Στην εποχή μας βλέπουμε τον κόσμο να είναι «ενωμένος» ή καλύτερα δικτυωμένος μέσα από συγκεντρωτικά μέσα ενημέρωσης, με τα οποία παράγεται από κάποιους αυτό που θα γίνει γνωστό ως επίσημη «αλήθεια» και στη συνέχεια θα διανεμηθεί σχεδόν αμέσως, σε όλο τον κόσμο. Οι μάζες, που έχουν μάθει να ζητούν απόλυτες «αλήθειες» που θα ρυθμίζουν την ζωή τους, ώστε αυτοί να μην πολυκουράζουν το μυαλό τους, διαδίδουν αμέσως αυτή την «αλήθεια» όπως την μεταδίδουν τα «επίσημα» μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων να δημιουργεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος τα γεγονότα. Ο κόσμος θα αντιληφθεί τα γεγονότα έτσι όπως περιγράφονται και μεταδίδονται από αυτή την κεντρική πηγή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, εάν κάποιος αντιληφθεί την πραγματικότητα διαφορετικά και συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν λάθη στην «επίσημη» αλήθεια, θα μπει στο περιθώριο, θα του κολλήσουν μια ταμπέλα, θα χάσει φίλους ή και εργασία, θα αισθανθεί άσχημα και ίσως στο τέλος κάτω από το βάρος μιας αυξανόμενης πίεσης, να αναθεωρήσει την στάση του γιατί αυτή «δεν τον ωφελεί».
Ο όχλος θέλει ένα σύντομο και εύπεπτο κατάλογο «καλών/κακών». Και αυτήν την ανάγκη του σήμερα την καλύπτουν κυρίως τα media. Τα media είναι εκεί για να του πουν ποιοι δικτάτορες είναι καλοί και ποιοι κακοί. Ποια βία είναι καλή και ποια κακή. Ποια προϊόντα είναι καλά και ποια κακά. Ποια γνώμη είναι κακή και ποια κακή. Ποιο πρόσωπο είναι καλό και ποιο κακό. Θα του πουν πως το να είσαι «προοδευτικός» είναι καλό, ενώ το να μην είσαι είναι κακό. Και το κυριότερο: πως το να φρονείς διαφορετικά από τους πολλούς είναι εξάπαντος «κακό». Εσύ βεβαίως, δεν θέλεις να είσαι με τους «κακούς». Στην τελική, ποιος δεν θέλει να είναι «καλός»; Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε μικρόκοσμους, επικεντρώνονται γύρω από την οικογένεια και τους φίλους και την τοπική κοινωνία και δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από αυτό. Νιώθουν καλύτερα όταν πηγαίνουν με το ρεύμα. Νιώθουν μια ασφάλεια όταν έχουν ζωή που είναι ενταγμένη στα κοινωνικά απόλυτα.
Το φαινόμενο Crowdism
Το Crowdism, προέρχεται από την λέξη πλήθος (crowd). Τα άτομα που ασπάζονται το Crowdism ζητούν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των πράξεών τους και να ενταχθούν σε πολυπληθείς απρόσωπες ομάδες ως ένα είδος αλληλοβοηθητικής κοινωνίας που θα επιτίθεται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Αυτό δημιουργεί ένα μυαλό «κυψέλης» που μεγαλώνει και φουσκώνει όπως μια χιονοστιβάδα και σύντομα δημιουργεί ένα μονολιθικό, παρανοϊκό ουτοπικό groupthink. Αν κάποιο από τα μέλη του πλήθους αρχίζει να ξεχωρίζει ή να αμφιβάλει για τις δραστηριότητες ή τις προθέσεις του πλήθους, το πλήθος κατακερματίζεται και χάνει την δύναμή του. Αυτό που κάνει τα πλήθη ισχυρά είναι η ανικανότητα των μελών τους να επικρίνουν ή να προτείνουν κάποιον στόχο που ενώνει τους ανθρώπους, γιατί τα πλήθη είναι καλύτερα όταν έχουν έλλειψη στόχου. Χωρίς υψηλότερο όραμα ή ιδανικό, τα πλήθη εκφυλίζονται ταχέως σε επιδρομείς, αν και παθητικού χαρακτήρα. Φωνάζουν για μεγαλύτερη «ελευθερία». Θέλουν περισσότερο πλούτο. Οτιδήποτε βλέπουν, αισθάνονται ότι θα πρέπει να δοθεί στο πλήθος, όπως αναφέρει το redskywarning.
Στο Crowdism βρίσκουν καταφύγιο άτομα που νιώθουν ανίκανα να πορευθούν από μόνα τους και για αυτό βρίσκουν παρηγοριά στην ηγεσία και τη δύναμη άλλων. Θέλουν να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο, αλλά φοβούνται να γίνουν αυτοί οι καθοδηγητές και έτσι κάθε άτομο μέσα στο πλήθος μεταβιβάζει την εξουσία του σε άλλους. Το πλήθος επομένως κινείται όχι με βάση κάποιες επιλογές, αλλά με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, αξιολογώντας κάθε απόφαση ως προς το τι έχουν όλοι κοινό. Ένα πλήθος αντλεί τη δυναμική του από την ανάγκη των μελών του, σε συνδυασμό με το φόβο τους για τη δική τους κρίση. Μπορεί να υποστηρίζει τις θέσεις του βίαια, αλλά επειδή ο μόνος μηχανισμός λήψης αποφάσεων είναι ένας φανατικός συμβιβασμός, κινείται παθητικά προς προβλέψιμα ψηφίσματα.
Το Crowdism βασίζεται σε ηλίθιες ιδέες που υπάρχουν και ακούγονται καλές και στο ότι όταν οι άνθρωποι βρεθούν σε πλήθη πέφτουν και προσκυνούν την κρίση των άλλων και πηγαίνουν μαζί με το κοπάδι, οδηγημένοι σε καταστροφικές και απατηλές «λύσεις». Το socializing μας κάνει χαζούς επειδή υπακούμε στο κοινωνικό πρότυπο, όχι στο πρότυπο της πραγματικότητας. Υπάρχει ένα πλήθος βιβλίων που επαινεί «τη σοφία του πλήθους» και άλλες τέτοιες κολακευτικές, πασιφιστικές και καταπραϋντικές ανοησίες. Έχουν την άποψη ότι μέσα από τις ομάδες μπορούμε να κάνουμε μια σωστή επιλογή, επειδή δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανένα άτομο.
Η λογική μας λέει ότι αυτό είναι ανοησία, γιατί αν δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιο άτομο με εξουσία όταν αυτό είναι προσωπικά υπόλογο, γιατί παίρνουμε αυτά τα αναξιόπιστα άτομα και τα βάζουμε σε μια ομάδα όπου είναι εντελώς ανυπόλογα; Γιατί τα πλήθη είναι υπεράνω λογοδοσίας.
Εντούτοις, ενώ η εξουσία του πλήθους είναι το de facto πρότυπο στη Δύση, όπως αντανακλάται στον καταναλωτισμό (οι αποφάσεις των αγορών που προέρχονται από το πλήθος), στη δημοκρατία (οι ηγέτες που προέρχονται από το πλήθος) και στη δημοτικότητα, (οι αξίες που προέρχονται από το πλήθος) τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Το πλήθος δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των ενεργειών του. Η μόνη ανησυχία του είναι να παραμείνει στην εξουσία, έτσι ώστε τα μεμονωμένα μέλη του να μην έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξανόμενη προσπάθεια να καταληφθεί πλήρως ο κόσμος από το Crowdism, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες φωνές.
Το Crowdism υπάρχει για έναν και μόνο λόγο και αυτός είναι για να αποφεύγονται οι συνέπειες των ενεργειών εκείνων που αποτελούν το πλήθος. Φοβούνται τυχόν υψηλότερα πρότυπα που θα τους αποκαλύψουν να είναι πιο ηλίθιοι, πιο κοντόφθαλμοι ή λιγότερο ηθικοί σε σύγκριση με άλλους. Θέλουν ένα μηδενικό πρότυπο το οποίο να προσεγγίζει το χαμηλότερο δυνατό ώστε να μην έχουν καμία πιθανότητα αποτυχίας. Η ελπίδα τους είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση με την πραγματικότητα ή όσους παρατηρούν την πραγματικότητα και για αυτό κάνουν διακρίσεις εναντίον εκείνων που έχουν υψηλότερη νοημοσύνη και την ίδια ώρα τους κατηγορούν ότι αυτοί κάνουν διακρίσεις εναντίων όσων «μειονεκτούν».
Οι Crowdists εργάζονται για να καταστήσουν την κοινωνία μια σειρά γραφειοκρατικών καθηκόντων και για να καταστρέψουν την οικογένεια και έτσι να απομακρύνουν τους πιο έξυπνους ανθρώπους, που απαιτούν από την ζωή περισσότερα από άρτο και θεάματα. Στην θέση τους θέλουν υπάκουους βλάκες υπηρέτες οι οποίοι θα ανακηρύσσονται οι ίδιοι ηγέτες και θα ωθήσουν αμέσως τον πολιτισμό τους σε καταστροφή.
Το πλήθος δεν έχει κανέναν αληθινό ιδεαλισμό και η μοναδική του ιδεολογία είναι αυτή του προσωπικού κέρδους. Είναι από την φύση του αντίθετο στον πολιτισμό, αφού ο πολιτισμός δημιουργεί ένα σύστημα αξιών. Οι Crowdists επιθυμούν να αντικαταστήσουν τον πολιτισμό με τον «πολυπολιτισμό», ο οποίος είναι η ιδέα μιας διευκολυντικής κοινωνίας ή μιας κοινωνίας της οποίας ο μόνος στόχος είναι να ικανοποιήσει τα μέλη της. Σε αυτό το όραμα, δεν χρειάζεται κάποιος κοινός στόχος ή ακόμα και κάποιο πρότυπο της κοινωνίας. Η κοινωνία υπάρχει για να εκπληρώνουν τα μέλη της τις προσωπικές τους ανάγκες και κάθε έλεγχος απαγορεύεται, εκτός αν παραβιάζονται βασικές αρχές του Crowdism.
Οι Crowdists υποστηρίζουν φανατικά τόσο τον διεθνισμό, ο οποίος αρνείται τον τοπικό πολιτισμό υπέρ μιας διεθνούς κουλτούρας οτιδήποτε «νέου» όσο και την πολυπολιτισμικότητα, η οποία αναμιγνύει πολιτισμούς που δεν έχουν τίποτα κοινό χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Το πλήθος δεν αποτελεί ένα νέο σχεδιασμό ή μια νέα απόφαση, όπως και ο καρκίνος δεν αποτελεί έναν σχεδιασμό για έναν νέο οργανισμό. Είναι η έλλειψη απόφασης, η έλλειψη στόχου, η έλλειψη σχεδιασμού.
Η πολιτική ορθότητα, ο νέος διεθνισμός, ο πλουραλισμός / σχετικισμός, τα Ηνωμένα Έθνη («παγκόσμιος φεντεραλισμός»), η δύναμη των «δικαιωμάτων» κλπ είναι κοινωνικές πολιτικές με έναν μοναδικό στόχο: να σβήσουν οποιαδήποτε ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος δρόμος.
Οι αριστεροί αποτελούν μια εκδοχή crowdist ατόμου ή του ατόμου που αποφασίζει ότι δεν επιθυμεί καμία επίβλεψη από κοινωνικά πρότυπα και έτσι ενώνεται με άλλους σε ένα πλήθος λυντσαρίσματος (mob lynch) για να ανατρέψει τον πολιτισμό, την ιεραρχία και την ηθική.
Οι συντηρητικοί συνήθως κάνουν λάθος για τους μηδενιστές ή για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Crowdists πιστεύουν πολύ στο δικό τους θεό: στους εαυτούς τους και σε μια φανταστική εικόνα που δημιούργησαν για τους εαυτούς τους, που τους λέει ότι είναι «αλτρουιστές» και «υπέρ της ισότητας». Στην πραγματικότητα, τίποτα αυτά δεν είναι.
Όπως ένας απατεώνας που πιάνεται στα πράσα, ένας Crowdist θα αντεπιτεθεί όταν τον ελέγξεις. Θα σε κατηγορήσει αμέσως για αυτό το οποίο εκείνος κάνει. Θα σου επιτεθεί προληπτικάχρησιμοποιώντας εναντίον σου μια κατηγορία για να σε αναγκάσει να παραιτηθείς από κάθε έλεγχο.
Οι Crowdists φοβούνται μήπως ο κόσμος καταλάβει την παγίδα και πιέζουν περισσότερο να μας δέσουν όλους μαζί σε ένα ενιαίο μηχανικό σύστημα, είτε πρόκειται για μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε για κάτι τέτοιο όπως η ΕΕ, έτσι ώστε όλοι να βρεθούμε από κάτω. Είναι μια λεπτή μορφή συλλογικής τιμωρίας. Πρέπει να κάνουμε αυτήν την παρανοϊκή ιδεολογία να δουλέψει αλλιώς, μας λένε, όλοι θα υποφέρουμε.
Ωστόσο, φαίνεται ότι πολλοί δεν συνεργάζονται. Νιώθουν ότι ο σύγχρονος κόσμος που τους έλαχε να ζουν μοιάζει με μια τεράστια έρημο βιομηχανικών απόβλητων, γεμάτη από ασθένειες, εγκληματικότητα, μικροαστική τρομοκρατία, ανθυγιεινό τρόπο ζωής και διαφθορά. Μικρότερες προαστιακές και αγροτικές περιοχές, οι οποίες δίνουν στους ανθρώπους μια επιλογή συμμετοχής, μοιάζουν σαν μικρές «οάσεις». Για να μπεις όμως εκεί, πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιες κακές συνήθειες και πολλά δικαιώματα. Αλλά θα βγεις από την έρημο.
Τέτοιου είδους ημι-δημοκρατίες έχουν οργανωθεί από οργανικές ομάδες, όπως η θρησκεία, ο πολιτισμός / η εθνικότητα, η φιλοσοφία και η κοινωνική τάξη ή η κάστα. Μπορεί να μην είναι εχθρικές προς τους ξένους, αλλά δεν θα τους αφήσουν να μπουν μέσα. Δεν θα σου προσποιηθούν ότι θα έχεις «δικαιώματα». Θα έχεις όμως εκεί μια ευκαιρία για μια κανονική ζωή.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
Πόσο επίκαιρος είναι ο Φώτης Κόντογλου,
όταν έγραφε πριν από 50 χρόνια,
στα «Μυστικά Άνθη»:
«Η νεότητα μαραζώνει γιατί δεν έχει, η δυστυχισμένη, μήτε σκοπό στη ζωή της,
μήτε ενθουσιασμό για κάποιες ιδέες,
μήτε όρεξη για τίποτα.
Άκεφη και ανόρεχτη.
Είναι σαν υπνοβάτης.
Συζητά ολοένα για ασήμαντα πράγματα που τους δίνει μεγάλη σημασία
και είναι να κλαίγει κανείς ακούγοντας τις κουβέντες της, τα πειράγματά της, και
βλέποντας τις ανόητες σκηνοθεσίες, που μ’ αυτές προσπαθεί να δώσει
κάποια σημασία στη ζωή.
Οι ψυχές των νέων είναι ρημαγμένες από τα άγρια ένστικτα,
που τα ανεβάσανε στην επιφάνεια από τα σκοτεινά τάρταρα της ανθρώπινης φύσης,
κάποιοι εχθροί του ανθρώπου, κάποιοι πνευματικοί ανθρωποφάγοι,
που ανάμεσά τους πρωτοστατεί ένας τρελλός λύκος λεγόμενος Νίτσε,
μία μούμια σαν παλιόγρια λεγόμενη Βολταίρος, κάποιος ζοχαδιακός Φρόυντ,
κι ένα πλήθος από τέτοια όρνια και κοράκια και νυχτερίδες. Όσοι τους θαυμάζανε,
ας καμαρώσουνε σήμερα τα φαρμακερά μανιτάρια που φυτρώσανε μέσα στις καρδιές
και στις ψυχές της γαγγραινιασμένης ανθρωπότητας».
από άρθρο τού Δάσκαλου Δημήτρη Νατσιού, μέ τίτλο:
«Ό,τι ξεκίνησε στη Ρωσία, θα τελειώσει στη Δύση…»,
εδώ: https://romioitispolis.gr/2582-2/
είς παρηγορίαν, πού λ ό λ
ναί, ναί, πού λ ό λ
είναι «ελληνας» σάν τόν σαρκοζι καί τόν εβραιο παλιάνθρωπο δαβιδ σαλτιελ, πού
οργάνωσε τόν αποκεφαλισμό τών σημαιών μας μέσα στή Θεσσαλονίκη τήν 15η Ιουνίου 2017, ενώπιον πρωθυπουργού καί δήμαρχου, δωσιλόγων,
γιά νά τιμήσει τόν αιμοσταγή εγκληματία κατά τής ανθρωπότητας, νετανιαου
σέ μιάν Ελλάδα υποχείριο τών εβραιων,
εβραιος, μέ σπίτι στό κορφου, λέμε
παγανέλι, πού λ ό λ:
Who hold the balance of the world?
Who reign O’er congress, whether royalist or liberal?
Who rouse the shirtless patriots of Spain?
(That make old Europe’s journals squeak and gibber all.)
Who keep the world, both old and new, in pain Or pleasure?
Who make politics run glibber all?
The shade of Buonaparte’s noble daring?
Jew Rothschild, and his fellow-Christian, Baring.
Those, and the truly liberal Lafitte, Are the true lords of Europe.
Every loan Is not a merely speculative hit, But seats a nation or upsets a throne.
Republics also get involved a bit;
Columbia’s stock hath holders not unknown On ‘Change;
and even thy silver soil, Peru, Must get itself discounted by a Jew.
Μετάφραση:
Ποιος κρατάει την πλάστιγγα της παγκόσμιας ισορροπίας ;
Ποιος άρχει επί των Βασιλοφρόνων και των Φιλελεύθερων βουλευτών αδιακρίτως ;
Ποιος ξεσήκωσε τους γυμνούς αχίτωνες πατριώτες της Ισπανίας ;
(Και διαδίδει τις φήμες που κάνουν τις εφημερίδες της γηραιάς Ευρώπης
να τρίζουν και να τραυλίζουν);
Ποιος διαχέει ηδονές και βάσανα , τόσο στον Παλιό όσο και στον Νέο Κόσμο;
Ποιος σχεδιάζει και χλευάζει την πολιτική;
Μήπως το φάντασμα του ευγενικού θάρρους του Βοναπάρτη;
Ο Ιουδαίος Ρότσιλντ και ο χριστιανός κολαούζος του, ο Μπέρινγκ.
Αυτοί, και ο αναμφισβήτητα φιλελεύθερος πειρατής Λαφίτ,
είναι οι αληθινοί άρχοντες της Ευρώπης.
Κάθε δάνειο, δεν είναι απλώς κερδοσκοπικό χτύπημα,
Είναι μοχλός για την καθήλωση ενός έθνους ή την ανατροπή ενός θρόνου.
Και οι Δημοκρατίες, συμμετέχουν λιγουλάκι.
Οι μέτοχοι του δανείου για τα ορυκτά της Κολομβίας είναι γνωστοί εις το χρηματιστήριο,
στην «συναλλαγή», και το αργυρούν υπέδαφος του Περού, που
χρήζει της προεξοφλήσεως του Οβριού.
απόσπασμα, από:
https://www.logiosermis.net/2014/11/blog-post_495.html#.X3zxLRRxfmZ
Τρεις μεγάλες χώρες με φασιστικό παρελθόν,
Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία,
υποστήριξαν την Τουρκία,
λόγω οικονομικών συμφερόντων, αλλά και ιδεολογικών καταβολών.
Τελικά η Ευρωπαϊκή «Αλληλεγγύη» εκδηλώθηκε υπέρ της Τουρκίας
Βασίλειος Λ. Κωνσταντινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου
από τό, διαδικτυακό προσώρας, περιοδικό η «Φωνή τών Κούρδων»
WE ARE SOMETHING
YOU KAN NEVER KILL.
WE ARE HOPE
KURDISH VOICE
καθαρή, ανεξάρτητη και αμερόληπτη φωνή του Κουρδικού λαού στην Ελλάδα
Οπου κι αν στρέψεις το βλέμμα,
βλέπεις ανθρώπους μ’ ένα κινητό κολημμένο στ αυτί να μιλούν ακατάπαυστα, προσπαθώντας να γεμίσουν το κενό της κοινωνίας
Κοσμά Σεραφετινίδη, τού «δικού» μας
απ’ εδώ(σχετικά μέ τήν κοινωνία προσώπων καί
ERNESTO CORTAZAR, Autumn Rose – Jerusalem Impressions with english subtitles …):
https://kosmaser.wordpress.com/tag/%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%89%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD/
https://kosmaser.files.wordpress.com/2008/12/apithanesfwtografies_007.jpg?w=588&h=577&zoom=2
κέρασμα(έεε;!…) τού Κοσμά Σεραφετινίδη,
απ’ ΕΔΩ
Ποιός διακρίνει τούς δύο ύποπτους τύπους πού ελλοχεύουν
μέσα στόν ωραίο κήπο πού κοσμεί τό πάνω μέρος
τής ιστοσελίδας τού Κοσμά Σεραφετινίδη;
«Σ’ αυτόν τόν όμορφο κόσμο μας όλα είναι πιθανά»
Περικλέους Ἐπιτάφιος Λόγος
(Θουκυδίδου, Ἱστοριῶν Β´, § 35-46)
Τό κλασσικό κείμενο
μέ νεοελληνική απόδοση στό πλάϊ,
εδώ:
http://users.uoa.gr/~nektar/history/1antiquity/pericles_epitafios_logos.htm
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ
Εις Σάμον
Ακούστε την ωδή Εις Σάμον από τη Μαρία Φαραντούρη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη
Στις τρεις πρώτες στροφές από την ωδή «Εις Σάμον», που εντάσσεται στα Λυρικά, συλλογή δέκα πατριωτικών ωδών, την οποία ο Ανδρέας Κάλβος εξέδωσε στο Παρίσι το 1826, κυριαρχεί πνεύμα ελευθεροφροσύνης και διακρίνονται τα συστατικά γνωρίσματα της καλβικής ποίησης (ηρωική θεματολογία, υψηλός τόνος και ήθος, παραβολική χρήση του αρχαίου ελληνικού μύθου).
α’
Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.
β’
Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας *) επτέρωσε
τον Ίκαρον· και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ’ επνίγη
θαλασσωμένος·
γ’
Αφ’ υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.
Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.
Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί, Ίκαρος
Λεξιλόγιο
* νους αληθείας: αληθινό νόημα
από: http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos_Politismos/logotexnia/B-samon.htm
~~
ἀνθώπους μένει ἀποθανόντας, ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν., έ;!
Πράγματα που δεν ελπίζουν ούτε φαντάζονται
περιμένουν τους ανθρώπους μετά το θάνατο τους.
63. (27).
Τί μπορεί νά σημαίνει αυτό τό
«Πίνεις τήν προδοσία μέ τό γάλα…»;
νά:
Αυτό πού ήσουν κάποτε θά γίνεις ξανά
πρέπει νά γίνεις, πρέπει νά κλάψεις.
Ό εξευτελισμός σου νά γίνει τέλειος
Η εκπόρθηση νά φτάσει ώς τίς ρίζες τών βουνών
Είσαι Έλληνας, είσαι Έλληνας.
Πίνεις τήν προδοσία μέ τό γάλα,
πίνεις τήν προδοσία μέ τό κρασί.
Ό εξευτελισμός σου νά γίνει τέλειος,
πρέπει νά δείς, πρέπει νά γίνεις,
αυτό πού ήσουν κάποτε θά γίνεις ξανά
Είσαι Έλληνας – 1968
Στίχοι + Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Huffpost
ΤΟ BLOG
17/10/2020 11:29 EEST | Updated 7 ώρες πριν
Το ρίσκο της παρρησίας
Γιώργος Θεοδωρίδης Υποψήφιος Διδάκτωρ Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Η παρρησία ήταν πάντα μία δύσκολη έννοια. Ήδη από την εποχή του Σωκράτη βλέπουμε τους μεγάλους προβληματισμούς που τίθενται στο φιλόσοφο. Στο διάλογο ”Γοργίας” ο Πλάτων τοποθετεί τον Καλλικλή στη θέση του συζητητή του Σωκράτη, θέτοντας στον δεύτερο ορισμένα φαινομενικά διλήμματα σχετικά με τη διατύπωση δυσάρεστων απόψεων από το Σωκράτη για την πόλη και τους νέους. Στο τέλος του διαλόγου ο φιλόσοφος, με μία έξυπνη παρομοίωση, καταδεικνύει τον πονηρό στρεψόδικο ρόλο των σοφιστών στη διαπαιδαγώγηση των νέων και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Ας δούμε όμως πρώτα τον ίδιο το διάλογο μέσα από τη μετάφραση του Β.Δ. Κρητικού:
ΣΩ. Ειπέ μου λοιπόν ―ως εν συμπεράσματι― ποίαν από τας δύο αυτάς φροντίδας με παρακινείς να λάβω περί των Αθηναίων. Εξήγησέ μου: να καταπολεμώ τας κακάς έξεις των προς τον σκοπόν να γίνουν καλύτεροι, καθώς κάνει ο ιατρός, ή τουναντίον να γίνω ένας καλός υπηρέτης των ―υποθάλπων τα ελαττώματά των― και να ζητώ μόνον να τους ευχαριστήσω ως κόλαξ; Διότι ορθόν είναι, καθώς ήρχισες να ομιλής «με παρρησίαν», μέχρι τέλους να λέγης όσα σκέπτεσαι. Μίλησε λοιπόν θαρραλέα και χωρίς φόβον.
ΚΑΛ. Λέγω λοιπόν να εκλέξης να τους περιποιήσαι.
ΣΩ. Τέλος πάντων, ευγενικέ μου φίλε, με συμβουλεύεις να ασκώ το επάγγελμα του κόλακος.
ΚΑΛ. Ένα επάγγελμα Μυσού, αν προτιμάς, διότι άλλως….
ΣΩ. Να μη επαναλάβης ό,τι πολλάκις ήδη έχεις ειπεί, ότι θα με φονεύση όποιος ήθελε, διά να μη αναγκασθώ ν′ απαντήσω διά μίαν ακόμη φοράν ότι «θα πέθαινα αθώος» από χέρι ενός κακούργου· ούτε και ότι θα μου αφαιρέσουν εκείνο το ολίγον που έχω, διά να μη μ′ αναγκάσης και πάλιν να σου είπω ότι όποιος μου αφαιρέση έτσι, δεν θα ξέρη τι να το κάμη, διότι όπως αδίκως θα αφαιρέση, έτσι αδίκως και θα χρησιμοποίηση, αδίκως άρα και με εντροπήν του, επομένως και προς βλάβην του.
ΚΑΛ. Πόσον μου φαίνεσαι, Σωκράτη, πως πιστεύεις ότι είσαι εξησφαλισμένος από όλους αυτούς τους κίνδυνους, ωσάν να κατοικούσες «ποιος ξέρει πού μακριά» και δεν θα διέτρεχες τον κίνδυνον να συρθής εις το δικαστήριον ποιος ξέρει από ποίον άνθρωπον κακοήθη.
ΣΩ. Θα ήμην αληθώς ανόητος, Καλλικλή, εάν δεν ηδυνάμην να πιστεύω ότι εις την πόλιν μας είναι οιοσδήποτε απολύτως ασφαλής από ένα παρόμοιον συμβάν. Εν τούτοις τούτο γνωρίζω πολύ καλά, ότι αν εισαχθώ εις το δικαστήριον, όπου θα διατρέξω τον κίνδυνον να καταδικασθώ εις μίαν των ποινών, τας οποίας συ λέγεις, ασφαλώς ο κατήγορός μου θα είναι ένας κακοήθης και κακεντρεχής. Διότι είναι αδύνατον ένας έντιμος άνθρωπος να σύρη εις το δικαστήριον έναν αθώον. Και θα σου είπω και κάτι περισσότερον: δεν θα εθεώρουν καθόλου παράδοξον, εάν κατεδικαζόμην εις θάνατον. Θέλεις να σου είπω διατί περιμένω αυτά;
ΚΑΛ. Και πολύ μάλιστα το επιθυμώ.
ΣΩ. Διότι εγώ πιστεύω ότι με…
συνέχεια
ΣΩ. Διότι εγώ πιστεύω ότι με ολίγους άλλους Αθηναίους, διά να μη είπω μόνος, καλλιεργώ την αληθινήν πολιτικήν τέχνην. Επειδή λοιπόν δεν ζητώ ποτέ με τους λόγους μου να ευχαριστήσω, αλλ′ αποβλέπω πάντοτε προς το αγαθόν και όχι προς το ευχάριστον, και επειδή δεν θέλω να κάμω όλα εκείνα τα ωραία πράγματα που με συμβουλεύεις, διά τούτο δεν θα γνωρίζω τι να είπω εις το δικαστήριον. Και μου έρχεται εις τον νουν εκείνος ο λόγος, τον οποίον έλεγα προς τον Πώλον. Θα κριθώ δηλ. καθώς θα εκρίνετο ενώπιον δικαστών παιδίων ένας ιατρός, και ήτο δημόσιος κατήγορος ένας μάγειρος. Διότι σκέψου τι θα απελογείτο ένας ιατρός εις μίαν τοιαύτην περίστασιν, όταν ηγείρετο ο κατήγορος–μάγειρος και έλεγε: «Παιδιά μου, τι κακό και τι ζημιές σάς έχει κάμει αυτός εδώ ο άνθρωπος! δεν σέβεται ούτε τους μικροτέρους από σας· μα κόβει, καίει, σας μαραίνει, σας πνίγει, σας βασανίζει· σας αναγκάζει να παίρνετε πικρότατα φάρμακα, σας κάνει να πεινάτε και να διψάτε· δεν σας προσφέρει κάθε λογής φαγητά και γλυκίσματα, που σας επρόσφρερα εγώ για ευχαρίστησί σας». Τι φαντάζεσαι ότι θα ημπορούσε να είπη ο ιατρός εις μίαν τόσον δυσχερή περίστασιν; ή αν έλεγε την αλήθειαν, θα έλεγε: «Ολ′ αυτά, είναι αλήθεια, τα έκαμα, μα τα έκαμα, παιδιά μου, για το καλό σας, για την υγεία σας». Μέχρι πού φαντάζεσαι πως θα έφταναν αι κραυγαί αποδοκιμασίας των δικαστών παιδίων; Δεν θα εθορύβουν δαιμονιωδώς;
ΚΑΛ. Ίσως. Πρέπει να το φαντασθή κανείς.
ΣΩ. Δεν νομίζεις, λοιπόν, ότι ο ιατρός θα ευρίσκετο εις μεγάλην απορίαν ως προς τι ν′ απαντήση;
ΚΑΛ. Μάλιστα.
ΣΩ. Εννοώ πολύ καλά ότι τα ίδια θα επάθαινα και εγώ, αν ήμην υποχρεωμένος να προσέλθω εις το δικαστήριον. Διότι δεν θα ηδυνάμην να ισχυρισθώ ότι τους προσεπόρισα εκείνας τας ηδονάς, τας οποίας οι άνθρωποι θεωρούν ως ευεργεσίας και ωφελείας ― και εγώ απεναντίας δεν ζηλεύω ούτε τους παρέχοντας ταύτας, ούτε εκείνους οι οποίοι τας απολαμβάνουν. Εάν με κατηγορή τις ή ότι διαφθείρω τους νέους βασανίζων αυτούς με τας συζητήσεις μου, ή ότι κακολογώ τους γέροντας εκτοξεύων κατ′ αυτών πικρούς λόγους είτε κατ′ ιδίαν είτε δημοσία, δεν θα ηδυνάμην ν′ απαντήσω εις αυτούς σύμφωνα με την αλήθειαν: «Δικαίως πάντα ταύτα εγώ λέγω και πράττω προς αυτό τούτο το συμφέρον σας, κύριοι δικασταί, και διά κανένα άλλον σκοπόν». Ώστε κατά πάσαν πιθανότητα δεν θα έχω ή να υποστώ την μοίραν μου.
ΚΑΛ. Και σου φαίνεται, Σωκράτη, ότι είναι καλή η τύχη ενός ανθρώπου υπό τοιαύτας συνθήκας, ώστε να μη έχη την δυνατότητα να βοηθήση τον εαυτόν του εις την πατρίδα του;
Συνέχεια από κάτω
συνέχεια
ΣΩ. Αρκεί να έχη τούτο μόνον, Καλλικλή, το οποίον συ πολλάκις παρεδέχθης, ότι δηλ. ουδέποτε, ούτε είπε, ούτε διέπραξε καμίαν αδικίαν μήτε προς τους θεούς μήτε προς τους ανθρώπους. Διότι η υπεράσπισις αύτη, την οποίαν πολλάκις παρεδέχθημεν, είναι η ωραιοτάτη. Τώρα, εάν ένας απεδείκνυε ότι εγώ δεν είμαι εις θέσιν να δώσω αυτήν την βοήθειαν εις τον εαυτόν μου ή εις άλλους, τότε θα έπρεπε να εντρέπωμαι και ενώπιον πολλών και ενώπιον ολίγων, έστω δε και μόνος υπό μόνου, εάν απεδεικνυόμην τοιούτος και εάν ακόμη διά την αδυναμίαν μου αυτήν επρόκειτο να χάσω την ζωήν μου, πολύ θα ηγανάκτουν. Αλλ′ εάν εξ αγνοίας ρητορικής κολακευτικής εκινδύνευον να πεθάνω, είμαι βέβαιος ότι θα μ′ έβλεπες να υποφέρω τον θάνατον με αταραξίαν. Διότι τον θάνατον αυτόν καθ′ εαυτόν κανείς δεν πρέπει να φοβήται, εκτός αν είναι κανείς εντελώς απερίσκεπτος και άνανδρος, την αδικίαν όμως πρέπει να φοβήται διότι, εάν η ψυχή φθάση εις τον Άδην βεβαρημένη με τα αισχρότερα αδικήματα, το δυστύχημά της τούτο είναι το έσχατον. Και αν επιθυμής, είμαι πρόθυμος να σου αποδείξω τούτο με μίαν διήγησιν.
ΚΑΛ. Λοιπόν, αφού έως τώρα ετελείωσες όλα τα άλλα σημεία του θέματος, τελείωσε και τούτο.
Πλάτων, Γοργίας 521a-522e
(Μτφρ. Β.Δ. Κρητικός, Πλάτωνος Γοργίας (ή περί ρητορικής ανατρεπτικός). Αρχαίον κείμενον, εισαγωγή, μετάφρασις, σημειώσεις, Αθήνα: Πάπυρος, 1957)
Ο παραπάνω διάλογος, όπως και οι περισσότεροι σωκρατικοί διάλογοι που συνέγραψε ο Πλάτων, έχουν ιδιαίτερη αξία εμάς τους σύγχρονους Έλληνες. Σε εποχές όπου η ελευθερία του λόγου δοκιμάζεται διαρκώς από πολλές προκλήσεις, η ανάγκη για παρρησία και ορθό λόγο είναι έκδηλη.
Οι αφορμές πολλές. Εθνικά θέματα, παιδεία, οικονομία, δημόσια διοίκηση και αξιοκρατία, τοπική αυτοδιοίκηση, κρίση των ΜΜΕ. Τομείς που καθημερινά αναδεικνύουν προβλήματα δομικά. Η κυρίαρχη τάση περιορίζεται, όπως πάντα, στην ομφαλοσκόπηση γύρω από συγκεκριμένες ατζέντες. Είτε πρόκειται για την πανδημική κρίση του κορωνοϊού είτε για τα ελληνοτουρκικά είτε για εσωτερικά θέματα, το… ”μικρό χωριό” της ελληνικής πολιτικής και μιντιακής αφρόκρεμας θα επιδιώξει να παρουσιάσει πάντα μία συγκεκριμένη εικόνα.
Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εξαιρέσεις ανθρώπων ή και μέσων που δεν διστάζουν να στοιχειοθετήσουν λόγο δυσάρεστο αλλά αληθή, λόγο εθνικής αυτογνωσίας και πατριωτισμού στα δύσκολα ζητήματα, λόγο όμως που δεν ετεροκαθορίζεται. Λόγο που δεν εξιδανικεύει καταστάσεις, δεν ομιλεί για ”διπλωματικό μαραθώνιο”, ”διπλωματική αντεπίθεση”, ”μαξιμαλιστική Ελλάδα”, ”κυρώσεις που είναι πάντα στο τραπέζι”.
Συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Αν για τα ΜΜΕ και τους opinion leaders του πολιτικού και δημοσιογραφικού χώρου, οι σκοπιμότητες συχνά επιβάλλουν την προώθηση συγκεκριμένων απόψεων, δεν θα έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως ανεξάρτητους αναλυτές. Άνθρωποι με επιστημονική επάρκεια, γνώσεις, δομημένη σκέψη και μεστό λόγο, που είτε λόγω ειδικότητας είτε λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος αναλαμβάνουν το ρίσκο να εκφέρουν δημόσιο λόγο και εν τέλει κερδίζουν δημόσιο χώρο, οφείλουν να κρατούν σε κάθε περίπτωση αλώβητο το κριτήριο του αυτοπροσδιορισμού – άλλως του μη ετεροπροσδιορισμού.
Αναγκαίες συνθήκες για αυτό είναι η ανεξάρτητη ανάλυση των γεγονότων και φυσικά η κατά το δυνατόν μηδενική εξάρτηση από κέντρα πολιτικής εξουσίας και γενικότερης ισχύος (επιχειρηματικής, μιντιακής κ.λπ.). Κρίσιμο δε χρονικό σημείο στην πορεία αυτού του αναλυτικού λόγου, ο οποίος φιλοδοξεί να φέρει τον μανδύα της ανεξάρτητης και αντικειμενικής άποψης, είναι εκείνο κατά το οποίο οι προσωπικές πολιτικές επιλογές καθίστανται κυρίαρχη τάση, ενώ μέχρι πρότινος ήταν μειοψηφούσες πολιτικά.
Ύστερα από εκείνο το χρονικό σημείο, ο δημόσιος αναλυτής οφείλει να εξακολουθήσει να πράττει ό,τι έπραττε μέχρι τότε. Να αναλύει τα πράγματα με γνώμονα τις ίδιες αξίες που έχει, τις γνώσεις, τις εξελίξεις και με βασικό άξονα την ελεύθερη σκέψη. Το ρίσκο της παρρησίας αυτό ζητάει. Δεν βολεύεται με δυναμικές κριτικές που μόλις το κλίμα αλλάξει αυτές αντικαθίστανται από χρωματιστά γυαλιά.
Απαιτεί συνέπεια στην κριτική, συνέχεια στην ανάλυση, αντίσταση στον ετεροπροσδιορισμό. Μία άσκηση ίσως δύσκολη για πολλούς, αλλά αναγκαία για τη δημοκρατία και τους πολίτες που – μέσα στις πολλές καθημερινές δυσκολίες – αναζητούν φωνές ενημέρωσης και αντικειμενικής ανάλυσης που δεν κρύβει κρίσιμες λεπτομέρειες, δεν στρουθοκαμηλίζει, δεν θωπεύει ανερμάτιστα και ανερυθρίαστα την εκάστοτε εξουσία, αλλά είναι εκεί για να δείχνει ένα δρόμο αναλυτικής σκέψης και ”γνώμης μετά γνώσεως”. Αυτός είναι ο λόγος που οι διάλογοι του Σωκράτη ήταν και παραμένουν πάντα τόσο επίκαιροι στην Ελλάδα και όχι μόνο.
Συνέχεια από κάτω
Συνέχεια από κάτω
Οι δημόσιοι διανοούμενοι όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι πρέπει πάντα να έχουν στο νου τους ότι απευθύνονται σε κοινό που πραγματικά ψάχνει την αντικειμενική ενημέρωση, αναζητεί τη σωστή πληροφορία, θέλει να διώξει από το πεδίο του τα πολιτικά φτιασίδια της εκάστοτε κατάστασης. Το ρίσκο των αναλυτών είναι αυτό ακριβώς. Να αποτυπώσουν την κατάσταση όπως είναι και όχι όπως θα ήθελαν οι ίδιοι να είναι ή όπως ενδεχομένως τους υπαγορεύουν άλλοι να πουν ότι είναι. Διότι αν μεν ισχύει το πρώτο, τότε μιλάμε για ρηχότητα σκέψης.
Αν δε ισχύει το δεύτερο, τότε μιλάμε όχι για για δημόσιους διανοούμενους ή αναλυτές, αλλά για πλήρως εξαρτημένους παίκτες του δημόσιου διαλόγου. Ίσως όλα τα παραπάνω να φαντάζουν ρομαντικές ή και αφελείς σκέψεις για ορισμένους. Για πολλούς άλλους όμως είναι η μόνη οδός προς το… ”αγαθό” κατά Σωκράτη. Προς την αλήθεια, για εμάς τους νεότερους.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που είναι ”ρίσκο” σήμερα, θα γίνει ”μνήμη” αύριο. Οι κατ′ επάγγελμα ινστρούκτορες δεν το βλέπουν. Οι εξ αντικειμένου επαγγελματίες του 24ώρου δεν το κατανοούν. Οι δημόσιοι αναλυτές οφείλουν να το αναλάβουν.Είναι η μοναδική πανοπλία για την προστασία της πνευματικής συνέπειας. Τελικά, είναι η μόνη συνταγή για τη διαφύλαξη της προσωπικής αξιοπρέπειας.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/to-risko-tes-parresias_gr_5f89c03ec5b67da85d1da4db
συμπαθάτε με γιά τά δύο λάθη, όπως
τό απροειδοποίητο κόψιμο στή σύνδεση τού πρώτου μέρους μέ τό δεύτερο
καί
«Συνέχεια από κάτω» αντί σκέτο «συνέχεια»
στήν έναρξη τού τελευταίου μέρους,
είς παρηγορίαν:
Ως ουδέτερος Έλληνας της Πελοποννήσου αυτο το πάντρεμα μου αρέσει πολύ.
Πεντοζαλι-κοτσαρι αδελφοί Στρατάκη και αδελφοί τσαχουριδη.
Η ένταση στη φωνη των κρητικών και η ηρεμία και γαλήνη στη φωνη των Ποντίων
δένει πολυ ομορφα.
Πήγα άκουσα τα δύο τραγούδια αυτα απο άλλους καλλιτέχνες παλι εδω γυρισα.
Ζούμε στην πιο όμορφη χώρα μουσικά – (κι όχι μόνο, έ!, σσ)
Αριστερός καπιταλιστής Πριν από 6 μήνες
λάθος βίντεο, αδέλφια
βοηθάτε, μέ καλή διάθεση, νά μή νικήσει η αναποδιά, καθώς
ακοπός ήταν νά μπεί στό 12 τό βίντεοπού ακολουθεί (Κριτικοί καί Πόντιοι)
απ’ όπου καί τό σχόλιο τού Αριστερού καπιταλιστή,
πάμε:
έχει κακοφορμίσει, ό… χάκερ, πού λ ό λ
μόνο χαρακίρι δέν έχει κάνει ακόμη,
σ’ αυτόν εδώ τόν συγκεκριμένο χώρο τών σχολίων
«Τά ὅρια τοῦ ἀνθρώπου φαίνεται πώς εἶναι περιορισμένα:
στίς κουβέντες πού λέει, στά λόγια πού ἀκούει,
στούς ἀνθρώπους πού συναναστρέφεται.
Ἄν τά ὑπερβεῖ κουράζεται μέ μιά κούραση πού τόν ὁδηγεῖ στήν ὑπερκόπωση,
δηλαδή στήν ἀποδιοργάνωση.
Τότε χρειάζεται ν’ ἀποσύρεται «εἰς ἔρημον τόπον»,
«μόνος μέ τόν μόνον Θεόν» καί νά ἀνασυγκροτεῖται.»
απ’ εδώ: http://www.isagiastriados.com/index.php,
όπου καί:
«Όταν έλθη το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή,
κάνει φυσικώς τον άνθρωπο συγγενή με το Θεό σε τέτοιο σημείο, που
η ψυχή φωνάζει με μεγάλη κι αναμφίβολη βεβαιότητα προς τον Κύριο: Πατέρα!»
(Αρχιμ. Σωφρόνιος)
άσ’ το σ’ ένα παράθυρο, νά παίζει:
Κράτος έν κράτει η μοσαντ στή «Γαλλία», πού
τής επιτίθενται οί ισλαμιστές μέ ειδεχθείς καί μαζικές δολοφονίες
από τότε πού τό άνομο ισραηλ τά βρήκε
(ποτέ δέν τά ‘χε χαμένα, αντίθετα, αυτό φαμπρικάρισε τό ισλαμ γιά νά τό στρέψει κατά τού Χριστιανισμού… σσ)
μέ τούς μουσουλμάνους, λέω…
βλέπε:
https://corfiatiko.blogspot.com/2018/07/m_31.html
«…πώς μεταβάλλεται σιγά σιγά η «Γαλλία»(France, έ;! σσ) σέ ισλαμικό κράτος
από μηδενισμό, λόγω τού μηδενισμού…»
-λογοκρίνοντας(γιά κουτοπονηροχωριαταραίϊκους λόγους, εστετίστικους/ηθικίστικους·
οί πραγματικοί είναι κατά πολύ χειρότεροι…) τόν Σολτζενίτσιν καί τήν εφημερίδα Le Monde, τυφλώνουμε βέβαια εαυτούς καί αλλήλους.»,
μεταξύ πολλών άλλων, όπως π.χ.:
«…σύναψη αριστεράς καί μουσουλμανισμού…»,
βλέπε γιά 1ω 00λ 38δ,
εδώ:
«π. Ν. Λουδοβίκος: Νέκρωση ελευθερίας και ψυχική αδρανοποίηση»
https://1.bp.blogspot.com/-17el8I87l8c/X5W9iQoXfxI/AAAAAAAAecQ/oMIarBMHc6M5t8teFUMyJWZgIom-WyaUACLcBGAsYHQ/s2048/GIANNA_MAZAOUER_USA.jpeg
Ἡ Θεσσαλονίκη καί ὁ Μαζάουερ τῆς Γιάννας
ΚΥΡΙΑΚΉ, 25 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2020
«Ἡ ἐπιτροπή τῆς Γιάννας, ἡ ὁποία
ἔχει ἀναλάβῃ ἐργολαβία τόν ἑορτασμό γιά τά 200 χρόνια τῆς Παλιγγενεσίας «κοσμεῖται», ὅπως τόσο ἡ Γιάννα ὅσο καί ὁ εὐρύτερος «πνευματικός χῶρος» τῆς ἑλλαδικῆς ὑποστηρίζει, ἀπό ἕναν «ἀξιόλογον ἱστορικό».
Τόν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς Μάρκ Μαζάουερ. Τώρα
τό πόσο «σπουδαῖος» ἤ «ἀξιόλογος» εἶναι ὁ κ. Μαζάουερ,
θά ἀφήσουμε νά μᾶς περιγράψῃ ὁ κ. Γεώργιος Καραμπελιᾶς, σέ ἄρθρο του πού δημοσιεύτηκε στό περιοδικό «Ἄρδην»,( τεῦχος 91, Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2013),
ὅπου ἀναλύεται τό βιβλίο τοῦ Μαζάουερ γιά τήν Θεσσαλονίκη.
Ἔχει πολύ μεγάλο ἐνδιαφέρον
καί προφανῶς θά καταλάβετε καί τόν λόγον τῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἐν λόγῳ
στήν Ἐπιτροπή 1821, τῆς Γιάννας, τῆς ἐκλεκτῆς τοῦ Κούλη….»,
εδώ: https://ardin-rixi.gr/archives/14970
δείτε κι αυτό:
«ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»
Περί της ατιμωρησίας της Τουρκίας, του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
«Από αυτή την πάστα ανιδιοτελών ηρώων, που δεν υπαρχει πιά…»
«Έχω πολλά ελαττώματα, όπως ότι παθιάζομαι εύκολα.
Μολονότι όμως υπέφερα τα πάνδεινα από τους βασανιστές μου
στη διάρκεια της δικτατορίας(σσ: 1973-85),
ποτέ δεν καλλιέργησα στον κήπο μου
τα άνθη του μίσους.
Κι αυτό επειδή η ζωή με δίδαξε με σκληρό τρόπο ότι το μίσος, τελικά, σε αποβλακώνει,
σε κάνει να χάνεις την αντικειμενικότητά σου απέναντι στα πράγματα.»
Πέπε Μουχίκα, Πρόεδρος(2010-2015) τής Ουρουγουάης,
παραιτούμενος οικειοθελώς από τήν έδρα τού γερουσιαστή
λόγω τής κλονισμένης υγείας του,
αυτός
«…ο πρώην αντάρτης Τουπαμάρο…
αφήνοντας μια πολίτιμη παρακαταθήκη σε κάθε ανθρώπινο ον με ενσυναίσθηση.»
από τό άρθρο μέ τίτλο Διδαχή Πέπε Μουχίκα: Το μίσος αποβλακώνει,
τού Γιάννη Παπαδάτου, στό οπισθόφυλλο τής εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος», σήμερα
ΗΧΗΤΙΚΟ – Ο Λαϊκός Πολιτισμός, του Χρ. Μαλεβίτση
“Χαρακτηριστικό του λαϊκού πολιτισμού είναι ότι εδράζεται στο ομαδικό υποσυνείδητο και στα αρχέτυπα του. Αυτό του δίνει μια βαρύτητα, τον κάνει εδραίο, τον κάνει να είναι αήττητος. Για αυτό στην ιστορία μέχρι τώρα ξεκινούσε ο πολιτισμός από την επαρχία για να ανθίσει οργανικά στις πόλεις, όπως έγινε λ.χ. στην κλασσική Αθήνα: ο πολιτισμός της κλασσικής Αθήνας ήταν βλάστημα του λαϊκού πολιτισμού. Από που βγήκε η τραγωδία, η φιλοσοφία, όλο εκείνο το βλάστημα του λόγου και της σκέψεως. Βγήκε από τα υποθέματα του ίδιου του λαού, για αυτό έκανε το θαύμα.”
περισσότερα:
https://soundcloud.com/user-673122016/1a-1 • 4λ 40δ
1. ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
https://soundcloud.com/user-673122016/1a-1 • (τό ακούσαμε αποπάνω)
2. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΝΟΣ
https://soundcloud.com/user-673122016/2a-1 • 6λ 23δ
3. Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
https://soundcloud.com/user-673122016/3a-1 • 7λ 07δ
4. Ο ΑΡΧΙΜΑΣΤΟΡΑΣ ΣΟΛΝΕΣ (* σσ)
https://soundcloud.com/user-673122016/4a-1 • 6λ 57δ
5. ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
https://soundcloud.com/user-673122016/5a-1 • 4λ 33δ
6. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
https://soundcloud.com/user-673122016/6a-1 • 4λ 51δ
7. ΕΥΘΥΝΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ
https://soundcloud.com/user-673122016/7a-1 • 7λ 44δ
βλέπε έν συνεχεία
8. ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ
https://soundcloud.com/user-673122016/8a-1 • 10λ 19δ
9. ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
https://soundcloud.com/user-673122016/9a-1 • 6λ 51δ
ΜΝΗΜΗ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗ
https://soundcloud.com/user-673122016/h0fzufx5qk1z • 40λ
*
Ο Αρχιμάστορας Σόλνες είναι θεατρικό έργο του Ερρίκου Ίψεν
από:
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΩΝ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗ
Διανύεις τὴν ἐξίσωση Αἴαντας ἴσον ἀπορρυπαντικὸ ἴσον ποδοσφαιρικὴ ὁμάδα.
Πορεύεσαι, δηλαδὴ στὴν ὁδὸ τῆς μονοτροπίας κι ὁ χρόνος σὲ πηγαίνει.
Δὲν ἀπορεῖς, δὲ φοβᾶσαι, δὲν ἀμφισβητεῖς, δὲν ἐρωτεύεσαι.
Δέν… ὁ μαθηματικὸς τύπος τῆς διπλῆς ἄρνησης, τῆς ἀμείλικτης κατάφασης σὲ κυριεύει.
Στρογγύλεψες τὶς ἀκμές σου καὶ κυλᾶς σὰν σφαίρα. Ποῦ; Δὲν ξέρεις, δὲν ξέρω.
Κι ὅμως ὑπάρχει βέβαιη γνώση, ποὺ τὴν ἀφόρισες ἀπ’ τὴ ζωή σου,
ἢ μᾶλλον σοῦ τὴν πῆραν γιὰ νὰ γίνεις λεία
στὴ λογικὴ τῆς ἀγορᾶς.
απόσπασμα από ένα ψυχωμένο ποιητικά κείμενο μέ τίτλο
«Γι’ ἄλλη, πιό μυστικὴν ἀντρεία λαχτάρησα»
Μέ τό λύχνο τού άστρου, στούς ουρανούς εβγήκα.
Στό αγιάζι τών λειμώνων, στή μόνη ακτή τού κόσμου.
Πού νά βρώ τήν ψυχή μου, τό τετράφυλλο δάκρυ!
Τά κορίτσια μου πένθος γιά τούς αιώνες έχουν.
Τ’ αγόρια μου τουφέκια κρατούν καί δέν κατέχουν
πού νά βρω τήν ψυχή μου, τό τετράφυλλο δάκρυ!
Με το λύχνο του άστρου – 1964 [1]
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
1. Γρηγόρης Μπιθικώτσης
[1]
ΕΧΩΝ ΑΣΤΕΡΑ ΛΥΧΝΟΝ * ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥ…
Τρέχει ό καιρός, περνάει, κι όμως
κάτω απ’ τό μπετόν
η αμμουδιά κρατάει τό αχανές τών θαλασσών.
Στή γαλανή ξανά, στά νερά τά μακρινά κάτω από ρόδες καί σασμάν, στή λαλέουσα παγάν.
Πολλών υδάτων γέμει ό ωκεανός.
Βάθυνε τόν ωκεανό σου!…
Απλώσου!
Μέρες και νύχτες στο νοσοκομείο Γεννηματά
athensvoice.gr
12/07/2020
Δεν θα πιάσουμε τα νοσοκομεία ένα-ένα,
κάθε φορά (που πάω σε κάποιο) ελπίζω ότι θα είναι το τελευταίο…
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Η Μανίνα Ζουμπουλάκη πέρασε μια μέρα στα επείγοντα του Νοσοκομείου Γεννηματά και περιγράφει όσα είδε και άκουσε,
εδώ: http://www.ekabnews.gr/2020/07/blog-post_27.html
Η συνεχιζόμενη παρουσία Πακιστανικών μονάδων επιφανείας σέ τουρκικούς λιμένες καί
η αμυντική σχέση Άγκυρας Ισλαμαμπάντ, απαιτούν τήν δημιουργία
τού αντίστοιχου αμυντικού άξονα Αθήνας-Δελχί
τό συντομότερο δυνατό.
Έτσι καταλήγει σχετικό άρθρο τού Γιώργου Μοτσάκου, εδώ:
https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/6971420_sta-skaria-amyntiki-synergasia-elladas-indias-apantisi-ston-amyntiko-axona
Επισπεύδονται ραγδαία οι εξελίξεις: Έρχεται τριμερής Ελλάδας-Ινδίας-ΗΑΕ
Sean Connery @ The name of the rose – Did Christ laugh
@cringe poop Stoic philosophy is very much like the old man:
Always very serious, avoids emotions, very conservative in nature,
very much putting emphasis on contuity as opposed to evolution.
Which is why it is called Stoic = those that sit in one place only.
Aristotelian Philosophy on the other hand
is very much like that character played by Sean Connery:
Always curious and inquisitive, accepts emotions, puts very much emphasis on evolution.
and very dynamic in nature.
And BTW: Aristotle used to teach philosophy in ancient Athens
while walking and taking a stroll. = thus very dynamic.
oren1neu1dag Πριν από 5 μήνες
Cinevortex
Το τρίτο μέρος της τριλογίας του Κισλόφσκι,
βασισμένης στα τρία χρώματα της Γαλλικής Επανάστασης (μπλε, λευκό και κόκκινο)
και των ιδεωδών που συμβολίζουν (ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη).
Η Βαλεντίν φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και μοντέλο
τραυματίζει ένα σκυλί που ανήκει σ’εναν απομονωμένο, ψυχρό και ασυγκίνητο άνθρωπο
που αρέσκεται να παρακολουθεί τους γείτονές του.
Οι δυο τους θα αναπτύξουν μία παράξενη σχέση που θα επηρεάσει τις ζωές τους.
Το τρίτο χρώμα της γαλλικής σημαίας συμβολίζει την αδελφότητα και
από πολλούς θεωρείται η καλύτερη ταινία της τριλογίας.
Ένας λυρικός μεταφυσικός στοχασμός πάνω στην Ύπαρξη, στην Αγάπη και
στο αδυσώπητο της Μοίρας και του Θανάτου.
‘Όπως στα περισσότερα έργα του σκηνοθέτη,
η ταινία βρίθει από συγκυρίες και συμπτώσεις που καταλυτικά επεμβαίνουν
στο πεπρωμένο των χαρακτήρων για να το αναδιαμορφώσουν ριζικά
και η απλή καθημερινότητα καταυγάζεται από ένα μεταφυσικό φως
(διόλου επιπόλαιο και απλοϊκό)
που γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για το τέλος, παρά την τραχύτητα της διαδρομής.
Είτε το θέλουμε, είτε όχι, συνδεόμαστε με υπόγεια, ακατάλυτα δεσμά
και επικοινωνούμε μυστικά. Μένει να το συνειδητοποιήσουμε.
Περισσότερες πληροφορίες:
https://www.imdb.com/title/tt0111495/
Τρία Χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία – Three Colors: Red 1994 (ελληνικοί υπότιτλοι)
διάρκεια: 1ω 34λ 47δ
όταν περνάμε καλά, εδώ μέσα
τρώει τά νύχια του,
ό στερημένος τής ωραιότητας, άρρωστος
πού κάνει αυτά τά καμώματα[1]:
«Γιατί εἶναι πολλά χρόνια πού δέν ἀτενίζουμε τήν ὀμορφιά.»
Ελένη Π.
[1]
στή θέση τού σωστού βίντεο γιά τήν «Κόκκινη Ταινία»
σέ μένα δείχνει τήν επιλογή αυτού τού… χάκερ
(άλλαξε τό μουσικό βίντεο καί στό ύπερθεν 12 γιατί μάλλον έχει προσωπική κόντρα μέ
τούς αδελφούς Τσαχουρίδη, εδώ μέ τόν Σκουλά: https://www.youtube.com/watch?v=V_D-1sOxOoY),
τήν ταινία Loophole(1954)·
σ’ εσάς τί δείχνει;
τό «μέ τελείωσες» μέ τόν Γιώργο Νταλάρα,
μού δείχνει τώρα στό ύπερθεν 12…
άς απαντήσει κάποιος ποιό βίντεο έχει στό 25,
γιά νά ξέρουμε τήν έκταση τής παρέμβασης τού… χάκερ
μέ κατεστραμμένη τή συγκινησιακή του συσκευή,
ό μπανιστιρτζής-ματάκιας μιάς άλλης εποχής,
πλησίαζε αθόρυβα, μέ τό ελβιέλο πού φόραγε, τά ξεμοναχιασμένα ζευγαράκια στήν εξοχή
καί τούς πετούσε πετραδάκια…
Καί μή γκσεχνάμε
τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά Του*, καθώς
πρώτιστο θέλημά Του η ίδια η ύπαρξή μας,
κατά τό: Σὺ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι ἡμᾶς παρήγαγες, καὶ παραπεσόντας ἀνέστησας πάλιν, καὶ οὐκ ἀπέστης πάντα ποιῶν, ἕως ἡμᾶς εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνήγαγες καὶ τὴν βασιλείαν σου ἐχαρίσω τὴν μέλλουσαν.**, έ;!
*
Δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου·
τὸ πνεῦμά σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ.
Από τόν ρμβ’ (142) Ψαλμό
**
Ένα καλώς λίαν (πρώτη δημιουργία)
και ένα άριστα (αναδημιουργία) ομόρροπο,
με ίδιο προσανατολισμό και στόχο.
ΕΝΑ
ΕΙΝΑΙ
Εκ του Ένα (Τριάς εν Μονάδι), στο είναι και
εκ του μη όντος στο είναι ημάς παρήγαγες.
Από το 0 στο 1 (διαδικώς) με ελευθερία να επιστρέψουμε στο ΕΝΑ και ΕΙΝΑΙ
αντί του μηδενός και απώλεια,
αφού δεν καταφέραμε (λόγω ανυπακοής και έκπτωσης) να μείνουμε εκεί.
απόσπασμα, από: https://hellasorthodoxy-kmyst.blogspot.com/2015/12/blog-post_3.html
Τά στερητικά τού χρήστη ναρκωτικών ουσιών, αλλιώς!…
H σάρκα του ανθρώπου η ενσάρκωση του Θεού και η Θεία Μετάληψη
Από π. Νικόλαος Λουδοβίκος
7 Ιουνίου 2020
Μια εξαιρετικά επίκαιρη, διαχρονικής σημασίας,
συνέντευξη του π. Νικόλαου Λουδοβίκου στον ραδιοσταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος
που μεταδόθηκε την Μεγάλη Εβδομάδα του 2020.
Η εικαστική πλαισίωση της ηχογράφησης, στο βίντεο που ακολουθεί, έγινε από το Αντίφωνο.
Ηχητικό(35λ 40δ), εδώ: https://antifono.gr/soma-metalipsi/
«Οι κατά καιρούς εκσυγχρονιστές
επιχειρούσαν να «βελτιώσουν» τη μεταπρατική λειτουργία του δάνειου κρατικού σχήματος,
αλλά δεν διανοήθηκαν ποτέ τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που θα έβαζαν τέλος
στον μιμητικό χαρακτήρα του πολιτεύματος
και θα το προσάρμοζαν στις ιδιαίτερες ανάγκες, στην ιδιοσυγκρασία και
στους ιστορικούς εθισμούς του Ελληνα.»
Γιά τό ψευτοτωμαίϊκο,
σάν γράφουν, παρουσιάζουν καί σχολιάζουν, οί καλύτεροι:
Θέλω να συστήσω στους αναγνώστες της επιφυλλίδας ένα βιβλίο. Που
αν είχα τα χρήματα θα το χάριζα σε κάθε μαθητή της Τρίτης Λυκείου σε όλη τη χώρα.
Ενα ευσύνοπτο, συναρπαστικό εγχειρίδιο Πολιτικής Αγωγής. Καίρια επιτομή
της πολιτικής ιστορίας του ελλαδικού κρατιδίου, από την ίδρυσή του ώς σήμερα.
Σοφή ανατομία των αιτίων της νεοελληνικής παρακμής,
της αποσύνθεσης του πολιτικού και κοινωνικού μας βίου.
Τίτλος του βιβλίου: «Η Νεοελληνική Φαυλοκρατία». Συγγραφέας, ο Ευάγγελος Κοροβίνης. Εκδότης, ο «Αρμός». Προλογίζει και επιλέγει ο Θεόδωρος Ζιάκας.
Τι ορίζει ως «φαυλοκρατία» το βιβλίο;
Την αλλοτρίωση της πολιτικής λειτουργίας σε κατοχή και νομή του κράτους
από ανταγωνιζόμενες φατρίες επαγγελματιών της εξουσίας.
Κάθε φατρία διεκδικεί το μονοπώλιο των προνομίων και «λουφέδων»
που εξασφαλίζει η διαχείριση των κοινών.
Η διαχείριση είναι πάρεργο, κυρίως άσκηση πολιτικής
είναι να διαγουμίζει η κυβερνώσα φατρία τον κρατικό κορβανά, την κοινωνική περιουσία.
Πώς και γιατί εμφανίζεται η φαυλοκρατία στο ελλαδικό κράτος
από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του;
Εμφανίζεται διότι ο θεσμός του νεωτερικού εθνικού κράτους ήταν κάτι ξένο,
άγνωστο για την ελληνική εμπειρία: Δεν προέκυψε από τις ανάγκες των Ελλήνων,
δεν συνδεόταν με τους ιστορικούς εθισμούς τους.
Ηταν δάνειο σχήμα, «κάλπικο δάνειον».
Οι Ελληνες έβγαιναν από μακραίωνη, τελείως διαφορετική πολιτική εμπειρία και παράδοση:
αυτήν της αυτοκρατορίας.
Μια κεντρική εξουσία να δεσπόζει σε πληθυσμούς πολυεθνικούς και πολυφυλετικούς.
Από την εποχή της Παλαιάς Ρώμης ώς και τους Οθωμανούς,
η αυτοκρατορία συνέχιζε να αποτελεί διεθνική «Τάξη Πραγμάτων» (Ordo rerum)
που ανεχόταν την κοινοτική αυτο-οργάνωση και αυτοδιαχείριση των Ελλήνων,
την ιστορική συνέχεια του ελληνικού τρόπου της «πόλεως» και της «πολιτικής».
Στο πλαίσιο των σχέσεων της οθωμανικής εξουσίας, με τις κοινότητες των ραγιάδων διαμορφώθηκε, παράλληλα με την κοινωνική αυτο-οργάνωση, και η «πατρωνία»:
μια αμυντική τακτική προστασίας των υποτελών από την αυθαιρεσία των κυριάρχων.
Κάποιοι αναλάμβαναν τον ρόλο του μεσάζοντα,
μεσολαβούσαν προσφέροντας εκδουλεύσεις μεσιτείας προς τις οθωμανικές αρχές,
για να αποσπάσουν ευνοϊκή ή και χαριστική μεταχείριση,
να μετριάσουν την τυραννική ασυδοσία των εξουσιαστών.
Εξω από την κοινότητα
(που παρέμενε απήχημα της «πόλεως» και του «κράτους του δήμου»)
την εξουσία τη γνώριζαν οι Ελληνες, με εθισμούς αιώνων, μόνον σαν ξένο επικυρίαρχο,
τη σχέση του λαού με τον επικυρίαρχο μόνο σαν τακτική «πατρωνίας»…
Συνέχεια
…Τέτοιο είδος εξωκοινοτικής επικυριαρχίας ήταν για την ελληνική εμπειρία
και το κράτος που έστησαν για τους Ελληνες οι Βαυαροί,
τα θεσμικά όργανα αυτού του κράτους (Βουλή, κυβέρνηση, δημοσιοϋπαλληλία).
«Εφυγεν ο Τούρκος και ήρθεν ο δημόσιος υπάλληλος».
Δεν επρόκειτο απλώς για την εικόνα που πρόβαλλε ο λαός στην κρατική εξουσία,
αλλά ταυτόχρονα
και για τον τρόπο που η κρατική εξουσία καταλάβαινε και ασκούσε τον ρόλο της.
Βουλή, κυβέρνηση και δημοσιοϋπαλληλία
λειτουργούσαν ως θεσμοί άσχετοι με τη βούληση και τις ανάγκες της ευρύτερης
κοινότητας – κοινωνίας των Ελλήνων, ανεξέλεγκτοι από το λαϊκό σώμα. Ετσι,
το καινούργιο σχήμα του «εθνικού κράτους» ταυτιζόταν στις συνειδήσεις περισσότερο
με την εξουσία του τούρκου αγά και καθόλου με τους εθισμούς του Ελληνα από την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα.
Ο λαός, που με την ψήφο του απλώς «μετήλλασεν τυράννους» (Παπαδιαμάντης),
κατέφευγε ταυτόχρονα στους δοκιμασμένους μηχανισμούς της «πατρωνίας»
για να μπορεί να μετέχει ισχνά στην καταλήστευση του δημόσιου κορβανά
από την εκάστοτε κυβερνώσα φατρία.
Το κράτος στην Ελλάδα αναδείχθηκε ο κυριότερος εργοδότης της χώρας
και «μήλον της έριδος», μεταξύ των αλληλοσπαρασσόμενων κομματικών πατρώνων.
Το βιβλίο δείχνει πειστικά πως η αυτονόητη και κυρίαρχη φαυλοκρατία αποδυναμώνει,
ταπεινώνει και εξευτελίζει το ελλαδικό κράτος σε ολόκληρη την ιστορική του διαδρομή,
ώς σήμερα.
Υπήρχαν και υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις, οι αντιδράσεις,
οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού του κράτους
– «οι φαύλοι και οι εκσυγχρονιστές συνυπάρχουν πάντοτε σε κάθε κόμμα».
Οι σοβαρότερες απόπειρες εκσυγχρονισμού, κατά το βιβλίο,
έγιναν στην πρώτη πρωθυπουργία Τρικούπη (1882 – 1885),
στην πρώτη διετία της πρωθυπουργίας Βενιζέλου (1910 – 1912),
από το 1952 – 1958 με τον Παπάγο και τον Καραμανλή, όπως και με κάποια προσπάθεια
από το 1996 – 2000, με την κυβέρνηση Σημίτη.
Αφήνοντας πάντοτε άθικτο τον «πυρήνα του συστήματος διαφθοράς».
Οι κατά καιρούς εκσυγχρονιστές
επιχειρούσαν να «βελτιώσουν» τη μεταπρατική λειτουργία του δάνειου κρατικού σχήματος,
αλλά δεν διανοήθηκαν ποτέ τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που θα έβαζαν τέλος
στον μιμητικό χαρακτήρα του πολιτεύματος και θα το προσάρμοζαν στις ιδιαίτερες ανάγκες,
στην ιδιοσυγκρασία και στους ιστορικούς εθισμούς του Ελληνα.
Και επειδή παρέκαμπταν πάντοτε αυτόν τον εκ καταγωγής του κράτους
θεμελιώδη παράγοντα της κακοδαιμονίας και της καθυστέρησης,
άφηναν άθικτες και τις πιο τυπικές τους συνέπειες:
την πατρωνία, τις πελατειακές σχέσεις, τη διαπλοκή, τη διαφθορά.
συνέχεια από κάτω
Συνέχεια
Το βιβλίο καταδείχνει τεκμηριωμένα ότι η φαυλοκρατία στην Ελλάδα έφτασε στο απόγειο,
στην ολοκλήρωση και κορύφωσή της, με το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Θα πρόσθετα:
και με τις Νεοδημοκρατικές του απομιμήσεις του 1990 – 1993 και 2004 – 2009.
Αλλά αυτή η κορύφωση
μοιάζει να οδήγησε σε μιαν αυτονόμηση των μηχανισμών της φαυλότητας ανεξέλεγκτη πια
από την κομματική πατρωνία:
Η καταγραφόμενη ως «κρίση του δικομματισμού» είναι η κατάσταση ομηρείας στην οποία
έχουν περιέλθει οι επαγγελματίες της εξουσίας. Το διαγούμισμα του κράτους οδήγησε
σε έναν ξέφρενο δανεισμό που έχει καταλήξει σε εκποίηση του κράτους στους δανειστές του
και αδυναμία των φαυλοκρατών να εξαγοράζουν ψήφους με ληστεία του κρατικού κορβανά.
Οι παροχές της Ε.Ε., που
υποκατέστησαν ως αντικείμενο καταλήστευσης το κοινωνικό χρήμα, μοιάζει να τελειώνουν.
Και για το ξεπούλημα κοινωνικής περιουσίας το ανυπόληπτο κράτος
δεν βρίσκει πια αγοραστές (βλ. περίπτωση «Ολυμπιακής») ή βρίσκει μπροστά του
τον εισαγγελέα (βλ. τη συμπαιγνία της εξουσίας με τους βατοπεδινούς αερονύχηδες).
Ταυτόχρονα,
οι κυβερνώντες είναι όμηροι και της συνδικαλισμένης αδηφαγίας των χορτασμένων,
που απαιτούν συνεχώς περισσότερες επιδοτήσεις,
συνεχώς αυξανόμενες παροχές.
Μακάρι να διαβαστεί το πολύτιμο βιβλίο, να κριθεί, να συζητηθεί.
Αναδημοσίευση από την Καθημερινή – Ημερομηνία δημοσίευσης: 15-02-09.
Η αυτοπαγίδευση της φαυλοκρατίας
16 February 2009
Τού Χρήστου Γιανναρά, βέβαια
κι άς μήν τό γράφει τό Αντίβαρο σ’ αυτή τήν παλιά ανάρτηση,
νά: https://www.antibaro.gr/article/417
Θάρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο. Να μη το πιστέψετε. Θα φύγει πίσω
Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός
Καί όταν έρθει ό καιρός… τά τέκνα τών Ελλήνων θά
συγκεντρωθούν καί θα συστήσουν κράτος δικό τους
καί θά ζούν τή ζωή τους μέ τρόπο πού θά αρέσει
στούς ίδιους καί θά θαυμάζουν οί ξένοι.
Λαόνικος Χαλκοκονδύλης.,
Από τήν 5η σελίδα τού τόμου «Αυτοείδωλον Εγενόμην…»,
τού Θεόδωρου Ι. Ζιάκα, εκδόσεις Αρμός, 2005
Ἐλεύθερη πολιορκημένη φρόνηση,
Ἑλληνίδα πεταλούδα
Στό βηματισμό ἐπιστρέφει χοροῦ
Πού ἀνοίγει τή γῆ νά καταπιεῖ
Τόν πολιτευόμενο Ἅδη.
Ἀκέφαλη ἡ Νίκη σηματοδοτεῖ
Το πεῖσμα τοῦ λαοῦ μας πού ἀκέφαλος ἐπιμένει
Καθώς οἱ πολιτικές ἡγεσίες χρόνους καί χρόνους
Ὕπουλα κατακρεουργοῦν καί βομβαρδίζουν τίς ρίζες του
Προκειμένου μέ ἀπανωτά χτυπήματα νά ἀφελληνίσουν τόν τρόπο του.
https://www.youtube.com/watch?v=AufQINNTbNc
Ἐπιθυμῶ ἐπίσης νά μηνύσω στά παλληκάρια
-μέ ἀφορμή τήν εὔστοχη σκηνοθεσία τοῦ τραγουδιοῦ-
πώς τό κοφτερό βλέμμα, τό στιβαρό βῆμα, τοῦ μόχθοῦ ἡ γροθιά
εἶναι ὁ γνήσιος καί ἀληθινός ἐρωτικός χορός τῆς ἀρσενικῆς φύσης
και ὄχι ἡ ἐμετική σωματολαγνεία τῶν ΜΜΕ.
Ὁ ἔρωτας δέν εἶναι τῆς σάρκας ἀλλά τῆς ὕπαρξης.
Εδώ ζούσε:
Κατερίνα Αθηνιώτη-Παπαδάκη
κι εδώ:
http://www.anixneuseis.gr/?p=144445&cpage=22#comment-729118
«Tα πλοία MMSC δεν έχουν θέση στο ΠΝ.
Υπονομεύουν και υποθηκεύουν το ΠΝ και την εθνική ναυτική ισχύ.
Είναι πλοία με σωρεία τεχνικών προβλημάτων που παραδέχονται οι ίδιοι οι Αμερικανοί,
με υπερκατασκευή από αλουμίνιο που είναι άκρως προβληματικό υλικό όπως έχει δείξει
η εμπειρία του ΠΝ από τα Zubr και παλαιότερα από τα τύπου «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ»,
με τεράστιο κόστος απόκτησης τηρουμένων των δυνατοτήτων που προσφέρουν,
με ελλιπή εξοπλισμό που δεν καλύπτουν τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΠΝ,
σύμφωνα με τον Ιωάννη Νικήτα και το defencereview.gr»
«Το ΠΝ ζητά πολεμικά πλοία
με σύγχρονες δυνατότητες αεράμυνας περιοχής και ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων.
Δεν ζητά πλοία επίδειξης σημαίας ή ενισχυμένες κανονιοφόρους που θα αντιμετωπίζουν δουλέμπορους ή ασύμμετρες απειλές όπως το Ναυτικό των ΗΠΑ
που επιχειρεί με αυτά τα πλοία στον κόλπο του Μεξικού. ή εγγύς των αμερικανικών ακτών.
Τα MMSC δεν προορίζονται για ναυμαχίες υψηλής έντασης.
Αυτό είναι κάτι παραπάνω από σαφές και ξεκάθαρο.
Σας το έχουμε επισημάνει πολλάκις και ναι θα το επαναλαμβάνουμε συνέχεια.»
«Η κυβέρνηση μέχρι την άνοιξη και τα τέλη Ιουλίου
διατυμπάνιζε πως η επιλογή των γαλλικών Belharra ήταν σίγουρη και δεδομένη.
Ως εκ τούτων, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα υπέγραφε στα τέλη Ιουλίου
την επίσημη συμφωνία στη γαλλική πρωτεύουσα. Τι άλλαξε ξαφνικά;
Ήταν τα αναδρομικά των συνταξιούχων; Μάλλον όχι…»
Συρραφή τριών παραγράφων, από εκτενές άρθρο μέ τίτλο:
«Πολεμικό Ναυτικό:
Θα φορτωθούμε αμερικανικά πλοία, ακριβά, προβληματικά και με ελλιπή εξοπλισμό;»
«όταν οι πολίτες είναι φίλοι, δεν χρειάζονται τη δικαιοσύνη» (Ηθ. Νικ., 1155b21-27)
The writ of habeas corpus is known as the
“great and efficacious writ in all manner of illegal confinement”.
in some Spanish-speaking nations, the equivalent remedy for unlawful imprisonment is the
amparo de libertad (“protection of freedom”).
Ρέ μ@λά@@@κά@@,
κόρπους, χάμπεας, ῥέε;
– Ρε πώς ζούσαμε χωρίς δαῦτο;
– Μήν ειρωνεύεσαι!… Δέν ξέρει η ολική αναπηρία τής Δύσης μέ τή μιά λέξη γιά τόν έρωτα
καί τήν αγάπη, μέ τή σχιζοειδή κατάσταση love/question-amour/question-amor/pregunta etc
στή θέση τού Έρωτ/ας–Ερώτ/ηση
(σάρξ μία καί ωυτή*** κατά τό Ιερό Μυστήριο τού Γάμου Ορθοδόξως, έ;!)
καί ξέρουν οί Έλληνες;
μέ αφορμή παρμένη από άρθρο δίπλα, υπό τόν τίτλο:
«ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ (3): Επιστροφή στα σύνορα!»
*
«Ο Αριστοτέλης αναφέρεται στην ομόνοια άλλη μια φορά στα Ηθικά Νικομάχεια
σε ένα σημαντικό χωρίο, το οποίο ενισχύει επιπλέον την ερμηνεία
του Β΄ βιβλίου των Πολιτικών, όπου
ταυτίζει ουσιαστικά την ομόνοια με την πολιτική φιλία:
Φιλική σχέση φαίνεται πως είναι και η ομόνοια.
Γι’ αυτό και δεν είναι ομογνωμοσύνη· γιατί αυτή θα μπορούσε να υπάρξει
και μεταξύ ανθρώπων που αγνοούν ο ένας τον άλλον.
Ούτε μιλούμε για ομόνοια όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που έχουν τις ίδιες απόψεις
για κάποιο θέμα, ας πούμε για τα ουράνια σώματα
(η συμφωνία απόψεων πάνω σε ένα τέτοιο θέμα δεν έχει καμιά σχέση με τη φιλία)·
αντίθετα λέμε ότι υπάρχει ομόνοια σε μια πόλη, όταν οι άνθρωποι έχουν εκεί
την ίδια γνώμη για κάτι που αναφέρεται στο συμφέρον τους,
όταν παίρνουν τις ίδιες αποφάσεις και εκτελούν αυτά που από κοινού αποφάσισαν.
Συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Αυτό θα πει ότι η ομόνοια σχετίζεται με θέματα της πολιτικής πράξης, και μάλιστα
με θέματα που έχουν κάποια μεγάλη σημασία και που η πραγματοποίησή τους μπορεί να ικανοποιήσει και τις δύο πλευρές ή όλο τον κόσμο· παράδειγμα οι πόλεις:
ομόνοια σε μια πόλη υπάρχει όταν οι πολίτες της αποφασίζουν, όλοι μαζί,
τα αξιώματα να μοιράζονται με διαδικασίες εκλογής, ή
να συνάψουν συμμαχία με τους Λακεδαιμόνιους, ή
ο κυβερνήτης τους να είναι ο Πιττακός
σε διάστημα χρόνου κατά το οποίο θα το ήθελε και ο ίδιος.
Όταν όμως ο καθένας από τους δύο θέλει (όπως στις Φοίνισσες)
την εξουσία για τον εαυτό του, τότε υπάρχει εμφύλια αναταραχή:
ομόνοια δεν είναι να έχουν και ο ένας και ο άλλος το ίδιο πράγμα στο νου τους,
ό,τι και αν είναι αυτό, αλλά και ο ένας και ο άλλος να έχουν στο νου τους
το ίδιο πράγμα για το ίδιο πρόσωπο, όταν λ.χ.
και ο λαός και οι ευγενείς θέλουν την εξουσία να την έχουν οι «άριστοι»·
γιατί έτσι όλοι έχουν αυτό που θέλουν.
Η ομόνοια λοιπόν φαίνεται να είναι πολιτική φιλία,
και αυτό ακριβώς λένε όλοι ότι σχετίζεται, πράγματι, με το δημόσιο συμφέρον και
με όλα αυτά που ρυθμίζουν και διαμορφώνουν τη ζωή μας. (Ηθ. Νικ., 6, 1167a28-l167b2)»
απόσπασμα, από: https://ekivolosblog.wordpress.com/about/
**
Αριστοτέλους Πολιτικά, 1295b 23-25,
από σύνδεσμο γιά Εκηβόλος, ό.π., στίς σημειώσεις
(στό 13., πού είναι 14., πρίν τό 15., τέλος πάντων!…)
***
ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή.
Ο δρόμος που ανεβαίνει κι ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος. [12]
27.(60).
– φάρμακο κατά τής σχιζοφρένειας, μ’ έναν τρόπο, λέω…[α]
[12]
Πολυάριθμες συμβολικές ερμηνείες έχουν προταθεί
για την κατανόηση αυτού του αποσπάσματος.
Για τους μεν πρόκειται ίσως για τα ανθρώπινα πράγματα,
που σημαίνει τελικά το ίδιο με το να πούμε ότι ακολουθούν την οδό που ανεβαίνει ή
αυτή που κατεβαίνει·
για άλλους η οδός που ανεβαίνει και αυτή που κατεβαίνει
αναφέρονται στις περιπλανήσεις της ψυχής· για άλλους πρόκειται
για την εξελικτική πορεία της γέννησης και της καταστροφής του κόσμου· άλλοι τέλος,
σκέφτονται ότι αυτό το απόσπασμα έχει σχέση με τις μεταβολές των στοιχείων:
το πυρ, το νερό και τον αέρα.
περισσότερος Ηράκλειτος, εδώ: http://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus3.html
[α]
ό «δρόμος τής Αρετής» καί ό «δρόμος τής κακίας»,
δέν είναι δύο δρόμοι, καθώς
ένας ό δρόμος τής ύπαρξης καί ζωής έν ελευθερία μέσα στόν πανέμορφο Κόσμο τού Θεού
(μόνον ό Θεός-Δημιουργός-Πατέρας κι Αδελφός πού είναι αγάπη χαρίζει ελευθερία, έ;!)
κ άλλος κατεβαίνει τόν κατήφορο, ενώ άλλος ανεβαίνει τόν ανήφορο…
«Το 2001 η ισλαμική τρομοκρατία
ήταν περιορισμένη σε μια περιορισμένη περιοχή στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν
και πού είναι σήμερα; Διεσπαρμένη σε όλον τον κόσμο.
Κάθε φορά που χτυπάμε με τη σφύρα, τα πράγματα γίνονται χειρότερα.[1]
Όλοι προβληματίζονται για το πώς να σταματήσουμε την τρομοκρατία.
Υπάρχει όμως ένας πραγματικά εύκολος τρόπος:
να σταματήσουμε να είμαστε μέρος της». [2]
Νόαμ Τσόμσκι
[1]
Στις 22 Ιουνίου 2015, ο πρώην συνεργάτης της CIA Steven Kelley, εξηγούσε, πως
«οι ΗΠΑ δημιούργησαν τον ISIS για χάρη του Ισραήλ
ώστε να μην τελειώνει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή
ώστε να μην ασχολούνται όλοι με το Ισραήλ,
ενώ θα ωφελούνται από τις παραγγελίες όπλων οι πολεμικές βιομηχανίες αλλά και
οι γερουσιαστές που τις υποστηρίζουν».
[2]
I.S.I.S. = Israeli Secret Intelligence Service:
Ημέρα των Αρχαγγέλων:
Τιμή και δόξα στους πεσόντες της πολεμικής αεροπορίας
Χρόνια Πολλά(λοιπόν· αντιγράφω από τό Πενταπόσταγμα, έ;! σσ)
σε αυτούς που δεν περιμένουν έναρξη κάποιου πολέμου
για να ρισκάρουν τη ζωή τους για την πατρίδα.
Χρόνια Πολλά
σε αυτούς που δεν περιμένουν κάποια επιστράτευση
για να πάνε στην πρώτη γραμμή.
Χρόνια Πολλά
σε αυτούς που αφήνουν το κλειδί του αυτοκινήτου πάνω στη μηχανή πριν από κάθε πτήση,
ώστε εάν δεν επιστρέψουν στην οικογένεια τους,
να μπορέσει να το πάρει.
Χρόνια πολλά σε αυτούς που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος ακόμα και σε καιρό ειρήνης,
για να προασπίσουν την ειρήνη.
Ο Ταξιάρχης να τους φυλάει και να κρατά ζωντανή εσαεί την μνήμη των ηρώων!
https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/polemiki-aeroporia/6972967_imera-ton-arhaggelon-timi-kai-doxa-stoys-pesontes-tis
*
Πριν από 65 χρόνια και πιο συγκεκριμένα στις 11 Ιουνίου του 1954,
καθιερώθηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως προστάτης της Πολεμικής Αεροπορίας
και η γιορτή των Αρχαγγέλων στις 08 Νοεμβρίου, ως η επίσημη αεροπορική γιορτή,
η οποία τιμάται με μεγαλοπρέπεια σε όλες τις μονάδες…
https://www.ekklisiaonline.gr/videos/archangelos-michail-o-prostatis-tis-polemikis-aeroporias/
«το περίφημο δοξαστικό των Αίνων της εορτής»:
Όπου επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε,
εκείθεν του διαβόλου διώκεται η δύναμις·
ου φέρει γαρ τω φωτί σου προσμένειν ο πεσών Εωσφόρος.
Διό αιτούμεν σε, τα πυρφόρα αυτού βέλη τα καθ’ ημών κινούμενα απόσβεσον,
τη μεσιτεία σου λυτρούμενος ημάς εκ των σκανδάλων αυτού αξιύμνητε Μιχαήλ Αρχάγγελε.
όρα: https://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2016/11/blog-post_8.html
Απεβίωσε στην Αθήνα φορώντας την φουστανέλα το 1886
ειμαστε υποχρεωμενοι εμεις οι απελευθερωμενοι
να μην αφησουμε το Οραμα να σβησει για τους σκλαβωμενους
ANDREAS PASTAKIAS Πριν από 7 χρόνια
Καιρός, πιά, στίς μέρες μας,
νά κάνουμε τό Όραμα, πράξη·
πάμε, προσώρας, ασματικά,
μέ:
Σκέπασε, Μάνα, σκέπασε, γαλανομάτα κόρη,
καθώς εσκέπασες κι εμάς και τ’ άλλα τα παιδιά σου.
Ροβόλα χώρες και χωριά και θάλασσες και όρη
και βάλε τα μες την πλατειά και γαλανή σκιά σου.
Λυπήσου τόσα ορφανά, αστέρια τ’ ουρανού σου
και με τον ίσκιο σκέπασε κι εκείνα του σταυρού σου.
Τόσοι χειμώνες σκοτεινοί επέρασαν και χρόνια
τόσων αιώνων λιώσανε καταραμένα χιόνια.
Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ,
καί:
Χορωδία και Μπάντα Πεζοναυτών.
Γράφτηκε από τον Σπύρο Καίσαρη το 1883 σε στίχους Γεώργιου Παράσχου.
Πακιστάν: Χριστιανή μητέρα και γιος σκοτώθηκαν από μουσουλμάνους γείτονες!
https://www.pentapostagma.gr/kosmos/6973934_pakistan-hristiani-mitera-kai-gios-skotothikan-apo-moysoylmanoys-geitones
~~
Την αυτοθυσία δύο Πακιστανών τίμησε η Ακαδημία Αθηνών
Είχαν σκοτωθεί στην προσπάθειά τους να απεγκλωβίσουν ηλικιωμένο ζευγάρι
από τις ράγες τρένου στο Κρυονέρι
Κοντολογις… το γεγονος οτι 2 ανθρωποι επεδειξαν ηρωισμο και αυτοθυσια
δεν ακυρωνει ουτε ερχεται σε συγκρουση με το συμπερασμα οτι αλλοι αλλοδαποι στην
Ελληνικη κοινωνια δεν εχουν και δεν θα μπορουσαν να εχουν καμια μα
ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΘΕΣΗ…
η α)καδημια α)θηνων επιτηδες επιλεγει ΞΕΣΚΟΝΙΖΕΙ ΦΤΙΑΣΙΔΩΝΕΙ και κανει σημαια
το ενα και μοναδικο επισημα καταγεγραμενο συμβαν που θα μπορουσε να κανει
“συμπαθεις” τους ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ ΕΠΟΙΚΙΣΤΕΣ στην Ελληνικη κοινη
γνωμη σε μια ματαιη χοντροκομενη και κωμικοτραγικη προπαγανδιστικη προσπαθεια
να αλλοιωσει την περι του αντιθετου ολοενα και διογκουμενη λαικη αντιληψη και ισως στοχευοντας να πληξει τους οποιους πολιτικους (-καπηλευτες η μη-) εκφραστες της
επιτυγχανοντας τελικα μαλλον το αντιθετο αποτελεσμα…..
Ινκογκνιτο 02/01/2013, 04:50
*
τί θα πεί «γιά πάντα»;
Όταν κλείνουν οι δουλειές και οι εκκλησίες
και όταν εκδιώκεται ο λαός σου από την πατρίδα του και ασκείται γενοκτονία,
από τις δικές του κυβερνήσεις,
δεν μπορείς να μένεις εν σιωπή.
Είναι αμαρτία να σιωπάς. Είναι αμαρτία να κρύβεις την αλήθεια.
Και η Αλήθεια είναι πως τα κόμματα, δεξιά η αριστερά είναι θεολογικές εκτροπές
και μονοφυσιτικές αιρέσεις από το Ελληνικό και το Ορθόδοξο.
Σήμερα αυτές οι κομματικές αιρέσεις, της δεξιάς και της αριστεράς,
συνεργάζονται στενά και απόλυτα
για να εξαφανίσουν από την Ελλάδα ότι ανθρώπινο, ότι Ελληνικό και ότι Ορθόδοξο.
Σήμερα διαλύεται η Ελλάδα πολιτιστικά οικονομικά γεωγραφικά και κυρίως πνευματικά.
Οι Έλληνες Χριστιανοί αντικαθίστανται από μετανάστες κυρίως Μουσουλμάνους.
Ενώ ισχύει η απαγόρευση του κορωνοϊού
και τα υψηλά πρόστιμα για τους Έλληνες χριστιανούς,
για τους μουσουλμάνους μετανάστες όχι μόνο δεν ισχύουν πρόστιμα,
αλλά η δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη ως συνέχεια της αριστερής κυβέρνησης Τσίπρα,
δημιουργεί διαρκώς νέες πόλεις μουσουλμανικές σε όλη την επικράτεια.
Συγχρόνως κατεδαφίζει και την οικονομία και την Εκκλησία.
…
Τι έπρεπε να έχουν πράξει;
…
Η μεγαλύτερη φθορά της Ορθόδοξης Αλήθειας στην Ελλάδα έχει προέλθει από την δεξιά,
που προσποιείται το χριστιανικό και ορθόδοξο και υποτάσσει την εκκλησία και το έθνος
σε φθηνά κομματικά εγωπαθή και αμαρτωλά συμφέροντα.
Η αριστερά είναι πιο ειλικρινής και δεν κρύβει το μίσος και την απέχθεια της
προς την Ορθόδοξη Εκκλησία που την ταυτίζει με τον παπισμό.
Διότι οι αριστεροί διανοούμενοι έχουν πάθει σοβαρή βλάβη μυωπίας και πρεσβυωπίας
και συγχαίουν τον παπισμό και τις ιερές του εξετάσεις
με την μαρτυρική Ορθόδοξη Εκκλησία που πάντα ήταν η βάση
της υγείας του λαού και της δημοκρατίας.
…
Οι Ορθόδοξοι Έλληνες και χριστιανοί συχνά ως απλοί θρησκευόμενοι
νοιάζονται να πάνε οι ίδιοι στον παράδεισο αλλά όχι να εργαστούν
για να πάνε πρώτα οι άλλοι στον παράδεισο.
Το ορθόδοξο διαφέρει από το παπικό και το προτεσταντικό ακριβώς σε αυτό.
Ότι νοιάζεται να σωθεί πρωτίστως ο άλλος και ο αδερφός του από τον θάνατο και το ψεύδος. Ορθόδοξο δεν είναι ο νοσηρός θρησκευτισμός και η άκαρδη τυπολατρεία.
Ορθόδοξο δεν είναι το νοσηρό εγωπαθές και ανθρωποπαθές
που κρύβεται κάτω από έστω ορθόδοξες συμπεριφορές.
Ορθόδοξο δεν είναι ο καμουφλαρισμένος συμφεροντολογισμός.
Το Ορθόδοξο είναι η θυσία του εγώ για τους άλλους και τους αδερφούς σου.
…
Συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Ελπίδα για όλη την ιστορία και για όλη την ανθρωπότητα,
διότι καθιστά τους ανθρώπους υγιείς, ψυχικά πνευματικά και διανοητικά.
Αυτοί οι υγιείς Ορθόδοξοι άνθρωποι οφείλουν να εργαστούν και ως πολιτικοί
και ως εκπαιδευτικοί και ως επιχειρηματίες και ως εκκλησιαστικοί και ως λαϊκοί.
Διότι αν επί της τουρκοκρατίας δεν είχαμε Ορθόδοξο ήθος, κλήρου και λαού,
με ασκητές ιεράρχες,
με μοναστήρια που ήταν το αληθινό παιδευτήριο και το αληθινό σχολείο του λαού μας,
με ορθόδοξους επιχειρηματίες, τεχνίτες, αγρότες, άνδρες γυναίκες, κλπ,
θα είχαμε όλοι φραγκέψει και τουρκέψει.
Τι μας έσωσε;
Το ορθόδοξο ήθος στον κλήρο και στον λαό.
Οι μοναχοί, οι ασκητές, οι Ιεράρχες και όλος ο λαός, γνώριζαν και είχαν απόλυτα ταυτιστεί
με το μυστήριο του Χριστού και της Εκκλησίας. Για αυτό σώθηκε το γένος.
Για αυτό μπορούσε ο Χριστός να ενεργεί στο λαό μας.
Τώρα έχουμε στερήσει την δυνατότητα στον Θεό να ενεργεί.
Διότι δεν είμεθα γνήσιοι εραστές και μαθητές του Χριστού και της Εκκλησίας.
Έχουμε δυστυχώς γίνει, είτε επαγγελματίες που εκμεταλλευόμαστε με τον πιο άσοφο τρόπο
την εκκλησία ως φτηνό βιοπορισμό και εγκόσμια αυτοβεβαίωση, είτε έχουμε βγεί από την εκκλησία δήθεν ως σοφοί επιστήμονες, διανοούμενοι, πολιτικοί κλπ
και την περιφρονούμε και περιφρονούμε τον Χριστό,
βάζοντας στην θέση του την επιστήμη μας, την περιουσία μας, το μυαλό μας, το εγώ μας.
Αυτό που επείγει σήμερα είναι Να ξαναγίνουμε ορθόδοξοι με ορθόδοξο ήθος
και όχι να γίνουμε ορθόδοξοι με παπικό προτεσταντικό και δυτικό ήθος.
Διότι άλλο Ορθοδοξος και άλλο θρησκευόμενος.
Ο παπικός και ο προτεστάντης είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι.
Όμως δεν έχουν την Αλήθεια.
Όσο καλοί και όσο ενάρετοι, συχνά καλύτεροι από εμάς,
κινούνται στην περιοχή της αιρέσεως.
Άλλο καλός άνθρωπος και άλλο άνθρωπος της Αλήθειας…
Όρα πολλά περισσότερα στό εκτενές άρθρο τού Γιώργου Παύλου,
τ. Καθηγητή Φυσικής καί Φιλοσοφίας ΔΠΘ,
μέ τίτλο «Η Ευθύνη των Ελλήνων για τον κόσμο και την ιστορία», εκεί:
https://www.pentapostagma.gr/apopseis/6973455_i-eythyni-ton-ellinon-gia-ton-kosmo-kai-tin-istoria
Synthesis? Absent!
Καί δός του analysis μέχρι τελικής πτώσεως στό τίποτα καί στό μηδέν, καληώρα…
«…εμείς σήμερα ζούμε μια σχιζοφρενική εμπειρία, με την έννοια ότι,
πας να σπουδάσεις στη Δύση, να γίνεις επιστήμονας, αγνοώντας από μια άποψη
αυτό που κουβαλάς μέσα σου, αυτή την εμπειρία της ενότητος των πραγμάτων. Έτσι,
ζεις και λίγο αυτήν τη σχιζοφρένεια δύο κόσμων, αφού
στο δυτικό κόσμο αυτή η ενότητα είναι απούσα.»
…
«Εμείς δε οι Έλληνες, όσο καταλαβαίνουμε αυτά τα πράγματα,
θα πρέπει να κάνουμε πολλή δουλειά. Διότι ο δυτικός άνθρωπος
δεν έχει ακόμη κατανοήσει επαρκώς ούτε την αρχαία Ελλάδα ούτε το Βυζάντιο.
Και αυτό το λέω με την αυτοπεποίθηση του θετικού επιστήμονα. Και δεν αγνοώ καθόλου
το κατόρθωμα, την εργατικότητα και τη σοφία του δυτικού ανθρώπου στην επιστήμη, ή
την τεχνική, ή σε ό,τι άλλο.
Προσωπικά μάλιστα, θαυμάζω και ζηλεύω το δυτικό άνθρωπο για τις αρετές του.
Όμως δεν αγνοώ τη μονομέρεια, τους περιορισμούς και το δράμα του δυτικού πολιτισμού.
Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς ότι η σύγχρονη φυσική θεωρία έρχεται να διορθώσει
όλη αυτήν την επιφανειακή γνωσιολογία που αναπτύχθηκε στον δυτικό κόσμο,
από την εποχή της σχολαστικής θεολογίας μέχρι τους σύγχρονους επιστημολόγους.
Από αυτήν την άποψη, η σύγχρονη φυσική επιστήμη αποχτά ένα ιδιαίτερο νόημα σήμερα
και μια ιδιαίτερη σημασία. Διότι, μπορεί και δείχνει με τα δικά της εργαλεία
αυτό που ξέραμε από άλλους δρόμους ότι είναι μια μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή
ο κόσμος είναι μέγιστο μυστήριο, που
δεν απλοποιείται και δεν αντικειμενοποιείται από όποια θεωρία.»
…
«Η επιστήμη σήμερα μας ξαναβάζει σ’ αυτήν την εμπειρία, ότι τα πράγματα δεν είναι απλά,
δεν είναι νεκρά αντικείμενα. Αυτό είναι το πλέον σημαντικό.
Το να απλοποιήσει κανείς τα πράγματα και να μιλήσει για υποκείμενο – αντικείμενο,
να μιλήσει για χώρο, για χρόνο, για ύλη, για ενέργεια, για ουσία, για όλα αυτά τα πράγματα
που θα πω κι εγώ μερικές σκέψεις, είναι σχετικά εύκολο. Αλλά
να τα βάλει μαζί όλα αυτά να ξαναγίνουν ο κόσμος που είναι εκεί, απέναντί μου,
αυτό θέλει δουλειά πολλή, θέλει κόπο, θέλει επίπονη εμβάθυνση και διεισδυτική σοφία.»
..
.
Όρα πολλά περισσότερα κι όλα χορταστικά,
σ’ εκτενές Άρθρο/Εσήγηση(από τό 2009…) τού Γιώργου Παύλου,
στό ευλογημένο Αντίφωνο!
…και μας προκαλούν να τα δούμε,
για να αρχίσει έτσι μέσα μας να δημιουργείται το μεγάλο ταξίδι
της γνώσης και της αλήθειας, της εμπειρίας, του μυστηρίου και του κάλλους.
https://cdn.statically.io/img/www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2020/11/250.jpg?quality=70&f=auto
Γεώργιος Κατεχάκης. Ο διάδοχος του Παύλου Μελά
Οι Ιρλανδοί καυχώνται ότι είναι απόγονοι των Κελτών και
όπως ιστορικά αποδεικνύεται από την Leadhar gadhal
οι Κέλτες ήταν Ελληνικής καταγωγής.
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/03/blog-post_128.html?m=0
Ο διάσημος ιστορικός W. Durant στην “Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού” (τόμ. Δ, σελ. 103) γράφει: “Οι Ιρλανδοί πιστεύουν, και δεν έχουμε καμμιά πρόθεσιν να τους αντικρούσωμε, ότι η νήσος των κατοικείτο κατ’ αρχάς από Έλληνας 1000 ίσως και περισσότερα έτη π.Χ.”.
Newgrange: Η Ιρλανδική «Αμφίπολη» των Αρχαίων Ελλήνων
Τού χούμ ίτ μέϊ κονσέρν!
«Η ευτυχία τζιέρι μου είναι την γιά τά ζώα»,
Διονύσης Σαββόπουλος βέβαια!
Ακολουθεί τεκμηρίωσις·
παράκληση:
άς μή μπάει χαμένη αυτή τή φορά!
Διότι βέβαια
η ευτυχία, δηλαδή η τύχη εύ, η καλή νά πούμε, είναι τού ζώου.
Διότι τί θέλει τό ζώον κύριέ μου, σάς ερωτώ, τί θέλει;
Έ, νά,
εκειό του τό ρημάδι τό σύννεφο νά βρέξει θέλει,
τί θέλει!
Νά βρέξει τό σύννεφο,
νά ψηλώσει τό χορτάρι,
νά γεμίσει καί η λακκούβα μέ νερό.
Έτσι, καί θά φάει καί θά πιεί·
τύχη καλή, εύ, ευτυχία!
Άν τό σύννεφο πεισμώσει καί δέν βρέξει,
τό χορτάρι θά ξεραθεί, η λακκούβα θά στεγνώσει, τό ζώο θά ψοφήσει,
τύχη κακή, δύστηνος, δυστυχία!
Άντε νά δούμε πόσες φορές ακόμα θά χρειαστεί νά τό ξαναπούμε:
η ευτυχία τζιέρι μου είναι την γιά τά ζ ώ α, καθώς
γιά τόν άνθρωπο,
ισχύει τό άσεμνον:
νά κι άν βρέξει,
νά κι άν δέν βρέξει!
Η δεξαμενή νά είναι καλά·
η δεξαμενή όμως θέλει άνθρωπο·
ούτε παιδί,
ούτε γυναίκα!
-Κανένα δούλο, μήπως;
-Μμμ… δέ λέω· παραφράζοντας τόν Μάρξ,
μ’ έναν δούλο μπορεί νά συνεννοηθεί κανείς·
μέ “γυναίκα”, ποιός άνθρωπος τά κατάφερε!
(προσοχή πού μπαίνουν τά εισαγωγικά, έ; όλα έχουν τήν σημασία τους!)
απόσπασμα από:
http://www.anixneuseis.gr/?p=124234#comment-415881
-«χαιρετίσματα στούς δικούς μας», θά πεί, έ;!
Πρωταπριλιάτικο(τού 2016, έ;!),
τό έχω καί σέ Τρίτη καί 13* τού 2011,
όπως καί σέ αθώα ημερομηνία** φυσικά,
εκτός από χέρ μάτζεστις*** πού λ ό λ, γιά τό πρόσωπο, δηλαδή, νά:
«Ολόκληροι πληθυσμοί θα μπορούσαν να απολυμανθούν ή να «εμβολιαστούν» από επιδημίες, χωρίς την καθυστέρηση των μεμονωμένων μαζικών εμβολιασμών. Αρκούσε ένα μηχάνημα να περιφέρεται στην επικράτεια μιας χώρας και να εξολοθρεύει τις επιδημίες από απόσταση -θεραπείες με το γύρισμα ενός διακόπτη!
από: ΑΚΤΙΝΑ ΤΟΥ ΡΕΪΜΟΝΤ ΡΑΪΦ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ!!! (ippokratiaygeia.gr)
https://ippokratiaygeia.gr/ακτινα-του-ρεϊμοντ-ραϊφ-και-η-επαναστα/
– άν δέν λειτουργεί ό σύνδεσμος, ψάξτε το μόνοι σας
*
https://thesecretraltruth.blogspot.com/2011/12/blog-post_217.html
**
https://eleftheri-epistimi-blogspot.com/2009/03/blog-post_12.html
***
https://en.wikipedia.org/wiki/Royal_Rife
γιά *,
εδώ: https://thesecretraltruth.blogspot.com/2011/12/blog-post_217.html#ixzz2BctvZqLl
εγώ σηκώνω τά χέρια ψηλά,
εσείς ψάξτε μέ τόν τίτλο από τό ύπερθεν 40
France Paris Rothschild Bank Burning
The Prisoner
Published Monday | Comments (* σσ)
Paris Bank of France which is owned by the Rothschilds is burning!
https://www.brighteon.com/5699c82e-e2fd-41f5-8341-49c326546f8e
*
1 Comment
Texas Arwen • 5 days ago
This almost has to be a false flag, or in some way staged. The Rothschilds could have a mercenary army there to protect their bank, but they didn’t – why?
Ομοίως:
ΙΣΧΥΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ