ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
Ευχαριστώ δημόσια τον Πρέσβη επί τιμή κ. Παύλο Αποστολίδη, πρώην Αρχηγό της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, πρώην επικεφαλής Διερευνητικών Επαφών με την Τουρκία, πρώην Γραμματέα της Πρεσβείας της Ελλάδος στη Λευκωσία τις ημέρες της τουρκικής εισβολής το 1974, και μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Διότι ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα που του απηύθυνα -μέσω συνέντευξης στον ειδησεογραφικό ιστότοπο militaire.gr και τον δημοσιογράφο Πάρη Καρβουνόπουλο –μπορείτε να την παρακολουθήσετε ΕΔΩ– να λάβει δημόσια θέση στον απόηχο των κοινώς ομολογουμένως μειοδοτικών δηλώσεων της Γενικής Διευθύντριας του ΕΛΙΑΜΕΠ, κυρίας Μαρίας Γαβουνέλη.
Διεθνολόγος δεν είμαι. Είμαι φιλόσοφος που παρακολουθώ πολύ στενά τα εθνικά θέματα και κυρίως τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με εφόδια που μου προσφέρει η πολύχρονη τριβή στη σκέψη και η μελέτη, η μεγάλη αγάπη μου για την Ελλάδα, η εμπειρία σε ανάλυση και η σύνθεση, η λεπτομερής παρατήρηση, καθώς και η πρόσβαση σε πολύτιμες πληροφορίες -που λίγοι διαθέτουν και πολλοί καθυβρίζουν- χάρη σε εκλεκτούς ανθρώπους στους οποίους είμαι βαθιά ευγνώμων.
Η συνέντευξη, ωστόσο, του κυρίου Αποστολίδη στην Καθημερινή της Κυριακής συνιστά -δυστυχώς- την απόλυτη, περίτρανη δικαίωση όλων των μέχρι σήμερα δημόσιων -ενίοτε σκληρών πάντοτε όμως ανιδιοτελών και ακριβοδίκαιων- παρεμβάσεών μας στα Ελληνοτουρκικά τα τελευταία χρόνια.
Οι δηλώσεις του Πρέσβεως αποκαλύπτουν το απόλυτο φαλίρισμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα Ελληνοτουρκικά και τη δίχως ιστορικό προηγούμενο φαυλότητα του ελλαδικού πολιτικού συστήματος του τέλους της Μεταπολίτευσης. Είναι δε λίαν ευχάριστο το γεγονός ότι η ίδια η Καθημερινή παρέχει πλέον τέτοιου είδους υπηρεσίες αφύπνισης της ελληνικής κοινής γνώμης, όπως η εν λόγω συνέντευξη, κάτι για το οποίο θερμές ευχαριστίες αξίζουν και προς αυτήν, και ιδίως τον Διευθυντή της Αλέξη Παπαχελά.
Ειδικότερα, για όσους δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την αξία των όσων δήλωσε ο πολύπειρος, και με θεσμικό ρόλο επί πολλά χρόνια στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, διπλωμάτης στην Κυριακάτικη συνέντευξή του, αξίζει να επισημανθούν οι εξής δύο παραδοχές που προκύπτουν άμεσα, αβίαστα και με λογική συνέπεια και αναγκαιότητα από την τοποθέτησή του:
- Όντως υπάρχει στρατηγική μειοδοσία στο Αιγαίο από ελληνικής πλευράς.
- Αν τεθούν το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας ως γνώμονας σχεδιασμού και υλοποίησης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, τότε πολλοί εξωθεσμικοί οπαδοί και υπηρέτες του μειοδοτικού κατευνασμού που εμπλέκονται ενεργά (και με το αζημίωτο είτε άμεσων είτε έμμεσων ανταλλαγμάτων) σε διαδικασίες απεμπόλησης της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας, και ακρωτηριασμού του εθνικού εδάφους του Αιγαίου, θα πρέπει να χάσουν -κυριολεκτικά- τη δουλειά τους.
Οι συγκλονιστικές παραδοχές στις οποίες προβαίνει ο Πρέσβης Αποστολίδης (και τις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει στην κεντρική εικόνα του άρθρου), αφενός επαληθεύουν τον χαρακτηρισμό των θέσεων της Γενικής Διευθύντριας του think tank ΕΛΙΑΜΕΠ, στο οποίο μετέχει και ο ίδιος, ως μειοδοτικών και ανθελληνικών.
Αφετέρου, καθιστούν σαφές στην ελληνική κοινή γνώμη ότι η οιαδήποτε τυχόν απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη για μη πλήρη επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, θα είναι η πρώτη πράξη απώλειας εθνικού εδάφους της χώρας εν καιρώ ειρήνης, στον 21ο αιώνα.
Ως εκ τούτου εύλογα διαπιστώνει κανείς ότι τη συνάντηση του Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη με τον Τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν την ερχόμενη Παρασκευή (8/11) στην Αθήνα, δεν θα την παρακολουθούν μόνον μερικά ζευγάρια μάτια συμβούλων και γραμματέων των δύο Υπουργών που θα είναι φυσικώς παρόντες. Αλλά και πολλά εκατομμύρια Ελλήνων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, που ξαγρυπνούν διαρκώς προς αποφυγή νέας εθνικής καταστροφής με κυβερνητική σφραγίδα -αυτή τη φορά- της Νέας Δημοκρατίας και συγκατάθεση του διακομματικού εθνομειοδοτικού ελλαδικού κατεστημένου.
Όσλο, Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024
Δεν με εκφράζει -και πιστεύω τους περισσότερους Έλληνες -η λέξη ”φαλίρισμα” της ελληνικής εξωτερικής πολίτικής στα ελληνοτουρκικά.
Άκου φαλίρισμα. Τόση λεξιπενία;.
Τα υπόλοιπα θα φανούν στην πράξη, γιατί δίκην προθέσεων κανένας δεν δικαιούται να κάνει .
Ακυρώθηκε το ”στόρυ” του κ. αρθρογράφου-να είναι καλά- αλλά ό,τι δημοσιεύεται σχολιάζεται.
Πρώτα μάθε ελληνικά και μετά γράφε. Δεν έμαθες να κάνεις τον αρνητικό τύπο. “Δεν με εκφράζει -και πιστεύω ούτε τους περισσότερους Έλληνες”. Εμένα με εκφράζει.
Λεξιπενία είναι η πενία λεξιλογίου. Το “φαλίρισμα” είναι λέξη συνηθεστάτη στα ελληνικά, ως δάνειο εκ τής ιταλικής (fallimento), που σημαίνει αποτυχία.
Κατά τα άλλα, δεν βλέπω κανένα σχόλιο επί τής ουσίας τού άρθρου και διερωτάται κανείς αν έχεις τόση ψυχική ανάγκη να γράφεις κι ας είναι ό,τι νά ναι.
ΥΓ: Την λέξη φαλίρισμα την χρησιμοποιούμε και για την χρεοκοπία, η οποία είναι φυσικά μια μορφή αποτυχίας.
Τό νερό στό αὐλάκι