Ένας διάλογος της συγγραφέως Μιλένας Έρις και της ποιήτριας Βίκυς Φιλιππίδου
Μιλένα Έρις: Η πρώτη ποιητική συλλογή της Βίκυς Φιλιππίδου με τον τίτλο «Το μαύρο αβγό» κυκλοφόρησε μέσα στον Νοέμβριο από τις Εκδόσεις ΑΩ. Η Βίκυ έχει σπουδάσει Δημοσιογραφία, Πολιτισμικές Σπουδές και Ψυχολογία. Μετά από κάποια χρόνια ενασχόλησης με την έντυπη δημοσιογραφία και κυρίως με το πολιτιστικό ρεπορτάζ και το ρεπορτάζ γαστρονομίας σε έντυπα της Θεσσαλονίκης, άλλαξε πορεία και αυτή τη στιγμή εργάζεται ως ψυχολόγος ενηλίκων. Καλησπέρα Βίκυ. Πώς προέκυψε ο τίτλος της συλλογής «Το Μαύρο Αβγό»;
Βίκυ Φιλιππίδου: Ο τίτλος της συλλογής όπως και το ομώνυμο ποίημα προέκυψαν από ένα άρθρο που είχα διαβάσει πριν χρόνια. Το άρθρο μιλούσε για την ηφαιστειακή κοιλάδα Owakudani της Ιαπωνίας ή αλλιώς «Κοιλάδα του Βρασμού». Είναι συνηθισμένο η κοιλάδα να πλημμυρίζει από τουρίστες που αναζητούν να φάνε τα μαύρα αβγά «Kuro Tamago». Πρόκειται για απλά αβγά που βράζονται μέσα στις ενεργές πηγές καυτού νερού που είναι πλούσιες σε θείο το οποίο τα βάφει μαύρα και τους προσδίδει μια χαρακτηριστική μυρωδιά. Μου είχε φανεί πολύ ενδιαφέρων ο τοπικός μύθος που λέει ότι όποιος τρώει τα αβγά αυτά παρατείνει τη ζωή του για εφτά χρόνια. Επίσης μου φάνηκε μαγικό, λόγω και της αγάπης μου για την Ιαπωνία, ότι ο λόφος πάνω στον οποίο βράζονται τα αβγά έχει θέα στο όρος Fuji. Στο ποίημα το «Μαύρο Αβγό» που έγραψα αρκετούς μήνες μετά (και ενώ δεν θυμόμουν σε συνειδητό επίπεδο ότι είχα διαβάσει το άρθρο), μία γυναίκα έχει ένα μαύρο αβγό στη θέση της καρδιάς της. Η γυναίκα αυτή, μία συμβολική μορφή που κατέχει το μυστικό της αθανασίας , είναι αυτή που θα φέρει την αλλαγή στον κόσμο.
Μιλένα Έρις :Εκτός από το άρθρο αυτό, ποιες είναι οι επιρροές σου;
Βίκυ Φιλιππίδου: Σίγουρα έχω επηρεαστεί από τους αγαπημένους μου ποιητές , τον Μίλτο Σαχτούρη, τον Αργύρη Χιόνη, τον Γιάννη Κοντό. Επίσης, από τα γιαπωνέζικα χαικού. Όμως οι επιρροές κάποιου που γράφει ποίηση δεν σταματούν στην ποίηση. Κάτι που μπορεί κάποιος να διακρίνει αμέσως στη συλλογή είναι η επιρροή μου από το υπέροχο «Βιβλίο των Φανταστικών Όντων» του Μπόρχες που αναφέρεται σε κάθε λογής μυθικά πλάσματα που έχει γεννήσει η ανθρώπινη φαντασία. Επίσης, καθώς αγαπώ πολύ τα εικαστικά και ειδικά τον σουρεαλισμό, θεωρώ ότι έχω επηρεαστεί πολύ από τις γυναίκες ζωγράφους-σουρεαλίστριες, των οποίων μάλιστα το έργο παραμένει παραγνωρισμένο. Μάλιστα κάποιες από αυτές όπως η Leonor Fini και η Remedios Varo χρησιμοποιούν το αβγό στους πίνακες τους ως σύμβολο αλλαγής και μεταμόρφωσης.
Μιλένα Έρις: Έχεις σκεφτεί ποτέ τί είναι αυτό που σε ωθεί να γράψεις ποίηση;
Βίκυ Φιλιππίδου: Ως ψυχολόγος, θα έλεγα ότι για μένα το να γράφω ποίηση είναι μία δραστηριότητα «ροής», δηλαδή μία διαδικασία δημιουργική, σχεδόν υπερβατική, όπου χάνονται ο χώρος και ο χρόνος και λαμβάνει χώρα μία μεταμόρφωση. Νομίζω πώς όταν γράφεις μπαίνεις μέσα σε μια ειδική συνθήκη που σου επιτρέπει να έρθεις σε επαφή με κομμάτια του εαυτού σου που παραμένουν κρυμμένα μέσα στην καθημερινότητα. Δηλαδή όταν γράφεις είσαι εσύ και ταυτόχρονα δεν είσαι. Και υπάρχει πάντα και το στοιχείο της έκπληξης, ότι δεν ξέρεις δηλαδή ακριβώς και τί θα προκύψει, όπως στον πίνακα «Διόραση» του αγαπημένου μου Magritte, όπου ο ζωγράφος ενώ βλέπει ένα αβγό, καταλήγει να ζωγραφίσει ένα πουλί.
Μιλένα Έρις: Θεωρείς ότι η ενασχόληση σου με την ψυχολογία έχει επηρεάσει την ποίηση σου;
Βίκυ Φιλιππίδου: Ναι, φυσικά και την έχει επηρεάσει. Νομίζω είναι εμφανές αυτό σε ορισμένα μου ποιήματα όπως πχ. στο ποίημα «Αγάπη» που αναφέρεται στην ψυχαναλυτική έννοια του κρατήματος και της εμπερίεξης. Σύμφωνα με την έννοια αυτή, το βρέφος προβάλλει δυσάρεστα, οδυνηρά συναισθήματα στους φροντιστές του, οι οποίοι θα πρέπει ιδανικά να μπορούν να τα «κρατήσουν», να τα χωρέσουν και να του τα επιστρέψουν πίσω μετουσιωμένα σε κάτι που αντέχεται. Αυτό περιμένουμε εμείς οι άνθρωποι μετέπειτα και στις συντροφικές μας σχέσεις, αλλά και μέσα στη θεραπεία: να μας καταλάβουν, να μπορούν να μας «κρατήσουν», να μας αντέξουν, ακόμα και όταν εμείς οι ίδιοι δεν αντέχουμε τους εαυτούς μας. Και αυτό είναι από τα πιο υπέροχα, μαγικά και σημαντικά πράγματα που μπορούν να συμβούν στη ζωή μας, αυτό είναι πραγματική ποίηση.
