Των
Βασίλειου Κόντη
Δημητρίου-Μερκουρίου Κόντη
Το καλοκαίρι του 1949 ο Εθνικός Στρατός είχε επιτύχει την εκκαθάριση της Ρούμελης, της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Μακεδονίας από τις δυνάμεις του Δ.Σ.Ε., που η κύρια δύναμή του είχε συγκεντρωθεί στον ορεινό όγκο του Γράμμου και του Βίτσι. Το κλείσιμο των ελληνο-γιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο στις 10 Ιουλίου 1949, μετά τη ρήξη Στάλιν-Τίτο και την αποβολή της Γιουγκοσλαβίας από την Κομινφόρμ το καλοκαίρι του 1948, διευκόλυνε τις επιχειρήσεις του Ε.Σ. Ο Δημοκρατικός Στρατός θα έδινε την τελευταία του μάχη απομονωμένος έχοντας μόνο τη βοήθεια της Αλβανίας. Η ευνοϊκή αυτή εξέλιξη έκανε τους Αμερικανούς στρατιωτικούς στην Ελλάδα να πιστεύουν ότι αν ο Εθνικός Στρατός πραγματοποιούσε μια θυελλώδη επίθεση στο Βίτσι και πετύχαινε μια εντυπωσιακή νίκη εκεί, θα ήταν έπειτα εύκολο να κλείσει τα ελληνο-αλβανικά σύνορα.
Την ίδια περίοδο απασχολούσε την Αθήνα η βοήθεια που παρείχε η Αλβανία στον Δ.Σ.Ε.. Για αυτόν τον λόγο σχεδίαζε μια εισβολή στη χώρα, σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις στο Βίτσι και τον Γράμμο που επρόκειτο να ξεκινήσουν περίπου στα μέσα Αυγούστου. Το 1948 ο ελληνικός στρατός είχε χάσει μια μεγάλη ευκαιρία να περικυκλώσει και να εξολοθρεύσει σημαντικές ανταρτικές δυνάμεις στον Γράμμο εξαιτίας της διαφυγής τους πέρα από τα αλβανικά σύνορα. Ως αποτέλεσμα, τον Αύγουστο του 1948 οι αντάρτες βρήκαν τη δυνατότητα να αναδιοργανωθούν στην Αλβανία, περνώντας ξανά στην Ελλάδα για να συνεχίσουν τον αγώνα τους.
Στις αρχές Αυγούστου του 1949 ο Βρετανός επιτετραμμένος στην Αθήνα Κροστγουέιτ
(Ponsonby Moore Crosthwaite) συναντήθηκε με τον Α΄ Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, ο οποίος και του μετέφερε ανεπίσημα τις σκέψεις του αναφορικά με την αλβανική εμπλοκή στον ελληνικό Εμφύλιο. Όπως είναι γνωστό, το πολεμικό υλικό από τις ανατολικές χώρες ερχόταν με πλοία στο Δυρράχιο και την Αυλώνα. Από εκεί μεταφερόταν σε αλβανικές αποθήκες κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, στην περιοχή της Κορυτσάς, και τελικά μέσω της Νικολίτσας έφτανε στην βάση των ανταρτών στον Γράμμο. Η μεταφορά πραγματοποιούνταν αποκλειστικά με αλβανικά μέσα.
Για τον Τσαλδάρη η βοήθεια του Ενβέρ Χότζα προς τους αντάρτες του Δ.Σ.Ε. πρόσθετε μια αφόρητη πίεση στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, αν ο Ε.Σ. εισχωρούσε στην Αλβανία (και κατ’επέκταση στην Β. Ήπειρο), «θα ήταν καθαρά για στρατιωτικούς λόγους παρά για την επίτευξη οποιουδήποτε πολιτικού στόχου.»
Ο Κροστγουέιτ αντέδρασε έντονα μόνο στο άκουσμα ότι η ελληνική κυβέρνηση εξέταζε τον ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στην Αλβανία.
Ο Τσαλδάρης δεν έδωσε μεγάλη σημασία στον πρεσβευτή, ο οποίος και μετέφερε τις αντιρρήσεις της βρετανικής κυβέρνησης επί του ζητήματος και στον μόνιμο υφυπουργό των Εξωτερικών Παναγιώτη Πιπινέλη και στον υπουργό Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Επίσης ενημέρωσε άμεσα το Foreign Office ότι «οι παρούσες θέσεις των ελληνικών στρατευμάτων, αν και δικαιολογούνται για την επίθεση εναντίον του Βίτσι, θα μπορούσαν εξίσου να αποτελέσουν τη βάση για μια εισβολή στην Αλβανία. Φοβάμαι ότι δεν μπορούμε να απορρίψουμε αυτή την τελευταία πιθανότητα.»
Στις 5 Αυγούστου του 1949, ο Βρετανός πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον Λόρδος Τζέλικο (Lord Jellicoe) θα ενημέρωνε άμεσα τους Αμερικανούς για τα νέα από την Αθήνα. Αντίστοιχες δηλώσεις από τον Πιπινέλη προς τον Γάλλο επιτετραμμένο στην Αθήνα μετέφερε στην Ουάσιγκτον και ο Γάλλος πρεσβευτής Βενκλέρ (Winckler). Ο Πιπινέλης γνώριζε πως ο Εθνικός Στρατός θα βρισκόταν αντιμέτωπος με ένα δίλημμα φτάνοντας στα αλβανικά σύνορα, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της εκστρατείας στο Βίτσι.
Αν ο Ε.Σ. σταματούσε στα σύνορα, θα προέκυπταν σοβαρές εσωτερικές δυσκολίες στην Ελλάδα, αφού ο ελληνικός λαός δεν θα καταλάβαινε γιατί ο Ε.Σ. δεν καταδιώκει τους αντάρτες σε ένα παραδοσιακά εχθρικό έδαφος όπως η Αλβανία.
Ο Πιπινέλης τόνισε στον Γάλλο επιτετραμμένο πως οι Στρατιωτικοί ήταν σθεναρά υπέρ μιας στρατιωτικής επέμβασης στην Αλβανία. Από την άλλη πλευρά, ο Πιπινέλης αναγνώρισε ότι η στρατιωτική επέμβαση της Ελλάδας στην Αλβανία θα δημιουργούσε μια «δύσκολη διεθνή κατάσταση». Ο Πιπινέλης μετέφερε τις επιφυλάξεις του στον Γάλλο επιτετραμμένο στην Αθήνα: Αν ο Ε.Σ. δεν προχωρούσε στην Αλβανία, υπήρχε ο κίνδυνος η κυβέρνηση να ανατραπεί μιας και το ηθικό του Στρατού θα υπονομευόταν. Ο Πιπινέλης γνώριζε πως οι Αμερικανοί επιθυμούσαν την ανατροπή του Χότζα και ως εκ τούτου δεν θα έπρεπε να ήταν αντίθετοι σε μια στρατιωτική επέμβαση του Ε.Σ. στην Αλβανία.
Οι ισορροπίες στην ελληνική πολιτική σκηνή ήταν εξαιρετικά εύθραυστες. Τον χειμώνα του 1948 στην ελληνική κυβέρνηση επικρατούσε μεγάλη απογοήτευση, ιδιαίτερα μετά τις επιτυχίες που είχε ο Δημοκρατικός Στρατός την περίοδο αυτή. Μάλιστα ο βασιλιάς Παύλος επιθυμούσε μια κυβέρνηση, της οποίας θα ηγείτο ο Αλέξανδρος Παπάγος και θα περιλάμβανε τον Σπύρο Μαρκεζίνη, που θα κυβερνούσε εξ ονόματός του, χωρίς αναγκαστικά να έχει τη συγκατάθεση ή την υποστήριξη της Βουλής και πίστευε ότι η αμερικανική κυβέρνηση ήταν σύμφωνη. Οι πρεσβευτές όμως των ΗΠΑ και Βρετανίας αντιτάχθηκαν στην ιδέα μιας κυβέρνησης Παπάγου-Μαρκεζίνη και ο βασιλιάς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό του. Βέβαια ο φόβος μιας δικτατορίας ανάγκασε τους πολιτικούς αρχηγούς να ξεπεράσουν τα κομματικά και προσωπικά συμφέροντα και, στις 20 Ιανουαρίου 1949, σχημάτισαν κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη με τη συμμετοχή όλων των μη αριστερών κομμάτων. Την ίδια στιγμή ο Παπάγος οριζόταν αρχιστράτηγος του Εθνικού Στρατού. Ο αιφνίδιος θάνατος του Σοφούλη είχε οδηγήσει το καλοκαίρι του 1949 στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Διομήδη.
Πίσω στην Ουάσιγκτον, ο Βενκλέρ ζήτησε διευκρινήσεις από τον υπεύθυνο για τα ελληνικά θέματα Λέοναρντ Κρόμι (Leonard J. Cromie). Ο Κρόμι παραδέχτηκε πως οι Αμερικανοί επιθυμούσαν την αλλαγή του υφιστάμενου καθεστώτος στην Αλβανία, σε καμία περίπτωση όμως δεν ήθελαν ο Ε.Σ. να εισβάλει στην Αλβανία. Οι Αμερικανοί ανησυχούσαν για τις πιθανές σοβιετικές αντιδράσεις και ιδιαίτερα για μια πιθανή γιουγκοσλαβική εισβολή στη βόρεια Αλβανία. Για αυτόν τον λόγο η Ουάσιγκτον είχε δώσει ρητές οδηγίες στον Αμερικανό επιτετραμμένο στην Αθήνα Γκρέιντι (Grady) να ενημερώσει καταλλήλως την ελληνική κυβέρνηση:
Στην περίπτωση που ο Ε.Σ. αντιμετώπιζε ισχυρή αντίσταση από τον αλβανικό στρατό, δεν θα υπήρχε καμία αμερικανική εγγύηση για βοήθεια, ούτε στρατιωτική, ούτε διπλωματική.
Ο Βενκλέρ μετέφερε τις εκτιμήσεις από την γαλλική πρεσβεία των Τιράνων, ότι ο αλβανικός στρατός δεν είχε καμία ελπίδα εναντίον του Ε.Σ. ή οποιουδήποτε άλλου ξένου στρατού. Σε μια ενδεχόμενη εισβολή του Ε.Σ. στην Αλβανία, η επιτυχία της ελληνικής πλευράς ήταν εκ των πραγμάτων εξασφαλισμένη, αν φυσικά δεν υπήρχε παρέμβαση μιας τρίτης εχθρικής βαλκανικής χώρας.
Τελικά αποφασίστηκε οι τρεις Δυνάμεις (Η.Π.Α., Βρετανία, Γαλλία) να παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο έναντι της Αθήνας, ώστε να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα εισόδου του Ε.Σ. στην Αλβανία. Το State Department θα ενημέρωνε την ελληνική κυβέρνηση πως «οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αντίθετες σε οποιαδήποτε βιαστική ελληνική στρατιωτική ενέργεια, όπως θα ήταν μια απόπειρα περικύκλωσης των Ελλήνων ανταρτών διαμέσου του αλβανικού εδάφους ή η μαζική καταδίωξη των ανταρτών στην Αλβανία.». Στο State Department πίστευαν πως οι Τσαλδάρης και Πιπινέλης είχαν επίτηδες διαρρεύσει τις προθέσεις τους στους Δυτικούς τους συμμάχους με στόχο τον εκφοβισμό του Χότζα, ώστε να σταματήσει άμεσα την παρεχόμενη βοήθεια προς τον Δ.Σ.Ε., καθώς και για να αποποιηθούν οι ίδιοι κάθε ευθύνη, καθώς γνώριζαν πως λαός και στρατός επιθυμούσαν την στρατιωτική επέμβαση στην Αλβανία. Η ελληνική κυβέρνηση εν τέλει συμμορφώθηκε με τις υποδείξεις των Αμερικανών, παρόλο που ο Πιπινέλης τους διαμήνυσε πως δεν μπορούσαν να αποκλειστούν μεμονωμένα περιστατικά. Την ίδια θέση εξέφρασε και ο Αμερικανός επιτετραμμένος στην Αθήνα Μάινορ (Harold B. Minor).
Πράγματι στις τελικές επιχειρήσεις εναντίον του Γράμμου-Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 μονάδες του Εθνικού Στρατού εισήλθαν στην Αλβανία για να αποκόψουν τους δρόμους διαφυγής των ανταρτών, ιδιαίτερα η 9η μεραρχία προελαύνοντας στα νώτα των θέσεων του Δ.Σ.Ε. απέκοψε τη διάβαση του Πόρτα Οσμάν, που ήταν η κύρια πύλη επικοινωνίας του Γράμμου με την Αλβανία. Μπροστά στον κίνδυνο του εγκλωβισμού και της πλήρους εξόντωσης των ανταρτών ο Ζαχαριάδης έδωσε στις 28 Αυγούστου τη διαταγή για γενική υποχώρηση στην Αλβανία από μια δευτερεύουσα διάβαση που δεν είχε ακόμη αποκοπεί.
Παρά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και την υποχώρησή του στην Αλβανία, η Αθήνα φοβόταν το ενδεχόμενο οι ηττημένοι κομμουνιστές αντάρτες και φυγάδες στα όμορα κράτη να επανέλθουν στο ελληνικό έδαφος και να ξεκινήσουν εκ νέου ένοπλο αγώνα εναντίον των ελληνικών αρχών. Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός των Στρατιωτικών, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, προειδοποίησε την Αλβανία στις 11 Σεπτεμβρίου του 1949 ότι
η συνέχιση της παροχής βοήθειας στον Δημοκρατικό Στρατό θα προκαλούσε την ελληνική στρατιωτική επέμβαση στο αλβανικό έδαφος για την καταστροφή των βάσεων των ανταρτών.
Η παραπάνω είδηση προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στην Ουάσιγκτον την ίδια στιγμή που οι υπουργοί των Εξωτερικών των Η.Π.Α. και Μεγάλης Βρετανίας, Άτσεσον (Dean Acheson) και Μπέβιν (Ernest Bevin), διαβουλεύονταν στην Ουάσιγκτον αναφορικά με τις τελικές λεπτομέρειες της πρώτης κοινής επιχείρησης ΣΙΑ και ΜΙ6 επί αλβανικού εδάφους, η οποία και ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στα τέλη Σεπτεμβρίου.
Η κοινή θέση Λονδίνου και Ουάσιγκτον ήταν πως μια ενδεχόμενη ανατροπή του Χότζα δεν θα έπρεπε να επέλθει μέσα από την στρατιωτική παρέμβαση του Ε.Σ. στην Αλβανία, αλλά από τις επικείμενες κοινές μυστικές επιχειρήσεις των αγγλοαμερικανών.
Είχαν ήδη στρατολογηθεί Αλβανοί φυγάδες, αντιφρονούντες με το καθεστώς του Χότζα, με στόχο να διεισδύσουν στην Αλβανία για συλλογή πληροφοριών και εκτίμηση της πολιτικής κατάστασης για το αν μια επιχείρηση ανατροπής του Χότζα στο εγγύς μέλλον ήταν εφικτή.
Ο Άτσεσον φοβόταν ότι η λαϊκή πίεση εξωθούσε την ελληνική κυβέρνηση να επιτεθεί εναντίον της Αλβανίας, παρά τις αμερικανικές προειδοποιήσεις. Οι Η.Π.Α. κατέστησαν σαφές, για πολλοστή φορά μέσω του πρέσβη τους στην Αθήνα, ότι οι ίδιες δεν ευνοούσαν επουδενί λόγω μία τέτοια επιλογή. Επιπλέον απείλησαν με διακοπή της αμερικανικής βοήθειας στην Ελλάδα σε περίπτωση ανυπακοής στις αμερικανικές υποδείξεις.
Οι Αλβανοί από την πλευρά τους, φοβούμενοι μια επίθεση του Ε.Σ. στην χώρα τους αφόπλιζαν τους αντάρτες που εισέρχονταν στο έδαφός τους και επέμεναν ότι οι άντρες του Δ.Σ.Ε. έπρεπε άμεσα να εγκαταλείψουν την Αλβανία. Ενδεικτικό του σοβιετικού ενδιαφέροντος για την Αλβανία ήταν το γεγονός ότι ο Στάλιν συμφώνησε με τα αλβανικά μέτρα εναντίον όσων είχαν απομείνει από τον Δημοκρατικό Στρατό, πιστεύοντας ότι ήταν απαραίτητα, εφόσον οι συνθήκες ήταν τέτοιες που έθεταν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία της Αλβανίας.
Για τον Στάλιν το ελληνικό κίνημα μπορούσε να αναλωθεί, αφού είχε ήδη παραχωρήσει την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 στη δυτική σφαίρα επιρροής στην συνάντησή του με τον Τσώρτσιλ στην Μόσχα.
Τελικά με εντολή του Χότζα και με τη σύμφωνη γνώμη του Στάλιν οι Έλληνες αντάρτες μεταφέρθηκαν στη Σοβιετική Ένωση και την Τασκένδη, καθώς και σε άλλες χώρες του ανατολικού μπλοκ όπως την Τσεχοσλοβακία.
Η αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό συνέβαλε στην αποκατάσταση της νηνεμίας στις σχέσεις των Η.Π.Α. με την Ελλάδα, η οποία και αποτέλεσε την χώρα-γέφυρα για όλες τις μυστικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν, αρχικά από τους αγγλοαμερικανούς (1949-1950) και έπειτα το 1951-1953 από τις υπηρεσίες πληροφοριών των Η.Π.Α.
*Ο κ. Βασίλης Κόντης είναι ομότιμος καθηγητής Ιστορίας στο ΑΠΘ και πρώην πρόεδρος του Ιδρύματος Μελετών Χερσονήσου του Αίμου. Το βιβλίο του, «Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΩΝ ΜΙ6 ΚΑΙ CIA ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ 1949 – 1953», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επίκεντρο.
*Ο Δημήτριος-Μερκούριος Κόντης είναι ιστορικός ερευνητής.
Θα προτιμούσα τα στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο και στο άρθρο να προέρχονταν από τα Αρχεία του Ελληνικών Υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Αμύνης ,γιατί όχι και του πρωθυπουργικών γραφείων της εποχής εκείνης ,μια που δεν ζουν οι Σοφούλης ,Τσαλδάρης, Κανελλόπουλος ,Πιπινέλης και Παπάγος ,για να ”αντιδράσουν” επιβεβαιώνοντας ή διαψεύδοντας τα εν μέρει ή εν συνόλω.
Φυσικά και ήταν δύσκολο για την καθημαγμένη από την Τριπλή Κατοχή και την διχασμένη Ελλάδα το 1949 να εμπλακεί σε πόλεμο με τους βόρειους γείτονές της που τότε ”είχαν ερωτευθεί τον κομμουνισμό” και ανήκαν μετά την Γιάλτα στον πατερούλη Στάλιν.
Υ.Γ Για την ιστορική αλήθεια επιβάλλεται να αναγνωρίσουμε όλοι οι Έλληνες την συμβολή του τότε Βασιλέως Παύλου στην μη κομμουνιστοποίηση της Βορείου Ελλάδος , όπως επιδίωκε ο διεθνής και ο εσωτερικός κομμουνισμός από του 1934 ακόμη.
Άραγε υπάρχει τώρα οδό Βασιλέως Παύλου στην Φλώρινα , την οποίαν επισκέφθηκε ,όπως φαίνεται στην φωτογραφία το 1947;;;.
ΟΛΟΙ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ -ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ- ΟΤΙ ΑΛΛΑΞΕ Η ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΔΩΝ ΚΑΙ ΠΑΛΤΕΙΩΝ ΜΕ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ 1981.
Φιλίστωρ .
Ωχ
Είμαι ευχαριστημένος με το Ωχ σας ,αγαπητές Ανιχνεύσεις ,γιατί ο κ. Επισκέπτης θα συνέχιζε με τα ”γαλλικά του” εις βάρος μου .
Ας ελπίσουμε να μου απαντά και αυτός με ένα Ωχ ή τρία Ωχ, ή και περισσότερα όταν δεν αντέχει αλήθειες .
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ , ΑΣ ΥΓΙΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΑΝΤΕΣ .
ΠΑΝΤΩΣ ”ΤΑ ΓΕΝΟΜΕΝΑ ΟΥΚ ΑΠΟΓΙΓΝΟΝΤΑΙ ”.
Καλημέρα σας κ. Ναλμπάντη, το άρθρο βασίζεται σε αρχειακό υλικό από τα αμερικανικά αρχεία. Ο πατέρας μου έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με το “τέλος του εμφυλίου”, εγώ εντόπισα κάποια επιπλέον στοιχεία (τις συνομιλίες των Πιπινέλη και Τσαλδάρη με τους Γάλλους και τους Βρετανούς), τα οποία και προσθέσαμε στο παρόν άρθρο.
Το ότι ο Πιπινέλης και ο Τσαλδάρης «πρόδωσαν» επίτηδες τα ελληνικά σχέδια για εισβολή στην Αλβανία στους Αμερικανούς, ώστε αυτοί να αντιδράσουν έντονα είναι η εκτίμηση του State Department εκείνη την εποχή. Τα αμερικανικά αρχεία επίσης αναφέρουν ότι το ζήτημα είχε συζητηθεί στο υπουργικό συμβούλιο το καλοκαίρι του 1948 και υπήρξε μεγάλη ένταση, ενώ πάλι ο Πιπινέλης ήταν αρνητικός. Επίσης ο Παπάγος ζητούσε από τους Αμερικανούς να αυξηθεί ο αριθμός του Ε.Σ. σε 250000 ενώ δεν ήταν σίγουρος για την επιτυχία μιας εισβολής στην Αλβανία με τις παρούσες συνθήκες.
Όλα αυτά τα γνωρίζουμε από συνομιλίες που είχαν οι δικοί μας αξιωματούχοι με τους ξένους επιτετραμμένους στην Αθήνα, όπως τις μεταφέρουν με τηλεγραφήματα στις κυβερνήσεις των χωρών τους. Αρχειακό υλικό για την περίοδο του Εμφυλίου από το ΥΠ.ΕΞ. ή το YΠ.ΕΘ.Α. από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει για να γίνει διασταύρωση.
Το άρθρο σας είναι εξαιρετικό, ως συνήθως. Συγχαρητήρια.
Είχαμε μία τέταρτη ευκαιρία να απελευθερώσομε την Β. Ήπειρο, την οποία χάσαμε εξ αιτίας τής ανικανότητας και δουλοπρέπειας των τότε κυβερνώντων.-
Αγαπητέ κύριε Δημήτριε-Μερκούριε Κόντη του Βασιλείου , σας ευχαριστώ και πάλι για την άμεση απάντησή σας στο σχόλιό μου και σας παρακαλώ να μου γνωρίσετε αν, ως ερευνητής -εσείς ή ο εξαίρετος πατέρας σας -έχετε ΓΡΑΠΤΗ απάντηση από τα Ελληνικά ΥΠΕΞ και ΥΠΕΘΑ ότι δεν έχουν το αρχειακό υλικό της περιόδου στην οποίαν αναφέρεστε -το οποίο μετά από 74 χρόνια θα έχει αποχαρακτηρισθεί και θα είναι διαθέσιμο και σε ηλεκτρονική σε κάθε πιστοποιημένο ερευνητή , αν όχι και σε κάθε Έλληνα-.
Εάν δεν έχετε γραπτή απάντηση και δεν ρωτήσετε τώρα για να πάρετε απάντηση -αν υπάρχει και από πότε δεν υπάρχει αυτό το υλικό- δεν μπορείτε να εικάζετε την καταστροφή του.
Εδώ το αρχείο της Βουλής έχει καταχωρισμένο υλικό αμέσως μετά την Επανάσταση του 1821.
ΟΛΟΙ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΒΕΒΑΙΑ -ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ – ΟΤΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ -(όλοι οι Έλληνες είμαστε δημοκράτες από της γεννήσεώς μας ) -ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΠΗΡΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΓΑΓΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ -Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ 1981 ΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΑΡΧΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ , ΑΛΛΑ -ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ -ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΕΚΑΨΑΝ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΔΙΕΓΡΑΨΑΝ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΙΧΕ ΤΟΝ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΕΜΦΥΛΙΟ ΜΕ ΔΙΠΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΠΛΗ ΚΑΤΟΧΗ 1941/44.
Υ.Γ. Αναμένω (δοθείσης ευκαιρίας )-και φρονώ και μαζί μου πολλοί άλλοι- να μάθω πότε και ποιοι εξαφάνισαν ”το δεξί” χέρι της πρόσφατης Ιστορίας μας .
Εντάξει ήθελαν να ξεχάσουν οι Έλληνες όσους θυσιάστηκαν με τον εθνόσημο πολεμώντας τους αντάρτες με το σφυροδρέπανο ,αλλά να τους ξεχάσει και η Ιστορία;;;.
ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΝΑΙ ΛΗΘΗ ΠΟΤΕ – ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ-ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ -ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ- ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΣΑΝ ΕΣΑΣ .
(ΤΟ 1989 ”ΤΟ ΘΗΡΙΟ” ΕΞΕΜΕΤΡΗΣΕ ΤΟ ΖΕΙΝ).
Καληνύχτα σας .
Το άρθρο σωστό το γραφετε, ωμοσ θα μασ πείτε ποσ ήταν ή εμπειρία του ΕΣ,στην Αλβανια .
Πόση στρατιώτες σκοτώθηκαν και ποσο πιάστηκαν εκμαλοτουσ πολέμου.