του Άγγελου Συρίγου.
Ο δημόσιος διάλογος δηλητηριάζεται όταν μερικά πράγματα γράφονται λανθασμένα και ακολούθως αναπαράγονται. Προς αποκατάσταση της αλήθειας είναι απαραίτητο να διευκρινισθούν τα ακόλουθα:
Τα 12 μίλια χωρικών υδάτων είναι εθιμικός κανόνας: Στο άρθρο 3 της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας (ΣΔΘ) ορίζεται το εύρος των χωρικών υδάτων έως 12 ν.μίλια από τις ακτές. Από το 2009 τα 149 από τα 152 παράκτια κράτη του κόσμου έχουν θεσπίσει αυτό το όριο. Εξαιρούνται Ιορδανία και Βοσνία, που εμποδίζονται για γεωγραφικούς λόγους, και η Ελλάδα. Επομένως τα 12 ν.μ. είναι εθιμικός κανόνας με υποχρεωτική εφαρμογή εφ’ όλων των κρατών ασχέτως εάν δέχονται τη ΣΔΘ.
Το καθεστώς κλειστών ή ημίκλειστων θαλασσών: Το Αιγαίο αποτελεί κλειστή ή ημίκλειστη θάλασσα όπως περιγράφεται στο άρθρο 122 της ΣΔΘ. Στο άρθρο 123 προβλέπεται ότι τα παράκτια κράτη στις κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες θα έπρεπε (should) να συνεργάζονται μεταξύ τους. Η συνεργασία περιορίζεται αποκλειστικώς σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, αλιείας και επιστημονικής έρευνας. Δεν εκτείνεται γενικώς στην άσκηση άλλων δικαιωμάτων, όπως η αύξηση των χωρικών υδάτων.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών της Τρίτης Συνδιασκέψεως για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) η Τουρκία προσπάθησε να εισαγάγει στο άρθρο 15, που αφορά στην οριοθέτηση των χωρικών υδάτων μεταξύ κρατών, εξαιρέσεις συνδεόμενες με τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στις κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες. Απέτυχε.
Εκτός από το Αιγαίο, υπάρχουν πολλές περιοχές του πλανήτη που αποτελούν κλειστές ή ημίκλειστες θάλασσες (π.χ. Βαλτική, Ερυθρά Θάλασσα, Περσικός Κόλπος). Ουδείς διανοήθηκε να ισχυρισθεί ότι το Ιράν ή το Ομάν (τα δύο παράκτια κράτη στα στενά του Ορμούζ στον Περσικό Κόλπο) δεν μπορούσαν να αυξήσουν τα χωρικά τους ύδατα στα 12 ν.μ..
Η ελληνική λίμνη και ο διάπλους τουρκικών πλοίων: Η Τουρκία διατείνεται ότι σε περίπτωση αυξήσεως των χωρικών υδάτων σε 12 ν.μ. τα πλοία και αεροσκάφη της θα πρέπει να λαμβάνουν άδεια για να διαπλεύσουν ελληνικά χωρικά ύδατα. Η απάντηση είναι ότι εντός των χωρικών υδάτων υπάρχει παραδοσιακά το δικαίωμα αβλαβούς διελεύσεως. Τα διαπλέοντα πλοία, περιλαμβανομένων και των πολεμικών, δεν είναι υποχρεωμένα να ζητούν άδεια ή να ειδοποιούν το παράκτιο κράτος. Υπόκεινται όμως σε ορισμένους περιορισμούς, με βασικότερο το δικαίωμα του παράκτιου κράτους να αναστέλλει προσωρινά εντός καθορισμένων περιοχών της χωρικής θάλασσας τη διέλευση ξένων πλοίων.
Η ΣΔΘ παράλληλα με τον κανόνα των χωρικών υδάτων 12 ν.μ., δημιούργησε το νέο καθεστώς των «στενών διεθνούς ναυσιπλοΐας», στα οποία ασκείται ο λεγόμενος «πλους διελεύσεως» ή «διέλευση τράνζιτ» (transit passage). Τα στενά διεθνούς ναυσιπλοΐας ανήκουν στην αιγιαλίτιδα ζώνη ενός κράτους και συνδέουν περιοχές της ανοιχτής θάλασσας ή ΑΟΖ. Σε αυτά τα στενά η «διέλευση τράνζιτ» ασκείται χωρίς κανένα κώλυμα εκ μέρους του παράκτιου κράτους. Ακόμη και τα υποβρύχια μπορούν να διαπλέουν τα διεθνή στενά βυθισμένα. Αυτονόητο ότι δεν απαιτείται η παροχή προηγούμενης άδειας από το παράκτιο κράτος, ή έστω ειδοποίηση. Επομένως, όταν αυξηθούν τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, οι Τούρκοι θα χρησιμοποιούν το νέο θεσμό της «διελεύσεως τράνζιτ».
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου 05/09/2020
Δυστυχώς η απειλή του casus belli κατέδειξε την ανικανότητα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος. Έτσι αντί να ασκήσουμε το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια ,έχομε πλέον καταντήσει χώρα περιορισμένης κυριαρχίας. Στο τέλος θα πρέπει να λαμβάνουμε άδεια από τους Τούρκους αν θα ρίχνουμε τη πετονιά μας στο Θερμαϊκό. Λίγη αξιοπρέπεια ρε.
ΥΓ1: Μιλάμε για απειλή που ισχύει εδώ και 25 χρόνια . Άρα ευθύνες έχουν πολλές κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί. Το γράφω αυτό γιατί ο κύριος Συρίγος είναι βουλευτής της Ν.Δ
ΥΓ2: Το κακό ξεκίνησε από το “mea culpa” του Ανδρέα.
Κοντή η μνήμη σας αγαπητέ, το κακό ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, το 1967 με την προδοτική απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας στην Κύπρο που την καταστούσε απόρθητη (και προετοίμασε την τουρκική εισβολή το 1974) από τους “Εθνοσωτήρες” της “Επανάστασης της 21ης Απριλίου 1967” και ολοκληρώθηκε στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια του Αττίλα ΙΙ, την περίφημη δήλωση του “Εθνάρχη” Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Η Κύπρος κείται μακράν».
Για να κάνουμε πιο αντικειμενική ανάγνωση της Ιστορίας του Έθνους μας.
Επειδή,αγαπητέ κ. Μυρμιδόνα ,με το ένδοξο επίθετο-μόνο αντικειμενική δεν είναι η Ιστορία- την οποίαν σχεδόν πάντα την γράφουν οι νικητές ,ή, οι προπαγανδιστές που θέλουν να κάνουν το άσπρο-μαύρο-,θα σας απαντήσω με μια εκδοχή σαν την δική σας Ιστορία ,που ερείδεται όμως σε κάποια γεγονότα και σε εθνικούς συλλογισμούς και όχι σε όσα έγραψαν -επί τούτου – από το 1974 από κοινού ”χουντικοί” και Πασόκοι για την τραγωδία της Κύπρου.
1.-Η Μεραρχία εστάλη κρυφά -γιατί οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου δεν την προέβλεπαν -μετά το καλοκαίρι του 1964 ,όταν η Κύπρος από τς 21 Δεκεμβρίου 1963 με τα 13 σημεία για αλλαγή του Συντάγματος του 1960 από τον Μακάριο ”είχε από τότε χωρισθεί στα δυο” και μάλιστα ο ΟΗΕ είχε επιβεβαιώσει αυτόν τον χωρισμό και είχε στείλει και την Ειρηνευτική δύναμη του στην Πράσινη γραμμή της ”χωρισμένης” Λευκωσίας.
Τότε είχε απορριφθεί και το Σχέδιο Άτσεσον -που είχε δεχθεί αρχικά η τότε κυβέρνηση το ”Γέρου της Δημοκρατίας” από αντίδραση του Μακαρίου και του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως εγράφη τότε και δεν διεψεύσθη.
Γιαυτήν,λοιπόν, την αντισυμβατικώς και κρυφά σταλείσα τότε Ελληνική Μεραρχία-που απλώς στάθμευε εκεί-η Τουρκία τον Νοέμβριο του 1967,-μετά τι αποτυχημένες συνομιλίες Κόλλια-Ντεμιρέλ΄στην Αλεξ/πολη τον Σεπτέμβριο του 1967- μας απείλησε με πόλεμο και η Διεθνής Κοινότητα(ΗΠΑ)-που λέμε-ήταν μαζί της γιατί είχαμε την ΕΛΔΥΚ με 950 άνδρες στην Κύπρο και η Μεραρχία δεν έπρεπε να είχε σταλεί .
Προ του κινδύνου Ελληνοτουρκικού πολέμου την απέσυρε η τότε -στρατιωτική παρακαλώ κυβέρνηση-όπως σιγουρώτατα θα έκανε από τον Σεπτέμβριο κιόλας κάθε πολιτική Ελληνική κυβέρνηση .Αυτά για τότε .
Για το ” η Κύπρος κείται μακράν ”,που ευλόγως αποδίδουν-χωρίς ουδέποτε να έχει λεχθεί δημοσίως ( Πασόκοι και κυρίως οι ”χουντικοί” )για να καλύψουν την γενική αποτυχία τους στην Κύπρο και στην Ελλάδα από τις 15 Ιουλίου 1974- στον τότε πρωθυπουργό της Εθνικής-παρακαλώ με Μαύρο ΥΠΕΞ κλπ, στον αείμνηστο Καραμανλή ,-με την χρονική απόσταση ,που μας χωρίζει από τότε- νομίζετε-εσείς κ.Μυρμιδόνα- ότι θα ήταν εθνωφελής μια Ελληνοτουρκική σύρραξη τότε με κίνδυνο να χαθούν όχι μόνο ολόκληρη η Κύπρος και το Καστελλόριζο ,-που από τότε ”το είχαν βάλει στο μάτι” οι Τούρκοι-,αλλά και κανένα μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου ,που όλα ήταν ανοχύρωτα ,λόγω της Συνθήκης της Λωζάνης;;;.
Ευτυχώς λένε σχεδόν όλοι τώρα οι Έλληνες για την αποφυγή τότε αυτού του πολέμου με σχεδόν διαλυμένο και διχασμένο τον Ελληνικό λαό και τον στρατό.
Εσείς είστε μικρή μειοψηφία ,αλλά δικαιούσθε να το λέτε και να το γράφετε.
Η Κύπρος έπεσε από προδοσία. Παρόλη την διάλυση μας την περίοδο εκείνη, το αξιόμαχο του Ελληνικού Στρατού και της Πολεμικής μας Αεροπορίας, του πάντα κλάσεις ανώτερου Πολεμικού Ναυτικού (τότε, τώρα και ελπίζω και στο μέλλον), όχι νησί σαν το Καστελόριζο δεν θα έπεφτε αλλά το πλήγμα στον εχθρό θα ήταν ορατό ως τις μέρες μας.
Ξεχαρβαλωμένοι και προδομένοι είμασταν στην Κύπρο αλλά οι “επίλεκτοι” τούρκοι που προετοιμάζονταν χρόνια δεν θα πατούσαν στο νησί αν δεν υπήρχαν εκείνες οι συνθήκες που οι “σύμμαχοί” μας διαμόρφωσαν.
Τυγχάνω γιος Έλληνα Αξιωματικού του Μηχανικού που έζησε από κοντά την Κυπριακή Τραγωδία, σαν “Πόντιος Δάσκαλος” με την Μεραρχία για μια διετία και σαν πολεμιστής το ’74 που δεν ηττήθηκε σε καμιά μάχη μέχρι την αποχώρησή του από το νησί. Ο αντίπαλος ήταν κατώτερος όπου και αν τον συνάντησε τα επόμενα 15 χρόνια από την εισβολή.
Με πλήθος πιο άξιους από τον ίδιο αξιωματικούς, με Ματιαφάδες αλλά και πεσόντες που δεν θα αναφέρω για να μην αδικήσω άλλους, καμιά Κύπρος δεν έπεφτε… μακρυά (που δυστυχώς ελέχθει από τον Κων. Καραμανλή) και καμιά Τουρκία δεν είναι εμπόδιο στην Ελληνική Ανδρειωσύνη, των λιγότερων ή των περισσοτέρων μεταξύ ημών.
Μας δίνεται μια σπάνια ευκαιρία να απαλλαγούμε από την τουρκική επιθετικότητα που εκδηλώνεται όλο το καλοκαίρι στα όρια της εμπλοκής και να φέρουμε καίριο πλήγμα στο νέο φασιστικό κίνδυνο στην Μεσόγειο, στα Βαλκάνια και στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο.
Θα φανεί κατά πόσο στην Ελληνική Κυβέρνηση θα επαναληφθεί το “Καστελόριζο κείται μακράν, η Ρόδος, η Κρήτη…” ή θα πληγούν στόχοι από άκρη σε άκρη στην τουρκική επικράτεια.
Ναί,
Μυρμιδόνα!…
Σε ευχαριστώ πολύ, Μίλτο!Ανατριχιαστικό…!
Χρυσοπράσινο Φύλλο
Ερμηνευτής: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Στιχουργός: Λεωνίδας Μαλένης
Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης
Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παλικαριών και της αγάπης
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
Γη του ξεραμένου λιβαδιού
γη της πικραμένης Παναγιάς
γη του λίβα, τ’ άδικου χαμού
τ’ άγριου καιρού, των ηφαιστείων
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
Γη των κοριτσιών που γελούν
γη των αγοριών που μεθούν
γη του μύρου, του χαιρετισμού
Κύπρος της αγάπης και του ονείρου
Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο
Εγώ κύριε Μυρμιδόνα δεν αναφέρθηκα στην αρχή της αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Αν θες τέτοια συζήτηση μπορώ να ξεκινήσω από τον Ερτογρούλ. Εγώ αναφέρθηκα στο ζήτημα της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια. Ένα ζήτημα που σχηματοποιήθηκε σαν διαφορά μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας μετά το 1982, οπότε η συμφωνία για το δίκαιο της θάλασσας (Montenego Bay) οριστικοποιήθηκε. H δε απειλή του casus belli από την Τουρκία ψηφίστηκε από την τουρκική εθνοσυνέλευση το 1995 . Δηλαδή πριν από 25 χρόνια.
Αγαπητέ Γιώργο, δεν διαφωνούμε στην ουσία του θέματος, διαφώνησα στο ΥΓ2 σας.
Όσο ν’ αφορά την επέκταση των μιλίων, όλες ανεξαιρέτως οι Ελληνικές Κυβερνήσεις μετά την επικύρωση της συμφωνίας, όφειλαν να λάβουν όλα τα μέτρα ώστε μόλις είναι έτοιμη η χώρα σε στρατιωτικό, πολιτικό, διπλωματικό και κοινωνικό επίπεδο, τότε κανένα casus belli των γειτόνων δεν θα μας εμπόδιζε στην επιβολή της νομιμότητας με χρήση στρατιωτικής ισχύς σε τυγχάνουσα απάντηση των τούρκων.
Δυστυχώς σαν κράτος δεν μεριμνήσαμε στην αποτροπή. Ο εχθρός ιστορικά είναι ένας, ο τούρκος, ξεκάθαρα. Δυστυχώς αυτός ο εχθρός δημιουργεί συμμαχίες με τους βόρειους γείτονές μας (Αλβανία, FYROM, Βουλγαρία) ώστε να υπάρχει σοβαρό αγκάθι στο υπογάστριό μας, σε συνδοιασμό με το λεγόμενο μεταναστευτικό. Ούτε η φίλια μας Ιταλία είναι χώρα που δεν θα επωφεληθεί εις βάρος μας…