Το Ελληνοτουρκικό σύστημα, ΔΕΝ συνιστά μια κατά βάση αμετάβλητη και «κλειδωμένη» γεωπολιτική σταθερά που απλώς τυχαίνει να κλυδωνίζεται κατά καιρούς, από διάφορες ανώδυνες, περιστασιακές και ελεγχόμενες μικροεξάρσεις…
Είναι μια ιδιότυπη θερμοκοιτίδα ανατροφοδοτούμενων ανταγωνισμών και εντάσεων, που έχουν την βάση τους στα ίδια τα θεμελιώδη, τα οποία αφορούν στον σκληρό πυρήνα της συγκρότησης και της ύπαρξής του διαχρονικά. Ενδεικτικά αναφέρουμε…
- Οι ισχυρές αναθεωρητικές τάσεις που είναι σύμφυτες με την δυναμική της ιδιαίτερης γεωγραφίας του…
- Ο πολιτισμικός και θρησκευτικός ανταγωνισμός που όσο και εάν επιχειρείται να υποβαθμιστεί ή πολύ περισσότερο να αποσιωπηθεί η ύπαρξή του με βάση τις επιταγές της πολιτικής κορεκτίλας, αυτός παραμένει παρών, εργαλειοποιείται συστηματικά, ενδυναμώνει τα συγκρουσιακά του χαρακτηριστικά και στραγγαλίζει τις γεωπολιτικές συμφύσεις που οριοθετούν το συγκεκριμένο σύστημα ως μέρος της ευρύτερης γεωπολιτικής σκακιέρας…
-
Οι διαχρονικοί κανόνες που συναρτούν ευθέως, το εύρος και την φυσιογνωμία των στρατηγικών ανταγωνισμών που ενσωματώνονται σε αυτό το σύστημα, από το ισοζύγιο της ισχύος μεταξύ των μερών – δρώντων που το συνθέτουν. Και φυσικά…
- Το περιβάλλον των νέων, σύνθετων προκλήσεων, που μετατρέπουν σε πραγματικό συστημικό γεωπολιτικό φιλέτο, το ευρύτερο γεωπολιτικό πάτημα του Ελληνισμού με την ραγδαία γεωστρατηγική αναβάθμισή του, σε πολυδύναμο ενεργειακό, διαμετακομιστικό και κυρίως στρατηγικό κόμβο, με ρόλο κλειδί για τις εξελίξεις της επόμενης μέρας…
Όλα τα παραπάνω, είναι ορισμένες μόνο από τις πολλές κρίσιμες παραμέτρους, τις οποίες η Ελληνική πολιτική τάξη, ΔΕΝ μπορεί να συνεχίσει να προσπερνά σφυρίζοντας αδιάφορα, γαντζωμένη στο ροζ συννεφάκι της ξενοιασιάς της και καθηλωμένη σε ένα νοσηρό όσο και επικίνδυνα φαντασιακό σύστημα αντιλήψεων που εξαντλεί τα όριά του στην διαχείριση της μιζέριας, στην αναποφασιστικότητα και στον αδιέξοδο εξευμενισμό. Ας γίνουμε λοιπόν σαφέστεροι…
Πρώτον: Το Ελληνοτουρκικό σύστημα και οι αντιθέσεις που το συνθέτουν, ΔΕΝ ορίζεται ως μια τεχνική διαδικασία διευθέτησης διαφορών που σχετίζονται με την προσέγγιση επιμέρους ζητημάτων. Είναι μια εξαιρετικά ανταγωνιστική εξίσωση που η οριστική της επίλυση, ΔΕΝ θα προκύψει ως μια συνισταμένη συμβιβασμών και αμοιβαίων παραχωρήσεων. Θα είναι μια θεμελιώδης περιφερειακή ανατροπή, η οποία θα προσδιορίσει την ταυτότητα του επικυρίαρχου της επόμενης μέρας. Σε μια τέτοια εξέλιξη, η ταυτότητα του κερδισμένου, θα φέρει το ονοματεπώνυμο εκείνου που θα επιδείξει αποφασιστικότητα, πρωτοβουλία και αδιαπραγμάτευτη αποστροφή σε κάθε εκδήλωση συμβιβασμού και υπαναχώρησης.
Δεύτερον: Κρίσιμη συνισταμένη του Ελληνοτουρκικού συστήματος, είναι ο Τουρκικός επιθετικός αναθεωρητισμός. Δεν πρόκειται για κάποιο νοσηρό βίτσιο της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, που θα μπορούσε ίσως να καταστεί διαχειρίσιμο, μετά από έναν κύκλο υπερεντατικών μαθημάτων, με αντικείμενο την εμπέδωση ενός περιφερειακού σαβουάρ βιβρ, που θα περιόριζε δραστικά την αποκρουστικότητά του. Ο Τουρκικός αναθεωρητισμός, είναι το αδιαπραγμάτευτο όχημα που αντιλαμβάνεται τους όρους της στρατηγικής επιβίωσης της σύγχρονης Τουρκίας, ως μια διεργασία ταυτισμένη απόλυτα με την οικοδόμηση ενός imperium και την αναβίωση του νεο-οθωμανισμού. Όσοι λοιπόν σπεύδουν να επενδύσουν σε διάφορες διαχειριστικές αυταπάτες, καλό θα είναι να γνωρίζουν ότι στην σύγχρονη Τουρκία, ΔΕΝ υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ πολιτικός ή επιτελικός παράγοντας, που θα ήταν διατεθειμένος να τοποθετήσει τον πήχη χαμηλότερα από αυτό.
Τρίτον: Αυτή η Τουρκία, επεκτείνει σταθερά το γεωπολιτικό της πάτημα – και το επεκτείνει με όρους ισχύος – πολύ πέρα από τα σημερινά φυσικά της σύνορα. Από την άλωση του κεντρασιατικού μετασοβιετικού χώρου έως την Σομαλία και το Κατάρ… Και από την ρευστή Βαλκανική χερσόνησο μέχρι την Λιβύη, το Ιράκ αλλά και τις ευρύτερες γεωστρατηγικές της στοχεύσεις, ακόμη και πέρα από τα όρια της Ευρασίας. Αυτή η Τουρκία, η οποία σπεύδει να δηλώσει σε κάθε ευκαιρία που της δίνεται, ότι ο ολοκληρωτικός αεροναυτικός έλεγχος του Αιγαίου και της ΝΑ Μεσογείου, είναι όρος για την στρατηγική της επιβίωση και την περαιτέρω γεωπολιτική της ενδυνάμωση, σπεύδει να ενισχύσει την στρατιωτική της παρουσία στα μικρασιατικά παράλια ΚΑΙ στην κατεχόμενη Κύπρο και κατά τα λοιπά απλώς ξεκαρδίζεται με τις αθλιότητες του Γεραπετρίτη, για τον οποίο η Τουρκία ΔΕΝ συνιστά μια πραγματική απειλή, αλλά έναν δύστροπο γείτονα που απλώς δεν είναι ακόμη έτοιμος να ανακαλέσει την επιθετική του ρητορική και να προβεί σε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Τέταρτον: Αυτή η Τουρκία, σπεύδει επίσης να καταστήσει σαφές, ότι η τελική της επιδίωξη, ΔΕΝ είναι να αναζητήσει κάποια επίπεδα συμβιβασμού – έστω και κατάφορα ετεροβαρούς – με την Ελλάδα. Εποφθαλμιά νησιά και ηπειρωτικό Ελληνικό έδαφος στην Θράκη. Αμφισβητεί το κύρος διεθνών Συμβάσεων και Συνθηκών και δεν διστάζει να προσπαθεί να προσδώσει δια της ισχύος, κύρος σε παράνομα και αυθαίρετα πατσαβουρόχαρτα, διατυπώνοντας έναν δικό της τρόπο αντίληψης για τα ισχύοντα και τους διεθνείς κανόνες. Αυτό που επιδιώκει αυτή η Τουρκία, είναι την γεωπολιτική ακύρωση της Ελλάδας, τον εδαφικό ακρωτηριασμό, την ολοκληρωτική καθυπόταξη και την απόλυτη δορυφοροποίησή της.
Πέμπτον: Αυτή η Τουρκία, δεν είναι διατεθειμένη να αρκεστεί στα περιφερειακά ανοίγματα που πραγματοποιεί, ενισχύοντας την στρατιωτική της παρουσία με πατήματα σε τρεις Ηπείρους. Αισθάνεται ότι ο σκληρός πυρήνας του κράτους της, ασφυκτιά και στραγγαλίζεται στην Γεωγραφία των Συνθηκών και επιχειρεί να την ακυρώσει στην πράξη.
- Η προβολή ισχύος,
- Η στρατιωτική διείσδυση,
- Η πολιτισμική διείσδυση και…
- Η θρησκευτική εργαλειοποίηση,
Είναι τα ΤΕΣΣΕΡΑ βασικά ΕΡΓΑΛΕΙΑ με τα οποία επιδιώκει να επαναχαράξει τα φυσικά της σύνορα αλλά και το εύρος της γεωπολιτικής της επιρροής, την ίδια στιγμή που οι Γεραπετρίτηδες της Ελλάδας, αναπαράγουν την ψευδαίσθηση πως θα την εκπαιδεύσουν στην κουλτούρα των συνομιλιών, των συμβιβασμών, των υπαναχωρήσεων, του σεβασμού των Συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου.
Έκτον: Απέναντι σε αυτήν την Τουρκία, η Ελληνική Εξωτερική πολιτική αντί να σπεύσει να αξιοποιήσει, συμμαχίες, πολυμερείς συνευρέσεις, ένα ευρύτερο πλέγμα διμερών συμφωνιών και κυρίως το προϊόν μιας πρότυπης στρατηγικής σκέψης, προκειμένου να δημιουργήσει ένα ισχυρό και καινοτόμο περιφερειακό δίκτυο, που θα μπορούσε να σχεδιάσει και να τοποθετήσει απέναντι στον κλιμακούμενο αναθεωρητισμό που αποτελεί μια ευρύτερη συστημική απειλή για την Δύση, έναν μηχανισμό υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου και επιθετικής αναβίωσης των Ιστορικών Δικαίων τα οποία τσαλάκωσαν οι Οθωμανοί, αυτή προτίμησε να αφήσει τα πάντα στον αυτόματο και να στήσει και πάλι, ένα πλυντήριο ξελασπώματος της Τουρκικής επιθετικότητας, διευκολύνοντας έτσι τους σχεδιασμούς των Ευρωατλαντικών μας «συμμάχων». Πολλές και σημαντικές είναι οι νέες ευκαιρίες που δίνονται ακόμη και αυτήν την στιγμή και όμως… Αγνοούνται επιδεικτικά από το αλαφροΐσκιωτο πρωθυπουργικό επιτελείο.
Έβδομον: Οι πολιτικοί και επιτελικοί φορείς οι οποίοι ενστερνίζονται τις λογικές του επιθετικού αναθεωρητισμού, ΔΕΝ παραχωρούν, ΔΕΝ υποχωρούν, ΔΕΝ εξευμενίζονται, ΔΕΝ είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν, ΔΕΝ πρόκειται να αφήσουν σε χλωρό κλαρί τις Ελληνικές αυταπάτες και την ελίτ των συμβιβασμένων που τις τροφοδοτούν και τις αναπαράγουν.
Όγδοον: Ο επιθετικός αναθεωρητισμός, ως κυρίαρχη κουλτούρα στρατηγικής επιβίωσης, είναι νομοτελειακό να εμφανίζεται και να πρωταγωνιστεί σε περιόδους κατά τις οποίες αναβιώνουν νεοαυτοκρατορικά σχέδια και επιδιώξεις, αλλά θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το ιστορικό του πεπρωμένο, ΔΕΝ το προσδιορίζει ο Γιαραμπής. Το προσδιορίζει η αποφασιστικότητα αυτών τους οποίους απειλεί να καθυποτάξει. Και οι επιλογές που έχουν είναι δυο, όπως δυο είναι και οι δρόμοι που του επιφυλάσσει η Ιστορία.
- Ή θα του επιτρέψουν να τους καταπιεί υποχωρώντας και συμβιβαζόμενοι…
- Ή θα σταθούν απέναντί του όρθιοι και αποφασισμένοι να τον συντρίψουν.
Τι πρέπει να γίνει…
Στην Ελλάδα, οι συμβιβασμοί και οι υποχωρήσεις, είναι διαρκείς. Ενώ την ίδια στιγμή η κοινωνία παραμυθιάζεται (και δυστυχώς παραμυθιάζεται επιτυχημένα) με το εξοπλιστικό παραμύθι και την προσμονή που δεν οδηγεί πουθενά. Ένας λαός με κοντή μνήμη, ξεχνά ότι οι αλλεπάλληλες Εθνικές ήττες, από την εισβολή και την κατοχή της Κύπρου μέχρι το φιάσκο της Κάσσου, ΔΕΝ ήταν αποτέλεσμα εξοπλιστικής ανέχειας, αλλά προδοσίας έως και πλήρους απουσίας της στοιχειώδους Εθνικής αξιοπρέπειας, από το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίστηκε την τύχη της χώρας και ήταν επιφορτισμένο με την υποχρέωση να λάβει τις κρίσιμες Εθνικές αποφάσεις την κρίσιμη στιγμή.
Η Ελλάδα είχε πολλές ευκαιρίες αλλά και την απόλυτη υπεροπλία κατά την διάρκεια αυτής της 50χρονης διαδρομής, να έχει στείλει κατ’ επανάληψη στον τουρκοδιάβολο την Τουρκία, προκειμένου να αναζητήσει και πάλι τις ρίζες της, με μια βουτιά 100 χρόνων στο παρελθόν και στην σκοτεινή της Ιστορία. Δεν το έκανε. Προφανώς δεν είναι της παρούσης το να επεκταθούμε σε μια συζήτηση για το πως και το γιατί δεν το έκανε.
Αυτό που έχει σημασία, είναι η πατρίδα μας να αλλάξει ρότα, να εγκαταλείψει την λογική του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας, του εξευμενισμού, των ικεσιών και της ψευδοσυνεννόησης και να πράξει επιτέλους τα αυτονόητα ως κανονική χώρα, ως χώρα μέλος του ΟΗΕ, ως χώρα εταίρος υπερεθνικών οικονομικών, πολιτικών και αμυντικών συνασπισμών και φυσικά ως χώρα πυλώνας των δύο κέντρων του Ελληνισμού, με σαφείς και αδιαπραγμάτευτες υποχρεώσεις που απορρέουν εκ του ρόλου της και της θέσεώς της στο περιφερειακό στερέωμα.
Η αποτελεσματικότερη προβολή ισχύος απέναντι σε μια Τουρκία που αποθρασύνεται και επενδύει τα πάντα στην Ελληνική ηττοπάθεια, είναι η εικόνα μιας Ελλάδας αποφασισμένης να ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της, χωρίς εκπτώσεις και με ένα πλήρως αναθεωρημένο αμυντικό δόγμα που θα καταδεικνύει την ετοιμότητά της να υπερασπιστεί τον γεωπολιτικό της βηματισμό χωρίς συμβιβασμούς.
Είναι ο μόνος τρόπος που θα αναγκάσει την Τουρκία σε καθολική αναδίπλωση, διότι πλέον θα έχει κόστος να προσμετρήσει και τα δάκτυλα των επιτελών της θα αποδειχτούν εξαιρετικά ανεπαρκή για να απαριθμήσουν συνέπειες.
Ας είμαστε επιτέλους ξεκάθαροι. Το καθεστώς ΜΗ πολέμου ως προϊόν ικεσίας και υπαναχωρήσεων, εξασφαλίζει απροβλημάτιστες θητείες για τους πολιτικούς καρεκλοκένταυρους, αλλά υπονομεύει σταθερά την ίδια την υπόσταση της χώρας. Το καθεστώς ΜΗ πολέμου που διασφαλίζεται από την έκδηλη αποφασιστικότητα της πατρίδας μας να υπερασπιστεί τα κεκτημένα ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την Ειρήνη και το οριστικό σπάσιμο του Τουρκικού ψευτοτσαμπουκά.
Ας είμαστε πράγματι ξεκάθαροι, κ. Κυριακόπουλε.
Ο λόγος που έχουμε επιλέξει ως κοσμοθεωρία τον ΜΗ ΠΟΛΕΜΟ, είναι διότι απλά δε μας παίρνει. Για να το πω με τη γλώσσα της πιάτσας.
Αυτό είδα εγώ τουλάχιστον την περίοδο των Ιμίων που ήμουν φαντάρος. Δεν είδα στελέχη που πήγαν στον στρατό με την πιθανότητα να πολεμήσουν (αν προκύψει αυτή η δυσάρεστη κατάσταση), αλλά ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ. Με ότι και αν σημαίνει αυτό. Αλλά δεν είμαστε μπέμπηδες, καταλαβαινόμαστε.
Ωραία τα κείμενα με πλούσιο λεξιλόγιο (δε λέω), όμως η πραγματικότητα είναι ότι η Ελληνική κοινωνία ΣΥΝΟΛΙΚΑ έχει επιλέξει ως φιλοσοφία τον ΜΗ ΠΟΛΕΜΟ.
Για να δώσω ένα παράδειγμα… αν τεθεί ερώτημα δημοψηφισματικού χαρακτήρα, όλοι ανεξαιρέτως θα προτιμήσουν να γκριζαρισθεί το μισό Αιγαίο από πάνω μέχρι κάτω με ΜΗ ΠΟΛΕΜΟ, αντί για ΠΟΛΕΜΟ που όμως η νίκη δε θα είναι 100% εξασφαλισμένη. Μόνο που απ’ όσο ξέρω, κανένας πόλεμος δεν είναι προδιαγεγραμμένος για νίκη. Πρέπει να την κατακτήσεις με θυσίες και αίμα.
Έχετε δει γύρω σας, στον κύκλο σας κλπ να υπάρχει μια τέτοια φιλοσοφία σκέψης και να είναι κανείς διατεθειμένος για τέτοιες θυσίες; Εγώ πάντως όχι.
Τέλος, μήπως έχετε ακούσει πόσο εύκολα δίνονται τώρα πια τα Ι5 για ψυχολογικούς κλπ λόγους; Σας διαβεβαιώ ότι η κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με το πρόσφατο παρελθόν – για να μην πάμε πολλές δεκαετίες πίσω.
Αυτά.
“Αυτό είδα εγώ τουλάχιστον την περίοδο των Ιμίων που ήμουν φαντάρος. Δεν είδα στελέχη που πήγαν στον στρατό με την πιθανότητα να πολεμήσουν (αν προκύψει αυτή η δυσάρεστη κατάσταση), αλλά ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ. Με ότι και αν σημαίνει αυτό.|
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μάς παίρνει, αλλά ότι δεν θέλομε. Και δεν θέλομε διότι είμαστε ψοφοδεείς και προτιμούμε να δώσομε, αντί να υπερασπιστούμε. Έχει διαφορά το πράγμα. Αν στα Ίμια είχαμε δείξει στάση σθεναρή, όπως και στο casus belli, διαφορετικά θα μάς έβλεπαν εχθροί και φίλοι. Τώρα ξέρουν όλοι ότι είμαστε λαγοί και μάς δουλεύουν ως και οι Σκοπιανοί.
Μήπως το ’40 ήταν διαφορετικός λαός αυτός που “με το χαμόγελο στα χείλη” πήγε και πολέμησε στην Αλβανία δύναμη πολύ υπέρτερή του; Μήπως ήταν διαφορετικός λαός αυτός που στην Κατοχή αντιστάθηκε σθεναρότατα στους Γερνοϊταλούς; Αυτός που πολέμησε στα Βαλκάνια;
Τι συνέβη, λοιπόν, και άλλαξε;
Ο Γιωργάκης Παπανδρέου εξέφρασε με ακρίβεια στον Καναδά την σημερινή ελληνική νοοτροπία:
«Προσωπικά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα γης λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν, και να κοιμόμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ότι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι από τον κίνδυνο κάποιας ξαφνικής επίθεσης κακόβουλων γειτόνων εναντίον μας»
[Εφημερίδα Πατρίδες του Καναδά. Η δήλωση έγινε από τον κ. Παπανδρέου απευθυνόμενος στον εκδότη της εφημερίδας κ. Θωμά Σάρα, σε δημόσια εκδήλωση παρουσία πλήθους κόσμου και μαρτύρων, όπως για παράδειγμα ο Έλληνας πρέσβης στον Καναδά Γιάννης Θωμόγλου. Η εκδήλωση έγινε το 1999, όταν ο κ. Παπανδρέου ήτανε Υπουργός Εξωτερικών] (εδώ).
Από την αρχαιότητα, οι Έλληνες ήμασταν πάντα λιγότεροι έναντι των εχθρών μας και πάντα τούς νικούσαμε. Για την σημερινή κατάσταση, δεν φταίει ο λαός, αλλά η ηγεσία του.
Τότε ας παραδώσουμε το οίκημα με το κλειδί στο χέρι και ας αφεθούμε στο έλεος του Αλλάχ.
Υπάρχουν όμως και παραδείγματα μικρών κρατών που ανθίστανται επιτυχώς σε υπερτερούς εχθρούς. Η απειλή ενός επώδυνου τραυματισμού είναι συχνά αποτρεπτική. Εμείς γιατί να μην το προσπαθήσουμε;
@ Banned_Member September 2, 2024 At 6:51 am
Μόνο που ο Γιωργάκης και οι Έλληνες (δεν βλέπω εδώ να τούς λες “ελληναρία”) δεν κατάλαβαίνουν ότι, αν δώσεις κάτι, όχι μόνο καλύτερα δεν θα κοιμάσαι, αλλά θα χάσεις τον ύπνο σου ολότελα. Διότι αν δώσεις κάτι, τότε θα σού ζητούν συνέχεια, μέχρι να τα δώσεις όλα!
Αδυνατείς να καταλάβεις ότι την ελληναρία, δεν την ενδιαφέρουν αυτά. Ο άλλος θέλει το κεφάλι του ήσυχο, να φοροδιαφεύγει, να πηδάει την γκόμενα και να κερδίζει ο Ολυμπιακός.
Ξαναλέω (διότι στη θεωρία και στο ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, είσαι ξεφτέρι), ότι δε θα είχε πρόβλημα η ελληναρία γα γκριζαρισθεί το μισό Αιγαίο (για να μη σου πω όλο) και να έχει την ησυχία του. Δηλ ΜΗ ΠΟΛΕΜΟ.
Πιο σαφές παράδειγμα: δε θα είχε κανένα πρόβλημα τουλάχιστον το 80% του πληθυσμού (για να μην πω το 99% και παρεξηγηθείς), στην συνεκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Ελλάδας στο Αιγαίο με την Τουρκία, με αντάλλαγμα τον ΜΗ ΠΟΛΕΜΟ για τα επόμενα 500 χρόνια.
Άλλο παράδειγμα: πας ένα στοίχημα ότι με €1000 αύξηση σε όλους ανεξαιρέτως τον μήνα, θα συμφωνούσαν ΟΛΟΙ να πουλήσουμε το Καστελόριζο στην Τουρκία;
Ήτοι, μετακομίζουν όλοι στην Ελλάδα, τους πάμε όπου γουστάρουν στην επικράτεια, κανονίζουμε με την εκκλησία να τους δοθεί αναξιοποίητη περιουσία, τους διορίζουμε όλους στο κωλο-δημόσιο και ησυχάζουμε.
600 άτομα πληθυσμό έχει άλλωστε. Σιγά τα ωά.
€1000 είναι αυτά. Πλάκα κάνουμε;
Πιστεύεις ότι θα έλεγε ΟΧΙ η ελληναρία; Για πες.
Χα χα να μετακομίσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα ήθελα να γράψω. 😀
Δεν βλέπω πουθενά να είπα κάτι διαφορετικό και δεν καταλαβαίνω το σχόλιό σου. Εγώ αρχικά απλώς τόνισα την διαφορά μεταξύ τού “δεν μάς παίρνει”, που έγραψες, και τού δεν θέλω, όπως γράφεις τώρα κι έγραψα προηγουμένως κι εγώ. Δεν κατάλαβες την διαφορά; Προς τι το σχόλιό σου αυτό;
Μας παίρνει στρατιωτικά; Αυτό πιστεύεις; Που το βασίζεις αυτό; Ότι και μικρές χώρες μπορούν να κατατροπώσουν μεγαλύτερες;
Ναι, έχει συμβεί. Εμείς μπορούμε; Εγώ λέω δε μας παίρνει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.
Θητεία δεν πήγες; Δεν τα είδες τα χάλια; Εκτός αν τώρα έχουμε κομάντα ξερω γω.
Πήγα θητεία. Δεν είμαι στρατιωτικός, αλλά μπορούμε. Οι Τούρκοι ξέρουν πολύ καλά ότι, ακόμη κι αν νικήσουν, θα είναι μία πύρρειος νίκη, θα πάθουν και οι ίδιοι μεγάλη ζημιά, που θα τούς γυρίσει τουλάχιστον 60 χρόνια πίσω και αυτό δεν τούς συμφέρει μα τόσα μέτωπα ανοικτά και κυρίως έχοντας τούς Κούρδους να στοχεύουν στο ανεξάρτητο κράτος τους. Άλλως, “ας παραδώσουμε το οίκημα με το κλειδί στο χέρι και ας αφεθούμε στο έλεος του Αλλάχ”, όπως πολύ σωστά σού γράφει και ο Απ. στο September 2, 2024 At 11:56 am. Φουλ ηττοπάθεια είσαι, μωρέ αδερφέ μου, κι αυτό θα οδηγήσει στην φινλανδοποίησή μας χωρίς να πέσει ντουφεκιά. Εκτός κι αν αυτό δεν σε ενοχλεί, αρκεί να έχεις την δουλειά σου και να περνάς καλά.
Το Σύστημα έχει φτάσει στο έσχατο σημείο να πιστεύει τα ίδια τα ψέματα του. Χίλιες δυο ευφάνταστες δικαιολογίες και αιτιολογήσεις για την “υπευθυνότητα” και “ψυχραιμία” της πολιτικής μας και φυσικά η απόρριψη της εν λόγω προσέγγισης είτε ως φιλοπόλεμης και φασιστικής, είτε ως ανεφάρμοστης.
Όμως, επειδή οι αυταπάτες και το ψέμα έχουν κοντά ποδάρια και επειδή η πραγματικότητα δύσκολα κρύβεται πλέον παρά την οργανωμένη παραπληροφόρηση το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα γίνει όταν η Τουρκία αφού πάρει πρώτα τα μικρά, αρχίσει να ζητάει τα μεγάλα.
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΤΕ;
Όπως έλεγε και ο “πολεμοκάπηλος” γεωπολιτικός προφήτης Π.Κονδύλης:
“Στον βαθμό που η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας …οι ψευδαισθήσεις θα αυγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη εφόσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους. Ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό»…”
“θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν”
Έτσι το ονομάζουν ήδη από το 1996 (Ίμια). Η κυβερνητική προπαγάνδα τού Σημίτη έπεισε τούς Έλληνες ότι αυτή είναι η “σώφρων” πολιτική, προς αποφυγή “περιπετειών”. Οι Έλληνες ευχαρίστως το δέχτηκαν, αφού δεν θα τούς χαλούσε το χουζούρι και αντάμειψαν τον Σημίτη 8 μήνες μετά (Σ/μβριο 1996), εκλέγοντάς τον για πρωθυπουργό.
Στα παραπανω πρεπει να προστεθει και ενα ποσοστο εξαθλιωμένων Ελληνων που δεν εχουν κανενα λογο να πολεμησουν. Η καθημερινοτητα τους ειναι οριακη χωρις μελλον. Υπαρχει λογος να πολεμησει κανεις για τον μεγαλο απατεωνα κυνικο υπουργο υγειας οταν δεν κανει τιποτα αλλο απο το να διαλυει οτι ειχε ξεμεινει στο ΕΣΥ διωχνοντας και τους τελευταιους γιατρους? Πρεπει να ειναι κανεις σχιζοφρενης για να παει να χασει την ζωη του για εναν απο τους πολλους που ειναι παρομοιοι,
Το παραπανω ειναι ενα μονο παραδειγμα….
Κατα τα αλλα πολυ ωραια τα λεει ο κ.Κονδυλης αλλα με τις ηγεσιες που υπηρξαν τουλαχιστον μετα 2ο Παγκοσμιο δεν υηπαρχει ελπιδα. Η Τουρκια την καταλληλη στιγμη θα προχωρησει σε καταληψη εδαφους. Ποτε θα ειναι αυτη?
Μα οταν θα υπαρξει μια κυβερνηση λιγοτερο φιλοαμερικανικη και περισσοτερο πατριωτικη και ελληνικη. Η Τουρκια θα εξασφαλισει την αδεια απο την Δυση και θα προχωρησει οπως εγινε ακριβως και στην Κυπρο μας. Τωρα θυμηθηκα τις υποκλοπες του Καραμανλη του νεωτερου…..καταλαβαινουμε ολοι….
Ηθελημένα ή αθέλητα, χρησιμοποιείς το ψευδοεπιχείρημα των κομμουνιστών “για ποιον να πολεμήσω, για την Αγγελοπούλου και τον Βαρδινογιάννη, ή για τούς διεφθαρμένους πολιτικούς;”. Το “επιχείρημα” αυτό, το οποίο διδάσκουν στα παιδιά στην ΚΝΕ, βασίζεται στην ταύτιση τής Πατρίδος με το κράτος. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
“ο κ.Κονδυλης”, όταν κανείς έχει πεθάνει παύρι να είναι κύριος και γίνεται μακαρίτης, αείμνηστος, ή απλώς Κονδύλης.
“Μα οταν θα υπαρξει μια κυβερνηση λιγοτερο φιλοαμερικανικη και περισσοτερο πατριωτικη και ελληνικη”
Είμαι τής αντιθέτου γνώμης. Αν είχαμε κυβερνήσεις πατριωτικές, οι Τούρκοι ούτε που θα διανοούνταν να μάς ενοχλήσουν, διότι δεν θα τούς το επέτρεπαν. Θα είχαμε επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 νμ, αγνοώντας τα γελοία casus belli και θα είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ.
Να απαλλαγούμε από την κληρονομιά Σημίτη
Οι ΕΛΙΑΜΕΠιτζήδες πουρκουάδες έγιναν οργανικά στοιχεία κάθε κυβερνώσας ελίτ, με προσαρμοστικότητα χαμαιλέοντα, που ευρισκόμενοι σε πλήρη αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση βάλλουν κατά των εθνικών συμφερόντων μας
Το ανθρωπάριο αυτό κατέστρεψε την χώρα με την ηττοπάθεια, που εμφύσησε στον λαό της και τον εθνομηδενισμό του. Λαοί χωρίς όραμα, είναι λαοί νεκροί. Λαοί απρόθυμοι να υπερασπισθούν την πατρίδα των, αργά ή γρήγορά καταντούν δούλοι.
Καθόλου ηττοπάθεια. Απλά είμαι ρεαλιστής, σε αντίθεση με σένα που είσαι αιθεροβάμων.
Εγώ δεν έχω σχέση με όλα αυτά τα γεωστρατηγικά και πρόσφατα ρωτούσα εσάς εδώ μέσα, πότε έγινε η 1η παραβίαση των Τούρκων με μαχητικά.
Αφού δεν απαντήσαμε τότε, σημαίνει ότι δε μας παίρνει. Μπορεί κάποιος να παραβιάσει τον εναέριο χώρο της Αγγλίας χωρίς να το ρίξουν; Της Ιταλίας; Της Ισπανίας;
Αφού δεν ρίξαμε το 1ο, σημαίνει ότι δεν μας έπαιρνε. Απλά πράγματα.
Άρα ήταν θέμα χρόνου να προκύψουν Ίμια. Τότε μόλις είχε αναλάβει ο Σημίτης, εκμεταλλεύτηκε το κενό η Τσιλέρ και έγινε ότι έγινε.
Η διαφορά μας είναι ότι εσύ θεωρείς αποκλειστικά υπεύθυνους τους πολιτικούς. Κάτι που δε μπορεί να ισχύει καθολικά για όλες τις κυβερνήσεις/κόμματα. Άρα όλες πράττουν σύμφωνα με την αξιολόγηση που έχει γίνει, αν μας παίρνει ή όχι.
Γράφεις-γράφεις για τον Σημίτη συνέχεια, πουλητάρι, ανθρωπάριο, διάφορα. Θυμάσαι τότε που ρώτησε ο Σημίτης τον κόπανο τον Λυμπέρη, γιατί δε φύλαξε τη 2η βραχονησίδα;
Τι; Χρειαζόταν εντολή γι’ αυτό; Όπως δεν καθάριζε κανένας την καύσιμη ύλη στο Μάτι και έπρεπε να πάει ο ίδιος ο Μητσοτάκης, να πούμε. Δεν υπήρχε εντολή!
Άτομο ο Λυμπέρης τώρα να εμπιστευθείς και να απελευθερώσεις τους κανόνες εμπλοκής, πως λέγονται.
Ακόμη δεν έχεις καταλάβει γιατί πράγμα μιλάμε.
“Εγώ δεν έχω σχέση με όλα αυτά τα γεωστρατηγικά και πρόσφατα ρωτούσα εσάς εδώ μέσα, πότε έγινε η 1η παραβίαση των Τούρκων με μαχητικά.
Αφού δεν απαντήσαμε τότε, σημαίνει ότι δε μας παίρνει”
Επειδή δεν απάτνησε κανένας σημαίνει ότι … “δεν μάς παίρνει”; Από πού κι ως πού; Ούτε εγώ θυμάμαι πότε έγινε η 1η παραβίαση των Τούρκων με μαχητικά. Ε, και; Τι λογική είναι αυτή;
“Μπορεί κάποιος να παραβιάσει τον εναέριο χώρο της Αγγλίας χωρίς να το ρίξουν; Της Ιταλίας; Της Ισπανίας;”
Εδώ έρχεσαι στα λόγια μου (μας). Ασφαλώς όχι, διότι αυτοί θα προβάλουν αντίσταση μέχρι και καταρρίψεως τού ξένουν μαχητικού, ενώ η Ελλάδα δεν το κάνει. Αρκείται σε εικονικές αερομαχίες.
“Αφού δεν ρίξαμε το 1ο, σημαίνει ότι δεν μας έπαιρνε. Απλά πράγματα”
Καθόλου απλά. Τώρα ξαναγυρίζεις στο ίδιο θέμα. Επειδή δεν ΘΕΛΑΜΕ να προχωρήσομε σε κατάρριψη (και όχι επειδή δεν ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ), οι Τούρκοι μάς πήραν πρέφα και κάνουν ό,τι θέλουν. Το εξήγησα, τα ξαναεξήγησα, αν δεν θέλεις/μπορείς να δεις την διαφορά, δεν φταίω εγώ.
Ναι, για τον Σημίτη θα γράφω πάντα. Ήταν ο χειρότερος π/θ που έβγαλε η χώρα και τής έκαμε τεράστια ζημιά.