ελληνοτουρκική αυτή προσέγγιση ήταν η «kalimerhaba» και η ομάδα, απο τουρκικής πλευράς ήταν αυτή που ήρθε σε αντίθεση με το AKP, το κόμμα του Ερντογάν, το οποίο κατά τον συντάκτη εξέφρασε την Κεντρική Ανατολία και την Μαύρη Θάλασσα. Ενώ η πολιτιστική ομάδα στην οποία αναφέρεται εξέφραζε τα παράλια του Αιγαίου.
Είναι η ομάδα που αποτελεί και τον πυρήνα ενός δυτικού προσανατολισμού της Τουρκίας σε αντίθεση με τους ευρασιατιστές. Και αυτό καταγράφεται στο άρθρο.
Ο συντάκτης, ο οποίος γνωρίζει τι έγινε απο τουρκικής πλευράς σε σχέση με αυτήν την προσέγγιση, καλεί κάποιον λογικό έλληνα να μιλήσει για την ελληνική πλευρά.
Οι λεπτομέρειες που παραθέτει δεν είναι ευρέως γνωστές στην Ελλάδα. Θα είχε ενδιαφέρον να διαβάσουμε κάποιον που, τότε, συμμετείχε στην προσπάθεια προσέγγισης.
Η Τουρκία είναι ένα σύνθετο φαινόμενο και δεν αντιμετωπίζεται με μια επιλογή.
Βεβαίως, η βασική επιλογή της Ελλάδας στην αντιμετώπιση του τουρκικού επεκτατισμού πρέπει να είναι η συντριπτική αποτροπή αλλά, παράλληλα, θα πρέπει να αναπτυχθούν και άλλες, παράλληλες, ήπιες μορφές.
Η προσέγγιση με τα τμήματα της τουρκικής διανόησης που επηρεάζουν μέρος της τουρκικής κοινής γνώμης είναι μια διαχρονική πρόταση και της σελίδας αυτής.
Δεν απευθύνεται σε μονοδιάστατους ανθρώπους με δυνατότητα διαμόρφωσης μιας και μοναδικής σκέψης. Η Τουρκία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και θα γίνει ακόμη δυσκολότερο.
Χρειάζεται σύνθετη πολιτική η αντιμετώπισή της. Αν, υπάρχει και άλλη Τουρκία, πλην αυτής του Ερντογάν.
Π.Σ.
Ας μην κοροϊδευόμαστε, κ. Σαββίδη. Δεν υπάρχει “άλλη” Τουρκία, όπως ουδέποτε υπήρξε ελληνοτουρκική φιλία. Τα έχομε πολλάκις πει/γράψει.
Από το 1928 μέχρι σήμερα, η Ελλάς ακολουθεί επίθεση φιλίας προς την Τουρκία, η οποία, όμως, όπως από κάθε βάρβαρο Ασιάτη, εκλαμβάνεται ως αδυναμία, κι έχει φέρει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Εμείς πάντα δίναμε και η Τουρκία μάς ανταπέδιδε με βαρλίκι, πογκρόμ, διωγμούς, προκλήσεις, παραβιάσεις εθνικού χώρου κλπ.
Αυτοί που πάλι σήμερα συμβουλεύουν να κάνομε κάποιες υποχωρήσεις για να “τα βρούμε”, τι έχουν άραγε ακριβώς στο μυαλό των, αν έχουν μυαλό; Να δώσομε επικράτεια, για να πάρομε τι; Το παράσημο τής ανοικτής παλάμης;
ΥΓ: Η Τουρκία, είτε με κεμαλιστές, είτε με ισλαμιστές, θα είναι πάντα Τουρκία. Ένας προβληματικός γείτονας, που καταλαβαίνει μόνο την γλώσσα των όπλων.