Φωτογραφία: η μονή της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά
Ali al Yunani
Ήδη από το δεύτερο έτος της Εγίρας*, το 626 μ.Χ., οι Σιναϊτες Πατέρες σύμφωνα με την ίδια Σιναϊτική παράδοση, έσπευσαν και έστειλαν μία πρεσβεία στη Μεδίνα για να ζητήσουν πολιτική προστασία. Ανταποκρινόμενος ο Προφήτης στο αίτημα αυτό έδωσε με ποινή αφορισμού μία “υποχρέωση” /Διαθήκη (Αχτναμέ), επικυρωμένη με το αποτύπωμα της ίδιας της παλάμης του, όπου δήλωνε ότι θα προστατέψει το μοναστήρι (της Αγίας Αικατερίνης).
Επίσημα αντίγραφα της Διαθήκης αυτής σώζονται σήμερα τόσο στο Σκευοφυλάκιο της Μονής όσο και σε αρκετά μετόχια της εκτός Σινά και κυρίως στην Ελλάδα, ακόμη δε και στο Άγιον Όρος.
Όταν το 1517 κατέλαβε την Αίγυπτο ο Σουλτάνος Σελίμ Α΄, επικύρωσε μεν τα προνόμια της Μονής, όμως κράτησε προς φύλαξη το πρωτότυπο έγγραφο του Αχτναμέ για το βασιλικό θησαυροφυλάκιο στην Κωνσταντινούπολη**, καθώς έφερε την ιδιόχειρη επικύρωση του Προφήτη. Άφησε δε στη Μονή επικυρωμένο αντίγραφο που περιγράφω παρακάτω:
Το παρόν γράμμα (επειδή ο Θεός είναι Μεγάλος και Κυβερνήτης, ύστερα αφού ήλθαν όλοι οι Προφήτες, για να μη μείνει μαρτυρία αδικίας προς τον Θεό, δια τα προς τους ανθρώπους διδόμενα χαρίσματα), έγραψε ο Μουχάμμεντ ιμπν Αμπντουλλάχ και Απόστολος του Θεού, ο Θεωρός και επιμελητής του παντός κόσμου, προς όλους του έθνους του και της θρησκείας του ως στερνόν και βέβαιο τάξιμο και υπόσχεσι και δια τη φυλή των Χριστιανών και δια την γενεά των Ναζωραίων, όπου και αν ευρίσκονται, κοντά ή μακριά ευγενείς να είναι ή δυσγενείς ένδοξοι ή άδοξοι, λέγων ούτως:
1. Όποιος από το Έθνος μου θελήσει να χαλάσει την παρούσα υπόσχεση και τον όρκο που είναι στην παρούσα συμφωνία, φθείρει την υπόσχεση του Θεού και αρνείται τον όρκο του και εναντιώνεται στο πρόσταγμα Του, αντιστέκεται στην Πίστη του, (μη γένοιτο Θεέ) γίνεται άξιος του αναθέματος είτε είναι βασιλιάς είτε φτωχός και απλός άνθρωπος, όποιος και αν είναι.
2. Λοιπόν, όποτε κάποιος από τους Μοναχούς ή περιηγητές θελήσει να κατοικήσει σε κανένα όρος ή κορυφή ή σπήλαιο και τόπο που να βρίσκεται κάπου εκεί κοντά (στο μοναστήρι) ή σε περιγιάλι ή σε αμμουδιά ή σε Μοναστήρι ή Εκκλησία και σε ευκτήριο οίκο, εγώ είμαι ανάμεσα τους προστάτης και φύλακας αυτών και όλων των πραγμάτων τους με την ίδια μου την ψυχή και με την βοήθεια και προστασία μου και με όλο μου το Έθνος, επειδή αυτοί είναι με το μέρος μου και τιμή μου.
3. Έτσι λοιπόν προστάζω και εμποδίζω τους (μουσουλμάνους) κυβερνήτες να γυρεύουν απ΄αυτούς χαράτσι ή άλλα δοσίματα, απέναντι τους βία και δυναστική κυριαρχία δεν γίνεται.
4. Τους Κριτές τους και τους Ηγουμένους να μην τους αλλάζει κανείς αλλά να μένουν αμετάτρεπτοι.
5. Τους Περιηγητές τους να μην τους εμποδίζει κανείς από την περιήγηση τους.
6. Από τα υπάρχοντα των Εκκλησιών τους κανένα να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κτίσιμο Μετζιτίου (μικρού τζαμιού) ή άλλου οποιουδήποτε τόπου Μουσουλμανικής λατρείας.
7. Όποιος θέλει να κάνει κανένα από τούτα που απαγόρευσα, να ξέρει βέβαια πως έλυσε τον ορισμό του Θεού και εναντιώθηκε στον Απόστολου Του.
8. Να μη πληρώνουν χαράτσι (ειδικό φόρο) οι Κριτές τους και οι Ηγούμενοι τους και οι Μοναχοί και οι δούλοι τους και οι μαθητές τους και άλλοι τους υποτακτικοί, ούτε να πειράζονται, γιατί εγώ είμαι προστάτης αυτών όπου και αν βρίσκονται στη γη ή στην θάλασσα, στην Ανατολή και τη Δύση, στην Άρκτον και Μεσημβρία επειδή το να προστατεύσω αυτούς και πάντα τα περί αυτούς, είναι χρέος μου και όρκος και παρακαταθήκη μου.
9. Και από εκείνους που με ησυχία ασκητεύουν στα όρη, να μην παίρνουν χαράτσι, ούτε δέκατο για τα εισοδήματά τους, ούτε κάποιος Μουσουλμάνους να γίνεται σύντροφος μ΄ αυτούς επειδή και αυτοί δεν εργάζονται, παρά μόνον όσον αφορά τα προς την τροφή τους.
10. Όταν φθάσει σε αφθονία ο καιρός του καρπού, να τους δίνεται σε κάθε έτος ένα καυχί.
11. Ούτε σε καιρό του πολέμου να μη τους αναγκάζουν (οι μουσουλμάνοι τους μοναχούς) να βγουν στον πόλεμο, ούτε να τους ζητάνε χαράτσι.
12. Οι υπόλοιποι από τους Χριστιανούς, οι ντόπιοι και οι πλούσιοι, που με πλούτο πραγματεύονται και είναι άξιοι για χαράτσι, να μην πληρώνουν άλλο παρά δώδεκα ντιρχάμ.
13. Εκτός από το χαράτσι, άλλο να μην τους ζητάνε, κατά το πρόσταγμα του Θεού, που λέει (στο Ιερό Κοράνι) “Προσκάλεσε όλους στη θρησκεία του Κυρίου σου με σοφία και με όμορφο κήρυγμα και προσπάθησε να τους πείσεις με τον καλύτερο τρόπο και τον πιο ευγενικό” (Κοράνι, 16:125)
14. Μια γυναίκα Χριστιανή, αν παντρευτεί με έναν Μουσουλμάνο, ο Μουσουλμάνος να κάνει το θέλημα της γυναίκας εκείνης και να μην την εμποδίζει από το να πηγαίνει στην Εκκλησία και από την προσευχή της και από τις συνήθειες της Πίστεώς της.
15. Κανείς να μη τους εμποδίζει στο το ανακαινίζουν, τις Εκκλησίες τους.
16. Όποιος θέλει να κάνει κάτι παρά αυτή την υπόσχεση ή να πιστέψει στο αντίθετο, γίνεται βέβαια αποστάτης του Θεού και του αποστόλου Του……
17. Και εναντίον τους να μην σηκώνει κανείς άρματα, μάλιστα οι Μουσουλμάνοι να πολεμούν για λογαριασμό τους (για λογαριασμό των μοναχών),
18. Και γι’ αυτό προστάζω, κανένας από το Έθνος μου (από την ισλαμική κοινότητα) να μη τολμήσει να κάνει κάτι εναντίον αυτής της υπόσχεσης, μέχρι να αφανιστεί ο Κόσμος.
Μάρτυρες: Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ, Όμαρ ιμπν αλ-Χαττάμπ Αμπουντελιτάρ ιμπν Άμπου Μπακρ Αμπ’μπάς ιμπν Αμπντουλ-Μουττάλιμπ Ζουμπέιρ ιμπν Αουουάμ, Σαΐντ ιμπν Μάατ Θάμπιν ιμπν Νάφις Αμπτουλ-Αδίμ ιμπν Χασάν Αδίμπ ιμπν Γιασίν Άμπου Μπακρ ιμπ Άμπου Τάλιμπ Οθμάν ιμπν Άφφαν Αμπντουλλάχ ιμπν Μασούντ Φαζέρ ιμπν Αμπμπάς Ταλάτ ιμπν Αμπντουλλάχ Σαάντ ιμπν Αμπμπάς Ζέιντ ιμπν Θάμπιτ Χαμάρ ιμπν Άμπιντ Χάριθ ιμπν Θάμπιτ Αμπντουλλάχ ιμπν Όμαρ Το παρόν έγραψε ο οδηγός και διάδοχός Αλή ιμπν Άμπου Τάλιμπ, βάζοντας το χέρι του (βουτηγμένο σε μελάνι ως υπογραφή) ο Προφήτης και ακουμπώντας το (στην επιστολή), τον δεύτερο μετά την Εγίρα χρόνο, την Τρίτη ημέρα του μήνα Μουχάρραμ (Τετάρτη 7η Ιουλίου 623 μ.Χ.)).
——————————————————————————————
*Εγείρα: το χρονολογικό έτος σύμφωνα με το ισλαμικό ημερολόγιο και σημαίνει «έτος της φυγής» (στην αραβική, χίτζρα). Στην περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας ο όρος αποδόθηκε στα Ελληνικά ως «χιτζρέ». Η αρίθμηση των ετών Εγίρας ξεκινά από το έτος 1, όταν ο Μωάμεθ εξορίστηκε από την Μέκκα και κατέφυγε στην Μεδίνα, όπου απέκτησε έναν πρώτο πυρήνα πιστών. Αυτό αντιστοιχεί στο έτος 622 μ.Χ. του γρηγοριανού ημερολογίου.
**[Επεξήγηση Ανιχνεύσεων: Η ενσωμάτωση της Αιγύπτου στην οθωμανική επικράτεια την 13η Απριλίου 1517 με την κατάλυση του κράτους των μαμελούκων και την εκτέλεση του τελευταίου μαμελούκου σουλτάνου Τομάμπεη από τους οθωμανούς είχε ως συνέπεια την μεταβίβαση του τίτλου του χαλίφη στους οθωμανούς.
Εν συνεχεία μέρος των ιερών κειμιλίων του ισλάμ (αντικειμένων ανηκόντων στον προφήτη Μωάμεθ και τους διαδόχου του Αβού Βάκρ και Όμαρ) τα οποία ευρίσκοντο στην Αίγυπτο, μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη στο ανάκτορο Τοπ Καπί στο οποίο φυλάσσονται ως σήμερα. Οι οθωμανοί έκτοτε θεώρησαν ότι κληρονόμησαν τον τίτλο του χαλίφη όλου του Ισλάμ. Δια της καταλύσεως του κράτους των μαμελούκων οι οθωμανοί σουλτάνοι φέρουν τον τίτλο του «κυρίαρχου των δύο ιερών κειμηλίων» της Κάαβας στη Μέκα και του τεμένους του προφήτη στη Μεδίνα.]
