Στην εποχή μας βλέπουμε τον κόσμο να είναι «ενωμένος» ή καλύτερα δικτυωμένος μέσα από συγκεντρωτικά μέσα ενημέρωσης, με τα οποία παράγεται από κάποιους αυτό που θα γίνει γνωστό ως επίσημη «αλήθεια» και στη συνέχεια θα διανεμηθεί σχεδόν αμέσως, σε όλο τον κόσμο. Οι μάζες, που έχουν μάθει να ζητούν απόλυτες «αλήθειες» που θα ρυθμίζουν την ζωή τους, ώστε αυτοί να μην πολυκουράζουν το μυαλό τους, διαδίδουν αμέσως αυτή την «αλήθεια» όπως την μεταδίδουν τα «επίσημα» μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων να δημιουργεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος τα γεγονότα. Ο κόσμος θα αντιληφθεί τα γεγονότα έτσι όπως περιγράφονται και μεταδίδονται από αυτή την κεντρική πηγή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, εάν κάποιος αντιληφθεί την πραγματικότητα διαφορετικά και συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν λάθη στην «επίσημη» αλήθεια, θα μπει στο περιθώριο, θα του κολλήσουν μια ταμπέλα, θα χάσει φίλους ή και εργασία, θα αισθανθεί άσχημα και ίσως στο τέλος κάτω από το βάρος μιας αυξανόμενης πίεσης, να αναθεωρήσει την στάση του γιατί αυτή «δεν τον ωφελεί».
Ο όχλος θέλει ένα σύντομο και εύπεπτο κατάλογο «καλών/κακών». Και αυτήν την ανάγκη του σήμερα την καλύπτουν κυρίως τα media. Τα media είναι εκεί για να του πουν ποιοι δικτάτορες είναι καλοί και ποιοι κακοί. Ποια βία είναι καλή και ποια κακή. Ποια προϊόντα είναι καλά και ποια κακά. Ποια γνώμη είναι κακή και ποια κακή. Ποιο πρόσωπο είναι καλό και ποιο κακό. Θα του πουν πως το να είσαι «προοδευτικός» είναι καλό, ενώ το να μην είσαι είναι κακό. Και το κυριότερο: πως το να φρονείς διαφορετικά από τους πολλούς είναι εξάπαντος «κακό». Εσύ βεβαίως, δεν θέλεις να είσαι με τους «κακούς». Στην τελική, ποιος δεν θέλει να είναι «καλός»; Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε μικρόκοσμους, επικεντρώνονται γύρω από την οικογένεια και τους φίλους και την τοπική κοινωνία και δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από αυτό. Νιώθουν καλύτερα όταν πηγαίνουν με το ρεύμα. Νιώθουν μια ασφάλεια όταν έχουν ζωή που είναι ενταγμένη στα κοινωνικά απόλυτα.
Το φαινόμενο Crowdism
Το Crowdism, προέρχεται από την λέξη πλήθος (crowd). Τα άτομα που ασπάζονται το Crowdism ζητούν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των πράξεών τους και να ενταχθούν σε πολυπληθείς απρόσωπες ομάδες ως ένα είδος αλληλοβοηθητικής κοινωνίας που θα επιτίθεται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Αυτό δημιουργεί ένα μυαλό «κυψέλης» που μεγαλώνει και φουσκώνει όπως μια χιονοστιβάδα και σύντομα δημιουργεί ένα μονολιθικό, παρανοϊκό ουτοπικό groupthink. Αν κάποιο από τα μέλη του πλήθους αρχίζει να ξεχωρίζει ή να αμφιβάλει για τις δραστηριότητες ή τις προθέσεις του πλήθους, το πλήθος κατακερματίζεται και χάνει την δύναμή του. Αυτό που κάνει τα πλήθη ισχυρά είναι η ανικανότητα των μελών τους να επικρίνουν ή να προτείνουν κάποιον στόχο που ενώνει τους ανθρώπους, γιατί τα πλήθη είναι καλύτερα όταν έχουν έλλειψη στόχου. Χωρίς υψηλότερο όραμα ή ιδανικό, τα πλήθη εκφυλίζονται ταχέως σε επιδρομείς, αν και παθητικού χαρακτήρα. Φωνάζουν για μεγαλύτερη «ελευθερία». Θέλουν περισσότερο πλούτο. Οτιδήποτε βλέπουν, αισθάνονται ότι θα πρέπει να δοθεί στο πλήθος, όπως αναφέρει το redskywarning.
Στο Crowdism βρίσκουν καταφύγιο άτομα που νιώθουν ανίκανα να πορευθούν από μόνα τους και για αυτό βρίσκουν παρηγοριά στην ηγεσία και τη δύναμη άλλων. Θέλουν να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο, αλλά φοβούνται να γίνουν αυτοί οι καθοδηγητές και έτσι κάθε άτομο μέσα στο πλήθος μεταβιβάζει την εξουσία του σε άλλους. Το πλήθος επομένως κινείται όχι με βάση κάποιες επιλογές, αλλά με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, αξιολογώντας κάθε απόφαση ως προς το τι έχουν όλοι κοινό. Ένα πλήθος αντλεί τη δυναμική του από την ανάγκη των μελών του, σε συνδυασμό με το φόβο τους για τη δική τους κρίση. Μπορεί να υποστηρίζει τις θέσεις του βίαια, αλλά επειδή ο μόνος μηχανισμός λήψης αποφάσεων είναι ένας φανατικός συμβιβασμός, κινείται παθητικά προς προβλέψιμα ψηφίσματα.
Το Crowdism βασίζεται σε ηλίθιες ιδέες που υπάρχουν και ακούγονται καλές και στο ότι όταν οι άνθρωποι βρεθούν σε πλήθη πέφτουν και προσκυνούν την κρίση των άλλων και πηγαίνουν μαζί με το κοπάδι, οδηγημένοι σε καταστροφικές και απατηλές «λύσεις». Το socializing μας κάνει χαζούς επειδή υπακούμε στο κοινωνικό πρότυπο, όχι στο πρότυπο της πραγματικότητας. Υπάρχει ένα πλήθος βιβλίων που επαινεί «τη σοφία του πλήθους» και άλλες τέτοιες κολακευτικές, πασιφιστικές και καταπραϋντικές ανοησίες. Έχουν την άποψη ότι μέσα από τις ομάδες μπορούμε να κάνουμε μια σωστή επιλογή, επειδή δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανένα άτομο.
Η λογική μας λέει ότι αυτό είναι ανοησία, γιατί αν δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιο άτομο με εξουσία όταν αυτό είναι προσωπικά υπόλογο, γιατί παίρνουμε αυτά τα αναξιόπιστα άτομα και τα βάζουμε σε μια ομάδα όπου είναι εντελώς ανυπόλογα; Γιατί τα πλήθη είναι υπεράνω λογοδοσίας.
Εντούτοις, ενώ η εξουσία του πλήθους είναι το de facto πρότυπο στη Δύση, όπως αντανακλάται στον καταναλωτισμό (οι αποφάσεις των αγορών που προέρχονται από το πλήθος), στη δημοκρατία (οι ηγέτες που προέρχονται από το πλήθος) και στη δημοτικότητα, (οι αξίες που προέρχονται από το πλήθος) τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Το πλήθος δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των ενεργειών του. Η μόνη ανησυχία του είναι να παραμείνει στην εξουσία, έτσι ώστε τα μεμονωμένα μέλη του να μην έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξανόμενη προσπάθεια να καταληφθεί πλήρως ο κόσμος από το Crowdism, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες φωνές.
Το Crowdism υπάρχει για έναν και μόνο λόγο και αυτός είναι για να αποφεύγονται οι συνέπειες των ενεργειών εκείνων που αποτελούν το πλήθος. Φοβούνται τυχόν υψηλότερα πρότυπα που θα τους αποκαλύψουν να είναι πιο ηλίθιοι, πιο κοντόφθαλμοι ή λιγότερο ηθικοί σε σύγκριση με άλλους. Θέλουν ένα μηδενικό πρότυπο το οποίο να προσεγγίζει το χαμηλότερο δυνατό ώστε να μην έχουν καμία πιθανότητα αποτυχίας. Η ελπίδα τους είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση με την πραγματικότητα ή όσους παρατηρούν την πραγματικότητα και για αυτό κάνουν διακρίσεις εναντίον εκείνων που έχουν υψηλότερη νοημοσύνη και την ίδια ώρα τους κατηγορούν ότι αυτοί κάνουν διακρίσεις εναντίων όσων «μειονεκτούν».
Οι Crowdists εργάζονται για να καταστήσουν την κοινωνία μια σειρά γραφειοκρατικών καθηκόντων και για να καταστρέψουν την οικογένεια και έτσι να απομακρύνουν τους πιο έξυπνους ανθρώπους, που απαιτούν από την ζωή περισσότερα από άρτο και θεάματα. Στην θέση τους θέλουν υπάκουους βλάκες υπηρέτες οι οποίοι θα ανακηρύσσονται οι ίδιοι ηγέτες και θα ωθήσουν αμέσως τον πολιτισμό τους σε καταστροφή.
Το πλήθος δεν έχει κανέναν αληθινό ιδεαλισμό και η μοναδική του ιδεολογία είναι αυτή του προσωπικού κέρδους. Είναι από την φύση του αντίθετο στον πολιτισμό, αφού ο πολιτισμός δημιουργεί ένα σύστημα αξιών. Οι Crowdists επιθυμούν να αντικαταστήσουν τον πολιτισμό με τον «πολυπολιτισμό», ο οποίος είναι η ιδέα μιας διευκολυντικής κοινωνίας ή μιας κοινωνίας της οποίας ο μόνος στόχος είναι να ικανοποιήσει τα μέλη της. Σε αυτό το όραμα, δεν χρειάζεται κάποιος κοινός στόχος ή ακόμα και κάποιο πρότυπο της κοινωνίας. Η κοινωνία υπάρχει για να εκπληρώνουν τα μέλη της τις προσωπικές τους ανάγκες και κάθε έλεγχος απαγορεύεται, εκτός αν παραβιάζονται βασικές αρχές του Crowdism.
Οι Crowdists υποστηρίζουν φανατικά τόσο τον διεθνισμό, ο οποίος αρνείται τον τοπικό πολιτισμό υπέρ μιας διεθνούς κουλτούρας οτιδήποτε «νέου» όσο και την πολυπολιτισμικότητα, η οποία αναμιγνύει πολιτισμούς που δεν έχουν τίποτα κοινό χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Το πλήθος δεν αποτελεί ένα νέο σχεδιασμό ή μια νέα απόφαση, όπως και ο καρκίνος δεν αποτελεί έναν σχεδιασμό για έναν νέο οργανισμό. Είναι η έλλειψη απόφασης, η έλλειψη στόχου, η έλλειψη σχεδιασμού.
Η πολιτική ορθότητα, ο νέος διεθνισμός, ο πλουραλισμός / σχετικισμός, τα Ηνωμένα Έθνη («παγκόσμιος φεντεραλισμός»), η δύναμη των «δικαιωμάτων» κλπ είναι κοινωνικές πολιτικές με έναν μοναδικό στόχο: να σβήσουν οποιαδήποτε ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος δρόμος.
Οι αριστεροί αποτελούν μια εκδοχή crowdist ατόμου ή του ατόμου που αποφασίζει ότι δεν επιθυμεί καμία επίβλεψη από κοινωνικά πρότυπα και έτσι ενώνεται με άλλους σε ένα πλήθος λυντσαρίσματος (mob lynch) για να ανατρέψει τον πολιτισμό, την ιεραρχία και την ηθική.
Οι συντηρητικοί συνήθως κάνουν λάθος για τους μηδενιστές ή για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Crowdists πιστεύουν πολύ στο δικό τους θεό: στους εαυτούς τους και σε μια φανταστική εικόνα που δημιούργησαν για τους εαυτούς τους, που τους λέει ότι είναι «αλτρουιστές» και «υπέρ της ισότητας». Στην πραγματικότητα, τίποτα αυτά δεν είναι.
Όπως ένας απατεώνας που πιάνεται στα πράσα, ένας Crowdist θα αντεπιτεθεί όταν τον ελέγξεις. Θα σε κατηγορήσει αμέσως για αυτό το οποίο εκείνος κάνει. Θα σου επιτεθεί προληπτικάχρησιμοποιώντας εναντίον σου μια κατηγορία για να σε αναγκάσει να παραιτηθείς από κάθε έλεγχο.
Οι Crowdists φοβούνται μήπως ο κόσμος καταλάβει την παγίδα και πιέζουν περισσότερο να μας δέσουν όλους μαζί σε ένα ενιαίο μηχανικό σύστημα, είτε πρόκειται για μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε για κάτι τέτοιο όπως η ΕΕ, έτσι ώστε όλοι να βρεθούμε από κάτω. Είναι μια λεπτή μορφή συλλογικής τιμωρίας. Πρέπει να κάνουμε αυτήν την παρανοϊκή ιδεολογία να δουλέψει αλλιώς, μας λένε, όλοι θα υποφέρουμε.
Ωστόσο, φαίνεται ότι πολλοί δεν συνεργάζονται. Νιώθουν ότι ο σύγχρονος κόσμος που τους έλαχε να ζουν μοιάζει με μια τεράστια έρημο βιομηχανικών απόβλητων, γεμάτη από ασθένειες, εγκληματικότητα, μικροαστική τρομοκρατία, ανθυγιεινό τρόπο ζωής και διαφθορά. Μικρότερες προαστιακές και αγροτικές περιοχές, οι οποίες δίνουν στους ανθρώπους μια επιλογή συμμετοχής, μοιάζουν σαν μικρές «οάσεις». Για να μπεις όμως εκεί, πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιες κακές συνήθειες και πολλά δικαιώματα. Αλλά θα βγεις από την έρημο.
Τέτοιου είδους ημι-δημοκρατίες έχουν οργανωθεί από οργανικές ομάδες, όπως η θρησκεία, ο πολιτισμός / η εθνικότητα, η φιλοσοφία και η κοινωνική τάξη ή η κάστα. Μπορεί να μην είναι εχθρικές προς τους ξένους, αλλά δεν θα τους αφήσουν να μπουν μέσα. Δεν θα σου προσποιηθούν ότι θα έχεις «δικαιώματα». Θα έχεις όμως εκεί μια ευκαιρία για μια κανονική ζωή.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ
Πατερική Θεολογία
Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου
Η χρήση λογικής και νοεράς ενέργειας του ανθρώπου κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά -1
Η χρήση λογικής και νοεράς ενέργειας του ανθρώπου κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά -2
Η χρήση λογικής και νοεράς ενέργειας του ανθρώπου κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά -3
https://www.youtube.com/watch?v=y1dpvcWo8CU
«Κουβαλάει μέσα της την παράδοση.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η τραγουδίστρια είναι η Ελλάδα.
Έχει μέσα της τους ελληνικούς δρόμους.
Το χρώμα»
Μάνος Λοΐζος
«1985: …ένα από τα καλύτερα ντουέτα της καριέρας της, «Κόκκινο γαρύφαλλο»
που ερμηνεύει με τον Γιάννη Πάριο»,
πιό πάνω, στό 153, νά:
https://www.anixneuseis.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%86%ce%b1%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-crowdism-%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%ae-%ce%bf%ce%bc%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%b1%ce%bd/comment-page-4/#comment-947093
«Στο στόμα της, οι λέξεις, οι φράσεις, οι συλλαβές ζωντανεύουν…»
Θάνος Μικρούτσικος
https://www.youtube.com/watch?v=ZyqNvdocg44
οί πληροφορίες από επίκαιρο αφιέρωμα, εδώ: https://www.msn.com/el-gr/entertainment/celebrity/χάρις-αλεξίουτα-50-χρόνια-καριέρας-οι-«σταθμοί»-και-ο-άντρας-της-ζωής-της/ar-BB152SsE?MSCC=1591300201&ocid=spartanntp#image=BB152V28|1
Μα πώς τολμάει;
του Γιδεόν Λεβί
στην κατηγορία Αναδημοσιεύσεις 29 Δεκ 2017
Την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου, οι στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατoύ Κατοχής πυροβόλησαν τον Χαμέντ Αλ-Νασρί, 15 ετών, στο κεφάλι, τραυματίζοντας σοβαρά το άοπλο αγόρι από τη Σαλφίτ. Την Παρασκευή οι στρατιώτες πυροβόλησαν τον άοπλο Μοχάμεντ Ταμίμι, επίσης 15 ετών, στο κεφάλι, τραυματίζοντας σοβαρά το αγόρι στο Νάμπι Σάλεχ. Την Παρασκευή επίσης, οι ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν τον Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια, έναν άνθρωπο ακρωτηριασμένο και στα δυο του πόδια, πυροβολώντας τον στο κεφάλι. Την ίδια μέρα η Αχέντ Ταμίμι, 16 ετών, βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της με τη φίλη της και χαστούκισε έναν αξιωματικό του IDF που είχε εισβάλει στο σπίτι της.
Το Ισραήλ ξύπνησε από τον ύπνο του θυμωμένο: Μα πώς τολμάει; Τα τρία θύματα των βάρβαρων πυροβολισμών δεν ενδιέφεραν τους Ισραηλινούς, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν μπήκαν καν στον κόπο να τα αναφέρουν. Αλλά το χαστούκι (και η κλωτσιά) της Ταμίμι προκάλεσε οργή. Πώς τολμά να χτυπάει έναν στρατιώτη του IDF; Έναν στρατιώτη του οποίου οι φίλοι χαστουκίζουν, χτυπούν, απαγάγουν και φυσικά πυροβολούν Παλαιστινίους σχεδόν καθημερινά;
Η Ταμίμι έχει μεγάλο θράσος. Έσπασε τους κανόνες. Το χαστούκι επιτρέπεται μόνο από τους στρατιώτες. Αυτό το κορίτσι είναι η πραγματική πρόκληση και όχι ο στρατιώτης που εισέβαλε στο σπίτι της. Αυτή, που έχει τρεις συγγενείς που σκοτώθηκαν από την κατοχή, που οι γονείς της έχουν συλληφθεί αμέτρητες φορές και που ο πατέρας της καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών για συμμετοχή σε διαδήλωση στην είσοδο ενός μπακάλικου, τόλμησε να αντισταθεί σε στρατιώτη. Παλαιστινιακό θράσος. Αντί η Ταμίμι να ερωτευτεί τον στρατιώτη που εισέβαλε στο σπίτι της, εκείνη αντιθέτως τον ανταμείβει με ένα χαστούκι. Το έκανε με σκοπό την «υποκίνηση βίας». Διαφορετικά σίγουρα δεν θα μισούσε τον κατακτητή της.
Αλλά υπάρχουν και άλλες αποδείξεις της αχαλίνωτης επιθυμίας των Ισραηλινών για να εκδικηθούν την Ταμίμι. O υπουργός Παιδείας Ναφτάλι Μπενέτ είπε ότι θα πρέπει να τελειώσει τη ζωή της στη φυλακή.
Η κοπέλα από τo Νάμπι Σαλέχ έσπασε αρκετούς μύθους για τους Ισραηλινούς. Το χειρότερο απ’ όλα, τόλμησε να βλάψει τον ισραηλινό μύθο της αρρενωπότητας. Ξαφνικά αποδεικνύεται ότι ο ηρωικός στρατιώτης που φυλάει τους Ισραηλινούς μέρα και νύχτα με τόλμη και θάρρος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κορίτσι με άδεια χέρια. Τι πρόκειται να συμβεί στον ανδρισμό μας και στην τεστοστερόνη μας που τόσο εύκολα πρόσβαλε η Αχέντ Ταμίμι;
Ξαφνικά οι Ισραηλινοί αντίκρυσαν τον σκληρό και επικίνδυνο εχθρό που αντιμετωπίζουν: ένα 16χρονο κορίτσι με μπούκλες. Όλη η δαιμονοποίηση και η εξάντληση των συκοφαντικών μέσων θρυμματίζονται αμέσως στη θέα της κοπέλας με τη μπλε ζακέτα.
Συνεχίζεται από κάτω
Συνέχεια
Οι Ισραηλινοί τα έχουν χάσει. Δεν είναι αυτό που τους είπαν. Είναι συνηθισμένοι να ακούνε για τρομοκράτες και τρόμο και για δολοφονική συμπεριφορά. Είναι δύσκολο να κατηγορήσουν την Αχέντ Ταμίμι για όλα αυτά. Δεν είχε ούτε ψαλίδι στα χέρια της. Πού είναι η παλαιστινιακή σκληρότητα; Πού είναι ο κίνδυνος; Πού είναι το κακό; Ξαφνικά όλα άλλαξαν: Για μια σπάνια στιγμή ο εχθρός φαινόταν τόσο ανθρώπινος. Φυσικά μπορείτε να βασιστείτε στο μηχανισμό προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου του Ισραήλ, που είναι τόσο αποτελεσματικοί, για να δολοφονήσετε τον χαρακτήρα της Ταμίμι πολύ σύντομα. Θα χαρακτηριστεί κι αυτή ως μια σκληρή τρομοκράτισσα που γεννήθηκε για να σκοτώσει. Θα ειπωθεί ότι δεν έχει δικαιολογημένα κίνητρα και ότι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για τη συμπεριφορά της.
Η Αχέντ Ταμίμι είναι ηρωίδα, Παλαιστίνια ηρωίδα. Κατόρθωσε να τρελάνει τους Ισραηλινούς. Τι θα λένε οι στρατιωτικοί ανταποκριτές και οι ακροδεξιοί υποκινητές και οι ειδικοί ασφαλείας; Πόσο καλές είναι οι ειδικές μονάδες 8200, Οκέτζ, Ντουβεντβάν, Κφιρ και άλλες, αν τελικά ο ισραηλινός στρατός βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν αβοήθητο άμαχο πληθυσμό που είναι κουρασμένος από την κατοχή, ενσωματωμένος σε ένα κορίτσι με καφίγια στον ώμο του;
Μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι σαν κι αυτήν. Ίσως κορίτσια σαν την Ταμίμι να μπορέσουν να ταρακουνήσουν τους Ισραηλινούς. Ίσως η ιντιφάντα των χαστουκιών να επιτύχει εκεί όπου όλες οι άλλες μέθοδοι αντίστασης, βίαιες και μη βίαιες, έχουν αποτύχει.
Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ έχει αντιδράσει με τον μόνο τρόπο που ξέρει πώς: με απαγωγή της κατά τη διάρκεια της νύχτας από το σπίτι της και κράτηση μαζί με τη μητέρα της. Αλλά στο βάθος τής καρδιάς του, ο κάθε αξιοπρεπής Ισραηλινός ξέρει όχι μόνο ποιος έχει δίκιο και ποιος δεν έχει, αλλά και ποιος είναι ο δυνατός και ποιος είναι ο αδύναμος. Ο οπλισμένος από την κορφή ως τα νύχια στρατιώτης που εισβάλλει σε ένα σπίτι που δεν ανήκει σε αυτόν ή το άοπλο κορίτσι που υπερασπίζεται το σπίτι της και την χαμένη τιμή του με τα γυμνά χέρια του, με ένα χαστούκι;
Πηγή: OMNIA – Aπόδοση-επιμέλεια: Α.Ζ. Ιωαννίδου
*Ο Γιδεόν Λεβί είναι αρθρογράφος της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz και μέλος της συντακτικής επιτροπής της. Ο Λεβί εντάχθηκε στην Haaretz το 1982 και διετέλεσε τέσσερα χρόνια ως αναπληρωτής αρχισυντάκτης της εφημερίδας. Είναι ο συγγραφέας του εβδομαδιαίας στήλης «Twilight Zone», η οποία καλύπτει την ισραηλινή κατοχή στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών, καθώς και ο συγγραφέας του πολιτικού ρεπορτάζ της εφημερίδας. Το βιβλίο του Η Τιμωρία της Γάζας εκδόθηκε το 2010 από τον εκδοτικό οίκο Verso στις ΗΠΑ και το Λονδίνο.
https://rednotebook.gr/2017/12/ma-pos-tolmai-tou-gideon-levi/
Κρίμα Νέα δημοκρατία, κρίμα κύριε πρωθυπουργέ…»
«Δεν θα έγραφα αυτά τα λίγα λόγια,
αν δεν έβλεπα και άκουγα τι, αλλά κυρίως ποιοί μας ετοιμάζουν τις γιορτές, για το 1821.
Πόσο απροκάλυπτα πιά, δυστυχώς όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις μας και
τα υπάκουα παρακλάδια και παπαγαλάκια τους,
με το πρόσχημα της εορτής των 200 χρόνων,
προσπαθούν και εκ’ δεξιών πια τώρα, να πληγώσουν και να γκρεμίσουν,
όλα όσα είμαστε, πιστεύουμε και αγαπάμε…»
Σταμάτης Σπανουδάκης, Νοέμβριος 2019
https://www.pemptousia.gr/2019/09/pame-gi-alles-polities/
«Ως η άμμος της θαλάσσης», τά τραβεστί:
«Υπήρχαν, όμως, και κοινόβια
όπου συγκατοικούσαν νεαροί ομοφυλόφιλοι και «ψιμυθιωμένοι»,
τα οποία κάποιες φορές λάμβαναν και τον χαρακτήρα άτυπου οίκου ανοχής.»,
λόγου χάρη:
Χαριλάου Τρικούπη 72,
Μαυρομιχάλη 12,
Βαλτετσίου 27,
Κωλέττη 23,
Σουλτάνη 5,
Μεσολογγίου 6…
κι έν πάση περιπτώσει
ανωνύμου, τού επιστολογράφου:
Ν. Μυλωνάς,
Αν. Γλαυκίδης,
Θ. Γιαννιώτης,
Ν. Γρηγοράτος,
Ηλ. Φωτιάδης,
Γ. Μπαρτούκας,
Αρ. Νησιώτης,
Ε. Παπάζογλου,
γιά τό ’30 μιλάει,
μέ τού κάτω κόσμου τό έγκαυμα στό χέρι.
Στις 22 Ιουλίου 2012, η 15χρονη Μυρτώ βρέθηκε ημίγυμνη και χτυπημένη βαριά σε παραλία της Πάρου. Η άτυχη 15χρονη, δέχτηκε αγρία επίθεση από έναν Πακιστανό. Βρισκόταν στο νησί για διακοπές με την οικογένειά της.
Η μητέρας της, τη βρήκε κακοποιημένη και χτυπημένη. Το παιδί, με τη μητέρα πάντα στο πλάι της, έδωσε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Πέρασε πέντε ολόκληρα χρόνια σε νοσοκομείο, μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ και σε κέντρο αποκατάστασης. Έκτοτε μητέρα και κόρη συνεχίζουν μαζί τον αγώνα για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
«Ζούμε πάντα με ένα φόβο μήπως και λόγω των κρίσεων χειροτερέψει. Δεν είμαστε όμως στην ίδια κατάσταση ασυζητητί, προσπαθούμε για το καλύτερο, όσο είναι αυτό το καλύτερο» λέει στο MEGA η μητέρα της Μυρτούς.
~~
«γιά τό καλύτερο», λοιπόν
πάμε νά δούμε τί μπορεί νά κρύβεται
πίσω από τά φαινόμενα πού βασανίζουν τίς φτωχές μας τίς ζωές(Προσοχή:
ακολουθούν αναφορές σέ δυσβάσταχτες πραγματικότητες τού κόσμου τούτου):
«Στην πραγματικότητα είναι ένα μικρό σκαλί, πάνω από την απλή κτηνοβασία.
Κοινή λογική είναι. Εδώ δεν υπάρχει γούστο. Υπάρχει ανωμαλία.»
«Δεν είναι “μου αρέσουν οι μελαχρινές ή οι λευκές, αλλά
πάω καί με ξανθιές καί με μαύρες”.
Εδώ μιλάμε για άλλο είδος.
Στο ίδιο είδος ανήκουν οι θηλυκοί και οι αρσενικοί άνθρωποι
μόνον όταν κινούνται φυσιολογικά. Όταν δεν συμβαίνει αυτό,
πηγαίνουμε σε άλλο επίπεδο ανάλυσης.
Σε ένα ζεύγος, όπου μόνον ο ένας είναι ομοφυλόφιλος,
ο άλλος είναι μια παραλλαγή κτηνοβάτη, γιατί ο άνθρωπος είναι επίσης κτήνος.
Όταν κάνεις σεξ, όχι επειδή το θέλεις, αλλά επειδή συμφέρει, υπάρχει πορνεία.
Όταν κάνεις σεξ με ένα άλλο θηλαστικό, όχι επειδή σε οδηγεί το ερωτικό ένστικτο, αλλά
για οποιονδήποτε άλλο λόγο,
υπάρχει κτηνοβασία.
Είτε λοιπόν αυτό το αδιάφορο σεξουαλικά θηλαστικό είναι μια τετράποδη κατσίκα
είτε ένας δίποδος τριχωτός ουραγκοτάγκος
είτε ένας δίποδος άτριχος ομοφυλόφιλος,
έχουμε κτηνοβασία.
Κτηνοβάτες επί πληρωμή είναι οι εραστές των ομοφυλοφίλων.
Πιο ανώμαλοι από τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους. Όμως,
όπως κι αν παρουσιάσουν την κατάστασή τους, τίποτε δεν αλλάζει.
Όπως γράφουν και τα γκράφιτι στους τοίχους,
“Τα σκατά δεν γίνονται λουκούμια, αν τα πασπαλίσεις με ζάχαρη”.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ομοφυλοφιλία.
Όσο κι αν την εξωραΐσουν, παραμένει βαθιά μέσα στο κοινωνικό περιθώριο.
Όταν τελειώσουν τα χρήματα του ομοφυλόφιλου, τελειώνουν και τα καύσιμά του.
Μετά, ξανά στα γνωστά στέκια. Δεν είναι τυχαίο που
ο κυνηγότοπος των ομοφυλοφίλων πάντα ήταν τα ΚΤΕΛ, τα τσοντάδικα ή οι στρατώνες,
όπου βρίσκεις αγροίκους, πεινασμένους και απελπισμένους άνδρες.
Τώρα τελευταία —και λόγω παγκοσμιοποίησης— αυξημένη κίνηση έχουν και τα
στέκια των λαθρομεταναστών. Οι πιο φτηνοί και αποδοτικοί από τους κτηνοβάτες.
Συνέχεια από κάτω
Συνέχεια
Πρόοδος ήταν για κάποιους από αυτούς τους λαθρομετανάστες
ακόμα και το σεξ με άνθρωπο.
Πολλοί(γιά πολλούς σσ) από τους σημερινούς λαθρομετανάστες,
οι οποίοι περιφέρονται ανάμεσά μας,
η μόνη σχέση, που άφησαν πίσω στις θρησκόληπτες και θανατηφόρες κοινωνίες τους,
ήταν αυτή που είχαν με την κατσίκα του γείτονα.
Αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν σεξ με ομοφυλόφιλους.
Το δίποδο, έστω κι αν ανατομικά δεν είναι όπως πρέπει, τουλάχιστον είναι άνθρωπος.
Όταν κάποιος μπορεί και πηδάει από την αγαμία ένα βρομερό γουρούνι,
θα το κάνει ευκολότερα με έναν αρωματισμένο Gay.
Τέτοιο ήταν και το κτήνος της Πάρου.
Αφού έκανε την πρόοδο να επιβιώσει, κάνοντας σεξ με αρσενικά, γέρικα, άτριχα δίποδα,
είπε να κάνει την υπέρβαση.
Επιχείρησε να έρθει σε επαφή με θηλυκό όν
και δοκίμασε να το πετύχει με το πιο αθώο κι αβοήθητο.
Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι στόχοι των ομοφυλοφίλων.
Σαν κι αυτόν που έσφαξε τον Σεργιανόπουλο.
Οι απελπισμένοι, οι φτωχοί, οι αδίστακτοι και οι στερημένοι είναι οι στόχοι τους.
Αυτοί, που θέλουν να επιβιώσουν πάση θυσία ή να πετύχουν στη ζωή τους bypass.
Να παρακάμψουν τις διαδικασίες και να ζούνε με πλούσια χαρτζιλίκια, χωρίς να δουλεύουν.
Αυτοί, οι οποίοι φτάνουν στη μεγαλούπολη με έναν σάκο
—άγνωστοι μεταξύ αγνώστων—
και πρέπει να βολευτούν χωρίς χρήματα, χωρίς στέγη, χωρίς γνωριμίες και συστάσεις.
Αυτοί, οι οποίοι θέλουν με μέσον να μπουν σε σαλόνια και γραφεία,
στα οποία φυσιολογικά δεν θα μπορούσαν να μπουν ούτε ως σερβιτόροι.
Τέτοια διαβατήρια εύκολης επιτυχίας μοιράζουν οι ομοφυλόφιλοι
και αυτό πρέπει να το δείχνουν με τον πλούτο τους.
Το επιχείρημα ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι πλέον πολλοί
και στις επιλογές τους δεν επηρεάζουν την κοινωνική λειτουργία,
είναι τουλάχιστον αφελές.
Τα υπονοούμενα του τύπου “όλοι οι άνδρες λίγο-πολύ είναι ύποπτοι κρυπτοομοφυλόφιλοι”
είναι εκ του πονηρού, για να εξασφαλίζουν άλλοθι στους κτηνοβάτες.
Είναι σαν να λένε οι γυναίκες ότι “δεν έχουμε ανάγκη τους άνδρες, γιατί υπάρχουν πολλές γυναίκες”. Δεν ενδιαφέρουν οι γυναίκες τις γυναίκες. Οι άνδρες τους ενδιαφέρουν.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ομοφυλόφιλους.
Δεν ενδιαφέρουν τους ομοφυλόφιλους οι ομοφυλόφιλοι. Οι άνδρες τους ενδιαφέρουν.
Όσο περισσότεροι είναι οι ομοφυλόφιλοι, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς,
γιατί αυξάνει ο ανταγωνισμός και άρα και οι ταρίφες σε μια πίτα
προθύμων κτηνοβατών εξαιρετικά περιορισμένη.
Συνέχεια από κάτω
Συνέχεια, λοιπόν:
Αναφερόμενοι σε όλες αυτές τις λεπτομέρειες
—οι οποίες για άλλους είναι περιττές και για κάποιους άλλους αποκρουστικές—
αυτό, το οποίο θέλουμε να κάνουμε, είναι να βρούμε τα πατήματα των ομοφυλόφιλων.
Μέσω αυτών να δούμε τα μονοπάτια στα οποία τους βολεύει να οδηγήσουν την κοινωνία, προκειμένου να επωφεληθούν εις βάρος της.
Μόνον αν έχει ο αναγνώστης γνώση των χαρακτηριστικών των ομοφυλόφιλων
μπορεί να καταλάβει τα συμφέροντά τους.
Μπορεί να καταλάβει τον λόγο που έγιναν οι αγαπημένοι της Νέας Τάξης.
Μπορεί να καταλάβει πού θα μπορούσαν να επέμβουν, προκειμένου να επωφεληθούν
τόσο οι ίδιοι όσο και τα αφεντικά τους.
Για παράδειγμα, θεωρούμε βέβαιο ότι
οι ομοφυλόφιλοι ήταν αυτοί, οι οποίοι
έβγαλαν τα ναρκωτικά από το περιθώριο της κοινωνίας και τα έβαλαν στα σαλόνια της.
Αυτοί τα έκαναν in και must σε κάποιους συγκεκριμένους κύκλους
και κυρίως στα πανεπιστήμια και στον χώρο της μόδας. Γιατί το θεωρούμε αυτό ως βέβαιο;
Γιατί μόνον αυτοί μπορούσαν να έχουν άμεσο κέρδος από αυτήν την πράξη.
Αυτοί είχαν κέρδος όχι από τη δική τους χρήση, αλλά εξαιτίας της χρήσης άλλων.
Μόνον αυτοί μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν ως όπλα τους.
Τα πανάκριβα ναρκωτικά μειώνουν τις αναστολές των θηραμάτων τους.
Γιατί να μην κουβαλάει ένας ομοφυλόφιλος ναρκωτικά. για να τα κάνει δώρο σε άλλους;
Επίσης βέβαιο θεωρούμε ότι
ομοφυλόφιλοι είναι οι τσομπάνηδες στα κοπάδια των πανέμορφων γυναικών, που
παριστάνουν τα μοντέλα και περιφέρονται στις κοσμικές εκδηλώσεις.
Μα, θα πει κάποιος,
τι σχέση μπορεί να έχουν οι ομοφυλόφιλοι με αυτές τις γυναίκες;
Την ίδια σχέση που έχουν και οι ψαράδες με τα σκουλήκια. Μεταξύ τους καμία.
Το γεγονός ότι οι ψαράδες όλη μέρα τα ψάχνουν και ασχολούνται μ’ αυτά,
δεν σημαίνει ότι τα τρώνε. Τα χρησιμοποιούν ως δολώματα.
Έτσι βλέπουν τα μοντέλα οι ομοφυλόφιλοι. Πανάκριβα,
πολυδάπανα και πανέμορφα δολώματα. Πληρώνουν τα πανάκριβα γούστα τους,
συντηρούν τις εξαρτήσεις τους και περιμένουν να αποδώσει η επένδυσή τους.
Οι όμορφες γυναίκες τραβάνε τους άνδρες και
κάπου από πίσω περιμένουν και οι ομοφυλόφιλοι να επωφεληθούν.
Πώς να επωφεληθούν; Δια της αντιπαροχής.
Ο άνδρας θα πάρει το μοντέλο, αλλά
θα πρέπει να φροντίσει να περισσέψει κάτι και για τον ομοφυλόφιλο πάροχο.
Από αυτήν την αντιπαροχή προήλθε και η έννοια των Bisexual.
Άλλη μια εφεύρεση των ομοφυλοφίλων, για να παράσχουν άλλοθι στους κτηνοβάτες.
Για να μην τους κάνουν να αισθάνονται εγκλωβισμένοι ή κοινωνικά στιγματισμένοι,
τους αφήνουν να παριστάνουν τους προχωρημένους, τους ψαγμένους.
Τους αφήνουν να παίζουν ανάμεσα σ’ αυτό που τους αρέσει και σ’ αυτό που τους συμφέρει.
Βάζουν μέσα στην εξίσωση
τις παραμέτρους των όμορφων μοντέλων και των ακριβών ναρκωτικών
και εύκολα κατασκευάζονται οι Bisexual.»
νά τό ψάξετε κι εσείς, έ;!
Γιά τήν τύχη τής «Συνέχειας» τού 166.1, θά σάς γελάσω, πού λ ό λ
από μένα μόνον αυτό:
«Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν εντοπίσει από πολύ νωρίς
την επικινδυνότητα των ομοφυλοφίλων για το κοινωνικό σύνολο. Γιατί ήταν επικίνδυνοι;
Γιατί, όπως είπαμε, διέφεραν από τους υπόλοιπους ανθρώπους και όχι μόνον στα γούστα.
Ενώ για τους κοινούς ανθρώπους το να ζήσουν μια πλήρη ζωή ήταν σχετικά φτηνή υπόθεση,
για τους ομοφυλόφιλους δεν ίσχυε το ίδιο.
Αυτοί, για να ζήσουν με μια ανάλογη πληρότητα, έπρεπε να έχουν χρήματα.
Έπρεπε να έχουν άφθονα χρήματα, για να αγοράσουν αυτό, το οποίο
δεν πουλιέται ούτε εύκολα ούτε φτηνά και το οποίο είναι ο άνθρωπος. Άρα; Άρα,
ήταν επικίνδυνοι όταν ασκούσαν εξουσία και βρίσκονταν πολύ κοντά στα δημόσια ταμεία.
Οι Αρχαίοι Έλληνες θανάτωναν όποιον ομοφυλόφιλο απέκρυπτε την ιδιομορφία του και αναλαμβάνανε δημόσιο αξίωμα.
Θεωρούσαν απολύτως δεδομένο ότι
—την πρώτη στιγμή που θα μπορούσε—
θα επιχειρούσε να κλέψει τα ταμεία,
να προδώσει την πατρίδα ή να κάνει υπέρβαση εξουσίας,
προκειμένου να απολαύσει τον πανάκριβο στόχο του.
Αυτή βέβαια είναι και η τραγική ειρωνεία της όλης υπόθεσης.
Οι Δυτικοί χρέωσαν την ομοφυλοφιλία στους αρχαίους Έλληνες,
ενώ οι Έλληνες ήταν απόλυτα εχθρικοί απέναντι στους ομοφυλόφιλους.
Θανάσιμα εχθρικοί.
Γαλουχημένοι με μια παιδεία σχεδόν αποστειρωμένη από οτιδήποτε ομοφυλοφιλικό. Διαπαιδαγωγημένοι με ένα Έπος, το οποίο περιγράφει με απίστευτες λεπτομέρειες
μια μακρόχρονη πανεθνική εκστρατεία ανδρών,
δεν υπάρχει ούτε ένα υπονοούμενο για ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
Δέκα χρόνια ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του περιφέρονταν στις θάλασσες
και δεν υπάρχει ούτε μία σκιά στις μεταξύ τους σχέσεις.»
«Κάνε κάτι.
Πάρε τα παιδιά και τα εγγόνια σου (για μία ώρα) δίπλα σου και παρακολουθήστε, μ α ζ ί,
αυτή την εκπομπή…» :
Καλό Παράδεισο, παππού. Την ευχή σου.
«Ασφαλώς, η προτροπή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου:
«Μὴ μείνωμεν, ἀδελφοί, ὅπερ ἐσμέν, ἀλλ’ ὅπερ ἦμεν γενώμεθα»[22]
είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Ίσως το μέλλον μας να είναι η ανακάλυψη της αρχικής ταυτότητάς μας, της αλήθειας μας.
Όχι της ζωικής προέλευσής μας αλλά της θεϊκής καταγωγής μας. Ίσως πάλι,
αν το αναγκαίο είναι να μείνουμε άνθρωποι, το μεγάλο να είναι να γίνουμε άνθρωποι.
Ο αγώνας γι’ αυτό είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας, η μεγαλύτερη ευκαιρία.
Ίσως και η μεγαλύτερη ευλογία.»,
κατακλείδα τής Ομιλίας τού Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικολάου μέ τίτλο ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,
κατά τήν τελετή ανακήρυξής του σέ Επίτιμο Διδάκτορα τού Παντείου Πανεπιστημίου,
τήν 20ήν Ιουλίου 2020. – ()4.144 λέξεις
Η Τουρκία και εμείς
Άρης Ζεπάτος
5 Δεκεμβρίου 2011
«Είναι απίστευτο -αδιανόητο θα έλεγα- μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι Έλληνες πολιτικοί
για να διατηρήσουν το κόμμα τους στην εξουσία έστω και μια εβδομάδα παραπάνω:
μπορούν να θυσιάσουν την πατρίδα τους…»
[Σημείωση Θ. Ζιάκα: Οι πρόσφατες κομματικές αθλιότητες μου έφεραν στο νου τα λόγια αυτά του Τζόρτζ Χόρτον, του αμερικανού Προξένου στη Σμύρνη το 1922, από την Έκθεσή του προς τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ. Η Έκθεση περιλαμβάνεται στο βιβλίο: Τζόρτζ Χόρτον, Αναφορικά με την Τουρκία, “Νέα Σύνορα” – Α.Α.Λιβάνη, Αθήνα 1992. Ανοίγοντας το βιβλίο, βρήκα στις αρχικές σελίδες του, γραμμένες με μολύβι, πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις του μακαρίτη Άρη Ζεπάτου. Δεν θυμάμαι πότε μου είχε χαρίσει το βιβλίο. Πρέπει να ήταν το 1995. Πιστεύοντας ότι αξίζει να δημοσιευθούν, τις αντιγράφω και τις διαβιβάζω στο Αντίφωνο. Ο τίτλος είναι δικός μου.]
Τι δημιούργησε την τουρκική δολοφονική μανία εναντίον των χριστιανών της Ανατολής; Από πού ξεπήδησε το δολοφονικό μένος, που χωρίς αμφιβολία αγκάλιασε το σύνολο του τουρκικού λαού, ο οποίος μετείχε ενεργητικά ή υποστήριξε ηθικά τη σφαγή; Δεν μπορούμε να αποδώσουμε τα γεγονότα στις συγκυρίες της εποχής, γιατί το πρόγραμμα της σφαγής των χριστιανών είχε διατυπωθεί τελείως καθαρά το 1908, πριν από τα πολεμικά γεγονότα των Βαλκανικών πολέμων, του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και της αποβάσεως του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη. Τα γεγονότα αυτά διευκόλυναν την πραγματοποίηση μιας προειλημμένης αποφάσεως, την οποία εστήριξαν ολόθερμα τουρκική ηγεσία και λαός.
Λοιπόν πού βασίστηκε αυτή η δολοφονική μανία, η οποία αναπήδησε βίαια από τα βάθη της τουρκικής ψυχής και ήταν πρωτοφανής ακόμα και για την έτσι κι αλλιώς βίαιη και κτηνώδη ιδιοσυγκρασία τους;
Στις αρχές του εικοστού αιώνος ο τουρκισμός ως σύνολο αξιών και πρακτικών είχε ηττηθεί ολοκληρωτικά. Οι ραγιάδες είχαν κυριαρχήσει οικονομικά και πολιτιστικά. Είχαν κυριαρχήσει όχι σε συνθήκες ισότητος αλλά σε μία κατάσταση υποτέλειας, χωρίς δικαιώματα κατοχυρωμένα και υποκείμενοι σε κάθε είδους αυθαιρεσία από το οθωμανικό κράτος.
Η κατάσταση αυτή αποτελούσε μια ανοιχτή πληγή για την τουρκική υπερηφάνεια κι αυτοσεβασμό. Απεδείκνυε με πρακτικό τρόπο ότι το σύνολο των ιδεών και πρακτικών των Τούρκων ήταν βαθύτατα ελλατωματικό και μη λειτουργικό και οδηγούσε αυτούς τους λάτρεις της δύναμης σε ολοκληρωτική αδυναμία και καθυστέρηση, ενώ οι ραγιάδες κατά περίεργο τρόπο για την τουρκική νοοτροπία απέκτησαν βαθμιαία και την δύναμη. Το αποτέλεσμα αυτό, το τόσο οδυνηρό για την τουρκική αυτοεκτίμηση, καλούσε τους Τούρκους να αναθεωρήσουν βαθειά τις αξίες τους και να δεχθούν ότι οι ραγιάδες είχαν τη θρησκεία και τις αξίες που οδηγούσαν στην πρόοδο…
η συνέχεια από κάτω
συνέχεια
…Αυτό όμως τότε, ήταν αδύνατον να το δεχτούν οι Τούρκοι. Συνεπώς τους ήταν απαραίτητο να εξοντώσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους, οι οποίοι τους υπενθύμιζαν την κατωτερότητα και το αδιέξοδό τους. Έπρεπε να σβηστούν από τον χάρτη, αυτοί οι οποίοι αποδείκνυαν την οθωμανική σαθρότητα κι εγγενή οπισθοδρομικότητα του Τουρκισμού. Γι’ αυτό και σύσσωμοι οι Τούρκοι υποστήριξαν τις σφαγές και δεν βρέθηκε ούτε μια φωνή στο στρατόπεδό τους, που να διαφωνήσει με το όργιο της βίας και της σφαγής.
Στην ουσία οι Τούρκοι αρνήθηκαν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα της καθυστερήσεως και της πραγματικής αδυναμίας τους, απλώς εξαφάνισαν τους παράγοντες που την υπογράμμιζαν. Αντί να χρησιμοποιήσουν τους Έλληνες και τους Αρμένιους, ως γέφυρες που θα τους συνέδεαν με τον πολιτισμό προτίμησαν να καταστρέψουν τις γέφυρες. Έμειναν μόνοι αλλά δεν απαλλάχτηκαν από το πρόβλημά τους. Οι παράγοντες που τους εξασθενούν και τους εμποδίζουν να προοδεύσουν έμειναν ατόφιοι μέσα στην ψυχή τους. Θα υποχρεωθούν τώρα να αντιμετωπίσουν αυτούς τους παράγοντες. Πλέον δεν υπάρχουν Έλληνες και Αρμένιοι για να συνασπιστούν εναντίον τους. Τα προβλήματά τους έχουν αρχίσει να διασπούν τη δική τους κοινωνία.
Εμείς αρκεί να παραμένουμε σε αμυντική θέση, έτοιμοι και κατάλληλα εξοπλισμένοι. Θα πρέπει να ξέρει η τουρκική άρχουσα τάξη, ότι παιγνίδια με τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα συνεπάγονται μεγάλο κόστος. Κόστος που θα καταστρέψει την απόλυτη εικόνα του τουρκικού κράτους στα μάτια του τουρκικού λαού. Αν μείνουμε σταθεροί, αποφασιστικοί και καλά οργανωμένοι, η τουρκική επιθετικότητα θα είναι αδύνατον να εκδηλωθεί σε παιγνίδια βίας και κυριαρχίας απέναντί μας. Σ’ αυτήν την περίπτωση αναπόφευκτα η τουρκική επιθετικότητα θα στραφεί προς τα μέσα κι έτσι θα ενισχυθεί το ρεύμα στον τουρκικό λαό το οποίο ζητάει πραγματική δημοκρατία, κράτος νόμου κι ανθρώπινα δικαιώματα.
Δηλαδή θα ενισχυθεί η αναγέννηση των ελληνικών αξιών μέσα στην τουρκική ψυχή, η οποία θα αρχίσει να αλλάζει και να ψάχνει να βρει την παλιά ελληνική και χριστιανική ρίζα τους. Το πρόβλημά μας είναι πως για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει ελληνικό κράτος. Όμως υπάρχει ένα κλεπτοκρατικό κράτος οθωμανικό στην ουσία με ολίγα ελληνικά ψιμύθια. Αυτό περιπλέκει το πρόβλημα γιατί ο ελληνισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του Τουρκισμού αν δεν αντιμετωπίσει το ελληνικό οθωμανικό κράτος. Μέχρι να το κάνει είναι αδύνατον να έχουμε εθνική στρατηγική απέναντι στην Τουρκία και θα εξαρτώμαστε από τις συγκυρίες.
πηγή: Αντίφωνο
https://antifono.gr/%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%ba%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%af%cf%82/
«… Ἡ ὀνομασία τελώνια εἶναι εἰλημμένη ἀπό τούς τελῶνες τῆς ἀρχαιότητος.
Οἱ τελῶνες ἦσαν πλούσια τάξη ἀδίστακτων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι
προπλήρωναν τούς φόρους στό κράτος τῆς τότε ἐποχῆς
‒καί συγκεκριμένα τό ρωμαϊκό κράτος‒,
ἐξαγόραζαν ἔτσι τούς φόρους καί τούς εἰσέπρατταν στό πολλαπλάσιο
ἀπό τόν ὑποκείμενο σέ φορολογία λαό.
Ἡ σκληρότητά τους ἦταν παροιμιώδης: δέν ὀρρωδοῦσαν καί δέν δίσταζαν πρό οὐδενός προκειμένου νά εἰσπράξουν διπλό, τριπλό, τετραπλό
τόν ἀναλογοῦντα σέ κάθε ἄνθρωπο φόρο.
Οἱ τελῶνες χωρίζονταν σέ δύο τάξεις, τούς «δημοσιώνας» ἤ «δεκατευτάς»
καί τούς λεγόμενους δασμολόγους.
Οἱ πρῶτοι, ἡ πλουσιώτερη τάξη, ἦσαν οἱ δημόσιοι εἰσπράκτορες,
οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀγοράσει τούς φόρους
καί οἱ δεύτεροι ἦσαν ἔμμισθοι ὑπάλληλοι τῶν πρώτων
καί ἦσαν ἐξουσιοδοτημένοι νά εἰσπράττουν τούς φόρους ἀπό τόν λαό
καί τούς ἀπέδιδαν στούς δημοσιῶνες.
Οἱ δασμολόγοι ἦσαν ἄδικοι καί ἅρπαγες, ἀφοῦ
εἰσέπρατταν πολύ περισσότερους φόρους ἀπό ὅσους ἔπρεπε νά δώσουν στούς δημοσιῶνες
καί ἐπινοοῦσαν διάφορους τρόπους γιά νά μή ξεφύγει κανείς
ἀπό τήν ἄδικη καί βαρύτατη φορολογία[2].Ὅθεν
ἦσαν μισητοί στόν λαό καί περιβόητοι γιά τήν εἰσπρατική βουλιμία τους. …»
«Ὁ τελωνισμός τῶν ψυχῶν»
Φώτης Σχοινάς
«Θυσία τώ Θεώ», λοιπόν…, τί;
«Ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις». Τί, λοιπόν;
Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην
ό Θεός ούκ εξουθενώσει.
~~
νόμισα πως δεν το χρειαζόμουν “εχθές ” ..μα σήμερα έκλαψα .
Antioheos,
Τελικά η τελειότητα δεν εχει όριο,
Jim somone,
νά:
Μέ τήν ανοχή τών αγαπητών Ανιχνεύσεων
αναρτώ εδώ άρθρο τού επικοινωνιολόγου Σωτήρη Μ. Τζούμα μέ τίτλο
«Δεν χάθηκε το παν επειδή πρόδωσε τον Χριστό ακόμη ένας σύγχρονος Ιούδας»,
πού αντιγράφω από τήν εβδομαδιαία εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια
τής Τετάρτης 2 Σεπτεμβρίου 2020 (είναι ακόμη στά περίπτερα):
Σαν κεραυνός έν αιθρία έπεσε η είδηση για τον μέχρι πριν από λίγο καιρό κληρικό Ανδρέα
Κονάνο, που πέταξε στη κυριολεξία τα ράσα του. Προσωπικά, δεν ξαφνιάστηκα. Θεωρώ αναμενόμενο τέτοιου είδους φούσκες να σκάνε ξαφνικά… για διαφορετικούς λόγους!
Τα φρουτάκια εποχής έχουν μικρή διάρκεια. Πρίκειται για καταθλιπτικά πρόσωπα που
εισήλθαν στον ιερό κλήρο όχι για να σώσουν ψυχές, αλλά για να θεραπεύσουν δκά τους ψυχολογικά προβλήματα. Και όταν κατάλαβαν ότι ο λόγος τους ακούγεται
και έχουν απήχηση οι πράξεις και τα καμώματά τους, τότε
αρχίζουν να φιλοτεχνούν τη δική τους προίκα.
Φαινόμενο προτεσταντικό, το οποίο αφήσαμε από ανικανότητα των ποιμένων μας
να μπει στις τάξεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Πρόκειται για πρόσωπα που φιλοσοφούν άνευ σοφίας, θεολογούν άνευ Χριστού και
θεολογίας και έχουν καταληφθεί από έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό, βλέποντας το απατηλό
είδωλό τους στον καθρέφτη τους ως έναν νέο Μεσσία. Νάρκισσοι και φιλοτομαριστές,
οι οποίοι θεωρούν ότι η Εκκλησία τους οφείλει και όχι αυτοί στην Εκκλησία!
Τι σημασία έχει αν τα λέγαμε και τα ξαναλέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι
θα έλθει η ώρα που θα γίνουν οι αποκαλύψεις τους. Και τότε θα καταλάβουμε το λάθος που
κάναμε να ακούμε και να ακολουθούμε τέτοιους ανθρώπους. Η διδασκαλία τού Ευαγγελίου
δεν είναι ένα μπουκέτο από ωραία άνθη. Είναι θέση και στάση ζωής. Και αυτοί διέθεταν
μόνο το περιτύλιγμα της ανθοδέσμης.
Δεν νοιώθουμε, φυσικά, δικαιωμένοι με την εξέλιξη, αλλά μένουμε με την πικρία… Τι έπαθε ξαφνικά ο νεογκουρού ρασοφόρος «σκέτος» Ανδρέας Κονάνος και «θυμήθηκε» ότι
«κάτι πολύ σημαντικό τελειώνει. Κάτι καινούργιο αρχίζει»;
Και τι είναι κ. «σκέτε» Ανδρέα Κονάνε η ιεροσύνη;
Κύκλος σπουδών ή εργασιών που ολοκληρώθηκε;
Ιδιωτική επιχείρηση που την έκλεισες στην Εφορία;
Κάποιο έργο που περατώθηκε;
Υπαλληλική θέση την οποία εγκαταλείπεις λόγω προαγωγής;
Ή μήπως τα ράσα είναι ρούχα που σε στένεψαν;
Τι ήταν η ιεροσύνη και η Εκκλησία για σένα,
ένα πεδίο δόξης λαμπρόν ώστε νά δημιουργήσεις ένα ικανοποιητικό πελατολόγιο
για την επόμενη «δουλειά» σου;
Πάτησες πάνω στήν ιεροσύνη για να φτιάξες το δικό σου φαν κλαμπ,
να πολαπλασιάσεις τους ακολούθους σου στα κοινωνικά δίκτυα
και να κάνεις δημόσιες σχέσεις;
Τι μασκαριλίκια είναι αυτά!
Ενδύονται κάποιοι το τιμημένο ράσο και μετά ανακαλύπτουν οτι αυτό που τους γέμιζε
ήταν τα ταξίδια, οι γνωριμίες και η μεγάλη ζωή!
Αυτό σήμαινε γι’ αυτούς το ράσο;
Όχι δόσιμο στόν Θεό;
Όχι προσοφορά στόν «ελάχιστο αδελφό» του Κυρίου;
Όχι θυσία;
Κι έχεις τό θράσος κ. «σκέτε» Ανδρέα Κονάνε να διατυμπανίζεις την αποτυχία σου;
Γιατί;
Είναι μαγκιά, εμπαιγμός ή θεομπαιξία;
Κρίμα, κρίμα,…
Συνέχεια
Ίσως γι’ αυτό πρέπει να προσέχουν διπλά οι Ιεράρχες μας ποιους χειροτονούν, ποιους εμπιστεύονται να αναθέτουν τέτοια υψηλά και αγιασμένα καθήκοντα,
ποιους προσκαλούν στις Μητροπόλεις τους…
Και ασφαλώς σοκαριστική και θλιβερή είναι η διαπίστωση ότι η αποδοχή της απόφασης του
«σκέτου» Ανδρέα Κονάνου να αποβάλει το ράσο ενθουσίασε δεκαδες χιλιάδες… followers,
ορκισμένους… οπαδούς του, που έσπευσαν να γράψουν διθυραμβικά σχόλια για την
ανακοίνωση σε μια ένδειξη προσωπολατρίας και υστερίας για τον μεγάλο γκουρού.
Τα διαβάζεις και μένεις άφωνος. Διαβάζεις να λένε ότι καμία διαφορά δεν έχει
ο ιερέας που πέταξε τα ράσα, γιατί σημασία έχουν ο άνθρωπος και η ψυχή του (sic).
Άλλους να λένε πως η Εκκλησία έχει το πρόβλημα, επειδή χάνει αυτό τό κορυφαίο
στέλεχός της, αυτή είναι που ζημιώνεται και όχι ο ίδιος!
Άλλους να εύχονται καλή επιτυχία στο «νέο φωτεινό μονοπάτι» του βίου του(!) και άλλους
(μαζί και εκείνον τον απαράδεκτο παπα-Λίβυο) να ισχυρίζονται ότι… «δεν υπάρχει πρόβλημα, τίποτε δεν άλλαξε, γιατί όλοι οι δρόμοι είναι εξίσου ευλογημένοι
και σε ενώνουν με τόν Θεό».
Τι μας λες, ω πάτερ Λίβυε;
Και τότε λες δυνατά μέσα σου και γύρω σου:
δεν μπορεί νά γράφονται τέτοιες ανοσίες από θρησκευόμενο κόσμο.
Και όμως, ναι, γράφονται. Και είναι διπλά απογοητευτικό. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι
άφησαν να τους καταλάβει η πλάνη που τους δίδαξαν ο «σκέτος» Ανδρέας Κονάνος
και κάθε όμοιός του.
Όταν:
«Ό πάντων αίτιος, πάντα ερά»,
«ελεύθερα», σημαίνει
«επειδή αγαπάει».
Δέν υπάρχει αμιγέστερη μορφή ελευθερίας·
ό,τι δέν είναι αγάπη, δηλαδή προσωπική-επιλογή-απόφαση-έξοδος-από-τό-ατομικό,
είναι αναγκαιότητα,
ό,τι είναι ελευθερία, είναι αγάπη, άρα
μόνο μέ τούς όρους,
όχι πλέον μέ ονόματα «Δίας», «Κρόνος», Ποσειδών, πού δηλώνουν ατομικότητες, αλλά
μέ ονόματα πού δηλώνουν σχέση, δυνατότητα αγαπητικής σχέσης,
δηλαδή Ελευθερίας,
μπορεί νά σημανθεί η αιτιώδης αρχή τού υπαρκτού, δηλαδή
Πατήρ, Υιός, Πνεύμα.
προφορικά,
Χρήστος Γιανναράς
~~
ἀνθώπους μένει ἀποθανόντας, ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν.
Πράγματα που δεν ελπίζουν ούτε φαντάζονται
περιμένουν τους ανθρώπους μετά το θάνατο τους.
63. (27).
Ηράκλειτος
«…ως πεπτωκότες άνθρωποι επί της γης και όχι ως ηθικά, αυτάρεσκα ρομπότ…»,
νά τό πούμε σέ όλους,
Ελένη!
~~
«Τις τελευταίες, μετανεωτερικές δεκαετίες ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί
η εξαιρετική αυτο-πλειοδοσία στην ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα,
την οποία συνεχώς καλλιεργούν και επαυξάνουν εκπρόσωποι του ποικίλου life-style,
διανοούμενοι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί ή ιερωμένοι…»
«…θα ξεκινήσουμε από τη μάλλον αναμφίβολη διαπίστωση ότι
η καταναλωτική-διαφημιστική εποχή μας αποτελεί την κορύφωση ενός πνεύματος
κερδομανούς εξαπάτησης προς όλους και όλα,
από όλους και όλα.»
από:
«Ειλικρινισμός»: η σύγχρονη παθολογία της αυτο-λατρείας
Με αφορμή μια πρόσφατη έκρηξη ειλικρίνειας…
Αντώνης Σμυρναίος
https://3.bp.blogspot.com/-CSWNTFKqkgQ/XAex4tia7qI/AAAAAAAAVO0/m29_xMxItJMMvIsfaMAMMEayM6yakPsQACLcBGAs/s1600/45181826_919229431614721_7943900914304155648_n.jpg,
άλλως,
«Τό παιδί φάντασμα» σέ νέες περιπέτειες,
πρός τό συμφέρον όλων μας καί τό κοινό καλό,
νά: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/
Η μόνη τράπεζα που δεν έκλεισε και δεν θα κλείσει ΠΟΤΕ
Όμορφη μέρα,
μέσ’ τή δροσιά σου
ξεχάστηκα
Από τίς εικόνες τού Προφητάνακτα Δαυΐδ,
γιά προσωπική χρήση:
Σκατωμένο νήπιο σ’ όλη τήν έκταση καί τή διάρκεια τής ύπαρξής μου
κι ακόμη πολύ χειρότερα απ’ αυτό,
ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ
ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διαπαντός.
Ελπίς μου μόνον ότι
πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι,
Πατέρα(ΕΛΕΗΣΟΝ με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ
κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου,
θά πεί!).
Έξοχος Κινηματογράφος,
η ρώσσικη σχολή στήν 7η Τέχνη
καί τί νά πρωτοαπολαύσει/θαυμάσει κανείς!…
Χαρακτήρες, επιλογή ηθοποιών, σενάριο εμπνευσμένο
από τά συναξάρια τών αγίων τής Ορθοδοξίας;
«Τρείς Εσείς, τρείς κι εμείς»,
ὅστις
(Επανάληψις, αρχή μαθήσεως, θά πεί!):
Babette’s feast(1987)
«Σ’ αυτόν τόν όμορφο κόσμο μας όλα είναι πιθανά»
ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ
πάσας τᾶς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.
καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί,
ὁ Θεός,
καὶ
πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοὶς ἐγκάτοις μου.
Τί είπε ό Στρατηγός,
σάν έλαβε τόν λόγο, στό αποπάνω
Babette’s Feast.(1987).Part 3.(GREEK SUBS),
εδώ(βλέπε από 31:40):
https://www.dailymotion.com/video/x3m1gir :
«Έλεος καί αλήθεια πάνε μαζί.
Ορθοφροσύνη καί ευδαιμονία αλληλοεξοντώνονται.
Ο άνθρωπος,
αδύναμος καί κοντόφθαλμος,
πιστεύει πώς πρέπει νά κάνει επιλογές στή ζωή του.
Τρέμει μπροστά στά ρίσκα πού αναλαμβάνει.
Δέ φοβόμαστε.
Όμως, όχι.
Η επιλογή μας δέν έχει σημασία.
Έρχεται μιά στιγμή πού τά μάτια σου ανοίγουν.
Καί αντιλαμβανόμαστε ότι τό έλεος είναι απέραντο.
Πρέπει νά τό περιμένουμε μέ εμπιστοσύνη καί νά τό δεχτούμε μέ ευγνωμοσύνη.
Τό έλεος δέν επιβάλλει όρους.
Καί ιδού!
Ό,τι επιλέξαμε… μάς δόθηκε.
Κι ό,τι απορρίψαμε… επίσης μάς δόθηκε.
Ναί, θά πάρουμε πίσω ό,τι απορρίψαμε.
Έλεος καί αλήθεια πάνε μαζί.
Ορθοφροσύνη καί ευδαιμονία αλληλοεξοντώνονται.»
Ακολουθεί σχόλιο τού Νικολάου Μπρατσιώτη,
καθηγητή της Βιβλικής Ιστορίας και Βιβλικής Θεολογίας
στην Θεολογική Σχολή Αθηνών,
επί τού ακροτελεύτιου δίστιχου τού Ψαλμού Ν΄(50)
-βλέπε παραπομπή «απόστρεψον…», στό ύπερθεν 23.1:
«ένα δίστιχο που είναι προσθήκη μεταγενέστερη και
αν είμαστε λίγο προσεκτικοί στο κείμενο
θα δούμε ότι δεν ταιριάζει στην μελωδικότητα του ψαλμού όπως τελειώνει
«Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα»
ενώ προηγουμένως έλεγε
«ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις».
«Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους».
από: https://nefthalim.blogspot.com/2014/02/blog-post_9882.html
Τό σχόλιο αυτό τό πρωτοσυνάντησα σέ παλαιότερη ανάρτηση,
στόν Ιστότοπο τής Σοφίας Ντρέκου:
http://www.sophia-ntrekou.gr/2014/02/theologiki-analysi-ston-50-psalmo-David.html, όπου
τώρα πλέον δέν τό βρίσκω…
τίι… «τώρα πλέον δέν τό βρίσκω…», ρ’ εσύ
δικέ μου;
η 14η παράγραφος από τήν αρχή,
στόν σύνδεσμο πού δίνεις,
είναι!…
είς παρηγορίαν:
«Τό Παιδί Φάντασμα»*
κερνάει Jazz,
μέ τόν απίστευτο Wynton Marsalis:
https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2020/09/jazz-wynton-marsalis.html
*
https://www.doovi.com/video/wmv/EYRSYJt7qVo
https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/archive-files/filis-apoxorisi-1.jpg
~~
Αμάραντος
O Αμάραντος είναι τραγούδι της ξενιτιάς. Ωστόσο
από τις παλιές ηχογραφήσεις αυτό δεν φαίνεται πουθενά, γιατί ίσως…, οι παλιοί μουσικοί…,
ή δεν ήξεραν τα λόγια ή δεν τους το επέτρεπαν οι δισκογραφικές εταιρίες,
από άποψη χρόνου, να το τελειώσουν. Μάθετε λοιπόν…, πως
ο τελευταίοι στίχοι, του αμάραντου, είναι ο εξής:
Ας το ‘τρωγε κι η μάνα μου
ποτέ να μην με κάνει ( γεννήσει)
κι αν μ έκανε…; Τι μ ήθελε;
Με τρων’ τα μαύρα ξένα.
Θέλω να πω μ’ αυτό, πως είναι άδικο να μην ακούγονται οι τελευταίοι στίχοι…,
γιατί αλλάζει ολάκερη η φιλοσοφία του τραγουδιού. ΑΝ δεν ακουστεί η τελευταία στροφή, προσέξτε το…, νόημα δεν βγαίνει. Μ αυτή την έννοια…,
θα παρακαλούσα τους σημερινούς ψαγμένους, τουλάχιστον,
τραγουδιστές του δημοτικού μας τραγουδιού, να μην κάνουν και να μην επιτρέπουν
τα λάθη των προηγούμενων…, γιατί απλά…, ένα μεγάλο τραγούδι όπως ο αμάραντος,
καταντάει μισό…, για να μην πω, καταστρέφεται.-
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
(από σχόλιο στό youtube πρίν από πέντε χρόνια, περίπου…)
Φωνή Γιώργος Παπασιδέρης (1902–1977) / Γιώργος Ανεστόπουλος (1904–1977) Κλαρίνο
Η Ορθοδοξία
ή
μένει καί πεθαίνει όρθια κι ανασταίνεται
ή
δέν υφίσταται…
Γιά νά θυμούνται οί παλιοί καί νά μαθαίνουν οί νέοι:
Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν
σαν το Λίβα που καίει τα σπαρτά
με κανόνια τις πόλεις χαλάσαν
μας ανάψαν φωτιές στα χωριά
Μα οι εχθροί μας πια τώρα σκορπίσαν
και ξανάρθε για μας λευτεριά,
για να φτιάξουμε τα όσα γκρεμίσαν
ας κοιτάξουμε τώρα μπροστά
R
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά (τραβά, τραβά)
και ξανά προς τη δόξα τραβά
Νέα δύναμη το έθνος θα πάρει
σαν και πριν να βαδίσουμε εμπρός
κι ο καινούργιος στρατός με καμάρι
θα σταθεί των συνόρων φρουρός
Όλη ορθή μες στον ήλιο προβάλει
και ψηλά το κεφάλι κρατεί
μια πατρίδα πολύ πιο μεγάλη,
μια πατρίδα πολύ πιο τρανή
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
βλ: http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=30298
Moby – Extreme Ways (Jason Bourne),
κερνάει ό Διηνέκης μαζί μέ άλλα λόγια
κι εγώ χωρίς:
http://esxatianasxesi.blogspot.com/2020/09/blog-post_83.html
Μίκυ Ρούρκ
Μετρό Μόσχας:
Το Ομορφότερο Μετρό Του Κόσμου Που Μοιάζει Με Τεράστιο Υπόγειο Παλάτι
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως
Δογματικό* κείμενο αποτελούμενο από εκατό (100) κεφάλαια
σέ καθαρεύουσα καί σύγχρονη απόδοση,
αντικριστά.
*
τά γεροντικά καί άλλα πείσματα δέν είναι δόγματα, έτσι;!
κι ακόμη
χωρίς τό σύνολο τών δογμάτων τής Ορθοδοξίας, δέν έχεις «Χριστιανισμό»…
π.χ.:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. Ὅτι ἀκατάληπτον τὸ θεῖον καὶ ὅτι οὐ δεῖ ζητεῖν καὶ
περιεργάζεσθαι τὰ μὴ παραδεδομένα ἡμῖν ὑπὸ τῶν ἁγίων προφητῶν
καὶ ἀποστόλων καὶ εὐαγγελιστῶν.
«Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε. Ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν ἐν τοῖς κόλποις
τοῦ πατρός, αὐτὸς ἐξηγήσατο».
καί η απόδοση, πού πήγε νά ξεφύγ’, τού ύπερθεν :
Ότι το θείο είναι ακατάληπτο και ότι δεν πρέπει να ερευνά κανείς και να
περιεργάζεται αυτά που δεν μας έχουν παραδοθεί από τους αγίους προφήτες
και αποστόλους και ευαγγελιστές.
«Τον Θεό ποτέ κανείς δεν τον είδε. Ο μονογενής του Υιός, που βρίσκεται
μέσα στην αγκαλιά του Πατέρα του, αυτός μας τον γνώρισε».
Ενδυματολογία[1], κινησιολογία[2]…
από “θίασο” ανώριμων, πού
δηλώνουν εαυτούς “περιούσιους” καί εμάς… “γκοΐμ”,
“θίασο” μαστουρωμένου ήθους,
εθνονάρκισσων
– λέω εγώ· Εσείς;[3].
«Στις 18 Σεπτεμβρίου 2020 (σήμερα, έ;! σσ)
οι Εβραίοι θα γιορτάσουν το τελευταίο νέο έτος χωρίς τον Μεσσία!»
Καθώς η εθνική ανωριμότητα τών εβραίων τού χρυσίου(golden calf) εγκληματεί αενάως
κατά τής ανθρωπότητας πολύ πέραν τών εγκλημάτων πού πραγματοποιεί,
σέ καθημερινή βάση*, στό άνομο ισραηλ τών σφαγέων σαρον, νετανιαου etc,
καιρός είναι πιά, γιά τήν δυτική επιστήμη, νά τήν ανακαλύψει/αναλύσει/γνωρίσει,
λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη της καί τήν σκαστή σχιζοφρένεια
τού θεμελιωτή τής οργανωμένης σκέψης της,
τού Αυγουστίνου,
όπως αυτή είναι,
ευανάγνωστα γιά ορώντες, όχι βλέποντες(καί ακροώμενους, όχι ακούοντες…)
“καταχωρημένη” στίς «Εξομολογήσεις» του…
[1]
προσφέρεται γιά
«…μελέτη των ενδυμάτων
από ιστορική, ψυχολογική, κοινωνιολογική, γεωγραφική και κατασκευαστική σκοπιά.»
[2]
από τήν εισαγωγή στήν «ανωριμότητα», μέρος τής οποίας είναι και η «σχολική …»,
μέρες πού ‘ναι:
Η σχολική ανωριμότητα βασίζεται σε τέσσερις κύριους τομείς της ανάπτυξης:
Κινητικός τομέας, που περιλαμβάνει την αδρή και λεπτή κινητικότητα, δηλαδή την κίνηση. Εκδηλώνεται με αδεξιότητα, αστάθεια στην ισορροπία και κακή εικόνα σώματος.
Λόγος-Ομιλία, που περιλαμβάνει έκφραση λόγου, αντίληψη και καθαρότητα λόγου.
(όχι γλώσσα -πού εγκαταλήφθηκε κιόλας γιά πολλούς αιώνες- χωρίς φωνήεντα, έ;! σσ)
Εκδηλώνεται με φτωχό λεξιλόγιο, δυσκολίες στην περιγραφή και την έκφραση κ.ά.
Γνωστικός τομέας, που περιλαμβάνει ταξινομήσεις, πληροφορίες και συσχετίσεις.
Εκδηλώνεται με αδυναμία της μνήμης, της οπτικής αντίληψης
(άλλο τό «βλέπω» τών κτηνών καί άλλο τό «ορώ» τών ανθρώπων
– τό «ορώ» είναι τού Θεού «Ός τά πάνθ’ ορά» καί τών Ελλήνων, έ;! σσ),
της αφαιρετικής σκέψης και του συλλογισμού.
Συμπεριφορά, που
περιλαμβάνει τη συγκέντρωση προσοχής και την αυτορρύθμιση των συναισθημάτων.
Εκδηλώνεται με αδυναμία συγκέντρωσης και ανυπακοή-παρορμητισμό.
-γιά τίς κατά συρροήν δολοφονίες παιδιών από εβραίους καί γιά τόν ναρκισσισμό τους, πού
χτυπάει ταβάνι καί μάλιστα τό διαπερνά, πρός βλάβην τού ανθρώπου κι όλου τού πλανήτη,
βλέπε «ανωριμότητα» γενικώς, σσ.
[3]
«Μέσα από αυτή την ιστορία φαίνεται ότι για τους Εβραίους
ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς, και δημιουργούν την πραγματικότητα
σύμφωνα με τις προκαταλήψεις τους και το δικό τους συμφέρον.
Είναι αστείο επίσης, ότι
ενώ οι Εβραίοι έχουν πείσει τον εαυτό τους και τον…
Συνέχεια
…κόσμο ότι
είναι τα θύματα παράλογου «μίσους»,
το Ταλμούδ(** σσ) μας λέει ότι το μίσος προέρχεται κάπου μέσα από την εβραϊκή παράταξη.
Πολλοί παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι
ο Ιουδαϊσμός είναι περίπου μια άδεια τήρηση εντολών και συμμόρφωση και όχι
μια σχέση ζωής με το Θεό.
Ο Arthur Koestler(Εβραιο-Βρετανός συγγραφέας -φώτο) είπε ότι
«ο Ιουδαϊσμός διδάσκει τους Ιουδαίους πώς να εξαπατήσουν το Θεό»»
-π.χ. διά τού αρχαιοτάτου “εθίμου” τους τού «αποδιοπομπαίου τράγου.»:
«…αναφέρεται στο εβραϊκό έθιμο της εκδίωξης ενός τράγου στην έρημο,
αφού προηγουμένως είχαν μεταφερθεί σε αυτόν συμβολικά
όλες οι αμαρτίες του ισραηλιτικού λαού.» σσ
πολλά περισσότερα, εδώ: https://greekobservatory.wordpress.com/2013/03/31/%ce%b5%ce%b2%cf%81%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%ac-%ce%b1%ce%bd%ce%ad%ce%ba%ce%b4%ce%bf%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%ba%ce%bf%ce%b3%ce%af%ce%bc-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd/
*
HISTORY SPEAKS
“A nation can survive its fools, and even the ambitious. But
it cannot survive treason from within. An enemy at the gates is less formidable,
for he is known and carries his banner openly. But
the traitor moves amongst those within the gate freely,
his sly whispers rustling through…all the alleys,
heard in the very halls of government itself.
For the traitor appears not a traitor;
he speaks in accents familiar to his victims, and he wears their face and their arguments,
he appeals to the baseness that lies deep in the hearts of all men.
He rots the soul of a nation,
he works secretly and unknown in the night to undermine the pillars of the city,
he infects the body politic so that it can no longer resist.
A murderer is less to fear. The traitor is the plague.” – Marcus Tullius Cicero
από: http://www.subvertednation.net/jew-lists/jewish-expulsions-and-exiles/
(** σσ)
ένα απλό παράδειγμα:
– ABHODAH ZARACH (26Β) : Οι καλύτεροι των Ελλήνων πρέπει να φονεύονται.
Τό Liddell + Scott τό πήρα στά χέρια μου γιά τό λήμμα «πτολίεθρον»
κι έπεσα πρώτα πάνω στό αδιανόητο «πτήσσω» καί λίγο μετά στό λήμμα «πτόλεμος», οπότε…
άνοιξαν οί ουρανοί, λέμε
κι έκτοτε:
Ό πόλεμος έρχεται καί ξαναέρχεται στούς προβληματισμούς μας
μέ τό ίδιο λανθασμένο περιεχόμενο!
Τό γεγονός πώς τό σύνολο τού γένους τών ανθρώπων
κατανοεί εσφαλμένα τό περιεχόμενο τής εννοίας αυτής,
μετράει τήν έκταση τού κακού στόν τρόπο ύπαρξης καί ζωής μας!
Η σύγκρουση μεταξύ “ανθρώπων” είναι ό,τι εκλαμβάνεται ώς πόλεμος,
αρκεί αυτή η σύγκρουση νά είναι αρκούντως μαζική καί οργανωμένη’
η σύγκρουση όμως δέν είναι πόλεμος’
καί τά τραγιά συγκρούονται καί υπάρχει λόγος πού τό κάνουν αυτό’
μήπως τά τραγιά είναι πολεμιστές;
Τί συμβαίνει πραγματικά;
Η σύγκρουση ανήκει μέν στήν φαινομενολογία τού πολέμου,
χωρίς όμως νά αποκαλύπτει τήν ουσία του!
Γιά τήν ουσία τού πολέμου πρέπει νά καταφύγουμε στή μοναδική δεξαμενή γνώσης
πού διαθέτει τό ανθρώπινο γένος καί πού είναι η ελληνική γλώσσα,
γιά νά διδαχθούμε τά όσα ακολουθούν:
Πόλεμος
ο Πτόλεμος’ και σάν μεγαλώσει, λέει,
θέλει να γίνει
Πτολεμαίος
Ο Άνδρας διά τού Πτολέμου βεβαιεί την Ανθρώπινή του ιδιότητα, καθιστάμενος -έν τέλει- Πτολεμαίος
(δέν είναι κύριον όνομα’ όνομα ουσιαστικόν είναι’ άλλο πράγμα τό επίθετον όνομα, όπως καί η λέξις η αντί ονόματος προσκομιζομένη, η καί (αντιονομ-)αντωνυμία ονομαζομένη
-τ’ όνομά σου ν’ ακούω… τήν ψυχή μου νά βρίσκω… στής γιατριάς μας τό ρίσκο, έ;!).
ΠΤ-ΟΛ-ΕΜ-ΟΣ // ΠΤ-ΟΛ-ΕΜ-ΑΙ-ΟΣ
Α: Παραπομπές*
πτ-
πτήσσω = μεταβατικής ενεργείας / εμβάλλω φόβον, φοβώ, πτοώ
αμετάβατον / συμπτύσσομαι, ζαρώνω ένεκα φόβου, κυρίως επί ζώων
πτόα, η = παράλογος φόβος, θόρυβος, ταραχή, έκπληξις εκ φόβου, τρόμος, «τρομάρα»
ολ-
όλεθρος, ο = καταστροφή, απώλεια, θάνατος < ολώ, όλλυμι
εμ-
εμέω/ώ = ξερνάω
αί-
αίμα, το = τό κόκκινο ζωτικό υγρό… τό κτηνωδώς εκχυνόμενον απανταχού τής Γής, τό καί τελετουργικώς(ταλμουδικώς) εκχυνόμενον ακόμη
Συνεχίζεται
Συνέχεια
Β: Εννοιολογικές προσλήψεις
πτ–
Ό τρόμος πού πτοεί’ ό φόβος πού «φυλάει τά έρ’μα» τά ζώα, ώς νόμος φυσικός τών κτηνών,
ολ–
αντιλαμβάνομαι πώς μέ οδηγεί στόν όλεθρο, πώς καταστρέφει τό ελεύθερο όν πού δύναμαι νά είμαι, πώς ακυρώνει τήν ίδια τήν ανθρώπινή μου ιδιότητα, γιά νά μ΄ αφήσει μιάν όρθια κουραδομηχανή πού, αφού από πάνω μπάζει καί από κάτω βγάζει, κινείται.
εμ–
Γι’ αυτό εμέω/εμώ καί ήμεον καί θά εμέσω ό,τι είναι τών ζώων νόμος’ ό,τι εμβάλει είς εμέ φόβο, θά τό ξεράσω’ τό θανατηφόρο πατσαβούρι τής «κυράς» μου τής «φύσης» τής φαρμακού δέν τό επανοφορώ, Ηρακλής εγώ αναστημένος κι εμμενής τής μή κατοχής μου υπό τής «φυσικής» Βέρμαχτ όσο καί εμμενής τής αγαπητικής μου μετοχής κατά φύσιν,
γνωρίζων πώς: «η φύσις πάσχει μετά του ανθρώπου και σώζεται δι’ αυτού».
αι–
τί ξερνάω; τό αίμα εμώ ό υπάκουος τής Αγάπης τού Θεού’ «αναίμακτον θυσίαν αινέσεως…(αναίμακτον αινέσεως καί όχι αιματηρή εξαγοράς’ αυτή είναι η «περηφάνεια» τού Ορθοδόξου) …Σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα», καί τί δουλειά έχω εγώ μέ τούς αιμοβόρους τής εξαγοράς τών αγοραίων τής παγκόσμιας αγοράς! Ά, νά χαθούν
«οί ΄€μποροι τών €θνών»!
-ος έν κατακλείδι, κατάληξις.
Όλο τό πιό πάνω υπαγορεύει
(είς επήκοον ακροωμένων καί όχι ακουόντων’ ορώντων, όχι βλεπόντων!)
τούτο:
Π(τ)όλεμος είναι η δράσις κατά τού “δικαιώματος”
(ποιά δικαιώματα τώρα’ αυτά είναι syndicalism!)
τής “φυσικής αναγκαιότητας” νά επικαθορίσει τό νόημα καί
τό περιεχόμενο τής ύπαρξης καί ζωής τού Ανθρώπου!
Τό λεγόμενο Φυσικό Σύμπαν, είναι σύμπαν νομοτελειακό, δηλαδή
σύμπαν καταναγκασμού!
Τό Σύμπαν τού Ανθρώπου, είναι σύμπαν Ελευθερίας, γιατί
μόνον έναν Νόμο γνωρίζει’ τήν Αγάπη!
Ό Άνθρωπος δέν ανήκει στή Φύση’ η Φύση ανήκει στόν Άνθρωπο!
Οί βλέποντες καί μή ορώντες, οί ακούοντες καί μή ακροώμενοι,
εκλαμβάνουν τήν
Μετοχή
τού Ανθρώπου στή Φύση, ώς
Κατοχή
τού Ανθρώπου από τήν Φύση!
Πτόλεμος λοιπόν αδέλφια, πόλεμος’ ίνα καταστώμεν πτολεμαίοι, άνω θρώσκοντες Άνδρωποι, ανταποκρινόμενοι έτσι στό θέλημα τής αγάπης τού πατρός ημών πολέμου’**
Ηρακλειτικοί Ηρακλείς τού Κόσμου Του
(…υπό τού διοικούντος Λόγου καί Θεού…***)
Εμείς!
Συνεχίζεται
Συνέχεια
*
Βλέπε: “Λεξικόν τής Ελληνικής Γλώσσης” -υπό Henry G. Liddell / Robert Scott- εκδ. Πελεκάνος, 2006
**
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους», Ηράκλειτος, σπάραγμα υπ’ αριθμ. 22. (53.), βλ. https://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus2.html
…μεν θεούς… …δε ανθρώπους…
(αντικειμενική ερμηνεία λάθος – υποκειμενική ερμηνεία ορθή, σσ.)
η σύγκρουση ανήκει στήν φαινομενικότητα τού πολέμου, στό αντικειμενικό του μέρος’ έτσι τά τραγιά είναι δυνατόν νά εκληφθούν ώς πολεμιστές, από τούς ασκούντες τό βλέπειν καί όχι τό οράν!
Ή οί αμερικανοί’ οί ασκούντες ένοπλο ληστεία μετά φόνου καί μάλιστα διαρκείας!
Η ουσία τού πολέμου, ό νόμος πού τόν διέπει, προϋποθέτει τό κείμενον υπό τήν αντικειμενική κίνηση τής οργανικής ύλης υποκείμενο, τό δυνάμενο νά ασκεί τήν λειτουργία τού οράν!…
***
«…υπό του διοικούντος λόγου και θεού…», από τό σπάραγμα υπ’ αριθμ. 53.(31.) τού Ηρακλειτικού λόγου, βλ. https://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus5.html
Μερικές σκέψεις τώρα, πού σχετίζονται μέ τήν δική μου πρόσληψη τών ανωτέρω.
Εθελόθυτος ό πτολεμιστής Αχιλλεύς,
ό θυσιάζων τό υπαρκτικό εγώ του ήθους χάριν,
εθελόθυτοι οί πτολεμιστές 700 Θεσπιείς, συναλλήλου ήθους χάριν καί πώς ν’ αφήσουν μοναχά τους
τά 301 σφαχτάρια τής ειδεχθέστερης πολιτικής δολοφονίας όλων τών εποχών παγκοσμίως,
εθελόθυτος ό πτολεμιστής καί πρώτος πτολεμαίος Σωκράτης,
ό αρνηθείς νά χύσει τό «αίμα τού Δήμου»,
νά καταστρέψει τούς νόμους τών Αθηναίων δηλαδή, τών Αθηναίων πού αρνούνται νά εννοήσουν πώς ό Νόμος τής αγάπης συγκεφαλαιώνει τούς νόμους -άν είναι νόμοι!
Εθελόθυτος ό Πτολεμιστής καί Διαλεκτικός Εσταυρωμένος
τής ζήτησης καί εύρεσης καθ’ Ηράκλειτον, καί
Ομοιοπαθητικός Θανάτω θάνατον πατήσας καθ’ Ιπποκράτην,
ό Ιατρός τών ψυχών καί τών σωμάτων Σωτήρ ημών Χριστός,
ό έν ανθρώποις κορυφαίος πτολεμαίος Αυτός!
Σάν μέ δίδαξε ό Κύρ Κωνσταντίνος μας ό Ζουράριος(ό γιός τού Γιατρού, θά πεί)
νά λέω «εθελόθυτος», δέν χάνω ευκαιρία!
«Ζεύ πάτερ, …δώσε νίκη στον Αίαντα… άν πάλι τον Έκτορ’ αγαπάς… ίση σ’ αμφοτέρους δύναμι και δόξα σύμπεψε.”
Ιλιάδος Η 202-205, από τήν αγαπητική πρός τόν Έλληνα
-φιλάνθρωπο θά πεί!-
μετάφραση τού Κώστα Δούκα.
Έτσι προσεύχονται οί Έλληνες τού Ομήρου, καθώς αποφασίστηκε
ό Έκτωρ νά μονομαχήσει μέ τόν Αίαντα τόν Τελαμώνιο’
ό καθείς έξ αυτών(…ώδε δέ τις είπεσκεν…, και τούτο ο καθένας έλεγε), αναφερόμενος σέ θεό πατέρα, προϋποθέτει τήν προσωπική σχέση μαζί του καί ζητά’ τί ζητά;
Πρώτα βέβαια νά γίνει τό δικό του!… μά, έλα πού κι ό άλλος παιδί τού ίδιου πατέρα είναι! Έ, τότε, άς τού κάνουμε χώρο κι αυτουνού(γιά νά σφαχτούμε στά ίσα, δηλαδή, ακόμη… «ßóç… σύμπεψε…», έ;) καί είναι από τότε ακόμη αγαπητική η επιταγή
νά λαμβάνεται ό άλλος υπ’ όψιν καί όχι μόνο τό δικό μας!
Όντας έτοιμα να σφαχτούνε
-ατομοκεντρικά ακόμη, καθώς πολιορκούν τό ίδιο τους τό πρόσωπο!-
τά μανάρια μας!
Κι άν νομίζετε πώς έχω πάψει…
…νά αντιγράφω Κώστα Ζουράρι,
είσαστε γελασμένοι.
Συνεχίζεται
γιά «ßóç… σύμπεψε…»,
στό τέλος τής 7ης αράδας από τό τέλος στό από πάνω 35,
διάβαζε:
«ίση… σύμπεψε…»,
καθώς
επιχειρούν διάβρωση τών πάντων τού ανθρώπου ύπουλα καί είς βάθος,
προκαλώντας πρόσκαιρη(όσους αιώνες κι άν κρατήσει… «άχρι καιρού», έ;!) φθορά καί πόνο,
όμως
αποτυγχάνουν εἴς τό νά επικρατήσουν,
καθώς
υπάρχει ομορφιά, αλήθεια, αγάπη καί είναι Θεός ζών!
Συνέχεια
Ό Κόσμος τού Ομήρου διαθέτει μνήμη τού μέλλοντος
-επαφή μέ τήν ουσία τών πραγμάτων, θά πεί!-
γι’ αυτό απηχεί τήν Προσευχή τής Γεθσημανή:
«πάτερ μου, εί δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’ εμού τό ποτήριον τούτο’ πλήν ούχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ώς σύ.»
Πρώτα τό δικό Του ελληνοπρεπώς -ανθρωπίνως θα πεί- ό Θεάνθρωπος!
Όμως ποιός δέν γνωρίζει πώς αυτό πού ωφελεί πραγματικά
είναι σέ γνώση τού κατασκευαστή, όχι τού χρήστη, ό οποίος
νομίζει μόνον πώς ξέρει’ σιγά, τί ξέρει ό χρήστης, «ξεράδια ξέρει»’
έξ ού καί η αξία τού εγχειριδίου τής… Φολκσβάγκεν, άς πούμε!
Συμπέρασμα 1ο:
τό δικό μας «νομίζω πώς ξέρω τί μέ ωφελεί», είναι σάπιο σανίδι’
ό Δημιουργός Πατέρας
πού όρισε τίς προδιαγραφές είναι καί ό καθ’ ύλην αρμόδιος’
τό: «τού ποιείν τό θέλημά του» είναι πού μέ ωφελεί πραγματικά!
Εδώ δέν θέλει μυαλό Αϊστάϊ, αυτός είναι άϊστος,
άγνωστος και αφανής, ένας χαμένος, ναί, από τό ιστώ
πού θα πεί γινώσκω’
γι’ αυτό δέν σηκώνει άρνηση καί α- καί ού’
μέ ωφελεί πραγματικά νά κατανοώ τούς λόγους καί τρόπους υπάρξεως
όλων τών όντων(θέλημα Δημιουργού) καί νά στέκομαι απέναντί τους κατά πώς ταιριάζει σ’ αυτούς’
όχι νερό αντί βενζίνη στό ντεπόζιτο τής μηχανής’
μπορεί νά μού έρχεται φτηνότερα, αλλά η μηχανή… καπούτ’
κάτω η κερδοσκοπία Τής φτήνιας!… η αγάπη η ακριβή σώζει, Λέγει!…
η αϊστοσύνη τού Λόγου είναι απώλεια σέ βαθμό ακυρωτικό τής υποστάσεώς μας,
δέν είναι γιά τά μάς!
Συμπέρασμα 2ο:
Ιστέον ότι τό λογικό σχήμα Έλλην άθεος, στερείται νοήματος’ γιατί
είτε μέ τίς Αρχαιότητες είτε μέ Ορθοδοξία,
ό νό-ος μας ούκ απέλειπεν ανα-φοράν πρός τόν Θεόν ημών Πατέρα,
τά τελευταία ….. χιλιάδες χρόνια!
Ούκ έστι νό-σ-ος έν ημίν, αεί παίδες εμείς,
δέν έχουμε εμείς σκατά ή σχιζοφρένεια, σαπίλα στό κεφάλι’
είμεθα υγιείς οί Έλληνες’
τών άλλων τίς “γλώσσες”* σφραγίζει στό κούτελο η τρέλλα!
*
σιγά, τίι… γλώσσες, τώρα!…
κώδικες σημάτων είναι, μέ οργάνωση λίγο ανώτερη από τά τράφικ λάϊτς!
Διαρκής έκπληξη η ελληνική Παράδοση, π.χ.
Έρωτ-ας / Ερώτ-ηση(σάρξ μία καί ωυτή, έ;! Ορθοδοξία προχριστιανική!,
αντί τών α-σχέτων/σχιζοειδών(κατ’ εικόνα καί καθ’ ομοίωσιν τών δυτικών…) ζευγών
Love/Question, Amour/Question, Amor/Pregunta…
Από τό κέρασμα τής
Ελένης Π.,
στήν Εκπομπή τών Ανιχνεύσεων WEBTV μέ τίτλο:
«Η Ιταλία στο χρόνο. Οι ανταγωνιστικές σχέσεις Αθήνας- Ρώμης στον 20ο αιώνα.»,
στίς 18/9/20.
Τετάρτη 05/02/2020 – 17:310
Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού με τη Μαρία Ευθυμίου στο Λυγουριό
Διάλεξη ιστορικού περιεχομένου
σε σύμπραξη του Δήμου Επιδαύρου και του Συνδέσμου Φιλολόγων Αργολίδας.
Ο Δήμος Επιδαύρου και ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας
συνδιοργανώνουν Διάλεξη της Καθηγήτριας Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού του ΕΚΠΑ και Επίτιμου μέλους του ΣΦΑ κ. Μαρίας Δ. Ευθυμίου με θέμα:
«Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού στα 4000 χρόνια της καταγεγραμμένης Ιστορίας του».
Η εν λόγω εκδήλωση αποτελεί την απαρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας
μεταξύ του Συνδέσμου Φιλολόγων Αργολίδας και του Δήμου Επιδαύρου, με ορίζοντα και
τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
https://cdn.anagnostis.org/cdn/ff/HaeTeOsUYDgDHvohWXCjh0HpGsvTzI3PdWgkmv02kUA/1580916930/public/2020-02/2020-05-15%20%CE%95%CF%85%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%BF%CF%85%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82.jpg
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου και ώρα 19:30
στο Πνευματικό Κέντρο Αγίου Βασιλείου στο Λυγουριό.
Η παρουσία σας θα αποτελέσει τη μέγιστη τιμή για τους συνδιοργανωτές καθώς και
για την ίδια την ομιλήτρια, η οποία για μια ακόμη φορά
θα βρεθεί στην αγαπημένη της Αργολίδα.
https://anagnostis.org/node/59337
~~
Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού (Μέρος 1ο)
https://www.youtube.com/watch?v=lxGZ3pjWIAk
Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού (Μέρος 2ο)
https://www.youtube.com/watch?v=cobzI7lFQsI
Τα ισχυρά σημεία του Ελληνισμού (Μέρος 3ο)
γιά τήν Ελλάδα πού αντιστέκεται,
άς φέρουμε μιά βόλτα:
κι αλλη μιά:
αλλιώς,
μάς έχουν τελειωμένους,
«αρχαίοι» χορευταράδες μου:
Από τά κεράσματα τού Διηνέκη:*
https://1.bp.blogspot.com/-cnaxgtO_ePI/X3L0fyUtAXI/AAAAAAACC1Q/LjEv-HiPP-gHqywok2_mnX7r50ZxgKm3ACLcBGAsYHQ/s0/14.jpg
Παππούς, πατέρας και εγγονός στο μέτωπο με το όπλο στο χέρι, έ;!
«Είναι αδύνατο να νικήσουν έναν λαό, ο οποίος
σε μία ώρα γίνεται ένα με τον στρατό του»
*
https://esxatianasxesi.blogspot.com/
κι αυτό,
από τά κεράσματα τού Γιώργου Θαλάσση,
πού:
«…λέει και ο Ιπποκράτης.»
Η Ζωή, πώς θνήσκεις;
Πώς έν τάφω οικείς;
ό ωραίος κάλλει (=στην ομορφάδα) παρά πάντας βροτούς…, έ;!
τάφος: μέ αρχικό γράμμα τό ταύ τού τόκου/τοκετού*, έ;!
*
κι αφού http://www.anixneuseis.gr/?p=136796&cpage=1#comment-727983 , πάπαλα
νά:
Σέ κάθε περίπτωση
νά λαμβάνεται υπόψιν τό αληθές ότι
όπως τρεφόμεθα καί αυξανόμαστε μέσα στή γκοιλιά τής μάνας μας
ώσπου δέν χωράμε άλλο εκεί δά μέσα ➞ ντελίβερι σ’ αυτό τόν ψεύτη ντουνιά,
έτσι καί μέσα σ’ αυτό τό γκόσμο πού μάς περιβάλλει, ώς σέ άλλη μήτρα
τρεφόμαστε καί αυξανόμεθα έως θανάτου,
έως τοκετού, δήλα δή, είς ζωήν ετέρα.
tip:
όπως η κακή θρέψη(π.χ. μέ θαλιδομίδη) καί ανάπτυξη μέσα στήν κοιλιά τής γυναίκας
έχει σάν αποτέλεσμα νά έρχονται στόν κόσμο παιδιά π.χ. μέ φρικτές αναπηρίες στά άκρα,
έτσι καί η επιλογή νοθευμένης θρέψης* καί στρεβλής ανάπτυξης**
μέσα στή μήτρα πού είναι αυτός ό κόσμος πού μάς περιβάλλει,
παραδίδει τόν άνθρωπο στήν άλλη ζωή, σακάτη…
*
κυρίως μορφωτικής, καθώς
τροφή τ’ ανθρώπου κατ’ ουσίαν
είναι τό
νόημα = ό,τι ωφελεί τόν άνθρωπο,
έ;!
**
στρεβλής ηθικής( = τρόπος, πού αρμόζει σέ άνθρωπο) ➞ κοινωνικής/πολιτικής[1]…
ανάπτυξης
[1]
ουδέν τό πολιτικόν στά πέριξ κι ακόμα παραπέρα…
όλα τά σχετικά δέν είναι παρά
διαχείριση τών νιτερέσων τής μισάνθρωπης πόρνης, τής εξουσίας, πού
σέρνει στίς αγορές διά τής εβραιομασονίας τών νεκρόφιλων αστών
-δέν υπάρχουν υγιείς αστοί!… άλλο πράγμα ό άνθρωπος!-
τόν παρλιαμένταρισμ τής φάκεν κουήν,
ώς τάχα μου Δημοκρατία!…
Θεέ μου τί ομορφιά, τί φώς…
Καμιά “παράνοια”, κανένα “χάος” καί καθόλου “τραγελαφική”,
η κατάσταση στόν Καύκασο,
όπως γράφουν διάφορες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες,
καθώς
αποκρύπτεται μέν η τουρκοταύτιση εβραιοχαζαρότουρκων καί σελτζουκοσμανλότουρκων,
όμως
η στρατηγική συμμαχία αιώνων τών διαφόρων εκφράσεών τους εναντίον
τών Ελλήνων*, τού Βυζαντίου**, τής Ορθοδοξίας…, τής ίδιας τής ανθρώπινης ιδιότητας,
πού προκύπτει από τόν αβυσσαλέο ναρκισσισμό καί τήν εγγενή βαρβαρότητά τους
δ έ ν κ ρ ύ β ε τ α ι, παρά μόνο
από τα μάτια τών αμαθών καί τών εθελότυφλων πού είναι έτοιμοι νά καταναλώσουνφαιές*** φάβες/φόλες-φερετζέδες αλά
ραιχσταγκ(1933, πυρπόληση), διδυμoι-πυργoι, μαβι-μαρμαρα, I.sraeli S.ecret I.ntelligence S.ervice etc,
νά:
ΠΑΡΑΝΟΙΑ! Το Ισραήλ εξοπλίζει τους Αζέρους… “μέχρι τα δόντια” ενώ ο Ερντογάν ζητάει Ιερουσαλήμ!
Α. Δρούγος: Το Ισραήλ υποστηρίζει, προμηθεύει και εκπαιδεύει το Αζερμπαϊτζάν
άκου από 7:03 έως 10:45
2 Οκτωβρίου 2020
To Ισραήλ ενισχύει στρατιωτικά το Αζερμπαϊτζάν
Του Dave DeCamp, εδώ:
https://infognomonpolitics.gr/2020/10/to-israil-enischyei-stratiotika-to-azerbaitzan/
καί:
2 Οκτωβρίου 2020
Καραμπάχ: Το Ισραήλ λυπάται για την ανάκληση του Πρέσβη της Αρμενίας
Η Αρμενία, αντίπαλη του Αζερμπαϊτζάν για τον έλεγχο του Καραμπάχ, ανακοίνωσε την ανάκληση του πρέσβη της στο Τελ Αβίβ λόγω της πωλήσης όπλων από το Ισραήλ στο Αζερμπαϊτζάν..
περισσότερα:
https://infognomonpolitics.gr/2020/10/karabach-to-israil-lypatai-gia-tin-anaklisi-tou-presvi-tis-armenias/
ακολουθεί συνέχεια
συνέχεια
*
Παρατράβηξε η βίζιτα τών τούρκων στά χώματα τών Ελλήνων·
καιρός νά παίρνουν μέ τό καλό τό δρόμο τής επιστροφής στό σπίτι τους,
καταβάλλοντας αποζημιώσεις γιά τίς καταστροφές πού προκάλεσαν…
Αντιγράφω από τήν 7η σελίδα τού βιβλίου τού καθηγητή Φιλ/φίας Γεωργίου Δ. Φαράντου
«Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ και η διαλεκτική φιλοσοφική σκέψη»:
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΧΜΗ
ΑΘΗΝΑ 1984
Στην
ΕΦΕΣΟ…
την «πρώτη και μέγιστη»
ελληνική «μητρόπολη της Ασίας».
Γ.Φ.
«Το 1304 εκυριεύθη και κατεστράφη υπό τών Τούρκων η Έφεσος,
οι δε κάτοικοι εσφάγησαν ή εξωκίσθησαν αλλαχού».
Κ.Ι. Άμαντος
Ακαδημαϊκός
**
«ποιό είναι αυτό τό Βυζάντιο, όπως τό λέω κι εγώ τώρα, ποιός είναι ό ορισμός;»
Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, από 5:25 καί εξής,
εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=nOJHXHlhvkg,
όπου τά λέει κάπως διαφοροποιημένα, απ’ ό,τι εδώ:
«Από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο»
H ομιλία τής Ελένης Αρβελέρ στη Στοά τού Βιβλίου (26 Μαΐου 2004),
γιά η ιδέα μου, είναι;
***
«Αξιόλογο πλεονέκτημα τής φαιάς προπαγάνδας είναι επίσης, ότι εξαπατά τούς ουδέτερους καί τούς αμφιρρέποντας πού καταλήγουν νά παίζουν τό παιγνίδι μας, χωρίς καί οί ίδιοι νά τό καταλαβαίνουν.»,
αντιγραφή από πιό πάνω: https://katohika.gr/sinomosia/ti-einai-propaganda-poia-ta-idi-tis-arthro-12/
«εξαπατώντας επικρατούμε»,
ό μαύρος “τρόπος τού βίου” τής αρχαίας μήτρας τού ναζισμού,
israel über alles…
Πάμε:
πάμε ακόμη μία(11λ 45δ):
Όταν ρυθμίσετε λοιπόν τή διαθήκη καί τό μερίδιο δοθεί τού καθενός
εμένα αφήστε μου τό δρόμο πού μού ανήκει
αυτόν πού διάλεξα νά πάρω μοναχός
-Μνήμη Μάνου Ελευθερίου
Όπου Πατέρας,
ό Πόνος(Φίλος, είναι· Άγγελος σταλμένος, πές!…)…