Του ‘Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected], www.kalkis.eu
Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα αναφερθεί στο 1ο υπεσχημένο νομοθέτημα της κυβέρνησης του Emmanuel Macron αναφορικά με την προωθούμενη εύπεπτη για την γαλλική κοινή γνώμη μεταρρύθμιση «για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης στη δημοκρατική ζωή» της Γαλλίας, όπως παρουσιάστηκε από τον Υπουργό Δικαιοσύνης, την 1η Ιουνίου François Bayrou (Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά, βλέπε : https://www.anixneuseis.gr/?p=168911).
Σήμερα θα ασχοληθώ μόνο επί της αρχής, και δεν θα μπω σε ευμετάβλητες λεπτομέρειες, με την πλέον δύσπεπτη μεταρρύθμιση από εκατομμύρια Γάλλους μισθωτούς, και ταυτόχρονα ψηφοφόρους της 11ης και 18ης Ιουνίου των επικείμενων βουλευτικών εκλογών : την «μεταρρύθμιση του κώδικα εργασίας» ο οποίος είναι πολυσέλιδος και δαιδαλώδης. Νομοθέτημα «υψηλού ρίσκου», κατά τους μεν (Le Figaro). Εννέα μεγάλων μεταρρυθμίσεων, κατά τους δε (Le parisien), που εντάσσονται σε «μια συνολική κίνηση της αποκαλούμενης ευελιξίας με ασφάλεια (flexi–security)», αλά γαλλικά. Και μάλιστα το εν λόγω νομοθέτημα προβλέπεται να συζητηθεί με τους κοινωνικούς εταίρους σε 48 σχετικές διαβουλεύσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και να κυρωθεί από τη νέα Βουλή στις 21 Σεπτεμβρίου.
Ήταν κάτι το κρυφό ; Όχι βέβαια. Αντίθετα, ο Emmanuel Macron είχε υποσχεθεί (με βάσιμο κίνδυνο πολιτικού κόστους) κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας των προεδρικών εκλογών ότι το εν λόγω Νομοθέτημα θα είναι το δεύτερο, και μάλιστα με την μορφή των προεδρικών διαταγμάτων (ordonnances), του κατεπείγοντος που θα λέγαμε στην Ελλάδα, για να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος ανόρθωσης της πεσμένης γαλλικής ανταγωνιστικότητας ! Δεν αναβάλει δηλαδή τη σχετική διαδικασία ούτε καν για μετά τις εκλογές που έχει μπροστά του σε 3 μέρες. Και παρόλο που πολλοί προβάλουν ότι, αν ψηφιστεί και εφαρμοστεί η εν λόγω μεταρρύθμιση, θα επέλθει «πλήρης απορρύθμιση της γαλλικής αγοράς εργασίας» ή «άγριος υπερ-φιλελευθερισμός» αγγλοσαξονικού τύπου, ή «σφαγή της εργασίας», ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα.
Πρόκειται για ένα σκληρό τεστ δοκιμασίας, λένε άλλοι. Το πρώτο της πενταετούς θητείας του Emmanuel Macron που θα τον ενθρονίσει ή όχι ως τον Ευρωπαίο μεταρρυθμιστή. Οι Βρυξέλλες, από την πλευρά τους, παρακολουθούν από πολύ κοντά αυτή τη χώρα – τη Γαλλία – που είναι «αδύνατον να μεταρρυθμιστεί», όπως λένε (οι σχετικοί συνειρμοί για την Ελλάδα είναι ελεύθεροι από τον αναγνώστη). Στις «συστάσεις της ανά χώρα», που δημοσιεύτηκαν στις 22 Μαΐου 2017, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε ότι προσβλέπει στη μελλοντική μεταρρύθμιση του γαλλικού κώδικα εργασίας.
Πέρα από τις σχετικές διαδηλώσεις που έγιναν πριν τις προεδρικές εκλογές, προς το παρόν, όλα πάνε ήρεμα με τους κοινωνικούς εταίρους τους οποίους δέχθηκαν στις 23 Μάιου στο προεδρικό μέγαρο Elysé ο Πρόεδρος, ο Πρωθυπουργός και η Υπουργός Εργασίας : Το πλαίσιο των συζητήσεων ήταν ήδη γνωστό: η επέκταση του πεδίου εφαρμογής των εταιρικών συμβάσεων εργασίας, η μείωση αποζημίωσης για την απόλυση ενός εργαζομένου και η συγχώνευση των αντιπροσωπευτικών οργάνων των εργαζομένων. Δηλαδή συνολικά 3 μεταρρυθμίσεις. Όμως στις 5 Ιουνίου η εφημερίδα Le Parisien δημοσίευσε έναν κατάλογο 9 μέτρων τα οποία αναφέρονται σε σημεία τα οποία ποτέ δεν είχαν μνημονευθεί από την κυβέρνηση, όπως π.χ. : η σύμβαση εργασίας, η διάρκεια της εργασίας, η υγεία ή η ασφάλεια των μισθωτών… που θα μπορούν να είναι διαπραγματεύσιμα εντός της επιχείρησής τους, σε βάρος φυσικά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας.
Τελικά για να αντιμετωπιστούν οι διαρροές στον τύπο, η κυβέρνηση, με τον Πρωθυπουργό Edouard Philippe και την αρμόδια Υπουργό Εργασίας Muriel Pénicaud, έδωσαν μια συνέντευξη τύπου την περασμένη Τρίτη και δημοσίευσαν έτσι την επιστολή πλαίσιο της προτεινόμενης μεταρρύθμισης του κώδικα εργασίας. Το νομοσχέδιο δηλαδή που επιτρέπει τα διατάγματα τα οποία θα παρουσιαστούν στις 28 Ιουνίου στο Συμβούλιο των Υπουργών «πριν από το τέλος του καλοκαιριού».
Συμπερασματικά : 3 μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές οι γαλλικές δημοσκοπήσεις, στο βαθμό που θα αποδειχθούν ακριβείς, προβλέπουν μια σαρωτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία της νεόδμητης παράταξης του Emmanuel Macron. Στις 10 από τις 11 εκλογικές περιφέρειες των Γάλλων, που ψήφισαν ήδη για τον 1ο γύρο στο εξωτερικό, οι υποψήφιοί του προηγούνται με μη αναστρέψιμες διαφορές στο 2ο γύρο από τους αντιπάλους τους. Κάποιοι μιλούν πλέον για Macronmania (L’Express) ή για «Κοπερνίκεια Επανάσταση των κοινωνικών σχέσεων» ή για μια «Ριζική Εξέλιξη του υπάρχοντος Μοντέλου» (Le Parisien) !
Τι συμβαίνει λοιπόν ; Οι Γάλλοι των απειλούμενων, ανοιχτά και ξάστερα, ιερών κεκτημένων τους παραφρόνησαν ; Κι έγιναν μαζοχιστές μοιρολάτρες ; Κατάλαβαν μήπως ότι η χρόνια ανελαστικότητα στην αγορά εργασίας τους είναι πλέον σε βάρος τους και αντιστρατεύεται την ανταγωνιστικότητα της χώρας τους ; Επιθυμούν μήπως να απαλλαγούν από τους αριστερο δεξιούς αντιπάλους του Emmanuel Macron στον οποίο έχουν επενδύσει όλες τις προσδοκίες τους ;
Υπομονή μέχρι τις 18 Ιουνίου και θα έχουμε τις απαντήσεις μας.
Τί σημαίνει απορύθμιση;
Τί σημαίνει σφαγή του ιδιωτικού τομέα;
Γιατί θα πρέπει να χρησιμοποιούνται όροι της οικονομικής επιστήμης, όπως η απορύθμιση και να συνεπάγονται σφαγές και συμφορές;
Ποιός ή τί διαμόρφωσε την όποια προηγούμενη ρύθμιση η οποία λειτούργησε ως απορύθμιση του προηγούμενου αυτής μοντέλου, που αν το αναγάγουμε σε καταστάσεις μόλις τριακοσίων ετών πίσω, καταλήγουμε στη δουλοπαρηκία; Θα έπρεπε να διατηρηθεί εκείνο το μοντέλο για να υπάρξει η οποιαδήποτε..απορύθμιση;
Αυτές οι θεοκρατικές δηλαδή άκρως ψευτοσοσιαλιστικές προσεγγίσεις, είναι που δημιουργούν στον παρόντα χρόνο την όξυνση στις υπάρχουσες κοινωνικοοικονομικές σχέσεις και απαγορεύουν τον υγιή διάλογο για εξεύρεση της όποιας αποδοτικότερης για τους πολλούς ή για όλο και περισσότερους λύσης.
Δηλαδή κάποιοι αποφάσισαν πως σήμερα θα αλλάξουμε το μοντέλο μας, διότι έτσι μας/τους αρέσει ή υπάρχουν συγκεκριμένες αντικειμενικές δυσκολίες που θα πρέπει να διορθωθούν ή να ξαναρυθμιστούν;
Είναι πραγματικά εξοργιστικά άστοχες και φυσικά αναποτελεσματικές αυτές οι προσεγγίσεις και στη δική μας περίπτωση για παράδειγμα, που το 90 τοις εκατό της κοινωνίας πιστεύει στο λεφτόδενδρο και στο πότισμά του από το εθνικό νόμισμα, είναι στα όρια της παράνοιας.
Και για να μην είμαι άδικος, το άρθρο είναι κατατοπιστικό των πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης της Γαλλίας και του δύσκολου έργου που έχει να διεκπαιρεώσει.
Δεν είναι πάντως δυσκολότερο από αυτό που έχει αναλάβει ο Τσίπρας και η δική μας κυβέρνηση και ευτυχώς προς στιγμήν το πάει πολύ καλά!