Ο Πούτιν έδωσε την χειρότερη λύση στο δίλημμα που αντιμετώπιζε. Μπήκε σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν έχει κάνει σαφές τι σημαίνει νίκη γι αυτόν. Αναλόγως της εξέλιξής του θα δώσει και τον ορισμό της νίκης.
Ποιο ήταν, πραγματικά το διακύβευμα;
Η ασφάλεια. Όλες οι αναλύσεις τείνουν στο ότι η απουσία ελέγχου της Ουκρανίας με την ταυτόχρονη αμερικανική η ΝΑΤΟϊκή παρουσία αποτελεί πρόβλημα για την Ρωσική ασφάλεια.
Για το στύλ του Πούτιν η λύση στα προβλήματα είναι η επιθετικότητα. Αυταρχικοί ηγέτες και αυταρχικές δομές εξουσίας δεν έχουν την υπομονή της διπλωματικής προσέγγισης. Νομίζουν ότι όλος ο κόσμος είναι δικός τους.
Άρχισε τον πόλεμο και είναι αμφίβολο αν πετύχει αυτό που ήθελε. Δημιουργεί προϋποθέσεις απόλυτης ρήξης με τους Ουκρανούς (ενδεχομένως, ακόμη και ρωσόφωνους διότι οι δύο λαοί συνυπήρξαν πολλά χρόνια και υπάρχουν μικτοί γάμοι). Και καθιστά την χώρα του διεθνή παρία.
Αν πετύχει στρατιωτικά όλους τους στόχους του, το πολύ πολύ να διασφαλίσει ότι στο ουκρανικό έδαφος δεν θα υπάρξει αμερικανική στρατιωτική παρουσία. Αξίζει ,με τίμημα ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα; Ας το κρίνει ο ρωσικός λαός.
Αντιθέτως, οι ΗΠΑ δεν χάνουν τίποτε απο τον πόλεμο. Αντιθέτως κερδίζουν.
Ποιο είναι το ζητούμενο για τις ΗΠΑ; Και εδώ η ασφάλεια. Οι ΗΠΑ έχουν το προνόμιο δύο ωκεανών που τους παρέχουν ασφάλεια από τις αναδυόμενες δυνάμεις. Τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό. Οι Ρώσοι με όσα έχουν κάνει και με τον τρόπο που κινούνται αποκελείται να βγούν στον Ατλαντικό. Οι Αμερικανοί δεν κιδυνεύουν απο ρωσική απειλή. Αντιθέτως, κινδυνεύουν απο έναν πιθανό έλεγχο του Ειρηνικού απο την Κίνα. Γι αυτό η Συμφωνία Aukus και γι αυτό το ενδιαφέρον τους για τις χώρες του Ειρηνικού. Δεν κόπτονται για την Ταϊβάν. Ούτε για την Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Θα τα χρησιμοποιήσουν ως προσχήματα για να κλιμακώσουν κατά της Κίνας αν χρειαστεί.
Μένει η Ευρώπη η οποία νοιώθει την ρωσική απειλή. Αλλά με την πολιτική του ο Πούτιν ξύπνησε την Γερμανία. Η Γερμανία εγκαταλείπει το δόγμα της μη στρατιωτικής ενίσχυσης και επενδύει 100 δισ ευρώ για την άμυνα της. Αυτό είναι ιστορικό λάθος της ρωσικής ηγεσίας. Ξύπνησε μια επικίνδυνη δύναμη. Επικίνδυνη όχι, μόνο, γι αυτήν αλλά για την Ευρώπη, ίσως τον κόσμο ολόκληρο. Η ρωσική ηγεσία έχει ιστορική ευθύνη γι αυτήν την αφύπνιση.
Τέλος, σε ό,τι μας αφορά ως Έλληνες, ό,τι εφαρμόστηκε κατά της Ρωσίας πρέπει να εφαρμοσθεί και κατά της Τουρκίας. Όπως λέει ο πρώην Επιθεωρητής Πυρηνικών Όπλων Παντελής Οικονόμου,
το δυτικό μέτρο για την μη εισαγωγή ρωσικής τεχνολογίας πρέπει να εφαρμοσθεί και για την Τουρκία στην οποία η Ρωσία κατασκευάζει πυρηνικούς αντιδραστήρες. Να δούμε αν και πόσο αξιόπιστη είναι η δύση. Ή χρησιμοποιεί τον κανόνα δύο μέτρα και δύο σταθμά.
ΥΓ: Πριν την εισβολή διάβαζα διάφορα κείμενα που εκθείαζαν την εξωτερική πολιτική του Λαβρόφ. Όσο τον άκουσα, ήταν υπέρ της εισβολής. Επιλογή απολύτως λανθασμένη. Ποιό είναι το μεγάλο διπλωματικό επίτευγμα του Λαβρόφ;
Παντελής Σαββίδης
ΚΑΙ ο κ. Λαβρώφ και όλοι οι Υπουργοί Εξωτερικών ,των κρατών που ξεκίνησαν τους δύο Παγκοσμίους και τους άλλους πολέμους του 20ου αιώνος και της πρώτης 10ετίας του 21ου αιώνος σίγουρα ήταν καλοί διπλωμάτες ,αλλά και σίγουρα είχαν μελετήσει και τον θεωρητικό του πολέμου Πρώσο Κάρολο Φον Κλαούζεςβιτς , ο οποίος απεφάνθη -προ 200 περίπου χρόνων – ότι ο πόλεμος είναι συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, πέραν του ότι τους πολέμους τους αποφασίζουν μόνοι οι τους οι κυβερνήτες -εκλεγμένοι ,ή, μη – των κρατών και οι όποιοι αρμόδιοι κάτω από αυτούς -εάν δεν συμφωνούν παραιτούνται ,ή, συνεχίζουν την πολιτική του κράτους τους ,”με άλλα μέσα”.
Λογικό είναι ύστερα από 75 χρόνια – μη μαζικού πολέμου (όπως τώρα)- και με μαζικά ειρηνόφιλα Κινήματα και ΜΗΚΥΟ στην Ευρώπη μας ,να αιφνιδιαστούμε και να ”ξυπνήσουμε από τον λήθαργό μας” ΑΡΚΕΙ να συνεχίσουμε αυτήν την σκληρή αντιπολεμική στάση μας -ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ -εναντίον οποιουδήποτε τολμήσει να ”ξαναζωγραφίσει” τα σύνορα της χώρας του ,τα οποία προέκυψαν μετά το 1949 που δημιουργήθηκε ο ΟΗΕ με το Συμβούλιο Ασφαλείας και τα άλλα κεκτημένα του .
Αυτήν την πολιτική μεταβολή της βουλήσεως όλων των κρατών της Ευρώπης, αλλά και και των ΗΠΑ αναμένουμε όλοι οι Έλληνες έναντι της Τουρκίας ,η οποία από το 1974 διατηρεί (40.000) στρατιωτικές δυνάμεις στην Κύπρο και απειλεί Κύπρο και Ελλάδα με την δύναμη ισχύος της να καταλάβει μέρος της εδαφικής κυριαρχίας των δύο κρατών μας, γιαυτό και η ομόφωνη -με λίγους αντιπολιτευτικούς αστερίσκους – υποστήριξη των κυβερνητικών αποφάσεων από όλα τα κόμματα -όπως κατεφάνη χθες στην Βουλή- αλλά και από όλους σχεδόν τους πολίτες .
ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ;;;
ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΘΟΎΜΕ ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ -Ο ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ-ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ 100 ΕΤΩΝ ΤΗΣ ΝΕΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΕΜΑΛΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΓΙΑΤΙ ” Η ΤΡΕΛΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ”.
Εγώ πάλι έχω ακούσει ότι οι ομιλίες του Λαβρόφ, είναι γενικά άθλιες. Προδήλως η μικρή ομάδα γύρω από τον Πούτιν, είναι σαν την κλίκα του Σύριζα το ’15, αλλά σε scale εκατό φορές πάνω και καμιά 5000 πυρηνικές κεφαλές καβάτζα για τις δύσκολες ώρες.
Αποκομμένος από την πραγματικότητα ο πρώην KGB, μάλλον έχει αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα να πάρει ρεβάνς από τη Δύση για τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Έχει γεράσει (είναι ένα ραμολιμέντο βασικά), αλλά σίγουρα πιστεύει ότι συνομιλεί με την ιστορία. Η Ουκρανία δηλ δεν είναι το μεγάλο πλάνο, αλλά μια καλή αφορμή για να εφαρμόσει το σχέδιό του.
Ποιο είναι αυτό, άραγε….. ίσως και ο ίδιος να μην είναι σίγουρος. Όπως έγραψε και η Anne Applebaum πρόσφατα, 2 χρόνια πανδημίας, απομονωμένος, ποιος ξέρει τι διάβαζε όλο αυτό το διάστημα. Η παράνοια είναι ένα τσιγάρο δρόμος, που λέμε.
Καλά ξεμπερδέματα.
Πάντως το ντουέτο Πούτιν-Λαβρώφ ”συνομιλούσαν ” καλά με πέντε Προέδρους και ΥΠΕΞ των ΗΠΑ από το 1999 , με καμιά πενηνταριά Προέδρους και πρωθυπουργούς της Ευρώπης και πρόσφατα με τους Κινέζους συναδέλφους τους ,γιαυτό ας μην ακυρώνουμε τα πρώτα τους .
Φυσικά τα υστερνά τους δεν τίμησαν αυτά τα πρώτα και τώρα πληρώνουν τον Φον Κλαούζεβιτς .
ΕΥΧΉ και Ελπίδα μας να πληρώνουν τον Κλαούζεβιτς- στο εξής έστω- ΟΛΟΙ όσοι θα τον χρησιμοποιήσουν και ΠΑΝΤΟΥ .
Κύριε Σαββίδη,
Μήπως ο λόγος εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία δεν έχει κάμει μόνο με την ασφάλεια τής πρώτης, ή έστω όχι μόνο μ’ αυτήν;
Πόλεμος στην Ουκρανία: Η χώρα με τους τεράστιους πόρους που όλοι γλυκοκοιτάζουν
Όπως και άλλοτε έχω γράψει, σχολιάζομε την κορυφή τού παγόβουνου, χωρίς να ξέρομε τι ακριβώς κρύβεται από κάτω.
“τής πρώτης” => των πρώτων