Το μαύρο ταγκό της Ρωσίας με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά,  τους συνομωσιολόγους και τα ταυτοτικά γκρουπούσκουλα

Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected]   www.kalkis.eu

Μας είναι γνωστός βέβαια ο διάχυτος φιλοπουτινισμός στη χώρα μας σε κάποιους κουμμουνιστικούς, ακροδεξιούς και θρησκευτικούς κύκλους. Τον ακούμε και τον ζούμε γύρω μας.  Όλοι αυτοί, αν και από διαφορετικές δογματικές αφετηρίες, έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Είναι σήμερα υπέρ της ασκούμενης πολιτικής της Ρωσίας,  ενάντια στη Δύση αλλά ειδικότερα και ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση εντός της οποίας εκφράζουν, ευτυχώς ανεμπόδιστα, την αντιδυτική εχθρότητά τους. Κάτι που στην Δημοκρατορία του Πούτιν θα ήταν αδιανόητο να συμβαίνει. Βλέπε το τελευταίο παράδειγμα του θανάτου του Ναβάλνι.

Συγκεκριμένο παράδειγμα.

Σχεδόν κάθε μέρα, συναντώ στην καφετέρια (δηλαδή το σύγχρονο καφενείο) έναν κύριο που συχνάζει και αυτός εκεί. Ο εν λόγω κύριος γεννήθηκε, μεγάλωσε και έμαθε ρωσικά γράμματα στην πρώην Σοβιετική Ένωση, έχοντας ελληνικές ρίζες, και κάποια στιγμή ήρθε στην Ελλάδα, με το μυαλό του όμως στην «αξιοθαύμαστη» Ρωσία του Πούτιν και ιδιαίτερα στο «παραδεισένιο» πρώην κουμμουνιστιστό καθεστώς («καλός είναι ο Πούτιν αλλά εγώ προτιμούσα τους κομμουνιστές», μου λέει συχνά). Ερχόμενος στην Ελλάδα νέος, απέκτησε έναν γιο και μια κόρη οι οποίοι σπούδασαν στην Ελλάδα, δεν δέχθηκαν να πάνε στη Ρωσία για σπουδές και κοινωνική ένταξη, παρά την έντονη παρότρυνσή του. Αντίθετα η κόρη του μετανάστευσε στις ΗΠΑ όπου εργάζεται σήμερα, πλήρως ενσωματωμένη! Ο δε γιος του στη Μεγάλη Βρετανία όπου εργάζεται σε Τράπεζα ! Καταλαβαίνετε την πικρία αυτού του φιλο-ρώσου πατέρα που καθημερινά παρακολουθεί, όπως μου λέει,  τα αντιδυτικά ρωσικά ΜΜΕ, ενώ τα παιδιά του ζουν και εργάζονται σε αυτές τις δυο πιο μισητές χώρες από το καθεστώς Πούτιν! Ευλόγως λοιπόν τόσο εγώ προσωπικά, όσο και άλλοι θαμώνες της ίδιας καφετέριας τον ρωτάμε αυτόν τον κύριο, γιατί άφησε αυτόν τον «παράδεισο» και ήρθε στην Ελλάδα ; Και γιατί δεν μπόρεσε να πείσει ακόμα και τα δυο παιδιά του που προτίμησαν τη Δύση και όχι τη Δημοκρατορία της Ρωσίας ; Εδώ είναι σαν να ρωτήσουμε έναν πρόσφυγα Μουσουλμάνο γιατί προτιμάς να πας στην «άπιστη» Δύση κι όχι στις ζάπλουτες πιστές μουσουλμανικές χώρες της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων;

Όμως δεν είναι μόνο πολλοί  Έλληνες σήμερα φιλοπουτινικοί. Ο πουτινισμός είναι επιθετικός προπαγανδιστικά και χρηματοδοτικά σε ολόκληρη τη Δύση και την αστική της δημοκρατία. Και τούτο για να αποφύγει την «Μετάδοση» αυτής της «μεταδοτικής ασθένειας» στη χώρα του, όπως διαβάζουμε παρακάτω στο δημοσίευμα του  Jean–Pierre Stroobants  του ηλεκτρονικού Le Monde, στις 11-4-2024, με τίτλο : «Η ρωσική επιρροή στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά επεκτείνεται στους συνομωσιολόγους και στα ταυτοτικά γκρουπούσκουλα» (L’influence russe sur l’extrême droite européenne s’étend aux complotistes et aux groupuscules identitaires).

Πράγματι δύο ερευνητές από τη Χάγη ανέλυσαν 10 χώρες μέλη της Ένωσης που βρίσκονται, ή έχουν βρεθεί, αντιμέτωπες με επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης και που ενορχηστρώθηκαν από τη Μόσχα για να υπονομεύσουν το «δημοκρατικό σύστημα». Για να χαρακτηρίσει το φαινόμενο αυτό, ο Ουκρανός πολιτικός επιστήμονας Anton Shekhovtsov, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, χρησιμοποιεί την έκφραση «μαύρο τανγκό», την οποία έκανε βιβλίο, με τίτλο : «Ρωσία και Δυτική Ακροδεξιά. Μαύρο τανγκό» (Russia and the Western Far Right. Tango noir), εκδόσεις Routledge, 2017, αυτό που το Κρεμλίνο χορεύει εδώ και καιρό με την ευρωπαϊκή ακροδεξιά, με σκοπό την αποδυνάμωση των 27. Αυτή η συμμαχία, που επαν-ενεργοποιήθηκε μετά τις διάφορες οικονομικές, μεταναστευτικές και υγειονομικές κρίσεις τις οποίες πέρασε η Ένωση, «στοχεύει να υπονομεύσει το δημοκρατικό σύστημα και τους θεσμούς οι οποίοι τις εκπροσωπούν», αναλύουν οι Kacper Rekawek και Barbara Molas. Δύο ερευνητές από το «Διεθνές Κέντρο για τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας» (ICCT). Αυτό το ίδρυμα, που εδρεύει στη Χάγη, παρουσίασε, την Τετάρτη 10 Απριλίου 2024, στις Βρυξέλλες, μια ογκώδη έκθεση που μελετά σε βάθος την κατάσταση 10 χωρών-μελών της Ένωσης που βρίσκονται ή έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης ενορχηστρωμένες από τη Μόσχα. Έτσι, οι ερευνητές επιθυμούν να προειδοποιήσουν, λίγους μήνες πριν από τις ευρωπαϊκές εκλογές, και να καταδείξουν ένα φαινόμενο που έχει πλέον διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης υπέρ-ριζοσπαστικών ρευμάτων, τα λεγόμενα «Remve», ένα αγγλικό ακρωνύμιο για τους «βίαιους εξτρεμιστές με φυλετικά ή εθνικά κίνητρα».

Δάνεια που χορηγήθηκαν στο κόμμα της Λεπέν

Από εδώ και στο εξής, οι ταυτοτικές ομάδες, οι υπερεθνικιστικές, οι συνωμοσιολογικές, ακόμη και οι τρομοκρατικές, συνεννοούνται με πιο «κλασικά» κόμματα, όπως είναι : το Αυστριακό Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ), η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) ή η Ιταλική Λίγκα – μέσα στο νεφέλωμα που ενθαρρύνει, εμπνέει, ακόμη και χρηματοδοτεί η Ρωσία, διευκρινίζουν οι εν λόγω ερευνητές. Αναλύουν, εκτός από την υφιστάμενη κατάσταση στη Γαλλία (όπου οι δημοσκοπήσεις δίνουν σήμερα 30% των προτιμήσεων στο κόμμα της Λεπέν για τις επερχόμενες ευρωεκλογές), αυτήν της Αυστρίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ουγγαρίας, της Σερβίας, της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Σλοβακίας, της Σουηδίας και της Πολωνίας.

Το γαλλικό κεφάλαιο της μελέτης αναφέρει τα δύο ρωσικά δάνεια που χορηγήθηκαν το 2014 στο Εθνικό Μέτωπο (που σήμερα αποκαλείται Εθνική Συσπείρωση), το λόμπι της ένωσης Γαλλο-Ρωσικού Διαλόγου με την συν-προεδρία τον ευρωβουλευτή Thierry Mariani και τη σύγκλιση απόψεων μεταξύ της ακροδεξιάς και του Κρεμλίνου. για την καταπολέμηση της παγκοσμιοποίησης, του φιλελευθερισμού ή της μετανάστευσης. Επίσης αναφέρει την εγγύτητα του ακροδεξιού σχηματισμού «Ανακατάληψη» (Reconquête) με το αγαπητό στο Κρεμλίνο θέμα της συντηρητικής επανάστασης. Και παρέχει μια ενδιαφέρουσα υπενθύμιση : Η υποστήριξη της Μόσχας στον Joël Sambuis, που εξακολουθεί να καταζητείται από τη γαλλική δικαιοσύνη επειδή ενέπνευσε την απόπειρα δολοφονίας του Jacques Chirac από τον Maxime Brunerie το 2002. Ο Sambuis, ακτιβιστής του Ιστότοπου (Web) και προπαγανδιστής της ρωσικής πολιτικής, έλαβε πολιτικό άσυλο στη Μόσχα το 2004.

Στη Γερμανία, την Αυστρία και τη Σερβία, μικρές ομάδες εκφράζουν επίσης ανοιχτά φιλορωσικές απόψεις και είναι χρήσιμες στον «πολιτικό πόλεμο» που κάνει το Κρεμλίνο εναντίον της Ευρώπης και της «παρακμιακής» Δύσης. Από την εισβολή στην Κριμαία το 2014 και στην Ουκρανία το 2022, αυτά τα δίκτυα έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για να προσπαθήσουν να αποδυναμώσουν την υποστήριξη προς το Κίεβο. Στην Ιταλία, φιλορώσοι χάκερ οργάνωσαν επιθέσεις εναντίον θεσμικών ιστοτόπων το 2022 για να καταγγείλουν την υποστήριξη της χώρας στην Ουκρανία. Στην Ουγγαρία, οι εξτρεμιστικές ομάδες ενθαρρύνονται από το Κρεμλίνο επειδή υποστηρίζουν την επιστροφή στα προ του 1920 σύνορα και την ανάκτηση των ουκρανικών εδαφών.

Η προσπάθεια αποδυνάμωσης της Δύσης είναι επίσης ένας τρόπος για να συντηρηθεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν, υπογραμμίζει ο Rekawek : αποφεύγει έτσι οποιαδήποτε «δημοκρατική μετάδοση» στη χώρα του. Αφού χρησιμοποίησε τα όπλα της ενέργειας, της παραπληροφόρησης και της διαφθοράς, δεν διστάζει πλέον να ενθαρρύνει την υποστήριξη των πιο εξτρεμιστικών ρευμάτων. Σε αντάλλαγμα, τα τελευταία κερδίζουν επιρροή και μπορούν να συνεχίσουν να υπονομεύουν τη δημοκρατική συζήτηση, κρίνουν οι εν λόγω ερευνητές του ICCT, οι οποίοι προειδοποιούν : πρέπει να σχεδιαστούν επειγόντως αντίμετρα.