Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Η είδηση του ηλεκτρονικού LE MONDE στις 07.11.2018 αναφέρει ότι ο Ερντογάν θα παραστεί στις επικείμενες τελετές της Γαλλίας της 11ης Νοεμβρίου 2018 για την εκατονταετηρίδα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου. Αναφέρεται στο παρακάτω κείμενο αντίθεσης σε αυτήν τη συμμετοχή με τίτλο : «Η ειρήνη δεν μπορεί να περάσει μέσα από τον εφησυχασμό προς τα εγκλήματα του παρελθόντος», το οποίο συνυπογράφουν εκατοντάδες επώνυμοι διαφωνούντες.
Η παρουσία του, πολεμοχαρούς και αενάως απειλούντος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις εν λόγω εορταστικές 
εκδηλώσεις για την ειρήνη προκαλεί μερίδα Γάλλων και μη προσωπικοτήτων, αφού ο ίδιος αρνείται 
πεισματικά τη γενοκτονία των Αρμενίων (Τι να πούμε και για την γενοκτονία των Ποντίων;). Οι διαφωνούντες και παρακάτω υπογράφοντες σε έναν ανοιχτό κατάλογο, γράφουν ότι η παρουσία του στις τελετές δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως συγχωροχάρτι στις μεθόδους του, διότι «η ειρήνη δεν μπορεί να περάσει μέσα από την ανυποληψία ή τον εφησυχασμό απέναντι στα εγκλήματα του παρελθόντος αλλά και του παρόντος», εξηγούν στο κείμενό τους που στάλθηκε στην εφημερίδα «Monde».
Με πρωτοβουλία της γαλλικής Προεδρίας, 80 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων κλήθηκαν να συμμετάσχουν στους εορτασμούς της εκατονταετηρίδας της Εκεχειρίας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Όπως το 
δήλωσε ο Μακρόν, το γεγονός αυτό αποσκοπεί στο να ειπωθεί το «ποτέ ξανά», κάτι που στηρίζει «τη βούληση» να καταστήσει στο εξής αδύνατη τη φρίκη του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Μέσα σε αυτό το πνεύμα, το προεδρικό μέγαρο του Elysée ανέφερε ότι οι εορτασμοί, οι οποίοι δεν θα καταλήξουν σε μια μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, αλλά σε ένα φόρουμ για την ειρήνη, θα έχουν ως αντικείμενο ότι «η ειρήνη καθημερινά κερδίζει έδαφος, γιατί σήμερα, κάθε μέρα χάνει έδαφος». Κατά τα εγκαίνια του γαλλογερμανικού ιστορικού του Μεγάλου Πολέμου του Grande Guerre du Hartmannswillerkopf (Haut-Rhin), στις 10 Νοεμβρίου 2017, ο Macron, επιμένοντας στη σημασία του καθήκοντος της μνήμης, επιβεβαίωσε μεταξύ άλλων ότι «το 2018 δεν θα είναι μια χρονιά θριάμβου, αλλά ένας καθρέφτης για τον κόσμο μας σήμερα, που συχνά επιλέγει ακόμα τη ριζοσπαστικότητα, την αγριότητα, τη βιαιότητα, ως απάντηση σε προβλήματα που θα χρειαζόντουσαν μάλλον τον διάλογο και το απλωμένο χέρι , ανεξαρτήτως του βάρους του πόνου που προκαλούν αυτά τα προβλήματα». Επιβεβαίωσε τις προθέσεις του στις 25 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην 73η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, δηλώνοντας: «Μη ξεχνάτε ποτέ ότι οι γενοκτονίες που σας έκαναν να είστε σήμερα εδώ, τροφοδοτήθηκαν από τη ρητορική στην οποία εμείς συνηθίζουμε».
Επιθετικός εθνικισμός
Αν και οι παρακάτω υπογράφοντες του κειμένου θα μπορούσαν να υιοθετήσουν αυτές τις παρατηρήσεις του Μακρόν, ανησυχούν, ωστόσο, διότι το πεδίο εφαρμογής τους διαστρεβλώνεται από την έλευση στους εορτασμούς της εκατονταετηρίδας πολιτικών οι οποίοι, αντί να διδαχθούν από το παρελθόν και να καταδικάσουν τις φρικαλεότητες, τις υποστηρίζουν και διαιωνίζουν σήμερα στη διακυβέρνησή τους τα κακά που θα ήθελε να καταπολεμήσει αυτή η μεγάλη διεθνής συγκέντρωση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την παρουσία του Ερντογάν, ο οποίος ελπίζει να μας «συνηθίσει» στην απεχθή κρατική τουρκική άρνηση της αρμενικής γενοκτονίας που διαπράχθηκε κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου από την κυβέρνηση των 
«Νεότουρκων». Ο Ερντογάν, φαίνεται, να αντλεί από αυτή τη γενοκτονία μόνο ένα δίδαγμα : το γεγονός ότι το έγκλημα μπορεί να πληρωθεί. Και σε κάθε περίπτωση από την άνοδό του στην τουρκική προεδρία, παραπέμπει μόνο στον εαυτό του την εικόνα αυτής της «ριζοσπαστικότητας», αυτής της «αγριότητας», αυτής της «βιαιότητας» που τώρα πρέπει να εξαλείψουμε για να μην επαναληφθεί η φρίκη του παρελθόντος. Μέχρι σήμερα, το κράτος που διοικεί συνεχίζει να κηρύσσει έναν επιθετικό εθνικισμό, διπλασιασμένο από την άνοδο στην εξουσία του ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Διατηρεί τη στρατιωτική κατοχή της Κύπρου, πλήρες μέλος μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ισχυρίζεται ότι θέλει να ενσωματωθεί !
Αυτό το κράτος διαιωνίζει την καταπίεση των μειονοτήτων του, ιδιαίτερα των Κούρδων. Αναζωπυρώνει τις φωτιές του τζιχαντισμού και του αντισημιτισμού με την υποκίνηση ενός άθικτου μίσους εναντίον του Ισραήλ, ενώ οι παραβιάσεις των ελευθεριών εντός της ίδιας της Τουρκίας αυξάνονται. Το κράτος αυτό εξακολουθεί φέτος να είναι η μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο για τους δημοσιογράφους. Έχει 55.000 πολιτικούς κρατούμενους και είδε την απόλυση σε διάστημα δύο ετών 150.000 υπαλλήλων για εγκλήματα φρονημάτων. Και αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα, μεταξύ πολλών άλλων, για τα οποία είναι υπεύθυνο.
Χρειάζεται σαφήνεια από τον Μακρόν
Οποίοι κι αν είναι οι λόγοι για τους οποίους η Γαλλική Δημοκρατία θεωρεί χρήσιμο να ξετυλίξει το κόκκινο χαλί μπροστά από τον Ερντογάν, οι παρακάτω υπογράφοντες την παρούσα πρόσκληση αποσκοπούν στο να του πουν πρόσωπο με πρόσωπο, ότι κανείς στη Γαλλία δεν ξεγελιέται από τις ενέργειές του. Και επιβεβαιώνουν με αποφασιστικότητα ότι η ειρήνη δεν μπορεί να περάσει μέσα από μια εφησυχαστική στάση απέναντι στα εγκλήματα του παρελθόντος όπως και του σήμερα, τις πολιτικές μίσους και διακρίσεων. Προτρέπουν στον Ερντογάν να εγκαταλείψει τις επιζήμιες πρακτικές του, τον επιθετικό του εθνικισμό και τον πολιτικό ισλαμισμό του, οι οποίοι είναι ενάντιοι με τη βούληση για ειρήνη στην οποία μας καλεί αυτή η επέτειος, τόσο βαριά σε σύμβολα.
Ζητούν από τον γάλλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας να επιδείξει την απαραίτητη σαφήνεια στον «καλεσμένο» του, έτσι ώστε η παρουσία του να μην μπορεί σε καμία περίπτωση να ερμηνευθεί ως συγχωροχάρτι για τις μεθόδους του, τη διακυβέρνησή του, το καθεστώς του και τις εκδηλώσεις του βίας που δεν έχουν θέση στο μήνυμα που πρέπει να εκπέμψει η 100η επέτειος της Εκεχειρίας.
Οι πρώτοι υπογράφοντες
Stéphane Audouin-Rouzeau, ιστορικός, Nicolas Aznavour, Annette Becker, ιστορικός, Hamit Bozarslan, ιστορικός,
Pascal Bruckner, φιλόσοφος, Gérard Chaliand, ειδικός στρατηγικής, Youri Djorkaeff, ποδοσφαιριστής, Κώστας Γαβράς, κινηματογραφιστής, Robert Guédiguian, κινηματογραφιστής, Ahmet Insel, οικονομολόγος εκδότης και πολιτικολόγος, Laurent Joly, ιστορικός, Jacques Julliard, συγγραφέας, Arno Klarsfeld, κρατικός σύμβουλος, Beate Klarsfeld, πρόεδρος του Beate Klarsfeld foundation, Serge Klarsfeld, πρόεδρος του Συνδέσμου των Εβραίων εκτοπισθέντων αγοριών και κοριτσιών της Γαλλίας, Georges Képénékian, πρώην Δήμαρχος της Lyon, Daniel Leconte, παραγωγός, Mathieu Madénian, χιουμορίστας, André Manoukian, μουσικός, Richard Odier, πρόεδρος του Κέντρου Simon-Wiesenthal, Nicolas Offenstadt, ιστορικός, Michaël Prazan, κινηματογραφιστής, Audrey Pulvar, πρόεδρος του Ιδρύματος για τη φύση και τον άνθρωπο, Henry Rousso, ιστορικός, Mario Stasi, πρόεδρος της Licra, Yves Ternon, ιστορικός, Charles Villeneuve, δημοσιογράφος.
Λοιποί υπογράφοντες
Benjamin Abtan, πρόεδρος του European Grassroots Antiracist Movement, Cengiz Aktar, καθηγητής του πανεπιστημίου της Αθήνας, Daniel Auguste, πρόεδρος της επιτροπής υποστήριξης των χριστιανών του Ιράκ, Claude Barouch, πρόεδρος της Ένωσης Εβραίων Εργοδοτών και Επαγγελματιών της Γαλλίας, Patrick Baudouin, επίτιμος πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, Marine Brenier, βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, Vedat Bingol, συμπρόεδρος του Δημοκρατικού Κουρδικού Συμβουλίου στη Γαλλία (CDK-F), Jean-Claude Bouchet, βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, Valérie Boyer, βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, Luc Carvounas, βουλευτής των Σοσιαλιστών, Fevziyé Erdemirci, συμπρόεδρος του CDK-F ; Sacha Ghozlan, πρόεδρος της Ένωσης Εβραίων Φοιτητών της Γαλλίας, Bruno Gilles, γερουσιαστής των Ρεπουμπλικάνων, Stéphane Hasbanian, δικηγόρος, Patrick Karam, πρόεδρος των Χριστιανών της Ανατολής σε κίνδυνο, Raymond Kévorkian, ιστορικός, Mohamed Laqhila, βουλευτής του Modem, Jacky Mamou, πρόεδρος του Urgence Darfour, Ευαγόρας Μαυρομμάτης, πρόεδρος της κυπριακής κοινότητας της Γαλλίας, Alain Milon, γερουσιαστής των Ρεπουμπλικάνων, Claire Mouradian, ιστορικός, Renaud Muselier, ευρωβουλευτής και περιφερειάρχης της PACA, Kendal Nezan, πρόεδρος του Κουρδικού Ινστιτούτου της Γαλλίας, Erol Ozkoray, συγγραφέας, Mourad Papazian και Ara Toranian, συμπρόεδροι του Συντονιστικού Συμβουλίου των αρμενικών οργανώσεων Γαλλίας, Seta Papazian, πρόεδρος του Collectif Van (Vigilance arménienne contre le négationnisme), François Pupponi, βουλευτής των Σοσιαλιστών, Rudy Reichstadt, διευθυντής του Observatoire du conspirationnisme, Pierre Rigoulot, ιστορικός, Simone Rodan, πολιτικολόγος, Bernard Schalscha, συντάκτης του περιοδικού La Règle du jeu, Dominique Sopo, πρόεδρος του SOS Racisme, Guy Teissier, βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, Σέτα Θεοδωρίδου, προέδρου της ελληνικής κοινότητας της Γαλλίας, Valérie Toranian, διευθύντρια του περιοδικού la Revue des deux Mondes, Martine Vassal, πρόεδρος των Ρεπουμπλικάνων της Μητρόπολης της Aix-Marseille, Joyce de Wangen-Blau, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου.
