04/08/2023 11:23
Από τις στήλες αυτές εκφράστηκαν τρία σενάρια για το τι μπορεί να σημαίνει η τροπολογία αυτή.
Πρώτον, το θετικό σενάριο, να εγκατασταθούν αμερικανικά στρατεύματα στα νησιά αμφισβητώντας de facto την αποστρατιωτικοποίηση, δεύτερον να προτείνουν οι ΗΠΑ στην Αθήνα τα αμερικανικά στρατεύματα να αντικαταστήσουν τα ελληνικά για να ικανοποιηθεί η Τουρκία σε ένα σχέδιο «επίλυσης» κάποιων διαφορών μεταξύ των δύο χωρών και τρίτον να ΝΑΤΟποιηθεί σιγά σιγά η άμυνα (τρόπος του λέγειν άμυνα) των νησιών. Και πάλι προς ικανοποίηση της Τουρκίας.
Αυτά είναι σενάρια, δεν είναι πληροφορίες. Τα κράτη, πλέον, λειτουργούν με σενάρια.
Αργά χθες το βράδυ παρενέβη στην δημοσία συζήτηση ο Άντυ Ζεμενίδης εξέχον στέλεχος της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ και δήλωσε πως η τροπολογία ήταν επιτυχία της ομογένειας με σκοπό να πληροφορηθεί το κογκρέσο και η αμερικανική διοίκηση τις επιτυχίες που είχε η ελληνοαμερικανική αμυντική συμφωνία, πως η Ελλάδα δεν είναι, απλώς, πυλώνας σταθερότητας αλλά απαραίτητος σύμμαχος των ΗΠΑ και πως η τροπολογία δεν αποσκοπεί σε βάσεις αλλά «να σκεφτούμε τι άλλη επένδυση μπορεί να γίνει».
Δεν πολυκαταλαβαίνω την δήλωση Ζεμενίδη, ιδιαιτέρως στην κατάληξή της «να δούμε τι άλλη επένδυση μπορεί να γίνει» και την διάκρισή της από κάποιο είδος αμερικανικής εγκατάστασης στα νησιά. Γενικώς, κρατάω μια επιφύλαξη ως προς την επιδιωκόμενη σκοπιμότητά της.
Στα 200 χρόνια του βίου της η Ελλάδα δεν κατάφερε να αποκτήσει κάποια βασικά στοιχεία ανεξάρτητης υπόστασης ως κράτους. Η εξωτερική και αμυντική της πολιτική καθορίζεται απολύτως από τους δύο διεθνείς θεσμούς στους οποίους συμμετέχει, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, δηλαδή, τους Αμερικανούς.
Εάν εξαιρέσει κανείς την περίοδο Ελευθερίου Βενιζέλου κατά την οποία επιχειρήθηκε η διαμόρφωση μιας εθνικής αστικής τάξης και η χώρα είχε ένα υψηλού επιπέδου πολιτικό προσωπικό, οι ελληνικές κυβερνήσεις, η κοινωνία και η αστική τάξη της χώρας κυμαίνονταν γύρω από το μηδέν. Δεν έχομεν χρείαν μαρτύρων περί αυτού, το αποτέλεσμα το επιβεβαιώνει.
Πολύ περισσότερο γύρω από το μηδέν κυμαίνεται η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική τάξη της χώρας.
Άρα, η χώρα για να επιβιώσει, την στιγμή που απειλείται υπαρξιακά από την Τουρκία έχει ανάγκη προστατών. Από τους προσφερόμενους προστάτες ο πιο αξιόπιστος είναι οι ΗΠΑ.
Δεν είμαι, λοιπόν, κατά της παρουσίας των ΗΠΑ στην χώρα. Θα ήμουν αν μπορούσαμε να την υπερασπιστούμε μόνοι μας. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις δείχνουν πως δεν μπορούμε.
Άρα, εκείνο που θα πρέπει να επιδιώξει η κυβέρνηση, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ θελήσουν να εγκατασταθούν στρατιωτικά σε ελληνικά νησιά είναι η ταυτόχρονη παρουσία ελληνικού στρατού στα νησιά. Δεν φεύγει Έλληνας στρατιώτης από τα νησιά. Οτιδήποτε άλλο υποθηκεύει και υπονομεύει το μέλλον της χώρας.
Δεν είμαι σίγουρος πως ο κ. Μητσοτάκης, εραστής της εξουσίας, είναι διατεθειμένος να επιμείνει σε μια τέτοια θέση δεδομένου ότι η παρουσία του στην κυβέρνηση εξαρτάται απολύτως από την αμερικανική ανοχή.
Υπάρχει και μια άλλη είδηση που αποκαλύπτει πόσο γυμνός είναι ο βασιλιάς στην εξωτερική του πολιτική.
Η Βόρεια Μακεδονία, μαζί με την Ιταλία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα την Πρωτοβουλία 8, η οποία εκτός από τις μεταφορικές και ενεργειακές συνδέσεις κατά μήκος του Διαδρόμου 8, θα έχει επίσης ως στόχο να χρησιμεύσει ως πολιτική πλατφόρμα για την προώθηση της αμοιβαίας συνεργασίας και την εντατικοποίηση των πολιτικών, οικονομικών, πολιτιστικών και κοινωνικών ανταλλαγών.
Εκτός της πρωτοβουλίας αυτής βρίσκεται η Ελλάδα. Δεν της έγινε, προφανώς, πρόταση και παρότι γειτνιάζει με τις τέσσερις χώρες παραβλέφθηκε.
Τέτοια φαινόμενα δεν πρέπει να δημιουργούν νευρικότητα, συμβαίνουν στην διεθνή σκηνή. Αλλά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από την ελληνική εξωτερική πολιτική και να συνάγονται τα συμπεράσματα.
Η Αθήνα δεν ασχολείται με τα Βαλκάνια. Το mentalité που διαμορφώθηκε στις κυβερνήσεις της είναι η περιφρόνηση των Βαλκανίων, κυρίως, λόγω συμπλεγμάτων ανωτερότητας. Συμπλέγματα ανωτερότητας δημιουργούνται και σ αυτόν που έχει ανάγκη να δείξει ότι είναι σπουδαίος. Η Αθήνα είναι μια παρακμασμένη πρωτεύουσα ενός πελαγοδρομούντος κράτους. Tα σύνδρομα δημιουργούνται στην ηγεσία της- που δυστυχώς είναι και κρατική ηγεσία- κυρίως διότι πρέπει να δείξει πόσο σπουδαία είναι αδιαφορώντας για τα Βαλκάνια.
Τα Βαλκάνια, όμως, εκδικούνται. Η περίπτωση της Πρωτοβουλίας 8 είναι χαρακτηριστική. Μια άλλη περίπτωση είναι ο προκλητικός τρόπος με τον οποίο η ψοφοδεής Αλβανία αντιμετωπίζει την Αθήνα με την υπόθεση Μπελέρη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει παντελή γύμνια στην διαχείριση της υπόθεσης. Ακόμη και τα Σκόπια θα πετύχαιναν περισσότερα σε ανάλογη περίπτωση.
Όλα αυτά δείχνουν το εκτόπισμα της αθηναϊκής εξωτερικής πολιτικής.
Έχουμε προτείνει από τις στήλες αυτές πως το βαλκανικό τμήμα του υπουργείου εξωτερικών πρέπει να εγκατασταθεί, μονίμως, στην Θεσσαλονίκη. Και έχοντας επικεφαλής έναν ικανό διπλωμάτη να αναπτύξει λεπτομερή βαλκανική πολιτική.
Δεν πρόκειται τίποτε να γίνει. Για τις αθηναϊκές κυβερνήσεις όλα βαίνουν καλώς. Μέχρι την επόμενη απώλεια κυριαρχίας και το ερχόμενο μνημόνιο. Αλλά και πάλι, έχοντας να διαχειριστούν μια παθητική κοινωνία χωρίς εναλλακτικές λύσεις μπροστά της, θα καταφέρουν να διατηρήσουν την σημερινή δομή ενός αποτυχημένου κράτους, Ενός κράτους προτεκτοράτου το οποίο κανείς δεν σέβεται και κανείς δεν υπολογίζει.
Μακεδονία
Βάσεις υπήρχαν και στην Κύπρο το 1974
Ένα ερώτημα για τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα θα μπορούσε να είναι κατά πόσο αντιστάθηκε στη συμφωνία των Πρεσπών. Ένας Καλόγερος πάλεψε χωρίς υποστήριξη από το κατεστημένο της Θεσσαλονίκης.
Η εύκολη ρητορική είναι για όλα φταίει η Αθήνα, αλλά η αλήθεια πονάει και η Θεσσαλονίκη σύμπραξε με τον αστέρα Τσίπρα στην κατάπτυστη συμφωνία. Οι διάφοροι Μπουτάρηδες ας είναι καλά. Ας μην θυμηθούμε όλη την ΕΡΤ3 που προώθησε τη συμφωνία και βγήκαν βουλευτές για τις καλές τους υπηρεσίες.
Μήπως οι ΗΠΑ προβλέπουν ότι στο όχι μακρινό μέλλον θα επιδιώξουν ή θα αναγκασθούν να αμυνθούν στους εξ ανατολών εχθρών της Δύσης , περιλαμβανομένης και της Τουρκίας του ΟΧΙ-ΝΑΙ λέγοντας κ. Ερντογάν για να σώσουν μαζί με Νατοϊκές ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις την Δύση όπως το 490 π. Χ μόνοι τους οι Έλληνες στον Μαραθώνα ;;;.
ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ;;;
Το πιθανότερο είναι, να κάμουν ότι θα έκαμε κάθε Μεγάλη Δύναμη: να προκαλέσει μια αντιπαράθεση, την οποία θεωρεί ως αναπόφευκτη, μακριά από τα σύνορά της, δηλαδή στα δικά μας.
“Ενός κράτους προτεκτοράτου το οποίο κανείς δεν σέβεται και κανείς δεν υπολογίζει”
Με πληγώνει βαθιά, βαθύτατα η φράση αυτή κ. Σαββίδη γιατί εκτιμώ (όπως κι εσείς) πως παρουσιάζει την κατάσταση της χώρας μας ακριβώς ως έχει.
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι μου προκαλεί ένα αίσθημα απογοήτευσης γιατί μοιάζει σαν τετελεσμένο. Σαν να μην υπάρχει ένα, έστω, παράθυρο ελπίδας για το μέλλον αυτής και του λαού της.
τί να κάμουμε. Η ανυποληψία της χώρας είναι η άλλη όψη του νομίσματος “για αμερικανάκι με περνάς;”
Τα όσα υποστηρίζει σ΄αυτό το σχόλιο του ο κύριος Σαββίδης,( πάγιες οι θέσεις του), είναι απολύτως ορθά δυστυχώς. Πολύ σωστά επίσης διαχωρίζει ως μόνη εξαίρεση της παρακμής του Ελληνικού κράτους την περίοδο Ελευθερίου Βενιζέλου, (του μοναδικού Έλληνα πολιτικού ολκής, κατά τον Κονδύλη).
Στα όσα ενδιαφέροντα καταγράφονται στο άρθρο και στα σχόλια θα ήθελα να προσθέσω κάποιες σκέψεις και απόψεις .
Η πρόταση-απόφαση της Βουλής των αντιπροσώπων για χρήση και των ελληνικών νησιών από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις ,υπερεκτιμήθηκε από τους εγχώριους σχολιαστές. Είναι θετική πρωτοβουλία αλλά υπάρχει τεράστιος δρόμος να διανυθεί για να φθάσει το θέμα σε υλοποίηση(απόφαση Κογκρέσου ,Αμερ. Διοίκησης κ λ π). Η βάση της Αλεξανδρούπολης, σημαντικότερη σε γεωστρατηγική σημασία και από την ναυτική και πυραυλική (δοκιμών) βάσει της Σούδας, δεν χρειάστηκε καμία απόφαση των αμερικανικών νομοθετικών σωμάτων για να υλοποιηθεί. Απλά εντάχθηκε ,στην υπό επικαιροποίηση αμυντική συμφωνία ως γεγονός. Η χώρα για να προστατεύσει την εθνική της κυριαρχία που απειλείται από τον ανατολικό της γείτονα εδώ και πολλές δεκαετίες, χρειάζεται στρατιωτική αποτρεπτική και επιθετική ισχύ. Για να την έχει χρειάζεται εθνική αμυντική παραγωγή. Αν δεν την έχει, που είναι η περίπτωση μας , χρειάζεται έξωθεν προμήθειες ,οι οποίες δημιουργούν εξαρτήσεις ,όπως για όλες τις χώρες που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με εμάς , ως εκ τούτου οι διάφορες επικρίσεις και σχολιασμοί περί του φαινομένου αφορούν τον βαθμό και την αξιοπρέπεια χειρισμού των σχέσεων αυτών και όχι την ουσία του προβλήματος που καμία Κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε επί δεκαετίες.
Η ανυπαρξία δομημένης εξωτερικής πολιτικής στην χώρα μας δημιουργεί ανησυχίες για κινδύνους ,όπως η πρόσφατη πρωτοβουλία του διαδρόμου 8 των τεσσάρων Νατοϊκών χωρών εκ των οποίων δύο της ΕΕ. Η Ιταλία εδώ και πολλές δεκαετίες αντιμάχεται την χώρα μας στον Βαλκανικό χώρο, πλέον Νοτιοανατολική Ευρώπη, χωρίς να αποκομίζει και τα προσδοκόμενα αποτελέσματα, εκτός από μία ικανοποίηση του ιταλικού μεγαλοϊδεατισμού που είχε τα ιστορικά οικτρά αποτελέσματα και την επιδίωξη της να εμφανιστεί ότι έχει μεγαλύτερο ρόλο στα ευρωπαϊκά δρώμενα από ό,τι της αποδίδουν Βερολίνο και Παρίσι. Η χώρα μας είχε επενδύσει, μισό δισεκατομμύριο για ανάπτυξη των Βαλκανίων. Ρωτήστε τους διαχειριστές που πήγαν τα λεφτά. Δεν θα συμφωνήσω με την εκτίμηση ότι τα βαλκάνια “εκδικούνται”. Καλόν είναι να έχουμε καλές και αγαστές σχέσεις μαζί τους αλλά πρέπει και αυτοί να τις θέλουν ,και δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά της γειτονιάς.
Δεν είναι η Διεύθυνση Βαλκανικών Υποθέσεων που χαράσσει την πολιτική στην περιοχή, απλά εισηγείται στην πολιτική ηγεσία και αυτή αποφασίζει την εφαρμογή της ή την μη εφαρμογή της ή άλλη πολιτική που της εισηγούνται οι κομματικοί έξωθεν προσληθέντες σύμβουλοι της. Ουσιαστικά Κύριε Σαββίδη εισηγείστε την μεταφορά στην Θεσσαλονίκη όλης της Κυβέρνησης, και αυτό να γίνει, η κατάσταση δεν αλλάζει για τους λόγους που έχετε καταγράψει.
“Η βάση της Αλεξανδρούπολης, σημαντικότερη σε γεωστρατηγική σημασία και από την ναυτική και πυραυλική (δοκιμών) βάσει της Σούδας”
H πυραυλική βάση δοκιμών, είναι το Πεδίο Βολής Κρήτης (ΠΒΚ), ανήκει στο ΝΑΤΟ κι έχει διοικητή Έλληνα ταξίαρχο. Πολλές φορές γίνεται σύγχυση με την αμερικανική Βάση της Σούδας, η οποία δεν είναι βάση δοκιμών.
Προϋπόθεση για την άμυηνα της χώρας ,περαν των απαραίτητων εξοπλισμών, είναι η απόφαση η η ‘δυνατότης’ χρήσης των οπλικών συστημάτων που διατίθενται.
Ουδέν εξ αυτών δεν χρησιμοποιήθηκε μετα τον ΒΠΠ (Κύπρος 74, Ημια, 2020) εκτός μεμονωμένων ατομικών πρωτοβουλιών (Χανδρινός 1974, εμβολισμός τουρκικού 2020) κατα το πρότυπο του Κατσιμήτρου.
Ερώτημα αδαούς: Οι εξοπλισμοί με δαπάνες του Ελληνικού λαού είναι για χρήση των Ελληνικών ενοπλων δυνάμεων η για Νατοικούς σκοπούς;;;;;;
Ευχαριστώ