Στην εποχή μας βλέπουμε τον κόσμο να είναι «ενωμένος» ή καλύτερα δικτυωμένος μέσα από συγκεντρωτικά μέσα ενημέρωσης, με τα οποία παράγεται από κάποιους αυτό που θα γίνει γνωστό ως επίσημη «αλήθεια» και στη συνέχεια θα διανεμηθεί σχεδόν αμέσως, σε όλο τον κόσμο. Οι μάζες, που έχουν μάθει να ζητούν απόλυτες «αλήθειες» που θα ρυθμίζουν την ζωή τους, ώστε αυτοί να μην πολυκουράζουν το μυαλό τους, διαδίδουν αμέσως αυτή την «αλήθεια» όπως την μεταδίδουν τα «επίσημα» μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων να δημιουργεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος τα γεγονότα. Ο κόσμος θα αντιληφθεί τα γεγονότα έτσι όπως περιγράφονται και μεταδίδονται από αυτή την κεντρική πηγή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, εάν κάποιος αντιληφθεί την πραγματικότητα διαφορετικά και συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν λάθη στην «επίσημη» αλήθεια, θα μπει στο περιθώριο, θα του κολλήσουν μια ταμπέλα, θα χάσει φίλους ή και εργασία, θα αισθανθεί άσχημα και ίσως στο τέλος κάτω από το βάρος μιας αυξανόμενης πίεσης, να αναθεωρήσει την στάση του γιατί αυτή «δεν τον ωφελεί».
Ο όχλος θέλει ένα σύντομο και εύπεπτο κατάλογο «καλών/κακών». Και αυτήν την ανάγκη του σήμερα την καλύπτουν κυρίως τα media. Τα media είναι εκεί για να του πουν ποιοι δικτάτορες είναι καλοί και ποιοι κακοί. Ποια βία είναι καλή και ποια κακή. Ποια προϊόντα είναι καλά και ποια κακά. Ποια γνώμη είναι κακή και ποια κακή. Ποιο πρόσωπο είναι καλό και ποιο κακό. Θα του πουν πως το να είσαι «προοδευτικός» είναι καλό, ενώ το να μην είσαι είναι κακό. Και το κυριότερο: πως το να φρονείς διαφορετικά από τους πολλούς είναι εξάπαντος «κακό». Εσύ βεβαίως, δεν θέλεις να είσαι με τους «κακούς». Στην τελική, ποιος δεν θέλει να είναι «καλός»; Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε μικρόκοσμους, επικεντρώνονται γύρω από την οικογένεια και τους φίλους και την τοπική κοινωνία και δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από αυτό. Νιώθουν καλύτερα όταν πηγαίνουν με το ρεύμα. Νιώθουν μια ασφάλεια όταν έχουν ζωή που είναι ενταγμένη στα κοινωνικά απόλυτα.
Το φαινόμενο Crowdism
Το Crowdism, προέρχεται από την λέξη πλήθος (crowd). Τα άτομα που ασπάζονται το Crowdism ζητούν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των πράξεών τους και να ενταχθούν σε πολυπληθείς απρόσωπες ομάδες ως ένα είδος αλληλοβοηθητικής κοινωνίας που θα επιτίθεται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Αυτό δημιουργεί ένα μυαλό «κυψέλης» που μεγαλώνει και φουσκώνει όπως μια χιονοστιβάδα και σύντομα δημιουργεί ένα μονολιθικό, παρανοϊκό ουτοπικό groupthink. Αν κάποιο από τα μέλη του πλήθους αρχίζει να ξεχωρίζει ή να αμφιβάλει για τις δραστηριότητες ή τις προθέσεις του πλήθους, το πλήθος κατακερματίζεται και χάνει την δύναμή του. Αυτό που κάνει τα πλήθη ισχυρά είναι η ανικανότητα των μελών τους να επικρίνουν ή να προτείνουν κάποιον στόχο που ενώνει τους ανθρώπους, γιατί τα πλήθη είναι καλύτερα όταν έχουν έλλειψη στόχου. Χωρίς υψηλότερο όραμα ή ιδανικό, τα πλήθη εκφυλίζονται ταχέως σε επιδρομείς, αν και παθητικού χαρακτήρα. Φωνάζουν για μεγαλύτερη «ελευθερία». Θέλουν περισσότερο πλούτο. Οτιδήποτε βλέπουν, αισθάνονται ότι θα πρέπει να δοθεί στο πλήθος, όπως αναφέρει το redskywarning.
Στο Crowdism βρίσκουν καταφύγιο άτομα που νιώθουν ανίκανα να πορευθούν από μόνα τους και για αυτό βρίσκουν παρηγοριά στην ηγεσία και τη δύναμη άλλων. Θέλουν να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο, αλλά φοβούνται να γίνουν αυτοί οι καθοδηγητές και έτσι κάθε άτομο μέσα στο πλήθος μεταβιβάζει την εξουσία του σε άλλους. Το πλήθος επομένως κινείται όχι με βάση κάποιες επιλογές, αλλά με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, αξιολογώντας κάθε απόφαση ως προς το τι έχουν όλοι κοινό. Ένα πλήθος αντλεί τη δυναμική του από την ανάγκη των μελών του, σε συνδυασμό με το φόβο τους για τη δική τους κρίση. Μπορεί να υποστηρίζει τις θέσεις του βίαια, αλλά επειδή ο μόνος μηχανισμός λήψης αποφάσεων είναι ένας φανατικός συμβιβασμός, κινείται παθητικά προς προβλέψιμα ψηφίσματα.
Το Crowdism βασίζεται σε ηλίθιες ιδέες που υπάρχουν και ακούγονται καλές και στο ότι όταν οι άνθρωποι βρεθούν σε πλήθη πέφτουν και προσκυνούν την κρίση των άλλων και πηγαίνουν μαζί με το κοπάδι, οδηγημένοι σε καταστροφικές και απατηλές «λύσεις». Το socializing μας κάνει χαζούς επειδή υπακούμε στο κοινωνικό πρότυπο, όχι στο πρότυπο της πραγματικότητας. Υπάρχει ένα πλήθος βιβλίων που επαινεί «τη σοφία του πλήθους» και άλλες τέτοιες κολακευτικές, πασιφιστικές και καταπραϋντικές ανοησίες. Έχουν την άποψη ότι μέσα από τις ομάδες μπορούμε να κάνουμε μια σωστή επιλογή, επειδή δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανένα άτομο.
Η λογική μας λέει ότι αυτό είναι ανοησία, γιατί αν δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιο άτομο με εξουσία όταν αυτό είναι προσωπικά υπόλογο, γιατί παίρνουμε αυτά τα αναξιόπιστα άτομα και τα βάζουμε σε μια ομάδα όπου είναι εντελώς ανυπόλογα; Γιατί τα πλήθη είναι υπεράνω λογοδοσίας.
Εντούτοις, ενώ η εξουσία του πλήθους είναι το de facto πρότυπο στη Δύση, όπως αντανακλάται στον καταναλωτισμό (οι αποφάσεις των αγορών που προέρχονται από το πλήθος), στη δημοκρατία (οι ηγέτες που προέρχονται από το πλήθος) και στη δημοτικότητα, (οι αξίες που προέρχονται από το πλήθος) τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Το πλήθος δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των ενεργειών του. Η μόνη ανησυχία του είναι να παραμείνει στην εξουσία, έτσι ώστε τα μεμονωμένα μέλη του να μην έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξανόμενη προσπάθεια να καταληφθεί πλήρως ο κόσμος από το Crowdism, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες φωνές.
Το Crowdism υπάρχει για έναν και μόνο λόγο και αυτός είναι για να αποφεύγονται οι συνέπειες των ενεργειών εκείνων που αποτελούν το πλήθος. Φοβούνται τυχόν υψηλότερα πρότυπα που θα τους αποκαλύψουν να είναι πιο ηλίθιοι, πιο κοντόφθαλμοι ή λιγότερο ηθικοί σε σύγκριση με άλλους. Θέλουν ένα μηδενικό πρότυπο το οποίο να προσεγγίζει το χαμηλότερο δυνατό ώστε να μην έχουν καμία πιθανότητα αποτυχίας. Η ελπίδα τους είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση με την πραγματικότητα ή όσους παρατηρούν την πραγματικότητα και για αυτό κάνουν διακρίσεις εναντίον εκείνων που έχουν υψηλότερη νοημοσύνη και την ίδια ώρα τους κατηγορούν ότι αυτοί κάνουν διακρίσεις εναντίων όσων «μειονεκτούν».
Οι Crowdists εργάζονται για να καταστήσουν την κοινωνία μια σειρά γραφειοκρατικών καθηκόντων και για να καταστρέψουν την οικογένεια και έτσι να απομακρύνουν τους πιο έξυπνους ανθρώπους, που απαιτούν από την ζωή περισσότερα από άρτο και θεάματα. Στην θέση τους θέλουν υπάκουους βλάκες υπηρέτες οι οποίοι θα ανακηρύσσονται οι ίδιοι ηγέτες και θα ωθήσουν αμέσως τον πολιτισμό τους σε καταστροφή.
Το πλήθος δεν έχει κανέναν αληθινό ιδεαλισμό και η μοναδική του ιδεολογία είναι αυτή του προσωπικού κέρδους. Είναι από την φύση του αντίθετο στον πολιτισμό, αφού ο πολιτισμός δημιουργεί ένα σύστημα αξιών. Οι Crowdists επιθυμούν να αντικαταστήσουν τον πολιτισμό με τον «πολυπολιτισμό», ο οποίος είναι η ιδέα μιας διευκολυντικής κοινωνίας ή μιας κοινωνίας της οποίας ο μόνος στόχος είναι να ικανοποιήσει τα μέλη της. Σε αυτό το όραμα, δεν χρειάζεται κάποιος κοινός στόχος ή ακόμα και κάποιο πρότυπο της κοινωνίας. Η κοινωνία υπάρχει για να εκπληρώνουν τα μέλη της τις προσωπικές τους ανάγκες και κάθε έλεγχος απαγορεύεται, εκτός αν παραβιάζονται βασικές αρχές του Crowdism.
Οι Crowdists υποστηρίζουν φανατικά τόσο τον διεθνισμό, ο οποίος αρνείται τον τοπικό πολιτισμό υπέρ μιας διεθνούς κουλτούρας οτιδήποτε «νέου» όσο και την πολυπολιτισμικότητα, η οποία αναμιγνύει πολιτισμούς που δεν έχουν τίποτα κοινό χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Το πλήθος δεν αποτελεί ένα νέο σχεδιασμό ή μια νέα απόφαση, όπως και ο καρκίνος δεν αποτελεί έναν σχεδιασμό για έναν νέο οργανισμό. Είναι η έλλειψη απόφασης, η έλλειψη στόχου, η έλλειψη σχεδιασμού.
Η πολιτική ορθότητα, ο νέος διεθνισμός, ο πλουραλισμός / σχετικισμός, τα Ηνωμένα Έθνη («παγκόσμιος φεντεραλισμός»), η δύναμη των «δικαιωμάτων» κλπ είναι κοινωνικές πολιτικές με έναν μοναδικό στόχο: να σβήσουν οποιαδήποτε ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος δρόμος.
Οι αριστεροί αποτελούν μια εκδοχή crowdist ατόμου ή του ατόμου που αποφασίζει ότι δεν επιθυμεί καμία επίβλεψη από κοινωνικά πρότυπα και έτσι ενώνεται με άλλους σε ένα πλήθος λυντσαρίσματος (mob lynch) για να ανατρέψει τον πολιτισμό, την ιεραρχία και την ηθική.
Οι συντηρητικοί συνήθως κάνουν λάθος για τους μηδενιστές ή για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Crowdists πιστεύουν πολύ στο δικό τους θεό: στους εαυτούς τους και σε μια φανταστική εικόνα που δημιούργησαν για τους εαυτούς τους, που τους λέει ότι είναι «αλτρουιστές» και «υπέρ της ισότητας». Στην πραγματικότητα, τίποτα αυτά δεν είναι.
Όπως ένας απατεώνας που πιάνεται στα πράσα, ένας Crowdist θα αντεπιτεθεί όταν τον ελέγξεις. Θα σε κατηγορήσει αμέσως για αυτό το οποίο εκείνος κάνει. Θα σου επιτεθεί προληπτικάχρησιμοποιώντας εναντίον σου μια κατηγορία για να σε αναγκάσει να παραιτηθείς από κάθε έλεγχο.
Οι Crowdists φοβούνται μήπως ο κόσμος καταλάβει την παγίδα και πιέζουν περισσότερο να μας δέσουν όλους μαζί σε ένα ενιαίο μηχανικό σύστημα, είτε πρόκειται για μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε για κάτι τέτοιο όπως η ΕΕ, έτσι ώστε όλοι να βρεθούμε από κάτω. Είναι μια λεπτή μορφή συλλογικής τιμωρίας. Πρέπει να κάνουμε αυτήν την παρανοϊκή ιδεολογία να δουλέψει αλλιώς, μας λένε, όλοι θα υποφέρουμε.
Ωστόσο, φαίνεται ότι πολλοί δεν συνεργάζονται. Νιώθουν ότι ο σύγχρονος κόσμος που τους έλαχε να ζουν μοιάζει με μια τεράστια έρημο βιομηχανικών απόβλητων, γεμάτη από ασθένειες, εγκληματικότητα, μικροαστική τρομοκρατία, ανθυγιεινό τρόπο ζωής και διαφθορά. Μικρότερες προαστιακές και αγροτικές περιοχές, οι οποίες δίνουν στους ανθρώπους μια επιλογή συμμετοχής, μοιάζουν σαν μικρές «οάσεις». Για να μπεις όμως εκεί, πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιες κακές συνήθειες και πολλά δικαιώματα. Αλλά θα βγεις από την έρημο.
Τέτοιου είδους ημι-δημοκρατίες έχουν οργανωθεί από οργανικές ομάδες, όπως η θρησκεία, ο πολιτισμός / η εθνικότητα, η φιλοσοφία και η κοινωνική τάξη ή η κάστα. Μπορεί να μην είναι εχθρικές προς τους ξένους, αλλά δεν θα τους αφήσουν να μπουν μέσα. Δεν θα σου προσποιηθούν ότι θα έχεις «δικαιώματα». Θα έχεις όμως εκεί μια ευκαιρία για μια κανονική ζωή.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
https://antifono.gr/antifono/wp-content/uploads/2021/07/81qi8urIiAL._SL-N1-300×300.jpg
Στους “δεξιούς” ξινίζει
επειδή είναι μαύρος και υπερήφανος λέει για τις αφρικανικές του ρίζες.
Στους “αριστερούς” βρωμάει
επειδή η ζωή του όλη είναι ένας ύμνος στο τρίπτυχο πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια.
Οι νάρκισσοι του ατομικισμού
παλαβώνουν στην ιδέα ότι δεν δίνει δεκάρα για τις προσωπικές του επιδόσεις
και βάζει πάντα την ομάδα, την πόλη, τη χώρα του μπροστά.
Οι τραπεζορρήτορες του δικαιωματισμού
σκυλιάζουν που δεν αναλώνεται σε καταγγελίες αλλά κάνει σιωπηρά ό,τι μπορεί:
χτίζει γήπεδα για τα παιδιά, μοιράζει τρόφιμα, βοηθά όσους έχουν ανάγκη.
Τί άνθρωπος είναι αυτός
που αρνείται να σπιλώσει την ελληνική σημαία κοτσάροντας πάνω την τζίφρα του,
την ώρα που τόσοι και τόσοι “συμπατριώτες” του αυτή τη σημαία ζητούν να την κάψουν;
Πού ακούστηκε ο αδελφός του ο Θανάσης να πληρώνει από την τσέπη του
για να μπάσει χίλιους ομογενείς στο γήπεδο στο κρίσιμο ματς με τους Νετς;
Ο Γιάννης είναι ο εαυτός μας που απαρνηθήκαμε,
αυτός που τιμά εκείνα που εμείς περιφρονήσαμε.
Από την Ελλάδα είχε την τύχη να πάρει το καλύτερο.
Χωρίς τους ιερείς και τους πνευματικούς του εκεί στα Σεπόλια,
χωρίς τους σκάουτερ και τους προπονητές της εφηβείας του, χωρίς κάποιους γείτονες,
χωρίς όλους αυτούς που στήριξαν την οικογένεια σε δύσκολες στιγμές,
δεν θα ‘πιανε ποτέ την πορτοκαλιά μπάλα στα χέρια του.
Και αυτή την μπάλα την έφτασε ψηλά.
Η παραμυθένια ιστορία της οικογένειας Αντετοκούνμπο είναι η ζωντανή απόδειξη
του πόσο δύσκολη είναι η ενσωμάτωση του ξενοφερμένου.
Γιατί πρέπει να συντρέχουν και τα δύο αυτά:
και η νέα πατρίδα να θέλει να εγκολπωθεί και να ενσωματώσει,
και οι νέοι πολίτες της να αγωνιστούν συνειδητά να ενταχθούν και να προσφέρουν.
Όταν λείπει η μια απ’ αυτές τις προϋποθέσεις,
το τίμημα είναι τα γκέττο και η διάλυση.
Ο Γιάννης είναι περισσότερο Έλληνας απ’ όλους εμάς, για τον απλό, απλούστατο λόγο ότι
την Ελλάδα εκείνος την ανέβασε ένα σκαλί ψηλότερα
ενώ εμείς την κατακρημνίζουμε καθημερινά.
Επειδή δηλαδή την είδε ως ιδεώδες αγαπητικό όχι ως νάυλον σύνθημα.
Οι πολιτικάντηδες που μπαίνουν τώρα στην ουρά για να τον συγχαρούν
ας μη μας εμποδίσουν να δούμε, να συναισθανθούμε
αυτή την πελώρια διαφορά.
από
Κώστας Κουτσουρέλης
https://antifono.gr/τιτλος/
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3094777
https://twitter.com/Leonidas__F/status/1422638740233719809/photo/1
Δέν είμαι κάτοικος Ελλάδος,
ούτε κάν ιδιοκτήτης της,
είμαι παιδί της
καί θά σάς γαμήσω ό,τι έχετε καί δέν έχετε
Ντοκουμέντα:
Οι δήμοι που καίγονται στη Β. Εύβοια
είχαν απορρίψει απόφαση της ΡΑΕ για αιολικά πάρκα πριν 15 μέρες!
Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
Στῶν Ψαρῶν τὴν ὁλόμαυρη ράχη
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
περπατῶντας ἡ Δόξα μονάχη
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε·
μελετᾷ τὰ λαμπρὰ παλληκάρια
ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
καὶ στὴν κόμη στεφάνι φορεῖ
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
γινομένο ἀπὸ λίγα χορτάρια
ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε …
ποὺ εἶχαν μείνει στὴν ἔρημη γῆ.
https://www.askitikon.eu/efchologio/litourgika-kimena/4884/ti-ypermacho-stratigo-exigisi-5520/
https://www.youtube.com/watch?v=BKVHNpsId5g&lc=UgyhoX5Csv6X5fUsgY94AaABAg
Christos Dafopoulos πριν από 1 έτος
http://uploads.disquscdn.com/images/8e7406767c23e7f2826e630102ed614292116acf6e9c30d8458bebe32cd0d10c.jpg
https://1.bp.blogspot.com/-o-nVRzUjJlM/YQ70jxsbhQI/AAAAAAACIuI/wJM7oAL4LJoSJiHEaGOc-GseiPbHLqm_wCLcBGAsYHQ/s0/18.jpg
64.524 προβολές σέ δύο μέρες μέ 270 σχόλια
καί τρέχει τώρα μέ 120 προβολές τό λεπτό·
Τί είναι;
Λαθρονοικοκυραίοι χτιστάδες τών δασών,
«Πού οδεύει η Τουρκία;»;
Σέ δουλειά νά βρίσκεστε όλοι σας, τρομάρα σας!
https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2018/07/elia_kantili.jpg
Ὑπάρχει κάτι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐκληφθεῖ ὡς οὐσία τοῦ Ἑλληνισμοῦ;
Καὶ ἂν ναί,
τὶ σχέση ἔχουμε μ’ αὐτὸ οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες;
Καὶ διατηρεῖ αὐτὸ κάποια γενικότερη ἀξία γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ἀνθρωπότητα στὶς μέρες μας;
Βασίλης Ξυδιᾶς antifono.gr
Είναι αγώνας η ζωή, αγώνας,
ένας ατέλειωτος βαρύς χειμώνας
κι όποιος δέν έχει βρεί σ’ αυτήν ουσία,
δέν έχει γίνει μιά φορά θυσία.
Μού ‘χες πεί.
Αναστήθηκα
όταν μέ δάκρυ ψυχής προσευχήθηκα.
Σέ θυμήθηκα αγάπη, αγάπη.
Η Μεγάλη Ιδέα ενός μικρού λαού
https://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2021/08/1-6.jpg
J.P.LORAND
«Σ’ αυτόν τον τόπο διαρκώς κάτι ιερουργείται.
Δίνεται μια μαρτυρία που ξεπερνά την ιστορία…
Κάτι συμβαίνει που δεν ρυθμίζεται από ανθρώπινες επεμβάσεις…»,
a href=”https://www.anixneuseis.gr/η-μεγάλη-ιδέα-ενός-μικρού-λαού-2/
“>μάς λέγει από δίπλα ό π. Βασίλειος Γοντικάκης
a href=”https://www.anixneuseis.gr/η-μεγάλη-ιδέα-ενός-μικρού-λαού-2/
“>μάς λέγει από δίπλα ό π. Βασίλειος Γοντικάκης
…
…γιά σάς η ελπίδα καί η αγάπη έχουν χαθεί,
γιατί η ιδεολογία*,
απ’ τόν ατέλειωτο τόν ουρανό,
δύναται μόνο νά σάς χαρίσει τής κενοδοξίας τή συννεφιά καί τόν καπνό…
*
ιδεολογία = δραπέτευση από τίς δυσκολίες τού πραγματικού, έ;!
…ποιητική αδεία
(κι άν ταλαντούχα καί μετεφηβική, τότε τήν έχει μιάνε δικαιολογία,
σάν κιόλας ενήλικα χατζιδάκιαμ-θοδωράκιαμ δέν έχουν ιδέα γιά τόν δρόμο…
«καί τούς ανήλικους παίρνουν στόν ώμο ενώ κι αυτοί ψάχνουν τό δρόμο», έ;!),
σέ δουλειά ιδεολογική** νά βρισκόμαστε,
ώσπου…***
α.
«Σήκω ήλιε πιο ψηλά να σε δούνε τα παιδιά
δες χορεύει η κοπελιά με στεφάνι στα μαλλιά
τα παιδιά θα μεγαλώσουν θ’ αγαπούν την κοπελιά
κι όλα τότε θα ‘ν’ δικά μας ήλιος, ουρανός, χαρά»,
πού λ ό λ:
https://www.youtube.com/watch?v=srvx7pQ5dk0
https://www.lifo.gr/various/oi-diskoi
β.
«Τις άδειες νύχτες βλέπαμε στο όνειρο μια ακρογιαλιά,
τον ήλιο ελεύθερο, τα μάτια όμορφα και λαμπερά…»
https://www.youtube.com/watch?v=JS_A2LQU26E
*
«Ειδωλολατρία είναι η πίστη στα είδωλα και η θεοποίησή τους.
Κατά τη μακρόχρονη πορεία του ανθρώπου,
η λατρεία των ειδώλων πήρε τη μορφή
της αστρολατρίας, της ανθρωπολατρίας…»
https://el.wikipedia.org/wiki/Ειδωλολατρία
**
ιδεολογία = δραπέτευση από τίς δυσκολίες τού πραγματικού, έ;!
***
Ψεύτης Ήλιος
https://www.filmy.gr/wp-content/uploads/2019/06/Burnt-by-the-Sun.jpg
https://www.youtube.com/watch?v=uKYkmpvi0fk – αγγλικοί υπότιτλοι, 2ω 14λ 36δ
Soleil trompeur
“Η Προσκύνηση του Χρυσού Μόσχου”
…έχει τούς νόμους της αυτή η ιστορία, έ;! [1]
08.02.2014
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – ΑΠΟΨΕΙΣ
Η λατρεία του Χρυσού Μόσχου(* σσ)
Νίκος Ξυδάκης
«Ορκίζομαι να κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρήσω και να ενισχύσω
την εμπιστοσύνη στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Ο Θεός να με βοηθάει».
Οι διοικήσεις των ολλανδικών τραπεζών δεσμεύονται έναντι Θεού και ανθρώπων
να διαφυλάττουν την πίστη. Εντός του έτους, τον ίδιο όρκο θα δώσουν
και οι 90 χιλιάδες υπάλληλοι.
Προφανώς το ολλανδικό κράτος ανησυχεί για την υπερμεγέθυνση των τραπεζών του,
με ενεργητικό υπερτριπλάσιο της εθνικής οικονομίας. Επιπλέον,
δεν εμπιστεύεται πια την ηθική των τραπεζιτών,
αυτών που ανάγκασαν το κράτος να ενισχύσει τις τράπεζες με 95 δισ. ευρώ,
μετά το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008.
Υστατο καταφύγιο του υπερχρεωμένου δημοκρατικού κράτους,
ο θρησκευτικός όρκος των τραπεζιτών.
Παρατηρούμε μια αναλογία με όσα περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη,
όταν ο Ααρών ζήτησε τα χρυσά σκουλαρίκια από τις γυναίκες
και χύτευσε τον Χρυσό Μόσχο και είπε:
«Ούτοι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες ανεβίβασάν σε εκ γης Αιγύπτου».
Επειτα απ’ αυτό,
η δέηση του Μωυσή έσωσε τον λαό από τη θεϊκή οργή και την ολοσχερή καταστροφή,
μόνο όμως προσωρινά.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα είναι ο Χρυσός Μόσχος, η νέα θρησκεία, η οποία
απαιτεί και παίρνει τα χρυσά ενώτια από τον βίο των ανθρώπων
για να κατασκευάζει το λατρευτικό της αυτοείδωλο
και να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες
στους ανθρώπους.
Κάτι παραπλήσιο είπε η ελβετική κυβέρνηση για το μαύρο ή κλεμμένο χρήμα
που «κοιμάται» στις ελβετικές τράπεζες.
Οι λογαριασμοί δεν ανοίγουν για να διευκολυνθούν δικαστικές έρευνες.
Το χρήμα φυλάσσεται στον απαραβίαστο ναό του Χρυσού Μόσχου.
Αν αποδειχθεί, όμως, ότι είναι κλεμμένο, τότε δημεύεται από το ελβετικό κράτος,
δεν επιστρέφεται στη χώρα από την οποία εκλάπη.
Παρόμοια ιερά άβατα συντηρούνται στις μεγάλες τράπεζες απανταχού,
στους φορολογικούς παραδείσους,
παντού όπου γιγαντώνεται και θάλλει η σκιώδης τραπεζική,
όπου λατρεύεται ο Χρυσός Μόσχος.
https://www.kathimerini.gr/opinion/752812/i-latreia-toy-chrysoy-moschoy/
(* σσ)
«Ὁ χρυσός μόσχος,
ὁ πανάρχαιος θεός(τών εβραιων** σσ)
φανερώνεται σήμερα σάν ἕνα πανίσχυρο ἐργοστάσιο
ἐντός τῆς ψυχῆς τῆς ἀνθρωπότητας…»
https://simeiakairwn.wordpress.com/2015/09/30/η-τεχνολογική-εποχή-και-ο-χρυσός-μόσχο/
** σσ
τόν εγκαθίδρυσε ό Ααρών, ό μεγάλος αδελφός τού Μωϋσή,
όρα:
«Ο Ααρών… υπήρξε ο πρώτος Αρχιερέας του Ισραήλ…
Όταν έφτασαν στο όρος Σινά, υπήρξε απουσία του Μωυσή για σαράντα μέρες
ώστε να παραλάβει τις δέκα εντολές… Τότε ο Ααρών… κατασκεύασε χρυσό μοσχάρι (μόσχον χωνευτόν) από χρυσά κοσμήματα, και επέτρεψε τη λατρεία του.»
από: https://el.wikipedia.org/wiki/Ααρών
[1]
https://lh3.googleusercontent.com/-8Nf1Hll4kN4/YRT1K–y95I/AAAAAAAC-io/ufWszOPADpshixpqMU_8EDpglSsGMj5QwCNcBGAsYHQ/s1600/1628763432875874-0.png
Η οντολογία του πράγματος.
Ο δυτικός ηθικισμος έκανε την ορθόδοξη θεραπευτική, θρησκεία του φαινεσθαι
από θεραπεία και αποκάλυψη του “είναι”.
Δυστυχώς δεν το έχουμε καταλάβει αυτό και οι ιερείς και οι πιστοί.
Θέλει πολύ δουλειά, κόπο και αγώνα.
Μπήκαμε σε διαδικασία να βάλουμε την ελευθερία σε θρησκευτικά καλούπια
μέσω ενοχών και αμαρτολογίας.
Ευτυχώς έχουμε Άγιους της Θεολογίας της χαράς και της ευχαριστίας
για να μας δείχνουν το δρόμο για το Χριστό.
Με απλά λόγια… Ο άνθρωπος δεν πρέπει να πολεμάει το σκοτάδι, αλλά
απλά να περπατάει προς το Φως και το σκοτάδι απλά θα υποχωρεί.
Την ευχή σας γέροντα…
Καλή Παναγιά
Πέμπτη, 12 Αυγούστου 2021
συμπαθάτε με, καθώς
έκοψα δύο «την» καί κατέβασα τόν τόνο τού «ενόχων» στή λήγουσα:
Η οντολογία της αμαρτίας. Πατήρ Δημήτριος Σκούρτης.
~~
ΑΣΕ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ “ΑΡΕΤΕΣ” ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΚΑΙ ΠΙΑΣΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ
Κάποιος που ανεβαίνει στον άμβωνα και φωνάζει “μην αμαρτάνετε”, λέγει συνήθως ανοησίες.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αμαρτήσει, διότι δεν βλέπει τον Θεό.
Αν τον δεί, και να τον βάλεις με το ζόρι στην αμαρτία, θα την αποστραφεί πάραυτα.
Είναι σαν να έχει φάει κάποιος ένα πλούσιο γεύμα και να του δώσεις μετά να φάει φλούδες από πατάτες.
Αν δεν έχει φάει όμως τίποτα, τις φλούδες θα τις φάει.
Αυτό είναι το λάθος του ηθικισμού.
Ο ηθικισμός ήρθε από την Δύση και υποκαθιστά την οντολογία.
Με λίγα παραγγέλματα υποκαθιστά τη σχέση μας με τον Θεό.
“Μην κόψεις τα μαλλιά σου, βάλε εκείνα τα ρούχα. Κάνε ελεημοσύνη, νηστεία, συγχώρησε τους άλλους, και αυτό είναι”.
Όμως δεν είναι αυτή η πραγματική θεοπτία και η πραγματική σχέση μας με τον Θεό.
Αν μπουν στη θέση της σχέσης με τον Θεό ορισμένες αρετές -όποιες και να είναι αυτές-, μπορούν να κρύψουν την θέα του Θεού.
Είναι ρεαλιστικότερο το να ξέρουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, δηλαδή να συναισθανόμαστε ότι κάτι μας βασανίζει.
Έχουμε λάβει κλήση στην αγιότητα, κλήση στη γαμήλια θέα του Θεού και στην άμεση κοινωνία μαζί Του.
Τίποτα δεν εμποδίζει αυτή την θέα, εκτός από την προαίρεσή μας.
Πέμπτη, 12 Αυγούστου 2021
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
~~
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
«Εκκλησία, είναι μιά κίνηση·
στήν Εκκλησία μέσα υπάρχει η έκπληξη τής συναντήσεως τού άλλου,
πολύ περισσότερο άν ό άλλος είναι μέ τό «α» κεφαλαίο,
άν είναι τό πρόσωπο τού Νυμφίου.
Στή θρησκεία δέν έχεις καμία έκπληξη, στή θρησκεία είναι όλα προκαθορισμένα,
ξέρεις τόν δρόμο πού θ’ ακολουθήσεις·
δέν υπάρχει… υπάρχουν μόνο η αμαρτία καί η αρετή,
τίποτ’ άλλο, στή θρησκεία.
Στήν Εκκλησία υπάρχει η συνάντηση·
απ’ όπου κι άν είσαι, θά σέ καλέσει καί
αυτό πού θά σού δώσει είναι η παρουσία Του,
δέν θά σού δώσει ούτε βράβευση ούτε τιμωρία,
τήν παρουσία Του θά σού δώσει.
Αυτή τήν εμπειρία έχουμε χάσει, γι’ αυτό είμαστε διστακτικοί
στό νά αποδεχθούμε οποιονδήποτε λόγο περί Εκκλησίας, σήμερα
οποιονδήποτε λόγο περί Συνάξεως, σήμερα.»
Δημήτρης Μαυρόπουλος
συνέχεια από κάτω
…«μιά πορεία στήν κόψη τού ξυραφιού» τήν ευθύνη τής οποίας έχουμε πάντοτε εμείς, έ;!…
συνέχεια
«…είχα γνωρίσει κάποτε μία πού εργαζόταν εδώ
καί η οποία ήταν σέ έναν προτεσταντικό κλάδο, καί η οποία μού είπε
«δέν έχετε έρθει ακόμη σέ σχέση μέ τόν Κύριο»
κι εγώ τής είχα απαντήσει ότι, κοίταξε,
«η δική μου σχέση μέ τόν Χριστό είναι η σχέση μου μέ τήν Εκκλησία»
καί τολμώ νά παραφράσω τόν Ντοστογιέφσκι ότι
άν μού λέγανε νά διαλέξω ανάμεσα στόν Χριστό καί στήν Εκκλησία,
θά διάλεγα τήν Εκκλησία καί όχι τόν Χριστό, συγνώμη
είναι λεπτό καί δέν θέλω νά παρεξηγηθεί, μέ πιά έννοια,
ότι από τή στιγμή πού θά έκανα τό τόλμημα μιάς ατομικής απευθείας πρόσβασης
στή σχέση μέ τόν Χριστό, αυτή η σχέση κινδύνευε νά είναι ψυχολογικού τύπου,
διανοητικού τύπου, μυστικιστικού ή ό,τι άλλου τύπου, αλλά πάντως ατομοκεντρική,
ενώ εάν πράγματι είναι αυτό τό Ευαγγέλιο τής Εκκλησίας,
ότι πρέπει νά βγείς από τήν ατομική ύπαρξη καί νά κοινωνήσεις τήν ύπαρξη καί τήν ζωή,
τότε πρέπει νά περάσω από έναν δρόμο κοινωνίας, από ένα σώμα κοινωνίας
καί γι’ αυτό αυτό τό σώμα μέ βεβαιώνει γιά τήν πραγματικότητα τού Χριστού,
μέ βεβαιώνει απτά,
αυτό πού λέει καί τό Ευαγγέλιο ότι ««επείνασα καί ούκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα…»,
«εγώ», λέει ό Χριστός καί εννοεί τά πρόσωπα όλων τών αδελφών μέσα στήν Εκκλησία,
λοιπόν, αυτό εμένα μέ ενθουσιάζει,
αυτός ό ρεαλισμός πού έχει η πραγματικότητα τού εκκλησιαστικού σώματος,
είναι κάτι πού πολύ χαίρομαι πού τό τονίζετε,
γιατί καί σε ορθόδοξα περιβάλλοντα συχνά λέγεται ότι, κοίταξε,
νά διαβάζεις μόνος σου τή Γραφή, νά κάνεις τίς ατομικές σου προσευχές,
νά είσαι εσύ καλός κ.λπ. καί τότε είσαι σέ σχέση μέ τόν Χριστό, μά δέν είσαι·
θά τολμούσα νά πώ τήν οξεία κάπως φράση ότι «Εκκλησία, είναι μιά κίνηση·
στήν Εκκλησία μέσα υπάρχει η έκπληξη τής συναντήσεως τού άλλου, έξω από αυτό τό Κυριακό Σώμα τής Ευχαριστίας, δέν υπάρχει Χριστός αλλά αντίχριστος…»
Χρήστος Γιανναράς
π. Ιγνάτιος Γεωργακόπουλος, Χρήστος Γιανναράς, Δημήτρης Μαυρόπουλος,
στήν εκπομπή «Αρχονταρίκι» τής ΕΡΤ,
γύρω στό 1995:
https://antifono.gr/αρχονταρικι-χρ-γιανναράς-και-δ-μαυρ/
~~
*
Ουσιαστικό,
οντολογία θηλυκό
1. κλάδος της φιλοσοφίας που μελετά το ον καθ’ εαυτό, τις γενικές του ιδιότητες
2. πρόκειται για τo λόγο εκείνο που φανερώνει την αλήθεια, δηλαδή το περιεχόμενο
που μπορεί να πάρει μια αληθινή απόφανση ή κρίση. Πρόκειται για το «εἶναι»,
δηλαδή την πραγματικότητα που υπάρχει αυτή καθ’ εαυτή ως όλον ή σύνολο ενιαίο.
3. τι ισχύει στην πραγματικότητα, τι υπάρχει, τι είναι.
…
παράδειγμα β):
η οντολογία (η βασική αρχή) του εγχειρήματος «βικι»
είναι να αμβλυνθούν οι ανισότητες στην πρόσβαση για γνώση
και να μην αποκλειστούν ευπαθείς κοινωνικές ομάδες εντός των εθνών,
ως ένα είδος εθνικής άμυνας απέναντι στην παγκοσμιοποίηση
της ενιαίας κουλτούρας και ομοιογένειας.
https://el.wiktionary.org/wiki/οντολογία
…θά φωνάξω τή
Μαρία Μ.ας,
τή Δασκάλα τής Μαούνας μας,
θεόστραβα στραβάδια!…
καί είς εφαρμογήν τής οδηγίας τού πατρός Δημητρίου Σκούρτη από πάνω At 1:12 am
«Ο άνθρωπος δεν πρέπει να πολεμάει το σκοτάδι, αλλά
να περπατάει προς το Φως και το σκοτάδι απλά θα υποχωρεί.»,
η τελευταία φράση τού Χρήστου Γιανναρά από πάνω,
νά διαβάζεται όπως είναι καί στό βίντεο,
δηλαδή:
θά τολμούσα νά πώ τήν οξεία κάπως φράση ότι
έξω από αυτό τό Κυριακό Σώμα τής Ευχαριστίας,
δέν υπάρχει Χριστός αλλά αντίχριστος…»,
καί άσε τό ταγκαλάκι εδώ μέσα κι εκεί έξω νά βουρλίζεται,
είς παρηγορίαν:
…Άνευ Κοινωνείν, Έ;!
Στην Αρχαία Αθήνα, την γενέτειρα πόλη της Δημοκρατίας, η συμμετοχή στα κοινά θεωρούνταν κάτι το αυτονόητο. Εκεί δεν μπορούσε και δεν ήθελε κανείς να είναι απολίτικος.
Δεν υπήρχε αυτό που σήμερα αποκαλούμε ωχαδερφισμό, δηλαδή αδιαφορία για ότι συμβαίνει δίπλα μας, στην γειτονιά μας, στην πόλη μας ή στο κράτος μας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Αθηναίων συμμετείχε λιγότερο ή περισσότερο ενεργά με κάποιον τρόπο με την πολιτική. Αυτοί ήταν οι λεγόμενοι “πολίτες”.
Αντίθετα, αυτούς που δεν ασχολούνταν με τα κοινά, όπως οι πολίτες, αλλά ενδιαφέρονταν μόνο για τον εαυτό τους, τους αποκαλούσαν “ιδιώτες”, από τη λέξη “ίδιος”.
Η προσφώνηση “ιδιώτης”, μάλιστα, ήταν τόσο προσβλητική, που σε πολλές ξένες γλώσσες, μεταξύ αυτών και στα αγγλικά, ο ιδιώτης μεταφράστηκε ως ηλίθιος (idiot).
απόσπασμα, από: https://coolweb.gr/idiot-apo-pou-proerxetai/
Πάμε «Χορηγία», τώρα:
«Η χορηγία – ως μία από τις τέσσερις λειτουργίες, μαζί με την εστίαση, την
τριηραρχία και τη γυμνασιαρχία – ήταν, όπως είναι γνωστό, θεσμός που
γεννήθηκε και άνθησε στην Αθήνα του Κλεισθένη και του Περικλή. Ήταν μια
από τις παραμέτρους του 5ου π.Χ. Χρυσού Αιώνα.»
«Στην Αρχαία Αθήνα, ο χορηγός εθεωρείτο «ιερό» πρόσωπο και ετιμάτο από την πολιτεία,
παρά το ότι
η χορηγία δεν ήταν δικαίωμά του, αλλά νομοθετημένη υποχρέωσή του.»
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
«…οι τέσσερις παραπάνω λειτουργίες αποτελούσαν και τότε
ένα τρόπο μεταφοράς πόρων της ιδιωτικής πρωτοβουλίας προς την πολιτεία,
προς χάρη του κοινωνικού συνόλου.
Μ’ αυτή την ανακατανομή εσόδων επετυγχάνετο η ενίσχυση της άμυνας, της διατροφής,
του αθλητισμού και φυσικά της τέχνης και του πολιτισμού.
Ήταν – με δύο λόγια- ένας άλλος τρόπος φορολογίας των πλούσιων
Αθηναίων, γιατί, όπως έλεγε και ο Δημοσθένης, «οι εύποροι πρέπει να είναι και
χρήσιμοι στην πολιτεία».
β. Η χορηγία ήταν υποχρεωτική δια νόμου για τους 120 πιο εύπορους
συγκριτικά πολίτες από την κάθε μία από τις δέκα φυλές της Αθήνας. Άρα,
1.200 Αθηναίοι ήταν υποχρεωτικά «λειτουργοί» στον Χρυσό Αιώνα. Πώς
λοιπόν να μην είναι Χρυσός; Για σκεφθείτε – τηρώντας κάποιες αναλογίες
100.000 σημερινούς εύπορους Έλληνες να ήταν χορηγοί και να προσέφεραν
800 δις. δρχ. τον χρόνο για τον πολιτισμό, την άμυνα, τον αθλητισμό και τη διατροφή;…
Εδώ πρέπει να σημειωθεί το τεράστιο ηθικό ψυχολογικό αλλά και πρακτικό
πλεονέκτημα, που έχει αυτός ο συγκεκριμένος τρόπος υποχρεωτικής
φορολογίας: Τα έσοδα δεν πηγαίνουν γενικώς και αορίστως στον κρατικό
κορβανά, όπου -συμμιγνυόμενα με τα υπόλοιπα- χάνονται τα ίχνη τους!
Πηγαίνουν κατευθείαν στον σκοπό, για τον οποίο συνεισφέρονται και μάλιστα
υπό τον άμεσο και πλήρη έλεγχο του χορηγού!
Έτσι εξασφαλίζεται:
* Η βεβαιότητα του «φορολογούμενου», ότι τα χρήματά του διατίθενται για
τον τελικό σκοπό, για τον οποίο προσφέρθηκαν.
* Αυξάνεται η παραγωγικότητα της σχετικής επένδυσης.
* Απαλλάσσεται ο κρατικός μηχανισμός από τον φόρτο οργάνωσης και το
κόστος διεκπεραίωσης του συγκεκριμένου έργου.
*Παρέχεται πλήρης ηθική ικανοποίηση στον χορηγό, που συμμετέχει
προσωπικά στην αξιοποίηση των χρημάτων του και,
* Τιμάται από την πολιτεία γι’ αυτό»
αποσπάσματα, από: http://repository.library.teiwest.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/1630/dikseo_0568.pdf?sequence=1&isAllowed=y
Ερώτηση κρίσεως:
επί ποίου ελλείματος μάς προκύπτουν σήμερα
φραγκάτοι, μουράτοι, κοτεράτοι, κωστοπουλάτοι, λιγναδοφιλιππιδάτοι…;
Χρόνια πλύση εγκεφάλου
μάς αλλάξανε τά φώτα
καί δέν είναι όπως πρώτα
η ζωή μές στήν Αθήνα.
Τό μπλά μπλά τού παπαγάλου
κάτι ξέρει τόσα χρόνια
τά μεγάλα τά σαλόνια
θέλουν τόν λαό στή πείνα.
Άϊντε βρέ καριόλια μακριά μας
στά βουνά εμείς καί η λεβεντιά μας
στά βουνά εμείς καί η λεβεντιά μας
Άϊντε βρέ καριόλια μακριά μας
Νέα τάξη τών πραγμάτων’
όλα πάν κατά διαόλου
γιά δέ νοιάζεται καθόλου
ό άνθρωπος τόν άνθρωπο.
Νέα τάξη των πραγμάτων
παγκοσμιοποιημένη
όλοι νά ‘ν’ τσιπάρισμένοι
σ’ ένα κόσμο απάνθρωπο.
Άϊντε βρέ καριόλια μακριά μας
στά βουνά εμείς καί η λεβεντιά μας
στά βουνά εμείς καί η λεβεντιά μας
Άϊντε βρέ καριόλια μακριά μας.
Άϊντε βρέ καριόλια μακριά μας
στά βουνά εμείς καί η λεβεντιά μας
στά βουνά εμείς καί η λευτεριά μας
Άϊντε βρέ καριόλια μακριά μας.
Άϊντε βρέ καργιόλια – 2013, «Απηλιώτης»
Μουσική + Στίχοι: Λεωνίδας Μπαλάφας
Σύμφωνα μέ τήν «εξίσωση», πού λ ό λ, τού Θεού:
Ό Θεός είναι Φώς, Αλήθεια, Δικαιοσύνη, αγάπη, Ζωή
ενώ
«Ο άνθρωπος δεν πρέπει να πολεμάει το σκοτάδι, αλλά
απλά να περπατάει προς το Φως και το σκοτάδι απλά* θα υποχωρεί.»
π. Δημήτριος Σκούρτης,
πού πάει νά πεί ότι:
μπροστά στήν ακατάσχετη ροή Θεϊκής Ζωής(άλλης τάξεως Πληροφόρηση, πές…) πού είναι τό Φώς Του,
τά πάντα όλα τ’ ανθρώπου είναι χασομέρι…
κι όμως είναι τόσα πολλά πού συμβαίνουν ένα γύρω κι ακόμα παραπέρα, πού αρπάζουν/στρέφουν βίαια τήν προσοχή μας σ’ αυτά,
χασομερώντας μας,
εντέλει…
-Τί νά κάνουμε;(όχι τού Λένιν, τ’ ανθρώπου!…)
-Ξέρω, ‘γώ;
Δείτε χάλι,
μαύρο κι άραχλο:
On the morning of 11 September 2001, Klaus Schwab sat having breakfast in the Park East Synagogue in New York City with Rabbi Arthur Schneier, former Vice President for the World Jewish Congress and close associate of the Bronfman and Lauder families. Together, the two men watched one of the most impactful events of the next twenty years unfold as planes struck the World Trade Center buildings.
Now, two decades on, Klaus Schwab again sits in a front row seat
of yet another generation-defining moment in modern human history.
Always seeming to have a front row seat when tragedy approaches, Schwab’s proximity to world-altering events likely owes to his being one of the most well-connected men on Earth. As the driving force behind the World Economic Forum, “the international organization for public-private cooperation,” Schwab has courted heads of state, leading business executives, and the elite of academic and scientific circles into the Davos fold for over 50 years. More recently, he has also courted the ire of many due to his more recent role as the frontman of the Great Reset, a sweeping effort to remake civilization globally for the express benefit of the elite of the World Economic Forum and their allies.
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Schwab, during the Forum’s annual meeting in January 2021, stressed that the building of trust would be integral to the success of the Great Reset, signalling a subsequent expansion of the initiative’s already massive public relations campaign. Though Schwab called for the building of trust through unspecified “progress,” trust is normally facilitated through transparency. Perhaps that is why so many have declined to trust Mr. Schwab and his motives, as so little is known about the man’s history and background prior to his founding of the World Economic Forum in the early 1970s.
πολλά περισσότερα, εκεί: https://unlimitedhangout.com/2021/02/investigative-reports/schwab-family-values/?fbclid=IwAR0amPI86V33WP1WqWXcdkhb8awziFPv_aN02acnfjktVOh2d6RZnlD1ofM
καί αποκαλυπτικές φωτογραφίες πού μάς αφορούν,
στού Διηνέκη:
https://esxatianasxesi.blogspot.com/2021/08/blog-post_35.html
Τί νά πεί κανείς;
Άς θυμηθεί τουλάχιστον τί λέγει ό π. Νικόλαος Λουδοβίκος:
«Ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να αμαρτήσει, διότι δεν βλέπει τον Θεό.
Αν τον δεί, και να τον βάλεις με το ζόρι στην αμαρτία, θα την αποστραφεί πάραυτα.
Είναι σαν να έχει φάει κάποιος ένα πλούσιο γεύμα και να του δώσεις μετά
να φάει φλούδες από πατάτες.
Αν δεν έχει φάει όμως τίποτα, τις φλούδες θα τις φάει…»,
ολόκληρο, εκεί: https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/08/blog-post_544.html
Φαίνεται πώς χρειάζεται μιά μαθητεία,
όπως δόκιμου καλόγερου δίπλα σέ σοφό γέροντα, ώστε νά διευκολύνεται κάθε στιγμή
η απαγκίστρωση τού άπειρου από τόν περισπασμό τής κακότητας
κι ό εγκεντρισμός του στό Φώς…
*
απλούς, είν’ ό Θεός!
τού πτωτικού ανθρώπου όλα, περιπλοκές καί μπερδέματα…
Οὐ σιωπήσωμεν ποτὲ, Θεοτόκε,
τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι,
εἰμὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα,
τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων;
Τίς δὲ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους;
Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ,
σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί,
ἐκ παντοίων δεινῶν.
Των παθών μου τον τάραχον,
η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον,
και τον κλύδωνα κατεύνασον των εμών πταισμάτων,
Θεονύμφευτε.
Μεταβολή των θλιβομένων,
απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα,
Θεοτόκε Παρθένε,
σώζε πόλιν και λαόν,
των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ
https://antifonitis.gr/online/3722
…και πά’ ν’ αγγίξω τη φωτιά
και πιάνω κάρβουνο καυτό και μαύρο
και πονάει.
https://bokoros.com/μη-χάνεις-από-τα-μάτια-σου-το-φως/
https://www.youtube.com/watch?v=4LpF-Xq-aGw
…πού μοιράζονται τήν ίδιαν αισχρή “ανθρωπολογία”,
προϊόν τού αβυσσαλέου ναρκισσισμού τών εβραίων,
που διακινεί στή “διανοούμενη”, τρομάρα της, πιάτσα,
τό δραστήριο κέντρο τού νεκρόφιλου αστισμού,
η εβραιομασονία:
οί άνθρωποι, λοιπόν, γι’ αυτές, δέν είμαστε παρά μιά όρθια κουραδομηχανή, πού
από πάνω μπάζει κι από κάτω βγάζει, γι’ αυτό κινείται…,
κι αυτές, βολονταριασμένες κι αυτόκλητες, αναλαμβάνουν νά μάς «ρυθμίσουν» τίς εγκεφαλικές λειτουργίες καί τά… μιμίδια,
μέ επιστήμη καί τεχνολογία αλα Δρ Μέγκελε,
γιού νόου…
Ευλόγως, λοιπόν, δέν αναφέρονται ποτέ σέ «ανθρωπολογία»(πόσο μάλλον σέ «οντολογία», οί παντειότροποι…) οί φορείς καί τά μπαίγνια αυτών τών ιδεολογιών,
άν όμως πάρεις τό κατόπι τό λέγειν καί τό πράττειν τους,
σ’ αυτή τή βρώμα καταλήγεις…
https://www.youtube.com/watch?v=1PuxFXD-okQ
*
ιδεολογία = δραπέτευση από τίς δυσκολίες τού πραγματικού
Ο κόκκινος κι ο μαύρος κόκορας.
Ένα εκπληκτικό τραγούδι των αναρχικών για τον ισπανικό εμφύλιο.
Μια πανέμορφη διασκευή.
Με την υπέροχη φωνή της Ελένης Βιτάλη.
Elias Tzannetoulakos πριν από 3 έτη (τροποποιήθηκε)
Στίχοι: Βαγγέλης Γκούφας
Μουσική: Chicho Sánchez Ferlosio -( μουσική επιμέλεια Αργύρης Κουνάδης)
Ερμηνεία: Ελένη Βιτάλη
έν’ απόσπασμα, έξ αποσπάσματος:
Τελικὰ ἡ μεγάλη ἰδέα τοῦ Γένους μας εἶναι ἡ μεγάλη ἰδέα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Δὲν εἶναι ἡ κατάληψι ἑνὸς γεωγραφικοῦ τόπου ἀλλὰ
ἡ ἀνάληψι σὲ μιὰ λειτουργικὴ ἐλευθερία.
Σκοπὸς εἶναι νὰ σωθῆ ὁ ἄνθρωπος. Νὰ νικήσουν ὅλοι.
Νὰ μὴν μείνη κανεὶς νεκρὸς ἐπὶ μνήματος.
Νὰ φωτισθοῦν τὰ σύμπαντα.
Νὰ βασιλεύση ἡ ζωή.
Νὰ δέχεται ὁ ἄνθρωπος μιὰ στιγμὴ τὴν αἰωνιότητα,
καὶ μὲ ἕνα ἅγιο Μαργαρίτη ὅλο τὸν Παράδεισο,
εἰς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν, εἰς βασιλείας οὐρανῶν κληρονομίαν.
Αὐτὸ δὲν τὸ πετυχαίνει ἄνθρωπος ἀλλὰ τὸ δωρίζει ὁ Θεάνθρωπος ποὺ
τὰ πάντα ὑπομένει γιὰ νὰ σώση ὅλους.
Σταματᾶ ἡ ταραχὴ τοῦ πολέμου καὶ τῆς διαμάχης
ποὺ ἄλλους ἀναδεικνύει δούλους καὶ ἄλλους ἐλεύθερους.
Παραδίδονται τὰ σκῆπτρα τῆς ἀδιαδόχου βασιλείας σὲ ἕνα παιδί·
«παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός».
Δὲν ὑπάρχουν πιὰ νικητὲς καὶ νικημένοι.
Ὅλοι εἶναι νικητὲς γιατὶ ζωή, νίκη καὶ χαρὰ εἶναι τὸ παιχνίδι ποὺ δὲν σταματᾶ.
«Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία,
οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματ. 18, 3).
Ἐκεῖ καταλήγει ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος.
Καὶ δὲν μᾶς ὑπόσχεται ἀλλὰ
μᾶς χαρίζει ἀπὸ τώρα τὰ μέλλοντα Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν,
οὗ τὸ κράτος καὶ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
π. Βασίλειος Γοντικάκης
«Η ελληνική ορθολογικότητα σημαίνει
το να θέλεις και να επιλέγεις την Ελευθερία της Κρίσης αντί της «λογικής»
που βρίσκεται στο επίπεδο της ζωικής επιθυμίας
(= θέλω αυτό που Μου φαίνεται αυτή τη στιγμή ευχάριστο και
αποφεύγω αυτό που νομίζω δυσάρεστο).»,
…τής Μαρίας Μ.ας, έ;!,
νά: https://www.anixneuseis.gr/καληνυχτα-για-αλλη-μια-φορα/#comment-989419
*
η Μαούνα μας διαπλέει τόν άπειρο ωκεανό τού νοήματος τού πανέμορφου Κόσμου τού Θεού(καί τών Ελλήνων!)
World(Monde, Welt etc) άνευ… Dean,
όταν
Κόσμος μετά Kοσμήτορος(πατρός αυτού· μήτηρ του, η κυρα-Κοσμιότης, αμέε!…),
τά ζώα!…
Ευλογείτε:
https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/styles/main/public/2021-08/Screenshot_298.jpg?itok=rH8V6gCc
https://www.pentapostagma.gr/sites/default/files/2021-08/Screenshot_304.jpg
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος επέλαυνε στα εδάφη του σημερινού Αφγανιστάν:
Η μεγάλη εκστρατεία σε Βακτριανή και Σογδιανή
Πώς οι Έλληνες έφτασαν στα όρια της Ινδίας – Αγνωστες πτυχές της εκστρατείας – Ποιοι πολιτικοί λόγοι οδήγησαν τον Αλέξανδρο στα βάθη της Ασίας,
νά:
https://www.pentapostagma.gr/politismos/istoria/7030370_otan-o-megas-alexandros-epelayne-sta-edafi-toy-simerinoy-afganistan-i
15.8.2021
Λόγος Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου
κατὰ τὴν προχείριση σὲ Πνευματικὸ τοῦ ἱερομονάχου π. Δοσιθέου Μάρκου
στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου,
ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Χρυσοσώτειρας Τριῶν Ἐλιῶν
τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου.
Πόσο σ’αγαπάω Άγιε Μόρφου!!!
Με κάνεις να ελπίζω , ότι ίσως κάποτε ανακαλύψω…
την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου!
Dimitra Fragkaki πριν από 2 ημέρες (τροποποιήθηκε)
Καλώς ήρθες Δεσπότη μου στο όμορφο καταπράσινο χωριό μας τις Τρεις Ελιές!!!
Τις ευλογίες σου να έχουμε και σε ευχαριστούμε
για τον Πνευματικό Πατέρα που φροντίσετε να έχει το χωριό μας
τον Άξιο Πατέρα Δοσίθεο!!!
Anthi Lambrou πριν από 2 ημέρες
Πανιερώτατε Ευλογείτε,
Συμβουλεύετε κάποιον δικο σας Ιερέα
και είναι σαν να μιλάτε στις καρδιές μας απ’ ακρη σ’ ακρη της Οικουμένης.
Λόγος λιτός καί θεόπνευστος.
Ευγνωμοσύνη.
Anastasia Chrysanthemum πριν από 2 ημέρες
Μόρφου Νεόφυτος: Ἐξομολόγοι πολλοί, Πνευματικοὶ λίγοι… (15.8.2021)
Ψηλά στόν ουρανό, μιά Γαλανόλευκη
πού τόσο έχει χτυπηθεί από τούς βαλτούς τής παγκοσμιοποίησης
καί στά πλάγια, η Σημαία μέ τήν Φοβερά Προστασία!…
τήν αγάπη πού «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς»,
αντικριστή μέ τήν ξεπεσμένη εγκοσμιότητα,
νά:
https://i2.wp.com/amynageostratigiki.eu/wp-content/uploads/2021/08/126418871_10220155809538272_1261281514596913582_n.jpg?w=503&ssl=1
«Δόξα τώ Θεώ πάντων ένεκεν»,
νά λέμε,
καί:
Κακόηθες μελάνωμα,
γιά τήν Ιστοσελίδα,
η κακοήθεια
πού βασανίζει ό,τι σχετικό μέ τά σχόλια,
από τίς αρχές Αυγούστου,
εδώ μέσα
άς μήν ψάχνουμε τόν μηδενισμό παραέξω…
Άγγελοι στόν ουρανό – Chris Rodrigues & Lady Abby πού παίζει τά κουτάλια
Απ’ ό,τι γνωρίζουν οί άλλοι μαθαίνουμε πάντα κι εμείς(τού ονοματεπωνύμου μας, συμπεριλαμβανομένου!…),
καί νά, π.χ., τί μάς λέγει μία Λογίστρια:
Πως επιλέγεται ένα θέμα διπλωματικής εργασίας;
Ένα από τα πιο κρίσιμα χρονικά σημεία στη λήψη ενός πτυχίου είναι η επιλογή θέματος στη διπλωματική εργασία…
Η δυσκολία εύρεσης και επιλογής ενός θέματος έγκειται κυρίως στην προφανή απειρία ενός φοιτητή σχετικά με τον τρόπο εκπόνησης μιας πτυχιακής, στον περιορισμένο χρόνο για τη συγγραφή της και στις ακαδημαϊκές προτιμήσεις του εκάστοτε επιβλέποντα καθηγητή όσον αφορά το αντικείμενο με το οποίο θα ασχοληθεί η πτυχιακή.
Το πρώτο βήμα στην εύρεση του θέματος μιας διπλωματικής εργασίας είναι η
συνεννόηση με τον επιβλέποντα καθηγητή…»,
https://www.sotele.gr/images/documents/158/ARTHRA-pos_epilegetai_thema_ptyxiakis.pdf
καί φαίνεται πώς η αγάπη δέν ήταν στό Τμήμα Θεολογίας
τής Θεολογικής Σχολής τού ΑΠΘ(εδώ καί πάρα πολλά χρόνια μαθαίνουμε τά νέα του από τό Αστυνομικό καί τό Δικαστικό Δελτίο Ειδήσεων…) τό 2014(υποθέτω ότι τήν είχε διώξει τό πρυτανεύον παντειότροπο πνεύμα, πού, σύν τοίς άλλοις, παρά τό γλείψιμο στόν Γκένσερ, δέν αποκόμισε όσα τυχοδιωκτικώς ανέμενε…),
όταν διατυπώνονταν μέ τραγικό τρόπο τό Θέμα τής Διπλωματικής Εργασίας
τής Αγάπης Παπαδοπούλου:
Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.
«Ο ΗΓΕΜΩΝ» ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΦΩΤΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ., καθώς
σύμφωνα μέ τά «Λογιστικά» πού προαναφέραμε:
«…προφανή απειρία ενός φοιτητή…» καί
«…ακαδημαϊκές προτιμήσεις του εκάστοτε επιβλέποντα καθηγητή…», ώστε
η ρημάδα η «συνεννόηση με τον επιβλέποντα καθηγητή…»,
έγινε επιβολή στήν Φοιτήτρια καί διά τής Διπλωματικής Εργασίας εκείνης, σέ όλους μας, του αισχρού παντρέματος τών άκρως αντιτιθέμενων μεταξύ των εννοιών, Πολιτική =/= Εξουσία*, διά τού μισανθρώπως φαμπρικαρισμένου όρου «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ»,
τής κούφης** επιβλεπούσης.
Νικολό Μακιαβέλι, 1489 – 1527
Ο ΗΓΕΜΩΝ
α.
«Πολλοί τον θεωρούν ως τον πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης…»
β.
«…άλλοι τον έχουν χαρακτηρίσει ως ένα κυνικό κτήνος,
ταυτίζοντας το όνομά του με τη διαφθορά και τον αυταρχισμό.»,
από:
https://www.sansimera.gr/biographies/129
όμως
έξη ολόκληρους αιώνες πρίν από δαύτον:
Μέγας Φώτιος, 820 – 893
Ο ΗΓΕΜΩΝ
(ό Μακιαβέλι μιμείται τόν Μέγα Φώτιο, βάζοντας βεβαίως τά δικά του θεοσκότεινα ρήματα στή φιλάνθρωπη «συσκευασία» εκείνου, μέ έξη αιώνες καθυστέρηση· έξη δυτικούς αιώνες έμπλεους καλοοργανωμένης φεουδαρχικής/αλαθητοπαπικής/ιεροεξεταστικής μισανθρωπίας, έ;!)
Κατά τον Παπαρρηγόπουλο
«το όνομα αυτού έμελλε να αντηχήση επί αιώνας αινούμενον και βλασφημούμενον μέχρι της…ημέρας εκείνης, καθ’ ην ο χριστιανικός κόσμος…θέλει συγχωρήσει τας αμαρτίας αυτού χάριν της μεγαλοφυΐας μεθ’ ης υπερεμάχησεν υπέρ της ανεξαρτησίας του ανατολικού κόσμου»,
από:
https://mousikovlog.blogspot.com/2019/02/820-893.html
«Ασφαλώς πολλοί, ειδικοί μελετητές της “βυζαντινής” γραμματείας,
γνώρισαν, εκτίμησαν, μελέτησαν την επιστολή του μεγάλου πατριάρχη Φωτίου
στον άρχοντα της Βουλγαρίας Μιχαήλ. Αλλά
μόνο ο γεωπόνος Καραγεώργος είδε στο κείμενο αυτό
μιαν εναλλακτική αντιπρόταση στον περιβόητο Ηγεμόνα του Μακιαβέλι.»
Λοιπόν,
«Είναι, πραγματικά, η επιστολή του Φωτίου
το ελληνικό αντίδοτο στις αμείλικτα χρησιμοθηρικές συνταγές του Μακιαβέλι
για την πολιτική και την εξουσία;
Μπορεί να λειτουργήσει το κείμενο του Φωτίου
ως οριοθέσιο διαστολής της ελληνικής από την κυρίαρχη στη Δύση
φραγκική αντίληψη της πολιτικής;…»
*
Πολιτική = διαχείριση ισχύος Συνόλου Κοινωνών,
Εξουσία = μισόκαλη/μισάνθρωπη επίθεση/επιβολή επ’ αυτού(τού «Συνόλου Κοινωνών», λέμε!).
άκρως αντιτιθέμενες μεταξύ τους οί έννοιες τής Πολιτικής καί τής εξουσίας, σέ βαθμό πού
παρούσης τής μιάς, η άλλη είναι υποχρεωτικά νεκρή, καθώς
Πολιτική[1] είναι τό Επίτευγμα τών Ελλήνων γιά τήν απελευθέρωση τών ανθρώπων από τήν μισάνθρωπο Πόρνη, τήν Εξουσία καί τούς νεκρόφιλους διαχειριστές τών νιτερέσων αυτής
κι αυτό έχει καταδειχτεί εδώ μέσα από τό 2009 ακόμα, μέ αφορμή άρθρο τού παντειότροπου πρύτανη κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στό οποίο, ό αθεόφοβος, απέδιδε πολιτική λειτουργία ακόμη καί στόν ασιάτη Δεσπότη, αμέε, τρομάρα του,
κι αφού άντεξε νά μάς γράφει κάθε τόσο “σχετικές” λογοκοπανιές, χωρίς όμως ν’ αντικρούσει ποτέ τ’ αναπτυχθέντα, μέχρι τό 2013, επέβαλε στίς Ανιχνεύσεις γενικό ξήλωμα τών αναρτηθέντων καί τό άρθρο του τό πήρε απ’ εδώ καί πήγε καί τό ‘θαψε σέ “άγιο” μέρος…
**
Επίθετο
κούφος, -η, -ο
(αρχαιοπρεπές) ανόητος, ελαφρός, χωρίς σοβαρότητα, επιπόλαιος
Ένας άξιος μαραγκός που κατέχει καλά τη δουλειά του και πιστεύει σ’ αυτήν
είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος και αξιοσέβαστος άνθρωπος
από έναν κούφο πρύτανη ή έναν κακό πρωθυπουργό.
(Γιώργος Θεοτοκάς, Στοχασμοί και θέσεις, τ. Β’, 1950-1966, εκδ. Εστία),
όρα: https://el.wiktionary.org/wiki/κούφος
[1]
Πολιτική είναι
η διαχείριση τής ισχύος ενός Συνόλου Κοινωνών
από μή διακριτό φορέα,
όπως αυτό συμβαίνει στό Κράτος τών Εκκλησιαστών Οπλιτών/Πολιτών Δήμου
καί είναι πανάκριβη προσφορά τών Ελλήνων στήν ανθρωπότητα
γιά τήν Ελευθερία της!
Εφ’ όσον ό φορέας αυτός καταστεί διακριτός, π.χ.
δύναται κανείς νά δείξει μέ τό δάχτυλο
τήν παρλιαμενταροκουλοκυβέρνηση τού νεκρόφιλου αστισμού τής εβραιομασονίας,
συνελόντι ειπείν,
αυτό σημαίνει τήν άλωση/αλλοτρίωση/σκλαβιά τού κοινωνικού συνόλου
από τή μισάνθρωπο Πόρνη,
τήν Εξουσία
καί τούς αισχρούς διαχειριστές(κρυφούς καί φανερούς) τών νιτερέσων αυτής…
Νικολό Μακιαβέλι, 1469 – 1527
είς παρηγορίαν:
…πουλάκια κάθονται
-ένα εβραίϊκο, ένα τεχνοκρατικό κι ένα δημοσιογραφικό-
καί πλέκουνε εξηνταβελόνικα/χαντακωμένα/μισελληνικά/μισορθόδοξα
«δέν περνάς ανάρτηση γιά τόν Άγιο Κοσμά τόν Αιτωλό, δέν περνάς, δέν περνάς…»!…
Αντί Ευχελαίου,
λοιπόν:
Τό Liddell + Scott τό πήρα στά χέρια μου γιά τό λήμμα «πτολίεθρον»
κι έπεσα πρώτα πάνω στό αδιανόητο «πτήσσω» καί λίγο μετά στό λήμμα «πτόλεμος», οπότε…
«άνοιξαν οί ουρανοί», λέμε
κι έκτοτε:
Ό πόλεμος έρχεται καί ξανάρχεται στούς προβληματισμούς μας
μέ τό ίδιο λανθασμένο περιεχόμενο!
Τό γεγονός πώς τό σύνολο τού γένους τών ανθρώπων
κατανοεί εσφαλμένα τό περιεχόμενο τής εννοίας αυτής,
μετράει τήν έκταση τού κακού στόν τρόπο ύπαρξης καί ζωής μας!
Η σύγκρουση μεταξύ “ανθρώπων” είναι ό,τι εκλαμβάνεται ώς πόλεμος,
αρκεί αυτή η σύγκρουση νά είναι αρκούντως μαζική καί οργανωμένη’
η σύγκρουση όμως δέν είναι πόλεμος’
καί τά τραγιά συγκρούονται καί υπάρχει λόγος πού τό κάνουν αυτό’
μήπως τά τραγιά είναι πολεμιστές;
Τί συμβαίνει πραγματικά;
Η σύγκρουση ανήκει μέν στήν φαινομενολογία τού πολέμου,
χωρίς όμως νά αποκαλύπτει τήν ουσία του!
Γιά τήν ουσία τού πολέμου πρέπει νά καταφύγουμε στή μοναδική δεξαμενή γνώσης
πού διαθέτει τό ανθρώπινο γένος καί πού είναι η ελληνική γλώσσα,
γιά νά διδαχθούμε τά όσα ακολουθούν:
Πόλεμος
ο Πτόλεμος’ και σάν μεγαλώσει, λέει,
θέλει να γίνει
Πτολεμαίος
Ο Άνδρας διά τού Πτολέμου βεβαιεί την Ανθρώπινή του ιδιότητα, καθιστάμενος -έν τέλει- Πτολεμαίος
(δέν είναι κύριον όνομα’ όνομα ουσιαστικόν είναι’ άλλο πράγμα τό επίθετον όνομα, όπως καί η λέξις η αντί ονόματος προσκομιζομένη, η καί (αντιονομ-)αντωνυμία ονομαζομένη
-τ’ όνομά σου ν’ ακούω… τήν ψυχή μου νά βρίσκω… στής γιατριάς μας τό ρίσκο, έ;!).
ΠΤ-ΟΛ-ΕΜ-ΟΣ // ΠΤ-ΟΛ-ΕΜ-ΑΙ-ΟΣ
Α: Παραπομπές*
πτ-
πτήσσω = μεταβατικής ενεργείας / εμβάλλω φόβον, φοβώ, πτοώ
αμετάβατον / συμπτύσσομαι, ζαρώνω ένεκα φόβου, κυρίως επί ζώων
πτόα, η = παράλογος φόβος, θόρυβος, ταραχή, έκπληξις εκ φόβου, τρόμος, «τρομάρα»
ολ-
όλεθρος, ο = καταστροφή, απώλεια, θάνατος < ολώ, όλλυμι
εμ-
εμέω/ώ = ξερνάω
αί-
αίμα, το = τό κόκκινο ζωτικό υγρό… τό κτηνωδώς εκχυνόμενον απανταχού τής Γής, τό καί τελετουργικώς(ταλμουδικώς) εκχυνόμενον ακόμη
Β: Εννοιολογικές προσλήψεις
πτ–
Ό τρόμος πού πτοεί’ ό φόβος πού «φυλάει τά έρ’μα» τά ζώα, ώς νόμος φυσικός τών κτηνών,
ολ–
αντιλαμβάνομαι πώς μέ οδηγεί στόν όλεθρο, πώς καταστρέφει τό ελεύθερο όν πού δύναμαι νά είμαι, πώς ακυρώνει τήν ίδια τήν ανθρώπινή μου ιδιότητα, γιά νά μ΄ αφήσει μιάν όρθια κουραδομηχανή πού, αφού από πάνω μπάζει καί από κάτω βγάζει, κινείται.
εμ–
Γι’ αυτό εμέω/εμώ καί ήμεον καί θά εμέσω ό,τι είναι τών ζώων νόμος’ ό,τι εμβάλει είς εμέ φόβο, θά τό ξεράσω’ τό θανατηφόρο πατσαβούρι τής «κυράς» μου τής «φύσης» τής φαρμακού δέν τό επανοφορώ, Ηρακλής εγώ αναστημένος κι εμμενής τής μή κατοχής μου υπό τής «φυσικής» Βέρμαχτ όσο καί εμμενής τής αγαπητικής μου μετοχής κατά φύσιν,
γνωρίζων πώς: «η φύσις πάσχει μετά του ανθρώπου και σώζεται δι’ αυτού».
αι–
τί ξερνάω; τό αίμα εμώ ό υπάκουος τής Αγάπης τού Θεού’ «αναίμακτον θυσίαν αινέσεως…(αναίμακτον αινέσεως καί όχι αιματηρή εξαγοράς’ αυτή είναι η «περηφάνεια» τού Ορθοδόξου) …Σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα», καί τί δουλειά έχω εγώ μέ τούς αιμοβόρους τής εξαγοράς τών αγοραίων τής παγκόσμιας αγοράς! Ά, νά χαθούν
«οί ΄€μποροι τών €θνών»!
-ος έν κατακλείδι, κατάληξις.
Όλο τό πιό πάνω υπαγορεύει
(είς επήκοον ακροωμένων καί όχι ακουόντων’ ορώντων, όχι βλεπόντων!)
τούτο:
Π(τ)όλεμος είναι η δράσις κατά τού “δικαιώματος”
(ποιά δικαιώματα τώρα’ αυτά είναι syndicalism!)
τής “φυσικής αναγκαιότητας” νά επικαθορίσει τό νόημα καί
τό περιεχόμενο τής ύπαρξης καί ζωής τού Ανθρώπου!
Τό λεγόμενο Φυσικό Σύμπαν, είναι σύμπαν νομοτελειακό, δηλαδή
σύμπαν καταναγκασμού!
Τό Σύμπαν τού Ανθρώπου, είναι σύμπαν Ελευθερίας, γιατί
μόνον έναν Νόμο γνωρίζει’ τήν Αγάπη!
Ό Άνθρωπος δέν ανήκει στή Φύση’ η Φύση ανήκει στόν Άνθρωπο!
Οί βλέποντες καί μή ορώντες, οί ακούοντες καί μή ακροώμενοι,
εκλαμβάνουν τήν
Μετοχή
τού Ανθρώπου στή Φύση, ώς
Κατοχή
τού Ανθρώπου από τήν Φύση!
Πτόλεμος λοιπόν αδέλφια, πόλεμος’ ίνα καταστώμεν πτολεμαίοι, άνω θρώσκοντες Άνδρωποι, ανταποκρινόμενοι έτσι στό θέλημα τής αγάπης τού πατρός ημών πολέμου’**
Ηρακλειτικοί Ηρακλείς τού Κόσμου Του
(…υπό τού διοικούντος Λόγου καί Θεού…***)
Εμείς!
*
Βλέπε: “Λεξικόν τής Ελληνικής Γλώσσης” -υπό Henry G. Liddell / Robert Scott- εκδ. Πελεκάνος, 2006
**
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους», Ηράκλειτος, σπάραγμα υπ’ αριθμ. 22. (53.), βλ. https://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus2.html
…μεν θεούς… …δε ανθρώπους…
(αντικειμενική ερμηνεία λάθος – υποκειμενική ερμηνεία ορθή, σσ.)
η σύγκρουση ανήκει στήν φαινομενικότητα τού πολέμου, στό αντικειμενικό του μέρος’ έτσι τά τραγιά είναι δυνατόν νά εκληφθούν ώς πολεμιστές, από τούς ασκούντες τό βλέπειν καί όχι τό οράν!
Ή οί αμερικανοί’ οί ασκούντες ένοπλο ληστεία μετά φόνου καί μάλιστα διαρκείας!
Η ουσία τού πολέμου, ό νόμος πού τόν διέπει, προϋποθέτει τό κείμενον υπό τήν αντικειμενική κίνηση τής οργανικής ύλης υποκείμενο, τό δυνάμενο νά ασκεί τήν λειτουργία τού οράν!…
***
«…υπό του διοικούντος λόγου και θεού…», από τό σπάραγμα υπ’ αριθμ. 53.(31.) τού Ηρακλειτικού λόγου, βλ. https://www.mikrosapoplous.gr/heracletus/heracletus5.html
Μερικές σκέψεις τώρα, πού σχετίζονται μέ τήν δική μου πρόσληψη τών ανωτέρω.
Εθελόθυτος ό πτολεμιστής Αχιλλεύς,
ό θυσιάζων τό υπαρκτικό εγώ του ήθους χάριν,
εθελόθυτοι οί πτολεμιστές 700 Θεσπιείς, συναλλήλου ήθους χάριν καί πώς ν’ αφήσουν μοναχά τους
τά 301 σφαχτάρια τής ειδεχθέστερης πολιτικής δολοφονίας όλων τών εποχών παγκοσμίως,
εθελόθυτος ό πτολεμιστής καί πρώτος πτολεμαίος Σωκράτης,
ό αρνηθείς νά χύσει τό «αίμα τού Δήμου»,
νά καταστρέψει τούς νόμους τών Αθηναίων δηλαδή, τών Αθηναίων πού αρνούνται νά εννοήσουν πώς ό Νόμος τής αγάπης συγκεφαλαιώνει τούς νόμους -άν είναι νόμοι!
Εθελόθυτος ό Πτολεμιστής καί Διαλεκτικός Εσταυρωμένος
τής ζήτησης καί εύρεσης καθ’ Ηράκλειτον, καί
Ομοιοπαθητικός Θανάτω θάνατον πατήσας καθ’ Ιπποκράτην,
ό Ιατρός τών ψυχών καί τών σωμάτων Σωτήρ ημών Χριστός,
ό έν ανθρώποις κορυφαίος πτολεμαίος Αυτός!
Σάν μέ δίδαξε ό Κύρ Κωνσταντίνος μας ό Ζουράριος(ό γιός τού Γιατρού, θά πεί)
νά λέω «εθελόθυτος», δέν χάνω ευκαιρία!
«Ζεύ πάτερ, …δώσε νίκη στον Αίαντα… άν πάλι τον Έκτορ’ αγαπάς… ίση σ’ αμφοτέρους δύναμι και δόξα σύμπεψε.”
Ιλιάδος Η 202-205, από τήν αγαπητική πρός τόν Έλληνα
-φιλάνθρωπο θά πεί!-
μετάφραση τού Κώστα Δούκα.
Έτσι προσεύχονται οί Έλληνες τού Ομήρου, καθώς αποφασίστηκε
ό Έκτωρ νά μονομαχήσει μέ τόν Αίαντα τόν Τελαμώνιο’
ό καθείς έξ αυτών(…ώδε δέ τις είπεσκεν…, και τούτο ο καθένας έλεγε), αναφερόμενος σέ θεό πατέρα, προϋποθέτει τήν προσωπική σχέση μαζί του καί ζητά’ τί ζητά;
Πρώτα βέβαια νά γίνει τό δικό του!… μά, έλα πού κι ό άλλος παιδί τού ίδιου πατέρα είναι! Έ, τότε, άς τού κάνουμε χώρο κι αυτουνού(γιά νά σφαχτούμε στά ίσα, δηλαδή, ακόμη… «ίση… σύμπεψε…», έ;) καί είναι από τότε ακόμη αγαπητική η επιταγή
νά λαμβάνεται ό άλλος υπ’ όψιν καί όχι μόνο τό δικό μας!
Όντας έτοιμα να σφαχτούνε
-ατομοκεντρικά ακόμη, καθώς πολιορκούν τό ίδιο τους τό πρόσωπο!-
τά μανάρια μας!
Κι άν νομίζετε πώς έχω πάψει νά αντιγράφω Κώστα Ζουράρι,
είσαστε γελασμένοι.
Ό Κόσμος τού Ομήρου διαθέτει μνήμη τού μέλλοντος
-επαφή μέ τήν ουσία τών πραγμάτων, θά πεί!-
γι’ αυτό απηχεί τήν Προσευχή τής Γεθσημανή:
«πάτερ μου, εί δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’ εμού τό ποτήριον τούτο’ πλήν ούχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ώς σύ.»
Πρώτα τό δικό Του ελληνοπρεπώς -ανθρωπίνως θα πεί- ό Θεάνθρωπος!
Όμως ποιός δέν γνωρίζει πώς αυτό πού ωφελεί πραγματικά
είναι σέ γνώση τού κατασκευαστή, όχι τού χρήστη, ό οποίος
νομίζει μόνον πώς ξέρει’ σιγά, τί ξέρει ό χρήστης, «ξεράδια ξέρει»’
έξ ού καί η αξία τού εγχειριδίου τής… Φολκσβάγκεν, άς πούμε!
Συμπέρασμα 1ο:
τό δικό μας «νομίζω πώς ξέρω τί μέ ωφελεί», είναι σάπιο σανίδι’
ό Δημιουργός Πατέρας
πού όρισε τίς προδιαγραφές είναι καί ό καθ’ ύλην αρμόδιος’
τό: «τού ποιείν τό θέλημά του» είναι πού μέ ωφελεί πραγματικά!
Εδώ δέν θέλει μυαλό Αϊστάϊ, αυτός είναι άϊστος,
άγνωστος και αφανής, ένας χαμένος, ναί, από τό ιστώ
πού θα πεί γινώσκω’
γι’ αυτό δέν σηκώνει άρνηση καί α- καί ού’
μέ ωφελεί πραγματικά νά κατανοώ τούς λόγους καί τρόπους υπάρξεως
όλων τών όντων(θέλημα Δημιουργού) καί νά στέκομαι απέναντί τους κατά πώς ταιριάζει σ’ αυτούς’
όχι νερό αντί βενζίνη στό ντεπόζιτο τής μηχανής’
μπορεί νά μού έρχεται φτηνότερα, αλλά η μηχανή… καπούτ’
κάτω η κερδοσκοπία Τής φτήνιας!… η αγάπη η ακριβή σώζει, Λέγει!…
η αϊστοσύνη τού Λόγου είναι απώλεια σέ βαθμό ακυρωτικό τής υποστάσεώς μας,
δέν είναι γιά τά μάς!
Συμπέρασμα 2ο:
Ιστέον ότι τό λογικό σχήμα Έλλην άθεος, στερείται νοήματος’ γιατί
είτε μέ τίς Αρχαιότητες είτε μέ Ορθοδοξία,
ό νό-ος μας ούκ απέλειπεν ανα-φοράν πρός τόν Θεόν ημών Πατέρα,
τά τελευταία ….. χιλιάδες χρόνια!
Ούκ έστι νό-σ-ος έν ημίν, αεί παίδες εμείς,
δέν έχουμε εμείς σκατά ή σχιζοφρένεια, σαπίλα στό κεφάλι’
είμεθα υγιείς οί Έλληνες’
τών άλλων τίς “γλώσσες”* σφραγίζει στό κούτελο η τρέλλα!
*
σιγά, τίι… γλώσσες, τώρα!…
κώδικες σημάτων είναι, μέ οργάνωση λίγο ανώτερη από τά τράφικ λάϊτς!
Διαρκής έκπληξη η ελληνική Παράδοση, π.χ.
Έρωτ-ας / Ερώτ-ηση(σάρξ μία καί ωυτή, έ;! Ορθοδοξία προχριστιανική!,
αντί τών α-σχέτων/σχιζοειδών(κατ’ εικόνα καί καθ’ ομοίωσιν τών δυτικών…) ζευγών
Love/Question, Amour/Question, Amor/Pregunta…
«νά κάνεις τόν σταυρό σου», λέω
a href=”http://immorfou.org.cy/ανακοινωση-ολοκληρωση-αποθεραπειασ/
“>‘‘Ἠσθενήσαμεν καὶ ἰδοῦ νῦν ζῶμεν’’»
…
Αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, τού θαυματουργού
ό υπέροχος Ύμνος πρός τήν Παναγία Κόρη τού ανθρώπου καί
Μάνα τού ενσαρκωθέντος κι ενανθρωπίσαντος Υιού καί Λόγου τού Θεού,
πού ακολουθεί:
https://2.bp.blogspot.com/-H6BchgAOOEM/T2c1t9aBLFI/AAAAAAAAT_4/JECr9lArN3I/s1600/nektarios.jpg
*
https://www.periergos.gr/erotiseis/ti-simainei-i-frasi-prosopo-einai-spathi
καί καλά
«άμα έχεις έναν ηθοποιό κατάλληλο για να παίξει τον Άμλετ,
τότε μόνο ανεβάζεις τον Άμλετ»,
όμως
ένα φυζίκ σάν αυτό,
τί είναι πραγματικά καί τί ρόλο παίζει μέσα στήν, ένα γύρω, φάρμα τών ζώων;
όταν ρώτησα γι’ αυτό,
η απάντηση θεωρήθηκε αυτονόητη
https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/full/public/article/2019/9/30/agios_nektarios.jpg?itok=EGU9dsQy
Αρεταίειο Νοσοκομείο – Tό πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο*:
«Πριν χειρουργήσω, ανάβω ένα κεράκι και ζητάω πάντα τη βοήθεια του Αγίου Νεκταρίου»
*
Η ίδρυση του Αρεταίειου Νοσοκομείου το 1898
έδωσε πολύ μεγάλη ώθηση στην Ιατρική Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση στη χώρα μας.
Χιλιάδες φοιτητές της Ιατρικής,
μετέπειτα γιατροί που άσκησαν το λειτούργημά τους στη χώρα μας ή διέπρεψαν στο εξωτερικό, μυήθηκαν στην Ιατρική Επιστήμη στο Αρεταίειο Nοσοκομείο. Σήμερα,
έναν αιώνα και πλέον μετά,
το Αρεταίειο Νοσοκομείο εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή,
όσον αφορά στις ιατρικές αλλά και εκπαιδευτικές υπηρεσίες που προσφέρει.
https://aretaieio.uoa.gr/
Μάρτυρες τής Ορθοδοξίας στόν 20ό αιώνα,
μεταξύ πολλών άλλων,
κι αυτοί:
Άγιος Φιλούμενος ο Νέος Ιερομάρτυς
(15 Οκτωβρίου 1913, Ορούντα, Κύπρος –
29 Νοεμβρίου 1979, Φρέαρ του Ιακώβ, Ιερουσαλήμ)
π. Παύλος Ντέ Μπαγιέστερ, Επίσκοπος Ναζιανζού +1984
1.
https://anavaseis.blogspot.com/2013/10/1984-20-21.html
2.
Επισκόπου Ναζιανζού Παύλου ντε Μπαγιεστέρ:
“Η μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία”
https://oodegr.com/oode/biblia/papikos_monaxos/perieh.htm
…άλλως,
διά τής ακατασχέτου δημοσιολογοδιάριας
(γραπτής καί προφορικής· φραγκοφονικής, βαλτής ή κι έξ εφαρμοσμένης ηλιθιότητος, μόνο)
κάθε είδους,
σέ δουλειά θά βρισκόμαστε ώσπου η ζωή μας η ίδια νά μάς γίνει
σά μιά ξένη φορτική.
Ούτως εχόντων τών πραγμάτων,
πάμε μία:
Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.
(1 + 1, πού μπορεί καί νά σημαίνει «Από Θεού άρχεσθε…», έ;!),
καθώς κιόλας
ό παππούλης μας ό Ηράκλειτος*
έχει νά λέγει:
«…ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος λόγου καὶ θεοῦ…», έ;!
53. (31).
*
Ηράκλειτος ο Εφέσιος,
από την δίνην της μελαγχολίας εις την αρμονίαν του Λόγου
ΣΤΑΥΡΟΣ Ι. ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Α’ Νευρολογική Κλινική Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
απ’ όπου καί:
«…ο Ιουστίνος ο Μάρτυς104,
ο οποίος ενδιατρίψας επί μακρόν εις την φιλοσοφίαν, υποστηρίζων, ότι
ο Χριστιανισμός είναι «η μόνη ασφαλής και σύμφορος φιλοσοφία» διετείνετο, ότι
o Ηράκλειτος, τόσον διά την περί Λόγου διδασκαλίαν του όσον και
διά την αποφυγήν της κακίας και τον ενάρετον βίον του,
είναι Χριστιανός
όπως και όλοι «οι μετά Λόγου βιώσαντες»105.
Διά τον λόγον αυτόν, ο Ηράκλειτος, ως φορεύς του σπερματικού λόγου,
εμισήθη και εδιώχθη υπό των συγχρόνων του106.»,
εκεί: http://www.encephalos.gr/full/38-1-01g.htm
Η Αλήθεια είναι Πρόσωπο:
«Το βιβλίο αυτό εγράφη από τον επίσκοπο Παύλο ντε Μπαγιεστέρ,
Ισπανό την καταγωγή και πρώην ρωμαιοκαθολικό μοναχό. Μέσα από τις γραμμές του,
περιγράφει ο ίδιος την προσωπική – βιωματική του εμπειρία
για το πως γνώρισε την Ορθοδοξία.
Αυτή η γνωριμία του με την Ορθοδοξία τον οδήγησε στην Αλήθεια,
η οποία δεν είναι άλλη παρά ο ίδιος ο Χριστός.»
«Προπαντός, όμως, είναι και ένα από τα πιο ενισχυτικά μαθήματα
που θα μπορούσαμε να λάβουμε σήμερα εμείς οι ήδη ορθόδοξοι·
μία αντικειμενική μαρτυρία για την αγνότητα της θρησκευτικής μας κληρονομιάς,
βγαλμένη μέσα από προσωπική πείρα,
και μία γεμάτη ευλάβεια απονομή τιμής προς
την ακρίβεια με την οποίαν οι πρόγονοί μας γνώριζαν να διατηρούν την πίστη αλώβητη,
μέσα σε σκληρότατες ιστορικές δοκιμασίες
και δυσμενέστατες εποχές. »
https://oodegr.com/oode/biblia/papikos_monaxos/isagogi.htm
*
δέν υπάρχει,
γιά όλους τούς ανθρώπους πού λαχταρούμε γι’ αυτήν,
παρά μόνον απατηλή καί φευγαλέα ανάπαυση,
έξω από τούς κόλπους τής αγάπης, πού
είναι Θεός…
ό *,
από τό παραμορφωμένο,
γιατί έτσι θέλουν οί Ανιχνεύσεις,
χρή έχειν κατά νούν τά καίρια*, τού Name
είς παρηγορίαν:
Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουθενώσει.,
νά:
Τή χαρά τού νά παίζουν μουσική μαζί προασπίζεται
ό Διονύσης Γραμμένος…
καί τήν Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021 καί ώρα 20:00
από τήν σελίδα τής ΕΛΣΟΝ στό Facebook,
χαρίζουν απόλαυση,
μέ «Hρωική» Συμφωνία τού Μπετόβεν,
επιλεγμένους Ελληνικούς Χορούς τού Νίκου Σκαλκώτα κι ακόμη
πολλά encore!
Προσώρας, Βασίλη:
https://www.zougla.gr/politismos/mousiki-politismos/mousiki-politismos/article/8riamveftiki-emfanisi-tis-elson-sto-verolino
καί
Τή χαρά τού νά παίζουν μουσική μαζί προασπίζεται
ό Διονύσης Γραμμένος…
καί
τήν Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021 καί ώρα 20:00
από τήν σελίδα τής ΕΛΣΟΝ στό Facebook,
απόλαυση,
μέ «Hρωική» Συμφωνία τού Μπετόβεν,
επιλεγμένους Ελληνικούς Χορούς τού Νίκου Σκαλκώτα καί
πολλά encore!
Προσώρας, Βασίλη:
(χασάπη, σύνδεσμο!…)
καί