Η μακροζωία, δηλαδή ο συνδυασμός περισσότερων χρόνων επιβίωσης με την καλύτερη ποιότητα ζωής, είναι το ζητούμενο της σύγχρονης, βιοϊατρικής, επιστημονικής έρευνας. Για τη διασφάλιση της μακροζωίας, η συνέργεια του περιβάλλοντος, του τρόπου ζωής και του γενετικού υλικού διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο. Η φυσιολογική ομοιόσταση (δηλαδή η διατήρηση σταθερής κατάστασης) ενός οργανισμού απορρυθμίζεται κατά τη διάρκεια της γήρανσης, ως αποτέλεσμα της δυσλειτουργίας των κυτταρικών διεργασιών, συμπεριλαμβανομένου του γενετικού υλικού. Ελαττώματα στις κυτταρικές διαδικασίες μετατροπής του γενετικού υλικού στο τελικό προϊόν, δηλαδή την πρωτεΐνη, μπορεί να αποτελέσουν τη βάση για την εμφάνιση ασθένειας.

Ωστόσο, οι μοριακοί μηχανισμοί που οδηγούν στην απώλεια της μεταγραφικής πιστότητας δεν έχουν διευκρινιστεί, και αυτό έγινε προσπάθεια να διευκρινιστεί στην πρόσφατη δημοσίευση της έγκριτης διεθνούς επιστημονικής επιθεώρησης Nature. Το ένζυμο RNA πολυμεράση II φαίνεται να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία αυτή. Οι ερευνητές βρήκαν ότι η μέση ταχύτητα επιμήκυνσης της μεταγραφής του γενετικού υλικού, που αντιστοιχεί με την ταχύτητα του ενζύμου RNA πολυμεράση II, αυξήθηκε με την αύξηση της ηλικίας. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκαν δύο παρεμβάσεις οι οποίες παρέτειναν τη διάρκεια του κύκλου ζωής. Τόσο η θερμιδική μείωση της καθημερινής διατροφικής πρόσληψης όσο και περίπλοκες ορμονικές διαφοροποιήσεις αντέστρεψαν τις περισσότερες από τις αλλαγές στη διαδικασία της μεταγραφής που σχετίζονται με τη γήρανση.

* Η κ. Θεοδώρα Ψαλτοπούλου είναι παθολόγος, καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ.

Καθημερινή