του Παντελή Σαββίδη
1.-Ανησύχησε το σύστημα απο τα μικρά ποσοστά που πήραν τα τρία μεγάλα κόμματα στην Α! Θεσσαλονίκης. Ανησυχούμε και εμείς για την ανικανότητά του ή την τύφλωσή του να δει τα πραγματικά αίτια. Τα αποδίδει στη καθυστερημένη και θρησκόληπτη υπόσταση της πόλης. Αυτό και μόνο είναι λόγος αντίδρασης και περαιτέρω απόρριψής τους. Ας τους δώσει η πόλη να το καταλάβουν καλύτερα στις ερχόμενες εκλογές. Την πόλη την τελειώνουν σε αγαστή συνεργασία όλοι μαζί. Είναι ευκαιρεία να αντιδράσει.
2.-Πονήρεψε και ο Βελόπουλος. Άνθρωποί του διακινούν στο διαδίκτυο ότι το κόμμα “Νίκη” το δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία και αναφέρουν, μάλιστα, ως πρωτεργάτη της δημιουργίας του τον Βορίδη. Αυτά, δηλαδή, που του έκαναν του Βελόπουλου τα κάνει σε άλλους. Το κόμμα έχει εκκλησιαστικούς και μοναστικούς υποκινητές. Και είναι γνωστοί.
Η τραγωδία αυτού του κράτους είναι ότι στα υψηλά κλιμάκιά του βρίσκονται άνθρωποι και σαν τον Βελόπουλο. Είναι μεγάλη τραγωδία.
3.-Και εδώ μου δίνεται η ευκαιρία να ξεκαθαρίσω κάτι που επισήμανα και στην εκπομπή “Πρίσμα” που κάνω στη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης.
Η αποτυχία του ελληνικού κράτους είναι πασιφανής. Το ελληνικό κράτος ιδρύθηκε το 1830 και ήταν ένα απο τα πρώτα εθνικά κράτη της εποχής ανόδου των εθνικισμών. Της εποχής, δηλαδή, που οι κρατικές οντότητες συγκροτούνταν, βασικά, απο την κυριαρχία ενός έθνους.
Το ελληνικό έθνος- κράτος παρήγαγε τρομερές παθογένειες που το οδήγησαν, σήμερα, να λειτουργεί αποικιοκρατικά. Η πρωτεύουσά του δηλαδή, λειτουργεί ως αποικιοκρατική δύναμη της λοιπής εδαφικής επικράτειας.
Αυτή είναι η σημαντικότερη παθογένειά του. Αλλά εξίσου σημαντική είναι η ποιότητα του πολιτικού του προσωπικού. Τίποτε δεν προοιωνίζεται ότι κάτι απο αυτά τα δύο θα αλλάξει. Αν ληφθεί υπόψη και το δημογραφικό καθώς και η πολιτική που ακολουθείται στις εξωτερικές σχέσεις και τις ισορροπίες της χώρας, διακρίνεται μια νομοτελειακή εξέλιξή του. Η έκλειψή του. Το βασικό ερώτημα του ελληνικού έθνους και της ελληνικής κοινωνίας είναι πως σώζεται και πως αναπτύσσεται ως εθνοτική ύπαρξη.
4.-Τι είναι έθνος; Ένα σύνολο ανθρώπων με κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Μας λένε πως το έθνος ως έννοια είναι δημιούργημα των τελευταίων 200 ετών. Το σύνολο των ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά ονομάστηκε έθνος τα τελευταία 200 χρόνια. Προηγούμενως υπήρχε και προσδιοριζόταν με άλλες ονομασίες. Το έθνος είναι ιστορική διαχρονική έννοια. Απλώς αλλάζει κατά καιρούς ονομασία.
5.-Πως σώζεται, λοιπόν, το ελληνικό έθνος αφού οι ταγοί της κρατικής του υπόστασης το οδηγούν στον εκφυλισμό;
Με την ένταξή του, ως ελληνικής δημοκρατίας, σε ευρύτερες κρατικές δομές. Σε κρατικές δομές, δηλαδή, μαζί με άλλα έθνη. Σε ομοσπονδιακές δομές.
6.-Οι δυνατότητες που έχει το ελληνικό έθνος να συμμετάσχει σε τέτοιες δομές είναι οι εξής: με τους άλλους βαλκανικούς λαούς, με τους λαούς του μικρασιατικού χώρου, με τους λαούς της Ευρώπης.
Απο αυτές τις επιλογές η καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα που του ταιριάζει είναι με τους ευρωπαϊκούς λαούς.
7.-Η λύση, λοιπόν, στο πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι η ένταξη σε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη, ως Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ίσως, τότε, θα σπάσουμε και τα δεσμά μιας ακόμη, ιδιάζουσας, εσωτερικής αποικιοκρατίας. Της σύγχρονης αθηναϊκής.
ΥΓ1: Ο φίλος μου ο Ζάχος, διακεκριμένος καθηγητής Γενετικής διακινεί την θεωρία του τρίπτυχου: Γενότυπος, Περιβάλλον, Φαινότυπος. Θα του συνιστούσα να προσθέσει και κάτι άλλο που θα έχει να κάνει με την συμπεριφορά. Και η συμπεριφορά επηρεάζεται απο το περιβάλλον. Όχι, μόνο, ο φαινότυπος. Η αθηναϊκή δημοκρατία ήταν κάτι πολύ διαφορετικό απο το σημερινό ομώνυμο συνονθύλευμα στο λεκανοπέδιο. Και όμως, αν διαβάσει κανείς προσεκτικά την ιστορία της είχε την ίδια συμπεριφορά με την σημερινή. Το περιβάλλον διαμορφώνει νοοτροπία.
ΥΓ2: Ξαναδιαβάζω τον Φαλμεράϋερ
Η ένταξη σε ομοσπονδιακή Ευρώπη θα είναι η ταφόπλακα της Ελληνικής δημοκρατίας. Η Ευρώπη είναι η αρένα των εθνικών κρατών. Αν δεν έχεις δύναμη (που δεν έχεις) και μπεις στην αρένα θα διαλυθείς.
Η Θεσσαλονίκη με τον αντι ρόλο της δεν θα προκόψει, για αυτό θα ήταν καλύτερα να προχωρήσει σε ένα συν ρόλο.
Η θεωρία να πάρουμε το πρωτάθλημα δεν έχει πολιτική, κοινωνική και ίσως θεσμική βάση.
Τελικά όμως από ότι φαίνεται ένας δάσκαλος θα ξεφύγει από το σύστημα της Θεσσαλονίκης και θα γίνει ο ήρωας της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας.
Κάποιοι τον ζηλεύουν, κάποιοι άλλοι τον θαυμάζουν και για κάποιους άλλους είναι αδιάφορη έως ανεκτή η παρουσία του.
Συμφωνώ. Η (Δυτική) Ευρώπη, δεν ειναι Ευρώπη πλεον, παρα η μετα΄(poust)- Ευρωπη, όπως σωστά διέκρινε ο φυσιοκράτης Ορμπαν σε ομιλία του στη Τιμισοάρα. Η κανονική Ευρώπη ειναι πλέον η Ανατολική. Ομοσπονδιακή Ευρώπη θα πει εκμηδενισμός των εθνών και εναν ευρωπα’ι’κό ολοκληρωτισμό τον οποιο βλεπουμε ηδη ως πραγματικότητα. Οπότε τι σημασία θα εχει εαν η Αθηνα ειναι αποικιοκράτης; Ευρώπη και (ελληνικό) έθνος είναι εννοιες ασυμβίβαστες. Η λύση (δεν ξέρω πώς θα γίνει) μάλλον είναι Ομοσπονδιοποίηση της Ελλάδας με βαση τις πολιτιστικές Περιφέρειες (Μακεδονία -νοτια και βορεια δυτική και ανατολικη) 12νησα. 7νησα, Μοριάς κτλ.
Συμφωνώ με τους βασικούς άξονες του άρθρου, το οποίο διακρίνεται από την γνωστή εμβρίθεια των αναλύσεων του κ. Σαββίδη.
Αναγκαστικά όμως θα πρέπει να προβώ σε αναδιατύπωση του εδαφίου 4:
“Μας λένε πως το έθνος ως έννοια είναι δημιούργημα των τελευταίων 200 ετών. Το σύνολο των ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά ονομάστηκε έθνος τα τελευταία 200 χρόνια. Προηγούμενως υπήρχε και προσδιοριζόταν με άλλες ονομασίες. Το έθνος είναι ιστορική διαχρονική έννοια. Απλώς αλλάζει κατά καιρούς ονομασία.”
Πρέπει να τονιστούν τα ακόλουθα:
α) Αυτοί που “μας λένε” τα σχετικά είναι οργανικοί διανοούμενοι της διεθνούς απολυταρχίας “δυτικού τύπου” (υπάρχει και αντίστοιχη “ανατολικού τύπου”)
β) Το έθνος είναι δημιούργημα των τελευταίων 200 ετών όσον αφορά ένα σύνολο εθνοτήτων της Δυτικής Ευρώπης. Δεν ισχύει το ίδιο για τους Εβραίους, τους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Ιάπωνες, τους Έλληνες, τους Πέρσες, τους Αιγυπτίους.
γ) Η ελληνική κοινωνία πάντα αυτοπροσδιοριζόταν ως έθνος: οι άλλες εκδοχές αυτοπροσδιορισμού της κοινής μας ταυτότητας (Γένος, λαός κλπ) συνυπήρχαν με τον όρο έθνος. Ουδέποτε ο όρος “έθνος” εξέλιπε. Αυτό προκύπτει ξεκάθαρα από τις πηγές.
δ) Άλλο το έθνος και άλλο η εθνότητα. Η εθνότητα καθίσταται έθνος μέσα από την πολιτική-δημοκρατική του ολοκλήρωση (αυτοπροσδιορισμός της κοινωνίας από τα κάτω και όχι απόδοση ταυτότητας από έναν ηγέτη φεουδάρχη). Αφού τα έχει εξηγήσει επαρκώς ο Κοντογιώργης, φίλος των Ανιχνεύσεων, γιατί δεν υιοθετούμε την εξαιρετικά κατεργασμένη ορολογία του;
ε)Αν ξαναδιαβάσουμε τον Φαλμεράϋερ, να ξαναδιαβάσουμε και τους Μαρξ και Ένγκελς: εκεί διαπιστώνουμε το θεμελιακό μίσος των Γερμανών διανοουμένων για το ελληνικό έθνος ως διαχρονική ύπαρξη.
https://ardin-rixi.gr/archives/212903
Υπενθυμίζω την ναζιστική και εντελώς αντιεπιστημονική θεωρία Γκύντερ, κατά την οποία απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων είναι οι Γερμανοί και οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι ξένων δούλων κλπ. Κάπου συνδέονται όλα αυτά (Φαλμεράϋερ, Μαρξιστές και Ναζιστές).
ΥΓ Τον Νατσιό τον ήξερε όλη η Ελλάδα και όχι μόνον η Μακεδονία. Αναφέρομαι σε όσους ανησυχούσαν για την απεθνικοποίηση της Παιδείας και του κράτους, όχι βέβαια για το σύνολο των Ελλήνων υπηκόων.
Το πιθανό πολιτικό-ιδεολογικό λάθος του νατσιού είναι ότι ηγείται αυτού του σχηματισμού, ενώ θα μπορούσε να μετέχει ως σύμβουλος σε θέματα Παιδείας στα πλαίσια ενός άλλου κόμματος τύπου “Πολιτικής Πρωτοβουλίας”, μαζί με τον Μπλάθρα για παράδειγμα (παρά τις αγκυλώσεις που φέρει και αυτός ο σχηματισμός).Ένα τέτοιο κόμμα θα μπορούσε να αποτελέσει πολιτική στέγη για πολύ περισσότερο κόσμο. Εν πάση περιπτώσει οι αγωνίες που εκφράζει ο Νατσιός είναι υπαρκτές και έντονες σε πολύ πλατιά στρώματα της κοινωνίας, τόσο στην Περιφέρεια όσο και στην αθηναϊκή χαβούζα. Η παρατήρηση ότι η φρασεολογία του κόμματος έχει απήχηση σε περιορισμένο εκλογικό ακροατήριο, συνιστά άλλης τάξεως ζήτημα.
«Άρχή παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» Σωκράτης (κατά Αντισθένη)
Κάποτε θα πρέπει να ορίσουμε το τι εννοούμε έθνος, πολίτες, δημοκρατία, χρήμα
Ακριβώς. Πάντως πριν προβούμε σε πιο αυστηρούς ορισμούς, φρονώ ότι άμεσα, χωρίς καν να χρειαστεί να επικαλεστούμε φιλοσοφικές αναλύσεις και τεκμηριώσεις, το μόνο που μπορούμε να υποστηρίξουμε μετά βεβαιότητος είναι ότι σήμερα οι Έλληνες ΔΕΝ είναι πολίτες. Είναι μάλλον υπήκοοι (αν όχι υποτελείς).
Βεβαίως το αυτό ισχύει και για το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας.
Το υπάρχον ελληνικό πολιτειακό σύστημα όπως περιγράφεται στο
σύνταγμά μας είναι καθεστώς Προεδρευομένης Kοινοβουλευτικής Oλιγαρχίας.
(Βλέπε σχετική επιχειρηματολογία:
https://analyst.gr/2018/07/05/proedrevomeni-koinovoulevtiki-oligarxia/
)
Ξεκάθαρα Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία. Ή με άλλους παρεμφερείς ορισμούς:
-κοινοβουλευτικός φασισμός (κατά τον αείμνηστο π. Γεώργιο Μεταλληνό) ή
-εκλόγιμη μοναρχία (κατά τον καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη) ή -κομματοκρατία (κατά τον Χρήστο Γιανναρά και άλλους).
Λίγο πολύ αυτές οι διατυπώσεις περιγράφουν το ίδιο καθεστώς. Το Σύνταγμα αυτό δεν είναι δικό μας, δεν είναι των Ελλήνων. Είναι της ολιγαρχίας. Η Προδοσία των Πρεσπών, από την οποία αφορμάται το κείμενο στο Analyst του σχολίου σας, αποτελεί το άκρον άωτον της δεσποτικής συμπεριφοράς μίας ελίτ που περιφρονεί την βούληση της κοινωνίας.
Πλέον, υπάρχει ιστορική αναγκαιότητα να επέλθει η σταδιακή αποδόμηση της ολιγαρχίας και η κλιμακωτή αναγέννηση της Δημοκρατίας των Ελλήνων, η οποία αποτελεί το κατ’εξοχήν στοιχείο ιδιοπροσωπίας του ελληνικού κόσμου, διαχρονικά, περισσότερο και από την γλώσσα ή την θρησκευτική έκφραση.
Αλλά προκειμένου να ξεκινήσει αυτή η συνειδησιακή ανάταξη προς την Δημοκρατία, πρώτα από όλα θα πρέπει να νικηθεί ο θεσμικός εθνομηδενισμός, ο οποίος έχει διεισδύσει σε όλες σχεδόν τις πτυχές του κρατικού συστήματος (πολιτική, Παιδεία, δημοσιογραφία, τέχνη, διανόηση, οικονομία κλπ).
Θα ήταν μικρή η σημασία του έθνους ,αν δεν είχαν γίνει πόλεμοι για εκείνο στην Ευρώπη , μετά την Συνθήκη της Βεστφαλίας του 1648. Στην Ελλάδα μας δεν πολεμούμε για το έθνος μας από τους Περσικούς πολέμους;;;.
Εντάξει δεν συμφωνούμε σε πολλά ,αλλά να μη συμφωνούμε και για την αναγκαιότητα και ενότητα του έθνους μας;;;.
Όσο για την Θεσσαλονίκη μας η κατάσταση αυτή επεκράτησε με την ”δημαρχοποίηση” του κ. Μπουτάρη και την επιλογή μετριοτήτων στην κεντρική και τοπική πολιτική σκηνή .
Η κατάσταση θα αλλάξει στην επόμενη 4ετία ,γιατί όλα θα αλλάξουν .