του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.
Οι θριαμβολογίες για τη νίκη του Μακρόν έχουν επικαλύψει κάθε άλλη εκτίμηση για τα αποτελέσματα των προεδρικών και των κοινοβουλευτικών εκλογών αποπροσανατολίζοντας από την αντικειμενική ανάγνωσή τους. Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό σύστημα υιοθετεί κάθε φορά ένα αφήγημα ως την ανανέωσή του για να διασφαλίσει τη μακροημέρευσή του. Ο Εμανουέλ Μακρόν έλαβε το ποσοστό του 24% των ψήφων του εκλογικού σώματος στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών εξασφαλίζοντας έκτοτε την προεδρία αφού στον δεύτερο γύρο αντίπαλός του ήταν η Μαρί Λεπέν. Στο πρώτο γύρο των κοινοβουλευτικών εκλογών το νεοσύστατο κόμμα του έλαβε το 28% των ψήφων ενώ η αποχή ανήλθε στο 51%, ενώ στον δεύτερο γύρο η αποχή άγγιξε το 57%!. Με άλλα λόγια, αν αναγάγετε το ποσοστό που έλαβε το κόμμα του Μακρόν (REM) στο 43% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους που ψήφισαν, θα διαπιστώσετε ότι μια ισχνή μειοψηφία του γαλλικού λαού ψήφισε το REM. Βέβαια, ας μη γελιόμαστε. Ο Εμανουέλ Μακρόν εξελέγη πρόεδρος λόγω της απαξίωσης της υποψηφιότητας του Φρανσουά Φιγιόν, ο οποίος εφέρετο μετά βεβαιότητος ως ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας αμέσως με την εκλογή του ως υποψηφίου της Δεξιάς.
Αναμφισβήτητα, η αλήθεια είναι ότι έχει ανατραπεί το κοινοβουλευτικό τοπίο, όμως αυτό δεν εγγυάται και την ανατροπή της πολιτικής προς θετική κατεύθυνση για τον γαλλικό λαό. Το ίδιο είχε συμβεί και στην Ιταλία το 1992 με την επιχείρηση «Καθαρά Χέρια», όταν ανατράπηκε συθέμελα το πολιτικό σκηνικό της χώρας. Στη θέση των Αντρεότι –Κράξι που αποπέμφθηκαν κατηγορούμενοι ήλθαν οι Μπερλουσκόνι – Γκρίλο. Είναι καλύτερο το σημερινό πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας ή μήπως κατόρθωσε να την οδηγήσει στην οικονομική ανάπτυξη; Ποιο είναι το κοινό σημείο ανάμεσα στην τότε Ιταλία και τη σημερινή Γαλλία του Μακρόν; Στην Ιταλία, η πολυδιαφημισμένη απλή αναλογική επέτρεπε σε έναν πεντακομματικό κυβερνητικό σχηματισμό που αναπαράγονταν μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση να κρατά μονίμως εκτός εξουσίας το ΚΚΙ του 30% και άνω, ενώ στη Γαλλία το πολιτικό σύστημα διασώζεται προβάλλοντας ως αντίπαλο δέος το Εθνικό Μέτωπο των Λεπέν με κάθε τίμημα. Όταν όμως η δημοκρατία βιάζεται με τίμημα την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων συνήθως ακολουθούν τερατογενέσεις. Ίδωμεν λοιπόν …
Το θριαμβευτικό κλίμα για τις επιτυχίες του Μακρόν καλλιέργησαν οι αγορές αναμένοντας μεγαλύτερη συσσώρευση κεφαλαίου από τις μεταρρυθμίσεις που είχε εξαγγείλει προεκλογικά. Σε τι όμως συνίσταται το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού σε μία προηγμένη χώρα η οποία έχει ήδη ενσωματώσει την τεχνολογική εξέλιξη στη λειτουργία της; Στην απαλλοτρίωση των κοινωνικών λειτουργιών του κράτους από το κεφάλαιο. Διότι μεταρρυθμίσεις ονομάζονται και οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί στην αντίθετη κατεύθυνση στη δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους. Όμως αυτό σήμερα χαρακτηρίζεται ως αναχρονισμός και οπισθοδρόμηση και το ΔΝΤ μαζί με το Βερολίνο καθορίζουν την κατεύθυνση και το περιεχόμενο των “μεταρρυθμίσεων”.
Ποιο είναι σήμερα το σωσίβιο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής; Σήμερα, το σύγχρονο κράτος, χάνοντας τη νομιμοποίησή του όσο οι κοινωνίες βυθίζονται στη λιτότητα και στην παρακμή, λόγω της αδυναμίας του να ανταποκριθεί στον κοινωνικό του ρόλο, αναζητά τη νομιμοποίησή του σε άλλες μη οικονομικές εκδοχές. Ως εναλλακτική εκδοχή έχει επιλέξει το θέμα της προσωπικής ανασφάλειας. Όμως αυτή η εναλλακτική ανασφάλεια, μας λέει ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν, «πρέπει να δραματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να εμπνεύσει ένα επαρκές επίπεδο φόβου και την ίδια στιγμή να υπερβεί σε βαρύτητα, να επισκιάσει και να υποβιβάσει σε δευτερεύουσα θέση την οικονομικά παραγόμενη ανασφάλεια, για την οποία το κράτος δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτα». Με άλλα λόγια χάνεται η κοινωνική νομιμοποίηση του κράτους, γιαυτό αντ’ αυτής προβάλλει την ανασφάλεια. Αυτό δεν έπραξε ο Ολάντ με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και στις Κάννες με την κατάσταση ανάγκης που επέβαλε; Αυτό δεν έκανε ο Μακρόν πραγματοποιώντας το πρώτο του ταξίδι μετά τη Γερμανία στο Μάλι, όπου είναι εγκατεστημένοι 4.000 στρατιώτες στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας;
Το σύνθημα του Μακρόν «ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά, Εμπρός!» είναι παραπλανητικό. Διότι, όπως έγραφε ο Μαρξ στη «Φτώχεια της φιλοσοφίας»: «Μη λέτε πως τα κοινωνικά κινήματα αποκλείουν τα πολιτικά κινήματα. Δεν υπάρχει κοινωνικό κίνημα που να μην είναι ταυτόχρονα πολιτικό. Μόνον όταν φθάσουν σε τέτοιο σημείο οι συνθήκες, ώστε να μην υπάρχουν πια τάξεις και ανταγωνισμός μεταξύ των τάξεων, οι κοινωνικές εξελίξεις θα πάψουν να είναι και πολιτικές εξελίξεις». Πού οδηγεί λοιπόν την κοινωνία το κόμμα του Μακρόν; Σε υψηλότερους δείκτες της οικονομίας με μεγαλύτερη ανισοκατανομή στην κοινωνία;
Μάλιστα η κοινοβουλευτική υπεροχή του REM με την περιορισμένη έως περιθωριακή παρουσία των συντηρητικών και των σοσιαλιστών θα υποβαθμίσει τη Δημοκρατία. Διότι, όπως σημειώνει η Σαντάλ Μουφ: «Η εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας απαιτεί μία σύγκρουση νόμιμων δημοκρατικών πολιτικών θέσεων. Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι το αντικείμενο της αντιπαράθεσης μεταξύ δεξιάς και αριστεράς. Αν λείπει αυτή η συγκρουσιακή δομή, τα πάθη δεν μπορούν να βρουν δημοκρατική διέξοδο και η αγωνιστική δυναμική του πλουραλισμού παρεμποδίζεται…. Όταν θολώνουν οι πολιτικές διαχωριστικές γραμμές, ο κόσμος αρχίζει να αποξενώνεται από τα πολιτικά κόμματα και παρατηρείται η ανάπτυξη άλλων τύπων συλλογικής ταυτότητας, με άξονα εθνικιστικές, θρησκευτικές, ή εθνοτικές μορφές ταύτισης». Με άλλα λόγια την επόμενη φορά η Λεπέν θα διεκδικήσει με μεγάλες αξιώσεις την προεδρία αφού το δίπολο Δεξιά – Αριστερά θα αντικατασταθεί από το δίπολο Μακρόν – Λεπέν.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν.6947-771412
19-6-2017
Δικαιολογημενα , μεινατε ενεως και εσεις, κ. Μακροδημοπουλε απο το τριμηνιτικο φαινομενο ΜΑΚΡΟΝ . Βεβαιως ειχε υποδομη και νεαραν ηλικιαν, -που μαλλον εγινε της μοδας στην Νοτιο Ευρωπη- , ηταν και απο ”καλο τζακι”, που λεμε, αλλα μας προεκυψε φαβορι απο την στιγμη που απαξιωθηκε, με ταχυρρυθμες διαδικασιες, για ελλειψη επιμελειας σε αδικηματα ”πολυτελειας”,-για τα οποια δεν υπαρχουν αναμαρτητοι ουδαμου της Γης- ο βεβαιος νικητης των προεδρικων εκλογων κεντροδεξιος ΦΙΓΙΟΝ , μοναδικη ισως αιτια της μεγαλης αποχης των σκεπτομενων Γαλλων. Τωρα η Γαλλια θα ζησει τις εποχες των Εργατικων Νηλ Κινοκ και Τονυ Μπλαιρ της Βρετανιας και του Σοσιασλδημοκρατη Γκερχαρντ Σραιντερ της Γερμανιας, που εκαναν στα κρατη τους -παρ’οτι ορκισμενοι αντιφιλελευθεροι- την εσωτερικη υποτιμηση σε μισθους και συνταξεις και μειωσαν το γνωστο κοινωνικο κρατος ,ιδιως στην Γερμανια, γιαυτο και μακροημερευουν εκτοτε η κα ΜΕΙ και η κα ΜΕΡΚΕΛ ,με τα κομματα τους . Κατι αναλογο θα συμβει -δικην φυσικου φαινομενου- και στην Ελλαδα μας στην μετα ΤΣΙΠΡΑ εποχη, εκτος αν παρεμβουν δυναμικα και φανερα οι φιλοι και εταιροι πιστωτες μας , που συμφωνησαν απο το 2016 και οι δικοι μας ,να μας οριζουν το οικονομικο μας μελλον μεχρι το 2060. Και για να τελειωσω με την Γαλλια. Εκτιμω ,πως δεν θα υπαρξει διπολο ΜΑΚΡΟΝ -ΛΕΠΕΝ στις επομενες Προεδρικες εκλογες -μετα 5ετια- , γιατι δυσκολα ο κ. Μακρον θα αποφυγει την καταληξη του κ. ΟΛΑΝΤ , οι δε Γαλλοι του 57% της αποχης δεν θα γινουν -ποτε δεν υπηρξαν- κολλημενοι,ισως λογω του πολιτισμου και της παιδειας τους , ουτε με τον Μιτεραν, οπως εμεις με τον Ανδρεα-προχωρα- , ουτε με την Λεπεν και τον Μακρον. Την προσωποποιηση της δυνατης Γαλλιας του ΝΤΕ ΓΚΩΛ θα ονειρευτουν και θα αναβιωσουν απο την δυνατη αστικη ταξη ,που διαθετουν. Δυστυχως δεν ειμαστε το ιδιο ,για να αναμιμνησθουμε αρχαιων καλων ημερων της Πατριδος μας, την οποιαν αρκετοι -εχθροι και φιλοι ειχαν και ως υποδειγμα κρατους δυτικου τυπου. Ο τροχος ομως και η ζωη γυριζουν.
Καλημέρα. Συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Όταν γράφω για το δίπολο Μακρόν – Λεπέν, εννοώ κατ’ επέκταση το δίπολο μιας περιόδου λιτότητας με συρρικνωμένη τη δημοκρατία λόγω της πλειοψηφίας των 341+ βουλευτών και της τρομοκρατίας από τη μια και τη Λεπέν από την άλλη.
Νομίζω ότι η αστική τάξη ηγεμόνευε την κοινωνία στο έθνος – κράτος στην περίοδο της νεωτερικότητας του παραγωγικού κεφαλαίου αλλά στη μετανεωτερικότητα που “αντιστοιχεί” στην παγκοσμιοποίηση άλλοι ηγεμονεύουν πια. Είναι οι δ/ντες σύμβουλοι των μεγάλων επιχειρήσεων, τα στελέχη των τραπεζών με τις τεράστιες αμοιβές άσχετα αν οδηγούν την οικονομία σε κρίση κ.ο.κ.. Είναι με άλλα λόγια το παραγωγικό κεφάλαιο που υποχωρεί μπροστά στο χρηματοπιστωτικό. Παράδειγμα: Η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των κρατών της ΕΕ που έχουν απεξαρτηεί από τις κυβερνήσεις και είναι ανεξάρτητες. Ούτε τον διοικητή των Κεντρικών τραπεζών μπορούν να αντικαταστήσουν οι κυβερνώντες.
Γιατι τα χαλασατε παλι,αγαπητε μου, με την δευτερη παραγραφο σας. Για την Γαλλια μιλαμε , που η Μασσαλιωτιδα τους, συνεπαιρνει ολους τους Γαλλους και τους ψηλωνει εναντι των αλλων Εθνων της Ευρωπης κατα ενα μετρο τουλαχιστο , πραγμα που το σεβονται και τα αλλα ευρωπαικα εθνη. Εχουν και τον Βοναπαρτη , εχουν το Λουβρο-με τα κλεμμενα τα δικα μας- και τα αλλα σπουδαια μνημεια, εχουν και την αστικη επανασταση τους το 1789, που καθιερωσε το κρατος δικαιου και του πολιτισμου-εστω μετα απο γκιλοτινες-, εχουν και τον συννικητη του Β’ Παγκοσμιου πολεμου και ιδρυτη της συγχρονης Δημοκρατιας τους-που δεν την πειραξαν, οπως εμεις το 1985- αειμνηστο στρατηγο ΝΤΕ ΓΚΩΛ , κρατησαν σε μειοψηφια το κομμουνιστικο τους κομμα ,επι ψυχρου πολεμου και αν δεν το ”χρησιμοποιουσε” ο μακαριτης ΜΙΤΕΡΑΝ , οπως το ”ενθυλακωσε” ο δικος μας Ανδρεας , ως Δημοκρατικες δυναμεις ,-που τωρα τον εκδικουνται-θα το αναφεραμε , οπως αναφερομαστε σε μερικους στα παραμυθια, ιδιαιτερα μετα τον Μαη του 1968 και την Σοβιετικη στρατιωτικη επεμβαση με τανκς στην Πραγα του Ντουμπσεκ τον Αυγουστο του ιδιου χρονου ( 1968). Οσο για την παγκοσμιοποιηση -που δεν την οριοθετησαμε παγκοσμιως ,συνολικα και αποδεκτα- εδω ταιειαζει η φραση-συνθημα του Ανδρεα (παλι) ”το ποταμι δεν γυριζει πισω” , οσο και να χτυπαμε τον … κατω ,η, οτι αλλο προτιμουμε, γιατι ακριβως την δεχθηκαν και την εφαρμοζουν ολα τα κρατη με οποιοδηποτε καθεστως, επειδη ωφελουνται με τις ιντρνετικες υπηρεσιες και οικονομικως και εχουν αμεσες πλήροφοριες, με λογια και εικονες απ’οπου υπαρχει- οχι πια καμερα-, αλλα κινητο τηλεφωνο απ’ ολον τον κοσμο και το κυριωτερο μετακινουν τα χρηματα -παλι με το κινητο- ολοι οι πλουσιοι Κινεζοι, Ρωσοι ,Αμερικανοι , Ευρωπαιοι και οποιων αλλων κρατων -που πλυθυνονται σαν την αμμο της θαλασσης- ο,που και οποτε θελουν. Καταλαβαινουμε ολοι -η πρεπει- οτι αυτα μπορουν να τα σταματησουν μονο οι δικτατοριες -παντος χρωματος-, που για να επιβληθουν -αν αποτολμηθουν – θα εχουμε εκατομμυρια νεκρων πασης ηλικιας και απο τους στρατοκρατες και απο τους λαους. Εσεις φυσικα επιμενετε να αναφερεστε στο καφαλαιο ,οπως το περιεγραψε ο Μαρξ και οι μετ’αυτον, αλλα συγγνωμη αν σας στενοχωρω , το σχετικο βιβλιο κρατηστε το στην βιβλιοθηκη σας ,οπως τις πολυτονικες εγκυκλοπαιδείες , γιατι μετα την ανακαλυψη της πυρηνικης ενεργεας και της χρησεως της και για ειρηνικους σκοπους εχουμε και θα εχουμε υπερεπαρκεια αγαθων απο γενοσημα και μεταλλαγμενα προιοντα και αν χρειασθει και οπλα μαζικης καταστροφης, εκτος απο την 24ωρη πλυση εγκεφαλων, κυριως για μαχες που δεν δωσαμε αλλα κατενικησαμε ,με δηθεν αυθεντικες γνωμες με βαβελικες γλωσσομαθειες. Δεν βλεπετε στην Ελλαδα μας . Εδω και δυο χρονια ηχουν τα σημαντρα,-σχεδον καθημερινως-,για επιτυχιες, οπως οταν ο στρατος μας κατελαμβανε το Τεπελενι, την Κορυτσα , το Αργυροκαστρο και τους Αγιους Σαραντα, η, τον Γραμμο και το Βιτσι. Μηπως , θα ηταν καλυτερα να αρκεσθουμε, πολεμωντας μεχρι αυτοθυσιας ,-αν χρειασθει- στο να κρατησουμε την Ελληνικη μας γλωσσα, την Ο ρθοδοξη πιστη μας και την λατρεμενη οικογενειακη μας θαλπωρη, μαζι με τις εθνικες και λαικες παραδοσεις μας , που μας εφεραν και το 1821. Ολα τα αλλα απο την Αναγεννηση και μετα – διεπιστωθη πια – οτι ειχαν γραφει στην αμμο και εδω και( 40) χρονια εφυσηξεν ο μπατης και σβηστηκε η γραφη τους. Μονο οι ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ αρχαιοελληνες μας , μαζι με τον Χριστο , πρεπει να μας οδηγουν στην επιγεια ζωη μας. ΧΑΙΡΕΤΕ.
Τα σήμαντρα δεν κτυ΄πούν τα δύο τελευταία χρόνιααλλά από το 1981 και μετά με αποκορύφωμα τις περιόδους Σημίτη και Καραμανλή. Προσωπικά δεν θυμάμαι ταξίδι έλληνα πρωθυπουργού στο εξωτερικό που να μη στέφθηκε από θρίαμβο, με αποτέλεσμα μετά από τόσους θριάμβους και αλόγιστα σκορπισμένο χρήμα για εκλογικές επιδιώξεις να καταλήξουμε σε αδιέξοδο. Αλλά και μετά να σας θυμίσω τον Σαμαρά που θα έσχιζε τα μνημόνια και θα έφερνε την ανάπτυξη, λες και η ανάπτυξη είναι κατά παραγγελία και δεν χρειάζεται δεκαετία ή δεκαετίες για μα επιτευχθεί. Γιατί βλέπετε τα παράγματα πάντα μονόπλευρα; Οι σοσβιετικοί πήγαν στην Πράγα αλλά και οι Αμερικά σε πλείστα όσα κράτη, όπως στη Γρενάδα, στον Παναμά, κ.α., έφεραν και τη δικτατορία στην Ελλάδα. Τί λέτε, ο Χριστός είναι με τους Αμερικάνους των εισβολών και του Γκουαντάναμο ή με τους Σοβιετικούς των γκούλανγκ; Ο Μαρξ προτρέχει της εποχής μας και δεν είμαι εγώ που το λέω αυτό, δικαιώθηκε μάλιστα για μια ακόμη φορά με την σημερινή κρίση. Είναι υπερ την μακροπρόθεσμης κατάργησης του κράτους . Το ίδιο πιστεύω ότι θέλει και ο Χριστός ο οποίος με τη διδασκαλία του απορρίπτει κάθε μορφή βίας. Και την τρομοκρατία αλλά και τη νομιμοποιημένη κρατική βία (Μαξ Βέμπερ)
Αντε να συμφωνησω οτι, τα σημαντρα κτυπουν απο το 1981, παρ’οτι αξιζε να κτυπουν-αλλα δεν κτυπησαν- για τρεις μερες -που λεμε- προ του 1981 ,οταν ειχαμε την μεγαλυτερη μεταπολεμικως εθνικη επιτυχια στις 31 Μαιου του 1979, με την υπογραφη στο Ζαππειο της συνθηκης εισδοχης της Ελλαδος στην τοτε ΕΟΚ. Τα υπολοιπα σας, ας μεινουν ασχολιαστα.