Του Παντελή Σαββίδη
1.-Οι ΗΠΑ είναι μια δύναμη που, όσο και να σας φαίνεται παράξενο, ετεροπροσδιορίζεται. Θέλουν έναν εχθρό. Και, μάλιστα, ανατολικό. Διότι ο ανατολικός πολιτισμός είναι διαφορετικός απο τον δικό τους. Ο εχθρός τους βοηθάει να προβάλλουν την αίσθηση, ή ψευδαίσθηση, ό,τι θέλετε παίρνετε, ενός ανώτερου πολιτισμού στην βάση της ελευθερίας. Είναι το American Dream το οποίο τους επιφέρει και κέρδη. Επιρροής και κατ επέκτασιν και οικονομίας.
2.-Οι ΗΠΑ είχαν την δυνατότητα, αν ήθελαν, να εντάξουν την Ρωσία στο δυτικό σύστημα. Αλλά, τότε, η βασική αυτή αρχή θα κατέρρεε. Κανείς δεν μπορεί, προς το παρόν, να παίξει για τις ΗΠΑ τον ρόλο του κακού “άλλου” απο την Ρωσία. Και η Ρωσία προσφέρει τις αφορμές για τον ρόλο αυτό. Δεν ξέρω αν το κάνει σκόπιμα ή όχι, πάντως το κάνει.
3.-Οι ΗΠΑ, λοιπόν, με έξυπνες κινήσεις σηκώνουν ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα. Η πτώση του δεν τις βοήθησε. Ο Πούτιν και το σύστημα εξουσία του Κρεμλίνου “τσίμπησαν”. Αυτήν την στιγμή οι ΗΠΑ διεξάγουν κατά της Ρωσίας έναν proxy war. Πόλεμο δι αντιπροσώπων. Και ο αντιπρόσωπός τους στο πεδίο είναι η Ουκρανία. Στα άλλα μέτωπα επιστράτευσαν και την Ευρώπη. Σε ήπια μορφή, σ αυτόν τον πόλεμο συμμετέχει και η Ελλάδα.
4.-Σε τέτοιες στιγμές οι δυνάμεις που ηγούνται των συνασπισμών δεν επιτρέπουν και πολλές χαλαρότητες. Ελλάδα και Τουρκία, πέραν των δικών τους ανησυχιών, έχουν κληθεί να υποβαθμίσουν τις αντιθέσεις τους. Με λίγα λόγια και σταράτα. Τελεσιγραφικά.
5.-Ανάλογη περίπτωση στο παρελθόν μπορεί να εντοπίσει κανείς στο μεταπολεμικό Σιδηρούν Παραπέτασμα. Η Ελλάδα βρέθηκε στη Δύση αλλά η Γιουγκοσλαβία, μετά την ρήξη Τίτο- Στάλιν έπαιζε τον ρόλο μιας buffer zone μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Για να την κρατήσουν οι ΗΠΑ στον ρόλο αυτό, έδωσαν εντολή στις ελληνικές κυβερνήσεις να μην σηκώνουν το “Μακεδονικό”. Και, φυσικά, οι αθηναϊκές κυβερνήσεις της εποχής έβαλαν την ουρά κάτω απο τα σκέλια. Η δουλικότητα και η παράδοση στην Συμμαχία δεν παίζει ρόλο σε τέτοιες στιγμές. Μετρά το συμφέρον του Αρχηγού.
6.-Το ότι οι ΗΠΑ συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο δεν απαλλάσσει τις ελληνικές κυβερνήσεις. Οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν ποτέ την αίσθηση της όλης Ελλάδας. Όταν μιλούσαν για Ελλάδα εννοούσαν την Αθήνα. Αυτό κάνουν και σήμερα. Με τέτοια αντίληψη κράτους η μη άσκηση των δικαιωμάτων σου ως χώρας είναι business us usual για τις αθηναϊκές κυβερνήσεις. Χρησιμοποιώ συνειδητά τον όρο “αθηναϊκές”. Πιστεύω πως βλέπουν την ελληνική επικράτεια ως ενδοχώρα της Αθήνας. Αυτά πρέπει κάποια στιγμή να ειπωθούν. Και την έχουν την λοιπή Ελλάδα αναλώσιμη. Ενδιαφέρονται, μόνο και αποκλειστικά, για την κατοχή και νομή της εξουσίας. Δεν έχουν το εκτόπισμα αυτόνομης και αυτοτελούς παρουσίας. Η Ελλάδα δεν υφίσταται ως κράτος. Και την ευθύνη γι αυτό την έχουν οι πολιτικοί της. Όλοι οι πολιτικοί της. Και όλα τα κόμματά της.
Υποτίθεται πως υπήρξαν στιγμές που θα μπορούσαν να διααμορφώσουν τους όρους μιας αξιοπρεπούς πολιτικής. Και άσκησης των δικαιωμάτων της χώρας. Δεν το θέλησαν. Συνειδητά. Αυτές τις κρατούν στην εξουσία. Το ότι πιέζονται δεν τις απαλλάσει απο τις ευθύνες τους. Ο κ. Μητσοτάκης είναι σήμερα υπεύθυνος για ό,τι υποστεί η χώρα. Οι πιέσεις δεν τον σώζουν. Να μην τις αποδεχθεί. Το ίδιο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Έχουν την ίδια αντίληψη.
7.-Ποιο είναι το συμφέρον του αρχηγού σήμερα; Η υποταγή στον νέο συνασπισμό που διαμορρφώνεται. Η αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα που ανακύπτουν μεταξύ των οποίων πρωτεύουσα θέση κατέχει το ενεργειακό. Τις ΗΠΑ δεν τις ενδιαφέρει σε ποια ΑΟΖ ανήκουν τα κοιτάσματα. ¨Εδωσε εντολή να τα βρούν Μητσοτάκης και Ερντογάν. Και έσπευσαν να μιλήσουν πως θα τα βρουν.
8.-Δεν ξέρω αν έχει δίκαιο ο Ακάρ ή ο Παναγιωτόπουλος. Αρκετά ζητήματα τα μαθαίνουμε μέσω Τουρκίας. Εκεί που τα ΜΜΕ είναι ελεγχόμενα. Στην Ελλάδα, λένε πως δεν είναι. Ίσως δεν τα ελέγχει η κεντρικη εξουσία άμεσα. Πλην της ΕΡΤ την οποία επανέφερε σε παλαιές γνώριμες εποχές. Τα υπόλοιπα τα ελέγχει με τον αυτοέλεγχό τους. Είναι ψευδαίσθηση η ελευθερία των ΜΜΕ στην Ελλάδα.
9.-Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει “δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά”. Ο Ακάρ σε μια τέτοια στιγμή δεν μπορεί να πετάξει λόγια στον αέρα. Στην Τουρκία δεν έχουν και πολλά προβλήματα με την διαχείριση της κοινής γνώμης. Ό,τι πει ο ηγεμόνας είναι για την πλειονότητα θέσφατο. Στην Αθήνα έχουν διότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης αμφισβητεί το σύστημα. Πρέπει την συμφωνία να την παροουσιάσουν κάπως. Πρόθυμοι να διαδραματίσουν αυτόν τον ρόλο υπάρχουν πολλοί.
10.-Το ενεργειακό πρόβλημα της Δύσης θα καταστεί οξύ. Τα ενεργειακά αποθέματα της Μεσογείου θα τύχουν εκμετάλλευσης. Με το λιγότερο δυνατό πολιτικό και οικονομικό κόστος.
11.-Σε πολιτικό επίπεδο θα πρέπει να τα βρουν Ελλάδα και Τουρκία. Το πως δεν έχει σημασία σε τέτοιες στιγμές για τις ΗΠΑ. Διαφωνίες επιτρέπονται σε ήρεμες περιόδους. Σε κρίσιμες τα κεφάλια μέσα.
12.-Σε οικονομικό επίπεδο το πιθανότερο είναι να επιλεγεί η οικονομικότερη οδός. Αυτή είναι απο τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου στην Τουρκία. Ο EastMed είναι, μάλλον, πιο δύσκολη οικονομικά και τεχνικά επιλογή.
13.-Ο αγωγός απο την Ανατολική Μεσόγειο στην Τουρκία προϋποθέτει λύση του κυπριακού. Ο αγωγός θα περάσει απο την κυπριακή ΑΟΖ. Και απο τις θαλάσσιες περιοχές των κατεχομένων. Αυτό προϋποθέτει αναγνώριση των κατεχομένων, αν δεν βρεθεί άλλη λύση.
14.-Εδώ βρισκόμαστε. Αν η Τουρκία αναγνωρίσει τα ελληνικά δικαιώματα στις θαλάσσιες ζώνες και δεχθεί μια αξιοπρεπή, όχι δίκαιη, αυτό τελείωσε, λύση στο κυπριακό, η συνεργασία σε οικονομικό πίπεδο δεν θα αποτελούσε πρόβλημα. Θα δεχθεί;
15.-Η εκτίμησή μου είναι όχι. Μένει να δούμε ποιο θα είναι το πλαίσιο ελληνικής παράδοσης για την οικονομική συνεργασία των δύο χωρών. Η ιστορία δεν πρέπει να δημιουργεί αισιοδοξία στην ελληνική πλευρά.
Επειδή όλα τα άρθρα και τα σχόλια-μπορώ να πω- προφορικά και γραπτά τα καλύτερά τους τα γράφουν στο τέλος, αναθάρρησα μετά τους ”φιλιππικούς” του άρθρου κατά των πολιτικών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο -και ιδιαίτερα κατά της σημερνής κυβερνήσεως- με την εκτίμηση του κ. Σαββίδη ότι η Ελλάς ενδεχομένως να δεχθεί -ο ίδιος εκτιμά πως δεν θα δεχθεί-οικονομική συνεργασία-συνεκμετάλλευση τω πηγών ενέργειας κυρίως στην Ανατολική Μεσόγειο -ΑΦΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ η Τουρκία αναγνωρίσει ΟΛΑ τα δικαιώματα ,που έχουμε από το Δίκαιο της Θάλασσας (και του Καστελόριζου και κατάργηση του ΤουρκοΛιβυκού Συμφώνου), αλλά ΟΧΙ δίκαιη (αξιοπρεπή όμως) λύση στο Κυπριακό.(παράγραφος 14).
ΑΝ- που δυστυχώς δεν θα επιβεβαιωθούν αυτά τα ΑΝ -και για την λύση του Κυπριακού θα αποφασίσουν οι Κύπριοι -όπως με το δημοψήφισμα του 2004 – εμείς ως Ελλάς ποιες δικαιολογίες θα βρούμε για να μη δεχθούμε την οικονομική συνεργασία με την Τουρκία, όταν μάλιστα έχουμε στην Ιστορία μας το Σύμφωνο της Ελληνοτουρκικής συμμαχίας και φιλίας του 1930 μεταξύ Βενιζέλου και Κεμάλ (του σφαγέα των Ελλήνων της Ανατολής) και σε κάποιο ιστορικό χρόνο να θέλουμε να παύσουμε να επενδύουμε σε πολεμικές προετοιμασίες;;; .
Έτσι και αλλιώς οι Αριστεροί -από τον κ.Μπουτάρη και επέκεινα- θεωρούν αδέλφια τους Τούρκους και τώρα με την Ουκρανία όλοι βδελυσσόμαστε τον πόλεμο .
ΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ” ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΚΑΤΣΕΙ” , ΓΙΑΤΙ,,,ΓΙΑΤΙ ΠΟΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ;;;.
ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΜΗΛΙΑ ,ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ.
ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΟΤΑΝ ΠΙΝΟΥΜΕ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ,ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΟΤΕΣ -κατά την παροιμία- .
Διαμαρτύρεται ὁ κ. Σαββίδης ὅτι ΄ Οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν ποτέ την αίσθηση της όλης Ελλάδας. Όταν μιλούσαν για Ελλάδα εννοούσαν την Αθήνα. ΄. Τό ἔχει τονίσει ἐπανειλλημένως καί ἄν θέλουμε Ἑλληνική πολιτική, νά συζητάει μέ τήν Ἄγκυρα ἤ μέ ὁποιονδήποτε ἄλλον, θά πρέπει νά κοιτάξουμε πρῶτα τά τοῦ οἴκου μας, ὄχι μόνο οἰκονομικά, ἀλλά πρῶτα ἱστορικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά, γιά ὅλα ὅσα συνιστοῦν τά Ἐθνικά μας. Δέν μπορεῖ νά ἀνεχόμαστε νά ἔχουν γίνει ὅλα οἰκονομία, σέ μία χώρα ποιητῶν, σέ ἕναν λαό πού ἔχει τήν γλώσσα γιά ποίηση καί τήν ποίηση γιά γλώσσα, σ’ αὐτήν τή χώρα πού τό φῶς εἶναι τόσο πραγματικό ὅσο καί πνευματικό, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων. Δέν μπορεῖ νά ἀνεχόμαστε νά ἔχουν γίνει ὅλα οἰκονομία, γιά ὅλο τόν κόσμο.
Συνεκμετάλλευσις στό Αἰγαῖο βάσει ἑλληνικοῦ σχεδίου!
Γιατί δεν μας αρκεί η δήλωση του δικού μας ΥΠΕΘΑ ότι ”ασφαλώς και τέθηκε θέμα ”συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου” και ούτε άλλωστε μπορούσε να τεθεί”;;;.
Προτιμάμε να είμαστε φερέφωνα του Τούρκου κ.Ακαρ;;;.
Μάς αρκει: ”ασφαλώς και τέθηκε θέμα ”συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου” Λέμε εμείς κάτι διαφορετικό;