Ο Schulz είναι υπέρμαχος ενός οράματος για μια «δίκαιη Γερμανία» που κεφαλαιοποιεί τα τελευταία δέκα χρόνια της οικονομικής επιτυχίας της, επιβραβεύοντας όσους έχουν δει την κοινωνική προστασία τους να υποχωρεί στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας».
Ο ALEXANDER SAEEDY είναι ερευνητής δημόσιας πολιτικής και ζει στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο. Δουλειές του έχουν εμφανιστεί στο Reuters, το Vice News, το International Business Times και αλλού.
Με τον νέο ηγέτη του, Martin Schulz, το κεντροαριστερό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) της Γερμανίας πραγματοποίησε μια επιστροφή, αλλά δεν είναι σαφές κατά πόσον η ώθηση αυτή θα είναι αρκετή για να ανατρέψει την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες γερμανικές δημοσκοπήσεις [1], το SPD πέρασε μπροστά από την Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) της Μέρκελ κατά μια ποσοστιαία μονάδα αφότου ο Schulz εξελέγη ως ηγέτης, σε ένα ειδικό συνέδριο του κόμματος στις 19 Μαρτίου. Αλλά την Κυριακή, οι ψηφοφόροι στο Σάαρλαντ, ένα μικρό και παραδοσιακά υπέρ του CDU κρατίδιο στη νοτιοδυτική Γερμανία, φάνηκε να μην έλαβαν σοβαρά υπόψη τους την «ορμή Schulz» καθώς ψήφισε στις περιφερειακές εκλογές.
Το CDU της Μέρκελ ήρθε στην πρώτη θέση με περίπου το 40% των ψήφων, ενώ το SPD σύρθηκε στην δεύτερη θέση με λίγο πάνω από το 29%. Αν και το Σάαρλαντ κλίνει γενικά προς τον συντηρητισμό, αποτελεί μία από τις πολλές γερμανικές ενδοχώρες που ο Schulz και το SPD θα πρέπει να κερδίσουν αν θέλει να γίνει καγκελάριος αυτόν τον Σεπτέμβριο. Τα αποτελέσματα της Κυριακής στο Saarland ήταν σίγουρα απογοητευτικά για το SPD, αλλά η εκλογή ήταν ομολογουμένως στήθος με στήθος. Αν το γερμανικό περιβαλλοντικό Πράσινο Κόμμα λάμβανε περισσότερο από το 5% των ψήφων στο Saarland –πήρε 4%- οι συνδυασμένες δυνάμεις του SPD με το ακροαριστερό Die Linke και τους Πράσινους θα έδινε την λεγόμενη κόκκινη-κόκκινη-πράσινη πλειοψηφία στο Σάαρλαντ, που είναι ακριβώς η ίδια διαμόρφωση που ο Schulz προτίθεται να δομήσει στην γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή τον Σεπτέμβριο.
Η ΑΠΟ-ΣΡΕΝΤΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ SPD
Από την δεκαετία του 1990, το SPD έχει κατηγορηθεί ότι εγκατάλειψε τις ρίζες του στην εργατική τάξη. Ο πιο πρόσφατος καγκελάριος του κόμματος, ο Gerhard Schröder (ο οποίος είναι πολύ στενός φίλος του Βλαντιμίρ Πούτιν), πρόδωσε διαβοήτως την σοσιαλιστική ιδεολογία του κόμματος το 2003 με την «Ατζέντα 2010», μια ριζοσπαστική δέσμη μεταρρυθμίσεων που έκοψε τα επιδόματα ανεργίας και ουσιαστικά έσπρωξε προς τα κάτω τους κατώτατους μισθούς. Από τότε, η συντηρητική πτέρυγα της Μέρκελ συνέχισε να επαινεί την Ατζέντα 2010 ως μια «ανταγωνιστική» οικονομική πολιτική για την Γερμανία, ενώ το μερίδιο του SPD μέσα στο κοινοβούλιο της χώρας έχει συρρικνωθεί σε ένα κλάσμα του αρχικού μεγέθους του.
Οι ηγέτες και οι υποστηρικτές του SPD θεωρούν ότι ο Schulz είναι το αντίδοτο στην λεγόμενη αποστασία Σρέντερ. Μεγάλο μέρος της πρωτόγνωρης δημοτικότητας του SPD μπορεί να αποδοθεί στην μετεωρική άνοδο του Schulz. Ένας ταπεινός ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου από το Άαχεν, υπηρέτησε ως τοπικός πολιτικός του SPD στην δεκαετία του 1980 πριν ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, όπου τελικά έγινε πρόεδρος το 2012. Μετά την παραίτησή του από την θέση αυτή, ανεπίσημα ονομάστηκε ως ο υποψήφιος του κόμματος για την καγκελαρία τον Ιανουάριο, και από τότε, η υποστήριξη προς το SPD είναι σε άνοδο, ιδίως μεταξύ των νεότερων ψηφοφόρων.
Στο ειδικό συνέδριο του SPD κοντά στο πάρκο Treptower του Βερολίνου την περασμένη εβδομάδα, ο Sigmar Gabriel, ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας και πρώην κυβερνήτης του γερμανικού κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας, αναγνώρισε την συμβολή του Schulz στην πρόσφατη πρόοδο του κόμματος στις δημοσκοπήσεις. Μιλώντας σε ένα πλήθος πάνω από 3.000 μελών του SPD, παραδέχτηκε ανοιχτά ότι το κόμμα είχε παλέψει για να κερδίσει ψήφους κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά ότι «δεν [υπήρχε] καμία ανάγκη για μελαγχολία. Το SPD έχει ένα νέο όνομα, και είναι ο Martin Schulz».
Αλλά ο Schulz παραμένει μια σχετικά άγνωστη φιγούρα στο εσωτερικό της γερμανικής εθνικής πολιτικής και δεν έχει την κατάλληλη λίστα των διαπιστευτηρίων που συνήθως καθιστούν κατάλληλο έναν υποψήφιο για την κορυφαία θέση της γερμανικής πολιτικής. Η Μέρκελ, για παράδειγμα, είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στο πεδίο της φυσικής και υπηρέτησε ως μέλος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής για 15 χρόνια πριν γίνει καγκελάριος. Ο Schulz, από την πλευρά του, ποτέ δεν φοίτησε σε πανεπιστήμιο, και η πολιτική εμπειρία του περιορίζεται σε μια αμφιλεγόμενη θητεία ως δήμαρχος μιας μικρής γερμανικής πόλης και στην θητεία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, ένα σώμα που έχει από καιρό υποφέρει από κατηγορίες περί μη διαφάνειας και αποσύνδεσης από τους ψηφοφόρους.
Αλλά σε μια εποχή όπου η σύνδεση με την συνήθη πολιτική είναι από μόνη της σαν το φιλί του θανάτου, το SPD μπορεί να έχει δίκιο όταν συμπεραίνει ότι ο Schulz είναι «ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή». Είναι ένα ευπρόσδεκτο διάλειμμα από την τυπικά ανέμπνευστη φύση της ηγεσίας του κόμματος και διατηρεί μια βαθιά φιλοευρωπαϊκή στάση που είναι πιθανό να ευχαριστήσει τους Γερμανούς στην Αριστερά. Ο Schulz είναι υπέρμαχος ενός οράματος για μια «δίκαιη Γερμανία» που κεφαλαιοποιεί τα τελευταία δέκα χρόνια της οικονομικής επιτυχίας της, επιβραβεύοντας όσους έχουν δει την κοινωνική προστασία τους να υποχωρεί στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας». Όμως, το μεγάλο ερώτημα είναι: Οι Γερμανοί θα πεισθούν επίσης από το όραμά του;
Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ SCHULZ
Γνωστός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως #SchulzSurge, ο Schulz έχει λειτουργήσει ως καταλύτης για την υποστήριξη προς το άλλοτε προβληματικό κόμμα του, σε μεγάλο βαθμό χάρη στην φιλοευρωπαϊκή στάση του και την προοδευτικότητά του σχετικά με την ισότητα των μισθών και τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας.
«Με την βιογραφία του -ο ίδιος δεν έχει περάσει τελικές εξετάσεις δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και είχε κάποια προβλήματα με το αλκοόλ κατά την διάρκεια της νεότητάς του– η καριέρα του ενσαρκώνει την κοινωνική δημοκρατική υπόσχεση της κοινωνικής ανόδου», μου είπε ο Michael Roth, υπουργός Επικρατείας της Γερμανίας για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις. «Η αυθεντικότητά του, η αξιοπιστία του, οι αξιοθαύμαστες ρητορικές του ικανότητες, και η τεράστια εμπειρία του ως πολιτικός, είναι πολύ εντυπωσιακά πράγματα για όλους μας».
Μεταξύ των νεαρών Γερμανών, δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη της δημοτικότητας του Schulz από την εξαιρετικά ενεργή ιστοσελίδα του reddit.com που είναι αφιερωμένη σε αυτόν, όπου έχει κερδίσει τον τίτλο του «Gottkanzler» (Θεού-καγκελάριου) μεταξύ των πιο αφοσιωμένων οπαδών του. Ο Schulz βρήκε τον χρόνο για να δείξει προσωπικά την ευγνωμοσύνη του σε αυτήν την κοινότητα με ένα βίντεο τον Ιανουάριο στο YouTube, με το οποίο τους ευχαρίστησε για την «τεράστια υποστήριξή» τους και για την «απελευθέρωση ενός κύματος που είναι φυσικά μεγάλη βοήθεια για μένα».
«Ο Schulz έκανε το αδύνατο δυνατό», λέει η Tara Hadviger, πρόεδρος της Jusos Brussels, μιας πανευρωπαϊκής ομαδοποίησης για νεαρούς υποστηρικτές του SPD Γερμανίας, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Jusos Aachen, της πόλης που είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του Schulz στην Γερμανία. «Οι νέοι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχουμε πραγματικά μια ευκαιρία να κερδίσουμε απέναντι στο CDU και την Μέρκελ. Χάρη σε αυτόν, το SPD έχει κερδίσει πρόσφατα περισσότερα από 13.000 νέα μέλη, πολλά από τα οποία είναι νέοι άνθρωποι που πιστεύουν στο απλό ύφος του ως πολιτικός και την υποστήριξή του για την ΕΕ. Χρειάζεται να βεβαιωθεί ότι η δυναμική αυτή συνεχίζει να προχωρά μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου».
Ο Schulz και το SPD ελπίζουν να πετύχουν ένα αποτέλεσμα τύπου «Ομπάμα» για την γερμανική κεντροαριστερά στις εκλογές του τρέχοντος έτους, χρησιμοποιώντας την γλώσσα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αισιοδοξίας για να κερδίσουν νεαρούς ψηφοφόρους, οι οποίοι παραδοσιακά έβλεπαν το SPD ως ένα γηρασμένο πολιτικό κόμμα σε σύγκριση με τα αριστερόστροφα αντίστοιχα όπως οι Γερμανοί Πράσινοι ή το Die Linke, που σφυρηλατήθηκε μέσα από τις στάχτες του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, του SED.
Παρά το γεγονός ότι ο Schulz δεν θα παρουσιάσει το πλήρες όραμά του για μια καγκελαρία υπό την ηγεσία του SPD παρά τον Ιούνιο, προσέφερε στα μέλη του κόμματος μια πρώτη ματιά στην πλατφόρμα του στο συνέδριο της Κυριακής με μια ομιλία πο διήρκεσε μια ώρα. Το θέμα του συνεδρίου ήταν «Zeit für mehr Gerechtigkeit» – «Καιρός για περισσότερη δικαιοσύνη»- και αντικατοπτρίζει το σκεπτικό του για ένα SPD καλύτερα εστιασμένο στα δικαιώματα των εργαζομένων και την κοινωνική δικαιοσύνη.
«Η ευημερία του κάθε άνδρα, κάθε γυναίκας και κάθε παιδιού θα πρέπει να σταθεί στο κέντρο του πολιτικού μας έργου», δήλωσε ο Schulz στο συνέδριο. «Αν επενδύσουμε στο μέλλον μας και στις δεξιότητες των εργαζομένων μας, οι άνθρωποι θα ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στην κοινωνία μας».
Αποκάλεσε επίσης τις περικοπές της Μέρκελ στα κοινωνικά προγράμματα ως «οικονομικά μη συνετές και κοινωνικά διχαστικές», μίλησε υπέρ της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης, και χαρακτήρισε το συνεχιζόμενο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων «εντελώς παράλογο». Ο Schulz υπερασπίστηκε την πρόσφατη εισαγωγή ενός ελάχιστου μισθού (που δεν ήταν νομίμως υποχρεωτικός στην Γερμανία μέχρι το 2015) και έκανε έκκληση για μια εκτεταμένη χρονική περίοδο ωφελημάτων για τους ανέργους, μια κίνηση που οι ηγέτες του CDU έχουν πει ότι «θα βλάψει την επιτυχία» του ιστορικά χαμηλού ποσοστού ανεργίας στην Γερμανία, το οποίο στο 5,9% τον Φεβρουάριο του 2017 έχει αγγίξει ένα χαμηλό ρεκόρ 27 ετών.
Ο Jan Techau, Διευθυντής του Φόρουμ Richard C. Holbrook για την Διπλωματία στην Αμερικανική Ακαδημία του Βερολίνου και πρώην διευθυντής του Carnegie Europe, δήλωσε ότι η ανανέωση της ταυτότητας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας από τον Schulz ήταν μια έξυπνη προσπάθεια να υπερασπιστεί τον οικονομικό φιλελευθερισμό αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι υπήρχαν «νικητές και χαμένοι» στην οικονομική παγκοσμιοποίηση.
Οι προκάτοχοι του Schulz δεν είχαν μια σύγχρονη ερμηνεία της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας για την παγκόσμια οικονομία και δεν έβλεπαν πώς τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους, προκειμένου να υπερασπιστούν εκείνους που υποφέρουν περισσότερο από αυτά», είπε.
«Είναι κάπως ειρωνικό το γεγονός ότι αυτός προωθεί ετούτη την ατζέντα σε μια χώρα όπου ο αριθμός των χαμένων από την παγκοσμιοποίηση δεν είναι πάρα πολύ υψηλός και όπου η φτώχεια είναι χαμηλή. Αλλά υπάρχει μια γκρινιάρικη αίσθηση ότι κάτι έχει πάει στραβά στην γερμανική οικονομία, γεγονός που βάζει το SPD σε θέση για κάποια ενδιαφέρουσα ανανέωση».
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΙΔΗΡΑ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ
Αν ο Schulz καταλάβει την κορυφαία θέση στην γερμανική πολιτική το φθινόπωρο, θα έχει στα χέρια του κάτι περισσότερο από μια στερεότυπη εγχώρια ατζέντα αγκυρωμένη στα δικαιώματα των εργαζομένων. Επίσης θα πρέπει να μοιράζεται de facto τον έλεγχο της ΕΕ, η οποία βρίσκεται σε ένα υπαρξιακό σταυροδρόμι και παλεύει με τους γόρδιους δεσμούς του Brexit, της μετανάστευσης, μιας όλο και πιο πολεμοχαρούς και αυταρχικής Τουρκίας, και με το μέλλον της ίδιας της ΕΕ.
«Σίγουρα δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για σύνθετες εργασίες, όπως η ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και το Brexit», είπε ο Roth. «Αλλά, ως πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Martin Schulz κατανοεί την πολυπλοκότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Είναι σημαντικό ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων του χρόνων στις Βρυξέλλες, έμαθε ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να επιφέρει λύσεις από μόνη της».
Αλλά μερικοί αναρωτιούνται αν η εμπειρία του Schulz στις Βρυξέλλες και η έλλειψη εμπειρίας στην γερμανική πολιτική, σημαίνουν ότι θα αποδειχθεί ένας ερασιτέχνης καγκελάριος.
«Ο Schulz δεν έχει καμία πραγματική εκτελεστική εμπειρία, εκτός από την θητεία του ως βουλευτής της ΕΕ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναμφισβήτητα τον πιο προβληματικό θεσμό μέσα στις Βρυξέλλες, όπου είναι ο κανόνας να παίρνεις θέσεις που είναι πολύ μακριά από την πολιτική πραγματικότητα», είπε ο Techau. «Η πραγματικότητα δεν σε δαγκώνει εκεί. Ως καγκελάριος, ο Schulz θα πρέπει να μάθει πως ό, τι λες και κάνεις δεν μπορεί να απέχει πολύ το ένα από το άλλο».
Το SPD θα πρέπει επίσης να είναι πρόθυμο να ακολουθήσει τις προειδοποιήσεις από τις πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία, ότι το status quo της κεντροαριστεράς της Ευρώπης είναι απλά μη βιώσιμο. Εκεί, οι ακροδεξιοί λαϊκιστές νικήθηκαν στις πρόσφατες εκλογές από τον κεντροδεξιό Mark Rutte του VVD (ή αλλιώς το Λαϊκό Κόμμα της Ελευθερίας της Δημοκρατίας) ενώ το ολλανδικό Εργατικό Κόμμα (Partij van de Arbeid) -το ολλανδικό αδελφό κόμμα του SPD- υπέστη την χειρότερη της ήττα του στην πρόσφατη ιστορία, ένα ατύχημα που οι φήμες αποδίδουν στην τοξική συνεργασία του με τον νεοφιλελευθερισμό και την ευρωπαϊκή λιτότητα.
Το πώς ο Schulz θα προσπαθήσει να γεφυρώσει τις ιστορικές τοξικές αντιφάσεις της σύγχρονης κεντροαριστεράς, είναι ακόμα ασαφές για το γερμανικό SPD. Αλλά φαίνεται έτοιμος να παρακάμψει την μέθοδο του Βρετανού ομολόγου του, Jeremy Corbyn, του οποίου ο επαναπροσδιορισμός του Βρετανικού Εργατικού Κόμματος προσπάθησε να αναζωογονήσει το κόμμα μέσα από μια σκληρά αριστερή επιστροφή στον σοσιαλισμό, ενώ επέκρινε σιωπηλά την Ευρωπαϊκή Ένωση και την υποστήριξή της στην οικονομική φιλελευθεροποίηση.
«Η Ευρώπη βρίσκεται άμεσα στο κεντρικό συμφέρον της Γερμανίας», τόνισε με έμφαση ο Schulz στο συνέδριο του SPD. «Η ΕΕ δημιουργήθηκε παράλληλα με το πνεύμα της ενιαίας Γερμανίας μας, και εμείς πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια σε εκείνους που θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν αυτό το έργο».
Όμως, η γνώση έρχεται με την εμπειρία, πράγμα που σημαίνει ότι ο Schulz θα πρέπει να μετατρέψει σε ψήφους τον οργασμό των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για το πρόσωπό του. Παρά το γεγονός ότι το SPD πηγαίνει καλά στις δημοσκοπήσεις από τις αρχές του 2017, ο ίδιος δεν έχει ακόμη ξεκινήσει μια ολοκληρωμένη εκστρατεία εναντίον της Μέρκελ, η οποία νίκησε με επιτυχία το κόμμα του Schulz σε τρεις ξεχωριστές εκλογές, ενώ προσανατόλισε το κόμμα της περισσότερο προς τα αριστερά στην κοινωνική πολιτική. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο για το προοδευτικό μήνυμα του Schulz να κερδίσει αποστάτες από το πολιτικό κέντρο.
Αλλά οι προοπτικές του να χτίσει μια συμμαχία με τους Γερμανούς Πράσινους και το ακρο-αριστερό Die Linke, παρά ταύτα, φαίνονται ισχυρές. Και όσο ο Schulz μπορεί να συνεχίζει να μαγεύει τις καρδιές και τα μυαλά του γερμανικού λαού, η 12ετής θητεία της Μέρκελ στο ισχυρότερο έθνος της Ευρώπης κατά την διάρκεια μερικών από τις πιο ταραγμένες ημέρες της ηπείρου, μπορεί κάλλιστα να πλησιάζει στο τέλος της.
«Ο νέος αρχηγός του SPD είναι ένας μάγος», έγραψε ο Christian Stenzel, συντάκτης στην Bild, την εφημερίδα με τους περισσότερους αναγνώστες στην Γερμανία, τη νύχτα της ανακήρυξης του Schulz. «Έχει εξαφανίσει με επιτυχία τα πολλά χρόνια του στο ευρωκρατικό-διαστημόπλοιο των Βρυξελλών, εξασφαλίζοντας παράλληλα την προσοχή των υποστηρικτών του στην υπόσχεση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης». Αλλά, ο Stenzel προειδοποίησε ότι η μαγεία του Schulz μπορεί να αποδειχθεί αναποτελεσματική ενάντια στην καγκελάριο, της οποίας η χαλύβδινη προσωπικότητα τής έχει προσδώσει μερικές φορές τον τίτλο της «die eiserne Kanzlerin» [2] – «της σιδηράς καγκελαρίου», έναν τίτλο που χρησιμοποιείται ιστορικά σε αναφορές στον Otto van Bismarck, και ο οποίος συνήθως χρησιμοποιείται για να επαινέσει την «σκληρή αλλά δίκαιη» προσέγγιση της Μέρκελ στην διεθνή πολιτική.
«Ο Schulz θα πρέπει να έχει ένα πολύ καλό χαρτί στο μανίκι του μέχρι τις εκλογές», έγραψε, «δεδομένου ότι θα αποδειχθεί δύσκολο να μαγέψει την Άνγκελα Μέρκελ ώστε να την βγάλει από την καγκελαρία».
Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/germany/2017-03-27/schulz-effect…
Σύνδεσμοι:
[1] http://www.politico.eu/article/martin-schulzs-social-democrats-take-lead…
[2] http://www.spiegel.de/politik/ausland/fluechtlinge-brexit-syrien-angela-…
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition
