ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Υπάρχουν τέσσερις σημαντικές εξελίξεις του σαββατοκύριακου που μας αφορούν άμεσα και χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης:
Η πρώτη είναι η κατάρρευση των συνομιλιών για το κυπριακό και η ανάγκη διαμόρφωσης μιας νέας πολιτικής. Ο Ερντογάν, δήλωσε, πως το πλαίσιο του ΟΗΕ δεν είναι λειτουργικό για λύση, (δηλαδή, η Δικοινοτική, Διζωνική ομοσπονδία). Οπότε θα πρέπει να αναζητηθεί κάποιο άλλο σχέδιο Β ή και Γ. Κλίνει περισσότερο προς την διαμόρφωση δύο ανεξάρτητων κρατών και, ίσως, αργότερα, στην προσάρτηση των κατεχομένων. Η Ελλαδική και η κυπριακή πλευρά θα πρέπει να διαμορφώσουν νέα πολιτική. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε φάση ραγδαίας πτώσης και δεν πρόκειται να συγκατανεύσει σε λύση του κυπριακού, σαν και αυτήν που ευελπιστεί η Κυπρος. Αντιθέτως, ίσως καταφύγει σε μια προκλητική κίνηση για να ικανοποιήσει το εσωτερικό ακροατήριό του το οποίο άρχισε να τον αμφισβητεί.
Η δεύτερη εξέλιξη είναι τα εύσημα που έλαβε ο Ερντογάν από τον Πούτιν για τη συνεργασία τους στη Συρία. Με δεδομένο ότι από όσα είναι δημοσίως γνωστά ως σήμερα, τέτοια αγαστή συνεργασία δεν υπήρξε, αναρωτιέται κανείς αν κάτι άλλο υποδηλώνει η δήλωση Πούτιν. Και ο νους όλων τρέχει στην υπόθεση του κουρδικού καντονίου Αφρίν, στη Βόρεια Συρία, το οποίο διεκδικεί η Τουρκία και, ως αντάλλαγμα, η βοήθεια προς τους Ρώσους για τον έλεγχο της περιοχής του Ιντλίμπ, το οποίο κατέχουν οι διάσπαρτες αντιπολιτευτικές δυνάμεις της Συρίας που επηρεάζονται από την Τουρκία.
Στις διεθνείς σχέσεις όλα συμβαίνουν.
Η τρίτη εξέλιξη είναι οι δηλώσεις του αμερικανού ΥΠΕΞ Ρεξ Τίλερσον σε συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο τόνισε ότι οι ΗΠΑ προσδοκούν σε τουρκική συνεργασία για την ενεργειακή ασφάλεια και για την προώθηση των ενεργειακών αποθεμάτων, μεταξύ άλλων, και της Ανατολικής Μεσογείου, μέσω Τουρκίας. Πρόκειται για σαφή διαφοροποίηση της αμερικανικής πολιτικής που εγείρει το ερώτημα αν η Ουάσιγκτον αλλάζει ρότα.
Τέλος, η σημαντικότερη εξέλιξη που επηρεάζει και τις προηγούμενες και εγείρει ερωτήματα είναι η μεγάλη απήχηση που συνάντησε η «Πορεία για τη Δικαιοσύνη» από την Άγκυρα στην Κωνσταντινούπολη, που εξήγγειλε ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιντσάρογλου και άρχισε στις 14 Ιουνίου. Η πορεία έφθασε χθές στην Κωνσταντινούπολη και πήρε εντυπωσιακές διαστάσεις. Τέτοιες που ο Κιλιντσάρογλου δεν τις φανταζόταν. Οι αναλυτές εκτιμούν πως ο τουρκικός λαός εκδηλώνει όλα όσα είχε καταστείλει μέσα του από την αυταρχική πολιτική του Ερντογάν. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σύνθεση των διαδηλωτών είναι και κοσμικοί και πιστοί. Που σημαίνει πως ευρέα στρώματα της τουρκικής κοινωνίας εγκατέλειψαν ήδη το κυβερνητικό σκάφος. Κατά πάσα πιθανότητα η πορεία σηματοδοτεί το τέλος της εποχής Ερντογάν.
Αφορμή για την πορεία αποτέλεσε η φυλάκιση ενός βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο οποίος κατηγορήθηκε ότι προμήθευσε σε δημοσιογράφο με βίντεο που αποκάλυπτε την ενίσχυση της συριακής αντιπολίτευσης με τουρκικά όπλα.
Το τραγικό και πολιτικά ανήθικο είναι πως το κόμμα του Κιλιντσάρογλου, και του βουλευτή που φυλακίστηκε, είχαν ψηφίσει τη συνταγματική τροποποίηση που επέτρεπε την άρση της ασυλίας βουλευτών. Στόχος τους ήταν να δικαστούν και να οδηγηθούν στις φυλακές οι βουλευτές του φιλοκουρδικού HDP, όπως και έγινε. Ο συμπρόεδρος του HDP και 12 βουλευτές έχουν καταδικαστεί και βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα. Θύμα της ίδιας συνταγματικής μεταρρύθμισης υπήρξε και ο βουλευτής του κεμαλικού CHP, κ. Μπερμπέρογλου.
Για την απήχηση της πορείας είναι χαρακτηριστική παράγραφος άρθρου ενός από τους σημαντικότερους τούρκου αρθρογράφου, του Τεγκίζ Τσαντάρ.
«Η καθαρή πράξη της πορείας είναι εντυπωσιακή από μόνη της. Οι πρώτες 10 μέρες της πορείας συνέπεσαν με τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού και πολλοί άνθρωποι περπατούσαν νηστεύοντας – με άδειο στομάχι και χωρίς σταγόνα νερού. Πέρασαν κάτω από τον κακό καλοκαιρινό ήλιο. Δεν υπήρχαν διαφημιστικά πανό, ούτε πολιτικά συνθήματα. Ο Kilicdaroglu οδηγεί την πορεία φορώντας ένα λευκό πουκάμισο στο οποίο αναγράφεται το σύνθημα: “Adalet” (Δικαιοσύνη) και ένα λευκό καπέλο που φέρει την ίδια λέξη. Οι διαδηλωτές που περπατούν για «δικαιοσύνη» έχουν διαρκείς δυσκολίες και πλησιάζουν την Κωνσταντινούπολη στην πιο αξιομνημόνευτη ειρηνική δημόσια διαδήλωση στην πρόσφατη ιστορία της χώρας. Οι τάξεις τους άρχισαν να διογκώνονται, καθώς δημοσιογράφοι, διασημότητες από τον λογοτεχνικό κόσμο, αστέρες κινηματογράφου, τραγουδιστές και βετεράνοι πολιτικοί φιγούρες από διαφορετικά κόμματα προσχώρησαν όλοι στην πορεία.
Κανείς δεν έχει καμία αμφιβολία ότι μετά την «Πορεία για τη Δικαιοσύνη», η Τουρκία θα είναι διαφορετική. Το πολιτικό τοπίο θα αλλάξει. Δεν μπορεί, πλέον, να θεωρείται από τους ξένους ως προσωπική ιδιοκτησία και πολιτική παιδική χαρά του Ερντογάν, μια απελπιστική κατάσταση που οδηγείται σε ένα ολοκληρωτικό κράτος…
Ο αντίκτυπος της πορείας για την αντιπολίτευση θα είναι μια νέα αίσθηση αυτοπεποίθησης και σθένους».
Μετα από αυτές τις εξελίξεις που οδηγούν στην έντονη αμφισβήτηση του καθεστώτος Ερντογάν, αναρωτιέται κανείς προς τι όλες αυτές οι αβροφροσύνες προς τον τούρκο πρόεδρο τόσο από τον Πούτιν όσο και από τον Τίλερσον.
Αναρωτωμενος για τις αβροφροσυνες -που δεν τις θεωρω τετοιες- προς τον Ερντογαν τοσο απο τον Πουτιν, οσο και απο τον Τιλερσον , εκτιμω και ”ανησυχω” οτι με την δηλωση Τιλερσον , Ο Ερντογαν για την Τουρκια εξασφαλισε -προς το παρον δυνατη υποσχεση – οτι οι όποιοι αγωγοι μεταφορας των υδρογονανθρακων προς την Ευρωπη θα διερχονται μεσω Τουρκιας προς την Ευρωπη, οποτε ”αποχαιρετα Ελλας τα σχεδια των υποθαλασσιων αγωγων απο Κυπρο, μεσω Κρητης και Ιταλιας προς την Ευρωπη”, η υλοποιηση των οποιων -ειτε μεσω Τουρκιας, ειτε δια θαλασσης- θα γινει μετα 10ετια το λιγωτερο, στο τελος της οποιας μπορει να μη επιβιωνει κανεις απο τους σημερινους συμφωνησαντες , διοτ ουδεις αθανατος. Η υποσχεση του Πουτιν μπορει να πραγματοποιηθει αμεσως ,γιατι η Τουρκια με το υπερ του μισου εκατομμυριου στρατο ξηρας, μπορει να καταλαβει τον ζωτικο της χωρο στο Αφριν , για τον οποιον δεν θα αντιδρασουν οι Ρωσοι, οπως δεν αντεδρασαν και οταν στις 20 Ιουλιου του 1974 επενεβησαν οι Τουρκοι και κατελαβαν το βορειο τμημα της Κυπρου, και ας ειχαν οι Σοβιετικοι τοτε συμμαχο ,ως αντινατοικο ,τον αειμνηστο Μακαριο. Μονο ρομαντικοι και αυταπατωμενοι μονιμως πιοτευουν σε ιδεολογιες και ηθικη στην εξωτερικη πολιτικη . Τελος για την πορεια του Κεμαλικου κομματος με συνθημα την Δικαιοσυνη ,σιγουρα ειναι ενα ξεκινημα-σηκωθηκαν απο τους καναπεδες τους οι διαπλεκομενοι επι (90) περιπου χρονια Τουρκοι Κεμαλιστες- αλλα θα αισθανθουν την ”γυμνια” τους, οταν διαπιστωσουν οτι, μετα την 15ετια του Ερντογαν η μεγαλη Τουρκικη Επαρχια , θα ξανασαρωσει, εκτος αν επεμβει-οπως το δεχεται παρ’οτι σοσιαλ-δημοκρατια- και παλι ο Στρατος και ξαναδουν Αλλαχ προσωπο οι βουλιμικοι για εξουσια Κεμαλιστες -και οι συμμαχοι τους-, Κεμαλιστες, οι οποιοι και την Κυπρο με τον Ετσεβιτ τους κατελαβαν και τωρα υπερβαινουν τον Ερντογαν σε ανθελληνισμο . Οι Ελληνες πρεπει να το παρουμε αποφαση . Υπηρξαμε υποδουλοι για (400) χρονια των οθωμανων-τουρκων και η σημερινη Τουρκια ειναι ενας κακος γειτονας και γιαυτο να αποφευγουμε να προτιμαμε τον υποψηφιο κατακτητη μας , Κεμαλικο ,η, Ερτογανικο και να προετοιμαζουμε το ηθικο του λαου για καθε ενδεχομενο, γιατι τα οποια οπλικα συστηματα και οι αυτοδιαφημιζομενοι ως σπουδαιοι υπουργοι των Εξωτερικων ,παραμεριζουν και εξαφανιζονται οταν αρχισει ο πολεμος, που ειναι συνεχεια της ειρηνης, με οπλα.