του Παντελή Σαββίδη
Το σημαντικότερο πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα δεν είναι η Τουρκία. Είναι η διάλυση των πολιτικών κομμάτων και η κυριαρχία ενός, λόγω νομής της εξουσίας, της Νέας Δημοκρατίας. Η δεξιά παράταξη στην Ελλάδα έχει μάθει καλά τον ρόλο αυτό, ακόμη και απο την κατοχή. κυρίως, όμως, μεταπολεμικά.
Το φαινόμενο αρχίζει να ανησυχεί και κέντρα του εξωτερικού τα οποία ενδιαφέρονται για την ομαλή εξέλιξη του ελληνικού πολιτικού βίου, λόγω δικών τους συμφερόντων.
Διαπιστώνουν μια αυξανόμενη αλαζονεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη και μια διάλυση της αντιπολίτευσης που επιτρέπει και την αλαζονεία και την παρόξυνσή της επειδή οι κυβερνητικές ομάδες αισθάνονται ασφαλείς. Κανείς δεν φαίνεται να απειλεί την κυριαρχία τους.
Την αίσθηση αυτή απόλυτης κυριαρχίας του Μητσοτάκη και της ομάδας που κυβερνά την ενισχύει η λαϊκή αντίδραση σε οτιδήποτε επιχειρείται να συγκροτηθεί ως αντιπολίτευση επειδή προκαλεί ανακλαστικές αντιδράσεις απο μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος.
Αυτές τις αρνητικές εντυπώσεις σε ό,τι αφορά στον Σύριζα θα μπορούσε να διαλύσει η επικράτηση Κασσελάκη αλλά ο τρόπος που εμφανίσθηκε και επιβλήθηκε στο κόμμα ήταν έξω απο τις αποδεκτές απο την ελληνική κοινωνία συνήθειες. Παρόλα αυτά ο Συριζα με την σύνθεση που είχε ήταν μια αποκρουστική εναλλακτική πρόταση και δεν επρόκειτο να έχει κυβερνητικό πολιτικό μέλλον.
Στο άλλο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ λειτουργούν, επίσης, ανακλαστικά στην κοινωνία οι αρνητικές μνήμες που ενέγραψε η κοινωνία κατά τη μακρόχρονη διακυβέρνησή του. Το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που αναδιαμόρφωσε την μεταπολεμική Ελλάδα αλλά τίποτε απο όσα θετικά έκανε δεν θυμάται ο ελληνικός λαός παρόλο που του έδινε πλειοψηφία που άγγιζε το 50%.
Οι αιτίες πολλές αλλά δεν είναι της παρούσης στιγμής.
Η Ελλάδα αυτήν την στιγμή χρειάζεται βοήθεια για να αναδιαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό της ώστε να υπάρξει μια ομαλότητα στον πολιτικό βίο.
Στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να συγκροτηθεί σε υπαρκτή πολιτική εσωτερική οντότητα η καραμανλική πτέρυγα ώστε να έχει συγκροτημένη άποψη που θα μπορεί να την επιβάλλει στην απόλυτη κυριαρχία Μητσοτάκη. Στο κέντρο πρέπει να συγκλίνουν δυναμεις του ΠΑΣΟΚ και του Συριζα του Κασελάκη (έστω υπο μορφήν συνεργασίας, όχι, ενότητας) και στην αριστερά να διαμορφωθεί ένας πόλος με τους σημερινούς διαφωνούντες του Συριζα ώστε να υπάρχουν τρείς ισχυρές οντότητες που θα ανταγωνίζονται και απο τον ανταγωνισμό τους θα επέρχεται πολιτική ισορροπία.
Το σημερινό πολίτευμα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ολοκληρωτικό. Είναι ένα μονοκομματικό σύστημα, η κυβέρνηση έχει εκμαυλίσει τα ΜΜΕ και δεν υφίσταται καμιά κριτική και αντιπολίτευση δεν υπάρχει για αν επιφέρει κάποια ισορροπία, ως θεσμικό αντίβαρο.
Αποκορύφωμα της κυβερνητικής αλαζονείς είναι και αυτό που επισημαίνει σε χθεσινό της ρεπορτάζ η πλέον παρεμβατική γερμανική εφημερίδα, η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Γράφει η γερμανική εφημερίδα:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ αλληλοτρώγεται, αλλά και το κυβερνών κόμμα δεν βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση. Αυτό δεν είναι καλό για την Ελλάδα». Όπως επισημαίνει ο ανταποκριτής της εφημερίδας, παρά το μεγάλο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «δεν είναι τόσο αδιαφιλονίκητος ως ηγέτης του κόμματος. Ένας από τους λόγους είναι η ηχηρή ήττα στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου, όπου το κυβερνών κόμμα δεν κατάφερε να κερδίσει τους τρεις μεγαλύτερους δήμους της χώρας. Ιδιαίτερα οδυνηρή για τον Μητσοτάκη ήταν η ήττα στην Αθήνα, όπου ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης νικήθηκε από έναν μέχρι πρότινος παντελώς άγνωστο αντίπαλο (…) Οι αποτυχίες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα ήταν ένα μάθημα για την υπεροψία που πολλοί αισθάνονται ότι επέδειξε η ‘Νέα Δημοκρατία’, καθώς στελέχη της απειλούσαν ότι δήμοι και κοινότητες που ψηφίζουν υπέρ της αντιπολίτευσης δεν θα έχουν ισότιμη μεταχείριση στην κατανομή ευρωπαϊκών κονδυλίων».
Για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τις αντιδράσεις προς τον νέο πρόεδρο του κόμματος Στέφανο Κασσελάκη, ο ανταποκριτής της FAZ σημειώνει: «Το ότι ο Κασσελάκης επελέγη ως υποψήφιος από τους εχθρούς του κόμματος για να καταστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδεικνύεται, ούτε ακούγεται πειστικό. Εξάλλου, είχε την υποστήριξη μερίδας των παραδοσιακών στελεχών του κόμματος. Γεγονός είναι πάντως, ότι η επιτυχία του έχει διχάσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Δυσάρεστες ειδήσεις για την Ελλάδα, καθώς ήδη η πρώτη θητεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη εμφανίζει ξεκάθαρα κρούσματα κατάχρησης εξουσίας. Αποκορύφωμά τους αποτελεί μία υπόθεση παρακολουθήσεων, τη διαλεύκανση της οποίας παρακωλύει συστηματικά η κυβέρνηση. Αυτές τις ημέρες ακόμη και η Καθημερινή, εφημερίδα συντηρητικού και φιλελεύθερου προσανατολισμού, γράφει ότι δεδομένων των συνθηκών θα χρειαζόταν μία ισχυρή αντιπολίτευση, ώστε να μην ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η υπεροψία της κυβέρνησης».
Ὁ Ἕλλην φορολογούμενος θά πληρώσει 7 ἑκατομμύρια εὐρώ τῶν καναλαρχῶν
Να παρατηρήσω ότι αυτή η κατάσταση, τής απόλυτης επικράτησης ενός κόμματος, δεν ενοχλεί τούς (κ)οπαδού του, διότι οι τελευταίοι ρέπουν προς τον μαζάνθρωπο, αυτόν που επιθυμεί και διευκολύνει τον μοκομματισμό. Π.χ. οι Γερμανοί έχουν σε μεγάλο βαθμό αυτήν την νοοτροπία, χωρίς βεβαίως να σημαίνει ότι αυτού τού χαμηλού επιπέδου άνθρωποι δεν υπάρχουν παντού. Είδατε κανέναν να διαμαρτύρεται για τα χάλια αυτά;
“Η δεξιά παράταξη στην Ελλάδα έχει μάθει καλά τον ρόλο αυτό, ακόμη και απο την κατοχή.”
δυστυχώς οφείλω να επισημάνω, ότι αυτή η φράση είναι ανιστόρητη.
Είναι ανιστόρητη επειδή το λέτε εσείς;
γιατί όχι;
Σύμπτωση άραγε που και οι τρεις κατοχικές κυβερνήσεις αποτελούνταν από άτομα τής λεγομένης δεξιάς; Και μάλιστα η τρίτη και χειρότερη, αυτή τού αλήστου μνήμης Ράλλη, δημιούρησε και τα διαβόητα τάγματα ασφαλείας, που κηνυγούσαν Έλληνες μεσούσης τής γρμανικής Κατοχής.
Αυτούς (τις κυβερνήσεις εννολω), τούς δίκσαν ως συνεργάτες των κατακτητών σε γελοίες ποινές, που ούτε αυτές δεν εξέτησαν μέχρι τέλους.
Όταν για την Ιστορία-που περιλαμβάνει γεγονότα , πρόσωπα και πράξεις τους προσωπικές και συλλογικές – δεν καταφεύγουμε στις πηγές , που είναι τα κυβερνητικά αρχεία και όλων των άλλων Οργάνων της Πολιτείας ,αλλά και των Κομμάτων καθώς και τα ημερολόγια των ηγετών, που γράφηκαν ταυτοχρόνως -αλλά την αναφέρουμε και την υποστηρίζουμε βάσει των πεποιθήσεών και των ιδεοληψιών ,που μας μεταβιβάστηκαν σαν τους θρύλους και τα έθιμα από γενιά σε γενιά ,ΤΟΤΕ -αν δεν κρατούμε επιφυλάξεις- ας μη επιμένουμε να θεωρούμε ιστορικά γεγονότα όσα -μερικά και με φλοκλόρ, όπως το Πολυτεχνείο , που καθιερώθηκε ως σχολική γιορτή από τις 12 Νοεμβρίου 1981 με εγκύκλιο του όντως αντιστασιακού Υπουργού Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη -μας ”περάσανε” για κομματικούς” κυρίως σκοπούς μετά την αναθεωρητική προσπάθεια της Ελληνικής Ιστορίας ,που άρχισε την επομένη της Σοσιαλιστικής Αλλαγής του 1981.
Όντως υπάρχει σημαντικό πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα μας-το σημαντικότερο είναι ότι δεν αγαπάμε όπως παλιά -που είχαμε τις μεγάλες στιγμές- την Πατρίδα μας Ελλάδα , με ό,τι αυτή και η ένδοξη Ιστορία της επέβαλε παγκοσμίως -αλλά το πολιτικό πρόβλημα που υπάρχει δεν το δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία και οι επιτυχημένες για τον λαό δύο κυβερνήσεις της υπό τον Αρχηγό της και πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη ,αλλά τα ίδια τα πολιτικά κόμματα και οι ψηφοφόροι τους ,που τα άφησαν να γίνουν σκορποχώρια.
Δεν θα ήταν έτσι τα πολιτικά μας πράγματα, αν το ποσοστό 17,5% που πήρε στις φετινές εκλογές ο ΤσιπροΣύριζα το έπαιρνε στις εκλογές του 2019 -όπως του άξιζε μετά και την επονείδιστη Συμφωνία των Πρεσπών- ,γιατί από τότε θα είχε ανασυνταχθεί και πάντως πολύ δύσκολα θα διαλυόταν όπως κινδυνεύει τώρα με Αρχηγό τον κ. Κασσελάκη , τον οποίον όσο και να το παιδεύεις δεν τον θεωρείς αριστερό .
Ίσως ένα Σώρα της πολιτικής ,που και αυτός ήρθε εξ Αμερικής.
Την ίδια σαν την δική μας πολιτική κατάσταση έχει και η Τουρκία από το 2016 ,με όλα τα υπόλοιπα κόμματα -που έγιναν έκτοτε απο-κόμματα- ,χωρίς ικανούς ηγέτες και επί αυτής της αυτοδιαλυτικής των Τουρκικών κομμάτων κατάστασης κυριαρχεί ”περπατώντας” ο κ. Ερντογάν , τον οποίον τώρα ως Ανώτατο άρχοντα -χωρίς πρωθυπουργό- και με αυτόνομη εξουσία ,τον ικετεύουν ως Πατισάχ ,ιδιαίτερα όταν ”παίζει” και το εθνικιστικό και ανθελληνικό του χαρτί.
Στην Ελλάδα μας πάλι .
Αν δεν δημιουργηθεί ως τα Χριστούγεννα καινούργιο πολιτικό κόμμα από εκτός Βουλής σημαντικές προσωπικότητες -φιλοευρωπαϊκό και φιλοδυτικό ,χωρίς αστερίσκους- και με κεντρώο προσανατολισμό για να επιβάλλει δια του παραδείγματος των μελών του τα ήρεμα πολιτικά πάθη , μετά τις Ευρωεκλογές θα έχουμε πολλές ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών ,αλλά και αθρόες προσχωρήσεις βουλευτών στην Νέα Δημοκρατία,
ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ -ΑΦΟΥ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΟΥ ΕΝΩΜΕΝΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ- Ο ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ -ΕΥΤΥΧΩΣ- ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Ο Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ,ΑΛΛΑ ΠΡΟ ΑΥΤΟΎ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΕΠΤΑ , ΠΟΥ ΔΕΝ ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ -ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ – ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙ-ΚΟΜΜΟΥΝΣΤΙΚΗ,ΑΝΤΙ-ΚΡΑΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ , που με τον ιδρυτή της σφράγισε την σωτήρια για την Πατρίδα και όλους μας ευρωπαϊκή της πορεία.
Το σημαντικότερο πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι η εξουσία από τους δέκα νταβατζήδες. Από τη δολοφονία του Καποδίστρια και εντεύθεν ανακυκλώνονται και εξουσιάζουν κυβερνήσεις και λαό. Πρωθυπουργοί, υπουργοί, νομάρχες, δήμαρχοι και λαός υποτάσσονται στους δέκα . Κανείς δεν μπορεί να τους αντισταθεί.
Και ποιοι είναι αυτοί ο δέκα;
¨ Η Ελλάδα αυτήν την στιγμή χρειάζεται βοήθεια για να αναδιαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό της ώστε να υπάρξει μια ομαλότητα στον πολιτικό βίο.¨
῾Υπάρχει συζήτηση πολιτική στήν ῾Ελλάδα τήν σημερινή; Μέχρι πρίν λίγα χρόνια, θυμᾶμαι ἔντονες πολιτικές συζητήσεις, ὁ ρόλος τῆς πολιτικῆς, τῶν ἰδεῶν της, ἦταν ἐνεργός στήν ζωή ὄχι μόνο τῶν πολιτικῶν ἀλλά καί τῶν πολιτῶν. Μέ ἀφηγήματα καί ἰδέες πού συνήγειραν ἤ καί παρέσυραν τά πλήθη, ἰδέες ἀριστερές, ἰδέες φιλελεύθερες, ἄλλες ἐκσυγχρονιστικές κλπ. ᾿Από τους μεγάλους πολιτικούς καί τίς μεγάλες πολιτικές ἰδέες πού πέρασαν, ἔμειναν κάποια ἀναμασήματα σάν κλισέ, ἀναγνώσεις πού τοποθετοῦνται στά κουτάκια τοῦ μυαλοῦ τοῦ καθενός σύμφωνα μέ τίς προκαταλήψεις του ἄν δέν ἔχει μάθει νά βλέπει τόν ἄλλο, τούς ἄλλους, νά διαλέγεται μαζί τους. Τί ἔχει μείνει; «Ύπουλη ελευθερία, λειψή, κούφια παιδεία», ὅπως διάβασα κάπου.
῾Η ἔλλειψη ἀντιπολίτευσης θά μποροῦσε νά εἶναι ἱκανή συνθήκη κατάργησης τῶν κομμάτων, ἀλλά εἶναι αὐτό δημοκρατία, καταργοῦνται οἱ ἰδέες;
᾿Εμεῖς οἱ παλαιότεροι, παρατηροῦμε ἔλλειψη ἐνδιαφέροντος γιά ῾Ελληνική πολιτική, ῾Ελληνικές ἰδέες, μνῆμες ῾Ελληνισμοῦ. ¨ Μία κοινωνία που δεν θυμάται την ιστορία της είναι σαν τον άνθρωπο που έχει Αλτσχάϊμερ, δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. ¨ ἄκουσα τήν Λένα Διβάνη νά λέει. Μία διαχείρηση τοῦ brand name ῾Ελλάδα δέν σημαίνει ὅτι μπορεῖ νά ἐμβαθύνει στόν πολιτισμό αὐτόν καί νά διαδώσει κάτι ἀπό τό πνεῦμα του, δέν σημαίνει ῾Ελλάδα. ᾿Εμεῖς οἱ παλαιότεροι, ἔχουμε σπουδάσει μέ συγκεκριμένους τρόπους, ἔχουμε μάθει στήν ῾Ελληνική συνείδηση. ῾Η γενιά μας μεγαλώνει. Οἱ ἑπόμενες γενιές τί θά γνωρίζουν γιά τίς ρίζες τους;
Μία πολιτική πού μπορεῖ νά στοχεύει στόν διχασμό ἤ στήν ἐξουσία, δέν εἶναι πολιτική. ῾Η πολιτική ἔχει σχέση μέ τόν πολιτισμό, μέ τόν ἄνθρωπο, ἔχει σκοπό νά ὀμορφαίνει τή ζωή καί τόν ἄνθρωπο. ῾Υπάρχουν τόσες ἀπόψεις, τόσες νέες ἰδέες, τόσα καινούργια ἤ παλιά νά ἀνακαλύψουμε, κι ἐμεῖς ἔχουμε τόσα μυστήρια.
Ἐπειδή ἔχουμε σπουδαῖο πολιτισμό, πολύ σπουδαίους ἀνθρώπους καί τώρα, καλό εἶναι νά ρίξουμε σπόρους πολιτισμοῦ στούς νέους γιά νά ριζώσουν, νά τούς μάθουμε τήν ἀξία αὐτοῦ τοῦ τόπου, τήν σημασία τῆς πολιτικῆς καί νά διδαχθοῦμε ὅλοι πῶς νά συνδιαλεγόμαστε. Πάντα κάτι ὡραῖο καί καινούργιο μπορεῖ νά ἔρθει ἀπό τούς νέους. ¨Χωρίς τό ἀπροσδόκητο δέν ὑπάρχει ἐλευθερία ¨ ἔχει πεῖ ὁ ἀστροφυσικός Μηνάς Καφάτος.