Σήμερα, η Γερμανία ασπάζεται τις ιδεολογίες τής «πράσινης ενέργειας» και μιας κοινωνίας μηδενικών εκπομπών άνθρακα ─μιας κοινωνίας που δεν εκπέμπει πλέον CO₂. Γενικώς, οι Γερμανοί διέπονται από μια σοβαρότητα σχετικά με θέματα ιδεολογίας, όπως και για πολλά άλλα. Μόλις υιοθετήσουν μια ιδεολογία, είναι δύσκολο να αλλάξουν γνώμη.

Με αυτόν τον τρόπο ήρθε στην εξουσία η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ (2005-2021). Είναι πολλοί αυτοί που ξεχνούν ότι δεν προέκυψε από την πράσινη ακροαριστερά ─παρόλο που αν κρίνουμε από το παρελθόν της, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, προήλθε από το CDU/CSU, το «κεντροδεξιό» κόμμα της Γερμανίας.

Η ατζέντα της Μέρκελ είναι σαφής: 1) δημογραφικός εξισλαμισμός της Γερμανίας ανοίγοντας τις πόρτες της σε πλήθος μεταναστών ξένων προς τη γερμανική κουλτούρα που προφανώς δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον να απορροφηθούν από αυτήν 2) υποταγή της ενέργειας της Γερμανίας στη Ρωσία, 3) καταστροφή της πυρηνικής κληρονομιάς της Γερμανίας. Αν η Μέρκελ ήταν πράκτορας του ρωσικού καθεστώτος ─το οποίο την εκπαίδευσε─ ενδεχομένως να μην ενεργούσε διαφορετικά.

Με την αποχώρηση της Μέρκελ, η Γερμανία βρίσκεται σε μια επιταχυνόμενη τροχιά φτωχοποίησης. Σύμφωνα με τη Süddeutsche Zeitung, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών προβλέπει τώρα συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 0,2% για το 2024, αντιστρέφοντας την προηγούμενη πρόβλεψή του για ανάπτυξη κατά 0,3%. Η Γερμανία βρίσκεται επίσης αντιμέτωπη με βιομηχανικό αφανισμό.

Η εταιρεία BASF, για παράδειγμα, ναυαρχίδα του βιομηχανικού τομέα της Γερμανίας από το 1865, συμβολίζει την κατασκευαστική δύναμη του έθνους. Με σχεδόν 400 εγκαταστάσεις παραγωγής σε 80 χώρες, η καρδιά της παραμένει στην πόλη Λουντβιγκσάφεν της Γερμανίας, όπου λειτουργεί ένα τεράστιο συγκρότημα με 200 εργοστάσια και απασχολεί περίπου 39000 άτομα. Ωστόσο, αυτός ο κόμβος έχει γίνει πρόσφατα το επίκεντρο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η BASF.

Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η εταιρεία έκλεισε μία από τις δύο μονάδες της αμμωνίας και έθεσε σε αδράνεια αρκετές άλλες σε αυτή την περιοχή λόγω της έλλειψης ανταγωνιστικότητάς τους, με αποτέλεσμα την απώλεια 2500 θέσεων εργασίας, εξηγεί το Chemical and Engineering News. Η BASF παρουσίασε επίσης σημαντική πτώση το 2023, με τις πωλήσεις να μειώνονται κατά 21,1% και τα προσαρμοσμένα κέρδη να υποχωρούν κατά 60,1%. Μη φτάνοντας όλα αυτά, η BASF ανακοίνωσε πρόσφατα σχέδια για μείωση του κόστους κατά 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια επιπλέον στο Λουντβιγκσάφεν, προμηνύοντας περαιτέρω περικοπές θέσεων εργασίας.

Ως αποτέλεσμα αυτής της βιομηχανικής καταστροφής, το γερμανικό κατεστημένο βρίσκεται αντιμέτωπο με μια δημοκρατική εξέγερση από όλο και περισσότερα τμήματα του λαού, όπως έδειξαν οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη Θουριγγία, τη Σαξονία και το Βρανδεμβούργο, που είδαν μια εκτόξευση του δεξιού κόμματος AfD, το οποίο απαιτεί από τη Γερμανία να αποχαιρετήσει τους μύθους της πράσινης ενέργειας που καταστρέφουν τη βιομηχανία της.

Θα ήλπιζε κανείς ότι η γερμανική δεξιά θα έπαιρνε μερικά μαθήματα από την καταστροφή της Μέρκελ, αλλά αυτό δεν έγινε. Οι ομοσπονδιακές δημοσκοπήσεις και οι πρόσφατες περιφερειακές εκλογές φαίνεται να συμφωνούν, προβλέποντας καταστροφή της αριστεράς, ενώ το κεντροδεξιό CDU/CSU και το δεξιό AfD βρίσκονται σε άνοδο.

Ενώ η λογική απαιτεί να κυβερνούν μαζί η κεντροδεξιά και η δεξιά, που έχουν από κοινού μεγάλη πλειοψηφία ─οι πολιτικές τους συγκλίσεις, είτε για τη μετανάστευση είτε για την ενέργεια, είναι πολλές─ η κεντροδεξιά έχει καταστήσει σαφή την απόλυτη άρνησή της να κυβερνήσει σε συνεργασία με την AfD, με οποιονδήποτε τρόπο.

Αυτό αναγκάζει το CDU να εξετάσει το ενδεχόμενο να κυβερνήσει αύριο με τους… Πράσινους, την πιο ριζοσπαστική άκρα αριστερά της Ευρώπης (μαζί με τους βέλγους και τους γάλλους Οικολόγους) ─το κόμμα που αντιτίθεται περισσότερο στο CDU για ζητήματα μετανάστευσης, περιβάλλοντος και παραχώρησης προτεραιότητας στην πυρηνική ενέργεια. Πρόκειται για το κίνημα που ευθύνεται για την καταστροφή των ενεργειακών πόρων της Γερμανίας και είναι άμεσος συνεργός του ρωσικού καθεστώτος, αφού βρίσκεται υπό την αιγίδα του. Πρόκειται για τους Πράσινους που υπέγραψαν και γιόρτασαν τη διάλυση των πυρηνικών σταθμών της Γερμανίας εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία μετά την καταστροφή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Επρόκειτο για πυρηνικούς σταθμούς που εξακολουθούσαν να λειτουργούν και θα μπορούσαν να συνεχίσουν να παράγουν φθηνή ενέργεια για χρόνια.

Ετοιμάζεται πράγματι το CDU να κλείσει τα σύνορα σε συνεργασία με αυτούς που θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα; Να στείλει πίσω μετανάστες που δεν μπορούν να ενσωματωθούν στην κοινωνία παρά την αντίθεση των Πράσινων στην απέλαση; Να μειώσει τις τιμές της ενέργειας με τους δημιουργούς των ίδιων των πολιτικών που προκάλεσαν την έκρηξη των τιμών καταρχήν, και να αντιμετωπίσει τον ισλαμισμό με τη βοήθεια των πιο αφοσιωμένων συμμάχων του;

Αυτή η συνεργασία διευκολύνεται από μια τεράστια ιδεολογική σύγκλιση: τόσο το CDU όσο και οι Πράσινοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα του Energiewende («ενεργειακή μετάβαση»). Η εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων και της πυρηνικής ενέργειας πρόκειται να αντικατασταθεί από τις «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» ─κυρίως αιολική και ηλιακή─ οι οποίες είναι διακοπτόμενες, συχνά απρόσιτες οικονομικά, και με περιορισμένη πρακτική χρήση. Ο άνεμος και ο ήλιος επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες. Τα ηλιακά πάνελ παράγουν λιγότερη ενέργεια τις μέρες με συννεφιά, και οι ανεμογεννήτριες παράγουν λιγότερη ενέργεια σε περιόδους άπνοιας. Αυτή η μεταβλητότητα καθιστά δύσκολη τη διασφάλιση μιας σταθερής παραγωγής ενέργειας.

Το κεντροδεξιό CDU υποστηρίζει την οικονομία της αγοράς, την Ατλαντική συμμαχία και τη γερμανική βιομηχανία ─αλλά επίσης τηρεί την ιδεολογία των Οικολόγων. Αυτή η άποψη βοηθά να ερμηνευθεί γιατί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ─στo οποίο το CDU είναι κόμμα μέλος─ διόρισε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Υπό την ηγεσία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οικονομία καταρρέει, η βιομηχανία εξαφανίζεται και ο ισλαμισμός πολλαπλασιάζεται. Υποτίθεται ότι όλα αυτά δεν έχουν σημασία γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν το Άγιο Δισκοπότηρο: την «ενεργειακή μετάβαση» σε μια Ευρώπη «μηδενικών εκπομπών άνθρακα» και περισσότερους κανονισμούς από όλους τους άλλους πολιτισμούς μαζί.

Δυστυχώς, αυτή η πολιτική είναι ένας απόλυτος μύθος. Η «Ευρώπη μηδενικού άνθρακα» είναι φυσικώς αδύνατον να συμβεί ποτέ. Ακόμα κι αν αυτό γινόταν, δεν θα υπήρχε καμία διαφορά στην παγκόσμια εκτόξευση των εκπομπών CO₂. Η Ευρώπη ευθύνεται για μόλις το 8% των παγκόσμιων εκπομπών CO₂. Ακόμη και αν η Ευρώπη έπαυε να υπάρχει, αυτό θα είχε μικρή διαφορά στις παγκόσμιες εκπομπές CO₂, καθώς αυτές θα συνέχιζαν να αναπτύσσονται και στις πέντε ηπείρους. Η καταστροφή της ευρωπαϊκής βιομηχανίας από τη γερμανική δεξιά δεν θα είχε καμία απολύτως επίδραση στο κλίμα.

Σήμερα, με τους Οικολόγους να διαφημίζουν μια «κοινωνία με μηδενικές εκπομπές άνθρακα» και «100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», η Γερμανία έχει εγκλωβιστεί σε μύθους ελάχιστα καλύτερους από την έννοια του Lebensraum (ζωτικός χώρος) του προηγούμενου αιώνα.

Σήμερα, όπως και χθες, αυτοί οι μύθοι κινδυνεύουν να επιταχύνουν την καταστροφή όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

Για να βγει η Γερμανία και η Ευρώπη από αυτό το χάλι, δεν θα ήταν πιο εποικοδομητικό για το CDU να σκεφτεί να συγκυβερνήσει με το AfD;

*Ο Drieu Godefridi είναι νομικός (Πανεπιστήμιο Saint-Louis του Λουβέν), φιλόσοφος (Πανεπιστήμιο Saint-Louis του Λουβέν) και διδάκτωρ Νομικής Θεωρίας (Paris IV-Sorbonne). Είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ευρωπαϊκού ομίλου ιδιωτικής εκπαίδευσης και διευθυντής του Ομίλου PAN Medias. Έχει γράψει το βιβλίο The Green Reich (Πράσινο Ράιχ) (2020).

el.gatestoneinstitute.org