Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected], www.kalkis.eu
Για να κάνουν σωματική έρευνα σε περαστικούς και στα οχήματά τους, να ελέγχουν τις ταυτότητές τους και να κάνουν χρήση των όπλων τους, αν είναι απαραίτητο.
Αυτή είναι η νέα «δημοκρατική κατάκτηση» της τουρκικής μπανανίας, μετά την ψήφιση από το τουρκικό κοινοβούλιο ενός αμφιλεγόμενο νομοσχεδίου το πρωί της Πέμπτης 11 Ιουνίου 2020, για την ενίσχυση των προνομίων των «συνοικιακών φυλάκων». Μιας παράλληλης αστυνομικής δύναμης 28.000 ατόμων, όπως αναφέρεται, μεταξύ πολλών άλλων πληροφοριών, στο ρεπορτάζ της έγκριτης και πάντοτε καλά ενημερωμένης Γαλλίδας ανταποκρίτριας στην Κωνσταντινούπολή Marie Jégo, του ηλεκτρονικού Le Monde, στις 11-6-2020, με τίτλο : «Τουρκία: ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ποντάρει στην καταστολή, κάτω από την πτώση του στις δημοσκοπήσεις» (Turquie : en baisse dans les sondages, Recep Tayyip Erdogan mise sur la repression).
Φυσικά για τον γράφοντα, που έχει δημοσιεύσει στις στήλες των Ανιχνεύσεων αλλεπάλληλα άρθρα για την τουρκική καταπίεση των ίδιων των Τούρκων, η παραπάνω πληροφορία δεν αποτελεί πια είδηση. Είναι μια 
επιπλέον ρουτίνα που τους προσθέτει επιπρόσθετο φόβο. Η εκπληκτική είδηση για εμένα είναι αυτό που δήλωσε στην Marie Jégo ο Τούρκος δημοσκόπος Özer Sencar του δημοσκοπικού ινστιτούτου Metropoll : «Τις περισσότερες φορές στην Τουρκία, είναι οι οικονομικές δυσκολίες που κάνουν τους πολιτικούς να πέφτουν. Οι περιορισμοί στη δημοκρατία και την ελευθερία δεν μετράνε στα μάτια του εκλογικού σώματος, το οποίο ευνοεί μια ισχυρή εξουσία». (του Ερντογάν, π.χ.). Από την άλλη πλευρά, η οικονομία είναι υψίστης σημασίας ».
Το τουρκικό καθεστώς επέστρεψε τις τελευταίες ημέρες στις εκκαθαρίσεις στρατιωτικών, χωροφυλάκων, αστυνομικών, δημοσιογράφων, γιατρών, βουλευτών, πολλαπλασιάζοντας τις συλλήψεις, τις καθαιρέσεις και τις προσπάθειες περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης, τουλάχιστον ό,τι απέμεινε από αυτήν. Την Τρίτη 9 Ιουνίου 2020, 414 άτομα συνελήφθησαν, κυρίως στρατιωτικοί, για τους φερόμενους δεσμούς τους με το θρησκευτικό κίνημα του ιεροκήρυκα Gülen, κατηγορούμενου ότι ενορχήστρωσε την αποτυχημένη απόπειρα 
πραξικοπήματος του 2016, αναφέρει η Marie Jégo. Την προηγούμενη μέρα, η τουρκική αστυνομία έθεσε δύο δημοσιογράφους υπό κράτηση κατά τη διάρκεια μιας 
έρευνας για «πολιτική και στρατιωτική κατασκοπεία». Ο Ismail Dukel, εκπρόσωπος της TelE1 της Άγκυρας και η Müyesser Yildiz (δεξιά), του ειδησεογραφικού ιστότοπου OdaTV, ανακρίθηκαν από την αντιτρομοκρατική αστυνομία. Κατηγορούνται για δημοσίευση πληροφοριών, σχετικά με το θάνατο ενός Τούρκου αξιωματικού της ασφάλειας στη Λιβύη. Τον Μάιο 2020, έξι άλλοι δημοσιογράφοι συνελήφθησαν για τον ίδιο λόγο. Αντιμετωπίζουν 17 χρόνια φυλάκισης για αποκάλυψη «κρατικών μυστικών». 95 δημοσιογράφοι βρίσκονται σήμερα στη φυλακή στην Τουρκία, σύμφωνα με την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η ερντογανική εκκαθάριση δεν χαρίστηκε ούτε
και στους βουλευτές της αντιπολίτευσης. Την περασμένη Πέμπτη, το τουρκικό «κοινοβούλιο», το οποίο κυριαρχείται από τον συνασπισμό που συγκροτήθηκε από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP, του Ερντογάν) και από το Εθνικιστικό Κόμμα Δράσης (MHP του Μπαχτσελί), απομάκρυνε από τα καθήκοντα τους 3 βουλευτές, καταδικασμένους στο πλαίσιο διαφορετικών δικών.
Ο Enis Berberoglu, του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (CHP, κεντροαριστερά, κοσμική), καθώς και η Leyla 
Güven και ο Musa Farisogullari (δεξιά), του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού (HDP, 
αριστερά, φιλοκουρδική) έχουν χάσει την ιδιότητά τους και ως εκ τούτου δεν θα είναι πλέον σε θέση να συμμετάσχουν στο Κοινοβούλιο. Στην εξέλιξη των γεγονότων, συνελήφθησαν οι 3 βουλευτές που καθαιρέθηκαν. Λίγες μέρες αργότερα, δύο από αυτούς, ο Enis Berberoglu και η Leyla Güven, αφέθηκαν ελεύθεροι.
Η εμμονή του Ερντογάν για τον απόλυτο έλεγχο
Από τότε που ενέσκηψε η κρίση της υγείας του Covid-19, το τουρκικό ιατρικό σώμα είναι περισσότερο από ποτέ στο στόχαστρο των αρχών. Τους τελευταίους μήνες, έχουν ξεκινήσει δικαστικές έρευνες εναντίον αρκετών ιατρών, κυρίως στις κουρδικές επαρχίες Van, Mardin και Sanliurfa, στα ανατολικά και νοτιοανατολικά της χώρας. Κατηγορούμενοι για πρόκληση «φόβου και πανικού στο κοινό», μια κατηγορία εναντίον όλων εκείνων που ασκούν κριτική στην αντιμετώπιση της κρίσης υγείας από την κυβέρνηση, κινδυνεύουν να φάνε μεταξύ 2 και 4 ετών φυλακή.
Το καθεστώς δεν ενοχλείται από τα «δυο μέτρα και δυο σταθμά» που εφαρμόζει. Ενώ η αντιπολίτευση του Ερντογάν ξυλοκοπείται στα δάχτυλα με την παραμικρή κριτική, οι ζηλωτές της εξουσίας είναι ελεύθεροι να
εκφράζονται, ακόμα και όταν καλούν σε δολοφονία. Όπως π.χ. η Sevda Noyan, μια σχολιάστρια της Ülke TV, που δήλωσε στις 9 Μαΐου 2020 ότι η οικογένειά της «ήταν έτοιμη να σκοτώσει πενήντα άτομα» για να σώσει τον Ερντογάν! «Η λίστα μου είναι έτοιμη. Τέσσερις έως πέντε από τους γείτονές μου βρίσκονται εκεί», καυχήθηκε. Ερωτηθείς σχετικά από δημοσιογράφους που ανησυχούν για το αν αυτό το είδος φρασεολογίας δεν 
αποτελεί αδίκημα, ο Ebubekir Sahin, διευθυντής του Ανωτάτου Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (RTÜK) της Τουρκίας, απάντησε ότι «δεν πρέπει να υπερβάλλουμε».
Ένα άλλο νομοσχέδιο, που βρίσκεται υπό εξέταση από τον Ερντογάν-πασά, προβλέπει να υποχρεώσει τους χρήστες του Διαδικτύου να αποκτήσουν έναν αριθμό αναγνώρισης για πρόσβαση σε κοινωνικά δίκτυα, όπως το WhatsApp, το Facebook, το Twitter, το Instagram. Έτσι, η κυβέρνηση προτίθεται να εντοπίζει πιο εύκολα τις ανυπόφορες φωνές και να εξουδετερώνει την παραμικρή κριτική σκέψη, αναφέρει το παραπάνω ρεπορτάζ της Marie Jégo. Αυτή η εμμονή για τον έλεγχο αντιπροσωπεύει την τελευταία προσπάθεια του Ερντογάν να προσπαθήσει να ενισχύσει την στραγγαλιστική λαβή του επί της «δημοκρατικής» Τουρκίας. Και τούτο, για έναν λόγο. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του το AKP φαίνονται να έχουν χάσει την ελκυστική τους δύναμη.
«Η Απώλεια της πρωτοκαθεδρίας»
Ο Özer Sencar, διευθυντής του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Metropoll, το επιβεβαίωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης που μεταδόθηκε την Τετάρτη 10 Ιουνίου 2020 στην διαδικτυακή τηλεόραση Medyascope : «Σύμφωνα με τις τελευταίες μας δημοσκοπήσεις, η δημοτικότητα του AKP μειώθηκε στο 30%. (…). Με τον συνασπισμένο συνεταίρο του MHP, το AKP πιστώνεται με το 45% έως 46% της πρόθεσης ψήφου για τις προεδρικές εκλογές [που προβλέπονται για το 2023]».
Σύμφωνα με το παλαιό εκλογικό σύστημα, το 30% των ψήφων ήταν αρκετό για να σχηματιστεί η πλειοψηφία. Το 2002, το AKP κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με το 34% των ψήφων, που επέτρεψε στον Ερντογάν να εκλεγεί πρωθυπουργός από το Κοινοβούλιο λίγους μήνες αργότερα. Ωστόσο, μετά την εφαρμογή του νέου προεδρικού συστήματος, με πρωτοβουλία του πασά Ερντογάν, ο εκλογικός πήχης ανέβηκε υψηλότερα. Ο πρόεδρος πρέπει στο εξής να συγκεντρώσει το 51% των ψήφων για να κερδίσει. Μια απώλεια ψήφων περίπου 1% με 2% θα μπορούσε να είναι αρκετή για να κλονίσει την ηγετική θέση του.
«Οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι με τον Ερντογάν και την κυβέρνησή του εξαιτίας της κακής διαχείρισης της κρίσης του κορωναϊού. Δεν έχει δημιουργηθεί κανένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας, ο πληθυσμός 
είναι απογοητευμένος. Οι δημοσκοπήσεις αντικατοπτρίζουν αυτήν την απογοήτευση», εξηγεί ο Baris Yarkadas, ένας πρώην βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού CHP (2015-2018). Η μανία του Τούρκου προέδρου απέναντι στους βουλευτές, στους δημοσιογράφους, τους δημάρχους του Δημοκρατικού Κόμματος του Λαού HDP και ευρύτερα προς όλες τις επικριτικές φωνές, είπε, «συνδέεται με την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας του». Είναι σίγουρος, ότι «ο Ερντογάν δεν ανέχεται το γεγονός ότι δύο 
προσωπικότητες του κεμαλικού κόμματος CHP, δηλαδή ο δήμαρχος της Άγκυρας, ο Mansur Yavas (αριστερά) και εκείνος της Κωνσταντινούπολης, Ekrem Imamoglu, έχουν υψηλότερα σκορ δημοτικότητας από το δικό του».
Η ιστορικό-θρησκευτική πολιτικάντικη φορεσιά που ενδύεται ο Ερντογάν, για να 
αποδείξει τη νομιμότητά του, δεν λειτουργεί πλέον. «Μιλώντας για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή θετικά από τον πληθυσμό, πριν από μερικά χρόνια, όχι όμως σήμερα. Το επιχείρημα είναι ξεπερασμένο, δεν αποφέρει τίποτα περισσότερο στο AKP», συμπέρανε ο πολιτικός επιστήμονας Özer Sencar.
Κλαίμε, κλαίμε σπαρακτικά για πάρτη σας κύριε Ερντογάν.
