Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Σε σύγκριση με μόνο το 37% στη Γερμανία και το 9% στην Ολλανδία
Αυτά τα στοιχεία προέρχονται από το σχετικό ρεπορτάζ της Nelly Didelot στην ηλεκτρονική έκδοση της Libération στις 25 Σεπτεμβρίου 2020, με τίτλο : «Στη Βουλγαρία, o Γολγοθάς των Τούρκων προσφύγων» (En Bulgarie, le calvaire des réfugiés turcs).
Την πολιτικάντικη εξάρτηση του Μπόϊκο Μπορίσοφ από το εν Βουλγαρία τουρκικό κόμμα, «Κινήματος για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες» (MDL), που κατηγορείται σήμερα από πολλούς Βούλγαρους ακτιβιστές ότι έχει βάλει χέρι σε ολόκληρα τμήματα της βουλγαρικής οικονομίας και του Κράτους, την κατέδειξα στο άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 19-7-2020 : ΕΔΩ
Θα έμενε απέξω η βουλγαρική αργυρώνητη δικαιοσύνη η οποία καλείται να εξετάσει αιτήσεις ασύλου 
Τούρκων αντιφρονούντων ; Μα εναντίον της γίνονται ακατάπαυστα οι διαδηλώσεις με το σύνθημα «μαφία», όπως δείχνει και η σχετική διπλανή φωτογραφία. Τι κάνει λοιπόν η βουλγαρική δικαιοσύνη ; Απορρίπτει συστηματικά όλες τις αιτήσεις ασύλου των Τούρκων αντιφρονούντων που κάνουν το λάθος να καταφύγουν παράνομα στη Βουλγαρία, όπως συνοψίζει παρακάτω το ρεπορτάζ της Nelly Didelot : «Η διοίκηση επιστρέφει συστηματικά Τούρκους πολίτες που προσπαθούν να υποβάλουν αίτηση ασύλου στη Βουλγαρία, παρά τους κινδύνους φυλάκισης που αντιμετωπίζουν. Μια παραβίαση διεθνών συμβάσεων η οποία διασφαλίζει τις καλές σχέσεις που διατηρεί ο Βούλγαρος πρωθυπουργός με τον Ερντογάν».
Το ένα τρίτο των αποτυχημένων αιτούντων άσυλο εγκαταλείπουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολύ λίγοι για την Επιτροπή, της οποίας το νέο Σύμφωνο για το Άσυλο και τη Μετανάστευση προβλέπει επιτάχυνση των απελάσεων. Ωστόσο, υπάρχει μια χώρα στην Ένωση όπου οι επιστροφές είναι ταχύτατες, για μια συγκεκριμένη εθνικότητα. Στη Βουλγαρία, οι αρμόδιες αρχές δεν είναι ποτέ αργές για να επαναπροωθήσουν τους Τούρκους πολίτες στα σύνορα. Τις περισσότερες φορές παράνομα.
Η τελευταία περίπτωση χρονολογείται από τις 18 Σεπτεμβρίου 2020. Εκείνο το πρωί, ο Selahattin Urün, ένας 
39χρονος Τούρκος κουρδικής καταγωγής, ετοιμάζεται να φύγει από το κέντρο κράτησης του Kazichene, στα περίχωρα της Σόφιας. Η εννεάμηνη ποινή του για παράνομη διέλευση των συνόρων μόλις έληξε και έχει ραντεβού στις 29 Σεπτεμβρίου, μπροστά στο διοικητικό δικαστήριο, για να κάνει ένσταση για την απόρριψη της αίτησης ασύλου του. Ένας ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ευαίσθητος στο κουρδικό δίκιο, τον περιμένει έξω από τη φυλακή. Αλλά ο Selahattin Urün δεν θα μπει ποτέ στο αυτοκίνητό του. Αντ’αυτού, θα παραληφθεί από ένα όχημα της συνοριακής αστυνομίας, κατά το μεσημέρι. Τέσσερις ώρες αργότερα, ο αιτών άσυλο παραδίδεται στις τουρκικές αρχές. Από τότε επέστρεψε στο κελί του, αυτή τη φορά στη φυλακή της Αδριανούπολης.
Συστηματική απόρριψη των αιτήσεων
«Ο Selahattin έχει ήδη φυλακιστεί τρεις φορές στην Τουρκία από το 2011. Την άνοιξη του 2019, εντούτοις, έβαλε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές στη μικρή του πόλη Uludere, εξ ονόματος του «Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος» [HDP, φιλο-κουρδική αριστερά]. Οι πολιτικές πιέσεις έχουν αυξηθεί. Διώχθηκε για «τρομοκρατική προπαγάνδα» και «κατέληξε να δραπετεύσει», εξηγεί ο Gueorgui Zelengora, ιστορικός και ακτιβιστής για την κουρδική υπόθεση, ο οποίος επισκέφθηκε τον Selahattin Urün μια εβδομάδα πριν την απέλαση του. Για αυτόν, όπως και για την δικηγόρο του Selahattin Urün, αυτή η απέλαση στα σύνορα είναι παράνομη, αφού πραγματοποιείται πριν από το τέλος της διαδικασίας ασύλου. Ωστόσο, είχαν πολύ μικρή ελπίδα για αυτό το αίτημα. Πέρυσι, όπως και το 2018, το 100% των αιτήσεων που υπέβαλαν Τούρκοι πολίτες απορρίφθηκαν στη Βουλγαρία, σε σύγκριση με μόνο το 37% στη Γερμανία και το 9% στην Ολλανδία, για παράδειγμα.
Για το Υπουργείο Εσωτερικών της Βουλγαρίας, το οποίο αρνείται ότι παραβίασε τις διεθνείς συμβάσεις, αυτή η απέλαση δεν αποτελεί παρά μόνο μια επιχείρηση ρουτίνας. Συγκεκριμένα, μία από τις 431 άλλες περιπτώσεις που πραγματοποιήθηκαν από το 2016. Όλες στο όνομα της συμφωνίας επαναπροώθησης που συνήφθη μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, η οποία υποτίθεται ότι επικεντρώνεται στην επιστροφή στην Τουρκία μεταναστών από τη Συρία. Οι πιο σημαντικές επιστροφές στα τουρκο-βουλγαρικά σύνορα έλαβαν χώρα το 2016. Τον Αύγουστο, λιγότερο από ένα μήνα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στην 
Τουρκία, που αποδόθηκε από τον Ερντογάν στην Γκιουλενιστική αδελφότητα, ο Abdullah Büyük απελάθηκε στην Τουρκία, και στη συνέχεια φυλακίστηκε. Ο επιχειρηματίας, ο οποίος κατηγορείται από τις τουρκικές αρχές ότι είναι ο χρηματοδότης της αδελφότητας, προστατεύθηκε ωστόσο από μια διπλή δικαστική απόφαση που έκρινε αδύνατη την έκδοσή του. Σύμφωνα με το γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Der Spiegel, το οποίο είχε πρόσβαση σε διπλωματικά κανάλια που έστειλε η τουρκική πρεσβεία στη Σόφια, η απέλασή του επικυρώθηκε προσωπικά από τον Γενικό Εισαγγελέα και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, Μπόικο 
Μπορίσοφ, κατόπιν αιτήματος της Άγκυρας. Την ίδια χρονιά του 2016, επτά άλλοι άνθρωποι που κατηγορούνταν για συνωμοσία των Γκουλενιστών συνελήφθησαν τον Οκτώβριο, ενώ προσπαθούσαν να ταξιδέψουν στη Ρουμανία. Επέστρεψαν στην Τουρκία την ίδια μέρα, παρά το εχθρικό νομικό πλαίσιο της Τουρκίας.
Σιωπηρή συνεργασία
«Υπάρχει μια σιωπηρή συνεργασία σε θέματα μετανάστευσης μεταξύ των δύο χωρών», εκτιμά η Birgul 
Demirtas, καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο τουρκο-γερμανικό πανεπιστήμιο στην Κωνσταντινούπολη. Τα τελευταία χρόνια, ο Μπόικο Μπορίσοφ προσπάθησε να διευκολύνει τις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ, ιδίως προσπαθώντας να οργανώσει μια σύνοδο κορυφής που θα συγκέντρωνε Τούρκους, Έλληνες και Βούλγαρους ηγέτες τον Μάρτιο του 2020, όταν η Άγκυρα αποφάσισε να ωθήσει τους πρόσφυγες στην Ευρώπη». Στη συνέχεια, ως εκ θαύματος, τα βουλγαρικά σύνορα αποφεύχθηκαν από τα λεωφορεία από όλη την Τουρκία που μετέφεραν τους μετανάστες στα σύνορα της Ελλάδας, λόγω της σχέσης που οικοδομήθηκε μεταξύ του Μπορίσοφ και του Ερντογάν. «Οι δύο άνδρες έχουν παρόμοιες προσωπικότητες και οι χώρες τους υποφέρουν από παρόμοια προβλήματα, που συνδέονται με την τάση για από-ευρωπαϊσμό. Όλα αυτά δημιούργησαν προσωπικούς δεσμούς μεταξύ τους», σημειώνει η Birgul Demirtas. Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται έτοιμη να κλείσει τα μάτια στις παραβιάσεις των διεθνών συμβάσεων που απορρέουν από αυτήν τη σχέση, τουλάχιστον όσο τα σύνορα της Βουλγαρίας παραμένουν σταθερά κλειστά. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2020, δηλαδή την ημέρα που ο Selahattin Urün απελάθηκε, η Επιτροπή ενέκρινε μια επέκταση του προϋπολογισμού κατά 12,8 εκατομμύρια ευρώ που ζήτησε η Σόφια για να αυξήσει τον αριθμό των συνοριοφυλάκων που περιπολούν.
Μήπως έχουμε την αφέλεια, εμείς και οι ελληνοκύπριοι, να περιμένουμε να εγκρίνει ο Μπόικο Μπορίσοφ τις κυρώσεις που ζητάμε ενάντια στην Τουρκία ; Κι αν ναι, τότε πώς θα επιβιώσει πολιτικά στη χώρα του ο εν λόγω πολιτικάντης του ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος ; Δεν θα του τραβήξει το χαλί (το τουρκικό «Κίνημα για τα Δικαιώματα και τις Ελευθερίες») κάτω από τα πόδια του ο Σελίμ πασάς ;
