Στην εποχή μας βλέπουμε τον κόσμο να είναι «ενωμένος» ή καλύτερα δικτυωμένος μέσα από συγκεντρωτικά μέσα ενημέρωσης, με τα οποία παράγεται από κάποιους αυτό που θα γίνει γνωστό ως επίσημη «αλήθεια» και στη συνέχεια θα διανεμηθεί σχεδόν αμέσως, σε όλο τον κόσμο. Οι μάζες, που έχουν μάθει να ζητούν απόλυτες «αλήθειες» που θα ρυθμίζουν την ζωή τους, ώστε αυτοί να μην πολυκουράζουν το μυαλό τους, διαδίδουν αμέσως αυτή την «αλήθεια» όπως την μεταδίδουν τα «επίσημα» μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή ομάδα ανθρώπων να δημιουργεί τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο πολύς κόσμος τα γεγονότα. Ο κόσμος θα αντιληφθεί τα γεγονότα έτσι όπως περιγράφονται και μεταδίδονται από αυτή την κεντρική πηγή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, εάν κάποιος αντιληφθεί την πραγματικότητα διαφορετικά και συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν λάθη στην «επίσημη» αλήθεια, θα μπει στο περιθώριο, θα του κολλήσουν μια ταμπέλα, θα χάσει φίλους ή και εργασία, θα αισθανθεί άσχημα και ίσως στο τέλος κάτω από το βάρος μιας αυξανόμενης πίεσης, να αναθεωρήσει την στάση του γιατί αυτή «δεν τον ωφελεί».
Ο όχλος θέλει ένα σύντομο και εύπεπτο κατάλογο «καλών/κακών». Και αυτήν την ανάγκη του σήμερα την καλύπτουν κυρίως τα media. Τα media είναι εκεί για να του πουν ποιοι δικτάτορες είναι καλοί και ποιοι κακοί. Ποια βία είναι καλή και ποια κακή. Ποια προϊόντα είναι καλά και ποια κακά. Ποια γνώμη είναι κακή και ποια κακή. Ποιο πρόσωπο είναι καλό και ποιο κακό. Θα του πουν πως το να είσαι «προοδευτικός» είναι καλό, ενώ το να μην είσαι είναι κακό. Και το κυριότερο: πως το να φρονείς διαφορετικά από τους πολλούς είναι εξάπαντος «κακό». Εσύ βεβαίως, δεν θέλεις να είσαι με τους «κακούς». Στην τελική, ποιος δεν θέλει να είναι «καλός»; Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε μικρόκοσμους, επικεντρώνονται γύρω από την οικογένεια και τους φίλους και την τοπική κοινωνία και δεν θέλουν τίποτα περισσότερο από αυτό. Νιώθουν καλύτερα όταν πηγαίνουν με το ρεύμα. Νιώθουν μια ασφάλεια όταν έχουν ζωή που είναι ενταγμένη στα κοινωνικά απόλυτα.
Το φαινόμενο Crowdism
Το Crowdism, προέρχεται από την λέξη πλήθος (crowd). Τα άτομα που ασπάζονται το Crowdism ζητούν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των πράξεών τους και να ενταχθούν σε πολυπληθείς απρόσωπες ομάδες ως ένα είδος αλληλοβοηθητικής κοινωνίας που θα επιτίθεται σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους. Αυτό δημιουργεί ένα μυαλό «κυψέλης» που μεγαλώνει και φουσκώνει όπως μια χιονοστιβάδα και σύντομα δημιουργεί ένα μονολιθικό, παρανοϊκό ουτοπικό groupthink. Αν κάποιο από τα μέλη του πλήθους αρχίζει να ξεχωρίζει ή να αμφιβάλει για τις δραστηριότητες ή τις προθέσεις του πλήθους, το πλήθος κατακερματίζεται και χάνει την δύναμή του. Αυτό που κάνει τα πλήθη ισχυρά είναι η ανικανότητα των μελών τους να επικρίνουν ή να προτείνουν κάποιον στόχο που ενώνει τους ανθρώπους, γιατί τα πλήθη είναι καλύτερα όταν έχουν έλλειψη στόχου. Χωρίς υψηλότερο όραμα ή ιδανικό, τα πλήθη εκφυλίζονται ταχέως σε επιδρομείς, αν και παθητικού χαρακτήρα. Φωνάζουν για μεγαλύτερη «ελευθερία». Θέλουν περισσότερο πλούτο. Οτιδήποτε βλέπουν, αισθάνονται ότι θα πρέπει να δοθεί στο πλήθος, όπως αναφέρει το redskywarning.
Στο Crowdism βρίσκουν καταφύγιο άτομα που νιώθουν ανίκανα να πορευθούν από μόνα τους και για αυτό βρίσκουν παρηγοριά στην ηγεσία και τη δύναμη άλλων. Θέλουν να νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο, αλλά φοβούνται να γίνουν αυτοί οι καθοδηγητές και έτσι κάθε άτομο μέσα στο πλήθος μεταβιβάζει την εξουσία του σε άλλους. Το πλήθος επομένως κινείται όχι με βάση κάποιες επιλογές, αλλά με τον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, αξιολογώντας κάθε απόφαση ως προς το τι έχουν όλοι κοινό. Ένα πλήθος αντλεί τη δυναμική του από την ανάγκη των μελών του, σε συνδυασμό με το φόβο τους για τη δική τους κρίση. Μπορεί να υποστηρίζει τις θέσεις του βίαια, αλλά επειδή ο μόνος μηχανισμός λήψης αποφάσεων είναι ένας φανατικός συμβιβασμός, κινείται παθητικά προς προβλέψιμα ψηφίσματα.
Το Crowdism βασίζεται σε ηλίθιες ιδέες που υπάρχουν και ακούγονται καλές και στο ότι όταν οι άνθρωποι βρεθούν σε πλήθη πέφτουν και προσκυνούν την κρίση των άλλων και πηγαίνουν μαζί με το κοπάδι, οδηγημένοι σε καταστροφικές και απατηλές «λύσεις». Το socializing μας κάνει χαζούς επειδή υπακούμε στο κοινωνικό πρότυπο, όχι στο πρότυπο της πραγματικότητας. Υπάρχει ένα πλήθος βιβλίων που επαινεί «τη σοφία του πλήθους» και άλλες τέτοιες κολακευτικές, πασιφιστικές και καταπραϋντικές ανοησίες. Έχουν την άποψη ότι μέσα από τις ομάδες μπορούμε να κάνουμε μια σωστή επιλογή, επειδή δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κανένα άτομο.
Η λογική μας λέει ότι αυτό είναι ανοησία, γιατί αν δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιο άτομο με εξουσία όταν αυτό είναι προσωπικά υπόλογο, γιατί παίρνουμε αυτά τα αναξιόπιστα άτομα και τα βάζουμε σε μια ομάδα όπου είναι εντελώς ανυπόλογα; Γιατί τα πλήθη είναι υπεράνω λογοδοσίας.
Εντούτοις, ενώ η εξουσία του πλήθους είναι το de facto πρότυπο στη Δύση, όπως αντανακλάται στον καταναλωτισμό (οι αποφάσεις των αγορών που προέρχονται από το πλήθος), στη δημοκρατία (οι ηγέτες που προέρχονται από το πλήθος) και στη δημοτικότητα, (οι αξίες που προέρχονται από το πλήθος) τα προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν.
Το πλήθος δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των ενεργειών του. Η μόνη ανησυχία του είναι να παραμείνει στην εξουσία, έτσι ώστε τα μεμονωμένα μέλη του να μην έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Το αποτέλεσμα είναι μια αυξανόμενη προσπάθεια να καταληφθεί πλήρως ο κόσμος από το Crowdism, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες φωνές.
Το Crowdism υπάρχει για έναν και μόνο λόγο και αυτός είναι για να αποφεύγονται οι συνέπειες των ενεργειών εκείνων που αποτελούν το πλήθος. Φοβούνται τυχόν υψηλότερα πρότυπα που θα τους αποκαλύψουν να είναι πιο ηλίθιοι, πιο κοντόφθαλμοι ή λιγότερο ηθικοί σε σύγκριση με άλλους. Θέλουν ένα μηδενικό πρότυπο το οποίο να προσεγγίζει το χαμηλότερο δυνατό ώστε να μην έχουν καμία πιθανότητα αποτυχίας. Η ελπίδα τους είναι να αποφευχθεί οποιαδήποτε αντιπαράθεση με την πραγματικότητα ή όσους παρατηρούν την πραγματικότητα και για αυτό κάνουν διακρίσεις εναντίον εκείνων που έχουν υψηλότερη νοημοσύνη και την ίδια ώρα τους κατηγορούν ότι αυτοί κάνουν διακρίσεις εναντίων όσων «μειονεκτούν».
Οι Crowdists εργάζονται για να καταστήσουν την κοινωνία μια σειρά γραφειοκρατικών καθηκόντων και για να καταστρέψουν την οικογένεια και έτσι να απομακρύνουν τους πιο έξυπνους ανθρώπους, που απαιτούν από την ζωή περισσότερα από άρτο και θεάματα. Στην θέση τους θέλουν υπάκουους βλάκες υπηρέτες οι οποίοι θα ανακηρύσσονται οι ίδιοι ηγέτες και θα ωθήσουν αμέσως τον πολιτισμό τους σε καταστροφή.
Το πλήθος δεν έχει κανέναν αληθινό ιδεαλισμό και η μοναδική του ιδεολογία είναι αυτή του προσωπικού κέρδους. Είναι από την φύση του αντίθετο στον πολιτισμό, αφού ο πολιτισμός δημιουργεί ένα σύστημα αξιών. Οι Crowdists επιθυμούν να αντικαταστήσουν τον πολιτισμό με τον «πολυπολιτισμό», ο οποίος είναι η ιδέα μιας διευκολυντικής κοινωνίας ή μιας κοινωνίας της οποίας ο μόνος στόχος είναι να ικανοποιήσει τα μέλη της. Σε αυτό το όραμα, δεν χρειάζεται κάποιος κοινός στόχος ή ακόμα και κάποιο πρότυπο της κοινωνίας. Η κοινωνία υπάρχει για να εκπληρώνουν τα μέλη της τις προσωπικές τους ανάγκες και κάθε έλεγχος απαγορεύεται, εκτός αν παραβιάζονται βασικές αρχές του Crowdism.
Οι Crowdists υποστηρίζουν φανατικά τόσο τον διεθνισμό, ο οποίος αρνείται τον τοπικό πολιτισμό υπέρ μιας διεθνούς κουλτούρας οτιδήποτε «νέου» όσο και την πολυπολιτισμικότητα, η οποία αναμιγνύει πολιτισμούς που δεν έχουν τίποτα κοινό χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Το πλήθος δεν αποτελεί ένα νέο σχεδιασμό ή μια νέα απόφαση, όπως και ο καρκίνος δεν αποτελεί έναν σχεδιασμό για έναν νέο οργανισμό. Είναι η έλλειψη απόφασης, η έλλειψη στόχου, η έλλειψη σχεδιασμού.
Η πολιτική ορθότητα, ο νέος διεθνισμός, ο πλουραλισμός / σχετικισμός, τα Ηνωμένα Έθνη («παγκόσμιος φεντεραλισμός»), η δύναμη των «δικαιωμάτων» κλπ είναι κοινωνικές πολιτικές με έναν μοναδικό στόχο: να σβήσουν οποιαδήποτε ιδέα ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος άλλος δρόμος.
Οι αριστεροί αποτελούν μια εκδοχή crowdist ατόμου ή του ατόμου που αποφασίζει ότι δεν επιθυμεί καμία επίβλεψη από κοινωνικά πρότυπα και έτσι ενώνεται με άλλους σε ένα πλήθος λυντσαρίσματος (mob lynch) για να ανατρέψει τον πολιτισμό, την ιεραρχία και την ηθική.
Οι συντηρητικοί συνήθως κάνουν λάθος για τους μηδενιστές ή για τους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Crowdists πιστεύουν πολύ στο δικό τους θεό: στους εαυτούς τους και σε μια φανταστική εικόνα που δημιούργησαν για τους εαυτούς τους, που τους λέει ότι είναι «αλτρουιστές» και «υπέρ της ισότητας». Στην πραγματικότητα, τίποτα αυτά δεν είναι.
Όπως ένας απατεώνας που πιάνεται στα πράσα, ένας Crowdist θα αντεπιτεθεί όταν τον ελέγξεις. Θα σε κατηγορήσει αμέσως για αυτό το οποίο εκείνος κάνει. Θα σου επιτεθεί προληπτικάχρησιμοποιώντας εναντίον σου μια κατηγορία για να σε αναγκάσει να παραιτηθείς από κάθε έλεγχο.
Οι Crowdists φοβούνται μήπως ο κόσμος καταλάβει την παγίδα και πιέζουν περισσότερο να μας δέσουν όλους μαζί σε ένα ενιαίο μηχανικό σύστημα, είτε πρόκειται για μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε για κάτι τέτοιο όπως η ΕΕ, έτσι ώστε όλοι να βρεθούμε από κάτω. Είναι μια λεπτή μορφή συλλογικής τιμωρίας. Πρέπει να κάνουμε αυτήν την παρανοϊκή ιδεολογία να δουλέψει αλλιώς, μας λένε, όλοι θα υποφέρουμε.
Ωστόσο, φαίνεται ότι πολλοί δεν συνεργάζονται. Νιώθουν ότι ο σύγχρονος κόσμος που τους έλαχε να ζουν μοιάζει με μια τεράστια έρημο βιομηχανικών απόβλητων, γεμάτη από ασθένειες, εγκληματικότητα, μικροαστική τρομοκρατία, ανθυγιεινό τρόπο ζωής και διαφθορά. Μικρότερες προαστιακές και αγροτικές περιοχές, οι οποίες δίνουν στους ανθρώπους μια επιλογή συμμετοχής, μοιάζουν σαν μικρές «οάσεις». Για να μπεις όμως εκεί, πρέπει να εγκαταλείψεις κάποιες κακές συνήθειες και πολλά δικαιώματα. Αλλά θα βγεις από την έρημο.
Τέτοιου είδους ημι-δημοκρατίες έχουν οργανωθεί από οργανικές ομάδες, όπως η θρησκεία, ο πολιτισμός / η εθνικότητα, η φιλοσοφία και η κοινωνική τάξη ή η κάστα. Μπορεί να μην είναι εχθρικές προς τους ξένους, αλλά δεν θα τους αφήσουν να μπουν μέσα. Δεν θα σου προσποιηθούν ότι θα έχεις «δικαιώματα». Θα έχεις όμως εκεί μια ευκαιρία για μια κανονική ζωή.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
12/10/12
Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός,
“Ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος,
ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος μὲ τὴν Ὀρθοδοξία”
http://4.bp.blogspot.com/-66rBK_gC38w/UHgWktTz6KI/AAAAAAAAOiY/WzLs8nbl-1s/s1600/%CE%92%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C_%CE%B2‘.jpg
«ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ»
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
Μοῦ ζητήθηκε νὰ δώσω κάποια στοιχεῖα, πού νὰ τεκμηριώνουν την καθιερωμένη
ἀνθελληνική στάση τοῦ Βατικανοῦ καὶ τῶν Λατίνων τοῦ Ἑλλαδικοῦ Χώρου.
Διότι πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού μὴ γνωρίζοντας τὰ κείμενα, ρωτοῦν μὲ ἀπορία:
Ὑπάρχουν ἀποδείξεις; Ἡ ἀπάντηση, δυστυχῶς, εἶναι:
Ναί, ὑπάρχουν! Μακάρι νὰ μὴ ὑπῆρχαν καὶ νὰ μὴ ἤμασθε ἀναγκασμένοι νὰ ἀσχολούμεθα
μὲ αὐτὸ τὸ θέμα. Δυστυχῶς ὅμως τὰ πράγματα ἀποδεικνύουν ὅτι
ὁ ἀνθελληνισμὸς τοῦ Βατικανοῦ εἶναι μόνιμος, ὅσο ὁ Ἑλληνισμὸς μένει ἑνωμένος
μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τῶν Ἁγίων, πού συνιστᾶ ριζικὴ ἀνατροπὴ τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος.
Μένουμε ἐνδεικτικὰ σὲ κάποιες χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις:
Ὁ ἐκλεκτὸς συνάδελφος κ. Ἀντ.Παπαδόπουλος (Καθηγ. Παν/μίου Θεσσαλονίκης)
στὴ μελέτη του
«Ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων Καθολικῶν ἔναντι τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 (1971)»
τεκμηριώνει τὴν ἀντίθεση, ἀπὸ τὴν ἀρχή, τῶν Λατίνων τῆς Ἑλλάδος στοὺς στόχους
τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, ὁ δὲ συνάδελφός μας στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν,
Ἐπίκ. Καθηγητής κ. Κων. Μανίκας στὴν διδακτορική του διατριβή
προσάγει πλῆθος ἀρχειακῶν μαρτυριῶν γιὰ τὸ θέμα.
Οἱ ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος κατευθυνόμενοι ἀπὸ τὴ Ρώμη,
ἀρνήθηκαν νὰ στηρίζουν τὸν Ἀγώνα, δείχνοντας παντελῆ ἀνυποταξία καὶ προσφεύγοντας
στὴν προστασία τῶν δυτικῶν (καθολικῶν) δυνάμεων (Βλ. Κ. Μεταξᾶ, Ἱστορικὰ Ἀπομνημονεύματα…, Ἀθῆναι 1956, σ. 48 ἑ.ἑ.).
«Προετίμων τὸν τουρκισμὸν ἀντὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ», σημειώνει καὶ
ὁ Ἰ. Φιλήμων (Δοκίμιον Ἱστορικὸν περὶ τῆς Ἑλλην. Ἐπαναστ., τ. Γ’, Ἀθ. 1861, σ. 116 ἑ.).
Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί της Ἑλλάδος
τελοῦσαν μόνιμα ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τῆς Propaganda (Ρώμη),
δηλαδὴ ὑπὸ ξένη ἐξάρτηση, κάτι πού συνιστᾶ κατ᾽ οὐσίαν τὸ πρόβλημα τῶν αἱρέσεων
στὴν Ἑλλάδα μέχρι σήμερα (ἐξάρτηση ἀπὸ ξένα κέντρα).
Παρὰ τὶς προτροπὲς τοῦ ναυάρχου Δεριγνὺ οἱ Λατίνοι ἠρνοῦντο νὰ μετάσχουν
στὰ ἑλληνικὰ πράγματα, προτιμώντας, κατὰ τὸν ἴδιο, νὰ δοῦν τὸν τουρκικὸ θρίαμβο
(Ph. Argenti, The Expedition of the Colonel Fabvier…, 1953, σ. 72).
Αὐτὸ τὸ πνεῦμα δείχνει ἀνάγλυφα ἔγγραφο τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Γαλλίας στὴ Σμύρνη
Pierre Etienne David (1η Ἰουνίου 1828), στὸ ὁποῖο σημειώνεται:
«… Γνωστοποιοῦμεν ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καὶ ὁ Καθολικὸς Κλῆρος τῆς Ναξίας
καὶ ὅλη ἡ Καθολικὴ Κοινότης τῆς ἰδίας ταύτης Νήσου, ὡς καὶ αἱ Ἐκκλησίαι,
τὰ Παρεκκλήσια, Φιλανθρωπικὰ Ἱδρύματα καὶ ἄλλα Θρησκευτικὰ Ἱδρύματα εἶναι ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Βασιλέως τῆς Γαλλίας,
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
καὶ ὅτι ἡ ἐλαχίστη ὕβρις κατ’ αὐτῶν, κατὰ τὰς παρούσας ταραχάς (sic)
διὰ τὰς ὁποίας εἶναι ξένοι (sic), θὰ ἐθεωρεῖτο προσβολὴ διὰ τὸν Κραταιὸν Μονάρχην…»
(τὴν μαρτυρία ὀφείλω στὸν κ. Κ. Μανίκα).
«Παροῦσαι ταραχαὶ» εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση!
Οἱ Λατίνοι «Ἕλληνες» μένουν «ξένοι» καὶ πιστοὶ στὸν «Κραταιὸν Μονάρχην»,
δηλαδὴ τὸν Σουλτάνο!
Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι
οἱ συμποσούμενοι τότε σὲ 20-25.000 Ρωμαιοκαθολικοί τῆς Ἑλλάδος τὸ ἔκαναν αὐτό,
διότι ἀντιμετώπιζαν ἐχθρότητα ἀπό τους Ὀρθοδόξους καὶ
αἰσθάνονταν ἀνετώτερα σὲ ὀθωμανικὸ περιβάλλον.
Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὴ ἡ ἀλήθεια,
διότι οἱ Ἕλληνες πολιτικοί, ὅπως π.χ. ὁ Θ. Νέγρης,
ὄχι μόνο ἦσαν ἰδιαίτερα φιλικοὶ ἀπέναντί τους,
προβαίνοντας σὲ ἕνα σωρὸ γιὰ χάρη τους παραχωρήσεις,
ἀλλά κατοχύρωναν συνταγματικὰ τὴν προστασία τους
(ἦσαν οἱ μόνοι ἑτερόδοξοι στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο τότε),
κάτι πού ἰσχύει ὥς σήμερα ἀμετακίνητα.
Γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστηθοῦν, μάλιστα, οἱ δυτικοὶ προστάτες τους,
σημειώθηκε στὸ Σύνταγμα ἤδη τὸ 1822:
«Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς Ἐπικρατείας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν,
εἰσίν Ἕλληνες…», ὥστε νὰ συμπεριληφθοῦν
καὶ οἱ ἀντιτιθέμενοι στὴν Ἐπανάσταση Λατίνοι,
καὶ ὄχι: «οἱ ὀρθόδοξοι».
Καὶ αὐτὰ μὲν γιὰ τὴν Ἐπανάσταση. Ὑπάρχει ὅμως καὶ συνέχεια.
Ἡ γαλλικὴ ἐφημερίδα «Univers», ὄργανο τοῦ Βατικανοῦ,
χαρακτηρίζει τὸ 1868 ἀτύχημα τὴ Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου
καὶ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος, γράφοντας:
«Τότε μόνο θὰ ἔχουμε ἀφορμὴ νὰ εὐχόμασθε τὴν πτώση τῆς Τουρκίας,
ἐὰν ἀντ’ αὐτῆς ἱδρυόταν στὴν ἀνατολὴ ἕνα καθολικὸ κράτος»
(Σ. Βουτυρᾶ, Ἡ παπικὴ μοναρχία καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, Ἀθ. 1902, σ. 52 ἑ.).
Ὅταν δὲ κατὰ τὸν Α’ παγκόσμιο πόλεμο φάνηκε ἡ δυνατότητα
νὰ ξαναπάρει τὸ Οἰκουμ. Πατριαρχεῖο τὴν Ἁγία Σοφία,
τὸ Βατικανὸ δήλωνε, ὅτι προτιμοῦσε
«νὰ βλέπει τὴν ἡμισέληνον ἐπὶ τῆς Ἁγίας Σοφίας παρὰ τὸν Ἑλληνικὸν (sic) Σταυρόν»!
Καὶ κατὰ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ Βατικανὸ
ἔστελνε συγχαρητήρια τηλεγραφήματα στὸν Κεμὰλ Ἀττατούρκ (Σεπτέμβριος 1922)
(Βλ. Χρυσοστ. Παπαδοπούλου, ἀρχιεπ., Φύσις καὶ χαρακτήρ τῆς Οὐνίας, Ἀθ. 1928, σ.45).
Ἐξ ὄνυχος τὸν λέοντα! Ἡ ἔρευνα τῶν διαφόρων Κρατικῶν Ἀρχείων θὰ φανερώσει
καὶ πολλὰ ἄλλα ἀνάλογα στοιχεῖα γιὰ τὴν ἐποχή μας.
Ἡ στάση, ἄλλωστε, τοῦ Βατικανοῦ στὸ «σκοπιανὸ» πρόβλημα, στὸ ὄνομα «Μακεδονία»
καὶ στὰ ἑλληνοτουρκικὰ βεβαιώνει, δυστυχῶς, συνέχεια τῆς πολιτικῆς τοῦ Βατικανοῦ.
Δὲν ἀπορρίπτουμε, φυσικά, ὅλον τὸν Ρωμαιοκαθολικὸ κόσμο, διότι ὑπάρχουν σ᾽ αὐτὸν
κάποια ἐλεύθερα πνεύματα, πού διαφωνοῦν μὲ τὸ παπικὸ κέντρο (κράτος).
Τὸ Βατικανὸ δὲν θέλει νὰ δεχθεῖ Ἑλληνισμὸ ὀρθόδοξο, παρὰ μόνο Ἕλληνες-Οὐνίτες,
ὑπηρέτες τῶν πολιτικοοικονομικῶν σχεδίων του. Γι᾽ αὐτὸ ἔμεινε πλέον στὴν ἱστορία
τὸ ρητορικὸ ἐρώτημα τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας κ. Σεραφείμ,
ἂν «τὸ Βατικανὸ εἶναι Ἐκκλησία». Διότι, δυστυχῶς, δὲν εἶναι.
Ορθόδοξος Τύπος,12/10/2012
http://thriskeftika.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2261.html
22.03.2021
”Κεραυνοί” κατά Κυβέρνησης:
”Γιατί δεν υπογράψατε ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής με την Γαλλία;
Tην επιλογή νέων φρεγατών με αυστηρά επιχειρησιακά κριτήρια και
υπογραφή Συμφώνου με ρήτρα Αμυντικής Συνδρομής,
ζητούν με σχετική τους επιστολή μια σειρά από προσωπικότητες.
Αναλυτικά η επιστολή:
Εορτάζουμε φέτος τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και
την εθνική μας παλιγγενεσία. Επέτειος πού φέρει στη μνήμη μας τα όσα πετύχαμε
ως εθνικό κράτος και τις δοκιμασίες πού αντιμετωπίσαμε, αντλώντας πολύτιμα διδάγματα.
Επέτειος πού μας παροτρύνει ειδικότερα να στρέφουμε την προσοχή μας στις προκλήσεις
και στους κινδύνους, πού διέρχεται σήμερα η χώρα μας και που μπορούν να απειλήσουν
την εθνική της ακεραιότητα και ασφάλεια.
Διαπιστώνουμε με ανησυχία τη συνεχιζόμενη αύξηση του Τουρκικού κινδύνου, που εκπορεύεται από ένα δεδηλωμένο επεκτατισμό και ηγεμονισμό
και έχει ως ιδεολογικό υπόβαθρο μια σύνθεση φανατικού Ισλαμισμού και
Τουρκικού εθνικισμού και φιλόδοξο στόχο την παλινόρθωση,
με μια νέα σύγχρονη μορφή, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Είναι φανερό ότι η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει σήμερα πολύ μεγαλύτερες προσπάθειες
για να αναπληρώσει την αδράνεια του παρελθόντος, ενισχύοντας τάχιστα την άμυνά της,
με στόχο τη διασφάλιση, κατ’ εξοχήν, της αεροναυτικής ισορροπίας με την Τουρκία,
με τη βοήθεια νέων καινοτόμων όπλων τεχνολογικής αιχμής και υπεροχής.
Στο πνεύμα αυτό, ήταν σωστή κίνηση για την Πολεμική Αεροπορία η αναβάθμιση
των αεροσκαφών F16 και η εσπευσμένη αγορά 18 Γαλλικών αεροσκαφών Ραφάλ.
Αντιθέτως, είναι ακατανόητη, στο ίδιο πνεύμα, η μη υπογραφή από Ελληνικής πλευράς, πριν από μερικούς μήνες, του Ελληνο – Γαλλικού συμφώνου,
με ρήτρα αμυντικής συνδρομής.
Τούτο ενδέχεται να συνδέεται με την παράταση της εκκρεμότητας
στο θέμα της προμήθειας των νέων φρεγατών. Η Ελληνο – Γαλλική στρατηγική σχέση
είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ασφαλή αντιμετώπιση της Τουρκικής απειλής.
Στο πλαίσιο αυτό είναι αυτονόητο ότι η Ελληνο – Γαλλική στρατηγική σχέση
πρέπει να ολοκληρωθεί με την υπογραφή Ελληνο – Γαλλικού Συμφώνου,
με ρήτρα αμυντικής συνδρομής.
Η στρατηγική αυτή συμφωνία, με τη δεδηλωμένη θέση της Γαλλίας να το υπογράψει,
είναι μονόδρομος για την εθνική μας ασφάλεια και την αποτελεσματική αποτροπή
οποιασδήποτε απειλής στο μέλλον. Το γεγονός επίσης ότι η Γαλλία είναι χώρα-μέλος
της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ΝΑΤΟ προσδίδει σ΄αυτήν χαρακτήρα συμπληρωματικό και
δεν θίγει τις άλλες συμμαχίες, στις οποίες ανήκει η Ελλάδα και τον διεθνή προσανατολισμό της.
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Μετά την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας, επείγει η τάχιστη δυνατή ενίσχυση
και ανανέωση του Πολεμικού Ναυτικού. Η επιλογή των νέων φρεγατών
πρέπει να γίνει με βάση τα επιχειρησιακά κριτήρια που έθεσε το Πολεμικό Ναυτικό,
τα βασικότερα των οποίων καθορίστηκαν, άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια.
Ανησυχούμε για τις πιέσεις που ασκούνται για την παράκαμψη των κριτηρίων αυτών.
Η επιλογή των νέων φρεγατών πρέπει να γίνει με συνεκτίμηση επίσης
της στρατηγικής συμμαχίας που συνεπιφέρει για την αναχαίτιση και αποτροπή
της Τουρκικής απειλής. Η στρατηγική σύγκλιση είναι απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό.
Η Ελλάδα πρέπει γι’ αυτό να προχωρήσει τάχιστα στην επιλογή των νέων φρεγατών,
που καλύπτουν τα επιχειρησιακά κριτήρια του Πολεμικού Ναυτικού,
με ενδιάμεση λύση που να διασφαλίζει τις άμεσες επιχειρησιακές ανάγκες
και στην υπογραφή Συμφώνου, με ρήτρα αμυντικής-στρατιωτικής συνδρομής.
Η υπογραφή του είναι εχέγγυο ασφάλειας και ειρήνης.
Λουκάς Χριστοφόρου, Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
Αντώνης Ρεγκάκος, Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
Χρήστος Ζερεφός, Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών
Αντώνης Κουνάδης, Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
Γεώργιος Κοντόπουλος, Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας
Νικόλαος Κονομής, Ακαδημαϊκός, πρώην Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών
Δημήτρης Σκαρβέλης, Ακαδημαϊκός, Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ
Σταμάτης Κριμιζής, Ακαδημαϊκός
Εμμανουήλ Ε. Γδούτος, Ακαδημαϊκός
Ευάγγελος Μουτσόπουλος, Ακαδημαϊκός
Αθανάσιος Βαλτινός, Ακαδημαϊκός
Γιάννης Παρμακέλης, Ακαδημαϊκός
Φράγκος Φραγκούλης, Στρατηγός ε.α.,
Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας
Κωνσταντίνος Ζιάζιας, Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ
Κοσμάς Χρηστίδης, Ναύαρχος ε. α., Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ
Νίκος Σακελλαρίου, Επίτιμος Πρόεδρος ΣτΕ.
Πέτρος Παραράς, Επίτιμος Αντιπρόεδρος ΣτΕ
Λέανδρος Ρακιντζής, πρώην Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης
Θεμιστοκλής Ξανθόπουλος, πρώην Πρύτανης ΕΜΠ,
πρώην Υφυπουργός Δημοσίων ΄Εργων
Ανδρέας Ανδρεόπουλος, πρώην Πρύτανης ΕΜΠ
Θεμιστοκλής Ρασιάς, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ
Στάθης Θεοτόκογλου, Καθηγητής ΕΜΠ
Κωνσταντίνος Σπηλιόπουλος, Καθηγητής ΕΜΠ
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Ιωάννης Μάζης, Καθηγητής Γεωπολιτικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ )
Κώστας Γρίβας, Καθηγητής Σχολής Ευελπίδων
Δημοσθένης Δαβέττας, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Σορβόννης
Μανώλης Γούναρης, Πρεσβευτής ε. τ.
Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς ε. τ.
Γιώργος Πουκαμισάς, Πρέσβυς ε. τ.
Κωνσταντίνος Νιάρχος, Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, Γλωσσολόγος,
Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )
Ιωάννης Πατσαντάρας. Αντιπτέραρχος ε.α., επίτιμος Αρχηγός Τακτικής Αεροπορίας
Ιωάννης Μπαλτζώης, Αντιστράτηγος ε.α.
και Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών ( ΕΛΙΣΜΕ )
Βασίλειος Μαρτζούκος, Αντιναύραχος ε.α
και Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών ( ΕΛΙΣΜΕ )
Θεόδωρος Γιαννιτσόπουλος, Αντιπτέραρχος ε.α.
Χρήστος Μουστάκης, Αντιστράτηγος ε. α.
Μάριος Μπουρδάκος, Αντιστράτηγος ε. α.
Σπύρος Μπελεγράτης, Αντιστράτηγος ε. α.
Κωνσταντίνος Ιατρίδης, Πτέραρχος ε. α., Επίτιμος Διοικητής ΔΑΥ
Δημήτρης Ηλιόπουλος, Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ )
Γεώργιος Ανδρούτσος, Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ }
Γαβριήλ Καρατζάς, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )
Δημήτριος Ζαχαρούλης, Καθηγητής Χειρουργικής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )
Γιώργος Χαρβαλιάς, Δημοσιογράφος
Αριστέα Τόλια, Ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Κωνσταντίνος Ασκούνης, πρώην Δήμαρχος Καλλιθέας και
πρώην Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος ( ΚΕΔΕ )
Αδάμ Αδάμ, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )
Σάββας Καλεντερίδης, Συνταγματάρχης ε.α.
Ιδρυτής των εκδόσεων και του ιστοτόπου ” Ινφογνώμων “
Χρήστος Πουγκιάλης, Υποπτέραρχος ε. α.
Ανδρέας Αναγνωστόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ
Ιωάννης Κατσικαβέλης, Ομότιμος Καθηγητής ΕΜΠ
Καραμάνου Μαριάννα, Καθηγήτρια Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών ( ΕΚΠΑ )
Ρωμανός Γιώργος, Συγγραφέας, Ιστορικός Ερευνητής
Κουκουλομμάτης Κυριάκος, Σμήναρχος ε.α. Πρόεδρος της Αθηναϊκής Λέσχης
Νίκος Παπαποστόλου, Επιχειρηματίας
https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/polemiko-naytiko/6998044_keraynoi-kata-kybernisis-giati-den-ypograpsate-ritra
«Ποιος ίδγει ήλιου του βραδύ κι άστρι του μεσημέρι
Ποιος ιδγει τον Καραμπελιά τον καπετάν Θανάση;
Η μάνα τ΄ απου κάθονταν σι ένα σταυροδρόμι
κι όσοι διαβάτις κι αν πιρνούν ούλνους τους ρουτούσι:
«Διαβάτις πούθι έρχιστι, μην ίγδιτι του γιο μου,
τουν γιο μου τουν Καράμπελια, τον ξακουστό Θανάση;».
Ένας της λέει δεν ίδγιαμι, άλλους της λέει δεν ξέρου,
Κι ου τρίτους ου μικρότερος της λέει την αλήθεια:
«Αλήθεια μεις τουν ίδγιαμι να είνι λαβουμένους.
Τουν τσάκουσαν, τουν έδισαν κι μι κλεισμένα μάτια.
Μιρόνυχτα σαράντα, τουν παν, τουν λουγιουρνούσαν,
Τα πισου – μπρος, δεξά ζερβά, σι τρύπις, καταράχια.
Τώρ’ απ’ την στράτα την καλή στην Ιντιρνέ τουν πάνι.
Χίλιοι πααίνουν που μπρουστά τ΄, χίλιοι πααίνουν πίσου τ’,
Τουν παν να τουν κριμάσουν δίπλα στου Χατζηγιώργη».
Κατόπ πααίν κι η μάνα του σα φύλλου μαραμένη,
Σαν φύλλου σαν τριαντάφυλλου, για να τουν παραστέκει.
Στη μεσ’ πααίν Καράμπιλιας ου καπιτάν Θανάσης,
Μι αλυσίδις στου λιμό, στα χέρια, στα πουδάρια τ΄,
Μι γιώματα στου μέτουπου, λαβουματιά στα στήθια τ΄,
Άφουβους κι πιρήφανος, έμοιαζι σαν αγρόλκους.
Σαν ίδγι τη μανούλα του άρχισι να τη λέει:
σύρι μανα μ’ μπρουστά – μπρουστά να τους παρακαλέσεις
να μην μι παν απ’ του χουριό, ούτ΄ απ΄ του έρμου Κάστρου
μον να μι παν απού τα βνα, ψηλά τα κουρφουβούνια,
γιατ’ έχ ουχτρούς απ’ χαίρουντι κι φίλους απ΄ λυπούνται».
Στη στράτα που τουν πάαιναν, στη στράτα π΄ τουν πααίνουν,
αρχίνισι να τραγουδάει, να τραγουδάει να λέει:
«Μουστάκι μου μαυριδερό κι φρύδια μου γραμμένα,
Δεν μου πρίπαν τα σίδηρα κι αλυσίδα στο λιμό μου,
Μον μου πριπι να κάθουμι στις Γκύμπραινας τα λημέρια,
Να χουν αρνιά να ψένουντι, πιρδίκια σουγλισμένα
Να χου κι το γλυκό κρασί να τρώγου κι να πίνου,
Να χου κι τα Κλεφτόπουλα τους Τούρκους να τρομάζου”….
καθώς
τά παιδιά μας
πράττουν καί λέγουν:
Γιορτά
ΖΟΥΜΕ
Το σχολείο δημιούργησε Διαδραστικό Χάρτη της Ελλάδας
με τα δημοτικά τραγούδια του 1821 που ακούγονταν ανά περιοχή.,
νά:
https://www.thinglink.com/scene/1420522754653814786?buttonSource=viewLimits
«Συγκεντρώσαμε δημοτικά τραγούδια σχετικά με την τουρκοκρατία και
την επανάσταση του ’21 από όλες τις γωνιές του Ελληνισμού.
Σας προσφέρουμε αυτό τον ψηφιακό χάρτη
με αφορμή τα 200 χρόνια από την έναρξη του αγώνα για την ελευθερία των προγόνων μας.
Για κάθε τραγούδι στο χάρτη μας, θα δείτε τους στίχους και ιστορικά στοιχεία
και φυσικά θα το ακούσετε.
Θα χαρούμε πολύ αν αυτός ο χάρτης σας συντροφέψει
αυτές τις μέρες που γιορτάζουμε την μεγάλη επέτειο 1821-2021.
Αν ακούσετε τα τραγούδια του στις σχολικές γιορτές σας,
αν τα χορέψετε στα σπίτια σας και αν τα τραγουδήσετε με την καρδιά σας.
Γυμνάσιο Αμαρουσίου «Η Ελληνική Παιδεία», αμέ
σέ μαύρο καί στενό καιρό Θεός νά τά φυλάει τά Ελληνόπουλα!
https://www…
πίιισω, τάγκαλε
γιά τού Χριστού τήν Πίστη τήν Αγία καί τής Πατρίδος τήν Ελευθερία, λέμε
νά:
Σαράντα Παλικάρια – Ηρωικό Θράκης
To συγκεκριμένο δημοτικό τραγούδι κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου, τραγουδίστρια και
μουσικολόγος που συνετέλεσε στη διάσωση του παραδοσιακού τραγουδιού,
στα Αμπελάκια του ‘Εβρου το 1976 από τον παπά-Παναγιώτη Νικίδη, που έχει βραβευθεί
από τοπικούς φορείς για την προσφορά του στην θρακιώτικη παράδοση.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε το 2004 και περιλαμβάνεται στο CD της Δόμνας Σαμίου
«Ιστορικά –Κλέφτικα Τραγούδια» Στίχοι:
Σαράντα παλικάρια κι ένας γέροντας
στολίστ’καν κι αρματώθ’καν για τουν πόλιμου.
Βάζουνε τα ντουφέκια τ’ς, φέγγουν τα βουνά,
βάζουν και τα σπαθιά τους, λάμπουν θάλασσες.
Παίρνουν το δρόμο πάνε, τη γιαλόστρατα,1
στη μάνα τους πηγαίνουν την ευχή τ’ς να τ’ς δώσ’.
Ώρα καλή παιδιά μου κι αντέτ’ στο καλό.
1 γιαλόστρατα: παραλιακός δρόμος
Ιστορικά στοιχεία:
Δεν έχει καταγραφεί ότι αναφέρεται σε συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός. Όμως
η συμμετοχή της Θράκης στην Ελληνική Επανάσταση του 1821
υπήρξε ουσιαστική, συνεχής και πολύμορφη,
παρά το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες.
συνέχεια από κάτω
συνέχεια
Η Θράκη βρισκόταν πολύ κοντά στην Κωνσταντινούπολη
και η παρουσία του Οθωμανικού στρατού στην περιοχή ήταν ισχυρή,
οπότε πολύ εύκολα κάθε εξέγερση θα καταπνιγόταν από τους Τούρκους. Παράλληλα,
η ομαλή διαμόρφωση του εδάφους δεν παρείχε δυνατότητα ανάπτυξης κλεφτοπόλεμου
και διαφυγής στα βουνά, όπως γινόταν στο ορεινό έδαφος άλλων περιοχών της Ελλάδας. Κυριότερη έκφραση της επαναστατικής δραστηριότητας αποτελούν οι τοπικές εξεγέρσεις
στη Θράκη που εκδηλώθηκαν παρά το γεγονός ότι
διέτρεχαν τον κίνδυνο άμεσης κατάπνιξης.
Εξεγέρσεις σημειώνονταν σε ολόκληρη τη Θράκη σε περιοχές όπως
η Σωζόπολη (17 Απριλίου 1821), η Αίνος (αρχές Μαΐου του 1821), η Φιλιππούπολη,
η Βάρνα, η Αγχίαλος, η Μεσημβρία, η Μάκρη, η Μαρώνεια, η Σαμοθράκη,
η Κεσσάνη και στη χερσόνησο της Καλλίπολης,
με οδυνηρές δυστυχώς συνέπειες και για τον άμαχο πληθυσμό.
Επίσης σε πολλά χωριά της Θράκης δημιουργήθηκαν επαναστατικοί πυρήνες και εστίες αναβρασμού και πολλά από αυτά καταστράφηκαν ολοσχερώς. Σημειώνεται η μάλλον
άγνωστη περίπτωση της εξέγερσης που εκδηλώθηκε στο χωριό Λάβαρα του Έβρου
(όπου λέγεται ότι δεν κατοίκησε ποτέ Τούρκος),
κατά την οποία ένοπλες δυνάμεις με επικεφαλής τον καπετάν Ανδρέα Ματσιάνη
εξουδετέρωσαν μετά από διήμερη μάχη τουρκική στρατιωτική δύναμη στη θέση Κουρί.
Η προφορική παράδοση αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της μάχης αυτής οι γυναίκες
των Λαβάρων ανεφοδίαζαν τους άντρες πολεμιστές με τρόφιμα και πολεμοφόδια
διασχίζοντας 10 χιλιόμετρα δασωμένης έκτασης.
Πολλοί ήταν οι Θράκες που έγιναν μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ενώ άλλοι, κυρίως νέοι,
υπήρξαν Ιερολοχίτες. Αλλοι πάλι συμμετείχαν σε τοπικές εξεγέρσεις.
Γνωστός ιερολοχίτης είναι και ο Κωνσταντίνος Ξενοκράτης (Σαμάκοβο, 1803 – Βουκουρέστι, 1876), αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και ευεργέτης
από την Ανατολική Θράκη.
Φρόντισε να ανεγερθεί σχολείο στη γενέτειρά του και με κληροδότημα
ίδρυσε το Ξενοκράτειο Παρθεναγωγείο στο Μεσολόγγι.
Ο επενδύτης της στολής του είναι το μοναδικό διασωθέν κειμήλιο
από τη στολή του Ιερού Λόχου, του πρώτου αυτού επίλεκτου στρατιωτικού σώματος
και δωρήθηκε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Στην εικόνα η ευρύτερη περιοχή της Θράκης το 1821 (με κίτρινο χρώμα)
και η σημαία Θρακών επαναστατών του 1821.
(πάτα τό κουμπί μέ τίς δύο νότες δίπλα στήν Ξάνθη, στόν διαδραστικό χάρτη: https://www.thinglink.com/scene/1420522754653814786?buttonSource=viewLimits σσ)
Έρευνα: Γιώργος Λυμπερόπουλος, Α’ Γυμνασίου
https://antifono.gr/antifono/wp-content/uploads/2013/12/kardiotissa.jpg
«…Δεόμενες σκεφτόμουν στην αρχή ή καμμιάν Οδηγήτρια αρχετυπική, χωρίς παιδί στα χέρια,
αλλά η ανορθόγραφη “Καρδιότησα” μου έγνεφε μυστικά
κι όλο σ’ αυτήν επέστρεφε το βλέμμα μου.
Στην ωραιότητα της μητέρας και την παθιασμένη αναστροφή της κεφαλής του τέκνου της.
Την πήρα ένα βράδυ,
απεγνωσμένος από τα άλλα έργα μου κι απ’ τα παθήματά μου, νύχτα βαθειά,
Την έστρεψα ανάποδα, ταπείνωσα το λαμπρό Της ένδυμα
κι αφάνισα τον γυιό απ’ την αγκαλιά Της.
Απόμεινε σκιά δεόμενη, άδεια και μονάχη.
Είθε να με συγχωρέσει ο πολύς …
Άγγελος ο Κοτάντος, πρωτοψάλτης Χάνδακος
και πρωτοϊστοριογράφος πάσης της αυτοκρατορίας,
που Την εζωγράφισε δογματικώς και τεχνικώς άρτια εκείνος ο ικανότατος, αλλά
εμένα μου φάνηκε ότι, έτσι όπως Την άλλαξα, ταίριαζε περισσότερο στην κατάστασή μας. Εσωστρεφώς σπαρακτική, με ένα κενό στην αγκαλιά,
να προσδοκά σε μιαν απεγνωσμένη δέηση εξ ονόματος όλων μας και να μας απευθύνει,
το σπουδαιότερο, την τρυφερότητά Της.
Την άλλη μέρα ασπάστηκα το μάγουλο
κι έφυγε το σημάδι, φωτίστηκε το βλέμμα της και ρόδισαν τα χείλη.
Γέμισα φλόγες φωτεινές τη σκοτεινή Της αγκαλιά και το μαφόριο.
Κι έλαμψε η Παναγία των κεριών, ολόφωτη. Μια φλογισμένη μαυροφόρα.
”Κεριώτισσα” Την είπα -ο απατεών επ’ αγαθώ- και δέομαι στη χάρη Της εν μετανοία.»
απόσπασμα, από: http://www.bokoros.gr/index.php?t=recent_work_detail&id=34
http://www.bokoros.gr/images/recent/images/image3(7).jpg
θά ‘χει ξυπνήσει ό… χάκερ, μάλλον
http://www.bokoros.gr/images/recent/images/image3(7).jpg
γκουγκλάρετε τόν από πάνω σύνδεσμο,
σάν θέλετε νά προσκυνήσετε τήν Παναγιά τήν ”Κεριώτισσα”
τού Χρήστου Μποκόρου
θένκιου, μαϊφρέντ:
κι από μεριάς μου στόν εκάστοτε εβραιον Σιλιχτάρ Μπόδα,
αυτή τήν πουτάνα όλων τών εποχών
κι όχι μόνο σ’ αυτόν, βέβαια
σπέσιαλ:
https://www.zougla.gr/greece/article/i-epistoli-tou-karaiskaki-pros-ton-mexmet-resit-pasa
Νύν η ταπείνωση τών Θεών
Νύν η σποδός τού Ανθρώπου
Νύν Νύν τό μηδέν
καί Αιέν ό κόσμος ό μικρός, ό Μέγας!
– αυτός ό κόσμος πού είναι ό άνθρωπος
Ελάτε, μέρα οπού ‘ναι
νά χαρούμε πρώτα τή γλώσσα πού
μάς έδωσαν ελληνική(τό σπίτι φτωχικό, έ;!) στίς αμμουδιές τού Ομήρου:
αἰὲν ἀριστεύειν καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων,
μηδὲ γένος πατέρων αἰσχυνέμεν
Ιλιάδα, Ζ, 208-210
Απόδοση κατά Ι. Πολυλά:
πάντοτε μέγας νά φανώ καί τών ανδρείων πρώτος,
καί ώς πρέπει τών πατέρων μας τό γένος νά τιμήσω
– τής δικιάς μου προτίμησης, απόδοση σσ
Απόδοση κατά Καζαντζάκη-Κακριδή:
νά θέλω νά ‘μαι ό πρώτος πάντα μου, νά ξεπερνώ τούς άλλους,
νά μήν ντροπιάσω τούς προγόνους μου ποτέ μου,
κι «ελεύθερη μετάφραση» τού Βασιλείου Μακρυπούλια:
Πάντα να αριστεύεις, να ξεπερνάς τους άλλους, να τιμάς το πατρικό γένος που ανήκεις
καθώς
ερχόμαστε από τά βάθη τής Ιστορίας, ωρέ*…
…παλικάρια! σηκωθείτε νά κινήσουμε γιά Κύπρο μας κι Αγια-Σοφιά, μή μάς πάρ’ η νύχτα!,
*
όρα: https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%89%CF%81%CE%AD,
πώς δήλα δή η βρισιά γίνεται τιμητική προσφώνηση, κατά τό ελληνοπρεπές συναμφότερον
τής διαλεκτικής ενότητας τών αντιθέτων πού ταιριάζει σέ πεπτωκότες ανθρώπους
(έκ-τού-ενός-είς-τό-άλλο / από-τό-ένα-στό-άλλο / αφ’-τό-‘να-στ’-άλλο…
ίσαμε ν’ αποχτήσουμε ταχύτητα διαφυγής από τήν ξεπεσούρα, έ;!…
μέ τή βοήθεια τού Θεού!)
κι όποιος δέν καταλαβαίνει,
είναι ξενέρωτος ψευτοαριστερός
κι antifa σκουπίδι εισαγωγής πού τό χαρτζιλικώνει ό soros
(πίνει ρέντ μπούλσιτ γιατί δέν έχει πιεί ακόμα αφ’ τό καλό κρασί τού ’21…
άς πάει στού Καραμπελιά, νά τόν φιλέψει καμιά νταμιζάνα…, έ;!)
καί «Ὅστις θέλει…»,
άς λάβει τό κουπόνι πού ακολουθεί,
γιά τή μετάβαση:
Ημερήσια διαταγή τού αρχηγού ΓΕΕΘΑ γιά τήν 25η Μαρτίου 2021
«Αξιωματικοί, Ανθυπασπιστές, Υπαξιωματικοί, Στρατιώτες, Ναύτες, Σμηνίτες,
Εθνοφύλακες και Πολιτικό Προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων,
Η σημερινή μέρα είναι μια μέρα εντελώς ξεχωριστή.
Ξεχωριστή τόσο για το Έθνος συλλογικά, όσο και για τον κάθε Έλληνα ατομικά!!!
Σήμερα γιορτάζουμε με ευλάβεια όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα
το χαρμόσυνο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,
της Υπερμάχου Στρατηγού και της Μεγάλης Προστάτιδας των Ελλήνων.
Αυτό που κάνει όμως ξεχωριστή τη σημερινή μέρα, είναι ότι
εφέτος ταυτόχρονα γιορτάζουμε γεμάτοι υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση
τα διακόσια χρόνια από την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης,
τα διακόσια χρόνια απ’ το Μεγάλο Ξέσπασμα του Γένους!
Τα διακόσια χρόνια από την μεγάλη απόφαση των προγόνων μας
να υπάρξει η Ελλάδα ως Κράτος Ξανά!!!
Την απόφαση να ξαναμπούν οι Έλληνες αυτόνομα στον ρου της Ιστορίας!
Όρα συνέχεια
συνέχεια
Κι είναι στ’ αλήθεια η πιο λαμπρή και ουσιαστική επέτειος,
η κορωνίδα των εθνικών επετείων!
Σήμερα θυμόμαστε και τιμούμε με μεγίστη συγκίνηση και υπέρτατο σεβασμό
τους προγόνους μας με τις αδούλωτες ψυχές, στους οποίους οφείλουμε
την προσωπική μας ύπαρξη, την κρατική μας υπόσταση και
την εθνική μας υπερηφάνεια!
Δύο ακριβώς αιώνες πριν, ολόκληρος ο ελλαδικός χώρος,
από τα κορφοβούνια του Μωριά και της Ρούμελης
ως τους θαλασσοδαρμένους βράχους των νησιών μας,
μετατρέπεται σ’ ένα απέραντο πεδίο μάχης.
Ένα πεδίο μάχης στο οποίο το διακύβευμα είναι Υπαρξιακό!
Σύσσωμο το Έθνος εγείρεται, ξεσηκώνεται, ξυπνά και παίρνει στα χέρια του τ’ άρματα,
παίρνει στα χέρια του τα όπλα, αποφασισμένο να σπάσει
τα ανυπόφορα δεσμά της σκλαβιάς και της ταπείνωσης ή αλλιώς να πεθάνει!
Η στρατιωτική και αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου
δεν πτοεί τους ψυχωμένους Έλληνες!
Το συγκλονιστικό, ανεπανάληπτο, μοναδικό και απολύτως ανατριχιαστικό σύνθημα
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ»
ξεχύνεται απ’ τις ψυχές των έως τότε ραγιάδων σαν λάβα, σαν πυρακτωμένο ατσάλι
και είναι σύνθημα εθνικού πόθου και ιερής αγανάκτησης που
ξεριζώνει απ’ τις καρδιές κάθε φόβο, κάθε αναστολή, κάθε αμφιβολία!!!
Έχοντας πίστη στον σκοπό τους και εμπνεόμενοι απ’ τη δόξα των προγόνων τους
απ’ όπου αντλούν δύναμη και κουράγιο,
οι Έλληνες αποφασίζουν να υψώσουν το ανάστημά τους.
Να υψώσουν το μπόι τους και να αναμετρηθούν με μια ολόκληρη Αυτοκρατορία.
Μια χούφτα άνθρωποι… Μια χούφτα άνθρωποι με το DNA των ομηρικών ηρώων,
κι ας μην τους μελέτησαν ποτέ!
Μια χούφτα άνθρωποι ανυπέρβλητοι, αποφασισμένοι και γεννημένοι Νικητές,
γράφουν χρυσές σελίδες ελληνικής Ιστορίας στα πεδία των μαχών και
ανυψώνονται στο στερέωμα των μεγάλων Ηρώων του ιστορικού μας πανθέου!
Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης και Ανδρούτσος, Νικηταράς και Μάρκος Μπότσαρης,
Κανάρης και Μιαούλης, Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένους,
και τόσοι άλλοι και άλλες, αναδεικνύονται ως οι καλύτεροι της γενιάς τους!
Στο πλευρό τους, οι ανώνυμοι Έλληνες αγωνιστές:
Οι κλέφτες κι οι αρματολοί, οι σκληροτράχηλοι αγρότες της υπαίθρου και
οι αγέρωχοι θαλασσινοί μας!
Ορμούν με το γιαταγάνι και το καριοφύλι εναντίον του εχθρού του Γένους
και πετυχαίνουν αυτό που φάνταζε βάσει της λογικής ακατόρθωτο!
«Αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν».
Όλοι αυτοί επώνυμοι και ανώνυμοι το έκαναν πράξη, το εξετέλεσαν στο ακέραιο,
ήταν η πρόκληση της Γενιάς τους…
Κι ας μην ήξεραν ότι ούτε καν υπήρχε σαν φράση, σαν γραφή του Ομήρου,
κι ας μην την είχαν διαβάσει ποτέ!!!
Ήταν χαραγμένη στην ψυχή τους απ’ την πρώτη ανάσα της ζωής τους!
Και το’ καναν!
Το’ καναν και το παρέδωσαν σε εμάς!
Σε όλους αυτούς που ήρθαν μετά απ’ αυτούς.
Όρα συνέχεια
συνέχεια
Με την αρετή και την τόλμη τους, με τις κακουχίες και τις στερήσεις τους, και
τελικά με το αίμα και τη θυσία τους, με την ίδια τους τη Ζωή,
κέρδισαν την πολυπόθητη Ελευθερία και την Αξιοπρέπεια γι’ αυτούς,
για τα παιδιά τους και για τις νεότερες γενιές των Ελλήνων. Για όλους μας!!!
Για όλους τους Έλληνες σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου!
Είναι ωραίο να είσαι Έλληνας! Βαρύ αλλά ωραίο!!! Πολύτιμο! Μοναδικό!!!
Άνδρες και γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων,
Έχουμε τη μέγιστη τιμή, το υπέρτατο προνόμιο και την ύψιστη ευλογία
να προερχόμεθα από μια γενιά ηρωικών, ακατάβλητων κι αδούλωτων ανθρώπων.
Διακόσια χρόνια μετά,
εμπνεόμαστε και αντλούμε δύναμη από αυτούς για ν’ αντιπαλέψουμε κάθε δυσκολία,
να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο και να διαλύσουμε κάθε αμφιβολία,
όπως ακριβώς εμπνεύστηκαν και άντλησαν δύναμη εκείνοι
απ’ τους αρχαίους μας προπάτορες.
Διακόσια χρόνια μετά,
διδασκόμαστε από αυτούς το πιο σπουδαίο μάθημα. Μάθημα εθνικό αλλά και παγκόσμιο… Μάθημα που λέει ότι ένας τιμημένος θάνατος είναι προτιμότερος
από μια ζωή συμβιβασμένη με τη σκλαβιά και την αναξιοπρέπεια.
Διακόσια χρόνια μετά,
κρατάμε την μεγαλειώδη και ασυγκράτητη ορμή τους, την δίκαιη και ιερή οργή τους,
αλλά και το απίστευτο και μεγαλειώδες σθένος τους απέναντι σε όλους αυτούς που
λόγω και έργω επιβουλεύονται τα εθνικά μας δίκαια και
ονειρεύονται τον κόσμο όπως ήταν αιώνες πριν,
γιατί τάχα είναι δυνατοί κι εμείς αδύναμοι…
Το 1821 έχει δώσει τις απαντήσεις…
Ο Κωστής Παλαμάς τις κάρφωσε στη συλλογική μνήμη
απαντώντας διαχρονικά και μόνιμα εκ μέρους όλων των Ελλήνων και για πάντα…
«Η μεγαλωσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα».
Κανείς δεν πρέπει να μπερδεύει την αυτοσυγκράτηση, την σιωπή, την καρτερία,
την υπομονή ως αδυναμία… Κανείς!
Κι εδώ στέκεστε εσείς!!
Οι φύλακες του Έθνους! Οι απόγονοι εκείνων των υπέροχων Ελλήνων,
εκείνων των υπέροχων προγόνων.
Οι ακοίμητοι φρουροί από το Ορμένιο του Έβρου μέχρι το Καστελλόριζο,
δίνοντας το βροντερό «ΠΑΡΩΝ» εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο,
365 ημέρες το χρόνο… ΠΑΝΤΟΥ… Σε ξηρά, θάλασσα και αέρα,
σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Πατρίδας…
και πέρα απ’ αυτά.
Υπερήφανοι, αγέρωχοι, ατσαλένιοι, αποφασισμένοι και έτοιμοι ανά πάσα στιγμή
να πράξετε το ιερό καθήκον σας, να εκπληρώσετε το Χρέος σας,
να εκπληρώσουμε το Χρέος μας προς το ιερότερο όλων… Προς την Πατρίδα!
Διότι όπως ορίζει ο Πλάτων στον Κρίτωνα:
«Μητρός τε και Πατρός και των άλλων Προγόνων, απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς….».
Εκπαιδευόμαστε γι’ αυτό, προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό, υπάρχουμε γι’ αυτό.
Για την Εθνική μας Ανεξαρτησία, για την Εδαφική μας ακεραιότητα
και την Ελευθερία των Ελλήνων. Γι’ αυτά υπάρχουμε…
Κλείστε μέσα στην καρδιά σας το μεγαλείο των Ηρώων μας
και μη φοβάστε κανέναν και τίποτα!
όρα συνέχεια
συνέχεια
«Αυτό τον λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα,
μεθύστε με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!»
Το Ελληνικό Έθνος είναι προορισμένο να ζήσει και θα ζήσει!
Και τώρα και πάντα και εις τον αιώνα τον άπαντα!!
Ερχόμαστε από τα βάθη της Ιστορίας
και το λαμπρό φως απ’ το Βαλτέτσι και τα Δερβενάκια,
απ’ την Αράχωβα και το Χάνι της Γραβιάς, από το Γέροντα και τη Μυκάλη,
μας δείχνει το «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»!
Μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε, και θα τον βαδίσουμε αν χρειασθεί,
προκειμένου να παραδώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας
μια Ελλάδα Ελεύθερη και Υπερήφανη, όπως ακριβώς μας την παρέδωσαν
οι αθάνατοι Πρόγονοί μας!!!
Όχι μόνο στα τελευταία 200 χρόνια, αλλά
σε όλη την υπερτρισχιλιετή ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού.
Αυτής της διαδρομής είμαστε κληρονόμοι και φύλακες.
Αυτό είναι το Χρέος μας!!!
Η Παναγία να σας σκέπει όλους!!!
Χρόνια πολλά σε όλους σας!!!
Χρόνια πολλά στο Έθνος μας!!!
Ζήτω το ένδοξο 1821!
Ζήτωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις!!!
Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος – Αρχηγός ΓΕΕΘΑ»
από: https://www.pentapostagma.gr/ethnika-themata/6998392_/geetha-pros-ehthroys-toy-ellinismoy-erhomaste-apo-ta-bathi-tis-istorias
[1]
καθώς δέν μπορεί παρά νά σημαίνει άνθρωπος,
άνθρωπος πλασμένος, παρά τήν ξεπεσούρα πού έχει φάει,
πάντως κατ’ εικόνα καί καθ’ ομοίωσιν Θεού ζώντος, Πατέρα, Φίλου κι Αδελφού,
καί νά τό ξέρει, έ;!
π.χ.
«Ζεύ πάτερ, …
δώσε νίκη στον Αίαντα… άν πάλι τον Έκτορ’ αγαπάς…
ίση σ’ αμφοτέρους δύναμι και δόξα σύμπεψε.”
Ιλιάδος Η 202-205, από τήν αγαπητική πρός τόν Έλληνα
-φιλάνθρωπο θά πεί!-
μετάφραση τού Κώστα Δούκα.
Έτσι προσεύχονται οί Έλληνες τού Ομήρου, καθώς αποφασίστηκε
ό Έκτωρ νά μονομαχήσει μέ τόν Αίαντα τόν Τελαμώνιο’
ό καθείς έξ αυτών(…ώδε δέ τις είπεσκεν…, και τούτο ο καθένας έλεγε),
αναφερόμενος σέ θεό πατέρα, προϋποθέτει τήν προσωπική σχέση μαζί του καί ζητά’
τί ζητά;
Πρώτα βέβαια νά γίνει τό δικό του!… μά, έλα πού κι ό άλλος παιδί τού ίδιου πατέρα είναι!
Έ, τότε, άς τού κάνουμε χώρο κι αυτουνού(γιά νά σφαχτούμε στά ίσα, δηλαδή, ακόμη… «ίση… σύμπεψε…», έ;) καί είναι από τότε ακόμη αγαπητική η επιταγή
νά λαμβάνεται ό άλλος υπ’ όψιν καί όχι μόνο τό δικό μας!
Όντας έτοιμα να σφαχτούνε
-ατομοκεντρικά ακόμη, καθώς πολιορκούν τό ίδιο τους τό πρόσωπο!-
τά μανάρια μας!
…
Ό Κόσμος τού Ομήρου διαθέτει μνήμη τού μέλλοντος
-επαφή μέ τήν ουσία τών πραγμάτων, θά πεί!-
γι’ αυτό απηχεί τήν Προσευχή τής Γεθσημανή:
«πάτερ μου, εί δυνατόν εστί, παρελθέτω απ’ εμού τό ποτήριον τούτο’ πλήν
ούχ ως εγώ θέλω, αλλ’ ώς σύ.»
Πρώτα τό δικό Του ελληνοπρεπώς -ανθρωπίνως θα πεί- ό Θεάνθρωπος!
Όμως ποιός δέν γνωρίζει πώς αυτό πού ωφελεί πραγματικά
είναι σέ γνώση τού κατασκευαστή, όχι τού χρήστη, ό οποίος
νομίζει μόνον πώς ξέρει’ σιγά, τί ξέρει ό χρήστης, «ξεράδια ξέρει»’
έξ ού καί η αξία τού εγχειριδίου τής… Φολκσβάγκεν, άς πούμε!»
απόσπασμα, από: https://www.anixneuseis…
μικρή ζημιά,
νά:
απόσπασμα, από:
https://www.anixneuseis.gr/το-φαινόμενο-crowdism-πώς-μια-μικρή-ομάδα-αν/comment-page-5/#comment-965791 – κι έν συνεχεία όρα Πτόλεμος III+IV
всегда вместе, έ;!
Διηνέκης, κερνάει:
«Στίς 7 Οκωβρίου 1828
ό γηραιός στρατηγός καί έν ενεργεία Σύμβουλος Επικρατείας Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε τό Βασιλικό Γυμνάσιο τής Αθήνας γιά νά παρακολουθήσει τή διδασκαλία
τού γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784 – 1854) γιά τόν Θουκυδίδη.
Τόσο εντυπωσιάστηκε από τήν «παράδοσιν τού πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου
καί από τήν θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε τήν επιθυμία
νά μιλήσει καί ό ίδιος πρός τούς μαθητές.
Τήν πρότασή του απεδέχθη ό Γεννάδιος καί λόγω τής στενότητας τού χώρου
καί τού πλήθους τών μαθητών η ομιλία τού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε
γιά τίς 10:00 τό πρωΐ τής 8ης Οκτωβρίου 1838.»
Ακολουθεί η επιμελημένη παρουσίαση
τού ιστορικού λόγου τού Κολοκοτρώνη πρός τούς νέους,
προσφορά τού Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος Βριλησσίων:
*
…είναι η ενδοκοινωνική σύγκρουση, π.χ. μεταξύ αγγλοσαξόνων(1775-1783),
μεταξύ φραγκόγαλλων(1789-1799), μεταξύ Ρώσσων(1917),
άλλο πράγμα τό εξωπέταγμα τού εισβολέα από ελληνικά χώματα τό ’21!…
Όσο, λοιπόν, εβραιότουρκοι[1] κι άν θέλουν νά ‘ναι
οί κατέχοντες ακόμη τά εκκλησιαστικά καί πολιτικά/πολιτειακά πόστα στή Χώρα μας,
γιού νόου λιμπερασιόν νασιονάλ,
εβραιομασονοχωριατοαστοιχείωτε κουμπάρε;
Guerre d’Algérie, ό Πόλεμος τής Αλγερίας(1954-1962)
κι όχι “αλγερινή επανάσταση τού ’54”,
εθελόδουλο στραβάδι,
έ;!
[1]
αφού μάς έσφαξαν στήν Νάουσα τόν Απρίλη τού 1822
καί πούλησαν τά γυναικόπαιδά μας στά σκλαβοπάζαρα τής οθωμανίας,
«Tο 1912, οι εβραίοι της Θεσσαλονίκης, συγκέντρωσαν και παρέδωσαν στην Τουρκία
το μυθικό ποσό των 650.000.000 χρυσών λιρών ενώ μέλη της εβραϊκής κοινότητας,
συγκρότησαν εθελοντικό σώμα και πολέμησαν κατά του Ελληνικού στρατού»
από: https://www.pentapostagma.gr/apopseis/13466_pos-oi-perioysioi-yponomeysan-ti-thessaloniki
γιά νά μάς αφανίσουν έν συνεχεία τούς Έλληνες από τήν Μικρασία μας,
όπως καί όλους τούς Χριστιανούς,
όρα γεγονότα περιόδου 1913-1923.
νά πάνε κάτω τά φαρμάκια:
πού πάτε ωρέ,
πού πάτε ωρές παιδιά…
una de las mejores de la historia universal
junto con tambien otro de los mejores musicos…..
son los dioses vivos en este mundo
Gaby Paff πριν από 4 μήνες
άσ’ το νά παίζει γιά 1ω 8λ 40δ:
«῾Η σχέση μέ τήν πατρίδα εἶναι σχέση ᾿Ερωτική, ἔχει ἀποκλειστικότητα,
ἡ σχέση μέ τίς πατρίδες τῶν ἄλλων εἶναι ἀγαπητική,
συμπάθειας σχέση.»
~~
ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ – ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
(olympic SBL 1074 / 1971) ο δίσκος απο τη συλλογή μου
Καλλιτεχνική ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Σολίστ Δανάη Μπαραμπούτη – Γιάννης Μπογδάνος
Σόλο σαντούρι: Τ. Διακογιώργης
Σόλο Μπουζούκι :Στέλιος Ζαφειρίου
Διεύθυνσις :Τερψιχόρη Παπαστεφάνου
ΠΛΕΥΡΑ Α’
Στίχοι: Πάνου Παναγιωτούνη – Τερψ. Παπαστεφάνου
1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Γιάννης Μπογδάνος
2.Η ΜΕΡΑ ΚΙ’ Η ΝΥΧΤΑ ΚΛΑΙΝΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΝΤΕΣ – Χορωδία 1:58
3.ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ – Δανάη Μπαραμπούτη 4:47
4.Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ – Χορωδία 7:36
5.ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΝΤΑΠΙΕΣ – Χορωδία 10:32
6.ΠΟΤΕ ΑΧ ΠΟΤΕ ΘΑ ΦΑΝΗ – Γιάννης Μπογδάνος 12:55
7.ΜΙΚΡΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ – Χορωδία 14:41
8.ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΟΡΓΗ – Χορωδία 16:46
ΠΛΕΥΡΑ Β’
Στίχοι : Νικηφόρου Βρεττάκου
9.ΜΙΑ ΜΥΓΔΑΛΙΑ – Δανάη Μπαραμπούτη & Χορωδία 19:06
10.ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΟΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΙΣ – Δανάη Μπαραμπούτη & Χορωδία 21:32 11.ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ – Ορχήστρα 24:21
12.ΘΑ ΧΤΙΣΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ – Δανάη Μπαραμπούτη & Χορωδία 26:57
13.Τ’ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ – Δανάη Μπαραμπούτη & Χορωδία 29:05
14.ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ – Ορχήστρα 33:11
despoina1951
Χρόνια μας πολλά καί καλύτερα,
όπως μάς εύχεται η Ελένη μας από δίπλα καί
σπέσιαλ αφιερωμένο:
Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου
Ἀπολυτίκιο:
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον,
καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις·
ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ,
Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται,
καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται.
Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν·
Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.
θεολογικό σχόλιο στήν εορτή τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου
από τόν θεολόγο-καθηγητή κ. Λάμπρο Κ. Σκόντζο,
εκεί: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/03/blog-post_889.html#more
Η θρησκεία είναι ένα ατομοκεντρικό γεγονός.
«Διαλέγω μία πίστη η οποία έχει ορισμένες υποχρεώσεις, έχει μια ηθική,
την τηρώ ή όχι. Τα πράγματα είναι έτσι χτισμένα μέσα στην θρησκεία,
ώστε να κατοχυρώνουν το εγώ.
Η Εκκλησία είναι μία πραγματικότητα τελείως διαφορετική,
στους αντίποδες της θρησκείας.
Είναι ένα γεγονός που πραγματοποιείται ως κοινωνία σχέσεων.»
Για την Εκκλησία ο Θεός είναι μία τριαδική κοινωνία προσώπων,
Πατήρ, Υιός και Πνεύμα.
Το μυστικό της αληθινής ύπαρξης
είναι ο μόνος ορισμός του Θεού που υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή, ότι
«ο Θεός αγάπη εστί».
Είναι ο τρόπος(ήθος, έ;! σσ*) υπάρξεως Του.
περισσότερα,
εκεί: https://synodoiporia.gr/2019/10/21/ο-μητροπολίτης-μαυροβουνίου-αμφιλόχ/
κι ό Γιανναράς μαζί, βέβαια
*
γενικά μιλώντας η γλώσσα,
λέγει «ζωή» γιά τόν άνθρωπο,
καί τό ίδιο γιά τά κτήνη, τά πετεινά τ’ ουρανού, τά φυτά,
καί γιά τά ορυκτά ακόμη, γιά έναν τρόπο πού έχουν,
αυτόν τής ιδιοσυχνότητας τής κρυσταλλικής τους δομής…
δέν είμαι ειδικός, αλλά
ειδικά μιλώντας γιά τόν άνθρωπο, η γλώσσα
δέν λέγει πιά «η ζωή» άλλ’ «ό βίος»,
όπως καί γιά τόν τρόπο, καθώς
όλα έχουν τόν τρόπο τους,
σάν θέλει όμως νά μιλήσει συγκεκριμένα γιά τόν άνθρωπο,
η γλώσσα(μία είναι η γλώσσα, έ;!) δέν λέγει πιά «ό τρόπος τού ανθρώπου», αλλά
«τό ήθος αυτού»!…
η γλώσσα μας γνωρίζει όττι ό άνθρωπος, ώς εικόνα καί ομοίωσις Θεού,
δέν ανήκει στή Φύση…
η μετοχή στή Φύση,
δέν είναι κατοχή απ’ τή Φύση,
αντιθέτως…
όμως,
στήν ξεπεσούρα μας:
Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν, καί Τελώνου μάθωμεν, τό ταπεινόν εν στεναγμοίς,
πρός τόν Σωτήρα κραυγάζοντες,
Ίλαθι μόνε ημίν ευδιάλλακτε.
καί τόσα άλλα,
όλα καλά,
εκεί: http://houseofwisdom.gr/PASXALINoskyklos.htm
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ τό χέρι πού επιστρέφει από φόνο φριχτόν
καί τώρα ξέρει ποιός αλήθεια ό κόσμος πού υπερέχει,
ποιό τό “νύν” καί ποιό το “αιέν” τού κόσμου :
ΝΥΝ τό αγρίμι τής μυρτιάς*, Νύν η κραυγή τού Μάη
ΑΙΕΝ η άκρα συνείδηση, Αιέν η πλησιφάη**
ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται[1],
Ελένη
[1]
Β Κορ. 12,9
καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται.
ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου,
ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.
Β Κορ. 12,9
Και ο Κυριος μου είπε· “σου αρκεί η χάρις μου· διότι η δύναμίς μου φαίνεται ολοένα και τελειοτέρα μέσα εις την ανθρωπίνην αδυναμίαν με τα μεγάλα και θαυμαστά έργα
που κατορθώνει”.
Με πολύ μεγάλην εσωτερικήν γλυκύτητα και ευχαρίστησιν
θα καυχώμαι περισσότερον δια τας ασθενείας μου,
ώστε να μένω έτσι εις την ταπεινοφροσύνην,
δια να κατοικήση εις εμέ
η δύναμις του Χριστού.
από:
http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/08.%20KorB.htm
*
η μυρτιά είναι τό ιερό φυτό τής Αφροδίτης…
όρα καί τόν τίτλο ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
γιά τήν ελληνική μετάφραση τού HERZTIER,
μυθιστορήματος(δέν τό έχω διαβάσει, ούτε προτίθεμαι) τής ΜΙΛΕΡ ΧΕΡΤΑ
«Είναι γεγονός ότι για το συγκεκριμένο
κέρδισε η συγγραφέας το βραβείο Νόμπελ(2009 σσ) για κάποιο λόγο…»,
μάς γράφει η fotinipoliteia[19/03/2021] στίς «Κριτικές για…»,
εκεί: https://www.politeianet.gr/books/9789600355635-muller-herta-nobel-2009-kastaniotis-to-agrimi-tis-kardias-224177
**
πλησιφάη, ό τόνος στήν παραλήγουσα γιά ομοιοκαταληξία μέ τόν υπερκείμενο Μάη, λέω·
πλησιφαής, ολοφώτεινη(η συνείδηση), έ;·
Σημ(γιά τούς νεότερους):
νύν, τό «τώρα», βέβαια
σέ αντίθεση πρός τό
αἰέν, ομηρικός τύπος τού « ἀεί », πάντοτε, πάντα
Beethoven: Συμφωνία αρ. 9
Το κορυφαίο συμφωνικό έργο του Beethoven ερμηνεύουν
οι βραβευμένοι Μουσικοί της Καμεράτας–Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής,
γνωστοί στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας τους,
υπό τη μουσική διεύθυνση του διεθνούς φήμης Γιώργου Πέτρου.
Συμπράττουν τέσσερις Έλληνες μονωδοί
με σημαντική πορεία στις λυρικές σκηνές του κόσμου:
η σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασίου,
η μετζοσοπράνο Μαίρη-Έλεν Νέζη,
ο τενόρος Βασίλης Καβάγιας και
ο μπάσος Χριστόφορος Σταμπόγλης.
Τα έξοχα πολυφωνικά μέρη της Ωδής στη Χαρά
θα ερμηνεύσουν τα μέλη της Χορωδίας της ΕΡΤ (προετοιμασία-διδασκαλία: Μιχάλης Πατσέας, συνοδεία στο πιάνο: Παύλος Σιφναίος)
και του Δήμου Αθηναίων (διεύθυνση: Σταύρος Μπερής) .
«In May 1801, Joseph Pasha of Tripoli (Libya)…»
«Όλη αυτή η επιχείρηση με τους Έλληνες μισθοφόρους
εντάσσεται στο πλαίσιο του Α’ Βερβερικού πολέμου και ολοκληρώνεται
με την μάχη της Ντέρνα(1805), πόλης που βρίσκεται σήμερα στην ανατολική Λιβύη.
Οι Αμερικανοί, αν και διδάσκονται από το Δημοτικό τη συγκεκριμένη μάχη,
παραλείπουν να αναφερθούν στην συνεισφορά των Ελλήνων, ενώ
και ο ύμνος των Αμερικανών πεζοναυτών, που ξεκινά με αναφορά στη μάχη της Ντόρνα,
δεν κάνει καμία μνεία στους Έλληνες.»,
ενώ
«Ο Eaton στην αλληλογραφία του εκθειάζει επανειλημμένα τους Έλληνες. Μάλιστα,
σε κάποιο σημείο γράφει χαρακτηριστικά ότι
“supported their ancient character”
(“υποστήριξαν τον αρχαίο τους χαρακτήρα” είναι η μετάφραση κατά λέξη).
Ουσιαστικά, ο Eaton ήθελε να τονίσει ότι οι Έλληνες μαχητές,
ήταν άξιοι συνεχιστές της πολεμικής παράδοσης των αρχαίων προγόνων τους. Μάλιστα,
όταν τον Μάιο οι άνδρες του Γιουσούφ πασά επιχείρησαν να ανακαταλάβουν την Ντέρνα, αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία από μια μικρή δύναμη 35 Ελλήνων και Αμερικανών.
Μάλιστα, κάνει λόγο για τον “σταθερό και ανδρικό” χαρακτήρα των Ελλήνων.
Η μάχη αυτή, έγινε στις 13 Μαΐου 1805.
Χωρίς τους Έλληνες, ο Eaton δεν θα κατόρθωνε να καταλάβει την Ντέρνα.
Ήταν αυτοί που με τους Αμερικανούς πεζοναύτες, με αιφνιδιαστική επίθεση,
κατέλαβαν τα 8 κανόνια των υπερασπιστών της Ντέρνα
και εξουδετέρωσαν τους χειριστές τους.
Άρχισαν να κανονιοβολούν τους αμυνόμενους που βρίσκονταν μέσα στην Ντέρνα,
οι οποίοι έπεσαν όμως πάνω στους άνδρες του Χαμέτ που είχαν καταλάβει
το δυτικό τμήμα της πόλης και πιάστηκαν αιχμάλωτοι.
Μετά και τη νίκη των Αμερικανών και Ελλήνων στις 13 Μαΐου,
ο Γιουσούφ πασάς πανικόβλητος, υπέγραψε συνθήκη ειρήνης
με ευνοϊκούς όρους για τις Η.Π.Α.
Στη μάχη της Ντέρνα, σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν εννιά Έλληνες, ενώ
από του εννιά Αμερικανούς, δύο σκοτώθηκαν και τρεις τραυματίστηκαν.
Είναι άγνωστο ποιες ήταν οι απώλειες των ανδρών του Γιουσούφ Καραμανλή.»
-Μά, περί τίνος πρόκειται;
-Όρα Μάχη της Ντέρνα (1805): Η πρώτη επιχείρηση των ΗΠΑ εκτός συνόρων
με τη βοήθεια Ελλήνων μισθοφόρων καί
To the Shores of Tripoli Greek Soldiers and the American-Tripolitan War of 1801-1805
by Harry Psomiades, Ph.D.
…ΕΞΩ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΚΑΝΟΙ
κι άς μήν παραλείψουμε νά παρατηρήσουμε ότι
η γλυκιά μαυρούκα πού ακολουθεί,
τά παίρνει τά γράμματα,
νά:
καί γιά νά μήν ισοπεδώνει τά γυρίσματα τού κλαρίνου,
ό ασπρούλης,
άς τού δώσουμε μιάν ευκαιρία νά διορθώσει τό παίξιμό του,
νά:
…από τά 11 εμβληματικά έργα τής Εθνικής Πινακοθήκης πού παρουσίασε σχολιασμένα ανήμερα τής 25ης Μαρτίου τό zougla.gr
– τόν πατέρα τού Θεόδωρου Βρυζάκη τόν είχαν κρεμάσει οί τούρκοι, έ;!
Η Ελλάς ευγνωμονούσα
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030453
Θεόδωρος Βρυζάκης (1814-1878) – Η Ελλάς ευγνωμονούσα, 1858, Λάδι σε μουσαμά Κληροδότημα Μαρίας Υψηλάντη, αρ. έργου 3202 – Theodoros Vryzakis (1814-1878), Greece Expressing Gratitude, 1858, Oil on canvas, Maria Ypsilanti Bequest, inv. no. 3202
Η Ελλάς ευγνωμονούσα (1858) αλληγορία στην οποία η ελευθερωμένη πλέον Ελλάδα, λυσίκομη, δαφνοστεφής, με μακρύ λευκό αρχαιοπρεπές ένδυμα, ανυπόδητη, συνάγει υπό τη σκέπη της ανεξαιρέτως τα φυσικά και πνευματικά τέκνα της που προετοίμασαν και υπηρέτησαν την Επανάσταση – από τον Κοραή, τον Ρήγα, τον Μιχαήλ Βόδα Σούτζο και τους Υψηλάντηδες έως την Μπουμπουλίνα, τον Μιαούλη, τον Παπαφλέσσα, τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Μαυροκορδάτο, τον Καποδίστρια και τον Λόρδο Byron. Γαλήνια και σοβαρή, η Ελλάδα κλίνει την κεφαλή, τανύζει τα χέρια και τους αποτίνει την οφειλόμενη ευγνώμονα τιμή. Είναι αληθινό μνημείο εθνικής ομόνοιας. Συμπυκνώνει, ασφαλώς, την έννοια της Παλιγγενεσίας, μία έννοια καθοριστική, με την πατρίδα να παριστάνεται ως την αρχαία Ελλάδα που αναγεννάται ως νέα χάρη στην Επανάσταση του 1821 που τη λύτρωσε από τα μακραίωνα δεσμά.
~~
Επεισόδιο του Ελληνικού Αγώνα
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030454
Eugène Delacroix (Ευγένιος Ντελακρουά, 1798-1863) – Επεισόδιο του Ελληνικού Αγώνα, 1856, Λάδι σε μουσαμά – Αγορά του Ελληνικού Δημοσίου με τη συνδρομή των Βασίλη Γουλανδρή και Σταύρου Νιάρχου, αρ. έργου 5618 / Eugène Delacroix (1798-1863
~~
Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030457
Θεόδωρος Βρυζάκης (1814-1878) – Η υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι, 1861 Λάδι σε μουσαμά, Δωρεά Πανεπιστημίου, αρ. έργου 1298 / Theodoros Vryzakis (1814-1878) – The Reception of Lord Byron at Missolonghi, 1861, Oil on canvas Donated by the University
Η Υποδοχή του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι (1861) απεικονίζει την άφιξη του Άγγλου ρομαντικού ποιητή στη μετέπειτα ιερή πόλη τον Ιανουάριο του 1824. Η σκηνή αποτυπώνει τη δημοφιλία του φιλέλληνα ευγενούς, ο οποίος φθάνει ευτυχής στον τόπο όπου έμελλε να χάσει τη ζωή του τρεις μήνες αργότερα, και την πάνδημη υποδοχή που είχε οργανώσει για εκείνον ο παριστάμενος Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος· όπως έγραφε ο Τύπος στο Μεσολόγγι: «όλαι αι τάξεις των εγκατοίκων τον υπεδέχθησαν με προπομπήν μεγίστην, εις επίδειξιν της οφειλόμενης ευγνωμοσύνης προς άνδρα συντελεστικώτατον εις του Ελληνικού έθνους την αναγέννησιν».
Εμφαντικό στοιχείο των προσδοκιών και των συμπαραδηλώσεων είναι το ότι ο ιερωμένος, δίπλα στον δεσπότη που ευλογεί, παριστάνεται να κρατά φορητό εικόνισμα της Ανάστασης του Ιησού, ενώ και ο ίδιος ο Byron κάνει μία «μεσσιανική» εμφάνιση εν μέσω του πλήθους που τον επευφημεί.
~~
συνέχεια από κάτω
…από τά 11 εμβληματικά έργα τής Εθνικής Πινακοθήκης πού παρουσίασε σχολιασμένα ανήμερα τής 25ης Μαρτίου τό zougla.gr – τόν πατέρα τού Θεόδωρου Βρυζάκη τόν είχαν κρεμάσει οί τούρκοι, έ;!
Η Έξοδος του Μεσολογγίου
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030458
Θεόδωρος Βρυζάκης (1814-1878), Η Έξοδος του Μεσολογγίου, 1853, Λάδι σε μουσαμά αρ. έργου 5446 / Theodoros Vryzakis (1814-1878), The Exodus from Missolonghi, 1853 Oil on canvas, inv. no. 5446
Ο Θεόδωρος Βρυζάκης, ο καλλιτέχνης που ζωγράφισε αυτό το έργο, υπήρξε ορφανό του πολέμου της Ανεξαρτησίας (τον πατέρα του τον είχαν κρεμάσει οι Τούρκοι). Σπούδασε στο Μόναχο και έγινε ο κυριότερος ζωγράφος ιστορικών σκηνών. Ο σημαντικός αυτός πίνακας απομνημονεύει ένα από τα πιο τραγικά και τα πιο ξακουστά επεισόδια του Αγώνα, την ηρωική έξοδο των κατοίκων της πόλης του Μεσολογγίου τη νύχτα της 10ης Απριλίου 1826. Η σύνθεση αναπτύσσεται κατακόρυφα, χωρίς βάθος, και χωρίζεται σε δύο επίπεδα: στην ουράνια και την επίγεια ζώνη.
Στο ουράνιο τμήμα, στον άξονα, δηλαδή στο κέντρο της σύνθεσης, βλέπουμε ένθρονο τον Παντοκράτορα, μέσα σε μια χρυσή νεφέλη, να ευλογεί τους αγωνιστές, ενώ άγγελοι με κλάδους βαΐων και στέφανα δάφνης ετοιμάζονται να στέψουν τους ήρωες. Οι Έλληνες πίστευαν ότι στον δίκαιο αγώνα τους είχαν την ευλογία του Χριστού. Στο επίγειο τμήμα της σύνθεσης, πάνω σε μια ξύλινη γέφυρα, οι αγωνιστές ορμούν έξω από την πύλη του τείχους, κραδαίνοντας τα σπαθιά τους. Ένας από αυτούς υψώνει με το αριστερό του χέρι την ελληνική σημαία με το σταυρό στο κοντάρι. Μερικοί έχουν κιόλας πληγωθεί. Ακολουθούν τα γυναικόπαιδα. Μητέρες με παιδιά έχουν πέσει κάτω από τη γέφυρα, στο χαντάκι. Κάποιοι είναι ήδη νεκροί, άλλοι χαροπαλεύουν. Οι Τούρκοι πάνοπλοι περιμένουν τους ηρωικούς αγωνιστές. Μερικοί ανεβαίνουν στα τείχη, σκαρφαλώνοντας πάνω σε μια σκάλα. Επικρατούν ταραχή, ένταση και μεγάλη δραματικότητα. Είναι σαν να ακούμε την κλαγγή των όπλων και τις κραυγές των πληγωμένων.
~~
…από τά 11 εμβληματικά έργα τής Εθνικής Πινακοθήκης πού παρουσίασε σχολιασμένα ανήμερα τής 25ης Μαρτίου τό zougla.gr – τόν πατέρα τού Θεόδωρου Βρυζάκη τόν είχαν κρεμάσει οί τούρκοι, έ;!
Το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη, 1855
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030460
Θεόδωρος Βρυζάκης (1814-1878) Το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη, 1855 , Λάδι σε μουσαμά, Δωρεά Πανεπιστημίου, αρ. έργου 493 / Theodoros Vryzakis (1814-1878), The Army Camp of Karaiskakis, 1855, Oil on canvas, Donated by the University, inv. no. 493
Μία σκηνή που χρονικά έπεται της πτώσης του Μεσολογγίου αποδίδεται σε έναν ακόμη επιβλητικό πίνακα του Βρυζάκη, ο οποίος παριστάνει Το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη (1855) στο Φάληρο πριν από τη μάχη στον Ανάλατο (1827), όταν οι Έλληνες ετοιμάζονταν τον Απρίλιο του 1827 να καταλάβουν την πολιορκημένη από τους Τούρκους Ακρόπολη. Έλληνες πολεμιστές και φιλέλληνες αξιωματικοί διατάσσονται σε αυτή την πολυπρόσωπη σκηνή, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον από πλευράς σύνθεσης, ποικιλίας και επεξεργασίας.
Στο ύψωμα δεξιά, όπου κυματίζει η λευκή σημαία με τον γαλάζιο σταυρό, σε ευθεία παράταξη, παράλληλα προς τον θεατή, απεικονίζονται περί τους δεκαπέντε άνδρες. Επικεφαλής, ο Καραϊσκάκης, ο οποίος δείχνει προς την Ακρόπολη, καθώς στόχος της επιχείρησης είναι η λύση της τουρκικής πολιορκίας στο μεγαλύτερο μέτωπο της Επανάστασης μετά από την άλωση του Μεσολογγίου. Παραπλεύρως, στέκονται ο Ιωάννης Μακρυγιάννης, ο Σκωτσέζος συνταγματάρχης Thomas Gordon, ο Άγγλος ναύαρχος Frank Abney Hastings, ο Βαυαρός Karl Wilhelm von Heideck, αξιωματικός του πυροβολικού και ερασιτέχνης ζωγράφος, ο οποίος θα γινόταν μέλος της επιτροπής αντιβασιλείας, και άλλοι ακόμη Βαυαροί στρατιωτικοί και Έλληνες αγωνιστές. Στην κάτω αριστερή γωνία, στο πρώτο πλάνο, απεικονίζεται με στρατιωτική στολή ο Βαυαρός υπαξιωματικός Karl Krazeisen.
~~
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Καρλ Κράτσαϊζεν, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, 1828, Λιθογραφία, 29 x 23 εκ.αρ. έργου Π.1325/ΓΙ/α / Karl Krazeisen, Theodoros Kolokotronis, 1828, Lithograph, 29 x 23 cm
Στον Βαυαρό ανθυπολοχαγό Καρλ Κρατσάιζεν (Karl Krazeisen, 1794-1878), που έφτασε στην Ελλάδα το φθινόπωρο του 1826, οφείλουμε τις προσωπογραφίες των αγωνιστών, όσων ήταν ακόμη ζωντανοί, αποτυπωμένες σε μια σειρά από ευαίσθητα σχέδια γεμάτα φιλαλήθεια, τα οποία στη συνέχεια λιθογραφήθηκαν στο Μόναχο για να γίνουν ευρύτερα γνωστά (1828-1831).
Τα πολύτιμα αυτά τεκμήρια φυλάσσονται ευλαβικά στην Εθνική Πινακοθήκη. Οι ήρωες του ’21, όπως τους διαιώνισε ο Κρατσάιζεν, έμελλε να γίνουν η κύρια εικονογραφική πηγή της ελληνικής ιστορικής ζωγραφικής, μολονότι δεν ήταν τα μόνα σχέδια που διέσωζαν τις μορφές των πρωταγωνιστών του Αγώνα.
~~
Ωρέ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, λέμε
ό από τό έλεος τού Θεού Αρχιστράτηγος τής Λευτεριάς μας,
νά σκάνε τά ταγκαλάκια:
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030461
…από τά 11 εμβληματικά έργα τής Εθνικής Πινακοθήκης πού παρουσίασε σχολιασμένα ανήμερα τής 25ης Μαρτίου τό zougla.gr – τόν πατέρα τού Θεόδωρου Βρυζάκη τόν είχαν κρεμάσει οί τούρκοι, έ;!
Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030462
Ivan Aivasowsky (Ιβάν Αϊβαζόφσκυ, 1817-1900) Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη, 1881, Λάδι σε μουσαμά Δωρεά Πολυτεχνείου, αρ. έργου 277 Ivan Aivasowsky (1817-1900) The Firing of the Turkish Flagship by Kanaris, 1881 Oil on canvas Donated by Polytechneion
Στον επιφανή Ρωσοαρμένιο ζωγράφο Ιβάν Αϊβαζόφσκυ (Ivan Aivasowsky, 1817-1900) οφείλουμε τη ρομαντική επική σύνθεση, που αναφέρεται σε ένα από τα πιο διάσημα κατορθώματα του ναυτικού αγώνα των Ελλήνων: την Πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη (1881) τη νύχτα της 6/7 Ιουνίου του 1822 στο λιμάνι της Χίου, ένα γεγονός τόσο απερινόητο που κατέπληξε την οικουμένη και ανέδειξε τον Ψαριανό ήρωα σε λατρευτικό είδωλο του φιλελληνισμού.
Ο Aivasowski επισκέφτηκε την Ελλάδα τρεις φορές· κατά το τρίτο ταξίδι του το 1881, μετέβη στη Χίο και, την ίδια χρονιά, ζωγράφισε την εντυπωσιακή Πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη. Ένα αριστούργημα στο είδος του: η τουρκική ναυαρχίδα φλέγεται στο βάθος μέσα σε ένα κίτρινο νέφος, που σκορπίζει χρυσές ανταύγειες στα συμπληρωματικά ιώδη της θάλασσας και του ουρανού. Την ίδια ώρα, η βάρκα του πυρπολητή απομακρύνεται προς τη δεξιά πλευρά του πίνακα και, καθώς τέμνεται από το πλαίσιο, δημιουργεί την εντύπωση στον θεατή ότι συμμετέχει στα δρώμενα.
~~
…από τά 11 εμβληματικά έργα τής Εθνικής Πινακοθήκης πού παρουσίασε σχολιασμένα ανήμερα τής 25ης Μαρτίου τό zougla.gr – τόν πατέρα τού Θεόδωρου Βρυζάκη τόν είχαν κρεμάσει οί τούρκοι, έ;!
Μετά την καταστροφή των Ψαρών
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030464
Νικόλαος Γύζης (1842-1901). Μετά την καταστροφή των Ψαρών, π. 1896-1898, Λάδι σε μουσαμά, αρ. έργου 460, Nikolaos Gyzis (1842-1901) After the Destruction of Psara, c. 1896-1898, Oil on canvas, inv. no. 460
Η συγκλονιστική ζωγραφική παράσταση Μετά την καταστροφή των Ψαρών που ζωγραφίζει ο Γύζης στο Μόναχο, έπειτα από το τρίτο και τελευταίο ταξίδι του στην Ελλάδα το 1895. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από τα τραγικά γεγονότα του 1824, τον αφανισμό δηλαδή του ηρωικού νησιού των Ψαρών από τους Τούρκους, δύο χρόνια μετά από τις σφαγές της Χίου. Μέσα στην αντάρα της νύχτας, στη φουρτουνιασμένη θάλασσα του Αιγαίου, στοιβαγμένοι σε μια βάρκα στην οποία κυματίζει η σημαία, οι εκτοπισμένοι Ψαριανοί, με τα πατρογονικά κειμήλια στα χέρια, παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις να διασωθούν και να επιβιώσουν. Οι συνθήκες είναι αντίξοες, τα χτυπήματα της ιστορίας και της μοίρας δεν παύουν.
Στο βάθος του ορίζοντα, όμως, ο ουρανός ανοίγει και η ελπίδα χαράζει. Εξαιρετικά ζωγραφικό και εκφραστικό, το έργο ξεπερνά το επίπεδο της απλής περιγραφής, συλλαμβάνει όλη τη δυναμικότητα και την αποφασιστικότητα των Ψαριανών και ανάγεται σε σύμβολο αγωνιστικότητας, εκείνης της διαρκούς και ακατάπαυστης αγωνιστικότητας που απαιτεί η υπεράσπιση των αξιών και των υψηλών ιδανικών, με ύψιστο την πατρίδα. Συγχρόνως αναδεικνύει την υπερπροσπάθεια κάθε ξεριζωμένου ανθρώπου να αντιπαλέψει και να κρατηθεί στη ζωή.
~~
…από τά 11 εμβληματικά έργα τής Εθνικής Πινακοθήκης πού παρουσίασε σχολιασμένα ανήμερα τής 25ης Μαρτίου τό zougla.gr – τόν πατέρα τού Θεόδωρου Βρυζάκη τόν είχαν κρεμάσει οί τούρκοι, έ;!
Το φίλημα
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030465
Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904) Το φίλημα, πριν το 1878, Λάδι σε μουσαμά, Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη, αρ. έργου 139, Nikephoros Lytras (1832-1904), The Kiss, before 1878, Oil on canvas Collection of the E. Koutlidis Foundation, inv. no. 139
Στο «Φίλημα» η σκηνή ξετυλίγεται σε μια εσωτερική αυλή, όπου βλέπουμε ένα λυγερόκορμο κορίτσι να τεντώνεται για να φτάσει να φιλήσει το αγαπημένο της αγόρι, που προβάλλει το κεφάλι του από το ψηλό παράθυρο. Η γλάστρα με τον κρίνο συμβολίζει την αγνότητα, ενώ ο ψηλόκορμος μίσχος του επαναλαμβάνει την κίνηση του λυγερόκορμου κοριτσιού.
Επικρατούν οι ώχρες, τα λευκά και το λίγο κόκκινο στο φέσι του κοριτσιού. Αυτό το λίγο κόκκινο το αγαπούσε πολύ ο Νικηφόρος Λύτρας. Η παρατημένη παντούφλα υποδηλώνει τη βιασύνη της κόρης να συναντήσει τον καλό της, σημαδεύει όμως και το χώρο, μας κάνει, δηλαδή, να μπαίνουμε μέσα στο χώρο.
~~
Παιδική συναυλία
https://www.zougla.gr/image.ashx?fid=3030467
Γεώργιος Ιακωβίδης (1853-1932), Παιδική συναυλία, 1900, Λάδι σε μουσαμά αρ. έργου 475 / Georgios Iakovidis (1853-1932), Children’s Concert, 1900, Oil on canvas, inv. no. 475
Η «Παιδική συναυλία» είναι ένα από τα πιο τολμηρά έργα του Ιακωβίδη από την άποψη της τεχνικής και του φωτισμού. Η χαρούμενη σκηνή έχει τοποθετηθεί στο ολοφώτεινο δωμάτιο ενός βαυαρικού χωριάτικου σπιτιού, που φωτίζεται από δύο παράθυρα, ένα αριστερά και ένα στο κέντρο. Τα παράθυρα αυτά φωτίζουν τη σκηνή με διπλό τρόπο και καθώς το φως έρχεται αντίθετα, από το κεντρικό παράθυρο, θέτει στο ζωγράφο ένα πρόβλημα που θα λύσει με αριστοτεχνική μαεστρία, όπως θα διαπιστώσουμε.
Το φως έρχεται αντίθετα και κάνει τους όγκους των παιδιών σκοτεινούς και βαρείς, αλλά τα περιγράμματα φωτίζονται έντονα. Έτσι το πουκάμισο του πρώτου αγοριού γίνεται διάφανο. Το πρόσωπο του μεγάλου κοριτσιού έχει «λιώσει» μέσα στο φως. Εδώ ο Ιακωβίδης οδηγεί την τέχνη του ως τα όριά της, δηλαδή ως τον Ιμπρεσιονισμό. Το έργο ζωγραφίστηκε δύο φορές. Ο πρώτος πίνακας εκτέθηκε το 1896, στη διάρκεια των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα. Το δεύτερο εκτέθηκε στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού του 1900, όπου και βραβεύτηκε.
~~
…
~~
https://www.zougla.gr/politismos/article/e8niki-pinako8iki-ta-11-emvlimatika-erga-tis-epanastasis-tou-1821
κι αντί 7ης ασκήσεως:
αφ’ τούς γνωστούς προδότες πρώτα, νά λουφάξουν οί άγνωστοι…
https://external-content.duckduckgo.com/iu/?u=https%3A%2F%2Ftse4.explicit.bing.net%2Fth%3Fid%3DOIP.xkuvqzuoQUeK-WKO3RrcIAHaGL%26pid%3DApi&f=1
…πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ·
ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ…
Τής νυμφομανούς πόρνης
πού απαρνήθηκε τίς ηδονές τής σαρκός, σήμερον
ό μέγας εορτασμός!…
Όταν ό άνθρωπος μετανοήσει, είπαμε· ό Χριστός είναι χουβαρντάς
έ;!
η ενοχή είναι λάθος δρόμος, διότι δέν μπορώ νά συγκριθώ μέ τήν τελειότητα τού Θεού.
Η μετάνοια, καί στήν Παλαιά Διαθήκη καί στήν Καινή, δέν έχει τόν χαρακτήρα…
προσέξτε αυτό, τού ενοχικού, τής ενοχικής αυτοεπιβάρυνσης,
ότι είμαι ένοχος καί ένοχος… εντάξει·
η μετάνοια έχει κυρίως τήν αίσθηση, τό νόημα τής ριζικής ατέλειας, προσέξτε:
άλλο η ενοχή, άλλο η ατέλεια. Η επίγνωση τής ατέλειας δέν είναι ενοχική επίγνωση·
είναι επίγνωση, τολμώ νά τήν ονομάσω, άν βρήτε τίποτα καλύτερο νά μού τό πείτε,
ερωτική!…
τί νά απομαγνητοφωνώ εγώ, τώρα
νά: https://www.youtube.com/watch?v=C3qQZPBD0j0&feature=youtu.be
«…Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς Σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ Σὲ ἐπιστρέψουσιν…»,
ό Θεός πού είναι αγάπη, γι’ αυτό, σύν τοίς άλλοις, χαρίζει Ελευθερία,
νά βάζει τό χέρι Του καί κανένα φιλότιμο Θεολόγο νά μάς εξηγεί, ώστε
νά εννοούμε σωστά τό στίχο αυτόν τού αμαρτωλότατου Προφητάνακτος Δαυΐδ
«…Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξ ουθενώσει…»,
έ;!
δυό απσπάσματα από τόν Ψαλμό ν΄(50),
νά:
διάβαζε:
…οὐκ ἐξουδενώσει… = δέν θά εκμηδενίσει, περιφρονήσει, εξευτελίσει,
έ;!
– Η Κυβέρνηση τού Μητσοτάκη
στήν Προεδρία τής Διεθνούς Συμμαχίας
γιά τή Μνήμη τής γενοκτονίας τών Ελλήνων κι όλων τών Χριστιανών τής Μικρασίας μας
από τούς εβραιοχαζαροασκενζότουρκους;
– Γιά…. φιλέλληνες τούς πέρασες;
εβραιοχαζαροασκεναζότουρκους,
γράφει ό κόσμος καί
γιά τή 13η φυλή τού Ισραήλ,
τούς εβραιοχαζαροασκεναζότουρκους,
πού επιδιώκουν σήμερα τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων,
εκεί: https://www.logiosermis.net/2014/07/x-13.html#.YGbgP7BxfmZ
https://1.bp.blogspot.com/-5gWYiuRmpK8/YGZEjnlK8QI/AAAAAAABZ9k/afsP_Dg4n6o40Kvs5JOAkvI4ltFUJ29JgCLcBGAsYHQ/s843/91499545_10212858270970353_6988591675325022208_n.jpg
Σχόλιο επί τη συμπληρώση ενός έτους
1η Απριλίου 2020
Υψίστης σημασίας η επιλογή του Μανώλη Γλέζου να ταφεί με Ορθόδοξο τυπικό.
Την στιγμή που η πλειοψηφία των ομοϊδεατών του προτιμά την καύση,
ο σύντροφος Μανώλης επέλεξε την μακάρια οδό, στέλνοντας ίσως το πιο ηχηρό μήνυμα
προτού απελεύσει εις χουν!!
Το γεγονός αυτό είναι μια αδιάψευστη βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν σε μία διαγεγραμμένη οδό μετανοίας (εσωτερικής και κρυφής).
Και ο καλός Θεός τον τίμησε τα μέγιστα…..τον πήρε εν μέσω κορωναίου,
προστατεύοντας τον από τις αμέτρητες ανθρώπινες τιμές που θα δεχόταν και οι οποίες
σύμφωνα με την Εκκλησιαστική μας Παράδοση,
δεν έχουν καμία πνευματική αξία ενώπιον του Θεού.
Εάν αναλογιστεί κανείς και το ποιόν αυτών που θα απέδιδαν αυτές τις τιμές,
πιθανόν να αντιληφθεί και την μακροθυμία του Κυρίου στο πλάσμα του.
Τσορτανίδης Δημήτριος εκπαιδευτικός ΠΕ11
τό σχόλιο από πάνω,
είναι βέβαια
από:
https://yiorgosthalassis.blogspot.com/2021/04/blog-post_497.html#more
είς παρηγορίαν:
Κερνάει ό Διηνέκης πού τόν τσοντάρησε ό Ευ-στρατιώτης,
σέ «υπόγειες διαδικτυακές μουσικές διαδρομές», πού λ ό λ
νά:
The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments if death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
As silence drowns the screams.
Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
And watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
When no one sets the rules.*
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.
Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back
And laugh.
But I fear tomorrow I’ll be crying,
Yes I fear tomorrow I’ll be crying. [1]
https://esxatianasxesi.blogspot.com/2021/04/epitaph.html
*
γιά τά σωστά «rules»,
ρωτάμε τήν
Μαρία Μ.ας,
τήν Δασκάλα τής Μαούνας μας, έ;!,
π.χ.:
B) Στην περίπτωση που, ψυχονοητικά, είναι σε θέση να δουν το όντως όν της Κοινωνίας,
οι άνθρωποι είναι Αυτ-εξούσιοι, όπως ακριβώς και η αληθινή Κοινωνία:
Το κρατείν-άρχειν είναι πρωταρχικής Σημασίας
ακριβώς επειδή σημαίνει την Ελευθερία της Αυτεξουσιότητας!
Εδώ, δεν χωράει η κρατική Δεσποτεία. Αρκούν τα Κοινά για να υπάρχει Πολιτεία.
Επειδή όμως το μυαλό όλων κατάντησε δυτικό, νομίζουμε ότι Polity σημαίνει
την politically (δεσποτικά, «από τα πάνω») organized (ετερόνομη) community (αφηρημένη
έννοια του λαού).
Το δημοκρατικό όμως Όραμα της Άριστης Πολιτείας
είναι το Ευ Ζειν της Τέλειας Κοινωνίας, δηλαδή
το ψυχονοητικό άνοιγμα της Καλοκαγαθίας.
απόσπασμα από: https://www.anixneuseis.gr/περι-κυβερνησησ-και-δημοκρατιασ/
[1]
στόν από πάνω σύνδεσμο γιά τίς Ανιχνεύσεις από δίπλα,
δέν έχει μπεί ό αριθμός τού συγκεκριμένου σχολίου,
νά:
https://www.anixneuseis.gr/περι-κυβερνησησ-και-δημοκρατιασ/#comment-983210
μικρή ζημιά όμως, καθώς έτσι
δίνεται η δυνατότητα νά τά ξαναδούμε όλα, π.χ.
καί τό: https://www.anixneuseis.gr/περι-κυβερνησησ-και-ημοκρατιασ/#comment-983152
Kι όντεν η νύκτα η δροσερή κάθ’ άνθρωπο αναπεύγει,
καί κάθε ζό νά κοιμηθεί τόπο νά βρεί γυρεύγει,
ήπαιρνεν τό λαγούτο του, κ’ εσιγανοπορπάτει…
νά:
διορθωτή,
παρέλειψες τό δ από τό δημοκρατιασ τού συνδέσμου,
νά τό σωστό:
https://www.anixneuseis.gr/περι-κυβερνησησ-και-δημοκρατιασ/#comment-983152
* Έχω ακούσει (από ιερείς) ότι ο κόσμος στην Αφρική είναι περισσότερο κοντά στην Εκκλησία και τον Θεό σε σχέση με την Ελλάδα. Ισχύει αυτό;
– «Για ιστορικές και πολιτιστικές συγκυρίες, ο λαός της Αφρικής έμαθε να πλησιάζει αυτό που δε φτάνει η λογική με την καρδιά. Τίμια, απλά και μεγαλόπρεπα. Και όπου η καρδιά ανοίγει μάτια και αφτιά, εκεί ο Θεός αποκαλύπτεται μέσα στη δόξα Του. Ας γίνουμε, επομένως, περισσότερο Αφρικανοί, για να γίνουμε περισσότερο χριστιανοί».
Συγκλονίζει ο Επίσκοπος Μαδαγασκάρης, Πρόδρομος:
«Λείπουν τα πάντα και παραδόξως τίποτα»
«Η δημοκρατία είναι μονάχα μία. Είναι,
πέρα από τις διάφορες ιστορικές φάσεις της και τους φθαρτούς θεσμούς της,
εκείνη που κάνει τον άνθρωπο να είναι υπεύθυνος απέναντι του εαυτού του,
να διαλέγει ελεύθερα τους σκοπούς και τους κύκλους της ηθικής του ζωής,
τους φίλους και τους πνευματικούς και ψυχικούς του δρόμους. Η δημοκρατία αυτή
– η μοναδική που μπορεί να συλληφθεί λογικά –
πηγάζει μέσα από τη φύση του ανθρώπου.
Η δημοκρατία δεν κατασκευάσθηκε, δεν εφευρέθηκε, ανακαλύφθηκε μέσα μας.
Δεν είναι το αποτέλεσμα αντικειμενικών περιστάσεων και κοινωνικών συνθηκών. Είναι, απλούστατα,
η πρωταρχική αλλά και η πιο μεγάλη υποκειμενική κύρωση του εαυτού μας.
Είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, η άμεση αναπνοή μας, και η αναπνοή του πλησίον μας»
Παναγιώτης Κανελλόπουλος
Κερνάει, η
Ελένη Π. μας,
από δίπλα.
ΦΙΛΟΣ Ἑτοιμάζεσαι πάλι νὰ ξανακοιτάξῃς κατὰ τὸν Μοριά, καὶ νὰ ξανασωπάσῃς…
Ἀγκαλὰ ἐγὼ ἔχω τὸν τρόπο νὰ σὲ κάμω νὰ ὁμιλῇς ὅποτε θέλω.
ΠΟΙΗΤΗΣ Ἐκατάλαβα· θέλεις νὰ ὁμιλήσουμε διὰ τὴν γλῶσσα·
μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸν νοῦ μου, πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα;
Ἐκείνη ἄρχισε νὰ πατῇ τὰ κεφάλια τὰ τούρκικα,
τούτη θέλει νὰ πατήσει ὀγλήγορα τὰ σοφολογιωτατίστικα, καὶ ἔπειτα
ἀγκαλιασμένες καὶ οἱ δύο θέλει προχωρήσουν εἰς τὸν δρόμον τῆς δόξας,
χωρὶς ποτὲ νὰ γυρίσουν ὀπίσω
ἂν κανένας σοφολοιώτατος κρώζῃ, ἢ κανένας Τοῦρκος βαβίζῃ·
διατὶ διὰ μὲ εἶναι ὅμοιοι καὶ κἱ δύο.
Διονύσιος Σολωμός, Διάλογος
Oh my. I became a lifelong Grecophile in the 70s,
introduced to this wonderful music by a Greek boyfriend.
The relationship didn’t last but my love for the music lasted.
This is such a wonderful find, thank you!
Sue Smith πριν από 20 ώρες
άσ’ το σ’ ένα παράθυρο νά παίζει στό αβόζο(σιγανό, έ;!) γιά 2ω 17λ 33δ:
https://www.triklopodia.gr/wp-content/uploads/2021/01/eruthw8xuambiwt-680×450.png
«Το Διαδίκτυο, το μεγαλύτερο εργαλείο χειραφέτησης,
έχει μετατραπεί στον πιο επικίνδυνο καλοθελητή του ολοκληρωτισμού που έχουμε δει ποτέ.
Το Διαδίκτυο αποτελεί απειλή για τον ανθρώπινο πολιτισμό.»,
νά:
Noam Chomsky
@noamchomskyT
The internet, our greatest tool of emancipation,
has been transformed into the most dangerous facilitator of totalitarianism we have ever seen.
The internet is a threat to human civilization.
Julian Assange
2:51 AM · Jan 18, 2021
από: https://www.triklopodia.gr/το-διαδίκτυο-είναι-ο-πιο-επικίνδυνος/
συνέχεια
[1](σσ, όχι τού αρθρογράφου)
γι’ αυτό έγιναν Αστρονόμοι παρατηρώντας τόν Ουρανό, καθώς
διαπίστωναν εκεί αιώνιες/αθάνατες νομοτέλειες/αλήθειες, π.χ.
Ανατολή-Δύση Ηλίου κ.λπ.
τό άρθρο τού Χ. Γ., από:
http://www.yannaras.gr/agurteia-ws-dithen-politismos/
Αυτισμός…,
κι ένας Γονιός: