Τεχνητή νοημοσύνη: Όταν ο Κίσινγκερ έκατσε στο ίδιο τραπέζι με τον Σμιντ της Google

O πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Henry Kissinger, έχει αποκτήσει ένα νέο ενδιαφέρον στην ηλικία των 98 χρονών, την τεχνητή νοημοσύνη. Ο Kissinger μυήθηκε στον κλάδο το 2016 στο πλαίσιο ενός συνεδρίου της Bilderberg και αφότου του είχε ασκήσει πίεση ο Eric Schmidt, τότε εκτελεστικός πρόεδρος της Google και πρώην CEO του τεχνολογικού κολοσσού.

Οι δυό τους σε συνεργασία με τον Daniel Huttenlocher, Πρύτανη του τμήματος Scharzman College of Computing του MIT, κυκλοφόρησαν το βιβλίο «The Age of AI», το οποίο αναφέρεται στις δυσκολίες που ανακύπτουν από τη ραγδαία άνοδο και υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία, όπως δηλώνουν, προμηνύει μία επανάσταση στις ανθρώπινες σχέσεις.

Στο βιβλίο τους εξηγούν ότι οι εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης έχουν γίνει τόσο ισχυρές, έχουν εισχωρήσει σε τέτοιο βαθμό στις ανθρώπινες σχέσεις και είναι πλέον τόσο απρόβλεπτες, ώστε ενδέχεται να οδηγήσουν την ιστορία του ανθρώπινου είδους προς τη λάθος κατεύθυνση. Τις ανησυχίες αυτές εξηγούν ο Kissinger και ο Schmidt σε συνέντευξη που παραχώρησαν στο περιοδικό Time:

Γιατί θεωρήσατε ότι η τεχνητή νοημοσύνη είναι αρκετά σημαντικό θέμα για εσάς;

Kissinger: Όταν έκανα το προπτυχιακό μου, η διπλωματική μου είχε τίτλο «Η σημασία της Ιστορίας», ένα θέμα που με ακολουθεί σε όλη τη ζωή μου. Το τεχνολογικό θαύμα δεν με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, αλλά με εκπλήσσει ότι κινούμαστε προς μία νέα περίοδο ανθρώπινης συνείδησης, την οποία δεν αντιλαμβανόμαστε πλήρως.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο θα αλλάξει. Όπως άλλαξε από το Μεσαίωνα προς την εποχή του Διαφωτισμού. Υπάρχει μία σημαντική διαφορά, σε αντίθεση με το πέρασμα στο διαφωτισμό δεν υπάρχει πλέον κάποια φιλοσοφία που να επικρατεί. Επομένως, όσοι ασχολούνται με την τεχνολογία μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς απαραίτητα να χρειάζεται να ενταχθεί σε κάποιο πλαίσιο.

Όταν ο Schmidt σας κάλεσε στην Google, είχατε πει ότι αποτελεί απειλή για τον πολιτισμό. Γιατί;

Kissinger: Δεν θέλω μία οργάνωση να έχει μονοπώλιο στην παροχή πληροφοριών. Θεωρούσα ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να διοχετεύει πληροφορίες μία εταιρεία και να μπορεί να αντιλαμβάνεται μέσω αυτών που έδωσε τι αρέσει στο κοινό και τι βρίσκει αληθοφανές. Επομένως, η αλήθεια γινόταν σχετική. Αυτό γνώριζα τότε και γι’ αυτό το λόγο ο Eric μού ζήτησε να γνωρίσω την ομάδα, ώστε να καταλάβω ότι η επιλογή των πληροφοριών που παρουσιάζονται προϋποθέτει μία ανάλυση και σκέψη.

Schmidt: Η επίσκεψη στην Google τον έβαλε σε σκέψεις. Όταν αρχίσαμε να μιλάμε, ο Δρ. Kissinger δήλωσε ότι ανησυχεί για την επίδραση αυτής της συλλογής τεχνολογιών στους ανθρώπους και για όσους ασχολούνται με την τεχνολογία, ότι δηλαδή λειτουργούν χωρίς να αντιλαμβάνονται τον αντίκτυπό τους στην ιστορία. Πιστεύω ότι είναι απολύτως σωστό.

Τι ρόλο πιστεύετε πως παίζουν οι επικεφαλής του κλάδου της τεχνολογίας σε αυτό το νέο σύστημα;

Kissinger: Πιστεύω ότι οι τεχνολογικές εταιρείες έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μία νέα περίοδο συνείδησης, όπως έκαναν οι γενιές του Διαφωτισμού, όταν μετέβησαν από την περίοδο της θρησκείας στην περίοδο της λογικής. Επίσης, μας δείχουν πώς να συνδυάσουμε τη λογική με την τεχνητή νοημοσύνη.

Από ορισμένες απόψεις είναι διαφορετικός τύπος γνώσης, διότι με τη λογική, στον κόσμο δηλαδή που μεγάλωσα εγώ- κάθε απόδειξη υποστηρίζει το αντίστοιχο επιχείρημα. Με την τεχνητή νοημοσύνη βρίσκεις το σωστό συμπέρασμα, χωρίς να ξέρεις γιατί. Είναι μία εντελώς νέα δοκιμασία.

Ποια είναι η βασική γεωπολιτική προέκταση της ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης;

Kissinger: Δεν νομίζω πως το έχουμε εξετάσει ενδελεχώς ακόμη. Εάν φανταστείτε ένα πόλεμο μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ, υπάρχουν όπλα τεχνητής νοημοσύνης, τα οποία είναι και εξαιρετικά αποδοτικά. Εάν εσείς πείτε «θέλω τον στόχο Α», μπορεί να αποφασίσουν ότι κάποια άλλη επιλογή πληροί καλύτερα τα κριτήριά σας. Επομένως, βρίσκεστε σε έναν κόσμο ελαφράς αβεβαιότητας.

Δεύτερον, δεδομένου ότι κανείς δεν τα έχει εξετάσει σε εφαρμογές μεγάλου βεληνεκούς, δεν ξέρει κανείς ακριβώς τι θα γίνει εάν συναντηθούν δύο μαχητικά αεροσκάφη τεχνητής νοημοσύνης. Επομένως, βρισκόμαστε σε έναν κόσμο δυνητικής πλήρους καταστροφής και θεμελειώδους αβεβαιότητας.

Στο βιβλίο λέτε ότι υπάρχει ανησυχία για την απώλεια της δυνατότητας για σκέψη, έμπνευση και σχηματισμό άποψης. Πώς;

Schmidt: Σε πενήντα χρόνια ποια θα είναι η μεγάλη ρητορική; Η συμπίεση του χρόνου. Έχουμε περάσει από τη δυνατότητα να διαβάσουμε βιβλία, στο άκουσμα περιγραφής βιβλίων, στην παντελή έλλειψη χρόνου να τα διαβάσουμε, να τα αντιληφθούμε ή ακόμη και να τα συζητήσουμε, διότι υπάρχει κάτι άλλο που έρχεται. Αυτή η επιτάχυνση του χρόνου και της πληροφορίας θεωρώ ότι ξεπερνά τις ανθρώπινες δυνατότητες. Μας κυριεύει και ο κόσμος παραπονιέται, είναι εθισμένος, δεν μπορεί να σκεφτεί, δεν μπορεί να πάει για φαγητό χωρίς παρέα. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν ήταν πλασμένοι για αυτό.

Τι σημαίνει ότι η τεχνητή νοημοσύνη έχει καλή και κακή πλευρά;

Kissinger: Μέχρι στιγμής η ανθρωπότητα υπέθετε ότι η τεχνολογική πρόοδος είναι επωφελής ή διαχειρίσιμη. Στο βιβλίο λέμε ότι μπορεί να είναι εξαιρετικά επωφελής. Ίσως είναι διαχειρίσιμη, αλλά υπάρχουν ακόμη ορισμένες πτυχές που δεν έχουμε εξετάσει καθόλου ή δεν έχουμε εξετάσει αρκετά. Παραμένω επιφυλακτικός. Αυτό που πιστεύουμε είναι ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο, ώστε να καθοδηγήσει την έρευνα.

Πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί αυτό το πλαίσιο; Ποιο είναι το επόμενο βήμα;

Kissinger: Χρειαζόμαστε μία σειρά από μικρές ομάδες που θα θέτουν ερωτήσεις. Όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής, τα πυρηνικά όπλα ήταν καινούργια. Σε εκείνη την περίοδο, μία ομάδα ανήσυχων καθηγητών στο Harvard, το MIT και το Caltech συνεδρίαζαν τα περισσότερα Σάββατα, ώστε να βρουν έναν τρόπο αντιμετώπισης. Και βρήκαν.

Schmidt: Χρειαζόμαστε ένα φιλοσοφικό πλαίσιο, μία σειρά από παραδοχές σχετικά με τα όρια αυτής της τεχνολογίας. Βάσει της εμπειρίας μου στην επιστημονική κοινότητα, ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι όταν υπάρχει κάποια συνεργασία μεταξύ επιστημόνων και ανθρώπων που φτιάχνουν το κανονιστικό πλαίσιο.

Έχουμε προλάβει ποτέ την τεχνολογία; Ή πάντοτε ανταποκρινόμαστε μετά την έλευσή της;

Schmidt: Με απασχολεί ιδιαίτερα η κακή χρήση των τεχνολογιών. Δεν περίμενα ότι οι κυβερνήσεις θα χρησιμοποιούσαν το Ίντερνετ για να παρέμβουν στις εκλογές. Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό. Έκανα λάθος.

Δεν περίμενα ότι θα αξιοποιούσε κανείς το Ίντερνετ για το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Έκανα λάθος. Δεν το περίμενα. Δεν θα χάσουμε το επόμενο. Το επόμενο θα το αναμένουμε.

Εάν ήξερα πριν από δέκα χρόνια ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα μπορούσα να δημιουργήσω διαφορετικά προϊόντα. Θα μπορούσα να ασκήσω πίεση με διαφορετικό τρόπο ή να δώσω διαφορετικές ομιλίες. Θα μπορούσα να προειδοποιήσω τον κόσμο πριν συμβεί ο,τιδήποτε.

Όταν σας γκουγκλάρει κάποιος σε πενήντα χρόνια, ποιο θέλετε να είναι το πρώτο στοιχείο που εμφανίζεται στην αναζήτηση;

Kissinger: Ότι συνεισέφερα στην αντίληψη της ειρήνης. Επίσης, θα ήθελα να με θυμούνται και για κάποια άλλα πράγματα που έκανα. Αλλά για να το συνοψίσω, πιστεύω πως αν κοιτάξει κανείς ό,τι έχω γράψει, περιστρέφονται γύρω από το ίδιο θέμα.

Schmidt: Δεδομένης της ιστορίας των αμερικανικών επιχειρήσεων, οι πιθανότητες να υπάρχει ακόμη η Google σε πενήντα χρόνια δεν είναι πολύ υψηλή. Μεγάλωσα στην τεχνολογική βιομηχανία, η οποία είναι μία απλοποιημένη μορφή της ανθρωπότητας. Δεν βρισκόμαστε πλέον αντιμέτωποι με τα πολύ δύσκολα προβλήματα. Ελπίζω ότι γεφύρωσα την τεχνολογία και την ανθρωπότητα με έναν πιο προφανή τρόπο σε σχέση με κάθε άλλο άτομο της γενιάς μου.

Πηγή: Time/moneyreview