Θα έχετε ακούσει την αγωνιώδη απόφανση της γενιάς που έχει αναλάβει, ήδη, τα ηνία της χώρας: “Ήρθε η ώρα της γενιάς μας”.
Η ώρα, έρχεται νομοτελειακά. Δεν εκβιάζεται.
Ίσως, στην περίπτωσή μας, βοηθούσης και της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, η ώρα εκβιάστηκε, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι η διαχείριση των πραγμάτων απο τη γενιά που προλαβαίνουμε να παρακολουθήσουμε, τη γενιά δηλαδή, των παιδιών μας, δεν είναι και κολακευτική.
Ο Σύριζα του κ Τσίπρα, απογοήτευσε όχι, μόνο, την ελληνική κοινωνία που δεν είχε ώσμωση με την αριστερά αλλά και πολλούς αριστερούς.
Η ΝΔ του κ Μητσοτάκη, εξορκίζεται απο τους παραδοσιακούς δεξιούς και ικανοποιεί οριμένους διακομματικούς καιροσκόπους που καπηλεύονται τον χώρο του Κέντρου. Τους δίνει μια εικόνα μετριοπάθειας και ηπιότητας και καλύπτονται πίσω απο αυτά.
Το πολιτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία. Είναι κάτι σαν ολιγαρχική κοινοβουλευτική ολιγαρχία.
Η δημοκρατία είναι ένα σύστημα με πολλά ελαττώματα αλλά και προτερήματα για πολλούς
Δεν είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα. Και σε ό,τι αφορά τα ελαττώματά του του κάνουμε κριτική χωρίς να γνωρίζουμε ότι αυτό που σχολιάζουμε είναι η βασική αρχή της δημοκρατίας. Όπως το ότι, όλοι έχουν γνώμη και ψήφο και η ψήφος είναι ισότιμη. Και αυτού που καταλαβαίνει πολλά και εκείνου που δεν καταλαβαίνει τίποτε.
Η εικόνα την δεκαετία του ’60 μιας κοινοβουλευτικής ομάδας την οποία δεν μπορούσε να συμμαζέψει ο αρχηγός και η οποία επηρεαζόταν απο τον βασιλιά ή τα ολιγαρχικά κέντρα της εποχής είναι αλγεινή.
Αλγεινή είναι, όμως, και η εικόνα των κοινοβουλευτικών ομάδων και της σημερινής βουλής που θυμίζει στρατό σε στοίχιση. Κανείς και ποτέ δεν έχει άποψη πέραν του αρχηγού. Υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τον λαό του τόπου που εκλέγονται αλλά αν δεν θέλει ο αρχηγός τίποτε δεν περνά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του τόπου τους.
Είναι η γενιά που φώναζε: ήρθε η σειρά μας, σε μια προσπάθεια βίαιης εκτόπισης οτιδήποτε και οποιουδήποτε είχε μείνει στον δημόσιο χώρο απο την προηγούμενη.
Είναι η γενιά που βιάζεται να πετύχει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ό,τι η προηγούμενη χρειαζόταν μια ζωή για να πετύχει-και αν το πετύχαινε- θετικό ή αρνητικό.
Είναι η γενιά που παρόλο που γνωρίζει τις παθογένειες του παρελθόντος ΔΕΝ θέλει να τις ξεπεράσει.
ΕΙΝΑΙ Η ΓΕΝΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΥ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ δυνατότητες της προηγούμενης αλλά που πρέπει να τις αξιοποιήσει για το καλό και το δικό της και το συλλογικό.
Γιατί, διαφορετικά, το τέλος θα είναι βίαιο και καταστροφικό. και το τέλος φαίνεται.
Π.ΣΑΒ.
Αγαπητέ κ. Σαββίδη,
είστε ένας από τους μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού καλύτερους δημοσιογράφους της εποχής μας. Το σημερινό σας άρθρο καταθέτει πολλές αλήθειες με κυριότερη την πικρή διαπίστωση ότι το “πολιτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατία. Είναι κάτι σαν ολιγαρχική κοινοβουλευτική ολιγαρχία.” Ο παπα-Γιώργης ο Μεταλληνός αυτό το αποκαλούσε ανοιχτά κοινοβουλευτικό φασισμό.
Μία μικρή καλοπροαίρετη παρατήρηση: η εικόνα που συνοδεύει το άρθρο δεν ταιριάζει με την αισθητική του ιστοτόπου σας. Πες τε με συντηρητικό ή όπως θέλετε, αλλά καλύτερα να άλλαζε.
Η εικόνα δείχνει τις αισθητικές επιλογές της σημερινής γενιάς και το άλογο την βούληση για καλπασμό, χωρίς αυτοσυγκράτηση. Αυτή είναι η σημειολογία της επιλογής της.
Λίαν κατανοητή η εξήγησή σας κ. Σαββίδη περί της επιλεχθείσας εικόνας. Ναι, οι αισθητικές επιλογές της σημερινής γενιάς που προσπαθεί να παρεισφρήσει στην εξουσία είναι πράγματι τέτοιες:
Η εικόνα μίας πορνοστάρ η οποία χωρίς να ξέρει ιππασία θέλει να κουμαντάρει ένα δυνατό άλογο (την πραγματικά βαθιά εξουσία, την οικονομική, εξωθεσμική και μαφιόζικη), καμώνεται ότι θα το καβαλήσει, αλλά σύντομα θα καβαληθεί από αυτό το ίδιο το άλογο (και η λέξη “καβαλάω” εξηγείται πολυτρόπως, κατά πως έλεγε ο μέγας Άκης Πάνου).
Ουδεμία ελπίδα από τους νεώτερους της κομματικής καριέρας και της επαναστατικής γυμναστικής, όλων των αποχρώσεων. Είναι τα παιδιά του σωλήνα, τίποτε άλλο.
Αλίμονο στους νέους – αυτούς που κείνται εκτός συστήματος…
”Η γενιά που ανέλαβε τα ηνία” γράφετε εσείς αγαπητέ κύριε Σαββίδη σήμερα ”Η σοφία μιας γενιάς που έζησε πολλά” έγραψε χθες στην Καθημερινή ο κ.Παπαχελάς ,-γενιά στην οποία ανήκω εγώ και εσείς- και την οποία βιαστική και ανώριμη γενιά που από το 2015 ανέλαβε τα ηνία , στις επόμενες εκλογές ”θα την παρατήσει ο λαός ” και θα εμφανίσει την εμπειρότερη προηγούμενη ,για να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τους εξωτερικούς κινδύνους -που καθημερινώς αυξάνονται και πληθύνονται- αλλά και τους εσωτερικούς από την πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων, που θα καταδείξουν οι επόμενες εκλογές.
Δυστυχώς η νέα γενιά των πολιτικών εδώ και δέκα χρόνια και ιδίως από το 2015 μας δίχασε -και βαθιά όπως φάνηκε από την προχθεσινή συζήτηση στην Βουλή – και αυτός ο διχασμός θα συνεχισθεί και προεκλογικώς και θα βαθύνει μετεκλογικώς και αυτόν τον αξεπέραστο διχασμό μας θα εκμεταλλευθεί ο κ.Ερντογάν και θα μας επισκεφθεί για βραδινό ή για πρωϊνό-ας μην αμφιβάλλουμε πια.
ΤΕΛΟΣ είναι υπερβολή να ανησυχούμε για την δημοκρατική πορεία της πατρίδος , λόγω και της συμμετοχής μας στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ ,αλλά και στη καλή σχετικά 48χρονη αβασίλευτη Δημοκρατία μας. Η κρίση του 2015 δεν θα επαναληφθεί.
Οι όποιες παθογένειες που δημιουργήθηκαν -ειδικά μετά το 1986 με την πρωθυπουργική ”κοινοβουλευτική δικτατορία” ,έναντι της οποίας ωχριούν οι όποιες επιρροές του βασιλιά ή των ολιγαρχικών κέντρων (που και εσείς αναφέρετε) θα συνεχισθούν δυστυχώς – , γιατί και απλή απόπειρα αλλαγής τους θα προσκρούσει στα ”πακτωμένα ” δικαιώματα των ”δημοκρατικών” πολιτικών δυνάμεων ,που από κοινού τα επέβαλαν μετά την τροποποίηση του Συντάγματός του 1986 .
Να θυμηθούμε δύο σταθερές;;; . Μαζί με την επικρατούσα από το πρώτο μας Σύνταγμα θρησκεία έχουμε και την σταθερά και απαραβίαστη αρχή ότι τα Πανεπιστήμια μας είναι κρατικά ,κάτι που ισχύει σε λίγες χώρες .
ΧΩΡΊΣ ΓΕΡΟΥΣΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ,ΜΕ ΑΥΞΗΜΕΝΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ” Η ΨΑΡΟΥ ΜΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΣΤΑ ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ ” ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΑΣΜΑ .
ΑΣ ΟΨΟΝΤΑΙ -ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ -ΠΟΙΟΙ , ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥΜΕ.
Εμένα, πάλι, μου αρέσει η φωτογραφία για καθαρά αισθησιακούς λόγους, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλους.
@ Α.Δ.Δ. December 12, 2022 At 4:04 pm
Ασφαλέστατα το πολιτικό μας σύστημα ουδεμίαν σχέση έχει με την δημοκρατία. Περισσότερη σχέση έχει με το προ τής Επαναστάσεως τού 1789 γαλλικό, αριστοκρατικό(*) καθεστώς, με όλες τι παθογένειές του, κυρίως την ανισότητα μεταξύ πολιτικών και απλών πολιτών και την οικογενειοκρατία. Αυτός που έχει ασχοληθεί περισσότερο με την μορφή του είναι ο καθηγητής Γεώργιος Κοντογιώργης και γι αυτό καλό θα ήταν να αναζητηθούν βιβλία, άρθρα και βίντεό του στο διαδίκτυο.
Αλλά και ο όλος τρόπος με τον οποίον μία σχετικά μικρή κλίκα κυβερνά την ΕΕ, δεν διαφέρει απ’ αυτό.
(*) Και σήμερα έχομε το καθεστώς των … “αρίστων” (sic)!
Επισκέπτης:
Ο Κοντογιώργης είναι πολύ μπροστά….
Έχει αποδείξει ότι το Βυζάντιο δεν ήταν αυτοκρατορία αλλά Κοσμόπολις (χονδρικώς ένα δίκτυο ισότιμων πόλεων με αυτοδιοίκηση, αλλά και ισχυρό συγχρόνως δεσμό με την πρωτεύουσα, η οποία έχει καθήκον την προστασία των επιμέρους πόλεων του κράτους). Αυτό είναι το πολιτικό σύστημα που θα μπορούσε -εκσυγχρονισμένο βέβαια- να ταιριάξει στον ελληνισμό. Για να μην παρερμηνευθώ δεν αναφέρομαι σε ομοσπονδοποίηση, διότι σύντομα θα ακολουθούσε η απόσχιση. Αναφέρομαι σε ισχυρή αυτοδιοίκηση με ίδρυση κοινοτικού τύπου επιχειρηματικής δραστηριότητας (όλοι μετέχουν και μοιράζονται τα μερίσματα), σε κρίσιμους τομείς όπου ο ιδιώτης δεν θέλει να επενδύσει, δηλαδή στην πραγματική παραγωγή.
Σαφώς είναι πολύ μπροστά κι έχει ξεπεράσει προ πολλού την κρατούσα άποψη περί δημοκρατίας. Ο πολύς κοσμάκης δεν τα καταλαβαίνει αυτά κι εξακολουθεί να βαυκαλίζεται ότι ζει σε καθεστώς δημοκρατικό, φενάκη που οι κρατούντες τού ενισχύουν.
Γιατί η δημοκρατία μας είναι “εκλόγιμη μοναρχία”
ΒΙΝΤΕΟ – Γ. Κοντογιώργης: Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε την πραγματική δημοκρατία
Ο καθηγητής κ. Κοντογιώργης -όπως όλοι οι καθηγητές -αναλύουν , αναλύουν , φιλολογούν συνεχώς αλλά ουδέποτε ”μπαίνουν στον κόπο” να μας πουν ,ή να καταγράψουν συγκεκριμένα ποιοι πολιτικοί άρχοντες, ποιοί κρατικοί υπάλληλοι , ποιοί πολίτες και κυρίως πότε -και σε πόσες γενιές Ελλήνων -θα υλοποιηθούν οι πολιτικές θεωρίες τους, όταν στην πολιτική πραγματικότητα όλων των κρατών οι συνθήκες αλλάζουν καθημερινώς και μερικές φορές ανά ώρα.
Φαντασθείτε τους ηγέτες μας Ελευθέριο Βενιζέλο, Ιωάννη Μεταξά ,Κων/νο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου ,να περίμεναν για τις πολιτικές πράξεις τους τις θεωρίες των καθηγητών,
Δεν καταχωρίσθηκε τυχαία ως ουτοπική η Πλατωνική θεωρία για τα πολιτικά πράγματα από όλους τους πολιτικούς και τις Πολιτείες και ούτε καθιερώθηκε ο Αριστοτέλης μας ως ο θεωρητικός του αποτελεσματικού και ηθικού κράτους.
ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ ΑΝΑΠΤΥΧΘΗΚΕ ΕΞΑΡΧΗΣ ΚΑΛΑ ΤΟ ΝΕΩΤΕΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ, ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ .ΤΩΡΑ-ΑΥΡΙΟ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ;;;.
Υ.Γ ”Καθηγητές τρείς εχάθη η Πατρίς” . ΒΙΣΜΑΡΚ ,Καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας.