Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επίσημη Εφημερίδα του Αζερμπαϊτζάν, οι δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν σχετικά με το Καραμπάχ, που έγιναν κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Επαρχιακής Οργάνωσης Ριζέ του AKP, επικρίθηκαν έντονα. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη συνεδρίαση της Επαρχιακής Οργάνωσης Ριζέ τον περασμένο μήνα, ο Ερντογάν αναφέρθηκε στο Ισραήλ, λέγοντας: «Όπως μπήκαμε στο Καραμπάχ και στη Λιβύη, μπορούμε να τους κάνουμε το ίδιο». Το άρθρο της επίσημης εφημερίδας, το οποίο δημοσιεύεται από την Εθνοσυνέλευση του Αζερμπαϊτζάν και θεσπίζει νόμους, διατάγματα, κανονισμούς και εγκυκλίους, επέκρινε σκληρά τις δηλώσεις του Ερντογάν.
Ακολουθούν τα βασικά αποσπάσματα από τη δήλωση:
Ο Πατριωτικός Πόλεμος 44 ημερών και τα 23ωρα αντιτρομοκρατικά μέτρα όχι μόνο τερμάτισαν την 30ετή κατοχή που αντιμετώπισε το Αζερμπαϊτζάν, αλλά και καθιέρωσαν πλήρως την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και τη συνταγματική δομή της χώρας. Η «σιδηρά γροθιά» εξάλειψε για πάντα τον αρμενικό αυτονομισμό, ο οποίος είχε μια απαίσια και αιματηρή ιστορία 200 ετών.
Αυτή η στρατιωτική νίκη είναι το πιο ένδοξο επίτευγμα σε ολόκληρη την ιστορία μας. Ταυτόχρονα, είναι ο πιο θεμελιώδης δείκτης της περιφερειακής ηγεσίας του Αζερμπαϊτζάν, της αυξανόμενης παγκόσμιας επιρροής και του αυξανόμενου ρόλου ως σημαντικού οικονομικού και πολιτικού παράγοντα στις νέες πραγματικότητες που δημιούργησε το Αζερμπαϊτζάν κατά την ισχυρότερη περίοδο του.
Λοιπόν, ποιος είναι ο ιδιοκτήτης αυτής της νίκης και ποιος είναι ο λόγος αυτής της νίκης;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα βρίσκεται στις ομιλίες του Προέδρου Ilham Aliyev: «Ο ιδιοκτήτης της νίκης είναι ο ένδοξος στρατός μας, οι γενναίοι στρατιώτες μας, ο ηρωικός λαός μας». δύναμη του εθνικού πνεύματος».
(…) Οι δηλώσεις που έκανε ο Πρέσβης της Τουρκίας στο Αζερμπαϊτζάν από το 2001-2004, Ünal Çeviköz, κατά τη διάρκεια του πολέμου, μας απογοήτευσαν όλους.
(…)
Επί του παρόντος, ορισμένα τμήματα της τουρκικής κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης ισχυρίζονται ότι και άλλες χώρες συνέβαλαν στην απελευθέρωση των εδαφών του Αζερμπαϊτζάν από την κατοχή.
Και δυστυχώς, τα τουρκικά ΜΜΕ, ξεχνώντας θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος, δημιούργησαν μια νέα τεχνητή ατζέντα. Η ερμηνεία της γνωστής δήλωσης ότι «όπως μπήκαμε στο Καραμπάχ, θα μπούμε στην Ιερουσαλήμ» και ότι θα υπάρξει στρατιωτική επέμβαση στο Ισραήλ επιδιώκεται με προκατειλημμένη κατεύθυνση, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και οδεύοντας προς μια ξεκάθαρη πρόκληση. Καταλάβαμε τα αρμενικά ψέματα και τη συκοφαντία του Ünal Çeviköz – οι προθέσεις και οι στόχοι τους είναι ξεκάθαροι. Αλλά είναι πραγματικά λυπηρό να βλέπεις ότι ορισμένοι από αυτούς που πρόφεραν αυτές τις συκοφαντίες θεωρήθηκαν φίλοι.
(…)
Υπήρχαν σημεία που παραβλέψαμε πολλές φορές για να μην σκιάσουμε τις σχέσεις των δύο κρατών. Αλλά τώρα, δεν είναι σκόπιμο να σταθούμε σε αυτό το θέμα. Ας θέσουμε το ερώτημα: «Πώς βοήθησε η Τουρκία το Αζερμπαϊτζάν στον Πατριωτικό Πόλεμο;» (Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια ρητορική ερώτηση!)
(…)
Ο λαός μας, ο στρατός μας και ο διοικητής μας είναι μάρτυρες, με απογοήτευση και βαθιά θλίψη, των προσπαθειών να αρπάξουν και να διεκδικήσουν [άλλοι] τη νόμιμη νίκη στο όνομά τους από όλο το Αζερμπαϊτζάν.
Οι καρδιές μας ραγίζουν και πληγώνονται όταν ακούμε τα βδελυρά ψέματα των Αρμενίων από τα αδέρφια μας, και τα λόγια που ακούμε από ένα απροσδόκητο μέρος έρχονται ως βαρύ ηθικό πλήγμα. Τα αποτελέσματα της νίκης του Αζερμπαϊτζάν ανήκουν σε ολόκληρο τον τουρκικό κόσμο, αλλά ο αρχιτέκτονάς του δεν περιλαμβάνει την Τουρκία…
Οι γνωστές δηλώσεις που γίνονται στην Τουρκία διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα του 44ήμερου πολέμου. Το πιο σημαντικό, εξυπηρετούν την αρμενική ατζέντα!
Οι πρόγονοί μας έλεγαν ότι το δεξί χέρι δεν πρέπει να ξέρει τι δίνει το αριστερό και ότι ο αδελφός δεν πρέπει να καυχιέται για αυτό που κάνει για έναν άλλον αδελφό. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι η Τουρκία παρείχε κάθε είδους υποστήριξη εκτός από την πολιτική και ηθική υποστήριξη στον Πατριωτικό Πόλεμο, γιατί η Αρμενία και οι Αρμένιοι του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γαλλίας και άλλων γνωστών κρατών και δυνάμεων, να το δηλώσουν ως έδαφος χειραγώγησης ?
Είναι θεμελιωδώς λάθος να υποστηρίζουμε ότι η Τουρκία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα συμμετείχε στην απελευθέρωση των εδαφών του Αζερμπαϊτζάν από την κατοχή και παρείχε άλλη βοήθεια, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα, εκτός από την πολιτική και ηθική υποστήριξη. Είτε ηθελημένα είτε ακούσια, αυτό δίνει έδαφος στον κοινό μας εχθρό, τους Αρμένιους του κόσμου!
(…)
Οι θλιβερές δηλώσεις που προέρχονται από την Τουρκία κάνουν επίσης λόγο για άνευ όρων στρατιωτική βοήθεια στο Αζερμπαϊτζάν. (…)
Επιπλέον, οι πληροφορίες που δημοσιεύονται ως «στρατιωτική βοήθεια στο οπλοστάσιο» είναι επίσης ανακριβείς. Όλα αυτά αφορούν την εμπορική πτυχή της στρατιωτικής συνεργασίας. Με άλλα λόγια, κύριοι, πληρώσαμε για κάθε σφαίρα, πυρομαχικά και εξοπλισμό που παραλάβαμε!
Διακρίνω έντονο το στοιχείο της κοινής τουρκικής αυτοσυνειδησίας με κοινούς εχθρούς (στο άρθρο αναφέρονται π.χ. οι Αρμένιοι ως τέτοιοι).