Στην εποχή μας βλέπουμε τον κόσμο να είναι «ενωμένος» ή καλύτερα δικτυωμένος μέσα από συγκεντρωτικά μέσα ενημέρωσης, με τα οποία παράγεται από κάποιους αυτό που θα γίνει γνωστό ως επίσημη «αλήθεια» και στη συνέχεια θα διανεμηθεί σχεδόν αμέσως, σε όλο τον κόσμο. Οι μάζες, που έχουν μάθει να ζητούν απόλυτες «αλήθειες» που θα ρυθμίζουν την ζωή τους, ώστε αυτοί να μην πολυκουράζουν το μυαλό τους, διαδίδουν αμέσως αυτή την «αλήθεια» όπως την μεταδίδουν τα «επίσημα» μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων να δημιουργεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος τα γεγονότα. Ο κόσμος θα αντιληφθεί τα γεγονότα έτσι όπως περιγράφονται και μεταδίδονται από αυτή την κεντρική πηγή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, εάν κάποιος αντιληφθεί την πραγματικότητα διαφορετικά και συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν λάθη στην «επίσημη» αλήθεια, θα μπει στο περιθώριο, θα του κολλήσουν μια ταμπέλα, θα χάσει φίλους ή και εργασία, θα αισθανθεί άσχημα και ίσως στο τέλος κάτω από το βάρος μιας αυξανόμενης πίεσης, να αναθεωρήσει την στάση του γιατί αυτή «δεν τον ωφελεί».
Ο όχλος θέλει ένα σύντομο και εύπεπτο κατάλογο «καλών/κακών». Και αυτήν την ανάγκη του σήμερα την καλύπτουν κυρίως τα media. Τα media είναι εκεί για να του πουν ποιοι δικτάτορες είναι καλοί και ποιοι κακοί. Ποια βία είναι καλή και ποια κακή. Ποια προϊόντα είναι καλά και ποια κακά. Ποια γνώμη είναι κακή και ποια κακή. Ποιο πρόσωπο είναι καλό και ποιο κακό. Θα του πουν πως το να είσαι «προοδευτικός» είναι καλό, ενώ το να μην είσαι είναι κακό. Και το κυριότερο: πως το να φρονείς διαφορετικά από τους πολλούς είναι εξάπαντος «κακό». Εσύ βεβαίως, δεν θέλεις να είσαι με τους «κακούς». Στην τελική, ποιος δεν θέλει να είναι «καλός»; Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε μικρόκοσμους, επικεντρώνονται γύρω από την οικογένεια και τους φίλους και την τοπική κοινωνία και δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από αυτό. Νιώθουν καλύτερα όταν πηγαίνουν με το ρεύμα. Νιώθουν μια ασφάλεια όταν έχουν ζωή που είναι ενταγμένη στα κοινωνικά απόλυτα.
Το φαινόμενο Crowdism
Το Crowdism, προέρχεται από την λέξη πλήθος (crowd). Τα άτομα που ασπάζονται το Crowdism ζητούν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των πράξεών τους και να ενταχθούν σε πολυπληθείς απρόσωπες ομάδες ως ένα είδος αλληλοβοηθητικής κοινωνίας που θα επιτίθεται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Αυτό δημιουργεί ένα μυαλό «κυψέλης» που μεγαλώνει και φουσκώνει όπως μια χιονοστιβάδα και σύντομα δημιουργεί ένα μονολιθικό, παρανοϊκό ουτοπικό groupthink. Αν κάποιο από τα μέλη του πλήθους αρχίζει να ξεχωρίζει ή να αμφιβάλει για τις δραστηριότητες ή τις προθέσεις του πλήθους, το πλήθος κατακερματίζεται και χάνει την δύναμή του. Αυτό που κάνει τα πλήθη ισχυρά είναι η ανικανότητα των μελών τους να επικρίνουν ή να προτείνουν κάποιον στόχο που ενώνει τους ανθρώπους, γιατί τα πλήθη είναι καλύτερα όταν έχουν έλλειψη στόχου. Χωρίς υψηλότερο όραμα ή ιδανικό, τα πλήθη εκφυλίζονται ταχέως σε επιδρομείς, αν και παθητικού χαρακτήρα. Φωνάζουν για μεγαλύτερη «ελευθερία». Θέλουν περισσότερο πλούτο. Οτιδήποτε βλέπουν, αισθάνονται ότι θα πρέπει να δοθεί στο πλήθος, όπως αναφέρει το redskywarning.
Στο Crowdism βρίσκουν καταφύγιο άτομα που νιώθουν ανίκανα να πορευθούν από μόνα τους και για αυτό βρίσκουν παρηγοριά στην ηγεσία και τη δύναμη άλλων. Θέλουν να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο, αλλά φοβούνται να γίνουν αυτοί οι καθοδηγητές και έτσι κάθε άτομο μέσα στο πλήθος μεταβιβάζει την εξουσία του σε άλλους. Το πλήθος επομένως κινείται όχι με βάση κάποιες επιλογές, αλλά με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, αξιολογώντας κάθε απόφαση ως προς το τι έχουν όλοι κοινό. Ένα πλήθος αντλεί τη δυναμική του από την ανάγκη των μελών του, σε συνδυασμό με το φόβο τους για τη δική τους κρίση. Μπορεί να υποστηρίζει τις θέσεις του βίαια, αλλά επειδή ο μόνος μηχανισμός λήψης αποφάσεων είναι ένας φανατικός συμβιβασμός, κινείται παθητικά προς προβλέψιμα ψηφίσματα.
Το Crowdism βασίζεται σε ηλίθιες ιδέες που υπάρχουν και ακούγονται καλές και στο ότι όταν οι άνθρωποι βρεθούν σε πλήθη πέφτουν και προσκυνούν την κρίση των άλλων και πηγαίνουν μαζί με το κοπάδι, οδηγημένοι σε καταστροφικές και απατηλές «λύσεις». Το socializing μας κάνει χαζούς επειδή υπακούμε στο κοινωνικό πρότυπο, όχι στο πρότυπο της πραγματικότητας. Υπάρχει ένα πλήθος βιβλίων που επαινεί «τη σοφία του πλήθους» και άλλες τέτοιες κολακευτικές, πασιφιστικές και καταπραϋντικές ανοησίες. Έχουν την άποψη ότι μέσα από τις ομάδες μπορούμε να κάνουμε μια σωστή επιλογή, επειδή δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανένα άτομο.
Η λογική μας λέει ότι αυτό είναι ανοησία, γιατί αν δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιο άτομο με εξουσία όταν αυτό είναι προσωπικά υπόλογο, γιατί παίρνουμε αυτά τα αναξιόπιστα άτομα και τα βάζουμε σε μια ομάδα όπου είναι εντελώς ανυπόλογα; Γιατί τα πλήθη είναι υπεράνω λογοδοσίας.
Εντούτοις, ενώ η εξουσία του πλήθους είναι το de facto πρότυπο στη Δύση, όπως αντανακλάται στον καταναλωτισμό (οι αποφάσεις των αγορών που προέρχονται από το πλήθος), στη δημοκρατία (οι ηγέτες που προέρχονται από το πλήθος) και στη δημοτικότητα, (οι αξίες που προέρχονται από το πλήθος) τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Το πλήθος δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των ενεργειών του. Η μόνη ανησυχία του είναι να παραμείνει στην εξουσία, έτσι ώστε τα μεμονωμένα μέλη του να μην έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξανόμενη προσπάθεια να καταληφθεί πλήρως ο κόσμος από το Crowdism, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες φωνές.
Το Crowdism υπάρχει για έναν και μόνο λόγο και αυτός είναι για να αποφεύγονται οι συνέπειες των ενεργειών εκείνων που αποτελούν το πλήθος. Φοβούνται τυχόν υψηλότερα πρότυπα που θα τους αποκαλύψουν να είναι πιο ηλίθιοι, πιο κοντόφθαλμοι ή λιγότερο ηθικοί σε σύγκριση με άλλους. Θέλουν ένα μηδενικό πρότυπο το οποίο να προσεγγίζει το χαμηλότερο δυνατό ώστε να μην έχουν καμία πιθανότητα αποτυχίας. Η ελπίδα τους είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση με την πραγματικότητα ή όσους παρατηρούν την πραγματικότητα και για αυτό κάνουν διακρίσεις εναντίον εκείνων που έχουν υψηλότερη νοημοσύνη και την ίδια ώρα τους κατηγορούν ότι αυτοί κάνουν διακρίσεις εναντίων όσων «μειονεκτούν».
Οι Crowdists εργάζονται για να καταστήσουν την κοινωνία μια σειρά γραφειοκρατικών καθηκόντων και για να καταστρέψουν την οικογένεια και έτσι να απομακρύνουν τους πιο έξυπνους ανθρώπους, που απαιτούν από την ζωή περισσότερα από άρτο και θεάματα. Στην θέση τους θέλουν υπάκουους βλάκες υπηρέτες οι οποίοι θα ανακηρύσσονται οι ίδιοι ηγέτες και θα ωθήσουν αμέσως τον πολιτισμό τους σε καταστροφή.
Το πλήθος δεν έχει κανέναν αληθινό ιδεαλισμό και η μοναδική του ιδεολογία είναι αυτή του προσωπικού κέρδους. Είναι από την φύση του αντίθετο στον πολιτισμό, αφού ο πολιτισμός δημιουργεί ένα σύστημα αξιών. Οι Crowdists επιθυμούν να αντικαταστήσουν τον πολιτισμό με τον «πολυπολιτισμό», ο οποίος είναι η ιδέα μιας διευκολυντικής κοινωνίας ή μιας κοινωνίας της οποίας ο μόνος στόχος είναι να ικανοποιήσει τα μέλη της. Σε αυτό το όραμα, δεν χρειάζεται κάποιος κοινός στόχος ή ακόμα και κάποιο πρότυπο της κοινωνίας. Η κοινωνία υπάρχει για να εκπληρώνουν τα μέλη της τις προσωπικές τους ανάγκες και κάθε έλεγχος απαγορεύεται, εκτός αν παραβιάζονται βασικές αρχές του Crowdism.
Οι Crowdists υποστηρίζουν φανατικά τόσο τον διεθνισμό, ο οποίος αρνείται τον τοπικό πολιτισμό υπέρ μιας διεθνούς κουλτούρας οτιδήποτε «νέου» όσο και την πολυπολιτισμικότητα, η οποία αναμιγνύει πολιτισμούς που δεν έχουν τίποτα κοινό χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Το πλήθος δεν αποτελεί ένα νέο σχεδιασμό ή μια νέα απόφαση, όπως και ο καρκίνος δεν αποτελεί έναν σχεδιασμό για έναν νέο οργανισμό. Είναι η έλλειψη απόφασης, η έλλειψη στόχου, η έλλειψη σχεδιασμού.
Η πολιτική ορθότητα, ο νέος διεθνισμός, ο πλουραλισμός / σχετικισμός, τα Ηνωμένα Έθνη («παγκόσμιος φεντεραλισμός»), η δύναμη των «δικαιωμάτων» κλπ είναι κοινωνικές πολιτικές με έναν μοναδικό στόχο: να σβήσουν οποιαδήποτε ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος δρόμος.
Οι αριστεροί αποτελούν μια εκδοχή crowdist ατόμου ή του ατόμου που αποφασίζει ότι δεν επιθυμεί καμία επίβλεψη από κοινωνικά πρότυπα και έτσι ενώνεται με άλλους σε ένα πλήθος λυντσαρίσματος (mob lynch) για να ανατρέψει τον πολιτισμό, την ιεραρχία και την ηθική.
Οι συντηρητικοί συνήθως κάνουν λάθος για τους μηδενιστές ή για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Crowdists πιστεύουν πολύ στο δικό τους θεό: στους εαυτούς τους και σε μια φανταστική εικόνα που δημιούργησαν για τους εαυτούς τους, που τους λέει ότι είναι «αλτρουιστές» και «υπέρ της ισότητας». Στην πραγματικότητα, τίποτα αυτά δεν είναι.
Όπως ένας απατεώνας που πιάνεται στα πράσα, ένας Crowdist θα αντεπιτεθεί όταν τον ελέγξεις. Θα σε κατηγορήσει αμέσως για αυτό το οποίο εκείνος κάνει. Θα σου επιτεθεί προληπτικάχρησιμοποιώντας εναντίον σου μια κατηγορία για να σε αναγκάσει να παραιτηθείς από κάθε έλεγχο.
Οι Crowdists φοβούνται μήπως ο κόσμος καταλάβει την παγίδα και πιέζουν περισσότερο να μας δέσουν όλους μαζί σε ένα ενιαίο μηχανικό σύστημα, είτε πρόκειται για μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε για κάτι τέτοιο όπως η ΕΕ, έτσι ώστε όλοι να βρεθούμε από κάτω. Είναι μια λεπτή μορφή συλλογικής τιμωρίας. Πρέπει να κάνουμε αυτήν την παρανοϊκή ιδεολογία να δουλέψει αλλιώς, μας λένε, όλοι θα υποφέρουμε.
Ωστόσο, φαίνεται ότι πολλοί δεν συνεργάζονται. Νιώθουν ότι ο σύγχρονος κόσμος που τους έλαχε να ζουν μοιάζει με μια τεράστια έρημο βιομηχανικών απόβλητων, γεμάτη από ασθένειες, εγκληματικότητα, μικροαστική τρομοκρατία, ανθυγιεινό τρόπο ζωής και διαφθορά. Μικρότερες προαστιακές και αγροτικές περιοχές, οι οποίες δίνουν στους ανθρώπους μια επιλογή συμμετοχής, μοιάζουν σαν μικρές «οάσεις». Για να μπεις όμως εκεί, πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιες κακές συνήθειες και πολλά δικαιώματα. Αλλά θα βγεις από την έρημο.
Τέτοιου είδους ημι-δημοκρατίες έχουν οργανωθεί από οργανικές ομάδες, όπως η θρησκεία, ο πολιτισμός / η εθνικότητα, η φιλοσοφία και η κοινωνική τάξη ή η κάστα. Μπορεί να μην είναι εχθρικές προς τους ξένους, αλλά δεν θα τους αφήσουν να μπουν μέσα. Δεν θα σου προσποιηθούν ότι θα έχεις «δικαιώματα». Θα έχεις όμως εκεί μια ευκαιρία για μια κανονική ζωή.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
«Άν υπάρχει κάτι πού ό σύγχρονος πολιτισμός δέν μπορεί νά απομιμηθεί,
είναι η γνησιότητα, η καθαρότητα, η αγνότητα.
Ό Νίκος Ξυλούρης ήταν γνήσιος ώς τίς φτέρνες κι όχι προϊόν ή κατασκευή.
Εκεί βρίσκεται τό μυστικό τής γοητείας του καί τής διαχρονικότητάς του.»
– Σάν
Δέν είν’ αγέρας τούτος τού Βαγιού, δέν είναι τής Ανάστασης
μά είναι τής φωτιάς καί τού καπνού,
τής ζωής τής άχαρης,
τί κάνουμε;
– Ξέρω ‘γώ…
δοσμένου πώς η Κοινότης τών Ελλήνων είναι Κοινότης ζώντων καί τεθνεώτων,
άς μνημονέψουμε προσώρας αγαπημένους
καί βλέπουμε,
νά:
Αυτή η πηγή πού ανάβρυσε σ’ ένα βουνό τής Κρήτης,
λεγόταν Νίκος Ξυλούρης.
Δέν ήμουν απ’ αυτούς πού τόν γνώριζαν ούτε απ’ αυτούς πού τόν παρακολούθησαν
από τήν πρώτη στιγμή πού ήρθε στήν Αθήνα, γι’ αυτό
θ’ αναφερθώ σ’ αυτόν μέ τήν αίσθηση πού μού άφησε τό τραγούδι του
καί η μία καί μοναδική φορά πού τόν είδα νά τραγουδά ζωντανά·
μιά αίσθηση παραμυθιού λαϊκού, απ’ αυτά πού τά λένε μαγικά.
Τό πότε, πού καί πώς γεννήθηκε, είναι γνωστά πράγματα.
Ήταν Κρητικός, Ανωγειανός.
Στό χωριό του υπάρχει ένα θέατρο υπαίθριο μέ τ’ όνομά του, αλλά
τό δικό του θέατρο ήταν τά βουνά, αυτά τά μοναδικά βουνά τής Κρήτης(* σσ)
όπου αυτό τό πλάσμα φύτρωσε κι έμαθε νά τραγουδά
κλέβοντας τή φωνή του από τόν διάφανο αέρα, τόν ουρανό καί τους αντίλαλους.
Άν υπάρχει κάτι πού ό σύγχρονος πολιτισμός δέν μπορεί νά απομιμηθεί,
είναι η γνησιότητα, η καθαρότητα, η αγνότητα.
Ό Νίκος Ξυλούρης ήταν γνήσιος ώς τίς φτέρνες κι όχι προϊόν ή κατασκευή.
Εκεί βρίσκεται τό μυστικό τής γοητείας του καί τής διαχρονικότητάς του.
Ήταν νομίζω ή ’71 ή ’72, Πλάκα, μπουάτ «Λύδρα». Πώς βρέθηκα εκεί δέν θυμάμαι,
εκείνο πού θυμάμαι είναι ότι ήταν η πρώτη μου έξοδος μετά από πολύ καιρό
καί όχι μέ μεγάλη όρεξη. Γενικά τό τραγούδι μέ πλήγωνε πολύ εκείνη τήν εποχή.
Κόσμος πολύς, τό πρόγραμμα άρχισε, ήταν καλό σχετικά καί σέ μιά στιγμή
άνοιξαν οί ουρανοί!
Στή σκηνή ήταν ένας ψηλόλιγνος άντρας πού χωρίς καμιά προσπάθεια γκρέμιζε τοίχους,
σανιδένιες σκηνές, δκτατοροκρατούμενες πόλεις καί σ’ έστελνε στή χώρα τής ελευθερίας
σάν πουλί πετούμενο. Ανάσανα βαθιά αυτή τήν αίσθηση
κι ένιωσα άνθρωπος μετά από πολύ καιρό.
Θυμάμαι τήν πρώτη λέξη πού μού ‘ρθε στο μυαλό: Πρίγκιπας! Ναί,
γνήσιος καί καθαρόαιμος, σάν κι αυτούς πού γεννιούνται καί δέν γίνονται.
Κι αυτά τά κύματα τής φωνής πού ξεχυνόντουσαν όχι λές από μικρόφωνο καί ηχεία αλλά
από τήν ίδια τήν πηγή τής ζωής.
Δέν είμαι καθόλου εύκολη στίς κρίσεις μου καί πολύ σπάνια
μιά παράσταση ή ένα τραγούδι μέ συνεπαίρνουν.
Ό Νίκος Ξυλούρης μέ κέρδισε χωρίς καμιά προσπάθεια καί τό ωραιότερο είναι ότι
η αίσθηση πού μού χάρισε τό τραγούδι του δέν ήταν περαστική.
Τήν κουβαλάω ακέραιη, ώς τώρα.
Ήταν εμπειρία κι όχι μιά στιγμή διασκέδασης.
(* σσ)
https://www.youtube.com/watch?v=AufQINNTbNc
Συνέχεια από κάτω
Συνέχεια
Οί περισσότεροι τραγουδιστές είναι πολύ καλύτεροι στούς δίσκους
απ’ ότι όταν τούς ακούς ζωντανά.
Ό Νίκος Ξυλούρης ήταν πολύ καλύτερος όταν τραγουδούσε ζωντανά.
Αυτό πολύ σπάνια συμβαίνει.
Ήταν σχεδόν εξωπραγματικός έτσι ωραίος καί λαμπερός πού ήτανε. Κάπου μέσα μου
τρόμαξα, σχεδόν. Τόση χάρη, μπορεί νά τή ζήλευαν οι μοίρες.
Ήταν μιά από τίς πιό όμορφες φιγούρες πού πέρασαν ποτέ από τό ελληνικό τραγούδι.
Αυτός ό ορεσίβιος Κρητικός θά μπορούσε νά φορέσει μέ τήν ίδια άνεση
αρχαίο ελληνικό χιτώνα, κρητική φορεσιά, μπλού-τζίν ή φράκο καί πάνω απ’ όλα,
χωρίς καμιά επιτήδευση, χωρίς ίχνος έπαρσης.
Μέσα σ’ ένα κόσμο από επιχρυσωμένους ντενεκέδες, έλαμπε χρυσός ώς τό κόκκαλο.
Ό Νίκος Ξυλούρης τραγούδησε επώνυμους συνθέτες καί καλούς συνθέτες, αλλά
εμένα προσωπικά μέ συνεπαίρνει στά ριζίτικα, τά πιό ωραία καί τά πιό δύσκολα
τραγούδια τής Κρήτης.
Τά ‘μαθε παιδί, γιατί αυτά τά τραγούδια μονάχα έτσι μαθαίνονται κι όμως, όταν έφτασε μετά νά τά κάνει δίσκο, μεγάλος πιά, δέν έκρινε ό ενορχηστρωτής τών παραδοσιακών, τονίζω, αυτών τραγουδιών, ότι πρέπει νά μπεί κάν τ’ όνομά του στό εξώφυλλο καί απέκρυψε, μέ κάθε μέσον, τή βράβευση τού Νίκου Ξυλούρη μέ τό Γκράν Πρί τού δίσκου.
Τέτοια μικρότητα καί τέτοια γελοία έπαρση, είναι κρίμα νά τήν έχουν σημαντικοί καί ταλαντούχοι άνθρωποι, μεγάλο κρίμα.
Από πού βγαίνει η φωνή; Απ’ τό λαρύγγι; απ’ τίς φωνητικές χορδές; Ναί, αλλά χωρίς ψυχή
είναι κούφια καί δέ γιατρεύει ό πόνος. Είναι ψεύτικη καί η χαρά που δίνει είναι τής στιγμής.
Ό Νίκος Ξυλούρης τά είχαι όλα· καί λαρύγγι καί χορδές, αλλά κυρίως ψυχή.
Ψυχή πανάρχαια, χτισμένη από πάππου πρός πάππο καί σ’ ό,τι τραγούδησε
άφησε ένα κομμάτι της πού κανείς δέν μπορεί νά τό πληγώσει πιά.
Ήρθε από τήν Κρήτη καί κατέκτησε τήν Αθήνα
καί στή συνέχεια όλη τήν Ελλάδα καί δίκαια.
Ήταν καί θά είναι μιά από τίς συγκλονιστικότερες ανδρικές φωνές
πού πέρασαν από τό ελληνικό τραγούδι, αλλά καί μιά από ττίς ωραιότερες παρουσίες
καί σίγουρα πιό ευγενική τής εποχής του.
Όταν θυμάμαι τόν Νίκο Ξυλούρη καί τώρα πού κάνω αυτό τό μικρό αφιέρωμα σ’ αυτόν,
ψάχνω νά βρώ πιά θά ‘ταν η λέξη πού θά τόν περιέκλειε,
μιά λέξη πού θά τόν περιέγραφε χωρίς ν’ αφήνει τίποτα έξω καί μιά μόνο βρίσκω:
άνθρωπος χαριτωμένος.
Θά ‘θελα νά ‘μουν όμορφος
νά ‘μουν καί παλικάρι
νά τραγουδούσα καί καλά
δέν ήθελ’ άλλη χάρη
Ένα τετράστιχο πού είναι σάν νά έγινε στά μέτρα του.
Νίκος Ξυλούρης, έφυγε;
Έτσι λένε τά χαρτιά, αλλά τά χαρτιά δέν χωράνε τήν άλήθεια.
Όσα χρόνια κι άν περάσουν,
αυτός ό τραγουδιστής θά ζεί πάνω στά βουνά τού μυθικού του νησιού,
σάν νά μήν είχε φύγει ποτέ του από κεί.
Θά βρίσκεται πάντοτε μέσα στά Ριζίτικα, στά πανηγύρια, στίς χαρές καί στίς λύπες
νά τραγουδά ακούραστα κι ατέλειωτα, κομμάτι πιά τού θρύλου πού λέγεται «τραγούδι»…
Αρλέτα – «Επιτέλους Μόνοι» : Αφιέρωμα στον Νίκο Ξυλούρη στην ΕΡΑ2 – 51λ 01δ
Από μικρή τής άρεσε, μές στήν κουζίνα μόνη
τίς ώρες νά σκοτώνει
μέ τή μαγειρική,
καί πέφτανε τά δάκρυα θυμώντας τή ζωή της
καί δίναν στό φαΐ της
μιά γεύση μαγική.
Κύμινο, μοσχοκάρυδο καί κόκκινο πιπέρι,
ποτέ δέν είχε ταίρι
ν’ αλλάξει μιάν ευχή,
νά χαμηλώσεις τή φωτιά μετά τήν πρώτη βράση,
νά γίνονταν η πλάση
ξανά απ’ τήν αρχή.
Ψιλοκομμένος μαϊντανός, καί σκόρδο μιά σκελίδα,
νά `φεγγε μιάν ελπίδα
στά μάτια τά μελιά,
καί πρός τό τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι,
νά `νιωθε ένα χάδι
μιά μέρα στά μαλλιά.
Μιά νύχτα έπιασε φωτιά μέσα στό μαγερειό της,
πού `κανε τό φευγιό της
νά μοιάζει μέ γιορτή,
τέτοια πού γύρω φύτρωσαν άσπρα τού γάμου κρίνα,
ολόιδια μέ κείνα
πού είχε ονειρευτεί.
Πόσες καρδιές πού γίνανε αναλαμπή κι αθάλη,
μάς κάμανε μεγάλη
κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα διαβήκανε απ’ τής ζωής τήν άκρη,
χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ
σ μάγουλο γραμμή.
Συνταγές μαγειρικής – 2005
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης
Μουσική: Δημήτρης Ζαχαριουδάκης & Γιώργος Μανωλάκης
Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
«Ο σημερινός κόσμος έχει φτάσει σε ένα στάδιο που
αν το περιγράφαμε σε προηγούμενους αιώνες θα προκαλούσε την κραυγή:
«Μα, αυτό είναι η Αποκάλυψη!».
Και όμως, έχουμε συνηθίσει στο είδος αυτό του κόσμου, θα έλεγα νιώθουμε άνετα σ’ αυτό.»
Aλεξάντερ Σολτζενίτσυν
κι επειδή ό σύνδεσμος από πάνω δέν έκατσε εντελώς σωστά,
τόν επαναλαμβάνω:
Aλεξάντερ Σολτζενίτσυν
Οι Λόφοι είναι για τους Ήρωες (δύο επεισόδια – Ελληνικοί υπότιτλοι)
Τής παλιάς αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς, Combat!
Δείτε το·
δέν έχει κάν χάπι έντ,
άσκηση – γιά πτολεμιστές – στήν υπομονή, είναι
Διηνέκης, κερνάει
Μέρος Α΄: https://www.youtube.com/watch?v=NHjX2cXfeos
Μέρος Β΄: https://www.youtube.com/watch?v=XRyKiOxBkYU
*
Ὕψωμα 731: Οἱ Θερμοπύλες ποὺ δὲν ἔπεσαν
Θεόδωρος Ζιάκας
– 2 Δεκεμβρίου 2009, 256 θεάσεις
«Άθλια, Άθλα, Θέμεθλα»– ουδέν τό ιθπανικόν έν αυτώ,
όρα όσα ακλουθούν:
Στο βιβλίο του ΑΘΛΙΑ – ΑΘΛΑ – ΘΕΜΕΘΛΑ ο Κώστας Ζουράρις
γράφει περί της πολιτείας της παρ’ ημίν καθεστηκυίας. Διαβάζοντάς το
μαθαίνουμε αυτό που κανείς δεν φρόντισε να μας μάθει: ότι
α) υπάρχει ελληνική αντίληψη περί πολιτείας και
β) ότι αυτή βρίσκεται, καλώς η κακώς, στους αντίποδες της δυτικής – νεωτερικής πολιτείας.
Οι τρεις λέξεις του τίτλου συνοψίζουν επιστημολογική πρόταση καίρια:
1. Η κοινωνία είναι ένα κουβάρι Αθλίων και Άθλων. Το συναμφότερον. Δεν μπορείς,
στο κοινωνικό πεδίο, να αποκόψεις μανιχαϊστικά τα άθλια και να κρατήσεις μόνο τα άθλα.
2. Στο τι είναι Άθλια και τι Άθλα απαντούν τα Θέμεθλα.
Κάθε πολιτισμική ολότητα έχει θέμεθλα (θεμέλια).
Που νοηματοδοτούν αναλόγως τα άθλα και τα άθλια.
3. Άθλια – άθλα – θέμεθλα
είναι το τρίγωνο μέσα στο οποίο εγγράφεται κάθε ιστορική κοινωνική ολότητα.
Τα άθλα ορίζονται ως τάνυσμα προς τα θέμεθλα.
Τα άθλια ως έκπτωση απ’ αυτά.
Με βάση την πρόταση αυτή
η ελληνική πολιτεία είναι ακόμη μοναδική γιατί (με δικά μου λόγια):
α) Εισάγει στην ιστορία το Άτομο.
β) Έχει επεξεργασθεί τα προβλήματα (τα άθλια), πάνω στα οποία προσκρούει
η λειτουργία της κοινωνίας που βασίζεται στην ατομική ελευθερία.
γ) Αναζητά το Πρόσωπο, τον καθολικό άνθρωπο,
ως υπέρβαση αυτού που σήμερα ονομάζουμε κρίση της εξατομίκευσης.
Το Πρόσωπο είναι το εσχατολογικό θέμεθλο της παρ’ ημίν Πολιτείας.
Τα άθλα οιστρηλατούνται από το αίτημα
της εθελότρεπτης μεταμόρφωσης του Ατόμου σε Πρόσωπο.
Της εξόδου από την πόλωση ατομικισμού-κολεκτιβισμού.
Αλλά ας τα δούμε ένα-ένα, τα άθλια, τα άθλα και τα θέμεθλα.
Γιά τήν συνέχεια,
στήν πηγή:
https://antifono.gr/τα-κατά-ζουράριν-αθλια-αθλα-θέμεθλα/
Τι απέγινε η δικαστής Μαρία Μαργαρίτη;
Η υπόθεση της δικαστή Γρεβενών, Μαρίας Μαργαρίτη-Φώλια,
ξεκίνησε τον χειμώνα του 2007, όταν κατήγγειλε πιέσεις
για υπόθεση σκανδάλου καταχρήσεων κρατικού χρήματος που ερευνούσε. Στη συνέχεια,
αφού κατήγγειλε ότι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί έφαγαν κονδύλια που
προορίζονταν για οικονομική ενίσχυση σεισμοπαθών,
η κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε από το δικαστικό σώμα.
Επίσης, η δικαστίνα Μαρία Μαργαρίτη-Φώλια, κατηγόρησε το δικαστικό σώμα,
αποκαλύπτοντας ύπαρξη
«ΟΙΚΟΥ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ και ότι εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ορέξεις δικαστικών και μεσαζόντων),
σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!!!!»
Η δικαστής έγινε περισσότερο γνωστή, από τις απεργίες πείνας που έκανε
έξω από το μέγαρο Μαξίμου και από μια εκπομπή του BBC για την υπόθεσή της.
Τα Ελληνικά ΜΜΕ αγνόησαν σκανδαλωδώς και τη δική της περίπτωση.
Τό κείμενο αυτό συνοδεύει τό βίντεο στήν ανάρτηση τού
Επισκέπτη,
από δίπλα:
https://www.anixneuseis.gr/τι-απέγινε-η-δικαστής-μαρία-μαργαρίτη/#comment-981372
άλλος ήλιος έχει βγει…
https://www.youtube.com/watch?v=hU4h3pMNXfA
Ήλιε (κόκκινε) αρχηγέ
https://www.youtube.com/watch?v=kBzogtVVuzQ
Ψεύτης ήλιος
https://www.youtube.com/watch?v=jzadL5xF6lg
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3017405
https://www.zougla.gr/assets/images/3017320.jpg
«Καμία σκέψη για μίζες από Siemens και Novartis.
Ήταν 400-500 παλικαρόπουλα των ελληνικών πόλεων στα ρουμάνικα πριγκιπάτα.»
«Δεν έχει ακόμη ερμηνευτεί επαρκώς
ο γρίφος της αιφνιδιαστικής παρέμβασης στην υπόθεση του πατέρα
του νούμερο 2 του Μαξίμου και … εξ απορρήτων του πρωθυπουργού Γρηγόρη Δημητριάδη.
Ο δικηγόρος Σπύρος Δημητριάδης,
πρώην σύζυγος της αδερφής του πρωθυπουργού Κατερίνας Μητσοτάκη,
με ανακοίνωσή του επισημαίνει πως δεν διατίθεται να γίνει συνεργός σε φόνο
υπενθυμίζοντας πως είναι από εκείνους που σήκωσαν στους ώμους το φέρετρο του
Παύλου Μπακογιάννη.
Είναι τόση η σύγχυση που προκάλεσε αυτή η παρέμβαση που
ακόμα και ξένοι διπλωμάτες που υπηρετούν στην Αθήνα
τηλεφωνούσαν στα δημοσιογραφικά γραφεία
προκειμένου να πληροφορηθούν το παρασκήνιο αυτής της ιστορίας.
Μέχρι στιγμής ωστόσο δεν υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος
παρά μόνον η απορία γιατί ένας πρώην σύζυγος της αδερφής του πρωθυπουργού τα βάζει
τόσο έντονα με το ίδιο το Μαξίμου και τον γιο του Γρηγόρη Δημητριάδη.
Και όλα αυτά μέσα από τα social media.»
απόσπασμα, από: https://www.zougla.gr/greece/article/ligo-prin-to-koma-o-koufontinas
Κάθε ψυχοχάρτι,
φέρον τα μνημονευτέα ονόματα των τεθνεώτων,
αφού άπαξ του δώσης,
το κρατεί διά πάντοτε.
Τρίτη, 2 Μαρτίου 2021
«Σου αρέσω, παιδί μου;»
Εν παντί έθνει, καιρώ και χρόνω
Θεός αμάρτυρον ουκ αφήκεν Αυτού την θείαν δόξαν και την θειότητα
τους δε όντας αγίους εν τη γη αυτού και Πλανάν τον Νικόλαον εδόξασε
και ημίν εδωρήσατο πρεσβευτήν, πατέρα και θερμόν εν ανάγκαις αντιλήπτορα.
Συνεχίζουμε, λοιπόν…
Συνεχίζουμε να αναγνωρίζουμε και να σταχυολογούμε το Ταλέντο
απ’ όπου κι αν προέρχεται, όποια κι αν είναι η αφορμή του.
Συνεχίζουμε να διαβάζουμε βιβλία και να ακούμε τραγούδια…
Το «εμβόλιο» της Johnson & Johnson
Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 3 Μαρτίου 2021, 19:13
Κλεάνθης Γρίβας
Ο Τρίτος Ιππότης της Αποκάλυψης
πήρε «άδεια για χρήση έκτακτης ανάγκης» από την FDA.
https://www.zougla.gr/apopseis/article/to-emvolio-tis-johnson–johnson
Έγραφα κάποτε στον μπαμπά μου τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.
Εγώ δεν έγινα τίποτα από αυτά που ήθελα. Αυτός δε γύρισε ποτέ από εκεί που πήγε.
Μου έμειναν τα ξεθωριασμένα γράμματα των τηλεγραφημάτων.
nantia11 πριν από 3 έτη
μιλώ γιά τά παιδιά μου καί ιδρώνω
…
αρχίζει τό σχολείο η Μαρίνα, θέλει νά γίνει κάποτε γιατρίνα…, έ;!
τού Γιώργου Σκούρτη, έ;!
οί στίχοι τού αποπάνω, λέμε:
https://kanaliena.gr/o-giorgos-skoyrtis-quot-efyge-quot-tin-ora-poy-epestrefe-sti-drasi/
όπως καί τού πού ακλουθεί:
Ένα από τά διαμάντια τού ελληνικού κινηματογράφου!!! !!
Η φτώχεια, τό περιθώρειο, η παληκαριά και η μπέσα!!!
Μιά τανία, περιγραφής πραγματικών ιστορικών γεγονότων,
στολίδι τού ελληνικού πολιτισμού, ντυμένη μέ τίς υπέροχες μουσικές τού Ξαρχάκου
καί τήν αξεπέραστη πενιά τού Ζαμπέτα καί
τίς ανεπανάληπτες ερμηνείες τής δικής μας Τζένης καί τού δικού μας Κούρκουλου.
Άς είναι όλοι τους αναπαυμένοι εκεί πού είναι καί νά χτίζουν πολιτισμό!!
Εθνικη Αντισταση, πριν από 4 έτη – (…«μετατονισμένο» κάπως, τρομάρα «της» σσ)
https://1.bp.blogspot.com/-wyuvFeUSdIA/YEAgiry6S3I/AAAAAAACFiU/Lc1rf3Qt1IE-Z8cwaK1rrdmqQTF9KPBWQCLcBGAsYHQ/s1024/11.jpg
Ελάχιστα μόνο από αυτά που έχουν πει διάφοροι ξένοι για τους Έλληνες, την Ελλάδα,
την Ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό,
που τόσο έχει ωφελήσει τον κόσμο:
https://www.ipaidia.gr/endiaferouses-eidiseis/ti-exoun-pei-ksenoi-gia-tin-elliniki-glossa-tha-aisthantheis-iperifaneia
Όλος ο κόσμος γιόρτασε την παγκόσμια ημέρα ελληνικής γλώσσας στις 9 Φεβρουαρίου,
με εξαίρεση τους Τούρκους.
Και δεν μιλάμε για τους Τούρκους πανεπιστημιακούς ή τους απλούς πολίτες, αφού
τα Πανεπιστήμια της Άγκυρας, της Κωνσταντινούπολης και της Ανατολικής Θράκης
έπραξαν το σωστό, προγραμματίζοντας εκδήλωση τιμής και σεβασμού
προς την ελληνική γλώσσα, στο πλαίσιο μάλιστα της οποίας θα γινόταν ειδική αναφορά
στον Γιώργο Σεφέρη…
γιά τή συνέχεια: https://www.militaire.gr/i-zilofthonia-ton-toyrkon-gia-tin-elliniki-glossa/
*
Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)
δέν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ,
δέν ξέρω πόσο σ’ αγαπώ,
μέτρο δέν έχει η αγάπη…
έ;!
Όσο καί νά γειάνει μιά ψυχή
πάντα η καρδιά θά αιμορραγεί
μήν παραπονιέσαι μάτια μου
καί σκορπίσουν τά κομμάτια μου.
Έκανα στ’ αστέρι μιάν ευχή
καί στήν Παναγιά μιά προσευχή
ταίρι μου νά γίνεις μάτια μου
γιά νά δέσουν τα κομμάτια μου
Σύννεφα κι οί δυό στόν ουρανό
πάμε γιά ταξίδι μακρινό
ταίρι μου θά γίνεις μάτια μου
καί θά δέσουν τά κομμάτια μου
Τό μινόρε τής αγάπης
Στίχοι: Κώστας Φέρρης
Μουσική: Θέσια Παναγιώτου
1. Σωτηρία Λεονάρδου
Δευτέρα, 8 Μαρτίου 2021
«Όχι ρε ‘συ Σπίνε… Από την 17η Φεβρουαρίου την μεταδώσαμε την πληροφορία: «Πενταπόσταγμα», «Οδύσσεια», «Εσχάτη Γραμμή Ανασχέσεως», «Αττικά Νέα»…
Διάβαζε ρε και κανένα άλλο blog… Κάνουν κι άλλοι αγώνα… Δεν είσαι ο μόνος…»
http://esxatianasxesi.blogspot.com/2021/03/17-tv-blog.html
-Τί προσευχές μπορούμε νά κάνουμε εμείς!
Μαθαίναμε κάποτε τήν «άλφα-βήτα» αλλά τελικά γράμματα δέν μάθαμε!
Τό μόνο πού ξέρουμε είναι ότι στό ουρανό υπάρχει η Αγία Τριάδα:
ό Θεός Πατέρας, ό Θεός Υιός καί ό Θεός τό Πνεύμα τό Άγιο.
Κι εμείς τρείς είμαστε: εγώ είμαι ό Βάσια, ό Βάνια καί ό Ιλιούσα.
Αλλά εμείς δέν γνωρίζαμε ούτε μία προσευχή!
Γι’ αυτόν, μόνοι μας σκεφτήκαμε μιά προσευχή.
-Μόνοι σας;
-Τρείς εσείς, τρείς κι εμείς, Κύριε, ελέησον ημάς!**
άλφα: https://www.pemptousia.gr/2011/12/antrei-roumpliof-o-agios-tis-rosikis-e/trinity-icon/
βήτα: «Όταν συναντιούνται δύο ή τρεις στο όνομά μου, είμαι κι εγώ μαζί τους»…
οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφάλαιο ιη΄(18, θά πεί), εδάφιο 20, έ;!
*
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, ελέησόν με τόν αμαρτωλό
https://www.orthodoxianewsagency.gr/gnomes/kyrie-iisou-xriste-yie-tou-theou-eleison-me-ton-amartolon/
**
Γι’ αυτό, μόνοι μας σκεφτήκαμε μιά προσευχή., λέμε/λέγει
είς παρηγορίαν:
«Οι προσευχές που δεν εισακούγονται»
«Νομίζω ότι οί άνθρωποι θά αντλήσουν δύναμη από αυτήν τήν ταινία»
Yelena Popovic, συγγραφέας, σκηνοθέτης και παραγωγός του «Man of God»,
νά:
https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/o-anthropos-tou-theou-man-of-god-protagonistes-kai-syntelestes-miloun-gia-tin-tainia-stathmo-gia-to-vio-tou-agiou-nektariou/
Γιά τόν Αντρέϊ Ρουμπλιώφ:
https://www.pemptousia.gr/2011/12/antrei-roumpliof-o-agios-tis-rosikis-e/
1770 – ∞
Τρομοκρατήστε τους όλους μέχρι θανάτου.
Μέχρι οριστικής απεμπόλησης κάθε κατοχυρωμένου συνταγματικού δικαιώματος.
Ψωνίστε online, πηδηχτείτε online, εργαστείτε online, ζήστε online, ψοφήστε online,
βάλτε μάσκες και στο σεξ…
Καταργήστε τα όλα λοιπόν.
Πανηγύρια, χορωδίες, συναυλίες, αγκαλιές, φιλιά, πάρτυ, εκκλησία, σχόλες, παιχνίδι,
ανεμελιά, αγάπη, συντροφικότητα, στοργή.
Μη μιλάτε για ενίσχυση του ανοσοποιητικού,
μη μιλάτε για το ρόλο της διατροφής,
μη μιλάτε για τίποτα θετικό και
ρεαλιστικό και έμπρακτο.
Αφήστε τους αγαπητοί σοφοί συνάδελφοι και ειδήμονες άρρωστους, ψυχή τε και σώματι.*
αλλά αφήστε τους ζωντανούς να ζήσουν στα αλήθεια.
Με λογική και προφύλαξη, γιατί κανείς λογικός δεν υποτίμησε το πρόβλημα.
Έχουμε ξεχάσει πια την ιατρική που διδαχτήκαμε.
Παγκόσμια ξεπαστρεύει την υφήλιο ο διαβήτης, αλλά δεν είδα να απαγορευτεί η ζάχαρη.
Παγκόσμια ξεπαστρεύει ο καρκίνος και τα καρδιαγγειακά, αλλά δεν είδα
να απαγορευτούν τα συντηρητικά και οι επικίνδυνες ουσίες στις τροφές.
Παγκόσμια ξεπαστρεύει η ελονοσία, αλλά δεν είδα
να χρηματοδοτηθούν προγράμματα μείωσης των κουνουπιών.
Παγκόσμια ξεπαστρεύουν τα stress related diseases, αλλά
ο κόσμος δουλεύει όλο και περισσότερο και είναι όλο και πιο χρεωμένος.
Σας σιχάθηκα γιατί είστε υποκριτές.
Γιατί αν θέλατε πραγματικά δημόσια υγεία:
Θα ενισχύατε ουσιαστικά την α’βάθμια περίθαλψη και τότε δε θα χρειαζόσασταν ΜΕΘ.
Θα φροντίζατε ο κόσμος να αμείβεται αξιοπρεπώς και να μην έχει στρες.
Θα διαγράφατε τα χρέη των αναξιοπαθούντων.
Θα αμβλύνατε τις κοινωνικές ανισότητες.
Θα κάνατε πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, όχι για φόβο, αλλά για φρούτα και λαχανικά.
Θα κάνατε προαγωγή υγείας στα σχολεία.
Θα κρατάγατε τα σχολεία ανοικτά περισσότερες ώρες
ώστε να μη χρειάζεται να παραλαμβάνουν τα παιδιά οι παππούδες.
Θα επιδοτούσατε μειωμένο ωράριο στις μανάδες ή και εντελώς τη μητρότητα,
για να τρώνε σωστά τα παιδιά και να μη φορτώνονται στους ευπαθείς παππούδες.
Θα επιδοτούσατε τη βιολογική διατροφή.
Θα κάνατε ασύμφορη την ανθυγιεινή διατροφή.
Θα επιδοτούσατε τη σωματική άσκηση.
Θα πρασινίζατε τις πόλεις.
ό,τι άντεξα ν’ αποσπάσω απ’ εδώ: https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2020/07/oooo.html
κάποιος πού νά ενσωματώσει τά πρέποντα από τά ανωτέρω στό “πολιτικό” του πρόγραμμα,
πρός τό συμφέρον όλων μας καί τό κοινό καλό; ρητορική ερώτηση.
*
«στήν αρρώστια, τά λεφτά· η καλή υγεία δέν έχει φράγκα»
(αρχαία σοφία τού χώρου αυτού τών σχολίων, εδώ, στίς φιλόξενες Ανιχνεύσεις)
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Landingsite_statue.JPG *
Ποιό εἶναι τό ἑπόμενο βῆμα τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων;
Wait till they fake an alien invasion:
The Blue Beam Project
*
https://el.wikipedia.org/wiki/Ο_Πόλεμος_των_Κόσμων_(ραδιοφωνικό_δράμα)
Μπάλλος(έχουμε νά τόν τελειώσουμε, έ;!) – 16λ 31δ:
Πρός γνώσιν καί συμμόρφωση:
Περί του ανικανοποίητου της ανθρώπινης φύσης
Σε απίστευτες καταγγελίες προέβη
ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων της Κέρκυρας, Νίκος Μποζίκης
μιλώντας στο τοπικό Star TV
σχετικά με τις απαιτήσεις που υπάρχουν από τους ανωτέρους του
για τους ελέγχους τήρησης των μέτρων ενάντια στον κορονοϊό.
Όπως αποκάλυψε υπάρχει μεγάλη πίεση
να βεβαιώνονται όσες περισσότερες παραβάσεις γίνονται,
κάτι που το χαρακτήρισε ως bullying.
«Εαν σας πω το bullying που δέχονται καθημερινά οι συνάδελφοί μου,
την ώρα που φεύγουν για τη δουλειά “αν δε φέρεις δέκα παραβάσεις μην έρθεις μέσα”.
Αυτό είναι bullying. Το καταγγέλλω, ειλικρινά…», είπε αρχικά.
Στη συνέχεια συμπλήρωσε:
«Αν πιστεύουν οτι δουλεύουμε σε κανενός το χωράφι
και είναι η εποχή των τσιφλικάδων και βαράγανε με τον βούρδουλα, είναι γελασμένοι.
Δεν θα μας κάνει κανείς να ντρεπόμαστε. Είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας
και δεν μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε πραγματικά ντροπή
γι’ αυτό που γίνεται καθημερινά και αυτοσκοπός να είναι
το πόσες παραβάσεις βεβαίωσε ο αστυνομικός για covid στην Κέρκυρα.
Δεν είναι αυτή αστυνόμευση, δεν είναι αυτό αστυνομία.
Θα πρέπει η αστυνομία να είναι κοντά με τον κόσμο, αγκαλιά με τον κόσμο,
να πολεμάει το έγκλημα και τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα.
Αυτό που μας έχουν ορίσει αυτή τη στιγμή να κάνουμε
είναι πραγματικά ντροπή για την αστυνομία,
γιατί δεν είναι πραγματικός ο στόχος να λύσουμε το πρόβλημα του κορονοϊού,
γιατί βλέπουμε οτι παρά τις παραβάσεις που βεβαιώνονται καθημερινά,
το πρόβλημα συνεχίζεται.
Με λίγα λόγια, την ανεπάρκεια της κυβέρνησης και σε πράγματα που δεν μπορεί να πετύχει,
δεν θα την βγάλουμε εμείς. Δεν θα γίνουμε εμείς το πλυντήριο της κυβέρνησης
και την κάθε κυβέρνησης για ακόμα μία φορά.
Κάναμε πολλά χρόνια και πολλούς αγώνες
για να πετάξουμε από πάνω μας την ρετσινιά του μπάτσου.
Είμαστε Έλληνες αστυνομικοί».
Αμέσως μετά συμπλήρωσε:
«Νιώθω ντροπή. Ειλικρινά. Δεν μπορώ να δω τον κόσμο στα μάτια όπως τον έβλεπα πριν.
Πριν από όλη αυτή την κατάσταση, ο κόσμος μου έλεγε καλημερα με σεβασμό.
Σήμερα ο κόσμος μου γυρίζει την πλάτη.
Δεν θα παίξει κανείς με την τιμή και την υπόληψη της οικογένειάς μας,
και την οντότητάς μας. Είναι απαράδεκτο.
Δεν θα γίνουμε το πλυντήριο της βρωμιάς τους και της ανεπάρκειάς τους
για μία ακόμα φορά».
Περισσότερα, καί βίντεο διάρκειας πέντε λεπτών,
εδώ: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/03/bullying.html#more
«Τα αμερικανικά πλοία, δεν είναι προσαρμοσμένα στο δυνητικό περιβάλλον απειλής
των επόμενων ετών στο Αιγαίο. Κι αυτό γιατί, αναγκαστικά, θα επιχειρούν
σε σχετικά κοντινές αποστάσεις από τις τουρκικές ακτές,
θα είναι ευάλωτα σε μια σειρά καινοφανών απειλών,
με προεξάρχουσα τους αντιπλοϊκούς βαλλιστικούς πυραύλους (ASBM).
Απαιτούνται πλοία όπως είναι οι γαλλικές φρεγάτες Belh@arra,
με πυραύλους επιφανείας-αέρος Aster 30 (βεληνεκές 170 χλμ) και
πυραύλους cruise Scalp Naval (βεληνεκές πάνω από 1000 χλμ).»
Nέα ”σφήνα” Ουάσινγκτον για τις φρεγάτες του ΠΝ
«Ποιος βιάζεται να μετατρέψει την Ελλάδα σε Κολομβία, Μεξικό, Ισημερινό;»
κι από κάτω απ’ αυτό τό άρθρο τού hellenic sunrise 2,
Ο χρήστης panpan είπε…
Όταν το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα καταλύει το Σύνταγμα,
υπονομεύει τη Δημοκρατία, τότε δίνει την αφορμή και το δικαίωμα
να δρομολογηθούν νέες εξελίξεις που θα εξομαλύνουν τις κοινωνικές πιέσεις και αδικίες,
τις οποίες το ίδιο το πολιτικό σύστημα δημιούργησε διαχρονικά.
Μαρτίου 10, 2021
Τό είδα στούΔιηνέκη,
νά:
https://esxatianasxesi.blogspot.com/2021/03/blog-post_52.html
λαγκεύω(καί λαγγεύω*) = επιθυμώ, κλίνω, στοχεύω, προσανατολίζομαι
*
λαγγεύω [lanévo] -ομαι P5.2 (συνήθ. παθ.) : (λογοτ.) λιγώνομαι, χαυνώνομαι ιδίως από ερωτικό πόθο: H λαγγεμένη Aνατολή, λάγνα, φιλήδονη. Mάτια λαγγεμένα, γλαρωμένα. [μσν. *λαγγεύω (πρβ. μσν. λάγγεμα) < αρχ. λαγγ(άζω) `χαλαρώνω΄ μεταπλ. -εύω]
από: https://www.translatum.gr/forum/index.php?PHPSESSID=a393bd5bddd9d4a5d2af92da3c21a634&topic=11907.msg89230#msg89230
«Σ’ ἕνα ἀξιοσημείωτο κείμενό του ὁ Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης γράφει ὅτι
ὁ Θεὸς δὲν ἀποκαλύπτει τὴν ἀσχήμια τῆς ψυχῆς μας παρὰ μόνο ἐὰν δεῖ μέσα μας
ἀρκετὴ πίστη καὶ ἐλπίδα ἱκανὴ ὥστε νὰ μὴν καταρρεύσουμε
στὸ ἀντίκρισμα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Μὲ ἄλλα λόγια,
ὅποτε εἴμαστε σὲ θέση ν’ ἀναγνωρίσουμε τὴ σκοτεινὴ πλευρὰ τοῦ ἑαυτοῦ μας,
τότε ἀρχίζουμε νὰ κάνουμε κάποια βήματα αὐτογνωσίας κάτω ἀπὸ τὸ φῶς
τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ
τὸν φωτισμὸ τῆς Θείας δικαιοσύνης.
Δύο τινὰ συμβαίνουν τότε: ἀφενὸς μᾶς ξενίζει ἡ ἀσχήμια ποὺ φανερώνεται μπροστά μας,
ἀφετέρου αἰσθανόμαστε χαρὰ γιατί ἀναγνωρίζουμε τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ Θεοῦ.
Μᾶς ἐμπιστεύεται μιὰ νέα γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ποὺ ἄλλοτε δὲν τὴν ἐπέτρεπε γιατί
δὲν εἴχαμε τὴ δύναμη νὰ ἀποδεχτοῦμε τὴν ἀλήθεια. Κι ἔτσι,
ἡ κρίση μετατρέπεται σὲ χαρὰ γιατί ἡ ἀποκάλυψη τῶν ἀστοχιῶν μας
συνοδεύεται ἀπὸ τὴ γνώση ὅτι ὁ Θεὸς εἶδε μέσα μας πίστη καὶ ἐλπίδα καὶ καρτερία
ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν ὄχι μόνο νὰ δοῦμε πιὸ καθαρὰ ἀλλὰ καὶ νὰ ἐνεργήσουμε.»
όρα, πατρός Anthony Bloom, Εισαγωγή στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή
Το στάδιο της άσκησης των αρετών έχει ανοίξει.
Όσοι θέλετε να αγωνιστείτε μπέστε μέσα
αναλαμβάνοντας τον αγώνα τον καλό της Νηστείας.
Γιατί όσοι αθλούνται νόμιμα, δίκαια στεφανώνονται.
Κι αφού φορέσετε την πανοπλία του Σταυρού,
αντιπαραταχθείτε στον εχθρό
έχοντας ως τείχος απαρασάλευτο την Πίστη
και ως θώρακα την προσευχή
και ως περικεφαλαία την ελεημοσύνη.
Αντί για κοφτερό μαχαίρι να έχετε την Νηστεία,
η οποία αποκόπτει από την καρδιά κάθε κακία.
Αυτός που κάνει αυτά παίρνει το αληθινό στεφάνι
από τον Παμβασιλέα Χριστό την ημέρα της κρίσης.
~~
Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται,
οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε,
ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς Νηστείας ἀγῶνα·
οἱ γάρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται,
καί ἀναλαβόντες τήν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ,
τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα,
ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τήν Πίστιν,
καί ὡς θώρακα τήν προσευχήν,
καί περικεφαλαίαν τήν ἐλεημοσύνην,
ἀντί μαχαίρας τήν νηστείαν,
ἥτις ἐκτέμνει ἀπό καρδίας πᾶσαν κακίαν.
Ὁ ποιῶν ταῦτα, τόν ἀληθινόν κομίζεται στέφανον,
παρά τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.
https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/5554_0.jpg?itok=4byoYP8j
Το 1903, η εφημερίδα «Ακρόπολις» στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της (υπ᾽ αριθμ. 7483), δημοσίευσε, μαζί με τις ευχές του Κωστή Παλαμά «επί τω Νέω Έτει»,
και την απάντησή του στο ερώτημα:
«Ποια είναι η μάλλον κατεπείγουσα ανάγκη διά το Ελληνικόν Κράτος,
της οποίας την εκπλήρωσιν θέλει πας Έλλην να ευχηθή κατά το νέον έτος». Απάντησε:
(α). «Το στρατιωτικό δυνάμωμα του τόπου μας θα ήταν η μάλλον κατεπείγουσα ανάγκη· +
(β) για το στρατιωτικό δυνάμωμα τούτο πρώτα μας χρειάζεται ανθρώπων απόχτημα.
Και τους ανθρώπους θα μας έδινε η παιδεία…
Δέομαι κάποιο άλλο αλφαβητάρι ν᾽ ανοιχτή εμπρός στα μάτια του σημερινού παιδιού,
του αυριανού πολίτη. ..».
Σπουδαία λόγια,
ειπωμένα σε μια εποχή που το κράτος μαζεύει ακόμη τις πληγές του από τον λεγόμενο
«ατυχή» πόλεμο του 1897 και βρίσκεται κάτω από τα νύχια των δανειστών,
του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, όπως ονομαζόταν, τότε,
η μαφιόζικη λαφυραγώγηση της πατρίδας…
Λέγει ό Δάσκαλος
«Έτσι, λοιπόν, εκείνο που ο Θεός συνέχεια προσπαθεί να μας διδάξει
είναι να αντικαταστήσουμε την υποτυπώδη ή ελάχιστη δύναμη, που νομίζουμε πως έχουμε και μας δημιουργεί πνευματική σύγχυση,
με την πλήρη παράδοση, την εγκατάλειψη στα χέρια του Θεού.
Θα σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ” αυτό.
Πριν από είκοσι πέντε χρόνια ένας φίλος μου σκοτώθηκε
στις μάχες για την απελευθέρωση του Παρισιού. Είχε δυο παιδιά,
τα όποια δεν με πολυαγαπούσαν.
Ζήλευαν επειδή με συνέδεε τόση φιλία με τον πατέρα τους.
Όταν όμως εκείνος πέθανε στράφηκαν και οι δύο προς έμενα,
ακριβώς γιατί ήμουνα ο φίλος του πατέρα τους.
Μια μέρα,
το ένα από τα παιδιά, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι,
ήρθε να με δει στο ιατρείο μου, (ήμουνα γιατρός πριν γίνω ιερέας).
Πρόσεξε ότι πάνω στο γραφείο μου, εκτός από τα ιατρικά εργαλεία,
είχα και ένα Ευαγγέλιο.
Με όλη τη σιγουριά της νεαρής ηλικίας της μου είπε:
«Δεν μπορώ να καταλάβω,
πώς ένας άνθρωπος, που υποτίθεται ότι είναι μορφωμένος,
μπορεί να πιστεύει σε τέτοια ανόητα πράγματα».
Τότε τη ρώτησα:
«Εσύ το διάβασες αυτό το βιβλίο;»
«Όχι» μου απάντησε.
«Μην ξεχνάς», της είπα
«πως μόνο οι ανόητοι άνθρωποι κρίνουν πράγματα που δεν τα ξέρουν».
Ύστερα από αυτή την κουβέντα μας διάβασε το Ευαγγέλιο
και ενδιαφέρθηκε τόσο πολύ ώστε άλλαξε όλη της η ζωή. Άρχισε να προσεύχεται και ο Θεός της χάρισε την εμπειρία της Παρουσίας Του,
και μ” αυτή έζησε για αρκετό καιρό. Αργότερα αρρώστησε
από μια αθεράπευτη αρρώστια και μου έγραψε ένα γράμμα,
όταν είχα γίνει πια ιερέας και βρισκόμουνα στην Αγγλία.
Έγραφε λοιπόν:
«από τότε που το σώμα μου άρχισε να αδυνατίζει
και νά εξασθενίζει μέχρι θανάτου,
το πνεύμα μου ζωντάνεψε, έγινε ζωηρότερο απ” ό,τι ήταν πριν
και νιώθω τη θεία Παρουσία πολύ εύκολα και πολύ χαρούμενα».
Της απάντησα:
«Μην περιμένεις αυτό να διαρκέσει πάρα πολύ.
Όταν οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείψουν ακόμα περισσότερο,
δεν θά μπορείς εύκολα να στραφείς προς το Θεό
και θα νομίσεις πως δεν μπορείς πια να Τον προσεγγίσεις».
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Ύστερα από λίγο καιρό μου ξανάγραψε:
«Ναι, τώρα έχω αδυνατίσει τόσο,
ώστε δεν μπορώ να κάνω την προσπάθεια να κινηθώ προς το Θεό.
Δεν μπορώ ακόμη και να Τον αναζητήσω ενεργά και ο Θεός, νομίζω,
έχει απομακρυνθεί».
Της απάντησα:
«Τώρα κάνε κάτι άλλο. Προσπάθησε να μάθεις την ταπείνωση.
Την ταπείνωση με τη βαθιά, πραγματική έννοια της λέξης».
Η λέξη ταπείνωση (humility) στην Αγγλική γλώσσα
προέρχεται από τη Λατινική λέξη «humus» που θα πει εύφορη γή.
Για μένα, ταπείνωση δεν είναι αυτό που, συνήθως, εννοούμε σήμερα:
δηλαδή ο αφελής τρόπος με τον οποίο φανταζόμαστε ότι είμαστε
οι χειρότεροι όλων και προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους ότι,
αυτοί οι αφύσικοι τρόποι συμπεριφοράς μας,
μαρτυρούν πως ξέρουμε τον εαυτό μας και αυτό που είμαστε.
Για μένα, ταπείνωση είναι να είμαστε όπως η γή, το χώμα που πατάμε.
Η γή βρίσκεται πάντα, στη θέση της και είμαστε σίγουροι γι’ αυτό,
το παίρνουμε σαν δεδομένο. Δεν την υπολογίζουμε, την πατάμε όλοι μας, ρίχνουμε πάνω της όλα τα άχρηστα, τα σκουπίδια.
Η γή βρίσκεται πάντα εκεί, σιωπηλή,
δέχεται αδιαμαρτύρητα κάθε τι που πετάμε.
Και κατά κάποιο θαυμαστό τρόπο, αναδημιουργεί τα σκουπίδια
και κάνει από τα άχρηστα ένα καινούργιο πλούτο
παρά την αποσύνθεση τους.
Μεταμορφώνει την ίδια την αποσύνθεση σε δύναμη ζωής,
δίνει νέες δυνατότητες δημιουργίας.
Είναι εκτεθειμένη στο λαμπρό ήλιο και στη βροχή·
έτοιμη να δεχτεί κάθε σπόρο που θα σπείρουμε και
ικανή να ανταποδώσει τριακονταπλάσια, εξηκονταπλάσια ή και
εκατονταπλάσια από κάθε σπόρο που δέχεται.
Είπα, λοιπόν, στην κοπέλλα αυτή:
«Μάθε να είσαι έτσι μπροστά στο Θεό:
εγκαταλειμμένη, παραδομένη,
έτοιμη να δεχτείς το καθετί από τους ανθρώπους, το καθετί από το Θεό».
Και στ” αλήθεια αυτή η κοπέλλα,
υπέφερε πάρα πολλά, από τους ανθρώπους. Μέσα σε έξι μήνες
ο σύζυγος της κουράστηκε να έχει μια σύζυγο που να αργοπεθαίνει
και την εγκατέλειψε.
Έτσι το άχρηστο πετάχτηκε χωρίς τύψεις…. Αλλά
τότε ο Θεός ανέτειλε τον ήλιο Του και χάρισε τη βροχή Του,
γιατί μετά από λίγο καιρό μου έγραψε:
«Πλησιάζω στο τέλος. Δεν μπορώ πια νά κινηθώ προς το Θεό, αλλά
τώρα είναι Έκείνος που έρχεται σε μένα».
Αυτή δεν είναι μόνο μια ιστορία για να διευκρινίσω όσα έχω πει, αλλά
είναι αυτό ακριβώς το θέμα μας:
αυτή είναι η αδυναμία στην όποια ο Θεός φανερώνει τη δύναμη Του.
Αυτή είναι η κατάσταση μέσα στην οποία
η απουσία του Θεού μπορεί να μετατραπεί σε Παρουσία Του.
Δεν μπορούμε να αιχμαλωτίσουμε το Θεό. Αλλά
όταν σταθούμε σαν τον Τελώνη ή σαν την κοπέλλα αυτή,
πέρα από την περιοχή του «δικαίου»
στην πραγματικότητα της ευσπλαχνίας και του ελέους,
θα μπορέσουμε να συναντήσουμε το Θεό….
Αρχιεπίσκοπος Anthony Bloom, «Μάθε να προσεύχεσαι», εκδ. «Η Έλαφος»
απόσπασμα αποσπάσματος, λοιπόν, μέ θέμα:
«Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία…
… τελειούται, φυσικά
είς παρηγορίαν:
https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-03/ριτσούδης.jpeg?itok=-cwN99xB
Σήμερα, εργάζεται ως καπετάνιος σε γιοτ, αλλά οι σέρβοι δεν τον ξέχασαν
και το πρόσωπο του κοσμεί τους δρόμους του Βελιγραδίου (φωτό).
…ξέρω νά κλαίω, νά γελάω, νά πονώ,
ξέρω νά λέω τήν αλήθεια πέρα ώς πέρα…
it’s hard to say you love someone, it’s….harder to say you don’t..
supermassive16 πριν από 10 έτη
https://www.youtube.com/watch?v=b5Ab1a7upfA
Προσωπικά – «Κιβωτός του Κόσμου – Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου» – 52λ 27δ
Προσωπικά – «Κιβωτός του Κόσμου – Πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου» – 52λ 27δ,
εδώ:
https://www.zougla.gr/to-skitso-tis-imeras/main
Φυσικά κανείς δεν τραγουδά και δεν χορευει αφου έφυγες και εσυ και ο Μητροπανος!!
Καλά να περνάτε εκεί επάνω!!
Παναγιώτης Αραμπατζής πριν από 7 έτη
Τροφαντή αράπω,
μ’ έξοχα στολισμένα τά μαλλιά της,
κάθεται λοξώς δεξιά μπροστά του στό λεωφορείο πού κατηφορίζει τήν Αλεξάνδρας
κι άκρη άκρη στό κάθισμα, καθώς
έχει τό μικρό της στήν πλάτη, μέσα σέ μεγάλο χρωματιστό μαντήλι
πού τίς άκρες του τίς έχει δεμένες στό στήθος της.
Χάζευε τή ζωηράδα τού μικρού πού κάτι έλεγε, επαναλαμβάνοντάς το, στή μάνα του
καί βέβαια τήν αναπάντεχη γιά τά μέρη μας κόμμωση τού μωρού,
τήν ακόμη πιό όμορφη καί πολύχρωμη καί δεξιοτεχνικά ταιριασμένη,
απ’ ό,τι στή φωτογραφία πού ακολουθεί: https://i.pinimg.com/originals/c4/4a/b6/c44ab67b930ee234ca38e2e22d178e8f.png,
όταν τό πιτσιρίκι άρχισε νά τραγουδάει!…
Σέ λίγο σηκώθηκε(αν), καθώς πλησίαζε γιά νά κατέβουν
κι ώς νά σταματήσει τό λεωφορείο στάθηκαν ακριβώς δίπλα του στό διάδρομο,
ενώ τώρα τραγουδούσε καί η μάνα…
*
επιρρηματική χρήση της αιτιατικής του ενικού της λέξης δωρεά (ήδη από τον Ηρόδοτο)
Θά γίνουνε σημεία καί τέρατα
τά σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στίς ταράτσες
Οί δούρειες τηλεοράσεις μας
θά φέρουνε στίς διαστάσεις μας
τά δαιμόνια
Απ’ τίς οθόνες ξημερώματα
θά βγούνε κάτι εξαμβλώματα
στά σαλόνια
Tού Εωσφόρου τά οράματα
σέ στοιχειωμένα ολογράμματα
μάς κοιτάνε
Τίς πόρτες κλείνουν τά φαντάσματα
εξάρες ρίχνουν στά χαλάσματα
μέ τρία ζάρια
Θά γίνουνε σημεία καί τέρατα
τά σπίτια μας βγάλανε κέρατα
στίς ταράτσες
Χημεία και τέρατα – 1987
Τζιμάκος, όλα
νά:
Σε κρίσιμη κατάσταση ο 73χρονος εφοπλιστής Αγγελικούσης!
Νοσηλεύεται σε καταστολή σε ιδιωτικό νοσοκομείο.
O Γιάννης Αγγελικούσης, συνεχίζει να είναι ο στυλοβάτης της ελληνικής σημαίας.
Από τα 141 συνολικά πλοία που έχει ο Όμιλος, τα 126 ποσοστό 89,3%
είναι υπό ελληνική σημαία.
«Είναι μία κατηγορία μόνος του στην παγκόσμια ναυτιλία».
Είναι η απάντηση που παίρνει όποιος ρωτήσει για το διεθνές επιχειρηματικό του μέγεθος.
από: https://edolio5.blogspot.com/2021/03/edolio5-73.html
Μετά από πρόσκληση της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου
οι πρέσβεις εννέα χωρών,
της Γαλλίας, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Ηνωμένου Βασιλείου,
της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας,
αποδέχθηκαν να διαβάσουν σήμερα, παγκόσμια ημέρα της ποίησης, φιλελληνικά ποιήματα
τιμώντας την επέτειο των 200 χρόνων της ελληνικής παλιγγενεσίας και επιβεβαιώνοντας
τον δεσμό που σφυρηλάτησε η εξεγερμένη Ελλάδα με τους λαούς της Δύσης και
με τους ποιητές τους.